เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 588
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 589
ไท่หวงไท่โฮ่วให้จื่ออันยืนรออยู่ด้านนอกของประตู นางมีเรื่องที่ต้องพูดคุยกับมู่หรงเจี๋ย จื่ออันถอยออกไป ป้าอาเฉอก็ยืนอยู่ด้านนอกประตู เมื่อเห็นนางออกมา และมองไปยังแขนที่มีเชือกบ่วงบาศคล้องอยู่ “ของสิ่งนี้ใช้ง่ายยิ่งนัก เจ้าอยากจะให้ข้าสอนว่ามันใช้อย่างไรหรือไม่?” เมื่อคืนนี้จื่ออันก็ได้เห็นถึงความร้ายกาจของเชือกบ่วงบาศมาแล้ว มาตอนนี้ได้ยินป้าอาเฉอบอกว่ายังมีผลวิเศษอื่นอีก ก็อดไม่ได้ที่ยิ้มออกมา พร้อมเอ่ยขอคำชี้แนะ “ป้าอาเฉอได้โปรดชี้แนะด้วย” ป้าอาเฉอส่งเสียงอืมออกมา “ข้าทนทุกข์ทรมานมาจากเชือกบ่วงบาศนี้ไม่น้อย ก่อนหน้านั้นหญิงชราก็ใช้มันจัดการกับข้า” ภายในห้องโถง ไท่หวงไท่โฮ่วพบว่าสีหน้าของเขาดูไม่ดีนัก ก็ให้เขานั่งลง “เจ้าคิดว่า ข้าเห็นมารดาของเจ้ารังแกเซี่ยจื่ออันแล้วยังไม่ยอมส่งเสียงใดออกมา เป็นเพราะว่าจะช่วยเหลือนาง?" มู่หรงเจี๋ยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา “มิใช่ นางเองไม่อาจจะรังแกเซี่ยจื่ออันได้” “รู้ก็ดีแล้ว เซี่ยจื่ออันไม่ได้คุกเข่าให้กับข้า นางกลับเรียกร้องให้เซี่ยจื่ออันคุกเข่าให้กับนาง ตรงจุดนี้ข้าสามารถเอ่ยอะไรช่วยจื่ออันได้จริง ทว่าข้าอยากจะดูว่าเด็กคนนี้จะสามารถอดทนได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 590
ทว่าจื่ออันก็ยังคงไม่เข้าใจความหมายเมื่อครู่นี้ของนางอยู่ดี นางบอกว่าสาเหตุที่นางลงมือช่วยเหลือตนเองนั้น เป็นเพราะล้วนแต่มองเห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา รู้ที่มาของนาง รู้ทุกสิ่งอย่างที่นางทำ เช่นนั้นแล้ว ที่ช่วยเหลือนางเพราะว่าเหตุใดกัน? เหตุผลที่ช่วยเหลือนางเป็นเพราะว่าอะไรกัน? หรือเป็นเพราะว่ารู้ทุกอย่าง ก็เลยลงมือช่วยเหลือนาง? จื่ออันต้องการที่จะเอ่ยถามออกมา แต่เมื่อเห็นว่านางค่อย ๆ หลับตาลง ในตอนที่อยู่บนเกาะโดดเดี่ยวนั้น หากนางเพียงแค่หลับตาลง ก็หมายความว่าต้องการจะไล่นางออกไป และก็แน่นอนว่า ไท่หวงไท่โฮ่วตรัสออกมาอย่างเรียบเฉย “เจ้าออกไปก่อนเถิด” จื่ออันคิดจะเอ่ยถามนางในภายหลัง เพราะอย่างไรนางก็กลับมาแล้ว ก็คงจะไม่รีบร้อนจากไป ทว่าบ่ายในวันนั้น ก็มีคนมาแจ้งกับมู่หรงเจี๋ยว่า ไท่หวงไท่โฮ่วและป้าอาเฉอจากไปแล้ว จื่ออันรู้สึกผิดหวังขึ้นมา แต่กลับเป็นมู่หรงเจี๋ยที่ไม่ใส่ใจนักเอ่ยออกมา “บรรพชนไปมาไร้ร่องรอย อีกทั้งนางยังเหนื่อยหน่ายกับเรื่องราวภายในเมืองหลวง ข้ารู้ตั้งแต่เนิ่นแล้วว่านางกลับมาก็คงพักอยู่ไม่นาน” ความสงสัยของจื่ออันในเรื่องเหล่านั้น ยังไม่ทันได้รับคำตอบ และแน่นอนว่า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 591
คุกของกรมอาญานั้นได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา กำแพงเป็นเหล็ก และแทบจะไม่มีลมทะลุพัดผ่านมาได้ และใครก็ตามที่ถูกคุมขังเอาไว้ในกรมอาญานั้น ล้วนแต่ต้องโทษหนัก เซี่ยหวายจุนฝันก็ไม่แม้แต่จะเคยคิดฝัน ว่าจะมีวันหนึ่งที่เขาจะถูกคุมขังไว้ที่นี้ เขาที่เป็นถึงมหาเสนาบดีผู้สง่างาม กรมอาญากล่าวถึงข้อกล่าวหาของเขามากกว่าสามสิบข้อ แต่เขาไม่ยอมรับแม้แต่ข้อเดียว และถึงแม้ว่าผู้ที่เกี่ยวข้องกับคดีทุจริตส่วนมากแล้วล้วนแต่ถูกตัดหัวไป เขาก็ยังไม่ยอมรับแม้แต่คำเดียว เพราะว่าเขาเป็นถึงมหาเสนาบดีของราชสำนัก ขอเพียงแค่เขาไม่ยอมรับ หัวของเขาก็ยังคงอยู่บนหัวอย่างปลอดภัย ถึงแม้ว่ากรมอาญาจะมีเวลาอยู่กับเขาถึงหนึ่งร้อยปี และถึงแม้ว่าเขาจะถูกขังอยู่ในคุกไปตลอดชีวิต อย่างไรแล้วก็ดีกว่าตายไป หลังจากที่ซักไซ้มาหลายวัน ส่วนสถานการณ์ภายนอกนั้น เขากลับไม่รู้เรื่องราวมากนัก มีเพียงแค่เรื่องเดียวที่รับรู้ก็คือ โรคผีดิบนี้มียาสามารถรักษาได้แล้ว เพราะฉะนั้น เขาจึงยังคงคิดว่าเซี่ยจื่ออันตายไปแล้ว และมารดาของเขายังคงมีชีวิตอยู่ และสามารถรักษาได้หายขาดแล้ว มหาเสนาบดีเซี่ยไม่รู้ว่าเฉินหลิงหลงนำเซี่ยหว่านเอ๋อหนีไปแล
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 592
เมื่อใช้แสงสลัวจากบนพนังนั้นแล้ว เขามองเห็นเซี่ยจื่ออันยืนอยู่ด้านนอกของกำแพงเหล็ก เขาคิดว่าตัวเองมองผิดไป จึงก้าวไปด้านหน้าอีกหนึ่งก้าว หรี่ตาเล็กลงมองออกไปอย่างระมัดระวัง เป็นนางจริง รูปร่างท่าทางเช่นนั้นที่ทำให้เขากรุ่นโกรธ “เจ้ายังไม่ตายอย่างนั้นหรือ?” เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังขึ้นมา เขาคิดว่าแผนการนี้ อย่างน้อยก็สามารถทำให้จื่ออันตายไปได้ ความผิดหวังอันรุนแรงทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ใบหน้าที่สกปรกค่อย ๆ เกิดความกรุ่นโกรธขึ้นมา “ชอบคุณมหาเสนาบดีมาก ข้ายังมีชีวิตอยู่สบายดี” จื่ออันมองไปยังเขาอย่างนิ่งเงียบ สายตาไม่ได้มีร่องรอยของความวุ่นวายใด นางเพียงแต่มามองความตกต่ำของเขา และไม่จำต้องมาพร้อมกับความเกลียดชังใด “เจ้ามาทำอะไรกัน?” เซี่ยหวายจุนลากสองขาที่ถูกอ๋องอันทุบตีจนกระดูกหักไปแล้วมาข้างหน้า ยิ้มเย็นเอ่ยออกมา “คิดจะมาดูเรื่องตลกของข้าอย่างนั้นหรือ? เซี่ยจื่ออัน ข้าอย่างไรแล้วก็เป็นบิดาของเจ้า หากว่าข้าโชคร้ายตกต่ำ เจ้าที่เป็นบุตรสาวของข้า ก็ไม่มีทางที่จะเปล่งประกายไปได้” จื่ออันยิ้มเย็นออกมา สายตาเต็มไปด้วยความเย็นเยียน “ท่านผิดไปแล้ว มหาเสนาบดีเซี่ย บุตรสาว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 593
เขาเงยหน้าขึ้นมา สายตาเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ “เซี่ยจื่ออัน อย่างไรแล้วข้าก็เป็นบิดาของเจ้า ทำไมเจ้าถึงได้โหดร้ายเช่นนี้?” จื่ออันเม้นริมฝีปาก “ไม่ผิด ท่านเป็นบิดาของเซี่ยจื่ออัน แต่ไม่ใช่บิดาของข้า หรือท่านจะไม่ประหลาดใจเลยอย่างนั้นหรือ? ที่บุตรสาวของท่านเปลี่ยนแปลงมากมายถึงเพียงนี้ ท่านไม่เคยสงสัยเลยอย่างนั้นหรือ ว่า พวกนางเป็นคนคนเดียวกันหรือไม่?” เซี่ยหวายจุนมองยังนางด้วยความประหลาดใจ ทำไมถึงจะไม่เคยสงสัยมาก่อน? ทว่านางไม่เคยออกจากจวนไปที่ใด และก็ไม่มีคนสามารถแทนที่ได้ อีกอย่างหนึ่ง โลกนี้จะมีคนสองคนที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงถึงเพียงนี้เชียวหรือ เพราะฉะนั้นความรู้สึกสงสัยของเขาสุดท้ายแล้วก็ไม่ได้มีการไต่ตามอีกต่อไป จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างโหดร้าย “อันที่จริงแล้ว ท่านควรจะรู้สึกผิดต่อจื่ออันถึงจะถูก เพราะว่านางไม่เคยทำร้ายท่าน ยังจำวันนั้นในเดือนห้าได้หรือไม่ ฮูหยินหลิงหลงและองค์รัชทายาทบีบบังคับจื่ออันภายในเรือน อีกทั้งยังทุบตีนางอย่างโหดร้ายได้หรือไม่? วันนั้นนางได้ตายไปแล้ว ข้าเป็นวิญญาณที่เข้ามาอยู่ในร่างของนาง ข้ามาหาท่านเพื่อแก้แค้นท่านแทนนาง ท่านมหาเสนาบดี วันนั้นท่านหล
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 594
เดิมนั้นจื่ออันคิดที่จะใช้คำพูดที่รุนแรงที่สุดมาทำร้ายเขา แต่กลับพบว่าตนเองรู้สึกเสียใจก่อนแล้ว ไม่ใช่เพื่อตนเอง แต่เพื่อเจ้าของร่างเดิมของเซี่ยจื่ออัน นำความทรงจำนั้นที่นางเก็บซ่อนเอาไว้มาเป็นอาวุธที่ทำร้ายบิดาของนาง อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้โจมตีเซี่ยหวายจุนอย่างร้ายแรงยิ่งนัก เขาเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า หากจะบอกว่าเซี่ยจื่ออันคนนี้ไม่ใช่บุตรสาวของเขาแล้ว วันนั้นบุตรสาวของเขาถูกทุบตีจนตายภายในลานเรือน ตายไปในน้ำมือของเฉินหลิงหลงและองค์รัชทายาท ตายไปเพราะความโหดเหี้ยมของเขา นั่นมันเป็นเพียงสายเลือดเดียวของเขา หากว่าเป็นก่อนหน้านั้น เขาคงจะไม่รู้สึกเจ็บปวด ทว่าตอนนี้ไม่เหมือนกัน ต่อให้เขาจะยังมีชีวิตอยู่ต่อไป เขาเองก็ไม่อาจที่จะมีลูกหลานได้อีก อีกทั้งบุตรสาวของเขา ไม่เคยเลยที่จะหักหลังเขา ส่วนคนที่ลงมือกับเขาอย่างโหดร้ายในระยะนี้นั้น ไม่ใช่นาง แต่เป็นหญิงสาวร้ายกาจที่อยู่เบื้องหน้าเขาในตอนนี้ ไม่น่าแปลกที่เขาพ่ายแพ้อย่างราบคาบ ที่แท้นางไม่ใช่บุตรสาวของเขา แน่นอนว่าย่อมต้องคิดแค้นอย่างโหดร้าย จึงไม่มีความรู้สึกใดเลย และที่จริงแล้ว มีเพียงเด็กโง่คนนั้น ที่ไม่เคยคิดแค้น
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 595
ข่าวการฆ่าตัวตายของเซี่ยหวายจุน มหาเสนาบดีของราชสำนักนั้นแพร่กระจายออกไปในตอนที่เซี่ยจื่ออันกลับบ้านในวันที่สาม หนี่หรงแจ้งกับมู่หรงเจี๋ย มู่หรงเจี๋ยจึงบอกกับจื่ออัน ในตอนนั้น จื่ออันเพิ่งจะเดินเข้าไปในประตูใหญ่ของจวนมหาเสนาบดี หยวนฉุ่ยยวี่ยังคงอยู่ที่นี่ ไม่ได้ย้ายออกไป เพราะฉะนั้นเมื่อนางต้องกลับบ้านในวันที่สามนั้น จึงจำต้องกลับมายังที่นี่ หนี่หรงบอกกับจื่ออันว่า ก่อนที่เขาจะตายนั้น ได้ร้องขอกับผู้คุมให้นำคำหนึ่งมาบอกกับตานชิงเสี้ยนจู่ว่า “ขอโทษ” หลังจากที่จื่ออันได้ยินแล้ว อารมณ์ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย นี่เป็นสิ่งที่นางคาดการณ์เอาไว้แล้ว เซี่ยหวายจุนรู้ว่าตายไปเช่นนี้ เป็นการรักษาหน้าตาของเขาเอาไว้ได้ดีที่สุดแล้ว นางนำข่าวนี้แจ้งกับหยวนฉุ่ยยวี่ หยวนฉุ่ยยวี่ตะลึงไปครู่หนึ่ง “ตายแล้ว?” น้ำเสียงนี้ราวกับว่าจะไม่ใช่นาง แม้แต่นางเองก็ยังรู้สึกว่าแปลกหูไป พัวพันกันมาสิบเจ็ดปี ระหว่างพวกเขานั้น ในที่สุดแล้วก็สิ้นสุดลงด้วยความตาย “ใช่แล้ว เขาตายแล้ว ก่อนที่เขาจะตาย เขาร้องขอให้ผู้คุมบอกกันท่านว่าขอโทษ” จื่ออันเอ่ย หยวนฉุ่ยยวี่พยักหน้าออกมาอย่างเงียบๆ “อืม!” “ท่านแม่จะให้อภ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 596
พี่ใหญ่ตระกูลเฉิน เฉินฉู่เอ่ยออกมาว่า “วันนั้นพวกเราพี่น้องรับคำสั่งออกไป ยังไม่ทันถึงจี้ชุนก็ตกเข้าไปในหลุมพราง จากนั้นก็ถูกขังอยู่ในห้องลับมาตลอด ที่คอยเฝ้าพวกเราอยู่นั้น ล้วนแต่เป็นงูพิษ” “เช่นนั้นคนที่คุมขังพวกท่านเป็นใครกัน?” เซียวท่าเอ่ยถาม พี่รองตระกูลเฉิน เฉินหนิวเอ่ยออกมาว่า “ตอนต้นนั้นไม่รู้ แต่ภายหลังนั้นรู้ว่าคือไท่หวงไท่โฮ่ว” จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างกรุ่นโกรธ “จะต้องเป็นนาง ข้าเองก็ถูกนางคุมขังเอาไว้” พี่สามตระกูลเฉิน เฉินหู่เอ่ย “พระชายา ไท่หวงไท่โฮ่วทรงช่วยท่านเอาไว้ พวกเราพี่น้องเป็นผู้บริสุทธิ์ ถูกงูคุกคามอยู่ที่นั่นอย่างเปล่าประโยชน์ตั้งหลายวัน” เฉินหลงปิดปาก “ข้าจำได้ว่า สองวันแรกน้องหกตื่นตกใจจนตัวสั่นเทาตลอดเวลา เขากลัวงูเป็นที่สุด ช่างน่าสงสาร เขาเองยังมีชื่อเรียกว่าเฉินเฉอ แต่กลับกลัวจนกลายเป็นแบบนั้นไป” พี่น้องตระกูลเฉินพากันพูดถึงเรื่องที่น่าสนใจ ในตอนนั้นตื่นตระหนกหวาดกลัว มาตอนนี้กลายเป็นเรื่องสนุกไปแล้ว และก็เป็นเพราะไท่หวงไท่โฮ่ว หากว่าเป็นผู้อื่น อย่างไรแล้วก็ต้องรู้สึกขุ่นเคืองอยู่บ้าง แต่ที่สำคัญคือไม่กล้าที่จะขุ่นเคือง คืนนี้มู่หรงเจี๋ยที่เ
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
