LOGINShare
บทที่ 307
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 308
มหาเสนาบดีเองก็เริ่มจะโมโหแล้ว จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นและจ้องมองไปยังอ๋องหลี่ “พอได้แล้ว อ๋องหลี่ วันนี้ท่านมาดื่มเหล้ามงคลของข้า ข้ายินดีเป็นอย่างมาก แต่ท่านกลับพูดจาข่มเหงรังแกฮูหยินของข้า พยายามที่จะช่วยเหลือเซี่ยจื่ออัน มันเกินขีดจำกัดข้าแล้ว ข้ามิอยากต้อบรับแขกที่นำเรื่องมาให้เยี่ยงนี้”ใบหน้าอ๋องหลี่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน “เจ้ามิต้องเร่งรีบไล่ข้าออกไป ที่เจ้าพูดว่าข้าพยายามที่จะช่วยจื่ออันนั้นหมายความว่าอย่างไรกัน? เซี่ยจื่ออันเป็นบุตรสาวของท่าน ท่านที่เป็นบิดาไม่เพียรพยายามช่วยเหลือบุตรสาวแต่กลับเป็นข้าที่ช่วย? คำพูดนี้ทำให้เห็นว่าความคิดท่านช่างแปลกประหลาดซะจริง เจ้าไตร่ตรองความคิดของเจ้าให้ดีซะก่อนค่อยมาพูดคุยกับข้า ข้าที่ถูกแต่งตั้งให้เป็นอ๋องหลี่ซินโดยองค์จักรพรรดิพระองค์ก่อน รับผิดชอบดูแลกฎเกณฑ์มารยาทในราชวงศ์ต้าโจวร่วมกันกับสำนักพิธีการ ข้ามิอาจยอมให้เจ้าวางเกวียนไว้หน้าม้าได้ ทำให้ลำดับความเคารพยุ่งเหยิง หากวันนี้เจ้าอยากมีปัญหากับข้า ข้าก็ไม่กลัวเจ้าหรอก”มู่หรงเจี๋ยเอ่ยอย่างใจเย็น “เสด็จพี่ อย่าได้พระทัยร้อนเลยพ่ะย่ะค่ะ มีอันใดที่ไม่ถูกต้องเพียงพูดออกมาให้ถูกต้องเป็นพอ”
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 309
เมื่อมู่หรงเจี๋ยได้เอ่ยประโยคนี้ออกมา ผู้คน ณ ที่แห่งนี้นอกจากอ๋องหลี่แล้ว ต่างก็ตะลึงงันแม้แต่จื่ออันก็ไม่ได้คาดว่าเขาจะจัดการเช่นนี้ซีเหมินเสี่ยวเย่วใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก นางรู้สึกเครียดแค้นจนกัดฟันกรอดจู่ ๆ ก็ได้พระราชทานให้เป็นเสี่ยนจู่ ช่างไร้สาระซะจริง จะต้องรู้ไว้ด้วยว่า เสี่ยนจู่และเกาหมิงฟูเหรินนั้นไม่เหมือนกัน เกาหมิงฟูเหรินถึงแม้จะเป็นเหมือนอี๋พิ่น ก็ไม่มีอำนาจใด มีเพียงตำแหน่งเท่านั้น ไม่มีที่ดินหรือของกำนัลแต่เสี่ยนจู่นั้นไม่เหมือนกัน เสี่ยนจู่ของราชวงศ์ต้าโจว กว่าครึ่งเป็นพระสนมของอ๋องฉิน หรือบุตรสาวคนโตของจวินอ๋อง จึงจะสามารถแต่งตั่งให้เป็นเสี่ยนจู่ได้ แน่นอนว่ามีสตรีอื่นที่สามารถแต่งตั้งให้เป็นเสี่ยนจู่ได้ แต่ว่าจะต้องเป็นผู้ที่มีความสามารถพิเศษ หรือเป็นผู้ที่มีคุณงามความดีแก่ราษฎรจึงจะสามารถแต่งตั้งให้เป็นเสี่ยนจู่ได้นอกจากนี้ยังมีผู้ที่แต่งงานกับเมืองอื่น เป็นเพราะต้องมีการตอบรับการแต่งงานกับฝ่ายตรงข้าม จึงได้มีการแต่งตั่งให้เป็นกงจู่ จวินจู่ หรือเสี่ยนจู่หยวนซื่อถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ที่มีชื่อเสียง แต่หลังจากที่แต่งงานหลายปีมาแล้วจึงถูกแต่งตั้งให้เป็นเสี่ยน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 310
มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงอืมออกมา ท่าทีถ่อมตนไม่อายที่จะขอคำแนะนำ “ถ้าอย่างนั้นความคิดเห็นของเสด็จพี่ จะแต่งตั้งเสี่ยนจู่ ควรจะมีเงื่อนไขเช่นไร?”อ๋องหลี่เอ่ย “ตามกฎระเบียบแล้ว ข้อที่หนึ่ง อภิเษกสมรส ข้อนี้ไม่ต้องพูดถึงไม่อาจเกิดขึ้นได้ ข้อที่สอง หากเป็นดั่งคำของฮูหยินผู้เฒ่าแล้ว โดดเด่นเหนือใคร จุดนี้หยวนซื่อก็มีหรือไม่ ไม่ใช่ข้าเจ้าพูดออกมาก็แล้วกันไป ยังต้องไปสอบถามฟังความคิดเห็นอีกหลายด้าน ข้อที่สาม มีผลงานต่อราชวงศ์ มีบุญคุณต่อราษฎร หากในสามข้อนี้มีเพียงข้อหนึ่ง ก็จะสามารถพีะราชทานรางวัลแต่งตั้งให้เป็นเสี่ยนจู่”ฟังคำพูดของอ๋องหลี่เยี่ยงนี้แล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าและซีเหมินเสี่ยวเย่วใบหน้าจึงได้ดูดีขึ้นมาหากให้หยวนซื่อได้แต่งตั้งให้เป็นเสี่ยนจู่จริง ๆ ต่อไปจะจัดการกับนางได้โดยง่ายหรือ? เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนฮูหยินผู้เฒ่าตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า ไม่ว่าจะอย่างไรก็จะปฏิเสธให้จนถึงที่สุดองค์หญิงใหญ่มู่หรงจ้วงจ้วงจึงเอ่ยขึ้น “ยังมีอีกข้อนึง พวกเจ้าอย่าได้ลืมกัน”“ยังมีจุดใดรึ?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถามมู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา “ไท่หวงไท่โฮ่วเคยพระราชทานพระราชเสาวนีย์มาแล้ว หากคนผู้นี้เป็นผู้ที่มีอำ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 311
งานเลี้ยงตอนเที่ยงนั้นอยู่ในลานบ้าน ตอนเย็นจึงจะเป็นงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการโต๊ะหนึ่งร้อยโต๊ะจัดวางราวสายน้ำไหล จำต้องรอให้ญาติสนิทนั่งลงก่อน แล้วแขกคนอื่น ๆ จึงนั่งลงได้ฝั่งจิ้นกั๋วกงที่มาร่วมนั้นเป็นท่านลุงรอง อาสะใภ้รอง และคนหนุ่มสาวทั้งหลายในสกุล เพราะว่าในตอนที่กราบไหว้ฟ้าดินนั้น คนของบ้านฝั่งมารดามิอาจเข้าร่วมได้ เมื่อครู่เรื่องที่เกิดในห้องโถงนั้น คนของสกุลซีเหมินจึงมิได้รู้เรื่องราว เพียงแต่รู้สึกว่าใช้เวลานาน ยังมิอาจออกมากินดื่มได้ เพราะว่าผู้ที่มาส่งเจ้าสาวแต่งงานนั้นจะต้องกินและดื่มแล้วจึงจะกลับได้ เหล้ายังมิได้ดื่ม ก็มิอาจจะจากไปได้ผู้ที่มาส่งเจ้าสาวแต่งงานนั้นส่วนมากแม้แต่ข้าวเช้าก็ยังมิได้กินมา เข้าประตูจวนในตอนเที่ยง แม้แต่ในตอนที่ทำพิธีก็มิอาจกินข้าวเที่ยงได้ คนเหล่านั้นหิวจนหน้าอกพลิกกลับหลังไปแล้ว แต่รัชทายาทกับผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิก็ยังไม่ออกมา และไม่อาจไปเร่งรัดได้ไม่ง่ายเลยที่จะรอจนเริ่มงาน พวกเขาจึงลืมที่จะเข้าไปสอบถามจากซีเหมินเสี่ยวเย่ว รีบตรงเข้าไปนั่งกินข้าวในทันทีซีเหมินเสี่ยวเย่วเองมิยินยอมที่จะดื่มเหล้ามงคลแล้ว แม้ว่าซีเหนียงจะพูดอยู่ตล
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 312
นางเงยหน้าขึ้น จึงพบกับเซี่ยหว่านเอ๋อที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน นางคอยจ้องมองจื่ออันอยู่ตลอดเวลา จึงเกิดความไม่สบอารมณ์ขึ้นมา “"ข้าว่าสตรีอย่างเจ้า กินข้าวให้ดี ๆ ได้หรือไม่? คอยแต่จ้องมองจื่ออันมองอะไรกัน? นางมิใช่ขาเป็ดอ้วนพีเสียหน่อย”เซี่ยหว่านเอ๋อดึงสายตากลับมาอย่างโกรธเคือง เมื่อไหร่ก็ตามที่มันเกี่ยวข้องกับเฉินหลิวหลิ่ว นางจะไม่ยินยอมพูดคุยด้วย เพราะมิอาจรู้ได้เลยว่าในปากนั้นจะอาเจียนคำไม่น่าฟังออกมาอย่างไร เพราะว่าตอนเย็นนั้นเป็นงานเลี้ยงหลัก ดังนั้นจานอาหารเที่ยงแม้จะบอกได้ว่างดงามแล้ว กลับห่างจากจานอาหารในตอนเย็นที่ดูหรูหราเลิศรส อาหารในตอนกลางวันนั้น รายการอาหารจึงได้ออกมา เพื่อใช้ดึงดูดความสนใจจากแขกทั้งหลายเมื่อกินอาหารเที่ยงกันแล้ว คณะงิ้วก็เข้าจวนเพื่อแสดงความยินดีกับเจ้าสาวในพิธีแต่งงานของจวนมหาเสนาบดีอีกด้วย สิ่งที่เหล่าสตรีชื่นชอบมากที่สุดก็คือการชมงิ้ว เมื่อกินอาหารเที่ยงแล้ว จึงได้รุมกันเหมือนราวกับรังผึ้งไปยังเวทีงิ้วที่สร้างขึ้นในสวนดอกไม้หลังจากเสร็จสิ้นงานเลี้ยงแล้ว เจ้าสาวจึงได้กลับเข้าไปยังในห้อง คนของฝั่งบ้านมารดาเองย่อมต้องตามเข้าไปเอ่ยตักเตือนสักเล็กน้อ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 313
จื่ออันเดิมคิดว่ามู่หรงเจี๋ยเมื่อร่วมกินอาหารในงานเลี้ยงตอนเที่ยงเสร็จแล้วก็จะกลับไป คาดไม่ถึงว่าเขากลับอยู่ในศาลาพูดคุยกับเหล่าขุนนางและญาติ เหล่าสตรีสูงศักดิ์ที่ก่อนหน้านี้คอยรินเหล้าให้กับเขา เกือบครึ่งหนึ่งของร่างตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขากลับไม่หลบหลีกยังจะพูดว่าไม่ชอบให้สตรีเข้าใกล้ ไร้สาระทั้งนั้นจื่ออันโกรธเบือนหน้าหนีมาพูดคุยกับมู่หรงจ้วงจ้วงเซียวท่าในตอนนี้นั้นก็ได้มาถึง เขาเพิ่งจะเข้ามา แม่ทัพเฉินทั้งหลายเร่งรีบพากันล้อมรอบไว้ ทำให้เซียวตกใจกลัวจื่ออันมองดูแล้วจึงเอ่ยกับเฉินหลิวหลิ่ว “หลิวหลิ่ว เซียวท่าหากถูกทำให้ตกใจ งานแต่งครั้งนี้คงจะต้องยกเลิกแล้ว”เฉินหลิวหลิ่วกระโดดขึ้นมาโดยทันที อยากจะพุ่งเข้าไปไล่พวกพี่ชายออกไป แต่ว่าตัวเองจะดูดุร้ายเกินไป อาจจะทำให้เซียวท่าตกใจ จึงโผล่ไปหาจ้วงจ้วง“องค์หญิง ท่านช่วยหม่อมฉันไล่พวกแมลงวันเหล่านั้นออกไปหน่อยเถิดเพคะ”มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แม่ทัพเฉินทั้งหลาย พวกท่านทั้งหลายมาช่วยข้าทำอะไรสักหน่อยเถิด”เหล่าแม่ทัพเฉินดูจะไม่ค่อยสนใจจ้วงจ้วงอย่างชัดเจน มีอะไรที่น่าสนใจไปกว่าการได้พูดคุยกับว่าที่คู่ครองของข้องสาวกัน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 314
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินหลิวหลิ่วได้ยินเซียวท่าใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดกับนาง ในใจรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ชั่วขณะนั้นก็แสร้งทำท่าทางน่าสงสารนั่งอยู่ข้างกายเซียวท่า นำผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดลงบนหางตา “ใครว่ามิใช่เล่า? ผู้อาวุโสในจวนนั้นใส่ใจชายมากกว่าหญิง ข้าที่เป็นหญิงนั้นแน่นอนว่าจะต้องได้รับทุกข์เบาบางเล็กน้อย อันที่จริงพวกท่านต่างก็คิดว่าจื่ออันโดนจวนมหาเสนาบดีวางแผนทำร้ายนั้นดูน่าสงสาร สถานะของข้าในจวนตระกูลเฉินก็ไม่ต่างไปจากจื่ออัน”เซียวท่าขมวดคิ้ว “ทำไมข้าถึงได้ยินต่างไปจากนี้เล่า?”“ก่อนที่เรื่องจื่ออันจะยกเลิกงานแต่งงานออกมานั้น ท่านเชื่อว่ามหาเสนาบดีเซี่ยเป็นคนเช่นนั้นหรือไม่？”เซียวท่าคิดอยู่ครู่นึง “ก็ใช่ ก่อนหน้านั้นแม้ว่าข้าจะมีความเห็นในราชสำนักที่ไม่ตรงกันกับเซี่ยหวายจุน แต่คาดไม่ถึงว่าเบื้องหลังเขาจะเป็นคนที่ร้ายกาจเช่นนี้” จื่ออันและมู่หรงจ้วงจ้วงสบตากัน รู้สึกว่าเฉินหลิวหลิ่วเริ่มเกินเลยแล้ว ทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกัน “ไป พวกเราไปทางด้านนั้นกันดีกว่า” มู่หรงเจี๋ยใบหน้าดูเงียบสงบ จ้องมองไปยังด้านหลังของจื่ออัน “ดูท่าทางน้อยใจเยี่ยงนั้นสิ น่ารำคาญซะจ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 315
จริงแล้วจากการตรวจสอบในช่วงที่ผ่านมานั้น เขาพบว่าเฉินหลิวหลิ่วไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ข้างนอกพูดถึงกัน เพียงแต่ภายนอกดูหยาบคายไปเท่านั้น ซูชิงค่อนข้างน่าสงสาร ดูท่าแล้วคงจะสู่ขอภรรยามิได้ แม้ทุกวันจะคุยโวว่าตนอยู่กับสตรีนับไม่ถ้วน ต่างก็รู้กันว่าเขาเมื่อใกล้สตรีแล้วทำราวกับจะตายในเมื่อเป็นพี่น้องกันแล้ว เขาต้องการปกป้องซูชิงเฉินหลิวหลิ่วเมื่อได้ฟังคำเขาประโยคนี้แล้ว ชะงักไปครู่นึง แล้วจึงเอ่ยอย่างกะตือรือร้น “ท่านพี่เซียวท่า ท่านเป็นคนดีจริง ๆ ข้ารอเพียงคำท่านประโยคนี้”เซียวท่าตบไหล่นาง “พวกเราพี่น้องกัน ใครอยู่กับใคร?”เซียวท่าพูดจบแล้ว จึงได้ตามมู่หรงเจี๋ยไป “เป็นอย่างไรบ้าง?”คำถามที่ดูเหมือนจะไม่รู้หัวรู้หาง มีเพียงแค่สองคนที่รู้ดีมู่หรงเจี๋ยเอ่ย “วันนี้มอบเหล้าให้ข้านั้นรวมแล้วยี่สิบแปดคน คนเหล่านี้กลับไปแล้วเจ้าจดไว้สักหน่อย พวกเขากล้าที่จะมอบของให้กับข้าต่อหน้าราชครูเหลียง แต่ดูท่าแล้วยังลังเลอยู่”“แต่ว่าในยี่สิบแปดคนนี้ ไม่อาจจะแยกได้ว่ามีผู้ใดบ้างที่จงใจจะเข้าใกล้ท่านอ๋อง บางทีพวกเขาอาจจะแค่ได้รับคำสั่งจากราชครูเหลียงมาให้เข้าใกล้ท่านอ๋อง” เซียวท่าพูดออกมา“ห
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
