บทที่ 1536

“ขอฝ่าบาทโปรดอย่าได้พิโรธพ่ะย่ะค่ะ!”

เผยอวี้คุกเข่าลง ตอนนั้นเขามิได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นแล้วเขาก็เข้าใจถึงความโกรธของเซียวหลินเทียน

นางซุนช่างเลอะเทอะเสียจริง!

“ฝ่าบาท เรื่องราวมาถึงขั้นนี้ เรื่องการลงโทษนางซุนเอาไว้ค่อยพูดเถิดพ่ะย่ะค่ะ เรื่องที่เร่งด่วนที่สุดในตอนนี้คือพวกเราต้องคิดหาทางชะล้างความอยุติธรรมให้ฮองเฮา!”

เผยอวี้เอ่ยอย่างขมขื่น “เรื่องเกิดจากนางซุน ตามเหตุผลแล้วกระหม่อมก็ควรจะชดใช้แทนนาง!”

“ฝ่าบาทประสงค์ให้กระหม่อมทำสิ่งใดก็รับสั่งมาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ ต่อให้กระหม่อมต้องตาย ขอเพียงสามารถช่วยฮองเฮาได้ กระหม่อมก็มิปฏิเสธแม้ต้องตายนับหมื่นครั้ง!”

“ลุกขึ้น!”

เซียวหลินเทียนโกรธนางซุน แต่กับพี่น้องที่ช่วยเหลือกันและร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา ก็ยังมิถึงกับจะไประบายความโกรธใส่เขาได้

เมื่อครู่ที่เขาฉุนเฉียวถึงเพียงนั้นก็เพราะโกรธแทนหลิงอวี๋!

เซียวหลินเทียนเชื่อมโยงเรื่องนี้เข้าด้วยกัน สิ่งเดียวที่เขาเป็นห่วงในตอนนี้คือ มิรู้ว่ามือที่มองมิเห็นนั้นจะเตรียมวิธีการที่เลวร้ายยิ่งกว่าแบบใดมาโจมตีหลิงอวี๋อีก...

เขาจำเป็นต้องฉวยโอกาสก่อนที่อีกฝ่ายจะลงมือ พยายาม