“งั้นเดี๋ยวผมไปบอกเจนก่อนนะครับ” สิงค์เดินไปบอกเจนจิราอย่างรีบร้อน ว่าเขาต้องไปส่งพี่เสือที่สนามบิน เธออาจจะต้องรับหน้าที่แทนเขาสักพัก“ไปเลยไหมครับ” สิงค์เดินกลับมาหน้าห้องพี่ชาย ก่อนจะเห็นคนทั้งคู่มองมาที่ตัวเขานิ่งๆ“ไม่มีไฟส์บินของวันนี้เลยค่ะ”นิราบอกเสียงเบา มันเป็นสนามบินประจำจังหวัด การจะหาตั๋วเครื่องบินแบบเร่งด่วนอย่างนี้มันย่อมหายากอยู่แล้ว“ไปรับไอ้อ้วนกัน เดี๋ยวโทรเรียกคนขับรถที่บ้านฉันมา เราจะนั่งรถไปบ้านเธอ ตามนั้นนะสิงค์” เสือพูดจบก็จับมือนิราออกเดิน เพื่อไปขึ้นรถกลับไปรับแมวอ้วนที่คอนโด ปล่อยให้น้องชายมองด้วยความงุนงง กับการตัดสินใจที่กะทันหันของพี่ชาย“ไม่ไปแล้วเหรอคะ” เจนจิรานั่งมองอยู่เงียบๆบนเก้าอี้ทำงานตัวเอง ถามคุณสิงค์ที่เดินกลับมาหาเธอ ด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ“เจนครับ หายงอนแล้วเหรอ” สิงค์ได้ทีรีบอ้อนคนรัก นี่เป็นครั้งแรกของวันที่เธอยอมเปิดปากพูดกับเขา คำที่ไม่ใช่คำว่า ค่ะ“คนมากเมีย” เจนจิราไม่อยากพูดด้วยหรอก ถ้าเขาไม่ทำตัวแบบนั้นตั้งแต่ทีแรก คงไม่มีผู้หญิงมากุเรื่องว่าท้องกับเขา ถ้าแต่งงานไป ก็ไม่รู้ว่าจะมีอีกสักกี่คน ที่มาเรียกร้องให้เขารับผิดชอบ เธอเลยลังเลเ
“ผมจะได้คิดหาทางช่วยได้ถูก ถ้าถูกเอาเปรียบจากเจ้าหนี้ถึงจะแจ้งความได้ แต่ถ้าเราไม่จ่ายเขา มันก็สมควรที่จะถูกคิดดอกเบี้ยเพิ่มนั่นแหละครับ” เสือพูดอย่างไตร่ตรองแล้ว และมันก็สมเหตุสมผลตามที่เขาพูดไป เงินใครๆก็อยากได้คืน“คือ ดิฉันกับสามีเคยมีโรงงานเล็กๆ ค่ะ สมัยที่นิวยังเป็นเด็กอยู่ ธุรกิจมันกำลังไปได้ดี แต่เราถูกโกงเลยต้องไปยืมเงินของบ้านนั้นมาเพื่อพยุงธุรกิจค่ะ” แม่ของนิราทบทวนความทรงจำตัวเองนิ่งๆ มันนานมากแล้ว เกือบสิบกว่าปีได้“ถึงจะได้เงินมา แต่เพราะไม่มีความรู้มากพอ จึงไปไม่รอดค่ะ เราไม่มีเงินไปคืนบ้านนั้น แต่เลือกใช้เงินเก็บที่เหลือซื้อที่ดินตรงนี้ไว้ แล้วปล่อยให้บ้านหลังเดิมถูกธนาคารยึดเพื่อใช้หนี้”“ยอดเงินมันจะไม่เพิ่มขึ้นเลย ถ้าหลังจากนั้นฉันไม่เกิดอุบัติเหตุ นิวจึงต้องไปขอยืมจากบ้านนั้นเพิ่มอีก 1 แสนค่ะ เพื่อให้ฉันรักษาตัว ที่มามันก็มีแค่นั้นแหละคะ”“จ่ายตลอดรึเปล่าครับ ทำไมเจ้าหนี้เขาถึงบอกว่าที่ผ่านมาคุณแม่ไม่ได้จ่าย เอาเงินไปทำอะไรเหรอครับ” นี่คือจุดประสงค์ที่เสืออยากจะถาม ถ้าถามออกไปตรงๆ คิดว่าคนตรงหน้าต้องบ่ายเบี่ยงแน่ๆ“คือ ….นิว แม่ขอโทษนะ” แม่ของนิรายกมือปิดหน้าร้องไ
“นั่นเพราะคุณดูถูกฉันนี่นา” นิราหน้ามุ่ยลง“ฉันยอมรับว่าทำแบบนั้นจริงๆ ฉันรู้ว่าเธอกำลังแก้แค้นฉันอยู่เงียบๆ แต่แค่นี้มันสาใจเธอรึยังละ ถ้ายัง ฉันให้โอกาศเธอได้แก้แค้นฉันตลอดชีวิต”“คุณนี่มัน” นิราไม่รู้จะตอบยังไงดี จึงได้แต่นั่งเงียบ“มีแต่คนอยากแต่งงานกับฉันนะ เธอนี่ทำฉันเสียความมั่นใจได้ตลอดเวลา” ความมั่นใจเขาหมดลงไปทุกวัน เพราะยัยนี่“คุณชอบฉันรึยัง”“อืม”“อืมคืออะไรคุณเสือ ตอบให้มันตรงคำถามสิ”“ยัยโง่เอ้ย” เสือดึงนิราเข้ามากอดแรงๆ ยัยบ้านี่โง่จริงๆเหรอวะ ใครมันจะมาลงทุนทำอะไรขนาดนี้วะ ถ้าไม่ชอบ“ไหนตอบให้ชื่นใจสิคะ ว่าคุณชอบฉันรึเปล่า” นิราผละออกมามองหน้าคุณเสือ ก่อนจะยิ้มขำ เมื่อผู้ชายที่เธอเคยเห็นแต่ใบหน้าราบเรียบ มีสีหน้าแดงก่ำน่ามอง“เธอมันชอบแกล้งที่สุดเลยนิรา หลับตาเดี๋ยวนี้” เสือพูดและรู้สึกโกรธนิดๆ ที่เหมือนจะโดนยัยนิราแกล้ง ไม่อยากให้เธอเห็นหน้าเขาตอนนี้เลย สีหน้าเขาคงดูไม่ได้เลยนะสินิราได้แต่ยิ้มขำ เธอไม่ฟังที่คุณเสือสั่งด้วยซ้ำ จนได้เห็นว่าคุณเสือหน้าแดงหนักกว่าเดิมอีก เสือเลื่อนมือขึ้นปิดตาเธอไว้แน่น ก้มลงไปกระซิบเบาๆข้างหูเธอ นิราจึงเผยรอยยิ้มออกไปในที่สุด“ต่อไ
“มาช่วยเลือกสิ ว่าจะเอาบ้านแบบไหน”“คุณเสือพักผ่อนเถอะค่ะ บ้านเอาไว้ทีหลังก็ได้ แค่นี้มันก็มากเกินไปแล้ว” นิราเดินไปใกล้คุณเสือมากขึ้น อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว คุณเสือไม่คิดจะนอนเลยรึไง“งั้นมานี่ บอกฉันทีสิ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ใช่แฟนเธอที่พูดถึงวันนั้นรึเปล่า” เสือจับมือนิราแน่น ออกแรงดึงเบาๆ ให้เธอมานั่งบนตักของเขา“พี่ภพไม่ใช่แฟนฉันค่ะ คุณไม่ฟังฉันพูดให้จบเอง พี่ภพเคยอยู่บ้านข้างๆ รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก คอยช่วยเหลือฉันมาตลอด เราเคยคบกันช่วงที่เรียนมัธยมปลาย แต่เราเลิกกันแล้ว เราเป็นแค่พี่น้องจริงๆ แม้ตอนนี้ฉันกับแม่จะออกมาอยู่บ้านที่ห่างไกลผู้คน แต่พี่ภพก็ยังคอยช่วยเหลืออยู่ตลอด ไม่ต่างกับพี่ชายของฉัน”นิรารู้ว่าภพรักอาจจะยังเหมือนเดิม แต่เขาก็แน่วแน่ในการตัดสินใจมาตลอด แม้เส้นทางนั้นจะทำให้เธอเสียใจ แต่เขาก็ยังเลือกรับผิดชอบทับทิม และคอยชดเชยให้นิราด้วยการทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดีมาตลอด“แล้วคนที่เธอรักละ” คุณเสือนี่ขี้สงสัยจังเลย เธอยังไม่เคยไถ่ถามถึงผู้หญิงของเขาเลยนะ แม้จะอยากรู้ แต่เธอก็ไม่รู้ ว่าตัวเองมีสิทธิ์ถามรึเปล่า“คุณเสือไม่รู้จริงๆ เหรอคะ” นิราถามเสียงเบา เขาค
“ค่ะ นิวจ่ายทั้งหมดสี่ล้านเลยนะคะ ตอบแทนที่แม่ช่วยเหลือครอบครัวนิวมาตลอด” เมื่อมั่นใจว่าไม่ได้ถูกโกง นิราก็หมดทางที่จะโต้งแย้ง ก่อนจะวางกระเป๋าเงินที่ถือมาด้วยลงตรงหน้า แล้วเปิดให้เจ้าของบ้านดู เกสรทำสีหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะนับเงินทีละปึกช้าๆ เมื่อครบจึงพยักหน้าให้นิรา“ทราบใช่ไหมครับ ว่าการปล่อยกู้แบบไม่มีสัญญามันผิด แล้วการปล่อยกู้โดยคิดดอกเบี้ยเกินกว่ากฎหมายกำหนดก็ผิดเหมือนกัน” เสือพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะจับมือนิราให้ลุกขึ้นยืน เขาหมดธุระที่นี่แล้ว และมีที่ๆ จะพาเธอไปต่อ“แต่คนพวกนั้นเขามาขอยืนเงินจากฉันนะคะ บางคนก็หนีหายไม่จ่าย มันผิดด้วยเหรอคะ ที่ฉันจะคิดผลกำไรจากเงินของตัวเอง” เกสรไม่อยากจะใจร้ายกับใครหรอก แต่เธอก็ต้องสร้างเกาะให้ตัวเองเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่กล้าเอาเงินไปเสี่ยงให้คนยืมหรอกนะถ้าเธอหน้าเลือดกับคนบ้านนี้ เธอต้องคิดดอกทุกเดือน แถมมันต้องเดือนละสองแสนด้วย แต่นี่เธอคิดแค่ปีละแสนเองนะ ก็ถือว่าใจดีมากๆ แล้ว“มาทำไม มาขอยืมเงินแม่ฉันอีกรึไง” ยังไม่ทันที่เสือจะพานิราเดินออกจากห้องรับแขกของบ้าน ทับทิมที่เพิ่งเข้ามาถึง ก็ถามเสียงดังทันที“ทับทิมทำไมพูดอย่า
“คุณเสือทำไมไม่บอกคะ ว่านัดกับคุณแม่ของคุณ”“ถ้าบอกก่อน เธอก็ไม่ยอมมานะสิ” เสือวางมือลงบนศีรษะของนิรา ก่อนจะตอบคำถามคนที่มีสีหน้าเป็นกังวลขึ้น ตอนที่เขาแนะนำแม่ให้เธอได้รู้จัก“จะยืนอยู่แบบนี้นานๆ แม่ยืนไม่ไหวหรอกนะเสือ” คุณหญิงทิพย์อาภาพูดจบก็เดินนำเข้าไปในร้านอาหาร โดยมีนรสิงค์กับเจนจิราเดินตามไป“คุณแม่เชิญครับ” เสือเชิญแม่ของนิราที่ยืนละล้าละหลังอยู่ นิราจึงเดินไปจับมือแม่ไว้ แล้วเดินตามเสือเข้าไปในร้าน“ผมจองเรือไว้ครับ ชื่อพยัคฆ์”เสือเดินเข้าไปแจ้งพนักงานของร้าน หลังจากนั้นคนทั้งหมดก็เดินตามพนักงานไปที่เรือลำใหญ่ ที่จอดลอยลำอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา“อีกครึ่งชั่วโมงเรือจะออกนะคะ แล้วจะกลับเข้าฝั่งที่นี่ในอีกสามชั่วโมง ขอให้มีความสุขกับมื้ออาหารค่ะ” พนักงานที่เป็นคนนำคนทั้งหมดมาที่ดาดฟ้าของเรือ บอกกับแขกคนสำคัญของร้าน ก่อนจะกลับไปทำหน้าที่ตัวเอง“พูดธุระของเสือมา” คุณหญิงทิพย์อาภา เปิดการสนธนาในขณะที่ทุกคนนั่งรออาหารอยู่เงียบๆ พลางไล่สายตามองสำรวจผู้หญิงที่นั่งข้างๆลูกชายอย่างรวดเร็ว แบบไม่ให้เสียมารยาทกับแขกมากมายนัก“แค่นัดมาทานข้าวไงครับ คิดถึง”เสือพูดยิ้มๆให้ผู้หญิงที่นั่งอยู
“เรือใหญ่ขนาดนี้ไม่น่าจะเมานะครับ ไม่สบายรึเปล่า” เป็นสิงค์ที่ถามเธออย่างห่วงใย พลางยกมือเช็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ที่เริ่มผุดพรายตามใบหน้าของเธอออกให้“ประจำเดือนมาปกติหรือเปล่าลูก” คุณหญิงถามด้วยความที่มีประสบการณ์มาก่อน เรือใหญ่แบบนี้ไม่น่าจะเมาอย่างที่ลูกชายท่านพูดนั่นแหละ ถ้าไม่สบายก็อาจจะท้อง“ยังไม่มาค่ะ ยังไม่ถึงรอบเลยค่ะคุณแม่” เจนจิราก้มหน้าลงอย่างเขินอาย เมื่อคนทั้งหมดมองมาที่เธอนิ่งๆ“ถ้ามีอะไรก็บอกแม่นะเจน ยังไงแม่ก็ต้องแต่งหนูเข้าบ้านอยู่แล้ว” คุณหญิงบอกว่าที่สะใภ้คนเล็กด้วยน้ำเสียงห่วงใย“เดี๋ยวผมมานะครับ ไปเถอะนิรา” เสือจับมือนิราให้เดินตามออกไปทางหัวเรือ บริเวณนั้นมีจุดให้ชมวิว และโชคดีดีที่วันนี้ลูกค้าในเรือไม่เยอะ“ถ้าท้องต้องรีบบอกนะ” ทันทีที่มาถึง เสือก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย จนนิราหันมามองแบบเหวอๆ เธอจะท้องได้ไง ประจำเดือนเพิ่งหมดไป แถมยังไม่ได้ทำอะไรกันด้วย“จะท้องได้ไงคะ เรามีอะไรกันแค่สองครั้งเอง” นิราตอบอย่างเขินอาย เขาทนได้ไงไม่รู้ แต่หลังจากวันนั้น คุณเสือไม่ยอมแตะต้องเธอเลย หรือเธอไม่มีอะไรให้คุณเสือสนใจแล้วงั้นเหรอ“อืม ต่อไปต้องทำบ่อยๆแล้วนะ เดี๋ยวสิงค์ม
“อือ ยอดขายเดือนนี้น่าจะไม่ได้ตามเป้า แบบนี้ฉันอาจจะไม่มีเงินเลี้ยงดูเธอแล้ว ต่อไปก็หาข้าวกินเองนะ” เสือพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ อย่างต้องการแกล้งนิรา อยากรู้ว่าเธอจะมีอะไรแนะนำเขาบ้างรึเปล่า ทั้งที่ความจริงยอดขายก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่เลย“ไม่ได้ ฉันกินเยอะ ฉันจะช่วยคิดละกัน” นิราพูดจบก็นั่งลงบนตักคุณเสือ ที่ขยับเก้าอี้ออกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ให้เธอได้นั่งลงอย่างสบายๆ ทั้งยังแอบสูดดมกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำตามตัวเธอด้วย“เราจะทำยังไงกันดี แบบนี้ที่ลงทุนไปต้องแย่แน่ๆ”ขายไม่ได้หรือได้ช้า ก็เท่ากับว่ายอดเงินหมุนเวียนจะลดลง ยิ่งนานเข้าบริษัทก็จะมีแต่ขาดทุน แต่คนแบบเขา วางแผนรัดกุมอยู่แล้ว ขายไม่ได้ ก็ระบายออกทางอื่น“อื้อ คุณเสือพูดเฉยๆก็ได้นี่นา ไม่เห็นต้องจับเลย” นิราย่นคอหนีคุณเสือที่กำลังสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอเธอ ส่วนมือก็ไวใช่ย่อย เลื่อนมากอบกุมทรวงอกเธอไว้ทั้งสองข้าง ทั้งยังใช้นิ้วขยับไปมากับจุกแป้นที่อยู่ใต้ชุดนอนเธออีก“เธอเดินเข้ามาให้ฉันขย้ำเองนะ อย่าบ่นสิ” เสือพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาทนมามากแล้ว ทนจนรู้สึกทึ่งกับตัวเอง ว่าทนไปได้ยังไง ทั้งที่นอนกอดเธออยู่ตลอดอาจจะเป็นเพราะทุกครั้งที่ส