บทที่​ 362

“ดี​ เจ้าเข้าไปด้านในห้องกับข้าเถอะ” ฮูหยินผู้เฒ่า​ลุกขึ้น​ยืน​ ผายมือให้ป้าหลานยู่เดินเข้าไปประคองหยวนซื่อ

ป้าหลานยู่เดินเข้ามาก็ตรงเข้าลากแขนของหยวนซื่อ​ ออกแรงอย่างหยาบคาย​ หยวนซื่อโดนนางลากจนซวนเซไปมา​ เกือบจะล้มลงไปกับพื้น

จื่ออันคิดก็ไม่ทันได้คิด ก้าวไปข้างหน้าตบลงบนใบหน้าของป้าหลานยู่ เอ่ยเสียงเข้ม “เจ้าคอยรับใช้อยู่ข้างกายฮูหยินผู้เฒ่ามานานแล้ว ยังกล้าที่จะกระทำการไม่เคารพแก่เจ้านายอีก? หากไม่สั่งสอนเจ้าสักเล็กน้อย วันหน้าเจ้าคงจะลากฮูหยินผู้เฒ่าลงไปบนพื้น?”

หลานยู่โดนตบหน้าเข้าโมโหเป็นอย่างมาก แต่มองเห็นแววตากรุ่นโกรธของจื่ออันแล้ว นางตกใจจนไม่กล้าเถียงออกมา

ฮูหยินผู้เฒ่าหันกลับมา เอ่ยอย่างไม่ชอบใจนัก “เกิดเรื่องอะไรกันขึ้น? จื่ออัน หลานยู่เป็นคนข้างกายของข้า ถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่ชอบใจนาง แต่ก็มิอาจลงมือตีนางได้”

จื่ออันลืมตาขึ้นพร้อมเอ่ยออกมา “ฮูหยินผู้เฒ่า หลานสาวแค่ช่วยท่านสั่งสอนนาง นางเมื่อครู่อีกเพียงนิดก็จะดึงจนท่านแม่ล้มลง ผู้ที่รู้ก็จะบอกว่านางประมาทไม่ทันระวัง แต่ผู้ที่ไม่รู้ ก็จะคิดว่าเป็นท่านตั้งใจที่จะให้นางทำร้ายท่านแม่”

ฮูหยินผู้เฒ่าคิ้วค่อย ๆ ขมวดขึ้น นัยน์ต