เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 137
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 138
จื่ออานแค่คิดว่ามันไร้สาระ พิษในกระดูกอะไรกัน? มันไร้สาระเสียจริง ๆ แต่กุ้ยไท่เฟยยังคงจ้องมองเธออย่างเคร่งขรึม นางไม่พูดอะไร แต่มองไปที่องค์ชายอานด้วยสายตาอ้อนวอนองค์ชายอานไม่มีทางโต้เถียง เพราะเขาไม่รู้ทักษะทางการแพทย์ ดังนั้นเขาจึงต้องมองไปที่เซียวท่าเซียวท่ามองไปที่นักบวชลัทธิเต๋า และกล่าวว่า “แต่สถานการณ์ของท่านอ๋องตอนนี้สำคัญมาก เขามีพระอาการชัก และตอนนี้ร่างกายเขายังร้อนมาก”“นั่นเป็นเพียงชั่วคราว เจ้าดูสิว่าตอนนี้ยังมีพระอาการชักอยู่ไหม? เพียงแค่กินยาต้มร่วมด้วย พระอาการก็จะไม่เป็นไร” นักบวชลัทธิเต๋ากล่าวด้วยความมั่นใจจื่ออานอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พระอาการชักนี้ทำให้เป็นไข้และใจสั่น ข้าไม่รู้ว่าผงยาของเจ้าคือยาอะไร แต่เห็นได้ชัดว่ามันทำให้เกิดการติดเชื้อ ดังนั้นมันจึงใช้ไม่ได้”นักบวชลัทธิเต๋าเงยหน้าขึ้น และชำเลืองมองเธอ “เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับเขาคนนี้บ้าง? ผงยาของข้ามีไว้ทาบาดแผล ข้าได้เห็นบาดแผลที่เย็บแล้ว เจ้าทำแบบนี้ไม่ได้หรอก เจ้าได้คิดมาก่อนไหม หากท่านอ๋องทนความเจ็บปวดจากรอยแผลไม่ได้ ถ้าเขาสิ้นลมหายใจ ผลที่ตามมาก็อาจร้ายแรง”กุ้ยไท่เฟยได้ยินดังนั้น สีหน้าของนางก็เปล
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 139
สีหน้าของมู่หรงจ้วงจ้วงเปลี่ยนไปเล็กน้อย “อาต๋า? คุณพระ!”ซูชิงเตะกระถางดอกไม้ และพูดอย่างดุเดือด “ข้าจะไม่ปล่อยเขาไป”“ใครคืออาต๋า?” จื่ออานเห็นว่าสีหน้าของมู่หรงจ้วงจ้วงดูแย่ รู้ว่าชายผู้นี้ที่ชื่อว่าอาต๋า ต้องไม่ใช่คนธรรมดามู่หรงจ้วงจ้วงเศร้าเล็กน้อย “อาต๋าเป็นพี่ชายของหนี่หรง ฟูเหรินของอาต๋าเสียชีวิตด้วยอาการป่วยเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้อาต๋าก็มาตายอีก ทิ้งลูกชายไว้ข้างหลังและกลายเป็นเด็กกำพร้า มันเป็นเรื่องที่น่าสังเวชจริง ๆ”คำว่าเด็กกำพร้าสัมผัสเข้ามาหัวใจของจื่ออานเธอเป็นเด็กกำพร้าและรู้ว่าชีวิตที่ไร้พ่อแม่นั้นช่างน่าสังเวชเพียงใดจื่ออานถามว่า “ท่านพาข้าไปดูอาต๋าได้ไหม?”ซูชิงมองดูเธอ “มีอะไรน่ามองงั้นหรือ? คนก็ไม่อยู่แล้ว!”จื่ออานกล่าวว่า “ช่วยพาข้าไปดูหน่อย”มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าวว่า “พานางไปเถอะ บางทีอาจยังมีชีวิตที่ริบหรี่ก็ได้”ซูชิงกล่าวว่า “พวกเจ้าไปกันเองเถอะ ข้าจะไม่ไปที่นั้นอีกแล้ว”พี่น้องหลายคนกำลังดิ้นรนกับชีวิตและความตาย ซูชิงรู้สึกผิดมาก เพราะงานนี้เขาเป็นตัวสำรอง ไม่ใช่ตัวจริง เขารู้สึกว่าเขาได้ทำร้ายพี่น้องมู่หรงจ้วงจ้วงนำทางจื่ออานไปที่สวนด้านข้างส
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 140
มู่หรงจ้วงจ้วงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ได้ ข้าสัญญา”จื่ออานตอบกลับ “ขอบพระทัยเพคะ!”มู่หรงจ้วงจ้วงมองดูเธอ “จริง ๆ แล้วข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงเชื่อเจ้ามาก ข้าโดนคนหลอกมามากมาย มันมีเหตุผลว่าข้าควรระวังเจ้ามากกว่านี้ แต่ข้าแค่เชื่อเจ้าและหวังว่าเจ้าจะไม่ทำร้ายเจ้าเจ็ด”จื่ออานพูด “ไม่ มิยังอาจเพคะ การทำร้ายท่านอ๋อง ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้หม่อมฉันเลย หม่อมฉันแค่ต้องการช่วยเขาเพคะ”เพราะท่านอ๋องเป็นผู้อุปถัมภ์ของหม่อมฉันจื่ออานไม่ได้พูดประโยคนี้ แต่มู่หรงจ้วงจ้วงมองเห็นได้ว่าเธอพูด “เจ้าตามข้ามา รอข้าที่สวนสักประเดี๋ยว”“เพคะ!” จื่ออานบีบซองเข็มในมือของเธอด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย แม้ว่าวิธีนี้จะเสี่ยง แต่ก็ปกป้องแปดช่องทางของเส้นเมอริเดียนได้ แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ อย่างน้อยก็ยังมีความหวังริบหรี่ หวังว่าจะสามารถเดิมพันได้กลับมาที่สวน มู่หรงจ้วงจ้วงก้าวไปก่อน กุ้ยไท่เฟยนั่งอยู่ที่ขอบเตียง เช็ดใบหน้าของมู่หรงเจี๋ยมู่หรงจ้วงจ้วงเดินเข้ามาใกล้ โน้มตัวแนบหูของเธอแล้วพูดว่า “พี่สะใภ้ ท่านออกมา ข้ามีบางอย่างจะบอกกับท่าน”กุ้ยไท่เฟยกล่าวอย่างเฉยเมย “ถ้าจะมาอ้อนวอนให้เซี่ยจื่ออาน ไม่ต้อ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 141
ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นว่าจื่ออานได้ผลักกุ้ยไท่เฟยอ๋องอันรีบเข้าไปช่วยพยุงตัวนาง “ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม? จะล้มหรือเปล่า?”กุ้ยไท่เฟยโกรธจนหน้าดำหน้าแดง ในชีวิตนี้ของนางยังไม่เคยถูกรังแกและเหยียดหยามเช่นนี้มาก่อน? นางจะอดทนได้เช่นไร? กัดฟันแล้วกล่าว“พวกเจ้าจับตัวนางแล้วพาไปส่งที่จวนอ๋องให้ข้า แล้วข้านี่แหละจะสั่งสอนนางแทนบิดาของนางเอง”จื่ออานถูกฉุดลากตัวออกไป มู่หรงจ้วงจ้วงก็อยากช่วยขอร้องให้ แต่ว่า จื่ออานได้ผลักกุ้ยไท่เฟย นางคงช่วยขอร้องให้ไม่ไหว ได้แต่มองดูจื่ออานถูกพาตัวไปเท่านั้นหลังจากที่จื่ออานถูกพาตัวไปแล้ว กุ้ยไท่เฟยก็ได้สั่งให้นำตัวมู่หรงเจี๋ยกลับไปรักษาที่จวนอ๋องโดยทันที“ไท่เฟย ข้าขอแนะว่าตอนนี้ไม่ควรเคลื่อนย้ายตัวเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เขาได้รับบาดเจ็บมากกว่าเดิม” อ๋องอันกล่าวกุ้ยไท่เฟยกล่าวอย่างเย็นชา "อยู่ที่นี่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นมา ข้าจะพาอาเจี๋ยกลับจวน แล้วค่อยเชิญหมอหลวงจากในวังให้ไปรักษาเขา"นักพรตที่ถูกคลายจุดแล้วคนนั้นก็พูดเสริม "ทำถูกแล้ว กุ้ยไท่เฟย ที่จวนอ๋องตอนนี้เป็นจุดศูนย์รวมพลังชี่ อยู่ที่จวนอ๋องเขาจะได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์ อาตมาเองก็จะร่วมรัก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 142
การเคลื่อนย้ายนี้ดูเหมือนจะเลี่ยงไม่ได้แล้ว เซียวท่ากับอ๋องอันก็ไม่อาจกอดอกมองดูอยู่ด้านข้างเฉย ๆได้จึงพูดขัดคนของกุ้ยไท่เฟยที่ไม่รู้จักตระหนักถึงความสำคัญเซียวท่ากล่าว "กุ้ยไท่เฟย หากต้องการส่งตัวท่านอ๋องไปที่จวนล่ะก็ ให้กระหม่อมจัดการให้เถิด"นักพรตรีบพูด "ไม่ได้นะ กุ้ยไท่เฟย แม่ทัพเข่นฆ่าผู้คนมามากมาย ให้เขาจัดการเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะมันจะไปทำลายโชคของท่านอ๋องเซียวท่ามีสีหน้าที่หงุดหงิดเล็กน้อย "ท่านหมายความว่ายังไง? ที่ว่าจะทำลายโชคของท่านอ๋อง?"นักพรตอธิบาย"ท่านแม่ทัพโปรดระงับโทสะก่อน ความหมายของอาตมาไม่ใช่การดูหมิ่นท่านอย่างที่ท่านคิดเลยสักนิด เพียงแต่ว่ากันไปตามเนื้อผ้า ท่านสังหารศัตรูในสนามรบ ถึงแม้จะพูดว่าไปออกรบเพื่อประเทศชาติ แต่ว่าท่านมือเปื้อนเลือดมามากมาย เคยสังหารคนหมู่มาก ไม่สมควรพบเจอกับท่านอ๋องมากเกินไป หากสามารถเลี่ยงได้ก็จะดี หากเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ ก็จำเป็นต้องรักษาระยะห่างไว้“เจ้าคนลวงโลก มาที่นีเพื่อสร้างความเข้าใจผิด ๆ ให้ผู้คนสินะ" เซียวท่าคือแม่ทัพ ทักษะการพูดของเขาไม่ได้ดีอะไรอยู่แล้ว ที่ด่าอย่างโกรธเคืองเช่นนี้ได้เป็นเพราะโมโหจริง ๆนักพรตพูดยั่วโมโ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 143
เซียวท่าไม่ได้นึกถึงขั้นนี้ พออ๋องอันเตือนสติ เขาก็ตื่นตัวขึ้นในทันที "จริงด้วย คนผู้นี้น่าสงสัยมาก"ข้าคิดว่าเขาลงมือกับกุ้ยไท่เฟยนานแล้ว มิเช่นนั้นนางคงไม่ไว้เนื้อเชื่อใจเขา ยังมีอีก จื่ออานเพิ่งจะฝังเข็มให้อาเจี๋ย และนางไม่ลังเลที่จะผลักกุ้ยไท่เฟย จะเห็นได้ว่าท่ามกลางเรื่องพวกนี้จะต้องมีสาเหตุ ข้าจะตามไปที่จวนอ๋องด้วย หาโอกาสพบกับจื่ออาน ข้าถามจุดประสงค์ของนาง"เซียวท่านึกถึงเรื่องที่จื่ออานเพิ่งจะผลักกุ้ยไท่เฟยไป อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชม "พูดจริง ๆ นะ แม้กระทั่งกระหม่อมยังไม่กล้าขัดใจไท่เฟย นางช่างไม่รู้จักรักตัวกลัวตายเสียจริง""ข้าเชื่อว่านางทำไปเพราะไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว" อ๋องอันเชื่อในตัวของจื่ออานอย่างไม่มีเหตุผล เพราะว่า นางคือบุตรสาวของหยวนชุ่ยยวี่"ไม่พูดก็ไม่ได้แล้ว เซี่ยจื่ออานผู้นี้ ทำให้ข้าได้เปลี่ยนมุมมองใหม่จริง ๆ" เซียวท่ากล่าวอ๋องอันกล่าวด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ "จื่ออานทำให้เจ้าได้เปลี่ยนมุมมอง ไม่ใช่เซี่ยจื่ออาน"เซียวท่างงงวย "ใช่แล้ว เซี่ยจื่ออาน"”จื่ออาน!"เซียวท่าขมวดคิ้ว "แล้วมันแต่งต่างกันตรงไหน?" อ๋องอันหันหลังเดินเข้าไปด้านใน "คิดดูให้ดีว่าความแ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 144
สถานการณ์เป็นแบบนี้ แน่นอนว่าจื่ออานและกุ้ยไท่เฟยย่อมไม่รู้ ตอนนี้ในใจจื่ออานมีเรื่องเดียวที่เป็นห่วง นั่นก็คือความเป็นความตายของมู่หรงเจี๋ยนางฝึกวิชาแพทย์มาหลายปีแล้วและนางรู้ดีถึงความร้ายแรงของอาการบาดเจ็บของมู่หรงเจี๋ยเขากำลังเผชิญกับความเป็นความตายจริง ๆ แล้วเรื่องที่นางถูกพาตัวไปที่จวนอ๋องไม่นานข่าวนี้ก็ได้ไปถึงจวนมหาเสนาบดีนอกจากนี้ยังมีข่าวจากในวังบอกว่าเซี่ยจื่ออาน สามารถพลิกกลับสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็วเพราะว่านางได้ช่วยรักษาอ๋องเหลียง แต่คราวนี้เขาถูกไท่เฟยพาตัวไปคุมขัง เพราะว่าได้รักษาผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิจนพระอาการสาหัสยิ่งกว่าเดิมอ๋องอันเคยเข้าไปในพระราชวังครั้งนึงเพื่อค้นหาร่างของเซี่ยหลินแต่ว่า ที่พระตำหนักร้างตรงข้ามวังซีเหวย เขาไม่พบร่างของเซี่ยหลินเลย เห็นเพียงคราบเลือดกองนึงในพุ่มดอกไม้คนในจวนมหาเสนาบดีคิดว่าเซี่ยหลินพักอยู่ในวังกับพระสนมเหมยสองสามวัน นอกจากนี้ มหาเสนาบดีเซี่ยกับหลิงหลงฟูเหรินก็เข้าไปในวังไม่ได้ ทำได้เพียงรอให้เซี่ยหลินสร้างความรำคาญ พระสนมเหมยก็จะส่งตัวเขาออกจากวังมาเองจื่ออานตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวยและน่าสังเวช นางถูกค
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 145
หวงไท่โฮ่วมีสีหน้าโกรธเล็กน้อย “เจ้านี่ช่างไร้เหตุผลเสียจริง มันจะไปเหมือนกันได้อย่างไร?”กุ้ยไท่เฟยสูดหายใจแรง “มีอะไรที่ไม่เหมือนกัน?" บุตรของท่านมีสถานะสูงส่ง ตอนนี้เป็นองค์จักรพรรดิ ไม่อาจให้สตรีทำการรักษาได้ ต้องให้เกียรติสถานะตนเอง อาเจี๋ยของข้าไม่ต้องหรอกหรือ? ท่านลดทิฐิไม่ได้ เสียหน้าไม่ได้ ข้าก็เหมือนกัน แม้ว่าท่านคือหวงไท่โฮ่ว แต่ว่าเมื่อองค์จักรพรรดิพระองค์ก่อนยังมีพระชนชีพอยู่ เขาโปรดปรานข้ามากกว่าโปรดปรานท่าน บุตรที่เกิดจากข้า ก็ย่อมไม่ด้อยกว่าบุตรของท่าน”มู่หรงจ้วงจ้วงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็โกรธมาก “ไท่เฟย แม้ว่าใจท่านจะรู้สึกเป็นกังวลขนาดไหน ก็ไม่อาจพูดจาเหลวไหลได้ รีบกล่าวขอโทษพี่สะใภ้ซะ”กุ้ยไท่เฟยกล่าวอย่างเย็นชา "องค์หญิง นางคือพี่สะใภ้ของเจ้า แล้วข้าไม่ใช่รึยังไง? ข้าแบกรับมามากพอแล้ว หลายปีมานี้ข้าเคารพและให้เกียรตินางมาโดยตลอด แต่ว่านางปฏิบัติต่อข้าเช่นไร? เป็นพี่น้องเพียงในนาม ดูเหมือนพี่น้องที่รักกันมาก แต่ใคร ๆ ก็รู้ว่านางต้องการข่มข้ามาโดยตลอด "สีหน้าของหวงไท่โฮ่วดูซีดเผือด นางที่มองดูกุ้ยไท่เฟยมาโดยตลอด ราวกับไม่เชื่อว่าคำพูดเหล่านี้จะ
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
