เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 721
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 722
“บ่าวพยายามหยุดนางแล้ว แต่บ่าวมิสามารถเอาชนะพระชายาได้”“หลังจากนั้น คุณหนูลั่วก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของลั่วชิงยวนก็มืดลงจือเฉาตกใจและคว้าคอเสื้อของซูฉิง “นั่นมิใช่สิ่งที่เจ้าพูดตอนที่เจ้ามาขอให้พระชายาช่วยคุณหนูรองลั่วเมื่อครู่นี่! พระชายามิเคยบาดหมางกับเจ้า ไฉนเจ้าจึงโกหกและใส่ร้ายนาง!”ซูฉิงส่ายหน้าด้วยความกลัว สะอื้นเบา ๆ และไม่โต้ตอบหมอกู้มองไปที่ลั่วชิงยวน “พระชายา ท่านจะว่าอย่างไรอีก?”ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองดูหมอกู้ด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนริมฝีปาก “ท่านนี่รอที่จะฆ่าข้าแทบมิไหวจริง ๆ กระมัง”“ท่านคิดจะฆ่าข้าด้วยการใส่ร้ายข้าเช่นนี้รึ?”การแสดงออกของหมอกู้ยังคงมิเปลี่ยนแปลงและเขาพูดอย่างเย็นชา “ข้ามิเข้าใจว่าพระชายากำลังพูดเรื่องอะไร”“พระชายา โปรดออกจากห้องไปก่อน ข้าต้องการรักษาอาการบาดเจ็บของคุณหนูรองลั่ว”ฟู่เฉินหวนเหลือบมองไปยังลั่วเยวี่ยอิงบนเตียง ร่างนางเต็มไปด้วยเลือดและดูอาการหนักมาก “นางจะเป็นอะไรหรือไม่?”หมอกู้ตอบอย่างนอบน้อม “ทรงอย่าได้กังวลพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง กระหม่อมจะช่วยคุณหนูรองลั่วเอง แม้กระหม่อมจะต้องเอาชีวิตเข้าแลกก็
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 723
ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา “ไปตรวจสอบหมอกู้ ดูว่าเขาเป็นหมอกู้ตัวจริงหรือไม่”ซูโหยวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่จากนั้นก็พยักหน้า “พ่ะย่ะค่ะ”คำสั่งล่าสุดของท่านอ๋องเริ่มแปลกมากขึ้นแต่เขาก็ยังปฏิบัติตามลั่วชิงยวนกลับไปที่ห้องและนั่งลงอย่างเงียบ ๆ สีหน้าเย็นชา ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียวจือเฉาเมื่อเห็นนางหน้าบูดบึ้งจึงปลอบโยนนาง “พระชายา อย่าทะเลาะกับท่านอ๋องเลยเจ้าค่ะ ท่านอ๋องแค่เข้าใจพระชายาผิดไปก็เท่านั้น”ลั่วชิงยวนกลับมามีสติอีกครั้ง นางหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองไปที่จือเฉา “ต้นกำเนิดของหมอกู้เป็นเช่นไรกันแน่”“หรือจะมีเพียงท่านอ๋องเท่านั้นที่รู้ถึงตัวตนและภูมิหลังของเขา?”ขณะที่นางพูด นางก็พึมพำกับตัวเอง “ในห้องตำราของท่านอ๋องน่าจะมีประวัติของหมอกู้อยู่”จือเฉาตกตะลึง “มิได้หนาเจ้าคะ พระชายา! ห้องตำราถือเป็นสถานที่สำคัญมาก หากท่านคิดขโมยอะไรไป แล้วท่านอ๋องทรงทราบขึ้นมา ท่านอ๋องจะมิปล่อยท่านไปง่าย ๆ เป็นแน่!”ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา นางต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้ในเวลาต่อมา ลั่วชิงยวนขอให้จือเฉาคอยจับตาดูความเป็นไปของห้องตำราอย่างใกล้ชิด และมองหาโอกาสให้นาง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 724
ลั่วชิงยวนเริ่มค้นหาในประวัติของหมอกู้ทันที โดยมองหาข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับหมอกู้หลังจากค้นหามาสักพัก ในที่สุดก็เจอ!กู้หงเจี่ยชาวแคว้นหลี!เมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึงกู้หงเจี่ยมาจากแคว้นหลีและพระชายาหลีได้ช่วยชีวิตเขาไว้ ดังนั้นเขาจึงติดตามอยู่ข้างกายพระชายาหลีตลอดเวลา ต่อมาเขาได้เข้าไปในวังหลวงและทำงานเคียงข้างพระชายาหลีนอกเหนือจากทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมแล้ว เขายังรู้วิชาทำนายและฮวงจุ้ยอีกด้วย ทำให้เขาเป็นผู้ช่วยที่มีประสิทธิภาพของพระชายาหลีอย่างไรก็ตาม ก่อนเหตุกลียุคในวัง กู้หงเจี่ยถูกส่งตัวออกจากวังหลวงเพื่อไปค้นหายา ดังนั้นเขาจึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุกลียุคในวังแต่หลังจากกลียุคในวัง กู้หงเจี่ยก็หายตัวไปเป็นเวลาสามเดือน และกลับมาในสภาพได้รับบาดเจ็บตั้งแต่นั้นมา เขาก็ติดตามฟู่เฉินหวนมาโดยตลอดบันทึกไม่มีเบาะแสอะไรมากนัก แต่ลั่วชิงยวนเกิดสนใจกับช่วงเวลาสามเดือนที่กู้หงเจี่ยหายตัวไปเขาไปที่อำเภอชิงฉวีเพื่อรวบรวมยาและหายตัวไปนางวางหนังสือกลับคืนและเตรียมจะออกไปอู๋อิ่งถูกส่งตัวไปแล้ว ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงวางแผนที่จะไปที่อำเภอชิงฉวีเพียงลำพังในตอ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 725
กิจการโลงศพสั่งทำพิเศษเช่นนี้มีบันทึกไว้ในหนังสือเมื่อเปิดหนังสือที่มีฝุ่นหนาเตอะ ช่างไม้ชราก็พบชื่อของกู้หงเจี่ย และพูดว่า “บนไหล่เขาด้านหลังคูน้ำชิงฉุ่ย!”“ขอบใจท่านแล้ว!” ลั่วชิงยวนทิ้งเศษเงินไว้และรีบออกไปลั่วชิงยวนพบไหล่เขาด้านหลังคูน้ำชิงฉุ่ยทันที มีป่าทึบอยู่ทุกหนทุกแห่ง และโดยพื้นฐานแล้วไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่เลยทั้งยังมีวัตถุดิบทางยามากมายซ่อนเร้นอยู่ในป่าทึบลั่วชิงยวนค้นหาในภูเขาลึกไปครึ่งชั่วยาม แต่ก็ยังหาบ้านมิเจอสักหลัง เมื่อนางเห็นว่าใกล้จะค่ำมืดแล้ว นางก็คิดจะยอมแพ้แต่บังเอิญได้เห็นแผ่นหินท่ามกลางวัชพืชนางปัดวัชพืชที่ปกคลุมอยู่ออกไป และเมื่อนางเห็นข้อความบนแผ่นหิน สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอย่างมากมันเขียนไว้ว่าหลุมฝังศพของกู้หงเจี่ยพี่ชายข้า!หลุมศพของกู้หงเจี่ย?เขาตายไปแล้ว?หนังศีรษะของลั่วชิงยวนชาวาบ นางใช้กริชตัดหญ้าและเถาวัลย์ที่อยู่รอบ ๆ ทันที ก่อนจะเผยให้เห็นหลุมศพที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางวัชพืชดูเหมือนว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นมานานแล้ว และมีเพียงร่องรอยของขี้ผึ้งสีแดงเหลืออยู่บนพื้นเพียงเล็กน้อยหลังจากสงบลงแล้ว ลั่วชิงยวนก็คาดเดาในใจได้ทันทีนางมองหาบ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 726
จือเฉาถูกจับตัวไป และแม่นมเติ้งก็มิกล้าปริปากนางรีบไปหาท่านอ๋องแต่กลับพบว่าท่านอ๋องมิอยู่ในตำหนักแม่นมเติ้งทำได้เพียงออกจากตำหนักไปอย่างเงียบ ๆ และหาทางไปหาพระชายา…… ลั่วชิงยวนเดินทางกลับมาถึงเมืองหลวงในหอร่ำเมลัย เมื่อมาถึง อู๋อิ่งที่รีบกลับมาจากภูเขาหลีซานก็โผล่มา“เจ้านาย! ข้าเจอแล้วจริง ๆ ด้วย!” อู๋อิ่งที่ร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่น มิได้แม้แต่หยุดพักเลย และน้ำเสียงของเขาก็ฟังดูเร่งด่วนมากลั่วชิงยวนลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “พบศพแล้วหรือยัง?”อู๋อิ่งพยักหน้า “มิใช่แค่เศษแขนขา แต่เป็นร่างทั้งร่างถูกฝังไว้! ป้ายอนุสรณ์ก็ถูกสร้างขึ้นเช่นกัน!"“ชื่อบนแผ่นศิลาคือกู้หงอี่!”“ข้าค้นหาทั่วทั้งภูเขา และนั่นคือหลุมศพเพียงแห่งเดียว แถมยังดูใหม่ เพราะข้าไม่มีเวลาเพียงพอข้าจึงมิได้ขุดมันออกมา แต่ควรเป็นคนที่เจ้านายกำลังมองหา!”ลั่วชิงยวนตกตะลึง นางหรี่ตาลงเล็กน้อย และรอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของนาง "เขาคือคนที่ข้ากำลังมองหาจริง ๆ แล”“กู้หงเจี่ย กู้หงอี่ ฮ่า ทีนี้อีกคนก็คงเป็น กู้หงปิ่ง(1) ครบสามคนพี่น้อง”นางรู้อยู่แล้วว่า ใต้หล้านี้ไม่มีทางที่จะมีเรื่องลี้ลับขนาดนั้นหรอก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 727
ในขณะนั้นหมอกู้ตกใจมากจนตัวแข็งอยู่กับที่และถูกลั่วชิงยวนเฆี่ยนอยู่อย่างนั้นจือเฉาพูดขณะที่นางเจียนตาย “พระชายา…”ทหารที่อยู่ข้าง ๆ หยุด และออกจากประตูห้องขังทันทีหมอกู้ยืนขึ้นและมองที่ลั่วชิงยวนด้วยสายตาอันแยบคายนางค้นพบมันแล้วจริง ๆ!นางพบตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้ว!ลั่วชิงยวนคนนี้มิต่างจากงูพิษจริง ๆ เมื่อกัดเหยื่อแล้วจะมิปล่อยจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง!!ความลับที่พี่น้องทั้งสามปกปิดมานานกว่าสิบปีถูกลั่วชิงยวนขุดขึ้นมาจนสิ้น!อย่างที่คาดไว้ สตรีผู้นี้มิอาจปล่อยให้รอดชีวิตไปได้!สิ่งนี้ทำให้หมอกู้มีเจตนาสังหารอย่างแรงกล้าในดวงตา และเขาต้องการฆ่านาง ก่อนที่ท่านอ๋องจะกลับมา!ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะถึงคราวอวสาน!“ตายเสียเถอะ!” จู่ ๆ หมอกู้ก็ดึงกริชจันทร์เสี้ยวออกมาจากเอวของเขา และแทงลั่วชิงยวนอย่างดุเดือดลั่วชิงยวนก้าวออกจากห้องขังทันที เพราะกลัวว่าจือเฉาจะถูกลูกหลงเข้าหมอกู้ไล่นางออกไป ลั่วชิงยวนก็ปิดประตูห้องขังทันทีและโจมตีหมอกู้ด้วยหลังมือการต่อสู้กับหมอกู้นั้นดุเดือดมาก ลั่วชิงยวนค้นพบว่า กู้หงปิ่งคนนี้มิแข็งแกร่งเท่ากู้หงอี่คนก่อนแต่วรยุทธของพวกเขาเหมือนกันทุกป
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 728
“หมอกู้ติดตามท่านแม่ของข้าแล้วไหนจะข้าอีก ข้าจะมิรู้นิสัยและพฤติกรรมของเขาเชียวหรือ? เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถหลอกลวงข้าด้วยคำโกหกไร้สาระของเจ้าได้หรือไร”"น่าขันนัก!"“เจ้าทำให้ข้าหมดสติ แล้วขโมยข้อมูลลับจากห้องตำรา และยังจะใส่ร้ายหมอกู้อีกรึ?”“หากเจ้ายอมส่งของคืนมาแต่โดยดี ข้าอาจยอมไว้ชีวิตเจ้า!”“แต่ถ้าไม่…”น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยอาฆาตลั่วชิงยวนตกตะลึง“ฟู่เฉินหวน ท่านสามารถส่งคนไปดูหลักฐานกับข้าก็ได้! แล้วท่านจะรู้ว่าสิ่งที่ข้าพูดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ!”แต่ฟู่เฉินหวนมิเชื่อนางเลยแม้แต่น้อย และเพียงแค่ถามด้วยความโกรธ “ข้าบอกให้เจ้าคืนของของข้ามา!”ลั่วชิงยวนในใจรู้สึกหนาวสั่นและพูดอย่างเด็ดขาด "ข้าไม่ได้เอาอะไรไปจากท่าน!"ดวงตาของฟู่เฉินหวนเย็นชา “ดูเหมือนเจ้าจะเอาของไปส่งให้คนอื่นแล้วสินะ”“ก็ได้”ฟู่เฉินหวนสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ใครก็ได้ ขังลั่วชิงยวนเข้าไป! หากไม่มีคำสั่งจากข้า ไม่ว่าใครหน้าไหนก็มิได้รับอนุญาตให้เข้าพบนาง! โดยเฉพาะฟู่อวิ๋นโจว!”หลังจากพูดจบ ฟู่เฉินหวนก็จากไปด้วยความโกรธหมอกู้เหลือบมองลั่วชิงยวนแล้วยิ้มอย่างเย็นชามีความภูมิใจเล็ก ๆ ซ่อ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 729
ดวงตาของเขาเย็นชา เขามองไปที่ลั่วชิงยวนอย่างสงบ และพูดเสียงเรียบ “เจ้ามันรนหาที่เอง”ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วและมองเขา “เหตุใดท่านมิเชื่อหม่อมฉัน หากหม่อมฉันขโมยความลับไปจริง ๆ แล้วเหตุไฉนหม่อมฉันต้องกลับมาด้วย”ท่านส่งใครไปที่อำเภอชิงฉวีและเขาหลีซานเพื่อตรวจดูไม่ได้หรือ?!”ฟู่เฉินหวนไม่ได้พูดอะไร แต่โบกมือให้ซูโหยวนำของเข้ามาเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้เลือกทางรอดด้วยตัวเอง”“ตำหนักอ๋องมิเคยปล่อยให้สายลับรอดไปได้”“เจ้าอยู่มิเป็นเอง จะตำหนิใครได้”ทันใดนั้น เซียวชูก็เดินเข้ามาข้างหน้าพร้อมทหารองครักษ์หลายคนและจับไหล่ของลั่วชิงยวนไว้ นางดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่อีกฝ่ายมีจำนวนมากกว่า และในที่สุดก็ถูกบังคับให้ดื่มยาภายในชั่วครู่หนึ่ง ลั่วชิงยวนก็หยุดดิ้นรน และไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เกิดขึ้นภายในห้องขังฟู่เฉินหวนหันหลังกลับและจากไป พูดอย่างเย็นชา "ดูแลนางด้วย""พ่ะย่ะค่ะ"จือเฉาถูกมัดและตะโกน “พระชายา? พระชายา?”ไม่มีการตอบสนองจนกระทั่งเซียวชูและผู้คุมลากร่างผ่านประตูห้องขังของจือเฉาไป นางก็ตกใจและตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันแหบแห้ง “พระชายา! พระชายา!”ร่างของลั่วชิงย
บทล่าสุด
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1302
เมื่อคำพูดนั้นหลุดออกมา สีหน้าของฟู่เฉินหวนก็เปลี่ยนไปในทันที“กระหม่อมเป็นองครักษ์ข้างกายองค์ชายใหญ่ โปรดอภัยให้กระหม่อมที่มิสามารถทำตามพระบัญชาได้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”องค์หญิงผู้นี้ชอบเฉินชี หากเขาติดตามองค์หญิงไปก็คงจะได้พบกับเฉินชีเป็นแน่ มิหนำซ้ำ เกาเหมียวเหมี่ยวก็ช่วยเขาฆ่าเฉินชีมิได้เมื่อถูกเขาปฏิเสธอีกครั้ง สีหน้าของเกาเหมียวเหมี่ยวจึงดูมิดีนักฉินอี้จึงต้องก้าวออกมา “เหมียวเหมี่ยว คนที่คอยคุ้มครองเจ้ายังมิพออีกหรือ?”“ข้างกายพี่ใหญ่มีองครักษ์คนนี้อยู่เพียงคนเดียว เจ้าอย่าแย่งเขาไปเลย”สีหน้าของฉินอี้ดูเหมือนคนจนใจน้ำเสียงของเขาฟังดูน่าสงสารเมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ เกาเหมียวเหมี่ยวก็มิกล้าที่จะบังคับอีก นางตอบอย่างมิพอใจว่า “ก็ได้”“รอจนกว่าท่านจะมิต้องการเขาแล้ว ค่อยให้หม่อมฉันก็แล้วกัน”“หม่อมฉันค่อนข้างชอบเขา”เกาเหมียวเหมี่ยวพูดพลางมองฟู่เฉินหวน บนใบหน้าของนางมีรอยยิ้มยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาคล้ายกับเฉินชีมิใช่หน้าตาที่เหมือน แต่เป็นอารมณ์เย็นชาหยิ่งผยองและความกล้าหาญที่จะปฏิเสธนางโดยมิแม้แต่จะเสียงสั่นในเมื่อยังมิสามารถทำให้เฉินชีสยบต่อนางได้ในเร็ววัน การ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1301
“ไปเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปทำความเข้าใจสถานการณ์”กล่าวจบ เขาก็พาฟู่เฉินหวนเดินไปทว่าระหว่างทางกลับพบเกาเหมียวเหมี่ยวเดินสวนมาพอดีฉินอี้เข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง แล้วเอ่ยถาม “เหมียวเหมี่ยว อาการบาดเจ็บของเจ้าหายดีแล้วหรือ?”เกาเหมียวเหมี่ยวตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “บาดแผลเพียงเท่านี้คร่าชีวิตหม่อมฉันมิได้หรอก อีกอย่าง เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ประทานยาให้หม่อมฉันมากมาย มิเจ็บปวดแผลแล้ว”ฉินอี้พยักหน้า “บาดแผลของเจ้าหายเร็วได้เช่นนี้ก็เพราะกินน้ำแกงโสมมังกรมาตลอด เจ้าต้องกินทุกวันตามเวลา ร่างกายจะได้แข็งแรงขึ้น!”“เข้าใจแล้ว”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟู่เฉินหวนก็ดวงตาเป็นประกายน้ำแกงโสมมังกรหรือ?เป็นโสมมังกรชนิดเดียวกับที่หมอหลวงมู่ให้เขากินหรือไม่?สิ่งนี้แม้แต่หมอหลวงมู่ก็มีเพียงชิ้นเดียว มิเคยพบเห็นชิ้นที่สองแต่องค์หญิงแห่งแคว้นหลีกลับได้กินทุกวันเลยหรือ?เขาอดสงสัยมิได้ว่าสองสิ่งนี้เป็นสิ่งเดียวกันจริงหรือไม่หากเป็นเช่นนั้น เขาก็มีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ต่ออีกหลายเดือน หรือกระทั่งหลายปีเลยมิใช่หรือ?เปลวไฟแห่งความหวังลุกโชนขึ้นในใจของฟู่เฉินหวนฉินอี้เดินจากไปแล้ว แต่ฟู่เฉินหวนยังคงยื
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1300
ลั่วชิงยวนยกยิ้มอย่างใจเย็น “องค์ชายใหญ่ใส่ใจเรื่องนี้ถึงเพียงนี้เชียวหรือเพคะ?”ฉินอี้ขมวดคิ้วมุ่น มองนางด้วยสีหน้าจริงจัง “แน่นอน! แท้จริงแล้วเจ้ารู้อะไรกันแน่!”วันนั้นในคุกใต้ดิน เกือบจะได้ฟังคำพูดต่อจากนั้นของลั่วชิงยวนแล้วแต่กลับถูกเฉินชีขัดจังหวะเสียก่อนหลังจากกลับไป เขาก็ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มาโดยตลอดเขาอาจมิใส่ใจเรื่องราวในอดีตได้ แต่นี่เกี่ยวข้องกับอนาคตของเขา! เขาจะมิใส่ใจคงมิได้!ลั่วชิงยวนกลับยกยิ้ม “องค์ชายใหญ่เชื่อจริงจังเลยหรือ?”“วันนั้นหม่อมฉันเพียงต้องการเอาชีวิตรอด จึงพูดจาเหลวไหลไปเท่านั้น”เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ฉินอี้ก็ตกตะลึงไปทั้งร่างมองนางด้วยความตกใจและโกรธเกรี้ยว “เจ้าว่ากระไรนะ?!”ลั่วชิงยวนเลิกคิ้วขึ้น “หม่อมฉันมิอยากพูดซ้ำสอง”ฉินอี้โกรธจนอยากจะลงมือ แต่ก็อดกลั้นไว้ เขาไม่มีทางต่อกรกับลั่วชิงยวนได้สุดท้ายก็ได้แต่จากไปด้วยความขุ่นเคืองเมื่อเห็นฉินอี้จากไป เงาร่างที่แอบฟังอยู่ก็รีบจากไปเช่นกันอาการของฉินอี้นั้นมีสาเหตุจริง แต่เรื่องนี้ยังมิอาจบอกให้ฉินอี้รู้ได้เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่หากพูดออกไป ปัญหาที่นางจะต้องเผชิญจะมิใช่เพียงเรื่องรา
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1299
อวี๋โหรวพยักหน้า รีบเช็ดน้ำตา “ขอบคุณ”ลั่วชิงยวนตบไหล่นางเบา ๆ เพื่อปลอบโยนเมื่อสนทนามาถึงตรงนี้ ลั่วชิงยวนจึงถือโอกาสถามอวี๋โหรว “อันที่จริงข้าสงสัยเรื่องนักบวชระดับสูงคนก่อน เจ้าพอจะรู้หรือไม่ว่านางตายอย่างไร?”อวี๋โหรวตกใจเล็กน้อยคาดเดาในใจว่าลั่วชิงยวนคงสอบถามเรื่องนี้เพราะเฉินชีเพราะว่าเฉินชีก็มีใจให้ลั่วเหลาเช่นเดียวกันนางอธิบาย “ไม่มีผู้ใดรู้ว่านางตายอย่างไร”“วันนั้นนางบำเพ็ญเพียรอยู่ที่หอเทียนฉี วันรุ่งขึ้นเมื่อมีคนมาพบก็เหลือเพียงโลหิตกองเต็มพื้น”“บนพื้นยังมีร่องรอยการลากศพด้วย”“แต่ส่งคนออกไปตามหาศพตั้งมากมายก็หามิพบ”“เฉินชีแทบจะพลิกทั่วทั้งวัง แทบจะคลุ้มคลั่งสังหารคนในสำนักนักบวชไปเสียสิ้น”“ยังดีที่จักรพรรดิทรงนำราชองครักษ์เกราะเหล็กมาด้วยพระองค์เอง จึงสามารถควบคุมตัวเฉินชีไว้ได้”“เรื่องการตายของนักบวชระดับสูงนั้นมีการสืบสวนอยู่นาน แต่ก็ไม่มีเบาะแสใด ๆ เบาะแสทั้งหมดหยุดอยู่ที่หอเทียนฉี”“นอกหอเทียนฉีไม่มีร่องรอยใดหลงเหลือ”“นานวันเข้า เรื่องนี้ก็เงียบหายไป”ตามคำบอกเล่าของอวี๋โหรว ลั่วชิงยวนก็หวนนึกถึงคืนนั้นหอเทียนฉีเป็นสถานที่ที่นักบวชระดับสูงจะท
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1298
อวี๋โหรวก็ประหลาดใจ นางมิคาดคิดว่าลั่วชิงยวนจะล่วงรู้ความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของนาง อีกทั้งยังไปเอาเรื่องจั๋วฉ่างตงเพื่อนางและทำร้ายจั๋วฉ่างตงจนอยู่ในสภาพเช่นนั้นการกระทำของนางคล้ายคลึงกับลั่วเหลาในสมัยก่อนยิ่งนักนางชอบใจมาก“กินยาเสีย” ลั่วชิงยวนรินยาให้อวี๋โหรวเดินเข้าไปดมแล้วก็รู้สึกประหลาดใจ “ในนี้มีบัวถวายผสมด้วยหรือ?”“เจ้ากินไปเถิด”“อาการบาดเจ็บของเจ้าน่าจะทุเลาลงเพราะยานี้”ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “อาการบาดเจ็บภายในของเจ้าก็มิได้ดีไปกว่าข้าหรอก รีบกินเสีย”อวี๋โหรวจำต้องยอมดื่มยานั้นลั่วชิงยวนนั่งลงข้าง ๆ รินน้ำชาหนึ่งถ้วย แล้วกล่าวว่า “ต่อไปจั๋วฉ่างตงจะต้องหาเรื่องเจ้าอีกเป็นแน่ เจ้าจะปิดบังตนเองอีกมิได้”“ในเมื่อฝีมือของเจ้าทำให้จั๋วฉ่างตงริษยาได้ เช่นนั้นก็อย่าได้เกรงใจนาง!”“ส่วนทางด้านนักบวชระดับสูง ข้าคิดว่านางคงจะให้ความสำคัญกับผู้ที่มีความสามารถ มิใช่ผู้ที่ประจบสอพลอ”นี่คือความเข้าใจที่ลั่วชิงยวนมีต่อเวินซินถงจั๋วฉ่างตงสามารถเป็นคนสนิทข้างกายของนางได้ ย่อมเป็นเพราะจั๋วฉ่างตงมีฝีมือที่แข็งแกร่งในสำนักนักบวช มิใช่เพราะจั๋วฉ่างตงประจบสอพลอเก่
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1297
ลั่วชิงยวนคว้าตัวจั๋วฉ่างตง “คุกเข่าลง! ขอโทษ! รับปากด้วยว่าจะมิรังแกนางอีก!”เมื่อเสียงอันดุดันดังขึ้น ทุกคนต่างตกตะลึงจั๋วฉ่างตงมีหรือจะยินยอม ดวงตาแดงก่ำของนางจ้องมองลั่วชิงยวนอย่างเดือดดาล “สารเลว!”เพียะ!ลั่วชิงยวนตบหน้านางอย่างมิปรานี“ข้ามิรังเกียจที่จะตบเจ้าจนกว่าจะยอม”“ยามนี้ตบหน้ายังทนได้ หากบีบให้ข้าใช้ท่วงท่าอื่น ระวังวรยุทธ์ของเจ้าจะไร้ค่า!”ลั่วชิงยวนข่มขู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชาจั๋วฉ่างตงกัดริมฝีปากล่างด้วยความโกรธแค้นและอัปยศอดสูเดิมทีนางเป็นหญิงสาวที่หน้าตางดงาม ทว่ายามนี้กลับถูกลั่วชิงยวนทำร้ายจนยับเยิน แทบจะจำเค้าเดิมมิได้“ข้ามิได้มีความอดทนมากนัก เร็วเข้า!”ยามนี้มีผู้คนมากมายได้ยินเสียงอึกทึกจึงมามุงดูเหตุการณ์น่าตื่นเต้นรวมตัวกันอยู่หน้าประตูเรือนพลางกระซิบกระซาบกัน“ลั่วชิงยวนผู้นี้ช่างกล้าหาญนัก”“จั๋วฉ่างตงไปยั่วโมโหนางอีกแล้วหรือ?”เมื่อได้ยินเสียงจากภายนอก จั๋วฉ่างตงก็แทบจะหลั่งน้ำตา มีผู้คนมากมายมองดูอยู่ นางกลับต้องคุกเข่าขอโทษอวี๋โหรว!ขณะที่ลั่วชิงยวนหมดความอดทนและกำลังจะลงมือจั๋วฉ่างตงก็กลั้นน้ำตาไว้พลางคุกเข่าลง ตรงหน้าอวี๋โหรวอว
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1296
จั๋วฉ่างตงเดินออกมาจากห้องนัยน์ตาของลั่วชิงยวนฉายแววมุ่งสังหาร “ที่แท้เจ้าก็มิใช่เต่าหดหัวในกระดองนี่”จั๋วฉ่างตงจ้องมองนางด้วยสีหน้าดุดัน แล้วเดินลงมาอย่างช้า ๆ “ลั่วชิงยวน ข้าขอเตือนให้เจ้าสำรวมตนเสียบ้าง!”กล่าวพลางกวาดสายตามองไปยังคนที่นอนกองอยู่บนพื้น แล้วตวาดเสียงดัง “ปล่อยพวกเขา!”ลั่วชิงยวนบุกเข้ามาทำร้ายคนถึงเรือนของนาง นี่มิใช่การตบหน้านางต่อหน้าธารกำนัลหรอกหรือ!แม้จะพ่ายแพ้ให้แก่ลั่วชิงยวนที่หอรักษ์ดารา แต่ก็มิได้หมายความว่านางจะต้องหวาดกลัวลั่วชิงยวน!ลั่วชิงยวนเตะไปที่คนเหล่านั้น แล้วยอมปล่อยพวกเขาให้เป็นอิสระคนเหล่านั้นกลิ้งตัวลงบนพื้นทีละคนก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนอย่างลนลาน หมายจะหลบไปอยู่ด้านหลังจั๋วฉ่างตงทว่าในเวลานี้เอง ริมฝีปากของลั่วชิงยวนก็ยกยิ้มเย็นเยียบ กระโจนเข้าหาจั๋วฉ่างตงอย่างรวดเร็วแล้วใช้มือคว้าจับที่คอเสื้อของนางจั๋วฉ่างตงขัดขืนโดยสัญชาตญาณ แต่นางได้รับบาดเจ็บ จะเป็นสู้ลั่วชิงยวนได้อย่างไรทันใดนั้นก็ถูกลั่วชิงยวนเหวี่ยงลงกับพื้น แล้วตบหน้าอย่างแรงจนผมเผ้าของจั๋วฉ่างตงยุ่งเหยิงขณะที่ตั้งตัวมิทันเสียงฝ่ามือกระทบใบหน้านั้นหนักแน่น เสียงดังสนั
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1295
“ดังนั้น...”“เรื่องเช่นนี้มิได้เกิดขึ้นเพียงครั้งหรือสองครั้ง”“นักบวชระดับสูงไว้วางใจนาง ข้าก็ทำได้เพียงทนรับมือ เมื่อก่อนยังพอขัดขืนได้บ้าง แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้าก็เลิกขัดขืนเพราะเสียแรงเปล่า”น้ำเสียงของอวี๋โหรวราบเรียบ ทว่าลั่วชิงยวนได้ฟังแล้วกลับรู้สึกหดหู่ใจ“เป็นเช่นนี้มานานแล้วหรือ? กี่ปีแล้ว?”หรือว่าในตอนที่นางยังอยู่ อวี๋โหรวต้องทนทุกข์ทรมานกับเรื่องเหล่านี้?อวี๋โหรวกลับส่ายหน้า “ข้าก็จำมิได้แล้วว่ากี่ปี”“อาจารย์ของข้าจากไปเสียนานแล้ว ไม่มีผู้ใดคอยช่วยเหลือข้า”“ดังนั้นข้าจึงต้องใช้บัวถวายรักษาอาการบาดเจ็บมาตลอด เพียงแต่ช่วงนี้หาซื้อมิได้แล้ว ข้าจึงเหลือเพียงดอกสุดท้าย”เมื่อลั่วชิงยวนได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกปวดร้าวใจหลายปีมานี้ นางมิเคยสังเกตเห็นความทุกข์ทรมานของอวี๋โหรวเลยเพราะอวี๋โหรวมิเคยปริปากบอกผู้ใด ในสถานที่ที่คนอ่อนแอต้องพ่ายแพ้แก่ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ ดูเหมือนนางจะรู้ดีว่าบอกผู้ใดไปก็ไร้ประโยชน์หลายปีมานี้นางอดทนมาได้อย่างไรก็มิอาจรู้ได้“จั๋วฉ่างตงบาดเจ็บอยู่แท้ ๆ ยังอุตส่าห์มาหาเรื่องเจ้าอีก ข้าว่านางคงเบื่อหน่ายการมีชีวิตเต็มทีแล้ว”แววตาของลั่
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1294
ชายหลายคนก้าวเข้ามารุมทำร้ายอวี๋โหรวในทันทีจั๋วฉ่างตงเปิดกล่องใบหนึ่งออก หมอกดำทมิฬพลันลอยออกมาแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “เจ้ายังกล้าสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องของลั่วชิงยวนอีก เห็นทีจะยังมีเรี่ยวแรงอยู่ ข้าคงทรมานเจ้ายังมิพอ”“วันนี้เจ้าจงลิ้มรสภูตผีร้ายแห่งหุบเขาฝังศพให้สาสม”จั๋วฉ่างตงใช้ยันต์แผ่นหนึ่งควบคุมหมอกดำทมิฬให้รวมตัวกันกลางอากาศ แล้วพุ่งเข้าโจมตีอวี๋โหรวอย่างรุนแรงอวี๋โหรวกำลังต้านทานการโจมตีของบุรุษเหล่านั้นอยู่ในชั่วขณะต่อมา หมอกดำทมิฬก็พุ่งเข้าใส่ กระแทกเข้าที่ท้องของนางราวกับจะฉีกร่างนางออกเป็นชิ้น ๆ ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นปราดเข้าจู่โจมหมอกดำทมิฬนั้นทะลุผ่านร่างของนางไปอวี๋โหรวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง เจ็บปวดจนร่างกายสั่นเทา มิอาจลุกขึ้นได้บุรุษเหล่านั้นจับแขนของนางแล้วกระชากให้นางลุกขึ้นหมอกดำทมิฬนั้นพุ่งเข้ากระแทกท้องของนางอีกครั้ง แล้วทะลุผ่านไปอย่างรุนแรงอวัยวะภายในสั่นสะท้านก่อให้เกิดความเจ็บปวดรุนแรง ทำให้อวี๋โหรวสั่นไปทั้งร่าง เจ็บปวดจนริมฝีปากสั่นระริก ใบหน้าซีดเผือดนางไม่มีเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้ได้เลยเป็นเช่นนี้ซ้
