LOGINShare
บทที่ 21
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 22
ทางด้านแม่นมหยางก็รอจนรู้สึกกังวล นางไม่สนคนใช้ที่เข้ามาขัดขวาง เดินมาถึงห้องโถงใหญ่ เห็นมหาเสนาบดีเซี่ยเหยียบจื่ออานที่พื้นพอดี นางอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา "อะไรกัน ท่านมหาเสนาบดี นั่นคือลูกสาวแท้ ๆของท่านนะ"เลือดไหลรินลงมาจากหางตาของจื่ออาน ผ่านม่านแดงฉานนี้ นางมองเห็นใบหน้าแม่นมหยาง นางถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก ก้มศีรษะลงไปไร้ซึ่งเรี่ยวแรง นางค่อย ๆ ยื่นมือออกมากุมที่หน้าอก ปล่อยพลังจากแหวนเข้าไปในหัวใจเล็กน้อยกระแสไฟฟ้าจากแหวนที่ช็อตลงมา ทำให้นางตื่นตัวในช่วงเวลาสั้น ๆ และรวบรวมพลังงานในร่างกายขึ้นมาได้ วิธีนี้เท่ากับว่านางได้รับความแข็งแกร่งทางร่างกายมาใช้ล่วงหน้า แต่ว่านางก็ไร้ซึ่งหนทางแล้ว ได้แต่ทำอย่างนี้เท่านั้นเมื่อมหาเสนาบดีเซี่ยเห็นแม่นมหยางมาถึง ก็ขยับเท้าออกอย่างทุลักทุเล วางตัวไม่ถูกยังคงเป็นเหล่าฟูเหรินที่รู้ระเบียบ นางยืนขึ้นยิ้มต้อนรับ "แม่นมหยาง ไม่ได้เจอกันเสียนาน ท่านยังคงไม่ลืมที่จะห่วงใย และมาเยี่ยมเยียนหญิงชราเช่นข้า"แม่นมหยางเดินเข้ามาด้านใน เหลือบมองไปที่เหล่าฟูเหรินเล็กน้อย แล้วกล่าว "มิกล้า ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่จะผ่านประตูเข้ามาในจวนมหาเสนาบดีแห่งนี
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 23
เหล่าฟูเหรินขยิบตาให้ป้าชุ่ยยู่ที่อยู่ข้าง ๆ แล้วมอบตั๋วเงินปึกนึงให้กับนาง เพื่อให้นางตามออกไปป้าชุ่ยยู่เข้าใจความหมายดี จึงรีบตามออกไปแม่นมหยางช่วยประคองตัวจื่ออานมาตลอดทางโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลย พอมาถึงหน้าประตู หญิงรับใช้ที่อยู่ตรงประตูก็เข้ามาช่วยพยุงจื่ออานขึ้นรถม้าด้วยเช่นกัน จากนั้น ป้าชุ่ยยู่ก็เข้ามาคว้าตัวแม่นมหยางเอาไว้ เอาตั๋วเงินซุกไว้ในอ้อมแขนนาง แล้วกระซิบถาม "แม่นม เหล่าฟูเหรินอยากทราบว่า ฮองเฮาเรียกตัวนางเข้าพบด้วยเรื่องอันใด?"แม่นมหยางส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ หยิบตั๋วเงินในอ้อมแขนส่งคืนให้ป้าชุ่ยยู่ รวมทั้งตั๋วเงินที่เหล่าฟูเหรินเพิ่งจะให้มาส่งคืนไปด้วย พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เอาไปคืนเหล่าฟูเหรินของพวกเจ้าเถอะ บอกกับนางว่า หญิงรับใช้แก่ ๆ คนนี้ไม่กล้ารับไว้!”พูดจบ นางก็ขึ้นรถม้าไป สั่งคนขับรถม้าด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ออกรถได้!'คนขับรถม้าขับเคลื่อนรถม้าออกไป ที่ปากทางเข้ามีทหารรักษาพระองค์นับสิบรายรออยู่บนม้า เมื่อเห็นรถม้าที่วิ่งออกมา พวกทหารก็ติดตามไปอย่างช้า ๆ แม่นมหยางที่นั่งอยู่ในรถม้า มองใบหน้าที่เปื้อนเลือดของจื่ออาน นางดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วถอนหาย
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 24
หมอหลวงหลิวกระตือรือร้นที่จะสร้างผลงาน ทั้งยังคิดว่าการวินิจฉัยของตนเองนั้นไม่มีข้อผิดพลาด จากนั้นเขาก็คุกเข่ากราบทูลฮองเฮา "องค์ฮองเฮา ได้โปรดมีรับสั่งให้กระหม่อมฝังเข็มให้องค์จักรพรรดิเหลียงด้วยเถิด พ่ะย่ะค่ะ“ฮองเฮาที่เห็นบุตรของตนเองใกล้จะสิ้นเต็มที นางตื่นตระหนกจนน้ำตาไหล ทำอะไรไม่ถูก นางได้ยินสิ่งที่หมอหลวงหลิวนำเสนอมา เขาเอาแต่พูดถึงการฝังเข็มซ้ำ ๆ เมื่อคิดดูแล้วว่าเขาก็น่าจะจัดการได้ นางจึงมองไปที่ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ “ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ที่ผ่านมานางไม่เคยคิดจะถามผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิเลยสักครั้ง ทว่าวันนี้ไร้ซึ่งหนทางจริง ๆ นางกลัวว่าหากนางตัดสินใจพลาดไป ก็จะเป็นการทำร้ายบุตรชายของตนเองมู่หรงเจี๋ยส่ายหัว “ข้าได้ให้คนไปเชิญเซี่ยจื่ออานมาแล้ว รออีกสักครู่ ข้าใช้วิธีการกดจุดกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดลมให้เขาแล้ว ให้เขาได้ผ่อนคลายหายใจได้คล่องเสียก่อน”“ท่านก็ให้คนไปเชิญเซี่ยจื่ออานมาด้วยเช่นนั้นหรือ?” พอองค์รัชทายาทได้ยินดังนั้นก็รู้สึกประหลาดใจมาก เป็นไปได้ไหมที่เซี่ยจื่ออานคนนั้น จะมีทักษะทางการแพทย์จริง ๆ?งั้นก็เยี่ยมไปเลย ทักษะทางการแพทย์จะดีแค่ไหน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 25
มีคนมากมายในท้องพระโรง แต่กลับไร้ซึ่งเสียงใด ๆ นอกจากเสียงหายใจถี่ด้วยความกังวลของทุกคนแต่ทว่า ทุกคนต่างพยายามควบคุมอาการกังวลของตนเองอย่างเต็มที่ เพราะเกรงว่าเสียงเบา ๆ นี้อาจส่งผลกระทบต่อการฝังเข็มฮองเฮาก็ทรงวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง มือทั้งสองหมุนลูกประคำอยู่ ปากก็ท่องบทสวดพุทธคัมภีร์อย่างเงียบ ๆหมอหลวงหลิวเลือกจุดหวาก้ายกับจุดเจิ้นเหว่ย สองจุดนี้สามารถบรรเทาอาการหายใจลำบากได้เขาฝังเข็มลงไปอย่างมั่นใจ เข็มฝังลงไปอย่างราบรื่น จุดที่ฝังลงไปถูกต้องแม่นยำ หมอหลวงหลิวถอนหายใจด้วยความโล่งอกฮองเฮาและผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิต่างยืนอยู่ข้างเตียง มองดูปฏิกริยาตอบสนองขององค์จักรพรรดิเหลียงอย่างหวาดหวั่นองค์จักรพรรดิเหลียงสูดลมหายใจเข้า สติสัมปชัญญะ เริ่มตอบสนองช้าลง ขนตาขยับขึ้นลงสองสามครั้ง แต่กลับไม่ได้ลืมตาขึ้นมาอย่างไรก็ตาม สถานการณ์ก็ยังไม่คลี่คลาย องค์จักรพรรดิเหลียงยังคงหายใจอย่างยากลำบากหมอหลวงหลิวรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย รีบสัมผัสตรงจุดชานจง แล้วใช้เข็มอีกเล่มฝังไปที่จุดนั้น ผลยังไม่แสดงออกมา ริมฝีปากขององค์จักรพรรดิเหลียงม่วงมากขึ้น ปากอ้าออก ลมหายใจอ่อนลงเหม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 26
แต่ว่า หลังจากหยุด องค์จักรพรรดิเหลียงก็ลืมตาขึ้นทันที มองไปยังผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ น้ำตาก็ไหลออกมา ปากก็เปิดออกเล็กน้อย เหมือนกับว่ามีอะไรอยากจะพูดผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิปล่อยมือแล้วเรียกสองครั้ง “ซิน ซิน…”จู่ ๆ องค์จักรพรรดิเหลียงก็ยืดคอขึ้นมา หายใจแรง หลอดลมส่งเสียงร้องแปลก ๆ ดวงตาเบิกกว้าง ดวงตายื่นออกมา และใบหน้าก็ดูมืดลงหลังจากที่เห็นเขาหายใจแรง ทันใดนั้นทุกอย่างก็หยุดลง ดวงตาก็ค่อย ๆ ปิดลง และไม่มีลมหายใจในปากอีกต่อไป“องค์จักรพรรดิ!” ฮองเฮาร้องด้วยความเจ็บปวด แล้ววิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงร้องไห้ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิไม่อยากจะเชื่อ สีหน้าดูเจ็บปวดมาก เขาก้าวถอยหลังไปสองก้าว นักรบผู้ชาญฉลาดรุ่นหนึ่งยืนพิงขอบเตียงหลานชายอย่างสูญเสียหยวนพ่านจับชีพจรแล้วคุกเข่าลงกับพื้นด้วยใบหน้าซีดเซียว “ฮองเฮา ได้โปรดระงับความเศร้าโศกด้วย!”ยกเว้นผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ และองค์รัชทายาท ต่างคุกเข่าลงที่ห้องโถง รอยยิ้มขององค์รัชทายาทจางลง ทรงมีพระปรมาภิไธยอย่างเศร้าสร้อย เพื่อนำตัวฮองเฮาออกไป แสร้งทำเป็นสำลักและกล่าวว่า “ท่านแม่ ขอให้พระองค์จากไปอย่า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 27
มู่หรงเจี๋ยทิ้งความหวังทั้งหมดไว้กับจื่ออาน ผู้ที่ไม่เคยเชื่อเรื่องผีและเทพเจ้า เขาแอบสาบานว่า หากเซี่ยจื่ออานสามารถช่วยชีวิตองค์จักรพรรดิเหลียงได้ เขายินยอมที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ให้มาเป็นภรรยาของเขาจื่ออานรู้สึกเวียนหัว เลือดบนหน้าผากของนางผสมกับเหงื่อ หยดลงบนร่างกายและใบหน้าขององค์จักรพรรดิเหลียงนางข้าหลวงหยางเดินตามเข้ามาเช็ดเลือด และเหงื่อบนหน้าผากของจื่ออานด้วยผ้าเช็ดหน้าอย่างไม่รู้ตัว หลังจากเช็ดแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะมีพฤติกรรมแปลกไปเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เพื่อจะได้ไม่สกปรกใส่ฝ่าบาท”โชคดีที่ทุกคนในปัจจุบันได้รับความสนใจจากองค์จักรพรรดิเหลียง ฮองเฮาก็ไม่สนใจการกระทำของเธอ ดังนั้นนางจึงถอยห่างหลังจากได้รับไฟฟ้าช็อตห้าครั้ง จื่ออานก็โยกตัวออกจากเตียงโดยจับที่ขอบเตียง ดึงเข็มที่ปิดจุดฝังเข็มออกมา แล้วนอนลงอีกครั้ง เพื่อเป็นการช่วยปั๊มหัวใจในที่สุด เพียงได้ยินเสียงองค์จักรพรรดิเหลียงสำลัก เขาลืมตาขึ้นช้า ๆทุกคนตกใจ และรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฮองเฮาร้องไห้ รีบวิ่งไปข้างหน้า “ซินเอ๋อร์ เจ้ารู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง?”ดวงตาขององค์จักรพรรดิเหลียงดูหมองคล้ำเล็กน้อย เขามองไปที่ฮ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 28
องค์รัชทายาทเสด็จมาอย่างไม่เต็มใจ ทรงยืนอยู่ข้างเตียง ฮองเฮายื่นพระหัตถ์และตรัสว่า “เจ้านั่งลง”องค์รัชทายาทนั่งลงที่ข้างเตียง เหลือบมององค์จักรพรรดิเหลียงด้วยเจตจำนงที่ไม่ดีนัก และกล่าวว่า “ท่านแม่ ท่านพี่ยังอยู่ในอาการโคม่า พูดอะไรไป เขาก็คงจะไม่ได้ยิน”ฮองเฮามองย้อนกลับไปที่คำพูดของหยวนพ่าน “เขาฟื้นคืนสู่สภาพเดิมแล้ว ไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่เหรอ?”หยวนพ่านกล่าวด้วยสีหน้าหนักใจว่า “ฮองเฮา ฝ่าพระบาททรงฟื้นคืนสู่สภาพเดิมแล้ว แต่สถานการณ์ยังไม่เป็นไปในเชิงบวก”เสียงของฮองเฮาสั่นเล็กน้อย “เจ้าหมายความว่า เขายังไม่ฟื้นจากความตายเหรอ?”หยวนพ่านเงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ข้าน้อยมิบังอาจ”ไหล่ของฮองเฮาร่วงหล่น ใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเธอก็ดูเหมือนหลายอายุสิบปีในทันที มือที่สั่นเทาของเธอลูบใบหน้าขององค์จักรพรรดิเหลียง น้ำตาในดวงตาของเธอเปียกจนแห้ง แต่แสร้งทำเป็นเข้มแข็งเงยหน้าขึ้น ผู้คนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเมื่อเห็นภายใต้การรักษาของหมอหลวงขององค์จักรพรรดินั้น ทำให้จื่ออานได้ตื่นขึ้น แต่เธอก็ยังอ่อนแอและเวียนหัวอยู่มากหลังจากลืมตาก็เห็นดวงตาคมคู่หนึ่งเหมือนเหยี่ยว เธอสะดุ้งตื่น อยากลุก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 29
มู่หรงเจี๋ยมองดูนาง “เจ้าพักผ่อนเถิด”จื่ออานส่ายหัว “ไม่ หม่อมฉันจะไปดูสภาพร่างกายขององค์จักรพรรดิเหลียงก่อน”เธอไม่ต้องการได้ความดีความชอบจากความสำเร็จของผู้อื่นต่อหน้าผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ แต่เธอกังวลมากเกี่ยวกับอาการขององค์จักรพรรดิเหลียง เธอเพิ่งเห็นว่าองค์จักรพรรดิเหลียงน่าจะประสบกับอาการกำเริบถึงสองครั้งในระยะเวลาอันสั้น แต่มันกลับทำให้ร้ายแรงยิ่งขึ้น รองลงมา ในฐานะหมอหลวง เธอไม่สามารถดูผู้ป่วยตายจากเธอได้ ประการที่สอง เธอต้องพึ่งพาองค์จักรพรรดิเหลียงเพื่อความอยู่รอด เธอไม่สามารถปล่อยให้องค์จักรพรรดิเหลียงตายได้ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ เธอกลัวว่าหมอหลวงของจักรพรรดิจะฝังเข็มให้องค์จักรพรรดิเหลียงอีกครั้ง ซึ่งจะทำให้สมองขององค์จักรพรรดิเหลียงเสียหาย และจะทำให้การอาการกำเริบครั้งที่สาม แล้วมันก็จะยากจริง ๆ ที่จะช่วยเหลือผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิมองมาที่นาง และสำรวจสิ่งที่เขาพบจากแววตาของนาง ต่างจากที่เขาคิด ใบหน้าของเขาดีขึ้นเล็กน้อย เขาจึงทักทายแม่นมหยางให้เข้ามา “ประคองนางให้เข้ามา ดูแลนางให้ดี”“เพคะ!” แม่นมหยางเข้ามาประคองจื่ออาน มีความกังวลฉายในดวงตาของนา
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
