บทที่ 390

เซี่ยหว่านเอ๋อรู้สึกโกรธมาก ตอนที่ซีเหมินเสี่ยวเยว่แต่งเข้ามานางก็ไปคุกเข่าโขกหัวคำนับและยกชาให้นาง อีกทั้งยังเรียกนางว่าท่านแม่ หากซีเหมินเสี่ยวเยว่จะต้องหย่าออกไป เช่นนั้นนางก็คำนับไปโดยเปล่าประโยชน์ใช่ไหม? นางได้มารดาที่ไร้ประโยชน์เพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้วสินะ

เดิมทีคิดว่าซีเหมินเสี่ยวเยว่จะมีความร้ายกาจ สามารถสนับสนุนอะไรนางได้บ้าง แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่า ดูดีแต่กลับใช้การอันใดมิได้ สวยแต่รูปจูบไม่หอม

นางรู้สึกผิดหวังมากจริง ๆ

จื่ออันไม่ได้สนใจเรื่องของทางนั้น นางเพียงพูดกับฮูหยินผู้เฒ่าอยู่ทางนี้ถึงเรื่องการหย่าร้าง

"ฮูหยินผู้เฒ่า เรื่องหย่าร้าง วันนี้ท่านช่วยให้คำตอบกับข้าด้วย"

ฮูหยินผู้เฒ่ายื่นมือออกไปดึงตัวนางมานั่ง ใบหน้าแลดูใจดีอย่างบอกไม่ถูก "จื่ออัน เจ้าโกรธเกลียดย่าอย่างข้ามาก ใช่หรือไม่?"

จื่ออันยิ้มเย้ยหยัน "คำพูดของฮูหยินผู้เฒ่า ทำให้ข้ารู้สึกสะเทือนใจยิ่งนัก"

ฮูหยินผู้เฒ่าโบกมือ มองนางด้วยท่าทางที่เหมือนจะรู้สึกผิด "ย่ารู้ว่าเจ้าเกลียดย่าจริง ๆ และก็รู้ด้วยว่าสิ่งที่ย่าทำนั้นไม่ถูกต้อง ปฏิบัติต่อพวกเจ้าสองแม่ลูกอย่างไม่เป็นธรรม แต่ว่าเจ้าก็ต้องเข้าใจย่าด้วยว่าย่าก็ไม่