เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 612
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 613
สองวันต่อมาจื่ออันไปยังจวนอ๋อง ก็พบนางสนมในจวนสะพายห่อผ้าออกไป แม้แต่พระชายารองเองก็ถูกไล่ออกมา แต่สีหน้าของทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความสุข ไม่ได้มีท่าทีเศร้าเสียใจแม้แต่น้อย จื่ออันประหลาดใจเป็นอย่างมาก? รีบเดินเข้าไป ก็พบกับอ๋องเหลียงนั่งอยู่ในห้อง มือกำลังหมุนลูกคิดไปมา คิดพลางส่ายศีรษะพร้อมกับถอนหายใจ “ทำไมถึงได้ไปกันหมดแล้ว? เกิดอะไรขึ้น?” จื่ออันเอ่ยถาม อ๋องเหลียงเงยหน้าขึ้นมา สีหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “ข้าเสียเปรียบไปมาก” “เกิดอะไรขึ้น?” จื่ออันนั่งลง นำกล่องยาวางลงบนโต๊ะ มองไปยังสมุดบัญชีของเขา สมุดบัญชีมีตัวเลขเป็นจำนวนมาก ล้วนแต่เป็นรายจ่าย “ไล่ออกไปแล้ว” อ๋องเหลียงสูดลมหายใจออกมาราวกับปวดฟัน “สนมห้าพันตำลึง พระชายารองหนึ่งหมื่นตำลึง ล้วนแต่ไล่ออกไปให้หมด” จื่ออันหัวเราะออกมา ไม่น่าแปลกที่แต่ละคนล้วนแต่ยินดี ที่แท้ล้วนแต่ได้รับเงินกันก้อนโต หลังจากที่จื่ออันและอ๋องเหลียงคุ้นเคยกันแล้ว ก็รู้มาว่านางสนมและพระชายารองเหล่านี้ล้วนแต่เป็นสตรีที่มาจากครอบครัวยากจน พระชายารองที่ถูกพ่อแม่พี่น้องขายมานั้นก็เป็นเพียงแต่สตรีจากครอบครัวเล็กๆ เท่านั้น หลังจากที่เข้าจวนมาแล
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 614
หากว่าไม่มียาสลบแล้ว สิ่งนี้ก็จะทำให้คนเจ็บปวดจนตายไป จื่ออันนำสถานการณ์ขั้นพื้นฐานนี้บอกกับอ๋องเหลียง ให้เขาตัดสินใจเลือกเอง อ๋องเหลียงไม่แม้แต่จะคิด เอ่ยตอบออกมาในทันที “เจ้าเพียงแต่สนใจการรักษาของเจ้าก็พอ” “เจ้าไม่กลัวเจ็บอย่างนั้นหรือ?” อ๋องเหลียงมองยังนาง “ในโลกนี้ยังจะมีคนที่ไม่กลัวเจ็บอย่างนั้นหรือ? แต่อย่างไรก็ตาม เจ็บปวดแค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น ขาก็เป็นของตนเอง ข้าหวังว่าตนเองจะกลับกลายมาเป็นคนปกติ” เขาเอ่ยออกมาเช่นนี้อีกครั้ง จื่ออันส่งเสียงอืมออกมา แล้วหยิบกระเป๋าเข็มออกมาจากกล่องยา นำเข็มที่ยาวที่สุดออกมาฆ่าเชื้อ “ใช่แล้ว ในเมื่อโรคที่หลบซ่อนอยู่ของเจ้าหายดีแล้ว ทำไมถึงต้องให้พวกนางจากไป?” “คนเหล่านั้น ล้วนแต่เป็นคนที่เสด็จแม่จัดแจงมา จุดประสงค์ก็เพื่อปิดบังความไม่ผิดปกติ ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องปิดบังความผิดปกติแล้ว” อ๋องเหลียงเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย จื่ออันพยักหน้าเพื่อแสดงว่าเข้าใจ คนจำนวนมากเข้ามาในจวน เป็นเพราะฮองเฮาป้องกันไม่ให้คนนอกคาดเดาว่าอ๋องเหลียงไม่เหมือนคนทั่วไป “สนมในจวนของเจ้าล้มตายไปมากมาย เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครทำ?” จื่ออันเอ่ยถาม อ๋องเหลียงพยักห
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 615
เช้าวันต่อมา ฮองเฮาเรียกตัวจื่ออันเข้าวัง จื่ออันมายังวังจิ้งหนิงอีกครั้ง ทัศนคติที่ฮองเฮามีต่อนางเริ่มแตกต่างออกมา คนที่เหลือถอยออกไป เหลือไว้เพียงแค่จื่ออัน ไว้พูดคุยกันเพียงลำพัง “วันนี้ไม่มีคนอื่นอยู่แล้ว น้องสะใภ้เรามาพูดคุยกันเถิด” ฮองเฮากลับดึงมือของนางเอาไว้ พูดคุยกันอย่างสนิทสนม ในใจของจื่ออันคิดว่าอ๋องเหลียงคงจะเข้าวังมาบอกกับนางแล้ว? แต่ว่าคงจะไม่เช้าขนาดนี้กระมัง? เมื่อวานนี้นางอยู่ในจวนอ๋องเหลียงจนมืดค่ำถึงได้จากไป และเห็นได้ชัดว่าอ๋องเหลียงไม่ได้คิดที่จะเข้าวัง “ฮองเฮา ท่าน......” จื่ออันมองยังนางด้วยท่าทีทดสอบ “ข้ารู้ทุกอย่างแล้ว โรคที่หลบซ่อนอยู่ของอาซินถูกเจ้าจัดการแล้ว เห็นได้ว่าก่อนหน้านั้นข้าเข้าใจเจ้าผิดไป” ระหว่างคิ้วของฮองเฮาเต็มไปด้วยความสุข จื่ออันยิ้มออกมาเล็กน้อย “อ๋องเหลียงบอกกับฮองเฮาแล้วหรือ?” “ในจวนอ๋องแน่นอนว่าย่อมมีคนของข้าอยู่ เด็กคนนี้ไม่มีทางพูดออกมา เมื่อวานนี้ไล่สนมในวังออกไปทั้งหมด และแม้แต่พระชายารองก็เขียนหนังสือปลดภรรยาออกไป ข้าก็รู้ เขาให้กำลังใจ สิ่งนี้ทำให้ข้าสบายใจขึ้นมา สามารถวางหินใหญ่ที่อยู่ในใจลงได้” คำพูดที่ดูเหมือนเป็น
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 616
จื่ออันเงยหน้าขึ้นมองมายังนาง ในที่สุดก็ตรงเข้าประเด็นเสียที ฮองเฮามองมายังนาง ทรงตรัสออกมาอย่างเคร่งขรึม “ข้ารู้ว่าตอนนี้ท่านอ๋องมีความคิดที่จะปลดองค์รัชทายาท แต่ทว่าในตอนนี้องค์จักรพรรดิยังคงประชวรอยู่ หากว่าเมื่อปลดองค์รัชทายาทแล้ว จะต้องทำให้เกิดการแย่งชิงขึ้นจากหลายฝ่าย ข้าไม่หวังจะให้อ๋องเหลียงเข้าสู่วังวนแห่งการแย่งชิงตำแหน่งขององค์รัชทายาท หวังว่าเจ้าจะกลับไปบอกแก่ท่านอ๋องเสียเล็กน้อย” เมื่อจื่ออันใคร่ครวญถึงความหมายของนางแล้ว ก็เอ่ยออกมาอย่างระมัดระวัง “ฮองเฮา เรื่องการปลดองค์รัชทายาทนั้น หม่อมฉันไม่ได้ยินท่านอ๋องเอ่ยถึงมาก่อน ส่วนเรื่องของอ๋องเหลียง เขาดูเฉยเมยและไม่ได้ใส่ใจต่อบัลลังก์ขององค์จักรพรรดิ ฮองเฮาทรงโปรดวางพระทัยได้” “วันนี้ไม่เหมือนกับในอดีต เขาในตอนนี้เป็นเหมือนดั่งเช่นคนทั่วไป อีกทั้งยังไม่ได้ด้อยไปกว่าองค์รัชทายาท อันที่จริงแล้วข้าไม่ได้ใส่ใจว่าใครจะได้เป็นองค์รัชทายาท ล้วนแต่เป็นโอรสของข้า มิใช่หรือ? เพียงแต่ข้าไม่ต้องการให้พี่น้องกลายเป็นศัตรูกัน หรือปล่อยในคนนอกได้มีโอกาสฉกฉวยประโยชน์ จื่ออัน เจ้าเป็นคนฉลาด จะต้องเข้าใจความหมายของข้า เพราะฉะนั้น ข้าหวั
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 617
ฮองเฮาจ้องมองยังเบื้องหลังของนาง ในใจเกิดความตื่นตกใจขึ้นมาทันที คำพูดของเซี่ยจื่ออันก็มิใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล ทว่าจะใช่หรือ? นั่นเป็นบิดาของนาง คนที่นางเชื่อใจมากที่สุด หลังจากที่จื่ออันจากไปแล้ว ด้านหลังม่านนั้นก็มีคนผู้หนึ่งปรากฏออกมา จื่ออันไม่ได้คาดเดาผิดไป เขาก็คือราชครูเหลียง “ท่านพ่อ!” ฮองเอาเงยหน้าขึ้นมองยังเขา “ที่นางเอ่ยออกมานั้นถูกต้อง บางทีอาซินอาจจะไม่ได้มีใจทะเยอทะยาน หากเป็นเพราะว่าพวกเราหวาดกลัวแล้วปล่อยให้เขาพลาดโอกาสที่จะฟื้นตัวไป ก็ดูจะไม่ยุติธรรมสำหรับเขา” ราชครูเหลียงมองมายังนางด้วยความผิดหวัง “เจ้าที่เป็นถึงฮองเฮา กลับถูกผู้อื่นชักจูงได้โดยง่าย ช่างทำให้พ่อผิดหวังจริง ๆ แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ เซี่ยจื่ออันเก่งกาจในเรื่องที่ทำให้คนหลงใหล เพียงแค่ไม่กี่คำเท่านั้น นางก็ทำให้เจ้าเปลี่ยนความตั้งใจ มู่หรงเจี๋ยได้รับความช่วยเหลือจากนาง จะต้องเป็นเหมือนกับเสือติดปีก” ฮองเฮาลังเลเล็กน้อย ในส่วนลึกของนางนั้น นางยากที่จะแยกแยะได้ว่าใครถูกใครผิด ราชครูเหลียงเอ่ยออกมาต่อ “อาซินกับมู่หรงเจี๋ยมีความสนิทชิดเชื้อ หากว่าอาซินถูกแต่งตั้งให้เป็นองค์รัชทายาท สุดท้ายแล้วใครจะเป็นผ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 618
จื่ออันเอ่ยออกมา “ป้าชุ่ยยู่ ช้าก่อน” ป้าชุ่ยยู่หันกลับมามีท่าทีดูตื่นตระหนก ทว่าจากนั้นก็คุกเข่าลงไป “บ่าวขอบคุณคุณหนูใหญ่มากเจ้าค่ะ” “ขอบคุณอะไรข้า?” จื่ออันตะลึงไปครู่หนึ่ง นางไม่รู้ว่าคนในครอบครัวของป้าชุ่ยยู่ได้ติดโรคผีดิบเข้า “หากว่าไม่ใช่เพราะว่าคุณหนูใหญ่ที่พัฒนาใบสั่งยาขึ้น คนในครอบครัวของบ่าวคงจะไม่อาจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้” ป้าชุ่ยยู่เอ่ยออกมา “ที่แท้เพราะว่าเรื่องนี้ ข้าไม่ได้ทำเพื่อเจ้า ลุกขึ้นเถิด” จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย ป้าชุ่ยยู่ลุกขึ้นยืน ราวกับกลัวว่าจื่ออันจะเข้าใจผิดว่านางมาพร้อมกับความเป็นศัตรู ก็รีบร้อนเอ่ยออกมา “บ่าวต้องการจะมาโขกศีรษะ ขอรับโทษจากเสี้ยนจู่ หลังจากที่ขอรับโทษแล้ว บ่าวก็จะไปยังพื้นที่อื่น” “เจ้าจะจากเมืองหลวงไป? ไปที่ใดกัน?” เสี่ยวซุนเอ่ยถาม “ไปหางานทำพื้นที่อื่น บ่าวหักหลังฮูหยินผู้เฒ่า ชื่อเสียงในเมืองหลวงคงจะเหม็นเน่าไปเสียแล้ว คงจะไม่อาจหางานทำได้แล้ว” ป้าชุ่ยยู่เอ่ยพึมพำออกมา จื่ออันถึงได้นึกถึงเรื่องที่ซูชิงเคยเอ่ยออกมาว่า ชุ่ยยู่เองก็เคยไปให้การที่กรมอาญา ที่เรียกว่าทรยศหักหลังนั้น อันที่จริงแล้วคือถูกบีบบังคับเสียจน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 619
ชุ่ยยู่ค่อนข้างที่จะสับสน “บ่าวเองก็ไม่รู้ คงลองไปดูใกล้ ๆ กับเมืองหลวงนี้กระมังเจ้าค่ะ” รับใช้ฮูหยินผู้เฒ่ามาครึ่งค่อนชีวิต นางไม่รู้จริง ๆ ว่าจะไปที่ใดกัน “เจ้าจะต้องไปที่อื่นทำไมกัน? อยู่ที่เรือนตนเองก็ดีแล้วมิใช่หรือ? หลายปีมานี้เจ้าคงจะสะสมเอาไว้ไม่น้อยแล้ว” หยวนฉุ่ยยวี่เอ่ยออกมา ป้าชุ่ยยู่ยิ้มออกมาอย่างเศร้าใจ “หลานชายของบ่าวแต่งงานไปแล้ว แล้วใครจะยินดีรับบ่าวเอาไว้? อีกอย่าง หลายปีมานี้ ก็ไม่ได้เก็บสะสมอะไร ล้วนให้พวกเขาไปสร้างเรื่องแต่งภรรยามีลูกกันทั้งสิ้น” “เงินทองของเจ้าล้วนแต่มอบให้พวกเขาหมดแล้ว พวกเขายังไม่ยินดีที่จะเลี้ยงเจ้าอีก?” หยวนฉุ่ยยวี่เอ่ยถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ “ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ยินดี เพียงแต่ว่าบ่าวยังมีมือมีเท้า เงินทองที่มอบให้เขาไปนั้น ก็ไม่ได้คิดที่จะให้พวกเขาตอบแทน ตอนนี้ตกอยู่ในความยากลำบาก แล้วจะกลับไปให้พวกเขาเลี้ยงดูได้อย่างไร? ชีวิตของพวกเขาเองก็ไม่ได้ดีมากนัก” หยวนฉุ่ยยวี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอาเช่นนี้เถิด ข้าเองก็ขาดคนที่มีความรู้อยู่ หากว่าเจ้ายินดีแล้วล่ะก็ ก็อยู่เสียที่นี่เถิด” จื่ออันตกตะลึงไป จากนั้นก็ดึงมือของหยวนฉุ่ยยวี่แล้วเอ่ยออกมา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 620
หลังจากที่จื่ออันออกจากเรือนฟังเสียงฝนไปแล้ว ก็ไปยังจวนอ๋องเหลียง กลับถูกแจ้งมาว่าอ๋องเหลียงถูกเรียกตัวเข้าวังโดยด่วน เข้าไปตั้งแต่เช้า จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา หัวใจของจื่ออันเต้นแรงขึ้นมา หรือว่าฮองเฮาต้องการจะให้อ๋องเหลียงถอดใจจากการรักษา? เมื่อคิดมาจนถึงตรงนี้ นางจึงเอ่ยออกมากับคนรับใช้ภายในจวน “ข้าจะอยู่ที่นี้เพื่อรอเขากลับมา” และบังเอิญว่าซูชิงเองก็มาหาอ๋องเหลียงด้วยเช่นกัน เมื่อได้ยินว่าอ๋องเหลียงเข้าวังไป เขาก็ยิ้มออกมา “หรือว่าฮองเฮาเมื่อเห็นว่าเขาไล่หญิงสาวภายในจวนไปหมดแล้ว ก็เลยจะหาคนชุดใหม่ให้กับเขา?” ซูชิง เซียวท่า และคนอื่น ๆ ล้วนแต่ไม่รู้เรื่องโรคที่หลบซ่อนอยู่ของอ๋องเหลียง แน่นอนว่าย่อมไม่รู้ว่าที่ฮองเฮาหาหญิงสาวกลุ่มใหญ่มาไว้ในจวน เพื่อปิดบังหลองลวงผู้อื่นจื่ออันนึกถึงเรื่องของอี๋เอ๋อร์ที่พวกเขาเคยเอ่ยออกมาก่อนหน้านั้น จึงได้ถามออกมา “อ๋องเหลียงมีคนที่อยู่ในใจแล้วใช่หรือไม่? ใช่หญิงสาวที่ชื่ออี๋เอ๋อร์อะไรนั่นใช่หรือไม่?” “ใช่อี๋เอ๋อร์ ทว่าชื่นชอบไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาไม่เคยเอ่ยออกมา อี๋เอ๋อร์เองก็ไม่รู้ว่าจะแต่งงานให้กับคนอื่นไปแล้วหรือไม่!” ซูชิงเอ่ย
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
