MasukShare
บทที่ 721
Bab terkait
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 722
“บ่าวพยายามหยุดนางแล้ว แต่บ่าวมิสามารถเอาชนะพระชายาได้”“หลังจากนั้น คุณหนูลั่วก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของลั่วชิงยวนก็มืดลงจือเฉาตกใจและคว้าคอเสื้อของซูฉิง “นั่นมิใช่สิ่งที่เจ้าพูดตอนที่เจ้ามาขอให้พระชายาช่วยคุณหนูรองลั่วเมื่อครู่นี่! พระชายามิเคยบาดหมางกับเจ้า ไฉนเจ้าจึงโกหกและใส่ร้ายนาง!”ซูฉิงส่ายหน้าด้วยความกลัว สะอื้นเบา ๆ และไม่โต้ตอบหมอกู้มองไปที่ลั่วชิงยวน “พระชายา ท่านจะว่าอย่างไรอีก?”ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองดูหมอกู้ด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนริมฝีปาก “ท่านนี่รอที่จะฆ่าข้าแทบมิไหวจริง ๆ กระมัง”“ท่านคิดจะฆ่าข้าด้วยการใส่ร้ายข้าเช่นนี้รึ?”การแสดงออกของหมอกู้ยังคงมิเปลี่ยนแปลงและเขาพูดอย่างเย็นชา “ข้ามิเข้าใจว่าพระชายากำลังพูดเรื่องอะไร”“พระชายา โปรดออกจากห้องไปก่อน ข้าต้องการรักษาอาการบาดเจ็บของคุณหนูรองลั่ว”ฟู่เฉินหวนเหลือบมองไปยังลั่วเยวี่ยอิงบนเตียง ร่างนางเต็มไปด้วยเลือดและดูอาการหนักมาก “นางจะเป็นอะไรหรือไม่?”หมอกู้ตอบอย่างนอบน้อม “ทรงอย่าได้กังวลพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง กระหม่อมจะช่วยคุณหนูรองลั่วเอง แม้กระหม่อมจะต้องเอาชีวิตเข้าแลกก็
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 723
ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา “ไปตรวจสอบหมอกู้ ดูว่าเขาเป็นหมอกู้ตัวจริงหรือไม่”ซูโหยวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่จากนั้นก็พยักหน้า “พ่ะย่ะค่ะ”คำสั่งล่าสุดของท่านอ๋องเริ่มแปลกมากขึ้นแต่เขาก็ยังปฏิบัติตามลั่วชิงยวนกลับไปที่ห้องและนั่งลงอย่างเงียบ ๆ สีหน้าเย็นชา ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียวจือเฉาเมื่อเห็นนางหน้าบูดบึ้งจึงปลอบโยนนาง “พระชายา อย่าทะเลาะกับท่านอ๋องเลยเจ้าค่ะ ท่านอ๋องแค่เข้าใจพระชายาผิดไปก็เท่านั้น”ลั่วชิงยวนกลับมามีสติอีกครั้ง นางหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วมองไปที่จือเฉา “ต้นกำเนิดของหมอกู้เป็นเช่นไรกันแน่”“หรือจะมีเพียงท่านอ๋องเท่านั้นที่รู้ถึงตัวตนและภูมิหลังของเขา?”ขณะที่นางพูด นางก็พึมพำกับตัวเอง “ในห้องตำราของท่านอ๋องน่าจะมีประวัติของหมอกู้อยู่”จือเฉาตกตะลึง “มิได้หนาเจ้าคะ พระชายา! ห้องตำราถือเป็นสถานที่สำคัญมาก หากท่านคิดขโมยอะไรไป แล้วท่านอ๋องทรงทราบขึ้นมา ท่านอ๋องจะมิปล่อยท่านไปง่าย ๆ เป็นแน่!”ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา นางต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้ในเวลาต่อมา ลั่วชิงยวนขอให้จือเฉาคอยจับตาดูความเป็นไปของห้องตำราอย่างใกล้ชิด และมองหาโอกาสให้นาง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 724
ลั่วชิงยวนเริ่มค้นหาในประวัติของหมอกู้ทันที โดยมองหาข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับหมอกู้หลังจากค้นหามาสักพัก ในที่สุดก็เจอ!กู้หงเจี่ยชาวแคว้นหลี!เมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึงกู้หงเจี่ยมาจากแคว้นหลีและพระชายาหลีได้ช่วยชีวิตเขาไว้ ดังนั้นเขาจึงติดตามอยู่ข้างกายพระชายาหลีตลอดเวลา ต่อมาเขาได้เข้าไปในวังหลวงและทำงานเคียงข้างพระชายาหลีนอกเหนือจากทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมแล้ว เขายังรู้วิชาทำนายและฮวงจุ้ยอีกด้วย ทำให้เขาเป็นผู้ช่วยที่มีประสิทธิภาพของพระชายาหลีอย่างไรก็ตาม ก่อนเหตุกลียุคในวัง กู้หงเจี่ยถูกส่งตัวออกจากวังหลวงเพื่อไปค้นหายา ดังนั้นเขาจึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุกลียุคในวังแต่หลังจากกลียุคในวัง กู้หงเจี่ยก็หายตัวไปเป็นเวลาสามเดือน และกลับมาในสภาพได้รับบาดเจ็บตั้งแต่นั้นมา เขาก็ติดตามฟู่เฉินหวนมาโดยตลอดบันทึกไม่มีเบาะแสอะไรมากนัก แต่ลั่วชิงยวนเกิดสนใจกับช่วงเวลาสามเดือนที่กู้หงเจี่ยหายตัวไปเขาไปที่อำเภอชิงฉวีเพื่อรวบรวมยาและหายตัวไปนางวางหนังสือกลับคืนและเตรียมจะออกไปอู๋อิ่งถูกส่งตัวไปแล้ว ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงวางแผนที่จะไปที่อำเภอชิงฉวีเพียงลำพังในตอ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 725
กิจการโลงศพสั่งทำพิเศษเช่นนี้มีบันทึกไว้ในหนังสือเมื่อเปิดหนังสือที่มีฝุ่นหนาเตอะ ช่างไม้ชราก็พบชื่อของกู้หงเจี่ย และพูดว่า “บนไหล่เขาด้านหลังคูน้ำชิงฉุ่ย!”“ขอบใจท่านแล้ว!” ลั่วชิงยวนทิ้งเศษเงินไว้และรีบออกไปลั่วชิงยวนพบไหล่เขาด้านหลังคูน้ำชิงฉุ่ยทันที มีป่าทึบอยู่ทุกหนทุกแห่ง และโดยพื้นฐานแล้วไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่เลยทั้งยังมีวัตถุดิบทางยามากมายซ่อนเร้นอยู่ในป่าทึบลั่วชิงยวนค้นหาในภูเขาลึกไปครึ่งชั่วยาม แต่ก็ยังหาบ้านมิเจอสักหลัง เมื่อนางเห็นว่าใกล้จะค่ำมืดแล้ว นางก็คิดจะยอมแพ้แต่บังเอิญได้เห็นแผ่นหินท่ามกลางวัชพืชนางปัดวัชพืชที่ปกคลุมอยู่ออกไป และเมื่อนางเห็นข้อความบนแผ่นหิน สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอย่างมากมันเขียนไว้ว่าหลุมฝังศพของกู้หงเจี่ยพี่ชายข้า!หลุมศพของกู้หงเจี่ย?เขาตายไปแล้ว?หนังศีรษะของลั่วชิงยวนชาวาบ นางใช้กริชตัดหญ้าและเถาวัลย์ที่อยู่รอบ ๆ ทันที ก่อนจะเผยให้เห็นหลุมศพที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางวัชพืชดูเหมือนว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นมานานแล้ว และมีเพียงร่องรอยของขี้ผึ้งสีแดงเหลืออยู่บนพื้นเพียงเล็กน้อยหลังจากสงบลงแล้ว ลั่วชิงยวนก็คาดเดาในใจได้ทันทีนางมองหาบ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 726
จือเฉาถูกจับตัวไป และแม่นมเติ้งก็มิกล้าปริปากนางรีบไปหาท่านอ๋องแต่กลับพบว่าท่านอ๋องมิอยู่ในตำหนักแม่นมเติ้งทำได้เพียงออกจากตำหนักไปอย่างเงียบ ๆ และหาทางไปหาพระชายา…… ลั่วชิงยวนเดินทางกลับมาถึงเมืองหลวงในหอร่ำเมลัย เมื่อมาถึง อู๋อิ่งที่รีบกลับมาจากภูเขาหลีซานก็โผล่มา“เจ้านาย! ข้าเจอแล้วจริง ๆ ด้วย!” อู๋อิ่งที่ร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่น มิได้แม้แต่หยุดพักเลย และน้ำเสียงของเขาก็ฟังดูเร่งด่วนมากลั่วชิงยวนลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “พบศพแล้วหรือยัง?”อู๋อิ่งพยักหน้า “มิใช่แค่เศษแขนขา แต่เป็นร่างทั้งร่างถูกฝังไว้! ป้ายอนุสรณ์ก็ถูกสร้างขึ้นเช่นกัน!"“ชื่อบนแผ่นศิลาคือกู้หงอี่!”“ข้าค้นหาทั่วทั้งภูเขา และนั่นคือหลุมศพเพียงแห่งเดียว แถมยังดูใหม่ เพราะข้าไม่มีเวลาเพียงพอข้าจึงมิได้ขุดมันออกมา แต่ควรเป็นคนที่เจ้านายกำลังมองหา!”ลั่วชิงยวนตกตะลึง นางหรี่ตาลงเล็กน้อย และรอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของนาง "เขาคือคนที่ข้ากำลังมองหาจริง ๆ แล”“กู้หงเจี่ย กู้หงอี่ ฮ่า ทีนี้อีกคนก็คงเป็น กู้หงปิ่ง(1) ครบสามคนพี่น้อง”นางรู้อยู่แล้วว่า ใต้หล้านี้ไม่มีทางที่จะมีเรื่องลี้ลับขนาดนั้นหรอก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 727
ในขณะนั้นหมอกู้ตกใจมากจนตัวแข็งอยู่กับที่และถูกลั่วชิงยวนเฆี่ยนอยู่อย่างนั้นจือเฉาพูดขณะที่นางเจียนตาย “พระชายา…”ทหารที่อยู่ข้าง ๆ หยุด และออกจากประตูห้องขังทันทีหมอกู้ยืนขึ้นและมองที่ลั่วชิงยวนด้วยสายตาอันแยบคายนางค้นพบมันแล้วจริง ๆ!นางพบตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้ว!ลั่วชิงยวนคนนี้มิต่างจากงูพิษจริง ๆ เมื่อกัดเหยื่อแล้วจะมิปล่อยจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง!!ความลับที่พี่น้องทั้งสามปกปิดมานานกว่าสิบปีถูกลั่วชิงยวนขุดขึ้นมาจนสิ้น!อย่างที่คาดไว้ สตรีผู้นี้มิอาจปล่อยให้รอดชีวิตไปได้!สิ่งนี้ทำให้หมอกู้มีเจตนาสังหารอย่างแรงกล้าในดวงตา และเขาต้องการฆ่านาง ก่อนที่ท่านอ๋องจะกลับมา!ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะถึงคราวอวสาน!“ตายเสียเถอะ!” จู่ ๆ หมอกู้ก็ดึงกริชจันทร์เสี้ยวออกมาจากเอวของเขา และแทงลั่วชิงยวนอย่างดุเดือดลั่วชิงยวนก้าวออกจากห้องขังทันที เพราะกลัวว่าจือเฉาจะถูกลูกหลงเข้าหมอกู้ไล่นางออกไป ลั่วชิงยวนก็ปิดประตูห้องขังทันทีและโจมตีหมอกู้ด้วยหลังมือการต่อสู้กับหมอกู้นั้นดุเดือดมาก ลั่วชิงยวนค้นพบว่า กู้หงปิ่งคนนี้มิแข็งแกร่งเท่ากู้หงอี่คนก่อนแต่วรยุทธของพวกเขาเหมือนกันทุกป
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 728
“หมอกู้ติดตามท่านแม่ของข้าแล้วไหนจะข้าอีก ข้าจะมิรู้นิสัยและพฤติกรรมของเขาเชียวหรือ? เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถหลอกลวงข้าด้วยคำโกหกไร้สาระของเจ้าได้หรือไร”"น่าขันนัก!"“เจ้าทำให้ข้าหมดสติ แล้วขโมยข้อมูลลับจากห้องตำรา และยังจะใส่ร้ายหมอกู้อีกรึ?”“หากเจ้ายอมส่งของคืนมาแต่โดยดี ข้าอาจยอมไว้ชีวิตเจ้า!”“แต่ถ้าไม่…”น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยอาฆาตลั่วชิงยวนตกตะลึง“ฟู่เฉินหวน ท่านสามารถส่งคนไปดูหลักฐานกับข้าก็ได้! แล้วท่านจะรู้ว่าสิ่งที่ข้าพูดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ!”แต่ฟู่เฉินหวนมิเชื่อนางเลยแม้แต่น้อย และเพียงแค่ถามด้วยความโกรธ “ข้าบอกให้เจ้าคืนของของข้ามา!”ลั่วชิงยวนในใจรู้สึกหนาวสั่นและพูดอย่างเด็ดขาด "ข้าไม่ได้เอาอะไรไปจากท่าน!"ดวงตาของฟู่เฉินหวนเย็นชา “ดูเหมือนเจ้าจะเอาของไปส่งให้คนอื่นแล้วสินะ”“ก็ได้”ฟู่เฉินหวนสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ใครก็ได้ ขังลั่วชิงยวนเข้าไป! หากไม่มีคำสั่งจากข้า ไม่ว่าใครหน้าไหนก็มิได้รับอนุญาตให้เข้าพบนาง! โดยเฉพาะฟู่อวิ๋นโจว!”หลังจากพูดจบ ฟู่เฉินหวนก็จากไปด้วยความโกรธหมอกู้เหลือบมองลั่วชิงยวนแล้วยิ้มอย่างเย็นชามีความภูมิใจเล็ก ๆ ซ่อ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 729
ดวงตาของเขาเย็นชา เขามองไปที่ลั่วชิงยวนอย่างสงบ และพูดเสียงเรียบ “เจ้ามันรนหาที่เอง”ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วและมองเขา “เหตุใดท่านมิเชื่อหม่อมฉัน หากหม่อมฉันขโมยความลับไปจริง ๆ แล้วเหตุไฉนหม่อมฉันต้องกลับมาด้วย”ท่านส่งใครไปที่อำเภอชิงฉวีและเขาหลีซานเพื่อตรวจดูไม่ได้หรือ?!”ฟู่เฉินหวนไม่ได้พูดอะไร แต่โบกมือให้ซูโหยวนำของเข้ามาเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้เลือกทางรอดด้วยตัวเอง”“ตำหนักอ๋องมิเคยปล่อยให้สายลับรอดไปได้”“เจ้าอยู่มิเป็นเอง จะตำหนิใครได้”ทันใดนั้น เซียวชูก็เดินเข้ามาข้างหน้าพร้อมทหารองครักษ์หลายคนและจับไหล่ของลั่วชิงยวนไว้ นางดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่อีกฝ่ายมีจำนวนมากกว่า และในที่สุดก็ถูกบังคับให้ดื่มยาภายในชั่วครู่หนึ่ง ลั่วชิงยวนก็หยุดดิ้นรน และไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เกิดขึ้นภายในห้องขังฟู่เฉินหวนหันหลังกลับและจากไป พูดอย่างเย็นชา "ดูแลนางด้วย""พ่ะย่ะค่ะ"จือเฉาถูกมัดและตะโกน “พระชายา? พระชายา?”ไม่มีการตอบสนองจนกระทั่งเซียวชูและผู้คุมลากร่างผ่านประตูห้องขังของจือเฉาไป นางก็ตกใจและตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันแหบแห้ง “พระชายา! พระชายา!”ร่างของลั่วชิงย
Bab terbaru
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1416
“เจ้ารีบอะไรนักหนา รอมาตั้งนานแล้ว รออีกสักหน่อยจะเป็นกระไร”เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋ตันเฟิ่งก็หยุดมือลั่วชิงยวนเดินเข้าไปคว้าตัวโหยวเซียงไว้ให้โฉวสือชีมัดนางไว้แน่นหนา จากนั้นจึงปลุกโหยวเซียงให้ฟื้นขึ้นมาเมื่อฟื้นคืนสติ โหยวเซียงก็จ้องหน้าลั่วชิงยวนเขม็งอย่างโกรธแค้น “เจ้ากล้าจับข้า เจ้าคอยดูเถอะว่าจะตายอย่างไร!”ลั่วชิงยวนย่อตัวลงนั่งตรงหน้านาง แล้วหัวเราะเบา ๆ “ใช่แล้ว ใครจะกล้าแตะต้องคุณหนูใหญ่เมืองแห่งภูตผีเล่า”“น่าเสียดาย เมืองแห่งภูตผีแห่งนี้ บิดามารดาของเจ้าไปปล้นเขามา มิใช่ของพวกเขามาแต่เดิม ย่อมมิใช่ของเจ้าเช่นกัน”“ถึงเวลาคืนเจ้าของตัวจริงแล้ว”โหยวเซียงจ้องเขม็งนางอย่างโกรธแค้น “เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไร! เมืองแห่งภูตผีแห่งนี้เป็นของบิดามารดาข้ามาแต่เดิม!”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจ “หรือว่าต่งอวิ๋นซิ่วมิได้บอกความจริงแก่เจ้า”“ก็ถูกแล้ว เรื่องน่าอับอายเช่นนี้ นางจะบอกลูกสาวได้อย่างไร”“เมืองแห่งภูตผีแห่งนี้มิใช่เพียงถูกบิดามารดาเจ้ายึดมาเท่านั้น แต่ยังใช้วิธีการที่น่ารังเกียจในการยึดครองด้วย!”“เดาว่าจนถึงตอนนี้เจ้าก็คงยังมิรู้เลยว่าศัตรูของเจ้าคือผ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1415
โหยวเซียงกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบลั่วชิงยวนมองไปที่อวี๋โหรว หลายวันมานี้อวี๋โหรวผอมซูบไปมาก“เจ้าจับตัวอวี๋โหรวมาเพื่อล่อข้ามาที่นี่รึ?”ลั่วชิงยวนหรี่ตามองโหยวเซียง“แต่เจ้ามิน่าจะมีความสามารถพอที่จะพาอวี๋โหรวออกจากวังหลวงไปได้”“เวินซินถงเป็นคนทำใช่หรือไม่?”“เจ้าทำข้อตกลงอะไรกับนางไว้?”โหยวเซียงหัวเราะเยาะ “อยากรู้รึ?”“คุกเข่าอ้อนวอนข้าสิ”“เจ้าอ้อนวอนข้า ข้าถึงจะบอกเจ้าว่าผู้ใดจับตัวอวี๋โหรวมา และผู้ใดร่วมมือกับข้าวางแผนให้เจ้ามาที่เมืองแห่งภูตผี”ลั่วชิงยวนมองท่าทีหยิ่งยโสของโหยวเซียงแล้วก็อดมิได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ นางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วถามว่า “ต่งอวิ๋นซิ่วมิมาด้วยรึ?”“เมื่อครู่นี้คนที่ต่อสู้กับข้าก็คือนางใช่หรือไม่?”เมื่อได้ยินน้ำเสียงเยาะเย้ยของลั่วชิงยวน โหยวเซียงก็โกรธจัด ในใจนางตกใจ ลั่วชิงยวนรู้แล้วหรือว่ามารดาของนางเป็นใคร“สารเลว!”นางบีบคออวี๋โหรวอย่างแรงเพื่อข่มขู่ลั่วชิงยวน “จะคุกเข่าหรือไม่?!”“ลั่วชิงยวน เจ้ามีโอกาสแค่ครั้งเดียว!”“หากเจ้ามิยอมคุกเข่ายอมจำนนแต่โดยดี ข้าจะหักคอนางเดี๋ยวนี้!”กล่าวจบ โหยวเซียงก็ออกแรงบีบบีบจนอวี๋โหรวหาย
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1414
ทันทีที่คนใบ้หันมาเห็นจึงรีบเข้ามาย่อตัวลงข้างนางแล้วช่วยประคองนางไว้ลั่วชิงยวนเช็ดเลือดที่มุมปาก ใบหน้าซีดเผือดกว่าเดิม“ข้ามิเป็นอะไร”นางเงยหน้าขึ้นมองอวี๋ตันเฟิ่งที่อยู่กลางอากาศ ในที่สุดจิตวิญญาณของนางก็สมบูรณ์แล้วบนใบหน้าซีดขาวนั้นปรากฏรอยยิ้ม รอยยิ้มนั้นทั้งพึงพอใจและเย่อหยิ่ง“ในที่สุดข้าก็ได้… เป็นอิสระแล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”อวี๋ตันเฟิ่งหัวเราะลั่น ทำเอาป่าทั้งผืนเกิดพายุโหมกระหน่ำคนใบ้รีบยกมือขึ้นช่วยลั่วชิงยวนปัดป้องฝุ่นและใบไม้ที่ปลิวว่อน......จู่ ๆ ต่งอวิ๋นซิ่วก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก จากนั้นหมดสติล้มลงบนพื้น“ท่านแม่!”โหยวเซียงตกใจ รีบเข้าไปประคองนาง “ท่านแม่! ท่านแม่! ท่านเป็นอะไรไป!”หลังจากตะโกนเรียกอยู่นาน มารดาของนางก็มิฟื้นโหยวเซียงโกรธจนกัดฟันพูด “ลั่วชิงยวน สารเลว!”“เจ้าคอยดูเถอะ!”......ผ่านไปครู่ใหญ่ อวี๋ตันเฟิ่งถึงจะสงบสติอารมณ์ลงได้ลมพายุในป่าก็สงบลงเช่นกันถูหมิงที่อยู่ข้าง ๆ จึงค่อย ๆ ขยับเข้ามาใกล้ฉีเสวี่ยเวยที่ยังคงตกตะลึงมองภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ด้วยความมิอยากเชื่อ “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?”“ต่อไปพวกเราต้องทำอะไร?”ลั่วชิงยวน
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1413
คนของถูหมิงตายไปหมดแล้ว เหลือเพียงฉีเสวี่ยเวยเท่านั้นในขณะที่พวกเขาเดินทางไปยังถ้ำแห่งที่หกในคืนนั้นผลลัพธ์ที่ได้กลับน่าผิดหวังเพราะในถ้ำว่างเปล่า“ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาช้าไปก้าวหนึ่ง”ถูหมิงขมวดคิ้ว “เหลืออีกหนึ่งชิ้น ทำอย่างไรดี? หรือว่าความพยายามทั้งหมดของเราจะสูญเปล่า?”พวกเขาวุ่นวายมาหลายวัน เดินทางไปเกือบทั่วทั้งภูเขาแล้วหากสมบัติหายไปเช่นนี้ เขาคงต้องฆ่าสตรีผู้นี้เป็นแน่!ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วครุ่นคิด แล้วกล่าวว่า “เหลืออีกหนึ่งชิ้นก็เหลืออีกหนึ่งชิ้น”“หาที่ปลอดภัยก่อน”จากนั้นพวกเขาก็มายังป่าที่ค่อนข้างสะอาด ไม่มีพุ่มไม้หรือวัชพืชหนาแน่นบนพื้นมากนัก ค่อนข้างโปร่งโล่งหีบทั้งห้าใบวางอยู่บนพื้นลั่วชิงยวนกล่าวว่า “เปิดหีบกันเถิด”ทันใดนั้นดวงตาของถูหมิงก็เป็นประกาย “เปิดได้หรือ?”เขาเห็นว่าบนหีบมีแต่อักขระสีเลือดปกคลุมอยู่ จึงยั้งมือไว้หลายครั้งแม้จะอยากเปิดก็ตามเมื่อได้ยินเช่นนี้จึงรีบเปิดหีบทันทีแต่เมื่อเปิดออกแล้ว ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อไปศพ?!ทั้งยังเป็นศพที่ถูกชำแหละอีกด้วย?ฉีเสวี่ยเวยก็ตกใจกลัวลั่วชิงยวนกลับสงบสติอารมณ์ สั่งให้โฉวสือชีและคนใบ้ช่วย
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1412
“ใครกัน?!”ลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วตอบเสียงแผ่ว “ซูเซียง”“แต่ตอนนี้ควรเรียกนางว่าโหยวเซียง”“ภารกิจที่พวกเจ้าได้รับก็เป็นเพียงการละเล่นของนางเท่านั้น”“นางต้องการให้พวกเจ้าฆ่ากันเอง”และภารกิจหนังหน้าของหญิงงามที่ฉีเสวี่ยเวยได้รับ ก็คงเป็นการล่อลวงให้ฉีเสวี่ยเวยมาฆ่านางหากสามารถยืมมือคนอื่นฆ่าคนได้ โหยวเซียงก็มิจำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนเพียงแต่โหยวเซียงคาดมิถึงว่าฉีเสวี่ยเวยจะฆ่านางมิได้ กระทั่งโหยวเซียงเองก็ฆ่านางมิได้“โหยวเซียงหรือ? นางเป็นคนของเมืองแห่งภูตผีแห่งนี้หรือ?” ฉีเสวี่ยเวยมองนางอย่างมิเชื่อสายตา“มิแปลกใจเลย… นางท้องแก่ถึงเพียงนั้นยังกล้ามาที่นี่ได้”ลั่วชิงยวนเห็นว่าใกล้รุ่งสางแล้ว จึงให้โฉวสือชีแก้เชือกที่มัดฉีเสวี่ยเวยไว้“ข้าจะยังมิฆ่าเจ้าตอนนี้”“มิว่าเรื่องที่เจ้ากล่าวมาจะเป็นจริงหรือไม่ก็มิสำคัญ ข้าก็มิกลัวว่าเจ้าจะไปบอกเรื่องนี้กับถูหมิง”“หากเจ้าไปบอก เรื่องเดียวที่จะเป็นผลเสียต่อพวกข้าก็คือต้องแบกหีบเพิ่มอีกมิกี่ใบ”“เพียงเท่านั้น”มิใช่เรื่องคอขาดบาดตายที่นางทำเป็นร่วมมือกับถูหมิง ก็เพียงต้องการใช้คนของเขาไปขวางทางศพชายที่ถูกผนึกไว้ในถ้ำ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1411
“แม้จะต้องยอมตายไปพร้อมกับถูหมิง ข้าก็ยินดี!”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง แต่ก็ยังคงสงสัยอยู่บ้าง“แต่เจ้าสนิทสนมกับถูหมิงถึงเพียงนั้น น่าจะมีโอกาสฆ่าเขาได้นับครั้งมิถ้วน”ฉีเสวี่ยเวยขมวดคิ้วแน่น ดวงตาแดงก่ำ “แท้จริงแล้วคนผู้นั้นระแวดระวังตัวมาก หากมิใช่เพราะต้องการลดความระแวดระวังของเขา ข้ากับชายมากหน้าหลายตาก็คงมิ...”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ฉีเสวี่ยเวยก็เม้มริมฝีปากแน่นหลังจากกล้ำกลืนความรู้สึกแล้ว จึงกล่าวต่อ “ในป่าครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่เขาใกล้ชิดข้า เดิมทีตอนนั้นข้ามีโอกาสที่จะฆ่าเขาได้!”“แต่เจ้าปีศาจฝูเหมิ่งนั่นบังเอิญมาขวาง!”“หากมิใช่เพราะเขา ข้าคงทำสำเร็จไปแล้ว!”ฉีเสวี่ยเวยกัดฟันพูด เต็มไปด้วยความเคียดแค้นลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเห็นสีหน้าของฉีเสวี่ยเวย ในดวงตาของนางเต็มไปด้วยความแค้น ดูมิเหมือนคนโกหกทำให้นางเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อฉีเสวี่ยเวยไปบ้างขณะที่ลั่วชิงยวนยังคงครุ่นคิด ฉีเสวี่ยเวยก็มองมาที่นาง “เจ้ายังมิเชื่อข้าหรือ?”“ขอเพียงเจ้าฆ่าถูหมิงได้ ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อเจ้า! ข้าจะบอกสิ่งที่เจ้าอยากรู้ทุกอย่าง!”ลั่วชิงยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1410
ลั่วชิงยวนนอนนิ่งอยู่บนเตียง มิกล้าขยับกายทว่างูตัวนั้นกลับกัดข้อเท้านางอย่างแรงหนึ่งครั้ง จากนั้นก็รีบเลื้อยหนีไปรออยู่ครู่หนึ่ง ฉีเสวี่ยเวยเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ จึงเปิดประตูเข้ามานางมิอาจมั่นใจได้ว่าพวกคนใบ้จะกลับมาเมื่อใด จึงมิกล้าเสียเวลานานหลังจากปิดประตูอย่างระแวดระวังแล้ว นางก็มายังปลายเตียง จ้องมองข้อเท้าของลั่วชิงยวนอย่างละเอียด ปรากฏว่าถูกงูกัดจริง ๆ นางต้องตายเพราะพิษนี้แน่นอน!ทันใดนั้นเอง ฉีเสวี่ยเวยก็ชักกริชออกมาแล้วเดินไปยังหัวเตียง ค่อย ๆ จรดใบมีดลงบนใบหน้าของลั่วชิงยวนแต่ในพริบตานั้นเอง ลั่วชิงยวนก็ลืมตาขึ้นมาจ้องมองนางด้วยสายตาอาฆาตแค้นฉีเสวี่ยเวยพลันตกใจ แต่ก็มิได้หนีในทันที เพราะนางคิดว่าลั่วชิงยวนโดนพิษงูเข้าไปแล้ว อย่างไรก็ต้องตายอยู่ดีลั่วชิงยวนรีบคว้าข้อมือของฉีเสวี่ยเวยไว้เพื่อแย่งชิงกริชมาจากนางฉีเสวี่ยเวยก็ลงมือโจมตีเช่นกัน เพียงแต่นางคาดมิถึงว่าสตรีผู้นี้ที่ถูกพิษแล้วจะยังมีพละกำลังมากมายถึงเพียงนี้หลังจากทั้งสองต่อสู้กันครู่หนึ่งในห้อง ฉีเสวี่ยเวยก็พ่ายแพ้ ถูกลั่วชิงยวนจับกดไว้บนโต๊ะฉีเสวี่ยเวยตกใจมาก “เจ้า
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1409
“แน่นอน”“อีกอย่าง เมื่อหาของเหล่านี้ครบแล้วเมืองแห่งภูตผีทั้งเมืองก็จะเป็นของพวกเรา แล้วยังต้องขึ้นเขาไปเอาของเล็ก ๆ น้อย ๆ นั่นหาปะไร”คำพูดนี้กระตุ้นความโลภในใจของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอย่างมิต้องสงสัยพวกเขาจึงมิลังเลอีกต่อไป รีบติดตามลั่วชิงยวนไปยังเส้นทางเดิมตลอดทางยังมีงูมากมาย ลั่วชิงยวนก็หาสมุนไพรบางชนิดตลอดทางแล้วมอบให้ทุกคนผูกติดไว้บนตัวและทาตามเท้า เพื่อให้กลิ่นของสมุนไพรนั้นช่วยไล่งูดังนั้นการเดินทางของพวกเขาจึงราบรื่นดี เมื่อยามค่ำคืนมาเยือนพวกเขาก็ออกมาจากบ่อน้ำพุร้อนนั้นอีกครั้งพวกเขากลับมายังหมู่บ้านเดิมในช่วงกลางดึกสงัดในหมู่บ้านยังมีอาหารหลงเหลืออยู่ ดังนั้นทุกคนจึงหยุดพักกินอาหารกันก่อนเมื่อฟื้นฟูพละกำลังได้แล้วคนทั้งหมดก็ออกเดินทางต่อมาถึงสุสานเดิม ยามนี้วิญญาณอาฆาตเต็มไปทั่วทั้งภูเขา พลังหยินแผ่ซ่านไปทั่วเมื่อลั่วชิงยวนมาถึงที่แห่งนั้นก็พบว่าปากถ้ำเปิดออกแล้วมีคนกล่าวขึ้นว่า “วันนั้นฝูเหมิ่งก็มาที่นี่!”ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อยเมื่อเข้าไปในถ้ำแล้ว ภาพที่ปรากฏด้านในนั้นมิเปลี่ยนแปลงมากนัก สิ่งที่เปลี่ยนไปเพียงอย่างเดียวคือโลงศพที่ถูกล่ามโซ่นั้นระเบ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1408
เมื่อได้ยินดังนั้น ความโลภก็ปรากฏในดวงตาของถูหมิง ใครเล่าจะมิปรารถนาสมบัติของเมืองแห่งภูตผี เขาตอบตกลงในทันที “ได้”ลั่วชิงยวนกล่าวต่อว่า “แต่การนำของสิ่งนี้มาจะต้องเผชิญกับอันตรายบ้าง ดังนั้นอาจจะต้องมีคนของเจ้าสละชีวิต”“แต่คนมากก็แบ่งกันได้น้อย คนตายไปบ้างก็มิจำเป็นต้องสนใจความเป็นความตายของพวกเขา”“ความลับนี้ข้าบอกเพียงเจ้าเท่านั้น เจ้าอย่าได้แพร่งพรายให้ผู้ใดรู้เชียว”“โดยเฉพาะฉีเสวี่ยเวย”เมื่อได้ยินดังนั้นถูหมิงก็หันกลับไปมอง แต่ไหนแต่ไรมาเขาก็มิเคยสนใจความเป็นความตายของคนเหล่านั้นอยู่แล้ว“หาได้มีปัญหาไม่!”ถูหมิงรับปากอย่างง่ายดาย แต่ลั่วชิงยวนกลับยังคงระแวดระวัง “ยังมีเรื่องที่ต้องบอกเจ้าอีกอย่าง กองทัพของเมืองแห่งภูตผีถูกพวกข้าปลุกปั่นแล้ว คาดว่าอีกมินานคงไล่ตามมา”“ก่อนที่จะหาของทั้งหกชิ้นพบ อย่าได้คิดที่จะทำสิ่งใดนอกเหนือจากนี้ ท้ายที่สุดแล้ว พวกเราต้องร่วมมือกันต่อสู้กับศัตรู หากถูกพวกมันจับได้คงไม่มีใครมีจุดจบที่ดี”สีหน้าของถูหมิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย มิคาดคิดว่าสตรีผู้นี้จะเก่งกาจมากถึงเพียงนี้ กระทั่งปลุกกองทัพของเมืองแห่งภูตผีขึ้นมาได้ดูเหมือนว่าสิ่งที่นางต้
