เสือเดินไปหยิบเสื้อผ้าของเธอมาใส่ให้ ก่อนจะเดินไปอาบน้ำ แล้วจัดการกับตัวตนที่มันแข็งขืน ตั้งแต่มองเห็นร่างเปลือยเปล่าของนิรา มันก็แทบจะเป็นปกติแล้วที่เขาทำแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเขาชอบมือตัวเอง เพียงแต่ไม่อยากบังคับเธออีกแล้ว ก็แค่นั้นหลังจากเสร็จธุระในห้องน้ำ เสือก็ออกมานอนกอดนิราไว้ คิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง เขามั่นใจในระดับนึงว่ารู้สึกกับนิรามากพิเศษ แต่เขาก็ยังกลัว กลัวว่าเธอจะเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น โดยเฉพาะผู้หญิงที่เป็นจุดเริ่มต้น ให้เขาเป็นคนแบบนี้ไม่รู้เสือใช้เวลาในการคิดนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีเขาก็ตื่นมารับเช้าวันใหม่ซะแล้ว ก็ปกตินะ กอดยัยนี่ทีไร สมองปลอดโปร่ง แล้วชอบเผลอหลับไปทุกที“ตื่นเลยยัยเมรีขี้เมา”เสือปลุกคนที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอด เธอทำแค่เพียงซุกหน้ากับอกเขาแน่นขึ้นเท่านั้น เสือรู้นิสัยของนิราอีกอย่างก็คือ ต่อให้เธอนอนดึกแค่ไหน เธอก็ตื่นเช้าเสมอ และก็ไปนั่งเอ๋อๆ อยู่ที่ทำงานนั่นแหละ“ง่วง”“ตื่นมาให้ตีเดี๋ยวนี้”“ถ้ากลับมาแล้วจะพูดมากไม่ต้องกลับ… คุณเสือ”นิราลืมตาขึ้นอย่างตกใจ ก็นึกว่าตัวเองฝันจึงได้ซุกตัวเข้าหาเขา แต่อกอุ่นๆนี่มันชัดเลยว่าเธอแค่คิดไปเอง นี่คือคุ
Tru Tru“ค่ะแม่”นิรารีบรับสายทันทีที่เห็นว่ามีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะเห็นว่าเป็นคนที่เธอรักมากที่สุดโทรมาหา[นิวว่างรึเปล่าลูก] แม่เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล จนนิราสัมผัสได้จากน้ำเสียงที่เปร่งออกมาผ่านโทรศัพท์“ว่างมากเลยค่ะ” นิรามองงานที่ตัวเองทำเสร็จแล้ว ก่อนจะเดินไปตามทางเดินริมสุดของชั้นที่มันเชื่อมกับระเบียง ด้านนอกระเบียงถูกจัดเป็นสวนเล็กๆ ไว้สำหรับพนักงานใช้พักผ่อน[นิวพอจะหาเงินได้สักสองแสนไหมลูก ทางนั้นเขาจะจัดงานแต่ง เขาโทรมาถามเงินจากแม่]นิราเข้าใจได้ในทันทีที่แม่เธอพูดจบ ก็บ้านนั้นเขาจะมีงานในอีกสองเดือนข้างหน้า ตอนจะสิ้นปี ก็ไม่แปลกที่จะโทรมาเร่งให้หาเงินไปคืน แต่บ้านนั้นเขาขัดสนจนต้องโทรมาเร่งเอาก่อนกำหนดด้วยเหรอ ไม่น่าจะขัดสนอะไรสักนิด“เขาจะเอาวันไหนเหรอคะ” นิราไม่มีหรอก เงินเดือนเธอทุกบาท เธอโอนให้แม่ ไปจ่ายต้นจ่ายดอกหมดแล้ว เหลือใช้แต่ละเดือนไม่ถึงสองพันด้วยซ้ำ เธอจะเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ[ภายในอาทิตย์นี้ และต้นปีหน้าเขาให้เราหาคืนทั้งหมดด้วยนะ]นิราแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งด้วยความโกรธแค้น ไม่ได้โกรธแม่เลยสักนิด โกรธคนพวกนั้นมากกว่า เธอกับแม่ห
“นิราเธอมัน!” ทับทิมลุกขึ้นมาหวังจะตบนิราที่ยืนยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่าสักทีสองที“พอสักที” เป็นภพรักที่ยืนขว้างไว้ ก่อนที่มือของทับทิมจะฟาดลงบนใบหน้าของเขา แทนนิรา“กลับบ้านแล้วไปคุยกัน เงินนั่นพี่จะชดใช้คืนให้เอง”“ไม่ต้องเลย/ไม่นะคะพี่ภพ” นิรากลับทับทิมพูดขึ้นพร้อมกัน ภพรักจึงต้องหยุดยืนนิ่งๆ“บ้านมันเป็นคนมายืม มันต้องจ่าย”“พี่ภพช่วยนิวมาเยอะแล้ว ขอบคุณมากนะคะ นิวส่งแค่นี้นะ นิวมีงานต้องทำ” พูดจบนิราก็เดินจากไป ไม่อยู่ฟังเสียงทับทิมที่ตะโกนอยู่ในห้องรับรองแขกนั่นอีกเลยประสาทจะกิน เหนื่อยกว่ารบกับคุณเสืออีก แต่แค่นี้เธอก็รู้สึกโล่งใจแล้ว แม้จะยังรู้สึกเสียใจทุกครั้ง แต่ชีวิตเธอต้องเดินหน้าต่อ“ไปแอบอู้ที่ไหนมา แล้วนั่นเกิดอะไร?” เสือนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ทำงานของเธอมาสักพักแล้ว ถามเธอก่อนจะมองเลยไปทางความวุ่นวาย ที่กำลังเดินออกมาจากห้องรับรองแขก“คุณเสือห้ามมองนะคะ” นิรารีบเดินไปปิดตาเสือที่มองไปทางนั้นทันที แต่เสือกลับจับมือเธอออกไป แล้วมองคนทั้งสองที่ทะเลาะกันนิ่งๆ“คุณเสือเข้าห้องไป” นิรารีบฉุดแขนเสือให้ลุกขึ้น ก่อนที่ทับทิมกับภพรักจะเดินมาทางนี้ เพราะลิฟท์ที่จะใช้โดยสารลงไปข้างล
“งั้นเดี๋ยวผมไปบอกเจนก่อนนะครับ” สิงค์เดินไปบอกเจนจิราอย่างรีบร้อน ว่าเขาต้องไปส่งพี่เสือที่สนามบิน เธออาจจะต้องรับหน้าที่แทนเขาสักพัก“ไปเลยไหมครับ” สิงค์เดินกลับมาหน้าห้องพี่ชาย ก่อนจะเห็นคนทั้งคู่มองมาที่ตัวเขานิ่งๆ“ไม่มีไฟส์บินของวันนี้เลยค่ะ”นิราบอกเสียงเบา มันเป็นสนามบินประจำจังหวัด การจะหาตั๋วเครื่องบินแบบเร่งด่วนอย่างนี้มันย่อมหายากอยู่แล้ว“ไปรับไอ้อ้วนกัน เดี๋ยวโทรเรียกคนขับรถที่บ้านฉันมา เราจะนั่งรถไปบ้านเธอ ตามนั้นนะสิงค์” เสือพูดจบก็จับมือนิราออกเดิน เพื่อไปขึ้นรถกลับไปรับแมวอ้วนที่คอนโด ปล่อยให้น้องชายมองด้วยความงุนงง กับการตัดสินใจที่กะทันหันของพี่ชาย“ไม่ไปแล้วเหรอคะ” เจนจิรานั่งมองอยู่เงียบๆบนเก้าอี้ทำงานตัวเอง ถามคุณสิงค์ที่เดินกลับมาหาเธอ ด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ“เจนครับ หายงอนแล้วเหรอ” สิงค์ได้ทีรีบอ้อนคนรัก นี่เป็นครั้งแรกของวันที่เธอยอมเปิดปากพูดกับเขา คำที่ไม่ใช่คำว่า ค่ะ“คนมากเมีย” เจนจิราไม่อยากพูดด้วยหรอก ถ้าเขาไม่ทำตัวแบบนั้นตั้งแต่ทีแรก คงไม่มีผู้หญิงมากุเรื่องว่าท้องกับเขา ถ้าแต่งงานไป ก็ไม่รู้ว่าจะมีอีกสักกี่คน ที่มาเรียกร้องให้เขารับผิดชอบ เธอเลยลังเลเ
“ผมจะได้คิดหาทางช่วยได้ถูก ถ้าถูกเอาเปรียบจากเจ้าหนี้ถึงจะแจ้งความได้ แต่ถ้าเราไม่จ่ายเขา มันก็สมควรที่จะถูกคิดดอกเบี้ยเพิ่มนั่นแหละครับ” เสือพูดอย่างไตร่ตรองแล้ว และมันก็สมเหตุสมผลตามที่เขาพูดไป เงินใครๆก็อยากได้คืน“คือ ดิฉันกับสามีเคยมีโรงงานเล็กๆ ค่ะ สมัยที่นิวยังเป็นเด็กอยู่ ธุรกิจมันกำลังไปได้ดี แต่เราถูกโกงเลยต้องไปยืมเงินของบ้านนั้นมาเพื่อพยุงธุรกิจค่ะ” แม่ของนิราทบทวนความทรงจำตัวเองนิ่งๆ มันนานมากแล้ว เกือบสิบกว่าปีได้“ถึงจะได้เงินมา แต่เพราะไม่มีความรู้มากพอ จึงไปไม่รอดค่ะ เราไม่มีเงินไปคืนบ้านนั้น แต่เลือกใช้เงินเก็บที่เหลือซื้อที่ดินตรงนี้ไว้ แล้วปล่อยให้บ้านหลังเดิมถูกธนาคารยึดเพื่อใช้หนี้”“ยอดเงินมันจะไม่เพิ่มขึ้นเลย ถ้าหลังจากนั้นฉันไม่เกิดอุบัติเหตุ นิวจึงต้องไปขอยืมจากบ้านนั้นเพิ่มอีก 1 แสนค่ะ เพื่อให้ฉันรักษาตัว ที่มามันก็มีแค่นั้นแหละคะ”“จ่ายตลอดรึเปล่าครับ ทำไมเจ้าหนี้เขาถึงบอกว่าที่ผ่านมาคุณแม่ไม่ได้จ่าย เอาเงินไปทำอะไรเหรอครับ” นี่คือจุดประสงค์ที่เสืออยากจะถาม ถ้าถามออกไปตรงๆ คิดว่าคนตรงหน้าต้องบ่ายเบี่ยงแน่ๆ“คือ ….นิว แม่ขอโทษนะ” แม่ของนิรายกมือปิดหน้าร้องไ
“นั่นเพราะคุณดูถูกฉันนี่นา” นิราหน้ามุ่ยลง“ฉันยอมรับว่าทำแบบนั้นจริงๆ ฉันรู้ว่าเธอกำลังแก้แค้นฉันอยู่เงียบๆ แต่แค่นี้มันสาใจเธอรึยังละ ถ้ายัง ฉันให้โอกาศเธอได้แก้แค้นฉันตลอดชีวิต”“คุณนี่มัน” นิราไม่รู้จะตอบยังไงดี จึงได้แต่นั่งเงียบ“มีแต่คนอยากแต่งงานกับฉันนะ เธอนี่ทำฉันเสียความมั่นใจได้ตลอดเวลา” ความมั่นใจเขาหมดลงไปทุกวัน เพราะยัยนี่“คุณชอบฉันรึยัง”“อืม”“อืมคืออะไรคุณเสือ ตอบให้มันตรงคำถามสิ”“ยัยโง่เอ้ย” เสือดึงนิราเข้ามากอดแรงๆ ยัยบ้านี่โง่จริงๆเหรอวะ ใครมันจะมาลงทุนทำอะไรขนาดนี้วะ ถ้าไม่ชอบ“ไหนตอบให้ชื่นใจสิคะ ว่าคุณชอบฉันรึเปล่า” นิราผละออกมามองหน้าคุณเสือ ก่อนจะยิ้มขำ เมื่อผู้ชายที่เธอเคยเห็นแต่ใบหน้าราบเรียบ มีสีหน้าแดงก่ำน่ามอง“เธอมันชอบแกล้งที่สุดเลยนิรา หลับตาเดี๋ยวนี้” เสือพูดและรู้สึกโกรธนิดๆ ที่เหมือนจะโดนยัยนิราแกล้ง ไม่อยากให้เธอเห็นหน้าเขาตอนนี้เลย สีหน้าเขาคงดูไม่ได้เลยนะสินิราได้แต่ยิ้มขำ เธอไม่ฟังที่คุณเสือสั่งด้วยซ้ำ จนได้เห็นว่าคุณเสือหน้าแดงหนักกว่าเดิมอีก เสือเลื่อนมือขึ้นปิดตาเธอไว้แน่น ก้มลงไปกระซิบเบาๆข้างหูเธอ นิราจึงเผยรอยยิ้มออกไปในที่สุด“ต่อไ
“มาช่วยเลือกสิ ว่าจะเอาบ้านแบบไหน”“คุณเสือพักผ่อนเถอะค่ะ บ้านเอาไว้ทีหลังก็ได้ แค่นี้มันก็มากเกินไปแล้ว” นิราเดินไปใกล้คุณเสือมากขึ้น อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว คุณเสือไม่คิดจะนอนเลยรึไง“งั้นมานี่ บอกฉันทีสิ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ใช่แฟนเธอที่พูดถึงวันนั้นรึเปล่า” เสือจับมือนิราแน่น ออกแรงดึงเบาๆ ให้เธอมานั่งบนตักของเขา“พี่ภพไม่ใช่แฟนฉันค่ะ คุณไม่ฟังฉันพูดให้จบเอง พี่ภพเคยอยู่บ้านข้างๆ รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก คอยช่วยเหลือฉันมาตลอด เราเคยคบกันช่วงที่เรียนมัธยมปลาย แต่เราเลิกกันแล้ว เราเป็นแค่พี่น้องจริงๆ แม้ตอนนี้ฉันกับแม่จะออกมาอยู่บ้านที่ห่างไกลผู้คน แต่พี่ภพก็ยังคอยช่วยเหลืออยู่ตลอด ไม่ต่างกับพี่ชายของฉัน”นิรารู้ว่าภพรักอาจจะยังเหมือนเดิม แต่เขาก็แน่วแน่ในการตัดสินใจมาตลอด แม้เส้นทางนั้นจะทำให้เธอเสียใจ แต่เขาก็ยังเลือกรับผิดชอบทับทิม และคอยชดเชยให้นิราด้วยการทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดีมาตลอด“แล้วคนที่เธอรักละ” คุณเสือนี่ขี้สงสัยจังเลย เธอยังไม่เคยไถ่ถามถึงผู้หญิงของเขาเลยนะ แม้จะอยากรู้ แต่เธอก็ไม่รู้ ว่าตัวเองมีสิทธิ์ถามรึเปล่า“คุณเสือไม่รู้จริงๆ เหรอคะ” นิราถามเสียงเบา เขาค
“ค่ะ นิวจ่ายทั้งหมดสี่ล้านเลยนะคะ ตอบแทนที่แม่ช่วยเหลือครอบครัวนิวมาตลอด” เมื่อมั่นใจว่าไม่ได้ถูกโกง นิราก็หมดทางที่จะโต้งแย้ง ก่อนจะวางกระเป๋าเงินที่ถือมาด้วยลงตรงหน้า แล้วเปิดให้เจ้าของบ้านดู เกสรทำสีหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะนับเงินทีละปึกช้าๆ เมื่อครบจึงพยักหน้าให้นิรา“ทราบใช่ไหมครับ ว่าการปล่อยกู้แบบไม่มีสัญญามันผิด แล้วการปล่อยกู้โดยคิดดอกเบี้ยเกินกว่ากฎหมายกำหนดก็ผิดเหมือนกัน” เสือพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะจับมือนิราให้ลุกขึ้นยืน เขาหมดธุระที่นี่แล้ว และมีที่ๆ จะพาเธอไปต่อ“แต่คนพวกนั้นเขามาขอยืนเงินจากฉันนะคะ บางคนก็หนีหายไม่จ่าย มันผิดด้วยเหรอคะ ที่ฉันจะคิดผลกำไรจากเงินของตัวเอง” เกสรไม่อยากจะใจร้ายกับใครหรอก แต่เธอก็ต้องสร้างเกาะให้ตัวเองเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่กล้าเอาเงินไปเสี่ยงให้คนยืมหรอกนะถ้าเธอหน้าเลือดกับคนบ้านนี้ เธอต้องคิดดอกทุกเดือน แถมมันต้องเดือนละสองแสนด้วย แต่นี่เธอคิดแค่ปีละแสนเองนะ ก็ถือว่าใจดีมากๆ แล้ว“มาทำไม มาขอยืมเงินแม่ฉันอีกรึไง” ยังไม่ทันที่เสือจะพานิราเดินออกจากห้องรับแขกของบ้าน ทับทิมที่เพิ่งเข้ามาถึง ก็ถามเสียงดังทันที“ทับทิมทำไมพูดอย่า