เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 567
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 568
ท่านผู้เฒ่ายังคงนั่งอยู่บนหาดทราย ใบหน้าปกคลุมไปด้วยผ้าผืนบาง สายตากวาดมอองบนใบหน้าจื่ออันอย่างแผ่วเบา กวักมือเรียกป้าอาเฉอไปนั่งข้างกายโดยที่ไม่สนใจนางอีก ดูเหมือนต้องการจะพูดคุยกัน จื่ออันต้องการเอียงตัวเข้าไปฟัง ป้าอาเฉอขว้างส้อมมาให้นางก่อนจะเอ่ย “ไปตกปลา” จื่ออันหยิบส้อมขึ้นมา เดินไปข้างหน้าได้สองสามก้าว จู่ ๆ ก็หันศีรษะกลับมา แล้วโยนส้อมลงบนพื้นอย่างแรง เอ่ยออกมาอย่างโกรธจัด “พวกท่านพอแล้วหรือยัง ข้าอดทนมานานมากพอแล้ว ตกลงแล้วพวกท่านเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงต้องขังข้าเอาไว้ที่นี่ด้วย?” “ไปตกปลาซะ!” ป้าอาเฉอเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ข้าจะตีพวกท่านซะ หากว่าพวกท่านยังไม่ปล่อยข้าไป หากคู่หมั้นของข้ารู้เข้า จะต้องไม่ปล่อยพวกท่านไปแน่” จื่ออันเสียสติไปแล้ว สบถคำด่าหยาบคายออกมา ช่างน่ารำคาญเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะมีบุญคุณช่วยชีวิตเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจลักพาตัวนางเพื่อไปแต่งงานกับคนโง่ได้ “คู่หมั้นของนางมีที่มาใหญ่โตอย่างนั้นหรือ?” ท่านผู้เฒ่ามองไปยังป้าอาเฉอ ก่อนจะเอ่ยถามออกมา ป้าอาเฉอเอ่ย “ถือว่าใหญ่โต เป็นถึงผู้สำเร็จราชการแทน” จื่ออันอ้าปากค้างออกมา พวกนางรู้? ตกลงแล้วพวกพวกนางเป็นใ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 569
ความรู้สึกทางการเมืองของเธออ่อนไหวกว่าใคร อีกทั้งกายยังอาศัยอยู่ในวัด สิ่งที่นางมองเห็นนั้นสูงกว่าผู้มีอำนาจเหล่านั้นอยู่มาก นางเองก็ไม่คิดที่จะเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องในราชสำนักอีกแล้ว ทว่าตั้งแต่ที่เกิดโรคผีดิบขึ้น เซี่ยจื่ออันในตอนนี้มีชื่อเสียงที่ดีไปทั่วทั้งเมืองหลวง นางจะต้องจัดการให้ทั้งสองคนแต่งงานกันให้จงได้ ชื่อเสียงของเซี่ยจื่ออันนั้นสามารถช่วยเหลือมู่หรงเจี๋ยทำให้ราชสำนักมั่นคง มีเพียงราชสำนักมั่นคงแล้ว ถึงจะจัดการกับศัตรูภายนอกได้ การแย่งชิงอำนาจขององค์จักรพรรดินั้นเป็นเพียงปัญหาภายในเท่านั้น ภัยคุกคามที่ใหญ่กว่านั้นคือ แคว้นต่าง ๆ ที่อยู่รอบทิศ โดยเฉพาะเป่ยโม่ที่เพิ่งจะลงนามสงบศึกไป อ๋องฉีจะยืนหยัดต่อจักรพรรดิเป่ยโม่ที่ต้องการจะรุกรานทางใต้ได้หรือไม่? เกรงว่าคงจะไม่ได้ การต่อสู้ในครั้งนี้คงจะยากที่หลีกเลี่ยงได้แล้ว นางอยากจะฆ่ากุ้ยไท่เฟยไปเสียจริง แต่ถูกสถานะของตระกูลหลงควบคุมเอาไว้ นางไม่อาจที่จะฆ่าคนได้ตามใจชอบ โดยเฉพาะคนในตระกูลราชวงศ์ “เจ้าเจ็ดหากว่าไม่เห็นด้วย ท่านคิดจะทำเช่นไรต่อ?” ป้าอาเฉอเอ่ยถาม หลงจ่านเหยียนเอ่ย “เจ้าไปบอกเขาด้วยตัวเองสักรอบ บอกว่าหากเข
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 570
เมื่อไหร่กันนะ ที่นางชอบ เขาเองก็ชื่นชอบ? ความเจ็บปวดพุ่งกระทบเข้าโจมตีจิตใจของเขาอย่างที่ไม่มีการเตือนล่วงหน้า ในหัวของเขาว่างเปล่า เขาและเซียวเซียวล้วนแต่ดื่มเหล้าจนเมามายไป เมื่อดื่มเหล้าเข้าจนเกิดความโศกเศร้า ความรู้สึกนี้ไม่ดีนัก ท่ามกลางความเมามายมู่หรงเจี๋ยเตะไปยังเซียวเซียวหนึ่งครั้ง เซียวเซียวที่นอนอยู่บนโต๊ะ เมื่อเงยหน้าขึ้น ดวงตาก็แดงก่ำ “ข้าจะไปหานาง!” เซียวเซียวบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป เซียวเซียวยืนอยู่ด้านนอกจวนองค์หญิงอยู่นานแล้ว ท้ายที่สุดก็ยังไม่ได้เข้าไป เมื่อถูกลมยามค่ำคืนพัดมาเป็นระลอก ๆ ในหัวก็ได้สติกลับมามากแล้ว ก่อนจะยิ้มขมขื่นแล้วเดินโซเซออกไป มู่หรงเจี๋ยที่ฟุบอยู่บนโต๊ะ ก็พบว่ามีคนเข้ามาอย่างเงียบ ๆ เขาคว้ากระบี่ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา แล้วดึงออกจากฝักอย่างรวดเร็ว กระบี่พาดลงบนคอของคนผู้นั้น ไม่มีผู้ใดสามารถเข้าห้องของเขาได้ นอกจากหนี่หรง หนี่หรงถูกเขาส่งออกไปแล้ว ต่อให้เขาจะมึนเมา และต่อให้จะอยู่ภายในจวน เขาก็ยังคงจำต้องรักษาความระมัดระวังขั้นสูงเอาไว้ และนี่เป็นความโศกเศร้าของเขา คนที่มานั้นคืออาเฉอ นางยื่นมือออกไปผลักกระบี่ของเขาออ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 571
เรือนชิงหนิงของกุ้ยไท่เฟย “ไท่หวงไท่โฮ่วมีพระราชเสาวนีย์ประทานงานอภิเษกสมรส และงานเลี้ยงอภิเษกจะต้องจัดขึ้นหลังจากนี้สามวัน รู้หรือไม่ว่าเป็นสตรีจากตระกูลใด?” กุ้ยไท่เฟยเอ่ยถามอาฝู อาฝูเอ่ยตอบ “ไม่มีใครที่รู้ เกรงว่าแม้แต่หวงไท่โฮ่วเองก็ไม่ทรงทราบเช่นกันเพคะ” “ไม่ ข้ารู้สึกว่านางจะต้องรู้” กุ้ยไท่เฟยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยังคิดไม่ออกว่าไท่หวงไท่โฮ่วไปถูกใจสตรีตระกูลใดเข้า กระทั่งยอมออกจากเขามาเพื่อประทานงานอภิเษกสมรส และนี่ทำให้นางรู้สึกได้ถึงอันตรายที่กำลังคุกคามเข้ามา อาฝูเอ่ย “ไม่ว่าจะเป็นใคร อย่างไรแล้วก็ดีกว่าเซี่ยจื่ออันเป็นแน่เพคะ” กุ้ยไท่เฟยเอ่ย “ไม่ผิด ดีกว่าเซี่ยจื่ออันจริง ๆ ตอนนี้เซี่ยจื่ออันมีชื่อเสียงที่ดีในหมู่ราษฎร ชาวบ้านแทบจะนับถือนางเป็นพระโพธิสัตว์ หากว่านางยังไม่ตาย แล้วกลับมาแต่งงานกับมู่หรงเจี๋ย ก็คงจะไม่เป็นผลดีกับพวกเรานัก” อาฝูพยักหน้าออกมา “เพคะ หากว่าเซี่ยจื่ออันกลับมาได้ คงจะไม่เป็นผลดีกับกุ้ยไท่เฟยและอ๋องหนานหวาย งานอภิเษกคราวนี้รีบเร่งนัก มีเวลาเตรียมการเพียงแค่สามวัน และต่อให้จะส่งจดหมายไปให้อ๋องหนานหวายในตอนนี้ ท่านอ๋องเองก็คงจะรีบมาไม่ท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 572
แต่ทว่าก็ลดปัญหาเอาไว้ได้มาก เพราะไม่รู้ว่าฝ่ายหญิงนั้นเป็นใคร ไม่จำเป็นต้องตระเตรียมพิธีการที่ใหญ่โตจนเกินไป และไม่จำต้องคำนึงถึงสินสอดทองหมั้น แต่เวลาเพียงแค่สามวันสำหรับพิธีอภิเษกอันใหญ่โต ก็เพียงพอจะทำให้ผู้คนรู้สึกลำบากแล้ว เพื่อที่จะประหยัดเวลาแล้ว กรมกิจการภายในให้หูฮวนสี่จากร้านติ้งเฟิง ให้นางเป็นคนจัดงานเลี้ยง ทั้งอาหาร วัตถุดิบ และพ่อครัวทั้งหมด ล้วนแต่อยู่ภายใต้การดูแลของร้านติ้งเฟิงที่เป็นผู้รวบรวมจัดการ เป็นเพราะว่าจวนอ๋องนั้นไม่เคยที่จะจัดงานเลี้ยงขนาดใหญ่มาก่อน บวกกับครั้งนี้เป็นพระราชเสาวนีย์ที่ไท่หวงไท่โฮ่วทรงประทานมาในราชการยามเช้า ขุนนางที่อยู่ในการว่าราชการยามเช้าวันนั้นล้วนแต่ต้องเข้าร่วม และนี่หมายความว่าจำนวนแขกจะต้องมีจำนวนมาก สิ่งที่ทำให้กรมกิจการภายในปวดหัวมากที่สุดก็เห็นจะเป็นชุดอภิเษกสมรสของบ่าวสาว แล้วจะทำเช่นไรกันดี? มีเวลาเพียงแค่สามวันเท่านั้น ต่อให้จะเร่งช่างปักทำงานทั้งวันทั้งคืน ก็คงไม่อาจจะทำออกมาได้ เพราะว่าชุดอภิเษกของชินอ๋องนั้น การปักค่อนข้างจะซับซ้อน หากว่าความละเอียดค่อนข้างมาก ใช้เวลาถึงครึ่งปีก็มี และต่อให้จะไม่ได้มากพิธีนัก อย่างน้อย
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 573
ถึงแม้ว่าอ๋องหลี่จะไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดในใจ ก็ยังมองออกว่าเบื้องหลังของคำพูดหวงไท่โฮ่วนั้นมีเจตนาร้ายอยู่ และแน่นอนว่าหลังจากที่เขามองด้านหลังม่านบังลมนั้นมีคนผู้หนึ่งออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด......ไม่ จ้องมองมายังเขาด้วยความกรุ่นโกรธ “ข้าดุร้าย? หยาบคาย? ไม่งดงามอย่างนั้นหรือ?” แต่ละคำค่อย ๆ บีบบังคับถาม เสียงระเบิดดังขึ้นในหูของอ๋องหลี่ อ๋องหลี่เอ่ยออกมาอย่างช้า ๆ “ดุนั้นก็ดุอยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่ยินยอมให้ผู้อื่นรังแก นี่เป็นข้อได้เปรียบ ส่วนหยาบคายนั้น ก็ดูหยาบคายอยู่เล็กน้อย แต่ว่าอย่างไรแล้วก็ดีกว่าหญิงสาวที่เสแสร้งอ่อนโยนพวกนั้น ไม่งดงามนั้นเป็นเพราะการตีกรอบเอาไว้ และนี่เป็นเพราะมุมมองที่แตกต่างกันของแต่ละคน เจ้าดูสิ จมูกเป็นจมูก ตาเป็นตา เพียงแต่ผิวดูจะดำคล้ำไปเสียหน่อย ในมุมมองของข้าแล้ว นี่มันงดงามมากแล้ว” องค์หญิงจากเป่ยอัน พระชายาอาหมานของอ๋องหลี่ ไม่ได้ถือว่างดงามหมดจด และเมื่อมองจากมุมมองความงามของต้าโจวแล้ว ก็ไม่ได้งดงามจริง ๆ เป็นเพราะว่าผิวของนางนั้นค่อนข้างจะดำคล้ำ แต่รูปหน้าและเครื่องหน้านั้นล้วนแต่น่ามอง หากว่าอยู่ในยุคปัจจุบันแล้ว ก็ถือได้ว่าเป็นสาว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 574
เมื่ออยู่ในวังหลังมานานหลายปี แน่นอนว่าย่อมรู้ดีว่าความคิดเช่นนี้นั้นดูไร้เดียงสา แต่แล้วจะอย่างไร? พวกนางนั้นต่างก็เป็นพี่น้องกันแท้ ๆ หลังจากนั้นสามวัน พิธีอภิเษกก็ถูกจัดขึ้นตามกำหนดการ ทางด้านมู่หรงเจี๋ยนั้นจัดการได้อย่างว่าง่าย เพราะว่าถูกเกลี้ยกล่อมเอาไว้แล้ว แต่จื่ออันนั้นกลับไม่ยอมที่สวมใส่ชุดแต่งงาน อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าหญิงชราทั้งสองไม่ได้คิดที่จะเอ่ยเกลี้ยกล่อมนาง ผู้เฒ่าออกคำสั่งลงมาทันที “ทำอะไรอยู่? ตีให้สลบแล้วโยนขึ้นเรือไป มัดเอาไว้ให้ดี แล้วส่งขึ้นเกี้ยวเสีย” อาเฉอหยิบไม้ติดมือเดินไปทางจื่ออัน จื่ออันเมื่อมองเห็นท่อนไม้หนาใหญ่ในมือนั้น ก็เอ่ยออกมาแต่โดยดี “ข้าจะไปเปลี่ยนชุดแต่งงาน” อาเฉอหันกลับไปมองยังผู้เฒ่า “ว่าง่ายเช่นนี้เชียวหรือ?” “สามารถเอาชนะได้เพียงครั้งเดียว ก็อย่าได้เปรียบเทียบสุ่มสี่สุ่มห้า” ผู้เฒ่าหันหลังกลับ แล้วปล่อยนกพิราบออกไป พบเพียงตรงขอบฟ้านั้น ก็ปรากฏเรือลำหนึ่งออกมา ในใจของจื่ออันนั้นมีแผนการอยู่แล้ว ตอนนี้ให้ทำทีเป็นเชื่อฟังก่อน รอจนเมื่อเรือกลับถึงชายฝั่ง ก็ให้เริ่มแผนการหลบหนี ที่น่าเศร้าที่สุดคงเป็นแหวนของนางที่ถูกนำไป แล้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 575
ราษฎรในเมืองหลวงพากันกรุ่นโกรธกับการที่มู่หรงเจี๋ยจะแต่งงาน เป็นเพราะว่าก่อนหน้านั้นเขามีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับเซี่ยจื่ออัน มาตอนนี้ศพของเซี่ยจื่ออันยังตามหาไม่พบ เขาก็จะแต่งงานเสียแล้ว ทว่ามู่หรงเจี๋ยเองก็มีความชอบที่จัดการกับโรคผีดิบนี้ลงได้ เพราะฉะนั้นทุกคนเองก็อดทนที่จะไม่ตำหนิเขา และก็มีคนที่เริ่มจะเอ่ยปกป้องเขา บอกว่าเขาเองก็ทำอะไรไม่ได้ เป็นงานอภิเษกที่ไท่หวงไท่โฮ่วทรงประทานให้ เขาจะขัดขืนได้อย่างไร? สายตาของเหล่าราษฎรเองก็พากันเปลี่ยนไป ไท่หวงไท่โฮ่วที่ถูกประกาศออกมาแล้วว่าสิ้นพระชนม์ไปแล้วกลับมีชีวิตขึ้นมา ทำให้ทุกคนต่างก็พากันรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ทว่าผู้เฒ่าผู้แก่บางคนบอกออกมาว่า หากว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับหลงไท่โฮ่วนั้น ก็ไม่นับว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดใด เรื่องแปลกประหลาดเช่นนี้ขอเพียงแค่เกิดขึ้นกับนางแล้ว ล้วนแต่ถือว่าสมเหตุสมผล อย่างไรเสีย ท่ามกลางเสียงต่าง ๆ มู่หรงเจี๋ยก็ต้องแต่งงานแล้ว มู่หรงจ้วงจ้วงและเฉินหลิวหลิ่วต่างก็พากันเรียกร้องความยุติธรรมให้กับจื่ออัน แต่แล้วจะทำอย่างไรได้? เฉินหลิวหลิ่วบ่นออกมากับเฉินไท่จวิน “ท่านย่า ก่อนหน้านี้ท่านเคยบอกว่า ใ
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
