แชร์

บทที่ 953

ผู้เขียน: หว่านชิงอิ๋น
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของฟู่เฉินหวนก็หนักอึ้ง

“ถ้าเช่นนั้น ส่งข่าวถึงท่านแม่ทัพใหญ่ต่งเจิ้นซาน”

ซูโหยวดูลำบากใจ “แม่ทัพใหญ่ต่งเจิ้นซานป่วยหนักมาหลายวันแล้ว ข่าวสุดท้ายที่พวกเราส่งกลับมาคือ ซือซิงรับหน้าที่บัญชาการแทน”

“เกรงว่า ซือซิง เขาอาจจะเข้าร่วมกับตระกูลเหยียนไปแล้ว”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ การแสดงออกของฟู่เฉินหวนก็เปลี่ยนไป

ถ้าลั่วชิงยวนไปที่อู่จิ้น...

มิเท่ากับไปตายหรอกหรือ?

……

ลั่วชิงยวนขี่ม้าไปพันลี้ เร่งเดินทางทั้งกลางวันและกลางคืน เมื่อมาถึงเมืองอู่จิ้น นางก็เหนื่อยล้าจนแทบขาดใจ

หลังจากเข้าไปในเมือง ลั่วชิงยวนรีบหาทหารยามประจำประตูเมืองทันที "พวกท่านคือกองทหารอู่จิ้นหรือเปล่า? ข้าอยากพบแม่ทัพของท่าน!"

อีกฝ่ายมองนางตั้งแต่หัวจรดเท้า “เจ้าเป็นใคร?”

“ข้ามาจากเมืองหลวง ท่านพาข้าเข้าไปหน่อยสิ” ลั่วชิงยวนรู้สึกกังวลในใจ

ล่าช้ามาหลายวันขนาดนี้ มิรู้ว่าที่ฉินเชียนหลี่เป็นเช่นไรบ้าง

นางไม่มีเวลาไปตรวจสอบได้เลย ต้องรีบมาที่นี่เพื่อเรียกระดมพลไปสนับสนุนทันที

ทหารยามที่ประตูเมืองพานางขึ้นไปค้นหาทีละชั้น จนกระทั่งมาถึงลานที่มีการคุมเข้มอย่างแน่นหนา

“แม่ทัพซือ มีคนจากเมืองหลว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Sam Sung
กี่ชาติจะจบนะเนี่ย แต่ละวันลงแค่2บท จะบ้าตาย
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 954

    เขาถูกวางยาพิษ!ปีกพญามัจจุราชที่นางคุ้นเคยอีกแล้ว!เพียงแต่พิษในร่างของกายของต่งเจิ้นซานนั้นซับซ้อนกว่านั้น มิเพียงแต่มีพิษจากปีกพญามัจจุราชเท่านั้น แต่ยังมีพิษชนิดอื่น ๆ อีกด้วยและพิษเหล่านี้ได้สะสมมาเป็นเวลานานหลายปีพิษของปีกพญามัจจุราชนั้นกลับมิได้สะสมมานานนักแต่เป็นเพราะพิษของปีกพญามัจจุราชที่ทำให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้ขึ้นจักรพรรดิสูงสุดก็ถูกพิษของปีกพญามัจจุราชเช่นกัน นางยังมิสามารถล้างพิษต่งเจิ้นซานได้ในขณะนี้ หากนางสามารถล้างพิษปีกพญามัจจุราชได้ ตระกูลเหยียนก็จะรู้ว่านางมีวิธีถอนพิษนี้แล้วซึ่งจะส่งผลให้พวกเขาทำร้ายจักรพรรดิสูงสุดทุกวิถีทางดังนั้น นางจึงทำได้เพียงต้องรักษาจักรพรรดิสูงสุดให้หายก่อน จึงจะสามารถล้างพิษให้ตงเจิ้นชานได้ทว่าในสถานการณ์ของต่งเจิ้นซาน คงมิสามารถรักษาให้หายขาดได้ในเวลาอันสั้น“อาการป่วยของแม่ทัพใหญ่นั้นร้ายแรงจริง ๆ ทั้งร่างกายของเขาแข็งเกร็ง พูดมิได้ และขยับตัวมิได้ ดูเหมือนเป็นโรคเรื้อรังที่สะสมมานานหลายปี”“เราคงทำได้แค่ค่อย ๆ บำรุงรักษาไปอย่างช้า ๆ เท่านั้น”ทันทีที่นางพูดจบเซี่ยงจิ้งก็ดูผิดหวังเขาพูดอย่างเย็นชา "หมอที่ข้าเชิญก่

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 955

    ในที่สุดนางก็เข้าใจแล้วว่าความทะเยอทะยานในดวงตาของเหยียนหน่ายซินที่นางเห็นคือสิ่งใด“ก่อนหน้านี้เจ้าล้วนแสร้งทำหรือ?”เหยียนหน่ายซินยิ้มเบา ๆ “เจ้าหมายถึงเรื่องใดเล่า”“อาศัยตำแหน่งว่าที่ฮองเฮา ทำตัวตามอำเภอใจ ก่อความผิดมหันต์ กล่าวอ้างว่ามิอยากเป็นฮองเฮา และต้องการหนีไปกับคนรักของเจ้า ทั้งหมดนี้เจ้าล้วนแสร้งทำหรือ?”“ดังนั้นเจ้าจึงใจแข็งถึงขนาดลงมือฆ่าโม่เชียนด้วยมือของเจ้าเอง”เหยียนหน่ายซินได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะออกมา "ใช่แล้ว"“ท่าทางโง่เขลาและสิ้นหวังนั้นล้วนเป็นการแสร้งทำ ข้ามิอยากอภิเษกกับฝ่าบาทจริง ๆ เพราะถึงข้าจะเป็นฮองเฮาของเขา ข้าก็จะเป็นเพียงหุ่นเชิดของตระกูลเหยียน มิต่างอะไรจากการเป็นหุ่นเชิดในวังหลัง”“ข้ายอมรับมิได้ที่ต้องเป็นหุ่นเชิด ถึงจะยืนอยู่ในตำแหน่งที่สูงขนาดนี้ แต่กลับมิอาจครอบครองอำนาจที่ควรมีได้เลย”"เช่นนั้น ข้าจึงมาที่นี่"เหยียนหน่ายซินพูด พลางหยิบป้ายคำสั่งออกมาจากอกเสื้อและมอบให้ลั่วชิงยวน“เจ้าบอกซือซิงว่า ตระกูลเหยียนส่งเจ้ามา แต่หากเจ้าไม่มีป้ายคำสั่ง ซือซิงย่อมมิเชื่อแน่”“ตอนนี้กองทัพกว่าครึ่งของอู่จิ้นอยู่ในมือของเขาแล้ว มีเพียงต้องใช้สิ่ง

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 956

    ลั่วชิงยวนสะดุ้งเล็กน้อย และครู่หนึ่งเผลอคิดว่าตัวตนของนางถูกเปิดเผยแล้วแต่เมื่อคิดไปคิดมา หากซือซิงรู้ว่านางเป็นใคร แทนที่จะพูดเช่นนี้ เขาคงจะลงมือทันทีลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ "เช่นนั้นแม่ทัพซือคิดว่าข้าเป็นใครเล่า?"น้ำเสียงของซือซิงเย็นชา "ดูเหมือนเจ้าจะมิยอมบอกความจริง งั้นก็พาตัวไปเลย ข้ามีวิธีที่จะทำให้เจ้าพูดอยู่แล้ว"สตรีผู้นี้บอกว่านางถูกส่งมาจากตระกูลเหยียน แต่นางกลับรู้ทักษะทางการแพทย์ และยังช่วยรักษาต่งเจิ้นซานด้วยเหลวไหลนัก เขาเป็นคนวางยาพิษเอง แล้วตระกูลเหยียนจะส่งคนมารักษาต่งเจิ้นซานได้เช่นไรหากถามดี ๆ มิได้คำตอบ ก็ต้องใช้การทรมานอย่างรุนแรงเท่านั้นขณะที่ทหารกำลังเข้ามาจับนาง ลั่วชิงยวนก็หยิบป้ายคำสั่งออกมาโดยมิพูดอะไรแม้แต่คำเดียวแต่เมื่อซือซิงเห็นป้ายคำสั่ง การแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก“เจ้า… เจ้าคือ...”ลั่วชิงยวนมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง และเก็บป้ายคำสั่งกลับไปนางพูดด้วยน้ำเสียงมิพอใจ "ยังจะจับข้าอยู่อีกหรือ? ข้าเกรงว่าหากจับข้าแล้วจะมิสามารถรายงานต่อผู้บังคับบัญชาได้กระมัง"น้ำเสียงของซือซิงอ่อนลงทันที "แม่นาง เหตุใดท่านมิเอามันออกมาตั้งแ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 957

    ลั่วชิงยวนนำตราประทับมังกรออกมา“เห็นตราประทับมังกรก็เหมือนกับการได้เห็นองค์จักรพรรดิสูงสุด! ท่านยังมิเชื่ออีกหรือ?”เซี่ยงจิ้งดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง“ตราประทับมังกรรึ?” เขาจ้องมองสิ่งที่อยู่ในมือของลั่วชิงยวนด้วยความลังเล“ข้าจะรู้ได้เช่นไรว่าตราประทับมังกรที่เจ้าถืออยู่นั้นเป็นของจริงหรือของปลอม?”ประการแรก ก่อนหน้านี้นางมีป้ายคำสั่งของมหาราชาจารย์เหยียนที่ใช่การให้ซือซิงระดมพลไปแล้วทำให้เซี่ยงจิ้งมิอาจปักใจเชื่อได้อย่างง่ายดายลั่วชิงยวนเก็บตราประทับมังกรไป และมองไปที่ต่งเจิ้นซานบนเตียง "แม่ทัพใหญ่ต่งถูกวางยาพิษด้วยพิษชนิดเดียวกับที่องค์จักรพรรดิสูงสุดได้รับ ข้ารักษาได้ แต่ตอนนี้ข้ายังมิอาจรักษาได้"“หลังจากที่จักรพรรดิสูงสุดพระอาการดีขึ้นแล้วเท่านั้นข้าจึงจะสามารถล้างพิษของแม่ทัพใหญ่ต่งได้ มิเช่นนั้นข้าจะถูกตระกูลเหยียนสงสัยเอาได้”“แต่ตอนนี้ข้าสามารถทำให้แม่ทัพใหญ่ต่งฟื้นตัวได้ชั่วคราว”เมื่อได้ยินสิ่งนี้เซี่ยงจิ้งตกใจอย่างหนัก“ว่ากระไรนะ?” ถูกพิษชนิดเดียวกันกับองค์จักรพรรดิสูงสุด?"ได้ ตราบใดที่เจ้าสามารถรักษาพิษของท่านแม่ทัพใหญ่ได้ ข้าจะเชื่อเจ้า!"ลั่วชิ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 958

    หลังจากที่ลั่วชิงยวนจัดการสร้างม่านพิษที่ภูเขาด้านหลังเมืองเสร็จแล้ว นางและเซี่ยงจิ้งก็ไปยังชายแดนผิงหนิงเพื่อเสริมทัพทันทีแต่ทว่าเมื่อเข้าใกล้เมืองผิงหนิง นางก็ได้พบกับซือซิงซือซิงและคนของเขาประจำการอยู่ที่ทางเข้าหุบเขา โดยมิได้รีบไปยังผิงหนิงแม้แต่น้อย“แม่ทัพซือ เหตุใดท่านยังอยู่ที่นี่?” ลั่วชิงยวนลงจากหลังม้าและเดินไปข้างหน้าด้วยน้ำเสียงมิพอใจซือซิงเหลือบมองกองทัพที่ติดตามลั่วชิงยวนแล้วหัวเราะเบา ๆ “แม่นางเก่งจริงๆ ที่สามารถสั่งการเซี่ยงจิ้งได้”“เซี่ยงจิ้งปฏิบัติตามคำสั่งของจักรพรรดิเท่านั้น แม่นางทำได้อย่างไรเล่า?”ลั่วชิงยวนพูดด้วยน้ำเสียงมิพอใจ "นี่มิใช่เรื่องที่ท่านต้องรู้ สิ่งที่ท่านต้องทำคือการปฏิบัติตามคำสั่งของท่านมหาราชาจารย์ต่างหาก"เมื่อเห็นว่านางโกรธ ซือซิงก็ยิ้มและดึงนางออกไป เขากล่าวว่า "มิใช่ว่าข้ามิเชื่อฟังคำสั่ง แต่ข้ามิเคยคิดถึงเรื่องนี้เลย หลังศึกครั้งนี้จบลง เซี่ยงจิ้งและข้าจะกลายเป็นศัตรูกันอย่างถาวร"“เนื่องจากข้าต้องการรับใช้มหาราชาจารย์ ข้าจึงต้องกำจัดสิ่งกีดขวางเสียก่อน”“มิเช่นนั้น หลังจบศึกนี้ เซี่ยงจิ้งจะต้องหาทางกำจัดข้าเช่นกัน”เมื่อได้ยิ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 959

    จากนั้นเสียงกีบเท้าม้าก็ดังขึ้น และเสียงตะโกนอันน่าตื่นเต้นดังมาจากกำแพงเมืองที่ทรุดโทรม "ทัพเสริมกำลังมา ทัพเสริมของเรากำลังมาแล้ว!"ทันใดนั้น เสียงโห่ร้องอย่างดีใจก็ดังมาจากบนกำแพงเมืองเมื่อเห็นว่าสถานการณ์มิดี พวกนอกด่านจึงออกคำสั่งล่าถอยทันทีพวกมันหนีไปอย่างรวดเร็วลั่วชิงยวนมองธงพวกนอกด่านค่อย ๆ หายลับไปจากสายตา หัวใจของนางรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาเป็นไปตามคาด พวกนอกด่านรวมกันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมานานแล้ว แต่ละเผ่ามิได้มีผู้นำของตนเองพวกเขามีระเบียบเรียบร้อยและเชื่อฟังคำสั่งแบบนี้ คงจะรวมตัวกันมาเป็นเวลานานแล้วพวกนอกด่านหนีไปแล้ว พวกเขาก็มิได้ไล่ตามต่อไปทหารบนกำแพงเมืองถามว่า "พวกท่านคือกองทัพอู่จิ้นใช่หรือไม่?"เซี่ยงจิ้งตอบว่า "ข้าเซี่ยงจิ้งรองแม่ทัพกองทัพอู่จิ้นมาที่นี่เพื่อสมทบกองกำลัง ขอให้พวกเจ้าเปิดประตูเมืองเพื่อร่วมกันต่อต้านศัตรู"มินานประตูเมืองก็เปิดออกลั่วชิงยวนเดินตามเซี่ยงจิ้งเข้าไปข้างในนางรู้ว่าเมืองผิงหนิงน่าจะยืนหยัดสู้มานาน สถานการณ์ของพวกเขาคงเลวร้ายมากก่อนเข้ามา นางมีภาพที่จินตนาการไว้หลายแบบแต่เมื่อนางเข้าไปในเมือง และเดินไปบนถนนจริง ๆ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 960

    ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา "ข้ามิเข้าใจจริง ๆ ข้ามิเข้าใจว่า เหตุใดในยามศึกสงคราม ความโกรธแค้นของราษฎรจึงถูกมองว่าไม่มีเวลาจะไปสนใจความรู้สึกของพวกเขา""และก็มิเข้าใจว่าเหตุใดชาวบ้านถึงต้องออกรบ ในเมื่อยังมีทหารเหลืออยู่!"“และข้ายิ่งมิเข้าใจว่าเหตุใดรองแม่ทัพเฉินถึงสละชีพในสนามรบได้ แต่ท่านถึงยังอยู่ที่นี่?”น้ำเสียงของลั่วชิงยวนดุดันมาก และทุกคำพูดก็คมกริบบาดใจทั้งซือซิงและเซี่ยงจิ้งต่างตกตะลึงกับท่าทีนี้รองแม่ทัพหลิวโกรธมาก เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของทั้งซือซิงและเซี่ยงจิ้ง เขาจึงเดาว่าพวกเขามิใช่พวกเดียวกันเขาชักดาบออกมาด้วยความโกรธ “ใครใช้ให้เจ้ากล้าพูดอะไรหยิ่งยโสเช่นนี้ที่นี่!”เซี่ยงจิ้งรีบปัดดาบของรองแม่ทัพหลิวและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "แม่นางลั่วมาจากเมืองหลวง"“รองแม่ทัพหลิว โปรดให้ความเคารพนางหน่อย”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ รองแม่ทัพหลิวก็ตกใจมาก มาจากเมืองหลวงเช่นนั้นหรือ?สีหน้ารองแม่ทัพหลิวดูน่าเกลียดแต่ไม่มีอะไรจะพูด แม่ทัพหลิวจึงพาพวกเขาเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงเขากล่าวว่า "มิใช่ว่าข้ากลัวตาย แต่เมืองผิงหนิงสามารถยืนหยัดมาถึงตอนนี้ได้ก็ยากลำบากมาก เราพาทุกคนตา

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 961

    สายตาที่แสดงความเกลียดชังของทุกคนจับจ้องไปที่นาง“เก่งนักเรื่องฆ่าพวกเดียวกัน! ตอนที่พวกเจ้าไม่มีอาหาร เหตุใดมิไปปล้นเสบียงของพวกนอกด่านเล่า? มาปล้นเสบียงของพวกเดียวกันด้วยเหตุใด?”“พอไม่มีอาหารก็ไปปล้นเสบียงชาวบ้าน! เมื่อศัตรูมาถึง ก็ส่งชาวบ้านอย่างพวกเราออกไปตาย!”เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ลั่วชิงยวนก็ตกใจเกิดอะไรขึ้นกับเมืองผิงหนิงความคับข้องใจของชาวบ้านเหล่านี้ลึกซึ้งมาก มิใช่ความแค้นเพียงชั่วข้ามคืนแน่เซี่ยงจิ้งก็ตกใจเช่นกัน "ปล้นเสบียงรึ? มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นจริงรึ?"“ยังมาทำไขสือ!”ลั่วชิงยวนกล่าวทันทีว่า "ทุกท่าน ใจเย็นก่อน ข้ามาจากเมืองหลวงตามรับสั่งขององค์จักรพรรดิ ข้าขอรับรองกับทุกคนว่า ราชสำนักมิทราบข่าวเกี่ยวกับเมืองผิงหนิง"“และมิรู้ว่ากองทัพที่ประจำการที่นี่ถึงขั้นปล้นเสบียงของชาวบ้านและบังคับให้ราษฎรรเข้าร่วมกองทัพ”"หากพวกท่านมีความคับแค้นใดในใจ สามารถบอกข้าได้! ข้าจะเป็นตัวแทนของพวกท่านเอง!"“แต่ยามนี้ เรากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง ข้าหวังว่า พวกท่านจะเข้าใจว่าพวกนอกด่านนี่แหละที่ทำลายชีวิตอันสงบสุขของเรา หากพวกท่านทำร้ายพวกเดียวกันเช่นนี้ ก็ยิ

บทล่าสุด

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1238

    เซียวชูได้ยินดังนั้นก็ตกใจ รีบกล่าวด้วยความร้อนใจ “เห็ดหลินจือน้ำแข็งอยู่ที่ใด ข้าจะไปตามหา!”เซียวชูพูดจบก็จะวิ่งออกจากห้องไปแต่ในตอนนั้นเอง พลันมีเสียงดังมาจากด้านนอก“ข้ามีเห็ดหลินจือน้ำแข็ง!”ในวินาทีต่อมา ซ่งเชียนฉู่ก็วิ่งเข้ามาด้วยความร้อนใจ“เชียนฉู่?” ซ่งอวี่ตกใจซ่งเชียนฉู่รีบหยิบเห็ดหลินจือน้ำแข็งส่งให้ซ่งอวี่ “ท่านพ่อ รีบช่วยชีวิตคนเถิดเจ้าค่ะ”ซ่งอวี่ตาเป็นประกาย รีบลงมือทันใดเซียวชูซาบซึ้งใจ “คุณหนูซ่ง ขอบคุณมาก!”ซ่งเชียนฉู่ยังคงหอบหายใจขณะถามว่า “ชิงยวนเล่า? นางพักอยู่ที่ใด?”เป็นฉู่จิ้งที่ไปรับนางบนเขา แล้วจึงพานางกลับมาซีหลิงได้อย่างรวดเร็วมิเช่นนั้นหากนางเดินทางเองคงต้องใช้เวลาอีกสองวันกว่าจะถึงเซียวชูได้ยินดังนั้นก็มีสีหน้าลำบากใจ รีบพาซ่งเชียนฉู่ออกไปข้างนอกแล้วกล่าวอย่างลังเล “พระชายาไปกับเฉินชีแล้ว”“ไปแคว้นหลี”ซ่งเชียนฉู่ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ “ว่ากระะไรนะ? นางไปแคว้นหลีแล้วหรือ?”“เหตุใดกัน?”เซียวชูจึงเล่าเหตุการณ์ตอนนั้นให้ซ่งเชียนฉู่ฟังเรื่องราวตอนนั้นเกิดขึ้นกะทันหัน เซียวชูจึงมิรู้ว่าเหตุใดพระชายาจึงไปกับเฉินชีหลังจากที่ซ่งเชียนฉู่ฟั

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1237

    แต่ในตอนนี้จู่ ๆ ก็กลับนึกขึ้นได้ราวกับย้ำเตือนนางว่า ความหวังดีชั่วคราวของเฉินชีอาจจะมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงชายคนนี้โหดเหี้ยมไร้ยางอายมาตั้งแต่เด็กเป็นคนไร้หัวใจ“อาเหลา มานี่สิ กินยาก่อนเถิด” ทันใดนั้นก็มีเสียงของเฉินชีดังขึ้นลั่วชิงยวนจึงได้สติกลับมานางรับชามยามาแต่วางไว้บนโต๊ะ “ร้อน”“เช่นนั้นข้าเป่าให้”แต่ลั่วชิงยวนยกมือห้ามเขา “มิต้อง”เฉินชีหยิบขวดยาอีกสองขวดวางไว้บนโต๊ะ“ยานี้รักษาอาการบาดเจ็บภายใน อย่าลืมกินด้วย”กล่าวจบเฉินชีก็เดินออกไป เขาวุ่นวายอยู่ในกระท่อมบนเขา ทั้งปูที่นอน เตรียมอาหารและอาภรณ์ให้นางลั่วชิงยวนนอนอยู่บนเก้าอี้ตลอด มิอยากขยับตัวหลังจากกินยาแล้วก็หลับไปเฉินชีเติมฟืนในเตาผิงเสร็จจึงจากไปในเมื่อนางให้เขาฆ่าลั่วฉิง เขาก็ต้องทำให้สำเร็จ......ซีหลิงฟู่เฉินหวนบาดเจ็บสาหัสนอนอยู่บนเตียง เซียวชูแบกซ่งอวี่ขึ้นหลังวิ่งมาเมื่อถูกวางลงบนพื้น ซ่งอวี่ก็ตกใจ พลันรีบเข้าไปตรวจชีพจรและตรวจดูบาดแผลให้ฟู่เฉินหวนก่อนจะกล่าวด้วยความตกใจมาก “เหตุใดจึงมีบาดแผลมากมายเช่นนี้”“ท่านหมอซ่ง ตอนนี้มีเพียงท่านเท่านั้นที่ช่วยท่านอ๋องได้ ได้โปรดช่วยรักษาช

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1236

    เฉินชีตกตะลึง หลังจากครุ่นคิดสักพักจึงพยักหน้า “ได้!”ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยแววตาลึกล้ำ “จริงหรือ? เจ้าตัดใจได้หรือ?”เฉินชีนั่งลงรินชาใส่ถ้วย แล้วยื่นให้นาง “มีเพียงอาเหลาเท่านั้นที่ทำให้ข้าตัดใจมิได้”“รอให้ร่างกายของเจ้าดีขึ้น ข้าค่อยไปฆ่าลั่วฉิงได้หรือไม่?”“บนเขานี้ไม่มีใครดูแลเจ้า ข้ามิวางใจ”ลั่วชิงยวนก้มหน้า นัยน์ตาฉายแววเย็นชาขณะกล่าวเสียงแผ่วเบา “กลัวข้าหนีหรือ”“เจ้าสบายใจได้ ในเมื่อข้าเต็มใจไปกับเจ้าแล้วก็จะมิกลับไปอีก”เมื่อก้าวออกจากซีหลิง นางก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับแคว้นเทียนเชวียอีกต่อไปนางตายครั้งแล้วครั้งเล่า ควรจะตัดใจได้แล้วเวลาที่เหลือ นางจะทำสิ่งที่อาจารย์ยังทำมิเสร็จให้สำเร็จ“เช่นนั้นรอข้าไปหาสมุนไพรมาให้เจ้าก่อน”ตอนนี้เฉินชีอ่อนโยนราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคนแต่ลั่วชิงยวนก็หาได้แปลกใจไม่เอาแน่เอานอนมิได้ นิสัยเปลี่ยนแปลงง่าย นี่คือที่มาของฉายาเฉินชีจอมบ้าคลั่งลั่วชิงยวนหลับตาลง อยากจะหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า มิอยากตื่นขึ้นมาอีกเลยเฉินชีออกจากห้อง ปิดประตูแล้วเดินออกไปหลังจากรีบไปเก็บสมุนไพรแล้วเขาก็วิ่งขึ้นเขาด้วยความเหนื่อยหอบ เมื่อผลักปร

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1235

    “เฉินชี ข้าจะกลับไปกับเจ้า ถอยทัพเดี๋ยวนี้” ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาเฉินชีรีบยกมือขึ้นกองทัพแคว้นหลีหยุดรุกคืบเฉินชียื่นมือไปหานาง “เจ้าจะกลับไปกับข้าจริง ๆ ใช่หรือไม่?”ลั่วชิงยวนมิหันกลับมามอง แต่ยื่นมือออกไปอย่างเด็ดเดี่ยวเฉินชียกยิ้มอย่างผู้มีชัย แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะดึงลั่วชิงยวนขึ้นหลังม้าด้วยกัน แล้วควบม้าหันหลังกลับไปอย่างองอาจส่วนกองทัพแคว้นหลีก็ถอยทัพทันทีเซียวชูเห็นดังนั้นก็พึมพำ “แคว้นหลีถอยทัพแล้ว เป็นพระชายาที่หยุดสงครามครั้งนี้...”ฟู่เฉินหวนกำมือแน่น เห็นร่างที่พร่ามัวค่อย ๆ หายไป เขาร้อนใจจนอยากจะลุกขึ้น แต่เลือดกลับไหลทะลักออกมาสุดท้ายทุกอย่างก็มืดลง“ท่านอ๋อง!”......เฉินชีมีความสุขมาก เขาควบม้าอย่างรวดเร็วข้างหูของลั่วชิงยวนมีเพียงเสียงลมและเสียงพูดด้วยความตื่นเต้นของเฉินชี “อาเหลา นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าเต็มใจขี่ม้ากับข้า”ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยแววตาเย็นชา “ช้าลงหน่อย ข้าปวดหู”เฉินชีก็ชะลอความเร็วลงลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนมาที่นี่ นางกินโอสถจตุรธาตุ ดูเหมือนว่าจะได้ผลกับเฉินชีจริง ๆ“ข้ายังมิอยากกลับแคว้นหลี ข้าต้องร

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1234

    เสียงกลองศึกดังขึ้นกองทัพแคว้นหลีบุกมาถึงชายแดนอีกครั้งและครั้งนี้ ฟู่เฉินหวนนำทัพออกรบด้วยตัวเองเฉินชีควบม้าอยู่หน้ากองทัพแคว้นหลีเมื่อเห็นฟู่เฉินหวน เขาก็ยกยิ้มเย็นชา “ในที่สุดเจ้าก็มิเป็นเต่าหัวหดแล้ว! ช่างหาได้ยากนัก!”ฟู่เฉินหวนมองเขาด้วยแววตาเย็นชา “นางอยู่ที่ไหน?”เฉินชีหรี่ตาลง ยกยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย “ฆ่าตายไปแล้ว”แววตาของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยจิตสังหาร“เป็นอย่างไร? จะสู้กับข้าจนตายไปข้างหนึ่งหรือไม่?” ดวงตาของเฉินชีลุกโชน อยากจะลงมือเต็มทีแล้วฟู่เฉินหวนชักกระบี่กระโจนเข้าใส่ในชั่วขณะนั้น เซียวชูก็ใจกระตุกวูบเฉินชียกยิ้มอย่างผู้มีชัย รีบชักกระบี่กระโดดขึ้น วันนี้เขาจะฆ่าฟู่เฉินหวนด้วยมือของเขาเอง!กระบี่ยาวในมือของทั้งสองฟาดฟันกันจนเกิดเสียงดังสนั่นจิตสังหารแผ่ซ่านไปทั่วขณะต่อสู้ ฟู่เฉินหวนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฉินชี เจ้าคิดว่าใครจะเป็นผู้ชนะ”“ไร้สาระ แน่นอนว่าต้องเป็นข้า! เฉินชีคนนี้มิเคยพ่ายแพ้!” เฉินชีหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงโอหังฟู่เฉินหวนใช้พลังทั้งหมดต้านทานการโจมตีของเฉินชี พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ต่อหน้ากองทัพ หาก

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1233

    คนที่เขาต้องการฆ่าคือฟู่เฉินหวน!......ในห้องใต้ดินแห่งหนึ่งมีแผนที่แขวนอยู่บนผนัง บนโต๊ะมีแบบจำลองขนาดใหญ่ ที่นี่คือสถานที่สำหรับวางกลยุทธ์ฟู่เฉินหวนที่ใบหน้าซีดเซียวกำลังดื่มชา “แค่ก แค่ก แค่ก แค่ก...”เซียวชูรีบลูบหลังให้ท่านอ๋อง “ท่านอ๋อง ร่างกายของท่านแย่ลงเรื่อย ๆ อยู่ที่ห้องใต้ดินมิได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ ข้างล่างนี้หนาวเย็นเกินไป”หลังจากที่ฟู่เฉินหวนหยุดไอก็โบกมือ “หากออกไปจะถูกเฉินชีหาเจอ”“เขาเป็นชาวแคว้นหลี มีวิธีมากมายในการตามหาข้า”“มีเพียงที่นี่เท่านั้นที่อยู่ได้ พลังหยินปกปิดพลังหยางจึงหามิพบ”เซียวชูกล่าวอย่างจนใจ “มีเพียงท่านอ๋องเท่านั้นที่คิดวิธีนี้ออก”ที่นี่คือห้องใต้ดินของสัปเหร่อในสุสานเดิมทีห้องใต้ดินนี้ใช้สำหรับเก็บอาหารของสัปเหร่อ ตอนนี้ด้านบนเต็มไปด้วยหลุมศพในห้องใต้ดินนั้นหนาวเย็นมาก อาภรณ์หนาแค่ไหนก็มิสามารถต้านทานความหนาวเย็นได้หนึ่งถึงสองเดือนมานี้ ท่านอ๋องอาศัยอยู่ที่นี่ เพราะต้องหลบหนีการตามล่าของเฉินชีคอยวางแผนในซีหลิงอย่างลับ ๆ และควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดจนถึงตอนนี้ยังมิเคยแพ้ มิเพียงแต่มิให้กองทัพแคว้นหลีบุกเข้าซีหลิงได้เท่านั้น แต่ยั

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1232

    “จะได้มิต้องกังวล”ลั่วอวิ๋นสี่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกใจหายดวงตาใต้หน้ากากของนางแดงก่ำ อยากจะพูดบางอย่างออกมาแต่ก็พูดมิออกนางจึงลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบเชียบเมื่ออยู่คนเดียวแล้วก็พิงกำแพงร้องไห้ออกมาเหตุใดญาติพี่น้องของนางจึงต้องจากไปทีละคนลั่วชิงยวนเอนหลังพิงเตียงพลางครุ่นคิด นางรู้ว่าคำพูดนั้นโหดร้าย ทว่าเจ็บแต่จบดีกว่าเจ็บเรื้อรังบางทีในภายภาคหน้านางอาจจะหาวิธีรักษาชีวิตได้ ถึงตอนนั้นค่อยบอกข่าวนี้กับพวกนาง อาจจะเป็นเรื่องน่ายินดีก็เป็นได้หลังจากกินยาแล้วลั่วชิงยวนก็พักผ่อนครึ่งวัน จากนั้นจึงออกเดินทางไปซีหลิงต้องเดินทางอย่างช้า ๆ ร่างกายของลั่วชิงยวนมิสามารถทนต่อการเดินทางไกลได้อีกแล้วจึงต้องหยุดพักบ่อยครั้งในคืนที่แสงจันทร์กระจ่าง ลั่วชิงยวนจะใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์ ซึ่งพลังที่ดูดซับมาจะทำให้ความเหนื่อยล้าหายไปใช้เวลาประมาณครึ่งเดือนจึงถึงซีหลิงส่วนเฉินชีนั้นเดินทางไปกลับหนึ่งรอบแล้วในวันที่เดินทางถึงซีหลิง ลั่วชิงยวนพักอยู่ที่โรงเตี๊ยม ส่วนฉู่จิ้งรีบไปหาซ่งเชียนฉู่เขาจึงแยกทางกับพวกนางลั่วชิงยวนคิดว่าควรจะให้ลั่วอวิ๋นสี่กลับไปได้แล้ว จึงให้จือเฉ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1231

    บัดนี้การต่อสู้ระหว่างทั้งสองกองทัพหยุดลงแล้ว แต่ยังคงอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดต่อไปถึงแม้ว่าเฉินชีอยากจะฆ่าฟู่เฉินหวน แต่ก็มิยอมให้คนของตัวเองตายอย่างสูญเปล่าหากพูดถึงกลยุทธ์ แม้แต่เฉินชียังต้องยอมรับว่าฟู่เฉินหวนเก่งกาจมาก ถือเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งการจะฆ่าเขานั้นมิใช่เรื่องง่ายดังนั้นจึงหยุดรบก่อนแล้วค่อยหาโอกาสหลายวันมานี้ เขาปลอมตัวเข้าไปในซีหลิงเพื่อสืบข่าวและสังเกตการณ์การป้องกันของซีหลิงแต่การป้องกันของซีหลิงนั้นแปลกประหลาด เพราะมิเห็นเลยว่าคนอยู่ที่ไหน มิรู้ว่าที่ใดมีกำลังพลมาก ที่ใดมีกำลังพลน้อยแม้แต่ร่องรอยของฟู่เฉินหวนก็ยังมิแน่นอนเขาคิดว่าตัวเองสามารถเข้าไปในซีหลิงได้โดยไม่มีใครรู้ บนใต้หล้านี้มีน้อยคนนักที่จะมีวรยุทธ์สูงส่งเทียบเท่าเขาแต่กลับหามิพบแม้กระทั่งที่ซ่อนของฟู่เฉินหวนมีค่ายประจำการอยู่มิน้อย แต่เฉินชีก็ดูออกว่าทั้งหมดล้วนเป็นภาพลวงตาที่ใช้หลอกล่อเขาวันนี้เฉินชียังคงเดินไปมาในซีหลิงเพื่อสำรวจไปรอบ ๆ และทันใดนั้นก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่งเมื่อเห็นเนื้อความในจดหมาย สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไปก่อนจะรีบควบม้าออกไปทันที......อากาศกลับมาหนาวเย็น ล

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1230

    “ท่านแม่... ท่านอย่าทิ้งข้าไปอีกเลย ท่านไปที่ใด ข้าก็จะไปที่นั่น!”เมื่อจือเฉาได้ยินดังนั้นก็ตกใจฉู่จิ้งเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ“เจ้ามีลูกชายโตถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใด?”เสียงนี้ฟังดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าลั่วชิงยวนเสียอีกลั่วชิงยวนกล่าวอย่างจนใจ “ก็... อยู่ ๆ ก็มี...”หลังจากกล่าวจบ นางก็มองไปที่ลั่วอวิ๋นสี่ “ตอนนี้วรยุทธ์ของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? มิต้องการเขาแล้วใช่หรือไม่?”ลั่วอวิ๋นสี่พยักหน้า “แข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว น่าจะปกป้องพี่หญิงได้แล้ว”“ส่วนเตี่ยฉุย ให้เขาตามเจ้าไปเถิด”ลั่วชิงยวนตอบรับ “ได้ เมื่อไปถึงซีหลิงแล้วข้าจะหาวิธีพาเขาออกมา”......ลั่วฉิงถูกขังอยู่ในวงเวท พยายามดิ้นรนออกไป แต่ก็ออกไปมิได้วงเวทนี้ขังนางไว้อย่างแน่นหนาเมื่อเห็นเลือดถูกดูดออกไปจากร่าง ลั่วฉิงก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างมากนางจะตายที่นี่มิได้!นางรอแล้วรอเล่า ในที่สุดเมื่อฟ้าเริ่มสางก็มีคนเดินผ่านมาลั่วฉิงราวกับพบเจอผู้ช่วยชีวิต นางนอนคว่ำอยู่บนพื้น แล้วยื่นมือออกไป “ช่วยข้าด้วย...”ชายที่แบกจอบตกใจ รีบนั่งยอง ๆ และกล่าวถาม “แม่นาง เจ้าเป็นอะไร? จะไปหาหมอหรือไม่?”ลั่วฉิงเห็นเขาเข้ามาในเ

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status