LOGINShare
บทที่ 890
Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 891
มือสังหารไม่สามารถกลับไปถึงคุกใต้ดินได้อย่างราบรื่น เขาเสียชีวิตทันทีระหว่างทาง โดยไม่ทราบสาเหตุการตายมู่หรงเจี๋ยดูเหมือนจะคาดหวังไว้ก่อนแล้ว กล่าวอย่างเฉยเมย “ช่างเถิด คนสารเลวพวกนี้ ต่อให้เขาไม่ตาย เราก็ไม่สามารถเค้นถามอะไรได้มากนัก”“เป็นเรื่องยากกว่าจะจับพวกมันได้สักคน ไม่นึกเลยว่าสุดท้ายเขาก็ตายอยู่ดี” จื่ออันเอ่ยอย่างหดหู่“ยากตรงไหนกัน? เจ้าเพิ่งเปิดโปงราชครูเหลียง และสามารถตบหน้าเจ้าแปดได้อย่างทันท่วงที? ความคิดความอ่านของเจ้าเฉลียวเกินกว่าจะตำหนิเจ้าได้” มู่หรงเจี๋ยปลอบโยนจื่ออันยิ้มพลางส่ายหน้า “ท่านไม่คิดว่าน่าเสียดายหรือ?”อย่างไรก็ตาม ความจริงแล้วนางไม่กล้าพูดตามตรงว่า เป็นนางเองที่กดเข็มแรงเกินไป ทำให้มือสังหารถูกปลิดชีพ นางใช้ยาพิษฆ่ามือสังหารให้ตายไปเสีย เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายตกไปอยู่ในมือของมู่หรงเจี๋ยเพราะนางไม่แน่ใจว่ามือสังหารจะยอมสารภาพซัดทอดไปหาอ๋องหนานหวายจริง ๆ หรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้นก็สามารถจินตนาการถึงชะตากรรมสุดท้ายของอ๋องหนานหวายได้เลย การตายของเขาไม่น่าเสียดาย ทว่านางไม่ลืมว่ากู่ร่วมชะตายังไม่ได้รับการแก้ไขนางไม่อาจปล่อยให้ มู่หรงเจี๋ยตายตกไปตามอ๋อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 892
ทว่าจื่ออันไม่คิดว่ามันจะเร็วถึงเพียงนี้จื่ออันเป็นพระชายา ดังนั้นนางจึงต้องจัดการงานศพของพระชายาซุนเองการตายของพระชายาซุนไม่ได้ก่อให้เกิดความวุ่นวายแต่อย่างใด ทว่าทำให้การแต่งงานระหว่างอ๋องหนานหวายและฟางเอ๋อร์ล่าช้าหมายความว่าอ๋องหนานหวายต้องอยู่ในเมืองหลวงต่ออีกร้อยวันมันเป็นวันที่ยี่สิบเจ็ดของเดือนจันทรคติที่สิบสอง หลังจากงานศพพระชายาซุนเสร็จสิ้นลงแล้ว งานศพถูกจัดขึ้นอย่างเร่งรีบ เพราะใกล้จะถึงวันตรุษจีน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีงานอวมงคลในช่วงปีใหม่สุขภาพของหวงไท่โฮ่วทรุดโทรมลงมากตั้งแต่ไท่จื่อถูกปลด กิจการส่วนใหญ่ในวังจึงตกอยู่ในมือของสนมเหมยและสนมอี้จื่ออันได้พบกับซุนฟางเอ๋อร์ครั้งหนึ่งในจวน นางโดดเดี่ยวและไม่มีความสุขในการเป็นเจ้าสาวเลย ตอนที่เจอนาง นางเดินจับมือมู่หรงเจี๋ยไปด้วย มู่หรงเจี๋ยไม่ได้มองไปด้านข้าง และเพียงแค่จับมือเล็ก ๆ ของนางไว้ สายตาของซุนฟางเอ๋อร์เต็มไปด้วยความแค้นและความหึงหวง จื่ออันรู้ว่าในใจนางไม่เคยปล่อยวางจากมู่หรงเจี๋ยนางเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งในเรื่องความรัก จื่ออันแอบถอนหายใจชายที่โดดเด่นเช่นนี้ นางต้องคอยป้องกันไว้ให้ดีโชคดีที่ชายคนนี้ให
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 893
จื่ออันถอนหายใจ พวกนั้นคือผู้หญิงที่ถูกต้องตามกฎของท่าน ท่านกลับไม่ต้องการเจอผู้หญิงของตัวเอง แต่ไปคิดถึงผู้หญิงที่ไม่ได้เป็นของท่านผู้ชายทั้งโลกชั่วร้ายถึงเพียงนี้เลยหรือ?องค์จักรพรรดิไม่คิดจะหยุดการสนทนา จึงยังคงถามต่อไปว่า “ข้าได้ยินมาว่า ตอนนี้เจ้ารองกับแม่ของเจ้า สนิทสนมกันแล้วใช่หรือไม่?”จื่ออันไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่การถามคำถามแบบนี้ ทำให้นางรู้สึกกระอักกระอ่วนใจจริง ๆ “เรื่องนั้น หม่อมฉันไม่ได้กลับไปนาน จึงไม่ทราบว่าทั้งสองคนสนิทกันดังที่ฝ่าบาทตรัสจริงหรือไม่เพคะไม่ปฏิเสธ ไม่ยืนยัน ไม่ชัดเจนองค์จักรพรรดิยกยิ้ม “จื่ออัน เจ้ากลัวข้าหรือ?”แน่นอนว่ากลัว ท่านคือผู้มีอำนาจตัดสินความเป็นความตาย ท่านคือ องค์จักรพรรดิ!แน่นอนว่าจื่ออันจะไม่พูดอย่างนั้น แต่ถามด้วยความประหลาดใจ “เหตุใดฝ่าบาทถึงตรัสเช่นนั้นเพคะ? ฝ่าบาทเป็นเสด็จพี่ของท่านอ๋อง จึงเป็นครอบครัวเดียวกัน คนในครอบครัวอยู่ใกล้ชิดกันจะกลัวกันได้อย่างไรเพคะ?”“คนในครอบครัวหรือ?” องค์จักรพรรดิทวนคำพูดอย่างระมัดระวัง จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองจื่ออัน “หากเจ้ารองต้องการแต่งงานกับแม่ของเจ้าจริง ๆ ชีวิตจะต้องยุ่งเหยิงเป
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 894
ราชสำนักจะแจกจ่ายเนื้อแกะและเนื้อหมูพิเศษทุกปีก่อนวันตรุษจีน ซึ่งเรียกว่าของขวัญก่อนวันปีใหม่ ตามตำแหน่งทางการ ขุนนางชั้นหนึ่งจะได้แกะสองตัวและหมูหนึ่งตัว ส่วนขุนนางในศาลาว่าการจะได้หมูหนึ่งตัวและแกะหนึ่งตัวองค์จักรพรรดิถอนหายใจ แล้วยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าคิดว่าตัวเองคงจะไม่สามารถผ่านปีนี้ไปได้ ไม่คิดว่าจะทนได้อีกปี หากนับรวมแล้ว ข้าอยู่ในอำนาจมากว่าสิบสองปีแล้ว”“ยังมีอีกยี่สิบสองปี สามสิบสองปี และสี่สิบสองปี พูดเหลวไหล” มู่หรงเจี๋ยพูดด้วยใบหน้าเศร้าหมององค์จักรพรรดิมองเขาด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนยกยิ้มอ่อน “เจ้า ในเมื่อเจ้าแต่งงานแล้ว ก็ควรรีบมอบเด็กอ้วนให้จื่ออัน เพื่อเอาใจท่านแม่”จื่ออันไม่ส่งเสียง นางไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้ แม้ว่านางจะต้องการก็ตาม“อืม ข้าจะรีบทำ ไม่สิ ข้าพยายามอย่างหนักมาทั้งคืน” มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างไร้ยางอาย ด้วยสีหน้าจริงจังเหมือนกำลังเจรจาเรื่องธุรกิจจื่ออันไม่สนใจที่จะฟังพวกเขาคุยเรื่องบัดสีต่อหน้านาง จึงพูดว่า “เอาล่ะ หม่อมฉันจะไปเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่ว หัวหน้ากิจการฝ่ายในบอกว่าจะส่งงบประมาณสำหรับปีหน้า หม่อมฉันจะลองไปดูหน่อย”หลังจากพูดจบ นางก็ลุกขึ้นคำนับแล
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 895
ซุนฟางเอ๋อร์มองดูนางลุกขึ้น ใบหน้าของนางมืดมนมาก ใช่แล้ว หากนางใช้ผิวหนังสองชั้น ชั้นในมีอุณหภูมิและความชื้นของผิวหนัง และชั้นนอกมีชั้นกันลม มันก็จะสามารถต้านทานได้อีกหนึ่งชั่วยาม วิธีการง่าย ๆ เช่นนี้ นางคิดไม่ถึงได้อย่างไร?นางรู้สึกอึดอัดมาก นางคิดว่าตัวเองฉลาดมาโดยตลอด เมื่อรู้ว่ามีผู้หญิงอีกคนที่ฉลาดกว่าตัวเอง ความรู้สึกนี้ช่างอึดอัดเสียจริงเหตุใดนางถึงด้อยกว่าเซี่ยจื่ออันในทุกด้าน? แผนการที่เตรียมไว้อย่างดีถูกเซี่ยจื่ออันทำลายได้อย่างง่ายดายทำให้นางถูกท่านอ๋องดุอยู่นานส่วนเรื่องการตายของมือสังหาร นางรู้เลยว่ามือสังหารไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของอ๋องหนานหวาย แต่ตายด้วยน้ำมือของเซี่ยจื่ออัน เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะปล่อยให้มือสังหารซัดทอดไปถึงอ๋องหนานหวายหลังจากกลับมาที่เรือนชิงหนิง ซุนฟางเอ๋อร์ก็บอกกุ้ยไท่เฟยและอ๋องหนานหวายเรื่องผิวหนังสองชั้น แล้วอ๋องหนานหวายก็หัวเราะเยาะนางทันที “ซุนฟางเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าตัวเองฉลาด แต่เจ้าเทียบไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บของเซี่ยจื่ออันด้วยซ้ำ ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าถูกคนตระกูลซุนไล่ออกจากบ้าน”ดูเหมือนว่าซุนฟางเอ๋อร์จะคุ้นเคยกับคำดูถูกของอ๋องหนานหวายแ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 896
สั่งสุราหอมหมื่นลี้กลิ่นหอมหวานหนึ่งไห สูดดมกลิ่นหอมของสุราก่อนจิบ พลางมองดูผู้คนพลุกพล่านบนถนนนอกหน้าต่างร่างที่คุ้นเคยเดินผ่านมา นางคือโหรวเหยา กำลังถือข้าวของพะรุงพะรัง คนที่เดินมากับนางคือคุณชายสกุลซู ซูชิงความจริงนางอิจฉาโหรวเหยามาก ไม่ใช่อิจฉาที่นางได้รับความโปรดปรานในเรือน เนื่องจากโหรวเหยาเป็นลูกสาวคนโตที่เกิดจากภรรยาเอก จึงเป็นที่ชื่นชอบมากกว่านางแน่นอน แต่สิ่งที่ทำให้นางอิจฉาโหรวเหยาก็คือ นางรักคนง่ายแต่ก็ลืมง่ายเช่นกันเหตุใดมันถึงยากสำหรับนางนัก? คนที่ควรลืม กลับลืมไม่ได้ทั้งสองคนยืนอยู่ที่ประตูเหมือนกำลังจะเข้ามา แต่เมื่อโหรวเหยาเห็นนาง ก็รีบจูงซูชิงออกไปด้วยสีหน้ารังเกียจซุนฟางเอ๋อร์นึกเย้ยหยัน หากเจ้าจำพี่สาวอย่างข้าไม่ได้ แล้วข้าจะต้องจำเจ้าด้วยหรือ?“ข้านั่งด้วยได้หรือไม่? แม่นางซุน!”เสียงใสดังมาจากด้านหลัง เมื่อซุนฟางเอ๋อร์หันไปมอง ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มสดใสยืนอยู่ข้างหลังนาง นางจำได้ แม้ว่าจะไม่เคยติดต่อกับคนผู้นี้มาก่อน แต่นางก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง“เถ้าแก่เนี้ยหู เชิญนั่ง!” ซุนฟางเอ๋อร์พูดเบา ๆผู้มาเยือนคือหูฮวนสี่ นางเพิ่งพบปะกับลูกค้าเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 897
หูฮวนสี่พูดว่า “เหตุใดต้องสนใจสายตาคนอื่นด้วย? ใช้ชีวิตของตัวเองสิ”ซุนฟางเอ๋อร์ค่อนข้างพึงพอใจ นางก้มหน้าดื่มสุราครึ่งจอก เพื่อปกปิดอารมณ์ของตัวเองนางไม่สามารถแม้แต่จะดื่มได้อย่างอิสระ ชีวิตแบบนี้เป็นของนางเองหรือเปล่า? นางไม่เคยใช้ชีวิตของตัวเองเลยหูฮวนสี่ถอนหายใจ “ช่างเถิด ไม่ต้องคิดมาก ให้ข้าดื่มอวยพรให้เจ้า ยินดีด้วย อีกไม่นานเจ้ากำลังจะได้เป็นพระชายาหนานหวาย”หลังจากพูดจบ นางก็รินสุราให้ซุนฟางเอ๋อร์ ก่อนรินให้ตัวเอง แล้วยกแก้วขึ้น “ขอให้พวกเจ้ามีชีวิตแต่งงานที่มีความสุข อยู่กันไปจนแก่เฒ่า”ซุนฟางเอ๋อร์มองนางด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก นางถือจอก แต่ไม่ได้ยกขึ้นหูฮวนสี่วางแก้วสุราลง “เจ้าคิดว่าข้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะอวยพรเจ้า ใช่หรือไม่? ถูกต้องแล้ว ราชวงศ์และขุนนางชั้นสูงอย่างพวกเจ้า จะไม่ดูถูกแม่ค้าหน้าเงินอย่างพวกข้าได้อย่างไร? ข้าจุ้นจ้านเกินไป”หลังจากพูดจบนางก็ดื่มจนหมดรวดเดียว วางแก้วลงและกำลังจะลุกขึ้นจู่ ๆ ซุนฟางเอ๋อร์ก็พูดว่า “ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!”นางยกแก้วขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว แล้วพึมพำว่า “แค่ขอบคุณที่นั่งอยู่กับข้าสักพัก”นางดื่มสุราแก้วนี้ แต่ไ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 898
หูฮวนสี่กล่าวว่า “นางเป็นคนร้ายกาจแน่นอน ไม่เช่นนั้นนางคงไม่ฆ่าเจ้านายตัวเอง และแม่กับป้าแท้ ๆ ของนางด้วย หากเจ้าทำให้นางขุ่นเคือง นางจะยอมแลกทุกอย่างเพื่อต่อสู้กับเจ้าจนถึงที่สุด อีกทั้งนางยังเป็นคนที่มีความอดทนสูง อ๋องหนานหวายปฏิบัติต่อนางอย่างเลวร้าย แต่เพื่อจุดประสงค์ของนาง นางสามารถทนต่อคำสบประมาท และความทรมานที่อ๋องหนานหวายมอบให้นางได้ จื่ออัน เจ้ากับข้าต่างก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเลวร้ายมาก ที่คนคนหนึ่งต้องอดทนกับความเป็นความตาย แต่ทุกคนล้วนมีจุดอ่อน ตราบใดที่เจ้าเข้าใจจุดอ่อนของนาง เจ้าก็จะสามารถทะลวงการป้องกันที่แข็งแกร่งของนางได้”“แล้วเจ้าคิดว่าจุดอ่อนของนางคืออะไร?” จื่ออันถาม อันที่จริงนางไม่เคยเรียนรู้เรื่องซุนฟางเอ๋อร์มาก่อน นางแตกต่างจากหูฮวนสี่ หูฮวนสี่เคยเป็นประธาน ส่วนนางเคยเป็นแพทย์ทหาร เรื่องที่นางศึกษามามากที่สุดคือทักษะทางการแพทย์ ส่วนหูฮวนสี่ชอบศึกษาผู้คนหูฮวนสี่วิเคราะห์ว่า “ข้าแอบสังเกตนาง นางชอบไปที่ที่มีชีวิตชีวา แต่นางไม่เคยเข้าใกล้ผู้คน นางแค่เฝ้าดูความมีชีวิตชีวาของผู้คน บางครั้งข้าเห็นความอิจฉาริษยาในดวงตาของนาง นี่เป็นความคิดที่ลึกซึ้งมาก คนส่วนใหญ่ม
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
