เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1294
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1295
คำพูดของหลิงอวี๋ทำให้จักรพรรดิอู่อันหัวเราะ ก่อนจะโบกมือ “เจ้าปากหวานนักหนา ชอบกล่าววาจาให้ตาเฒ่าใจชื้น! เฮ้อ หากลูก ๆ ของข้าทุกคนเป็นเหมือนเจ้า เชื่อฟังและกตัญญูเช่นนี้ แม้ข้าจะแก่เฒ่าลงก็ยินดี!”“ไป ไปที่ตำหนักของไทเฮาเถอะ! เซียวหลินเทียนใกล้จะมาแล้ว อย่าให้เขาเห็นเจ้ามาฟ้องร้องข้าเชียว!”หลิงอวี๋ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้จักรพรรดิอู่อันฟังแล้ว จึงมิกลัวว่าเขาจะทำร้ายเซียวหลินเทียน จึงรับคำแล้วเดินออกไประหว่างทางไปยังพระตำหนักเหยียนฝูของไทเฮา หลิงอวี๋ยังนึกถึงคำถามแปลก ๆ ของจักรพรรดิอู่อันซ้ำไปซ้ำมาแต่คิดอยู่นานก็คิดมิออกว่าเหตุใดจักรพรรดิอู่อันจึงถามเช่นนั้นหรือว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากมายในระยะหลังนี้ ทำให้จักรพรรดิอู่อันเหนื่อยล้าใจ จึงได้เปล่งเสียงถอนหายใจเช่นนั้น?หลิงอวี๋มาถึงตำหนักของไทเฮาแม่นมเว่ยและไทเฮาต่างก็ตกใจเมื่อเห็นนาง ราวกับมิคาดคิดว่าหลิงอวี๋จะเข้าวังมาโดยกะทันหัน“ไทเฮา หม่อมฉันได้ยินว่าพระองค์ทรงประชวร หลิงอวี๋จึงมาเข้าเฝ้า และจะอยู่รับใช้พระองค์สักสองสามวันเพคะ!”หลิงอวี๋ที่เห็นไทเฮาก็ตกใจเช่นกัน ตั้งแต่วันที่ไปร่วมงานอภิเษกสมรสของอ๋องหรงจนถึงวันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1296
ไทเฮาดูเหมือนจะเก็บกดมานาน หรืออาจจะต้องการหาคนที่ไว้ใจได้มารับฟังการระบาย จึงพูดต่อไป“เฉาฮุ่ยเติบโตมากับแม่นม อาจกล่าวได้ว่า แม่นมผู้นี้เป็นสหายที่ดีที่สุดของข้า ฮูหยินตระกูลเฮ่อ ภรรยาของเฮ่อจิ้น!”“ข้าเชื่อใจนาง จึงฝากเฉาฮุ่ยให้นางดูแล นางก็ดูแลเฉาฮุ่ยเป็นอย่างดี!”หลิงอวี๋ฟังแล้วรู้สึกสะเทือนใจ นี่คือที่มาที่ไปที่แท้จริง มิแปลกใจเลยที่ตระกูลเฮ่อจะเชื่อฟังองค์หญิงใหญ่ถึงเพียงนั้น นอกจากเขยของตระกูลจะเป็นคนของตระกูลเฮ่อแล้ว ยังมีความสัมพันธ์เช่นนี้ด้วย“หลังจากบ้านเมืองสงบลง เฉาฮุ่ยทั้งฉลาดและมีเสน่ห์ จักรพรรดิสูงสุดจึงโปรดปรานมาก เขามักจะพานางไปเข้าเฝ้าที่ท้องพระโรงอยู่เนือง ๆ ชมเชยความฉลาดมากไหวพริบของนางต่อหน้าคนอื่น ๆ!”หลิงอวี๋เคยได้ยินเรื่องนี้จากเซียวหลินเทียนมาบ้างแล้ว แต่เมื่อได้ยินไทเฮาเล่าอีกครั้งก็ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป“ข้ากลัวว่า ความโปรดปรานของจักรพรรดิสูงสุดจะมิดีต่อตัวเฉาฮุ่ยเอง จึงสั่งห้ามมิให้เฉาฮุ่ยติดตามไปเฝ้าที่ท้องพระโรง!”“กระนั้นจักรพรรดิสูงสุดก็มิสนใจ ยังให้เฉาฮุ่ยช่วยตรวจดูหนังสือราชการ!”ไทเฮาขมวดคิ้ว ราวกับว่าความทรงจำในอดีตทำให้นางเจ็บปวด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1297
ภายในพระตำหนักเหยียนฝูเงียบสงัดหลิงอวี๋แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นแต่ก็ยังคงสงสารไทเฮาไทเฮามีพระโอรสธิดาเพียงสองพระองค์คือจักรพรรดิอู่อันและองค์หญิงใหญ่ นางมิอาจโหดเหี้ยมถึงขั้นสั่งประหารองค์หญิงใหญ่ได้!องค์หญิงใหญ่คงถูกไทเฮาเนรเทศไปยังอารามจิ้งซือหลังจากเกิดเรื่องขึ้นเพื่อปกปิดความอัปยศขององค์หญิงใหญ่ ไทเฮาจึงประกาศต่อสาธารณชนว่า องค์หญิงใหญ่ไปบำเพ็ญเพียรที่อารามจิ้งซือ เพราะโศกเศร้าเสียใจจากการสูญเสียของพระสวามีและจากการที่จักรพรรดิอู่อันมิระแวดระวังองค์หญิงใหญ่เลย แสดงว่าหลังจากนั้นไทเฮามิได้บอกเรื่องนี้กับจักรพรรดิอู่อัน!นางรู้จักโอรสและธิดาทั้งสองของตนดี หากจักรพรรดิอู่อันทราบความจริง คงมิยอมให้องค์หญิงใหญ่และเฮ่อหรงมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นภัยคุกคามต่อราชบัลลังก์ของเขาเป็นแน่ไทเฮามิประสงค์ให้โอรสธิดาทั้งสองฆ่าฟันกันเอง!“ข้ายังเคยคิดจะไปที่อารามจิ้งซือ เพื่อให้เฉาฮุ่ยได้ไตร่ตรองถึงความผิดของตัวเอง ถึงได้วางตัวห่างเหินและเย็นชาต่อนางเป็นเวลาสามปีเต็ม ก่อนจะเดินทางไปรับนางกลับมาด้วยตัวข้าเอง!”ริมฝีปากของไทเฮาปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยัน “แต่สุดท้ายนางก็ทำให้ข้าต้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1298
หลิงอวี๋หัวเราะเยาะในใจนี่คือสาเหตุที่จักรพรรดิอู่อันตอบตกลงที่จะช่วยนางอย่างเต็มที่ในห้องทรงพระอักษรเมื่อครู่!และเป็นสาเหตุที่ทำให้ไทเฮายอมเปิดปากเล่าเรื่องราวในอดีตให้กับนางอย่างยากเย็นในวันนี้!หากมิใช่เพราะสถานการณ์วิกฤต และไม่มีผู้ใดที่สามารถต่อกรกับองค์ชายเว่ยและองค์หญิงใหญ่ได้อีกแล้ว จักรพรรดิอู่อันและไทเฮาจะเปิดใจต่อนางเช่นนี้หรือ?จักรพรรดิอู่อันและไทเฮา สองแม่ลูกคู่นี้เป็นผู้ปกครองที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการดำรงชีวิตอยู่ในวังหลวงอย่างแท้จริงแม้จะรู้สึกรังเกียจที่จักรพรรดิอู่อันและไทเฮาคิดวางแผนใช้ประโยชน์จากนางและเซียวหลินเทียน แต่เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับความเป็นความตายของพวกพ้องนางส่วนใหญ่เช่นเดียวกัน หลิงอวี๋จึงมิสามารถเปิดโปงถึงเจตนาของไทเฮาได้ แม้ว่าจะคาดเดาได้ก็ตาม“ไทเฮาเพคะ หม่อมฉันลำพังจะมีความสามารถมากมายถึงเพียงนั้นได้อย่างไรกัน? หม่อมฉันยังเอาตัวมิรอดเลยเพคะ!”หลิงอวี๋จึงเล่าถึงจุดประสงค์ของการเข้าเฝ้าในวันนี้บ้างมิว่าอย่างไร พวกเขาก็ถือเป็นสหายร่วมศึกในสนามรบเดียวกัน เพื่อต่อสู้กับศัตรูร่วมกัน จึงมิควรปิดบังหรือขัดแย้งกันเองอีกต่อไปเมื่อไทเฮาได้ยินว่าเซียว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1299
หลิงอวี๋เห็นว่าขันทีโม่แย้มยิ้มอย่างเป็นมิตร ความระแวดระวังในใจก็ลดลงไปบ้างนางมิรู้จริง ๆ ว่าในยาแก้พิษของหลานฮุ่ยจวนนั้นมีหญ้าลมดำผสมอยู่ ซึ่งน่าจะเป็นหนึ่งในส่วนประกอบที่นางตรวจสอบมิพบหากเป็นเช่นที่ขันทีโม่กล่าว นั่นก็คงจะเป็นสิ่งที่ผู้คนในแดนปีศาจปรารถนาเป็นอย่างยิ่งจริง ๆหากขันทีโม่คิดร้ายต่อนาง การเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปก็มีแต่จะทำให้ผู้คนมากมายพากันมาแย่งชิงยาเท่านั้น“ขันทีโม่ ท่านมาจากแดนปีศาจหรือ?”หลิงอวี๋ถามอย่างลังเล“ใช่แล้ว”ขันทีโม่ยอมรับอย่างตรงไปตรงมาหลิงอวี๋นึกถึงหยกหล้าสุขาวดีของหลานฮุ่ยจวน แล้วก็ถามหยั่งเชิงต่อไปอีกว่า “ท่านมาที่นี่เพื่อตามหาสิ่งใดหรือ?”ขันทีโม่เหลือบมองหลิงอวี๋อย่างมีนัยสำคัญ แล้วหัวเราะกล่าว “เจ้าเป็นบุตรสาวของหลานฮุ่ยจวน... คงมีพลังจิตวิญญาณที่หลานฮุ่ยจวนถ่ายทอดให้ใช่หรือไม่?”“เจ้าวางใจเถิด ข้ามิได้มาเพื่อตามหาสมบัติของมารดาเจ้า ข้ามาที่ฉินตะวันตกก็เพื่อหลีกเลี่ยงหายนะ”“ข้ามิได้บอกเล่าเรื่องของแดนปีศาจแก่องค์จักรพรรดิสูงสุดและองค์จักรพรรดิอู่อันเลย สำหรับคนธรรมดาเช่นพวกเขาเหล่านี้ การมิรู้ย่อมเป็นพร”“ดังนั้น พวกเขาจึงรู้เพียงว่า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1300
เสียงของขันทีโม่นั้นอ่อนโยนราวกับการสะกดจิต ทำให้หลิงอวี๋ยอมหายใจเข้าออกตามเสียงของเขาโดยมิรู้ตัวเวลาผ่านไปทีละน้อย หลิงอวี๋ดูเหมือนมิรู้สึกขาดอากาศหายใจอีกต่อไปแล้ว ความเจ็บปวดจากการถูกพันธนาการทั่วร่างกายก็ค่อย ๆ เลือนหายตามไปด้วยสายตาของนางมีเพียงขันทีโม่ หูของนางได้ยินเพียงเสียงของขันทีโม่เช่นกันหลิงอวี๋มิรู้ตัวเลยว่า ร่างกายของนางค่อย ๆ ลอยขึ้นจากพื้น ปลายเท้าห่างจากพื้นประมาณหนึ่งเมตรร่างกายของนางเปล่งแสงสีเหลืองอ่อน แสงนี้สลัวรางอย่างยิ่งแต่ก็เพียงพอให้ขันทีโม่ได้มองเห็น“หายใจต่อไป”ขันทีโม่แนะนำหลิงอวี๋ หลิงอวี๋ทำตามโดยมิรู้ตัวมิรู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด ขันทีโม่ก็โบกมือหนึ่งครั้ง หลิงอวี๋ถึงค่อย ๆ หย่อนตัวลงมาถึงพื้นนางรู้สึกว่า ร่างกายของนางเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน ความหนักอึ้งตามเนื้อตัวผ่อนเบาลงมาก นางมองไปที่ขันทีโม่ด้วยความประหลาดใจ เมื่อครู่เขาเพิ่งสอนวิธีเพิ่มพลังวิญญาณให้กับนางใช่หรือไม่?“พื้นฐานดี แต่ว่าวิธีที่เจ้าฝึกก่อนหน้านี้มิถูกต้อง หากเจ้าฝึกฝนตามวิธีของข้า ด้วยพรสวรรค์ของเจ้าแล้ว วรยุทธจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว”ขันทีโม่หยิบสมุดเก่า ๆ ออกมาจากอกเสื้อ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1301
ข่าวคราวเรื่องที่อ๋องอี้จะอภิเษกสมรสกับฉินรั่วซือในฐานะชายารองได้แพร่กระจายไปทั่วหมู่ขุนนางในเมืองหลวงอีกครั้งคราวนี้แม้แต่เผยอวี้และอันเจ๋อก็ได้รับข่าวสาร ทั้งสองยังมิเชื่อหูตนเองครั้งก่อนที่เผยอวี้เดินทางไปยังเมืองเว่ยโจวก็ได้พบกับฉินรั่วซือ เขามิพึงใจสตรีที่เห็นแก่ลาภยศสรรเสริญเป็นใหญ่เช่นนี้เป็นอย่างมากเขามิเชื่อว่าเซียวหลินเทียนจะหลงใหลได้ปลื้มในตัวฉินรั่วซืออันเจ๋อก็มิเชื่อเช่นกัน ทั้งสองจึงนัดหมายกันไปยังตำหนักอ๋องอี้เพื่อสืบหาความจริงแต่เมื่อไปถึงตำหนักอ๋องอี้กลับมิพบเซียวหลินเทียน องครักษ์เฝ้าประตูแจ้งว่า เซียวหลินเทียนได้พาฉินรั่วซือออกไปซื้อเครื่องประดับสำหรับงานอภิเษกสมรสแล้วองครักษ์เฝ้าประตูยืนอยู่ฝั่งเดียวกับหลิงอวี๋ เอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “แม่ทัพเผย รัฐทายาทอัน ท่านทั้งสองอย่าได้ตามหาท่านอ๋องเลย เรื่องนี้เห็นทีคงเปลี่ยนแปลงใด ๆ มิได้แล้ว!”“แม้แต่พระชายาอ๋องอี้ก็โกรธมาก เข้าวังไปฟ้องร้องต่อไทเฮา แต่ก็มิอาจทำให้ท่านอ๋องเปลี่ยนพระทัยได้!”“เมื่อคืนนี้ พระชายาอ๋องอี้ก็มิได้กลับมาที่ตำหนัก คาดว่าครั้งนี้คงตั้งใจแน่วแน่ที่จะหย่ากับท่านอ๋องแล้วขอรับ!”อันเจ๋อแล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1302
ใช้คุณไสย?อันเจ๋อและเผยอวี้เบิกตากว้างด้วยความตกใจจ้าวซวนกล่าวอย่างรีบร้อนว่า “ฉินรั่วซือพาบ่าวรับใช้ที่รู้วรยุทธสิบกว่าคนเข้ามาในตำหนักอ๋องอี้ พระชายาอ๋องอี้ทราบเรื่องนี้แล้วเช่นกัน!”“รัฐทายาทอัน แม่ทัพเผย ข้าถูกคนของพวกเขาลอบสังเกตอยู่ เกรงว่าคงช่วยเหลือพระชายาอ๋องอี้ได้เพียงเท่านี้!”“ข้ามิรู้ว่าจะมีโอกาสได้พบกับท่านทั้งสองอีกหรือไม่ หากมีเรื่องใดให้ปรึกษา ก็โปรดไปหารือกับพระชายาอ๋องอี้โดยตรงเถิดขอรับ!”“ส่วนท่านอ๋องอี้ ข้าจะพยายามปกป้องความปลอดภัยของเขาให้ดีที่สุดขอรับ!”อันเจ๋อรู้สึกเป็นห่วงเซียวหลินเทียนอย่างมาก สถานการณ์ของจ้าวซวนก็มิปลอดภัยเช่นกัน ใครจะรู้ว่าเซียวหลินเทียนจะลงมือกับจ้าวซวนภายใต้อิทธิพลของฉินรั่วซือหรือไม่?“ท่านทั้งสองก็ต้องระมัดระวังความปลอดภัยของตนเองด้วย หากสถานการณ์มิสู้ดี ก็อย่าได้พะวงต่อเซียวหลินเทียน รีบหนีออกมาเสีย!”เผยอวี้สั่ง “หากเซียวหลินเทียนฟื้นคืนสติ ก็คงจะเห็นด้วยกับข้า!”จ้าวซวนยิ้มอย่างขมขื่น “จะหนีไปได้อย่างไรเล่า นั่นมิเท่ากับปล่อยให้ท่านอ๋องอี้เผชิญกับอันตรายเพียงลำพังหรือขอรับ? เมื่อเราเลือกจะติดตามท่านอ๋องอี้แล้วก็ต้องร่วมทุกข
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1870
เซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ทั้งโกรธทั้งโมโห ก่อนหน้านี้ที่หานเหมยบอกมิได้ละเอียดถึงเพียงนี้ และหานเหมยก็มิเคยบอกด้วยว่าใบหน้าของหลิงอวี๋ถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยกรีดจนเป็นแผลความทรงจำของหานเหมยสูญหายไปบางส่วน ซึ่งนี่ก็คือผลกระทบที่ได้มาจากการถูกผนึก ดังนั้นจะโทษหานเหมยก็มิได้เมื่อได้ยินว่าหลิงอวี๋สูญเสียวรยุทธ์ไป ทั้งยังถูกเสวี่ยเหมยกลั่นแกล้งอีก เซียวหลินเทียนก็คิดเพียงอยากจะแทงเสวี่ยเหมยและลิ่งหูหลินผู้นั้นให้ตายไปเสียส่วนเรื่องที่หวงฝู่หลินรับหลิงอวี๋เป็นน้องสาวบุญธรรมนั้น เซียวหลินเทียนมิได้คิดเป็นจริงเป็นจังอะไร เขาหรือจะมิรู้ว่าหวงฝู่หลินไม่มีทางรับหลิงอวี๋เป็นน้องสาวบุญธรรมจริง ๆ หรอก“ท่านเจ้าวังของเราให้ป้าวเฉิงไปตามหาหลิงอวี๋ เพราะต้องการจะขอตำรับยาที่นางมีอยู่ในมือ มิใช่เพราะต้องการจะทำให้นางลำบาก!”ปี้ซงอธิบายทุกสิ่งออกมาอย่างชัดเจนแม้ว่าเซียวหลินเทียนจะรู้สึกว่าเขาไม่มีทางพูดความจริงออกมาทั้งหมด แต่ก็ยังเชื่อไปกว่าครึ่งอยู่ดีหลังจากครุ่นคิดดูแล้ว เซียวหลินเทียนก็รู้สึกว่า ในเมื่อหวงฝู่หมิงจูถูกเสวี่ยเหมยจับตัวไป และเสวี่ยเหมยก็เป็นผู้ร้ายที่ลักพาตัวหลิงอวี๋ไปด้วย เช่นนั้นก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1869
ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวหลินเทียนมีความเศร้าอยู่จาง ๆ เขายืนอยู่บนบันได ซากปรักหักพังด้านหลังเหล่านั้น เมื่ออยู่ภายใต้แสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ยามเย็นก็ทำให้เห็นความหดหู่และโดดเดี่ยวอย่างชัดเจนแต่แสงของดวงอาทิตย์ยามเย็นที่ส่องลงมาบนตัวของเซียวหลินเทียนนั้น ทำให้เขาดูเหมือนมีแสงสีทองระยิบระยับอยู่ทั้งที่เห็น ๆ กันอยู่ว่าเขาก็ยังเป็นคนเดิม แต่กลับดูราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทำให้มิอาจมองเขาตรง ๆ ได้!ทันใดนั้นหวงฝู่หลินก็รู้สึกถึงความรู้สึกกดดันที่มิเคยมีมาก่อนจู่ ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ว่า ในภายภาคหน้าพลังของเซียวหลินเทียนจะประสบความสำเร็จ จะต้องอยู่เหนือไปกว่าของตนมาก และอยู่เหนือกว่าบรรดายอดฝีมือในแดนเทพอย่างแน่นอน!เหนือกว่าแม้กระทั่งหลงอี้ด้วย...เซียวหลินเทียนมองไปไกล ๆ แล้วนึกฉากเมื่อครู่เหวินเหรินจิ้นพาเขาเข้าไป และมิเพียงแต่มอบรายชื่อบรรดาศิษย์ของตำหนักปีกเงินให้ตนเท่านั้น แต่ยังมอบเงินทั้งหมดที่ตำหนักปีกเงินเก็บไว้หลายปีให้ตนด้วยนอกจากนี้แล้ว ก็ยังมีมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ที่มหาปราชญ์ต้องการอย่างหม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์อีกด้วยสุดท้ายเหวินเหรินจิ้นก็ยังพยายามถ่ายพ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1868
หวงฝู่หลินมองเหวินเหรินจิ้นด้วยความสงสาร จากนั้นก็ประคองเขานั่งขึ้นมา แล้วเอ่ยไปอย่างเรียบ ๆ “เจ้าคงมิอยากจากไปโดยที่มิได้ทิ้งคำพูดอะไรไว้แน่!”“ต่อให้ยานั้นจะล้ำค่ามากเพียงใด ก็มิล้ำค่าเท่ากับเจ้า...พูดมาเถิด ยังมีความปรารถนาใดอีกที่เจ้ายังมิสมหวัง ขอเพียงข้าสามารถทำได้ ข้าก็จะช่วยเจ้าอย่างแน่นอน!”หวงฝู่หลินคิดเช่นนั้นจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงป้อนโอสถช่วยชีวิตอันล้ำค่าที่ตนสกัดอย่างพิถีพิถันให้กับเหวินเหรินจิ้น เขามิอยากให้สหายผู้นี้ตายตามิหลับเหวินเหรินจิ้นมองหลานชายที่กำลังร้องไห้อยู่ข้าง ๆ แล้วหวงฝู่หลินก็เข้าใจทันที “ข้าจะให้คนดูแลเขาเอง!”เหวินเหรินจิ้นจึงฝืนยิ้มออกมา “ให้เขาเติบโตอย่างเรียบง่าย ลืมตระกูลนี้ไปเสีย และลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ประสบไปให้หมด!”“ได้!”หวงฝู่หลินมิได้พูดอะไรมาก แต่เหวินเหรินจิ้นรู้ว่า เขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น จึงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ“ข้าขอฝากตำหนักปีกเงินไว้กับเจ้า...ข้าได้คำนวณชะตาไว้แล้วว่าจะมีภัยพิบัติเช่นนี้ ข้าจึงแสร้งป่วยแล้วให้ลูกศิษย์ของตำหนักทั้งหมดกระจายกันออกไป...”“แต่ข้ามิวางใจ ข้ากังวลว่า หากมหาปราชญ์หาหม้อมังกรศักดิ์สิทธิ์มิเจอ แล้วจะ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1867
เผยอวี้เห็นว่าหวงฝู่หลินหน้าซีดเซียว ดูท่าทางเหมือนจะหมดสติไปได้ทุกเมื่อ ดังนั้นเขาจึงมิรีรอแล้วคุกเข่าลงไป จากนั้นก็ยัดลำไส้ของเสือดาวหิมะกลับตามคำชี้แนะของหวงฝู่หลินแล้วหวงฝู่หลินก็นำเครื่องยาสมุนไพรและเข็มกับด้ายออกมาจากแหวนพระสุเมรุ จากนั้นเขาก็ส่งเข็มกับด้ายให้เผยอวี้ “ช่วยเย็บแผลให้มันที!”เผยอวี้ตะลึงไปทันที เขาจับมีดจับกระบี่ได้ แต่เขาใช้เข็มกับด้ายมิเป็น!เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็นึกขึ้นได้ว่า ตอนที่ตนพิชิตกระบี่คุนอู๋ ก็เคยบาดมือมาก่อน แต่เมื่อฝ่ามือของเขาจับที่กระบี่คุนอู๋ ก็รักษาตัวได้อย่างน่าอัศจรรย์เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งว่าควรจะใช้กระบี่คุนอู๋รักษาเสือดาวหิมะหรือไม่!เขาเข้าใจหลักการที่ว่า ทรัพย์สมบัติมิควรเปิดเผยออกมา หากว่าในวันนี้มิใช่สถานการณ์วิกฤต เขาก็ไม่มีทางนำกระบี่คุนอู๋ออกมาแน่แต่ตอนนี้มหาปราชญ์รู้แล้วว่า กระบี่คุนอู๋อยู่ในมือของตน มันจะต้องนำความยุ่งยากมาหาตนมิจบสิ้น เช่นเดียวกับหยกหล้าสุขาวดีของหลิงอวี๋อย่างแน่นอน!หากเปิดเผยเรื่องที่กระบี่คุนอู๋สามารถรักษาบาดแผลได้ไปอีก เช่นนั้นจะมิยิ่งทำให้คนสนใจมากขึ้นหรือ?แต่เมื่อเซียวหลินเที
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1866
“ท่านเจ้าวัง!”ปี้ซงเห็นว่าหวงฝู่หลินไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะสู้กลับแล้ว เขาจึงร้องเรียกออกมาอย่างเจ็บปวดจากนั้นเขาก็เหาะเข้าไปหาโดยมิสนใจภัยคุกคามของมือสังหาร แต่เซียวหลินเทียนที่อยู่ข้างกายเขาเร็วกว่า เหาะพุ่งเข้าไปแล้วในช่วงเวลานี้ เซียวหลินเทียนก็มิกลัวที่จะเปิดเผยสมบัติของตนอีกต่อไปแล้ว เขานำกระบี่คุนอู๋ออกมาจากแหวนพระสุเมรุแล้วฟาดไปในอากาศเป็นวงโค้ง...แสงสีขาวลงมาจากท้องฟ้า มหาปราชญ์หันหลังให้เซียวหลินเทียนอยู่จึงมิเห็นแสงนั้น ทว่าหวงฝู่หลินกลับมองเห็นเห็นแสงสีขาวนั้นพุ่งลงมาใส่แขนของมหาปราชญ์ราวกับสายฟ้า ด้วยพลังที่มิอาจต้านทานได้ในตอนที่มหาปราชญ์รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นนั้น เขาก็ได้เห็นแขนครึ่งหนึ่งของตนลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างน่าตกใจ หลังจากนั้นเลือดจากบาดแผลที่แขนขาดไปก็ไหลออกมา“กระบี่คุนอู๋… เจ้าเป็นใคร?”มหาปราชญ์เซถอยหลังไป และในแววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจและยากที่จะเชื่อ“คนที่จะเอาชีวิตเจ้า!”นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวหลินเทียนใช้กระบี่คุนอู๋ เขามิคาดคิดเลยว่า กระบี่คุนอู๋จะทรงพลังเช่นนี้ ปราณแห่งกระบี่ที่ฟาดออกมาสามารถตัดแขนของมหาปราชญ์ได้ความมั่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1865
ครั้งนี้แม้หวงฝู่หลินอยากจะฝืนก็ฝืนมิอยู่ เลือดสด ๆ พุ่งออกมาจากปากของเขา“หวงฝู่หลิน สวรรค์มีเส้นทางให้เจ้าไปแต่เจ้ามิไป นรกไม่มีประตูแต่เจ้าก็ยังจะบุกเข้ามา!”“ข้ากำลังคิดจะไปยึดวังเทพของเจ้าด้วยตัวข้าเองอยู่แล้วเชียว แต่เจ้าก็มาหาถึงที่ พอดีเสียจริง ข้าก็มิต้องลำบากไปที่นั่น เอาชีวิตเข้ามาเสีย!”มหาปราชญ์เหาะลงมา และยกมือขึ้นโจมตีไปที่หน้าอกของหวงฝู่หลินทางด้านเซียวหลินเทียนก็กำลังต่อสู้กับพวกมือสังหารอยู่ เมื่อเห็นภาพนี้ก็มิอาจแยกตัวออกไปได้ จึงมิสามารถช่วยเหลือได้ทันเวลาส่วนปี้ซงที่ได้รับบาดเจ็บไปแล้วก็ถูกพวกมือสังหารขวางทางอยู่เช่นกันเสือดาวหิมะและหวงฝู่หลินสื่อสารกันด้วยพลังจิต เมื่อมันรู้สึกได้ว่าเจ้านายกำลังเดือดร้อน มันก็คำรามออกมา จากนั้นก็บินเข้าไป และพุ่งเข้าใส่มหาปราชญ์ทันทีเสือดำที่ตามมาติด ๆ ก็ใช้โอกาสนี้กระโจนเข้าใส่หลังของเสือดาวหิมะ แล้วกัดเนื้อของเสือดาวหิมะเข้าไปคำใหญ่เสือดาวหิมะมิสนใจความเจ็บปวดแล้วกระโจมเข้าไป มหาปราชญ์จึงมิทันได้จัดการกับหวงฝู่หลิน แล้วต้องหันไปจัดการกับเสือดาวหิมะแทนแต่ก็สายเกินไปเสียแล้ว เสือดาวหิมะกระชากเสื้อคลุมของมหาปราชญ์ออก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1864
เซียวหลินเทียน ปี้ซงและเผยอวี้กำลังต่อสู้อยู่กับพวกบุรุษชุดดำ ก็พลันรู้สึกว่ารอบ ๆ ตัวมีลมพัดอย่างแรง และใบไม้เหล่านั้นก็พัดมาทางหัวพวกเขาสนามแม่เหล็กที่มีพลังมหาศาลนั้นสั่นสะเทือนไปจนทั่วบริเวณเซียวหลินเทียนรีบมองไปทันที แล้วก็เห็นว่าพลังลมแห่งการปะทะกันของหวงฝู่หลินกับฝูหยางกลางอากาศนั้น เป็นแสงสีเขียวและสีน้ำเงินเกี่ยวพันกันไปมา แยกมิออกว่าใครเป็นใครเมื่อครู่ฝูหยางเรียกชื่อของหวงฝู่หลินออกมา เมื่อเซียวหลินเทียนได้ยินดังนั้น เขาก็เข้าใจขึ้นมาในทันที ที่แท้บุรุษชุดขาวที่ดูราวกับเซียนผู้นี้ก็คือ เจ้าวังหวงฝู่แห่งวังเทพบนภูเขาหิมะนี่เองก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยถูกเขาขังอยู่ที่วังเทพเซียวหลินเทียนไม่มีเวลาที่จะตำหนิหวงฝู่หลินแล้ว การโจมตีรุนแรงของพวกบุรุษชุดดำทำให้เขามิสามารถรับมือได้เซียวหลินเทียนยังต้องดูแลเผยอวี้ที่มีพลังมิสูงด้วย เขาจึงเหลือบมองไปแล้วพยายามจัดการกับพวกมือสังหารอย่างเต็มที่นับตั้งแต่ที่เซียวหลินเทียนได้กระบี่คุนอู๋มา และได้เรียนรู้วิชากระบี่จากลวดลายบนกระบี่มาระยะหนึ่งแล้ว วรยุทธ์ของเขาก็พัฒนาขึ้นอย่างมากเขายกกระบี่ขึ้นมาพร้อมใช้วิชากระบี่คุนอู๋ เขาได้เปร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1863
เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นว่า เด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเซียวเยวี่ยผู้นั้นร้องไห้ออกมาปานจะขาดใจในชั่วขณะนี้เซียวหลินเทียนก็คิดถึงเซียวเยวี่ยมาก เขาออกมานานมากจนแทบจะจำมิได้แล้วว่าเซียวเยวี่ยหน้าตาเป็นอย่างไรเมื่อเขาเห็นเด็กผู้นั้น เซียวหลินเทียนก็เกิดความรู้สึกสงสารขึ้นมาทันที“ท่าน พวกเราเข้าไปช่วยเขาเถิด!”เซียวหลินเทียนพูดยังมิทันขาดคำ ก็ได้ยินเสียงตะโกนขึ้นมา “ใคร?”จากนั้นก็มีบุรุษชุดดำหลายคนวิ่งกรูกันออกมา พร้อมกับเล็งดาบมาที่เซียวหลินเทียนกับหวงฝู่หลิน“พวกเจ้าเป็นใคร?”บุรุษชุดดำที่เป็นผู้นำตะโกนออกมาด้วยความโกรธหวงฝู่หลินจึงยิ้มเยาะ “พวกเจ้าหรือที่ทำลายตำหนักปีกเงินของสหายข้า? ใครเป็นคนวางเพลิง?”“ฮ่าฮ่าฮ่า!”บุรุษชุดดำที่เป็นผู้นำคนนั้นตะลึงไปทันที จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ราวกับรู้สึกว่า คำถามของหวงฝู่หลินนั้นแปลกมากความตายจะมาเยือนอยู่แล้ว ยังจะเป็นห่วงอีกว่าใครเป็นคนวางเพลิง คนผู้นี้สมองมีปัญหาหรือไร!“อย่าไปคุยกับเขาให้มากความ สังหารไปเสีย!”ฝูหยางที่อยู่ข้างในตะคอกออกมาอย่างรำคาญ “ตาเฒ่าน่ารังเกียจ เจ้าจะนำออกมาให้หรือไม่ หนึ่ง… สอง…”พวกบุร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1862
หวงฝู่หลินก็มิได้ใส่ใจ เขาค่อนข้างมิพอใจที่เซียวหลินเทียนตามติดตนมาราวกับกอเอี๊ยะที่เหนียวแน่นเช่นนี้ เขาจึงเร่งฝีเท้าขึ้นอีก แต่พลังของปี้ซงมิเท่าพลังของเขา ดังนั้นในเวลามินานเซียวหลินเทียนก็ตามมาทันแล้วใบหน้าของหวงฝู่หลินดูหม่นหมองลง และกำลังคิดว่าจะสังหารเซียวหลินเทียนดีหรือไม่ แต่แล้วเขาได้ยินเสียงแปลก ๆ… มันคือเสียงการต่อสู้ด้วยอาวุธนั่นเองดวงตาของหวงฝู่หลินดุร้ายขึ้นมาทันที และรีบขึ้นไปบนภูเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาขึ้นไปถึงครึ่งทางภูเขา เขาก็เห็นควันหนา ๆ พวยพุ่งออกมาจากตำหนักปีกเงินที่อยู่บนยอดเขานั้นเกิดเรื่องขึ้นแล้ว!หวงฝู่หลินก็ยิ่งร้อนใจ เหตุผลหลักที่เขาเลือกที่จะมาขอความช่วยเหลือจากตำหนักปีกเงินนั้น ก็เพราะว่าเหวินเหรินจิ้นเจ้าตำหนักปีกเงิน คือหนึ่งในสหายสนิทที่มีเพียงมิกี่คนของเขาและเช่นเดียวกับหวงฝู่หลิน ตำหนักปีกเงินแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ตระกูลเหวินเหรินอาศัยอยู่มาหลายชั่วอายุคนแล้ว หวงฝู่หลินมิอนุญาตให้ผู้ใดทำลายวังเทพของตน แล้วเหวินเหรินจิ้นจะยอมให้ใครมาทำลายตำหนักปีกเงินของเขาได้อย่างไรกัน!หรือว่าเหวินเหรินจิ้นจะตกอยู่ในอันตราย?หวงฝู่หลินเร่งฝีเท้า แล้วเดิ
