เสือเดินไปหยิบเสื้อผ้าของเธอมาใส่ให้ ก่อนจะเดินไปอาบน้ำ แล้วจัดการกับตัวตนที่มันแข็งขืน ตั้งแต่มองเห็นร่างเปลือยเปล่าของนิรา มันก็แทบจะเป็นปกติแล้วที่เขาทำแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเขาชอบมือตัวเอง เพียงแต่ไม่อยากบังคับเธออีกแล้ว ก็แค่นั้นหลังจากเสร็จธุระในห้องน้ำ เสือก็ออกมานอนกอดนิราไว้ คิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง เขามั่นใจในระดับนึงว่ารู้สึกกับนิรามากพิเศษ แต่เขาก็ยังกลัว กลัวว่าเธอจะเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น โดยเฉพาะผู้หญิงที่เป็นจุดเริ่มต้น ให้เขาเป็นคนแบบนี้ไม่รู้เสือใช้เวลาในการคิดนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีเขาก็ตื่นมารับเช้าวันใหม่ซะแล้ว ก็ปกตินะ กอดยัยนี่ทีไร สมองปลอดโปร่ง แล้วชอบเผลอหลับไปทุกที“ตื่นเลยยัยเมรีขี้เมา”เสือปลุกคนที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอด เธอทำแค่เพียงซุกหน้ากับอกเขาแน่นขึ้นเท่านั้น เสือรู้นิสัยของนิราอีกอย่างก็คือ ต่อให้เธอนอนดึกแค่ไหน เธอก็ตื่นเช้าเสมอ และก็ไปนั่งเอ๋อๆ อยู่ที่ทำงานนั่นแหละ“ง่วง”“ตื่นมาให้ตีเดี๋ยวนี้”“ถ้ากลับมาแล้วจะพูดมากไม่ต้องกลับ… คุณเสือ”นิราลืมตาขึ้นอย่างตกใจ ก็นึกว่าตัวเองฝันจึงได้ซุกตัวเข้าหาเขา แต่อกอุ่นๆนี่มันชัดเลยว่าเธอแค่คิดไปเอง นี่คือคุ
Tru Tru“ค่ะแม่”นิรารีบรับสายทันทีที่เห็นว่ามีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะเห็นว่าเป็นคนที่เธอรักมากที่สุดโทรมาหา[นิวว่างรึเปล่าลูก] แม่เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล จนนิราสัมผัสได้จากน้ำเสียงที่เปร่งออกมาผ่านโทรศัพท์“ว่างมากเลยค่ะ” นิรามองงานที่ตัวเองทำเสร็จแล้ว ก่อนจะเดินไปตามทางเดินริมสุดของชั้นที่มันเชื่อมกับระเบียง ด้านนอกระเบียงถูกจัดเป็นสวนเล็กๆ ไว้สำหรับพนักงานใช้พักผ่อน[นิวพอจะหาเงินได้สักสองแสนไหมลูก ทางนั้นเขาจะจัดงานแต่ง เขาโทรมาถามเงินจากแม่]นิราเข้าใจได้ในทันทีที่แม่เธอพูดจบ ก็บ้านนั้นเขาจะมีงานในอีกสองเดือนข้างหน้า ตอนจะสิ้นปี ก็ไม่แปลกที่จะโทรมาเร่งให้หาเงินไปคืน แต่บ้านนั้นเขาขัดสนจนต้องโทรมาเร่งเอาก่อนกำหนดด้วยเหรอ ไม่น่าจะขัดสนอะไรสักนิด“เขาจะเอาวันไหนเหรอคะ” นิราไม่มีหรอก เงินเดือนเธอทุกบาท เธอโอนให้แม่ ไปจ่ายต้นจ่ายดอกหมดแล้ว เหลือใช้แต่ละเดือนไม่ถึงสองพันด้วยซ้ำ เธอจะเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ[ภายในอาทิตย์นี้ และต้นปีหน้าเขาให้เราหาคืนทั้งหมดด้วยนะ]นิราแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งด้วยความโกรธแค้น ไม่ได้โกรธแม่เลยสักนิด โกรธคนพวกนั้นมากกว่า เธอกับแม่ห
“นิราเธอมัน!” ทับทิมลุกขึ้นมาหวังจะตบนิราที่ยืนยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่าสักทีสองที“พอสักที” เป็นภพรักที่ยืนขว้างไว้ ก่อนที่มือของทับทิมจะฟาดลงบนใบหน้าของเขา แทนนิรา“กลับบ้านแล้วไปคุยกัน เงินนั่นพี่จะชดใช้คืนให้เอง”“ไม่ต้องเลย/ไม่นะคะพี่ภพ” นิรากลับทับทิมพูดขึ้นพร้อมกัน ภพรักจึงต้องหยุดยืนนิ่งๆ“บ้านมันเป็นคนมายืม มันต้องจ่าย”“พี่ภพช่วยนิวมาเยอะแล้ว ขอบคุณมากนะคะ นิวส่งแค่นี้นะ นิวมีงานต้องทำ” พูดจบนิราก็เดินจากไป ไม่อยู่ฟังเสียงทับทิมที่ตะโกนอยู่ในห้องรับรองแขกนั่นอีกเลยประสาทจะกิน เหนื่อยกว่ารบกับคุณเสืออีก แต่แค่นี้เธอก็รู้สึกโล่งใจแล้ว แม้จะยังรู้สึกเสียใจทุกครั้ง แต่ชีวิตเธอต้องเดินหน้าต่อ“ไปแอบอู้ที่ไหนมา แล้วนั่นเกิดอะไร?” เสือนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ทำงานของเธอมาสักพักแล้ว ถามเธอก่อนจะมองเลยไปทางความวุ่นวาย ที่กำลังเดินออกมาจากห้องรับรองแขก“คุณเสือห้ามมองนะคะ” นิรารีบเดินไปปิดตาเสือที่มองไปทางนั้นทันที แต่เสือกลับจับมือเธอออกไป แล้วมองคนทั้งสองที่ทะเลาะกันนิ่งๆ“คุณเสือเข้าห้องไป” นิรารีบฉุดแขนเสือให้ลุกขึ้น ก่อนที่ทับทิมกับภพรักจะเดินมาทางนี้ เพราะลิฟท์ที่จะใช้โดยสารลงไปข้างล
“งั้นเดี๋ยวผมไปบอกเจนก่อนนะครับ” สิงค์เดินไปบอกเจนจิราอย่างรีบร้อน ว่าเขาต้องไปส่งพี่เสือที่สนามบิน เธออาจจะต้องรับหน้าที่แทนเขาสักพัก“ไปเลยไหมครับ” สิงค์เดินกลับมาหน้าห้องพี่ชาย ก่อนจะเห็นคนทั้งคู่มองมาที่ตัวเขานิ่งๆ“ไม่มีไฟส์บินของวันนี้เลยค่ะ”นิราบอกเสียงเบา มันเป็นสนามบินประจำจังหวัด การจะหาตั๋วเครื่องบินแบบเร่งด่วนอย่างนี้มันย่อมหายากอยู่แล้ว“ไปรับไอ้อ้วนกัน เดี๋ยวโทรเรียกคนขับรถที่บ้านฉันมา เราจะนั่งรถไปบ้านเธอ ตามนั้นนะสิงค์” เสือพูดจบก็จับมือนิราออกเดิน เพื่อไปขึ้นรถกลับไปรับแมวอ้วนที่คอนโด ปล่อยให้น้องชายมองด้วยความงุนงง กับการตัดสินใจที่กะทันหันของพี่ชาย“ไม่ไปแล้วเหรอคะ” เจนจิรานั่งมองอยู่เงียบๆบนเก้าอี้ทำงานตัวเอง ถามคุณสิงค์ที่เดินกลับมาหาเธอ ด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ“เจนครับ หายงอนแล้วเหรอ” สิงค์ได้ทีรีบอ้อนคนรัก นี่เป็นครั้งแรกของวันที่เธอยอมเปิดปากพูดกับเขา คำที่ไม่ใช่คำว่า ค่ะ“คนมากเมีย” เจนจิราไม่อยากพูดด้วยหรอก ถ้าเขาไม่ทำตัวแบบนั้นตั้งแต่ทีแรก คงไม่มีผู้หญิงมากุเรื่องว่าท้องกับเขา ถ้าแต่งงานไป ก็ไม่รู้ว่าจะมีอีกสักกี่คน ที่มาเรียกร้องให้เขารับผิดชอบ เธอเลยลังเลเ
“ผมจะได้คิดหาทางช่วยได้ถูก ถ้าถูกเอาเปรียบจากเจ้าหนี้ถึงจะแจ้งความได้ แต่ถ้าเราไม่จ่ายเขา มันก็สมควรที่จะถูกคิดดอกเบี้ยเพิ่มนั่นแหละครับ” เสือพูดอย่างไตร่ตรองแล้ว และมันก็สมเหตุสมผลตามที่เขาพูดไป เงินใครๆก็อยากได้คืน“คือ ดิฉันกับสามีเคยมีโรงงานเล็กๆ ค่ะ สมัยที่นิวยังเป็นเด็กอยู่ ธุรกิจมันกำลังไปได้ดี แต่เราถูกโกงเลยต้องไปยืมเงินของบ้านนั้นมาเพื่อพยุงธุรกิจค่ะ” แม่ของนิราทบทวนความทรงจำตัวเองนิ่งๆ มันนานมากแล้ว เกือบสิบกว่าปีได้“ถึงจะได้เงินมา แต่เพราะไม่มีความรู้มากพอ จึงไปไม่รอดค่ะ เราไม่มีเงินไปคืนบ้านนั้น แต่เลือกใช้เงินเก็บที่เหลือซื้อที่ดินตรงนี้ไว้ แล้วปล่อยให้บ้านหลังเดิมถูกธนาคารยึดเพื่อใช้หนี้”“ยอดเงินมันจะไม่เพิ่มขึ้นเลย ถ้าหลังจากนั้นฉันไม่เกิดอุบัติเหตุ นิวจึงต้องไปขอยืมจากบ้านนั้นเพิ่มอีก 1 แสนค่ะ เพื่อให้ฉันรักษาตัว ที่มามันก็มีแค่นั้นแหละคะ”“จ่ายตลอดรึเปล่าครับ ทำไมเจ้าหนี้เขาถึงบอกว่าที่ผ่านมาคุณแม่ไม่ได้จ่าย เอาเงินไปทำอะไรเหรอครับ” นี่คือจุดประสงค์ที่เสืออยากจะถาม ถ้าถามออกไปตรงๆ คิดว่าคนตรงหน้าต้องบ่ายเบี่ยงแน่ๆ“คือ ….นิว แม่ขอโทษนะ” แม่ของนิรายกมือปิดหน้าร้องไ
“นั่นเพราะคุณดูถูกฉันนี่นา” นิราหน้ามุ่ยลง“ฉันยอมรับว่าทำแบบนั้นจริงๆ ฉันรู้ว่าเธอกำลังแก้แค้นฉันอยู่เงียบๆ แต่แค่นี้มันสาใจเธอรึยังละ ถ้ายัง ฉันให้โอกาศเธอได้แก้แค้นฉันตลอดชีวิต”“คุณนี่มัน” นิราไม่รู้จะตอบยังไงดี จึงได้แต่นั่งเงียบ“มีแต่คนอยากแต่งงานกับฉันนะ เธอนี่ทำฉันเสียความมั่นใจได้ตลอดเวลา” ความมั่นใจเขาหมดลงไปทุกวัน เพราะยัยนี่“คุณชอบฉันรึยัง”“อืม”“อืมคืออะไรคุณเสือ ตอบให้มันตรงคำถามสิ”“ยัยโง่เอ้ย” เสือดึงนิราเข้ามากอดแรงๆ ยัยบ้านี่โง่จริงๆเหรอวะ ใครมันจะมาลงทุนทำอะไรขนาดนี้วะ ถ้าไม่ชอบ“ไหนตอบให้ชื่นใจสิคะ ว่าคุณชอบฉันรึเปล่า” นิราผละออกมามองหน้าคุณเสือ ก่อนจะยิ้มขำ เมื่อผู้ชายที่เธอเคยเห็นแต่ใบหน้าราบเรียบ มีสีหน้าแดงก่ำน่ามอง“เธอมันชอบแกล้งที่สุดเลยนิรา หลับตาเดี๋ยวนี้” เสือพูดและรู้สึกโกรธนิดๆ ที่เหมือนจะโดนยัยนิราแกล้ง ไม่อยากให้เธอเห็นหน้าเขาตอนนี้เลย สีหน้าเขาคงดูไม่ได้เลยนะสินิราได้แต่ยิ้มขำ เธอไม่ฟังที่คุณเสือสั่งด้วยซ้ำ จนได้เห็นว่าคุณเสือหน้าแดงหนักกว่าเดิมอีก เสือเลื่อนมือขึ้นปิดตาเธอไว้แน่น ก้มลงไปกระซิบเบาๆข้างหูเธอ นิราจึงเผยรอยยิ้มออกไปในที่สุด“ต่อไ
“มาช่วยเลือกสิ ว่าจะเอาบ้านแบบไหน”“คุณเสือพักผ่อนเถอะค่ะ บ้านเอาไว้ทีหลังก็ได้ แค่นี้มันก็มากเกินไปแล้ว” นิราเดินไปใกล้คุณเสือมากขึ้น อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว คุณเสือไม่คิดจะนอนเลยรึไง“งั้นมานี่ บอกฉันทีสิ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ใช่แฟนเธอที่พูดถึงวันนั้นรึเปล่า” เสือจับมือนิราแน่น ออกแรงดึงเบาๆ ให้เธอมานั่งบนตักของเขา“พี่ภพไม่ใช่แฟนฉันค่ะ คุณไม่ฟังฉันพูดให้จบเอง พี่ภพเคยอยู่บ้านข้างๆ รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก คอยช่วยเหลือฉันมาตลอด เราเคยคบกันช่วงที่เรียนมัธยมปลาย แต่เราเลิกกันแล้ว เราเป็นแค่พี่น้องจริงๆ แม้ตอนนี้ฉันกับแม่จะออกมาอยู่บ้านที่ห่างไกลผู้คน แต่พี่ภพก็ยังคอยช่วยเหลืออยู่ตลอด ไม่ต่างกับพี่ชายของฉัน”นิรารู้ว่าภพรักอาจจะยังเหมือนเดิม แต่เขาก็แน่วแน่ในการตัดสินใจมาตลอด แม้เส้นทางนั้นจะทำให้เธอเสียใจ แต่เขาก็ยังเลือกรับผิดชอบทับทิม และคอยชดเชยให้นิราด้วยการทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดีมาตลอด“แล้วคนที่เธอรักละ” คุณเสือนี่ขี้สงสัยจังเลย เธอยังไม่เคยไถ่ถามถึงผู้หญิงของเขาเลยนะ แม้จะอยากรู้ แต่เธอก็ไม่รู้ ว่าตัวเองมีสิทธิ์ถามรึเปล่า“คุณเสือไม่รู้จริงๆ เหรอคะ” นิราถามเสียงเบา เขาค
“ค่ะ นิวจ่ายทั้งหมดสี่ล้านเลยนะคะ ตอบแทนที่แม่ช่วยเหลือครอบครัวนิวมาตลอด” เมื่อมั่นใจว่าไม่ได้ถูกโกง นิราก็หมดทางที่จะโต้งแย้ง ก่อนจะวางกระเป๋าเงินที่ถือมาด้วยลงตรงหน้า แล้วเปิดให้เจ้าของบ้านดู เกสรทำสีหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะนับเงินทีละปึกช้าๆ เมื่อครบจึงพยักหน้าให้นิรา“ทราบใช่ไหมครับ ว่าการปล่อยกู้แบบไม่มีสัญญามันผิด แล้วการปล่อยกู้โดยคิดดอกเบี้ยเกินกว่ากฎหมายกำหนดก็ผิดเหมือนกัน” เสือพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะจับมือนิราให้ลุกขึ้นยืน เขาหมดธุระที่นี่แล้ว และมีที่ๆ จะพาเธอไปต่อ“แต่คนพวกนั้นเขามาขอยืนเงินจากฉันนะคะ บางคนก็หนีหายไม่จ่าย มันผิดด้วยเหรอคะ ที่ฉันจะคิดผลกำไรจากเงินของตัวเอง” เกสรไม่อยากจะใจร้ายกับใครหรอก แต่เธอก็ต้องสร้างเกาะให้ตัวเองเหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่กล้าเอาเงินไปเสี่ยงให้คนยืมหรอกนะถ้าเธอหน้าเลือดกับคนบ้านนี้ เธอต้องคิดดอกทุกเดือน แถมมันต้องเดือนละสองแสนด้วย แต่นี่เธอคิดแค่ปีละแสนเองนะ ก็ถือว่าใจดีมากๆ แล้ว“มาทำไม มาขอยืมเงินแม่ฉันอีกรึไง” ยังไม่ทันที่เสือจะพานิราเดินออกจากห้องรับแขกของบ้าน ทับทิมที่เพิ่งเข้ามาถึง ก็ถามเสียงดังทันที“ทับทิมทำไมพูดอย่า
“ทำไมไม่กลับบ้านเลยละ” เสือเดินออกมาถามลูกสาว ที่ยังไม่ยอมเข้าไปในบ้าน ข้างๆ เขาคือภรรยาและลูกสาวคนกลาง“ทำไมต้องกลับมาที่นี่ละคะ งานยุ่งจะตาย ตอนนี้คุณพ่อก็มีทุกอย่างครบแล้วนี่คะ จะแคร์ทำไม กับอีแค่ลูกคนเดียวไม่กลับมาบ้าน”ทุกครั้งที่เธอกลับมา เธอจะระเบิดความน้อยใจที่อัดอั้นไว้ทุกครั้งและหนีกลับไป แค่ดูเหมือนครั้งนี้จะแตกต่าง เพราะไอ้ตัวแสบที่กอดเธอไม่ปล่อย จึงไม่สามารถกลับขึ้นรถที่อยู่ห่างออกไปเพียงนิดเดียวได้เลย“นินทำไมพูดกับพ่อแบบนั้นละลูก”“แม่ก็เข้าข้างพ่อตลอด อยากรู้ไหมทำไมหนูถึงไม่อยากกลับ ก็เพราะว่าที่นี่ไม่ต้องการผู้หญิงแบบนินไง”นิรากำลังจะเอื้อมมือไปดึงลูกสาวของเธอที่กำลังร้องไห้น้อยอกน้อยใจอย่างทุกทีที่กลับมาบ้าน แต่คนเป็นสามีกลับเดินไปถึงตัวเธอก่อน แล้วดึงเธอมากอดไว้อย่างหวงแหน“ใครบอกครับว่าพ่อไม่ต้องการนิน พ่อรู้ว่าที่นิน ทำทุกอย่างจนมันเหนื่อย พ่อผิดเองที่ยกทุกอย่างให้นินดูแล แต่เพราะว่านั่นคือสิ่งที่พ่อเชื่อมั่น ว่านินทำได้ พ่อถึงยกให้ นินมีค่านะครับมีค่ากับพ่อและน้องทุกคน และนินมีค่าที่สุดกับแม่”“พ่อขอโทษที่ทำให้เสียใจ เพราะพ่ออยากได้ลูกชายมากจริงๆ แต่ไม่ใช่ว่าพ่อ
“พี่แพท จะไปเที่ยวกับลินินไหมคะ”“ทำไมต้องไป” แพทริคพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะเสมองไปทางอื่นเมื่อยัยเด็กไม่รู้จักโตยื่นหน้ามาใกล้“ก็ลินินกับมิรินเพิ่งเคยมา ไม่รู้จักที่นี่เลย นะคะ” เด็กน้อยให้เหตุผลแกมออดอ้อน ถึงพ่อจะพาไปเที่ยวบ่อยๆ แต่ที่นี่เพิ่งเคยมาจริงๆ“นะก่ะ” มิรินวัยสามขวบแล้วแต่พูดยังไม่ชัด เอ่ยปากพูดตามพี่สาว ก่อนที่เพเทอร์จะหัวเราะ โตแล้วแต่เธอยังพูดไม่ชัดเลย“ฟันหลอรึเปล่า ทำไมพูดไม่ชัด” เพเทอร์เป็นเด็กซนต่างจากพี่ชายที่นิ่งๆ เพเทอร์พูดจบก็จับใบหน้าน้องเล็กที่สุด แล้วเอามือไปดูฟันของน้องจริงๆ“ฮาฮา มิรินฟันหลอ” เพเทอร์หัวเราะสนุกสนาน และเด็กน้อยวัยสามขวบก็หัวเราะตามผู้ใหญ่ที่นั่งคุยกันอยู่ถึงกับส่ายหน้ากับเด็กๆ“พักผ่อนกันก่อนนะครับ พรุ่งนี้ค่อยพาเด็กๆ เที่ยว” อภิวัฒน์ พูดจบก็จับมือภรรยาลุกขึ้น“เด็กๆ ต้องกลับแล้ว น้องจะได้พักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยมา” สิ้นเสียงเรียก เด็กชายทั้งสองก็วิ่งมาทางพ่อแม่ ก่อนจะวิ่งออกไปทางประตูโดยไม่รอใครเลย“เราก็ไปพักกันดีกว่า” นิราเดินมานั่งกับลูกสาวทั้งสอง ก่อนจะอุ้มมิรินไว้ในอ้อดกอด ส่วนลินินก็พยายามจะขึ้นมาขี่ที่หลังของนิราด้วยความลำบาก“ลิ
ตลอดเวลาที่อยู่ในห้อง เธอกับเขาทำเพียงแค่นั่งคุยกันถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เพราะรู้จักกันไม่นานเธอกับเขาก็มีลูก และใช้เวลาทั้งหมดไปกับการเลี้ยงลูกและดูแลคนในครอบครัว จึงแทบไม่ค่อยได้คุยกันจริงจังแบบนี้เลยสักครั้งและการคุยกันแบบนี้มันช่างสนุก และมีความสุข เหมือนเธอกับเขาเพิ่งจะได้คุยกันเหมือนแฟนเป็นครั้งแรกเสือมองหน้าแดงระเรื่อของภรรยา ส่วนปากเธอก็ขยับคุยเรื่องของเธอให้เขาฟังไม่หยุด เมื่อไหร่จะเมาเนี้ย หมดไปสองขวดแล้วนะ“สนุกไหมครับ” เสือถามคนที่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม คงจะคอแห้งนั่นแหละ เล่นพูดไม่หยุดแบบนี้“ทั้งๆ ที่แต่งงานกันมา8 ปีแล้ว เพิ่งจะได้มาทำอะไรที่เหมือนแฟนกันครั้งแรก” นิราบอกด้วยรอยยิ้ม วันนี้เธอมีความสุขนะ แม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาจะมีความสุขดี แต่การคุยกันแบบนี้ก็ทำให้เธอเข้าใจพี่เสือมากขึ้น“ครับ พี่ก็รู้สึกแบบนั้น”เสือปัดปอยผมออกให้ภรรยา ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอด รอไม่ไหวหรอก ถ้ารอให้ยัยนี่เมาเขาต้องหลับก่อนแน่ๆเสือวางเธอลงบนเตียงกว้าง ทั้งยังสบตาคนที่มองเขาอยู่ตลอด เขาจะลองเสี่ยงดวงอีกครั้ง ถ้าครั้งนี้ไม่ท้อง เขาก็จะตัดใจเรื่องลูกชาย จะไปทำหมันแล้วนิราพลิกตัวขึ้นมาคร่อมทับคนที่
3 ปีผ่านไป“คุณพยัคฆ์ค่ะ ช่วยเซ็นอนุมัติการผลิตรถรุ่นใหม่ด้วยค่ะ”เลขาคนสวยที่มากด้วยความสามารถเดินเข้ามาวางเอกสารลงบนโต๊ะของเสือ ก่อนจะส่งสายตายั่วยวนให้เจ้านายสุดหล่อของเธอเธอเพิ่งจะมาทำงานได้เดือนเดียว เพราะคนเก่าของคุณพยัคฆ์ลาออกไป มันจึงเป็นโอกาศเหมาะที่เธอจะได้ทำงานเลขาให้เขาพยัคฆ์ตรงหน้าดูหล่อเหลา และภูมิฐาน แม้จะอายุ 38 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังดูดีไปหมดทุกอย่างแก๊ก ปังงงงงงงนิราเปิดและปิดประตูลงเสียงดัง จนเลขาที่กำลังสงสายตาให้พยัคฆ์อยู่สะดุ้งทันที ก่อนเธอจะมองนิราที่เข้ามาใหม่อย่างสำรวจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน เธอไม่เคยเห็น ก็สวยอยู่หรอกแต่ดูท่าทางไม่น่าจะใช่สเปคเจ้านายเธอ“บริษัทของพี่ทัศติดต่อมา ให้พี่เสือบินไปต่างประเทศด่วน ไม่ได้อ่านไลน์เหรอคะ”นิราไม่สนใจเลขาคนใหม่ของสามี แต่เดินมาหยุดหน้าโต๊ะ แล้วถามสามีนิ่งๆตอนนี้เธอทำหน้าที่ประสานงานกับบริษัทคู่ค้าทั้งหมดของอัครโยธินกุล และบริหารร้านเบเกอรี่ จึงต้องเข้าออกบริษัทบ่อยครั้ง แต่เลขาคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามายังไม่เคยเจอเธอ และคงไม่รู้ว่าสามีเธอแต่งงานแล้ว มีลูกด้วยกันกับเธอถึงสองคน“ครับ พี่ยุ่งอยู่ยังไม่ได้อ่านไลน์ เดี๋ยวเสร็จนี
เสือพานิราอยู่ที่สวิตฯเดือนเดียวจริงๆ แต่ก็ถือว่าเที่ยวได้เยอะพอสมควร เพราะได้ครอบครัวของเมลานีที่อาศัยอยู่บ้านข้างๆ นำเที่ยวตลอด และตอนนี้ครอบครัวของเธอก็ยังอาสามาส่งที่สนามบินอีกด้วย“ถ้าคลอดแล้ว พาลูกสาวมาเที่ยวบ้างนะคะ” เมลานี บอกกับเสือและนิราที่นั่งรอขึ้นเครื่อง“แพทริคอยากไปหาน้องบ้าง” แพทริคที่พูดได้คล่อง บอกเบาๆ พลางวางมือลงบนท้องน้อยๆ ของนิรา“ถ้าน้องคลอดแล้ว จะส่งตั๋วเครื่องบินมาให้แพทริคนะคะ” นิราลูบหัวเด็กชายตัวน้อยอย่างเอ็นดู แพทริคชอบมาหาเธอบ่อยๆ และบ้านของเมลานีก็คอยช่วยเหลือเธอกับเสือมาตลอดหนึ่งเดือน“สัญญานะครับ”“จ้า” นิราเกี่ยวก้อยสัญญากับลูกครึ่งไทย-สวิตฯ ที่โตขึ้นต้องฉายแววความหล่อเหมือนแม่กับพ่อแน่ๆ“เดินทางปลอดภัยนะครับ” สามีของเมลานี ยกมือขึ้นจับเสือเป็นการกล่าวลา ก่อนจะพาเด็กๆ และภรรยาเดินจากไป“กลับบ้านเรากันเถอะครับ”เครื่องบินลำใหญ่ พาเสือกับนิรามาถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ ก่อนคนทั้งคู่จะขึ้นรถที่คุณหญิงส่งไปรับกลับมาที่บ้านของตัวเองเท่านี้ก็ถือว่าเขากับเธอปลอดภัยแล้วที่เหลือก็ใช้ชีวิตปกติ และรอแค่ลูกคลอดเท่านั้น“พี่เสือของขวัญเต็มบ้านเลยค่ะ” ทันทีที่เปิดเข
ก๊อกๆๆเหมือนผีจะหลอกเขากลางวันแสกๆ เพราะเสือไม่เห็นใครเลยแต่เสียงเคาะประตูยังดังอย่างต่อเนื่อง เสือจึงต้องเปิดประตูออกไปดู ว่าผีที่ไหนมาเคาะประตูบ้านกลางวันแสกๆ“Gruetzi”ทันทีที่เสือเปิดประตูออกไป ก็เจอเด็กคนนึงยืนยิ้มกว้าง ก่อนจะพูดอะไรก็ไม่รู้“????” เสือทำหน้างงอย่างหนัก เด็กผีนี่มาจากไหน ทำไมพ่อแม่ปล่อยออกมาเล่นคนเดียวแบบนี้ แถมพูดอะไรที่เขาฟังไม่รู้เรื่อง“Was musst du tun, Kind?” เสียงผู้หญิงที่ออกมาจากบ้านข้างๆ ตะโกนมาทางเขาและเด็กชายตัวน้อยเสือเข้าใจว่าคนสวิตฯส่วนใหญ่ใช้ภาษาเยอรมันในการสื่อสาร แต่เขาไม่มีความรู้เรื่องภาษาเยอรมันเลย เพราะเขาทำธุรกิจอยู่โซนเอเชีย ที่เน้นหลักทางจีน ภาษาจีนกับอังกฤษจึงเป็นภาษาที่เขามั่นใจมากที่สุด“สวัดดีค่ะ” ผู้หญิงที่เพิ่งออกมาจากบ้านข้างๆ เดินมาใกล้ก่อนจะพูดเป็นภาษาไทย เมื่อคนตรงหน้าเธอมีสีหน้างงๆ“ครับ?? คนไทย?”“เปล่าค่ะ แต่สามีฉันเป็นคนไทย” ผู้หญิงที่ดูยังไงก็เป็นชาวต่างชาติ พูดด้วยภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัด แต่เสือกลับฟังรู้เรื่องกว่าภาษาที่เธอกับเด็กคนนี้พูดออกมาก่อนหน้านั้น“แพทริค ทำไมไม่สวัสดีละ แล้วการที่มาเคาะบ้านคนอื่น รู้ไหมมันเสียมารย
“พี่เสือเร็วหน่อย”นิราเอ่ยเร่งคนที่ทำหน้าที่ยกกระเป๋าเดินทางลงจากรถ ทั้งของเธอกับเขา เสือได้แต่ส่ายหัวกับความตื่นเต้นของเธอ แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะตื่นเต้น ก็นี่คือครั้งแรกที่เธอได้มาต่างประเทศอะเนอะ“ถ้าวิ่งพี่จะตีจริงๆ นะนิว” เสือดุคนที่เดินนำเขาไปทางบ้านพักหลังไม่ใหญ่นัก ใกล้ๆ ทะเลสาบลูเซิร์นที่เปรียบเสมือนหัวใจของประเทศสวิตเซอร์แลนด์“ขอบคุณนะคะที่พามา” นิราหันมาขอบคุณผู้ชายที่เธอรักที่สุด ก่อนกระชับเสือโค้ทกันหนาวแน่นขึ้นตอนนี้เพิ่งจะต้นเดือนมีนาเอง อากาศเลยยังหนาวอยู่นิดหน่อย แต่มันก็หนาวน้อยกว่าช่วง ธันวา-กุมภา อยู่ดี“ต้องไปขอบคุณมิล ที่ยกบ้านพักตากอากาศให้เรามาอยู่ฟรีๆ ถึงสองเดือน”ทันทีที่เสือเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆ ฟัง และบอกว่าแม่เขาให้ไปพักผ่อนที่ต่างประเทศจนกว่าท่านจะจัดการเรื่องเสร็จ อรุณก็ต่อสายหามัลลิกา และเธอก็เสนอบ้านพักตากอากาศสุดหรู ริมทะเลสาบลูเซิร์นให้ทันที“พี่มิลบอกว่าเป็นของขวัญแต่งงานค่ะ” เธอคุยกับมัลลิกาแล้ว และพี่มิลยังบอกอีกว่า สงสารที่พี่เสือไม่เคยพาเธอไปฮันนีมูลเลย จึงยกบ้านพักให้เธอกับพี่เสือมาฮันนีมูลนั่นแหละ“ของขวัญที่คนให้วันแต่งเกาะยังไม่หมด
“รู้แล้วค่ะ โอ้ยมันจักจี้” นิราหลบคนที่เอาแต่แกล้งเธอ ด้วยการถูจมูกไปตามซอกคอ จนไรหนวดน้อยๆ นั่นทิ่มผิวเธอจนเกิดรอยแดงจางๆ“ไม่รักพี่เหรอครับ” เสือหยุดทุกการกระทำ ก่อนจะมองหน้าคนที่เขารักนิ่งๆ เธอไม่ค่อยบอกรักเขาเลย จนสงสัยว่าเธอรักเขาจริงหรือเปล่า“ถ้าไม่รักจะยอมเอาตัวเข้าแลกไหมละคะ มันจะมีผู้หญิงบ้าที่ไหน เอาตัวไปยั่วยวนคนที่ตัวเองไม่ได้รักละ” นิราพูดด้วยเสียงแผ่วเบา คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ต้องอายหน้าแดงทุกที“ยั่วพี่บ่อยๆ นะ ไม่งั้นพี่จะทิ้งจริงๆ ด้วย”เสือชอบแกล้งเธอนะ เวลาที่เธอโกรธจนใบหน้าเล็กๆ นัั่นบูดบึ้งมันน่าหมั้นเขี้ยวที่สุด“ก็ลองดูสิคะ” นิราเลื่อนมือลงไปตามหน้าอกกว้าง ก่อนจะออกแรงบิดเมื่อเจอเป้าหมาย“โอ้ยยยย! ยัยบ้า พี่เจ็บนะ” เสือลูบหัวนมตัวเองปอยๆ ยัยนี่เป็นอะไรกับหัวนมนักหนาเนี้ย เดี๋ยวกัดคืนซะเลยนิ“ก็พูดไม่เข้าหู ถอยไปเลยค่ะ นิวจะไปอาบน้ำ ช้ากว่านี้เช้าพอดี” นิราดุคนที่ทิ้งตัวนอนลงบนที่นอน ทั้งยังกอดเอวเธอไว้หลวมๆ จนเธอขยับไปไหนไม่ได้เลย นี่มันจะเช้าแล้วนะ ตีสองแล้ว ขืนดึกกว่านี้เธอจะไม่อาบน้ำแล้วนะ“ไม่อาบก็ไม่เป็นหรอก นอนเถอะครับมันดึกแล้ว” ไม่อยากให้เธออาบน้ำดึกๆ เท
“ไม่เอาอย่าร้อง เดี๋ยวลูกในท้องจะเสียใจ อ่านคู่มือไหมเนี้ย เขาบอกว่าคนท้องห้ามเครียด ห้ามๆๆ เข้าใจไหม” มัลลิกาเช็ดน้ำตาให้นิราเบาๆ เห้อ!! เหมือนแม่ยัยเด็กนี่เข้าไปทุกที เธอแย่งคนที่ฉันรักไปนะยะ ยังจะมาอ้อนอะไรฉันแบบนี้อีก“นิวเป็นห่วงพี่เสือ”“รู้แล้วๆ ไม่ร้องนะ เดี๋ยวพาไปรอที่บ้านคุณแม่ จะได้มีคนอยู่ด้วย” มัลลิกาจับมือนิราไว้เบาๆไม่กล้าไปส่งเธอไว้บ้าน เพราะไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว ตอนนี้แม่ของยัยเด็กนี่อยู่ที่บ้านคุณหญิงทิพย์อาภา เพราะคุณหญิงไม่อยากให้นิรารับภาระดูแลแม่ป่วย ท่านจึงอาสาดูแลให้ทั้งหมด ยัยนี่โชคดีขนาดไหนที่มีแม่สามีดีขนาดนี้ปังงงงงงงเสือเปิดประตูเข้ามาในร้านอย่างแรง จนประตูแบบผลัก ชนกันเสียงดัง เรียกให้นิรา มัลลิกา และเมธาวีที่เป็นผู้จัดการร้าน หันไปมองอย่างตกใจ“ขอโทษ!! นี่รีบมาแล้ว นิวกลับบ้านกันเถอะ”เสือเบาเสียงในตอนท้าย เมื่อนิราเดินแกมวิ่งมากอดเขาแน่น อย่างไม่คิดว่าตัวเองจะท้องอยู่สักนิด“ไปไหนมาคะ”“เดี๋ยวถึงบ้านพี่เล่าให้ฟังนะครับ” เสือแกะคนที่กอดเขาออกเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนเป็นห่วงเธอมาก อยากจะมาหาเธอตั้งแต่ออกจากบริษัท แต่ก็วางใจเพราะมีมัลลิกาอย