เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 178
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-12-11 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 179
”ท่านป้า อยากพูดอะไรก็พูดมาตรง ๆ เถิด ไม่ต้องมากมารยาทหรอก” ลั่วชิงยวนยิ้มอ่อนหวานและมองหลิวฮุ่ยเซียงเมื่อได้ยินคำว่าป้าอีกครั้งก็ทำให้หลิวฮุ่ยเซียงทนไม่ไหวอีกต่อไป นางยกมือขึ้นจะตบและบอกว่า “หุบปาก”ลั่วชิงยวนนั้นทั้งตาไว มือไว นางเตะหลิวฮุ่ยเซียงทันทีลูกเตะนั้นซัดใส่ร่างของหลิวฮุ่ยเซียงจนนางกระเด็นเมื่อเวินซีหลันเห็นดังนั้น นางก็รีบก่อกระแสลมลูกหนึ่งและใช้พลังนั้นพัดส่งหลิวฮุ่ยเซียงออกไปนอกหอตอนนั้นเองสีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงทุกคนต่างตกตะลึงตาค้างตูมจากนั้นก็มีเสียงดังสนั่นทุกคนรีบวิ่งไปดู และเห็นหลิวฮุ่ยเซียงตกลงไปในน้ำ มีน้ำสาดกระจายไปทั่ว“ตายแล้ว”“ลั่วชิงยวนคนนี้กล้าเกินไปแล้ว”“รีบไปช่วยคนเร็ว”ทั้งหอเริงรมย์พลันชุลมุนฟู่เฉินหวนเองก็โดนจักรพรรดิฟู่จิ่งหานที่ปลอมตัวเป็นสามัญชนลากมาที่หอเริงรมย์“พี่สาม ท่านมาดูกับข้าสิ ได้ยินมาว่าหอเริงรมย์นั้นน่าสนใจยิ่ง แต่ข้ายังไม่เคยมาที่นี่มาก่อน”ฟู่เฉินหวนส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “หากว่าไทเฮาทรงรู้ว่าพระองค์ทรงแอบออกมาจากวังหลวงอีกแล้ว พระนางต้องเรียกไปตำหนิอีกแน่”“ข้าไม่ได้ออกจากวังมาครึ่งปีแล้วนะ ข้าอึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 180
เขารีบเข้าไปในหอ เขานั้นไม่รู้ว่าลั่วชิงยวนกำลังทำอะไรแต่เขาต้องไม่ปล่อยให้นางลงมือฆ่าคนตายต่อหน้าผู้คนหลังจากลั่วชิงยวนออกคำสั่งเสร็จ เวินซีหลันก็กลับมาและปล่อยหลิวฮุ่ยเซียงตอนนี้หลิวฮุ่ยเซียงก็ถูกช่วยขึ้นมาได้แล้วอึดใจต่อมาข้อมือของลั่วชิงยวนก็โดนจับไว้แน่น และนางก็โดนลากเข้าไปในห้องส่วนตัวนางไม่ทันได้ตั้งตัวจึงปลิวเข้าไปในอ้อมกอดของอีกฝ่ายลั่วชิงยวนเงยหน้าขึ้นและก็เห็นแววตาเกรี้ยวกราดของฟู่เฉินหวน เขาลดเสียงลงและบอกว่า “หยุดเดี๋ยวนี้ เจ้าคิดจะฆ่าคนจริง ๆ รึ?”เมื่อได้ยินเช่นนี้ลั่วชิงยวนก็ตะลึงไป สีหน้านางดูตกใจฟู่เฉินหวนรู้อะไรมาหรือไม่?แต่นางก็กลับมามีทีท่านิ่งสงบ ก่อนยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ไยหม่อมฉันถึงไม่เข้าใจว่าท่านอ๋องพูดเรื่องอันใด?”“แล้วเจ้าคิดว่าข้าผู้เป็นอ๋องพูดเรื่องอันใดเล่า?” ฟู่เฉินหวนนิ่วหน้าลั่วชิงยวนยิ้ม “ท่านอ๋องพูดถึงนางหรือ?”นางเดินออกไปด้านนอกและมองลงไปข้างล่างฟู่เฉินหวนเองก็ก้าวตามมาและตกใจไปเมื่อได้เห็นว่าหลิวฮุ่ยเซียงนั้นถูกช่วยขึ้นมาแล้วลั่วชิงยวนมองสีหน้าแปลกใจของฟู่เฉินหวน นางยกยิ้มและพูดเสียงเย็นชาว่า “ท่านอ๋อง ได้โปรดอย่ากล่าวหาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 181
หลิวฮุ่ยเซียงมิกล้าลงมือต่อ นางชักมือกลับ ยืนตัวสั่นระริกอยู่กลางลมหนาว และพูดดุอย่างเกรี้ยวกราด “ท่านอ๋องคิดปกป้องพระชายาต่อหน้าทุกคนหรือเจ้าคะ!” “เมื่อครู่ทุกคนต่างเห็นแล้ว ลั่วชิงยวนเตะข้าตกน้ำ! นางคิดจะสังหารข้าโดยจงใจ! โทษนี้ ท่านอ๋องมิใส่ใจแม้แต่นิดงั้นหรือเพคะ? หากวันนี้ท่านคืนความยุติธรรมให้หม่อมฉันมิได้ หม่อมฉันคงได้เพียงรายงานแก่ฝ่าบาท!” หลิวฮุ่ยเซียงโกรธถึงขีดสุด นางเป็นถึงหลานสะใภ้ของท่านแม่ทัพใหญ่หลิว! จักทนกับความน่าอับอายเช่นนี้ได้เยี่ยงไร! หากวันนี้ลั่วชิงยวนมิได้รับการลงโทษ นางมิยอมแน่! ฟู่จิ่งหานที่กำลังดูเรื่องสนุกในฝูงชนกลับชะงัก จากนั้นเผยยิ้มสนใจขึ้น ใครจะคิด จักรพรรดิในตอนนี้ จะกำลังดูเรื่องสนุกอยู่อีกด้าน นัยน์ตาฟู่เฉินหวนกะพริบแววรำคาญใจ แต่แล้วเขากลับเหลือบไปเห็นฟู่จิ่งหานในฝูงชน หากเพียงหลิวฮุ่ยเซียง เขามิสนใจแม้แต่นิด แต่องค์จักรพรรดิอยู่ด้วย เขาจะทำตัวบุ่มบ่ามมิได้ “แต่ข้าได้ยินพระชายากล่าว เรื่องราวมิได้เป็นเช่นนี้” น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเยือกเย็น และแฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม ลั่วชิงยวนที่อยู่อีกด้านชะงัก นางเงยหน้ามองไปทางฟู่เฉินหวนทีหนึ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 182
“หากแม่นางหลิวต้องการจะตัดสินความผิดถูกในวัง เช่นนั้นก็เชิญเถิด!” สิ้นเสียง หลิวฮุ่ยเซียงยังไม่ทันตอบสนอง จู่ ๆ ขบวนองครักษ์ก็เดินเข้ามา เว้นเป็นทางเดินอย่างเป็นระเบียบ ดูน่าเกรงขามเป็นที่สุด หลิวฮุ่ยเซียงกลืนน้ำลายอย่างอดมิได้ ไม่รู้ว่าเพราะหนาวหรือเพราะกลัว ร่างของนางสั่นระริกไม่หยุด เถ้าแก่หอเริงรมย์เห็นเรื่องกำลังยากที่จะควบคุม จึงเดินมาช่วยพูดกู้ “เมื่อถึงที่หอเริงรมย์ ทุกท่านต่างเป็นมิตรสหายกัน อยู่กันอย่างสงบสุขจะนำพาความร่ำรวยนะขอรับ!” “ในเมื่อเรื่องมันเกิดในหอเริงรมย์ ต่างฝ่ายก็ต่างมีเหตุผล เช่นนั้นเราจัดการตามระเบียบของหอเริงรมย์เถิด!” “เมื่อออกจากหอเริงรมย์ ความคับแค้นนานาต่างหายสิ้น! ทุกท่านว่าอย่างไร?” แขกที่เข้ามาในหอเริงรมย์ต่างเป็นคุณชายคุณหนูตระกูลร่ำรวยที่ฐานะมิธรรมดา วันนี้กระทั่งอ๋องสำเร็จราชการยังเสด็จมา เถ้าแก่จึงทำได้เพียงแปลงเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก หากเป็นเรื่องจนถึงในวังจริง ๆ ก็คงมิเป็นผลดีต่อหอเริงรมย์ของเขาเช่นกัน ได้ยินประโยคนี้ หลิวฮุ่ยเซียงได้ข้ออ้างในการจบเรื่องทันที “ใช่ เถ้าแก่พูดถูก ใช้ระเบียบของหอเริงรมย์ในการแก้ปัญหา! ลั่วช
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-12ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 183
คิ้วของฟู่เฉินหวนขมวดแน่น เขากล่าวเสียงเย็น “ลั่วชิงยวน เจ้าแกล้งโง่หรือโง่จริงกันแน่? หลิวฮุ่ยเซียงตั้งใจขุดหลุมพรางให้เจ้า เจ้าดูมิออกงั้นรึ?” ลั่วชิงยวนกลับกระตุกยิ้มเลศนัย “ท่านอ๋องวางพระทัยเถิด หม่อมฉันมิมีทางทำท่านเสียหน้าแน่” ฟู่เฉินหวนฟังความเย้ยหยันในน้ำเสียงของนางออก คิ้วของเขาขมวดแน่นมากยิ่งขึ้น “เจ้าคิดว่าที่ข้าสนใจคือหน้างั้นรึ?” “มิเช่นนั้นเรื่องอันใดเล่า?” ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว หรือเขาอยากปกป้องนาง? ความคิดแบบนี้ แค่คิดนางยังมิกล้า ฟู่เฉินหวนชะงักเล็กน้อย จู่ ๆ เขาก็ตอบไม่ได้ จริงด้วย หากมิใช่หน้า เขาสนใจเรื่องอันใดเล่า? ลั่วชิงยวนจะแพ้หรือชนะ จะเสียหน้าหรืออย่างไรก็ตาม แล้วเกี่ยวอะไรกับเขากัน? น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเยือกเย็นขึ้นมาฉับพลัน “ทางที่ดีอย่าทำข้าผิดหวังก็แล้วกัน!” น้ำเสียงนั้น แฝงไปด้วยการข่มขู่ สิ้นเสียง เขาจึงก้าวขาเดินจากไป ลั่วชิงยวนกระตุกมุมปากสมเพชตนเอง เขาโดนนางจี้เผยความจริงในใจ จึงโมโหสินะ ผู้คนยิ่งอยู่ยิ่งมากเดินเข้าหอเริงรมย์ เพื่อมาดูเรื่องสนุก แต่หอเริงรมย์มิใช่ใคร ๆ ก็เข้ามาได้ ดังนั้นด้านนอกก็มีผู้คนมุงกันไม่น้อย ภายในห
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 184
หากมิใช่เพราะเสียงที่ดึงดูดความสนใจ เพียงอาภรณ์สีเรียบชุดนี้ คงไม่มีใครนึกถึงหลิวฮุ่ยเซียง ลั่วอวิ๋นสี่และเว่ยอวิ๋นเซี๋ยเองก็กลับมาแล้ว นั่งอยู่เบื้องซ้ายของนางพอดี เมื่อลั่วอวิ๋นสี่นั่งลง ก็จ้องจิกไปทางหลิวฮุ่ยเซียงเคือง ๆ “หาเรื่องพี่หลิวเข้า เจ้าจงรอขายขี้หน้าเถิด!” “ไม่รู้ว่าเหตุใดตอนนั้นท่านปู่ต้องยอมรับเจ้าเป็นหลานสาวด้วย ขายหน้าตัวเจ้าเองยังว่าไป อย่ามาเดือดร้อนถึงตระกูลข้า! ชื่อเสียงของจวนมหาราชครูดีมาโดยตลอด รอบนี้คงได้พังในมือเจ้าจริง ๆ!” ลั่วอวิ๋นสี่มิเข้าใจปู่และแม่ของตน กระทั่งพี่สาวยังชอบลั่วชิงยวนเช่นนี้ ทำไมกัน? นางธรรมดาทั้งหน้าตาและความสามารถ หนำซ้ำยังใช้วิธีต่ำทรามจึงได้มาเป็นพระชายาอีก มิน่าพูดถึงเสียจริง! ลั่วอวิ๋นสี่เกลียดลั่วชิงยวนมาก บัดนี้ นางยิ่งรังเกียจมากขึ้นไปใหญ่ ลั่วชิงยวนส่งเสียงหัวเราะเย็น ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงมิใส่ใจ “หากเจ้ามิพูด ไม่มีใครโยงข้าหาท่านมหาราชครูเสียหรอก” “เจ้า!” ลั่วอวิ๋นสี่จ้องนางอย่างกริ้วโกรธ เวลานี้เอง หลิวฮุ่ยเซียงมองมาทางลั่วชิงยวน พร้อมเอ่ย “พระชายายังจำคำสัญญาของเราได้ใช่หรือไม่?” ลั่วชิงยวนเริ่มหมดความอดทน “จำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 185
“เดิมพันสักตั้ง รอดูว่าเมื่อเขาเห็นภาพนี้ จะตอบสนองเช่นไร หากมีโอกาส เจ้าคงได้เจอเขา” สิ้นเสียง เวินซีหลานตกใจเป็นอย่างมาก และรู้สึกซาบซึ้ง “ขอบคุณท่าน!” นางเองก็ไม่คิด ในช่วงสำคัญของการแข่งขัน ลั่วชิงยวนจะยังคิดถึงเรื่องของนางอยู่ เห็นได้เลยว่า ลั่วชิงยวนอยากช่วยนางจากใจจริง นางรู้สึกซาบซึ้งยิ่ง! …… ที่ที่คนเยอะ ก็ต้องมีการแข่งขัน และมีการพนัน ด้านนอกได้มีเสียงตะโกนส่งมา ต่างพนันว่าลั่วชิงยวนจะแพ้หรือชนะ เดิมทีเสียงมิได้มากมายเช่นนี้ แต่เพราะการมาถึงของอ๋องสำเร็จราชการ จึงดึงดูดผู้คนมากมายเข้ามาดู “ข้าพนันหลิวฮุ่ยเซียง!” “ข้าก็พนันหลุยฮุ่ยเซียง!” “ข้าพนันสามตำลึง!” ด้านนอกครึกครื้นเป็นที่สุด แต่ตั้งนานลั่วชิงยวนก็มิได้ยินเสียงเรียกชื่อนาง นัยน์ตาของนางกะพริบแววเงินทอง ทนมิได้แล้ว นางยกมือ จากนั้นเปิดแผ่นกั้นออก ทุกคนต่างฉงน ธูปหนึ่งดอกยังไม่ทันหมด ลั่วชิงยวนจะยอมแพ้แล้วงั้นหรือ? ใครจะคิด ลั่วชิงยวนกลับยื่นหัวมองไปทางฟู่เฉินหวน “ท่านอ๋อง หม่อมฉันขอยืมเงินหนึ่งร้อยตำลึง!” คิ้วของฟู่เฉินหวนขมวดแน่น นางผู้นี้ทำบ้ากระไรอีก?! ฝ่ามือของฟู่เฉินหวนมีเหงื่อไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 186
ร่างของเวินซีหลานถูกดูดเข้าไปในภาพวาด หลังจากนั้นภาพคนงามผืนนี้ จึงมีชีวิตขึ้นมา เมื่อขี้เถ้าธูปร่วงจนหมด เถ้าแก่ตะโกนขึ้นเสียงสูง “หมดเวลาธูป! ท่านทั้งสองโปรดวางพู่กัน!” จากนั้นมีคนใช้สองคนเดินเข้าฉากกั้น ปิดชื่อผู้วาดโดยแผ่นกระดาษ ม้วนภาพและเดินออกจากฉากกั้น เมื่อเดินออกจากฉากกั้น หลิวฮุ่ยเซียงท่าทีได้ใจ และมั่นใจเป็นที่สุด ลั่วอวิ๋นสี่ปรบมืออย่างตื่นเต้น “พี่หลิวสุดยอดยิ่ง!” ลั่วชิงยวนกระตุกมุมปากยิ้มอ่อน “ผลยังไม่ทันออกเลย เจ้าก็ดีใจเช่นนี้เสียแล้วรึ” แม้ผลจะยังไม่ประกาศ แต่ทุกคนเชื่อว่าหลิวฮุ่ยเซียงจะชนะอย่างไม่ต้องสงสัย ที่รอตอนนี้ แค่ผลตัดสินก็เท่านั้น ไม่นานนัก คนใช้ในหอเริงรมย์จึงกางภาพทั้งสองออก เดินผ่านหน้าทุกโต๊ะ และหยุดพักครู่หนึ่ง ด้านข้างมีคนใช้อีกสองคนที่ถือกระบอกไผ่ เพื่อให้แขกในงานออกเสียงลงคะแนน เมื่อภาพทั้งสองถูกกางออก ในหอเริงรมย์มีแต่เสียงตะลึงดังขึ้น “ใบหน้างดงาม สายตาหยาดเยิ้ม เหตุใดข้าดูแล้วเหมือนสาวงามในภาพกำลังส่งยิ้มให้ข้า” คุณชายคนหนึ่งจ้องภาพอึ้ง ๆ คุณชายด้านข้างก็ตื่นเต้นอย่างควบคุมไม่ได้ “ข้าเองก็รู้สึก! คนในภาพราวกับมีชีวิตจริง ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13
บทล่าสุด
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1203
ใจของลั่วชิงยวนร้อนรุ่มดั่งไฟสุม นางพยายามดิ้นรนสุดแรง “ปล่อยข้านะ!”“ฟู่เฉินหวน ท่านช่างไร้หัวใจอะไรเยี่ยงนี้!”ทว่าฟู่เฉินหวนยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย มิสะทกสะท้านแม้แต่น้อยเมื่อเห็นแม่นมเติ้งใกล้จะทนมิไหวแล้ว น้ำตาลั่วชิงยวนก็เอ่อคลอ“หม่อมฉันจะมิออกจากเรือนแล้ว หม่อมฉันจะมิออกจากห้องแล้ว ได้หรือไม่!”นางมองฟู่เฉินหวนด้วยดวงตาแดงก่ำ พยายามวิงวอนขอร้องในที่สุดนางก็ยอมก้มหน้าลง“ขอท่านไว้ชีวิตนางด้วยเถิดเพคะ!” ลั่วชิงยวนคุกเข่าลงอย่างอ่อนแรงแววตาฟู่เฉินหวนมืดมนเดิมทีลั่วชิงยวนคิดว่าเมื่อนางขอร้องแล้ว ฟู่เฉินหวนคงจะไว้ชีวิตแม่นมเติ้งแต่ฟู่เฉินหวนกลับมีแววตาเย็นชา “นางเป็นบ่าวของตำหนัก มิใช่บ่าวของเจ้า นางขัดคำสั่งข้า สำหรับข้าแล้ว ไม่มีคำว่ายกโทษ”น้ำเสียงเย็นเยียบของเขาเป็นดั่งหนามแหลมทิ่มแทงหัวใจของลั่วชิงยวนลั่วชิงยวนตกตะลึงนางโกรธจนตะโกนลั่น “ฟู่เฉินหวน!”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว นัยน์ตาฉายแววหงุดหงิดขณะกล่าวเสียงเย็น “พาตัวนางไป”องครักษ์จับตัวลั่วชิงยวนแล้วลากออกไปฟู่เฉินหวนมองนางเป็นครั้งสุดท้ายด้วยสายตาเย็นชา “หากเจ้ายังท้าทายข้าอีก จะต้องมีคนตายมา่กกว่านี้แน่”แ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1202
ครั้นลั่วชิงยวนถูกพากลับมายังเรือนพวกองครักษ์ก็ปล่อยตัวนาง นางจึงทรุดกายลงคุกเข่ากับพื้นด้วยความอ่อนล้า“พระชายา! พระชายา!”จือเฉารีบรุดเข้ามาประคอง แต่พลั้งมือไปโดนแขนนางเข้า จึงสะดุ้งโหยงรีบชักมือกลับ “พระชายา แขนของท่าน...”ลั่วชิงยวนยันกายลุกขึ้นโดยอาศัยจือเฉาพยุงเดินเข้าห้องไปอย่างเชื่องช้าเมื่อนั่งลงบนเก้าอี้ นางก็จับแขนข้างที่หักนั้นไว้พลางกัดฟันแน่นก่อนจะออกแรงดันกระดูกให้เข้าที่ความเจ็บปวดแล่นริ้วราวกับจะขาดใจ น้ำตาของนางแทบไหลรินจือเฉากลั้นน้ำตาไว้มิอยู่ “พระชายา... เหตุใดท่านอ๋องจึงโหดเหี้ยมเช่นนี้ ลงพระหัตถ์หนักหนาเกินไปแล้ว...”ทันใดนั้นลั่วชิงยวนก็รู้สึกเจ็บแปลบที่อกพลันไอออกมามิหยุด จือเฉารีบยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ เมื่อไอเสร็จ ลั่วชิงยวนก็พบว่าผ้าเช็ดหน้าเต็มไปด้วยเลือด...จือเฉาตกใจมาก “บ่าวจะไปตามซูโหยวให้ไปเชิญหมอหลวงมาเจ้าค่ะ”แต่ลั่วชิงยวนกลับบอกว่า “มิต้อง อย่าทำให้เขาเดือดร้อนเลย”หากฟู่เฉินหวนรู้ว่าซูโหยวช่วยนางคงจะโกรธมากเป็นแน่“แล้วแผลของพระชายาเล่าเจ้าคะ?”ลั่วชิงยวนรินน้ำชา “ยังมีสมุนไพรเหลืออยู่มิใช่หรือ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว”จากนั้นนางก็หยิบส
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1201
ในชั่วพริบตา ลั่วชิงยวนก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หลังเพราะถูกกดลงบนกำแพงเท้าของนางลอยขึ้นจากพื้นความรู้สึกหายใจมิออกทำให้นางดิ้นรนสุดกำลัง“ใครอนุญาตให้เจ้าเข้ามา! ใครอนุญาตให้เจ้าแตะต้องของของข้า!”ลั่วชิงยวนพยายามพูด “ฟู่เฉินหวน...”นางหายใจมิออกแล้วนัยน์ตาของฟู่เฉินหวนฉายแววเย็นชาขณะจับนางเหวี่ยงออกไปร่างลั่วชิงยวนตกกระแทกพื้นเสียงดังสนั่นกลิ้งไปหลายตลบแล้วกระอักเลือดออกมาอวัยวะภายในสั่นสะเทือน ปวดร้าวไปทั่วร่าง“ฟู่เฉินหวน ลั่วฉิงกับไทเฮาร่วมมือกัน สิ่งที่ไทเฮาให้ท่านอาจถูกลั่วฉิงปลอมแปลง จดหมายนั้นอาจเป็นของปลอมก็ได้!”ลั่วชิงยวนรีบอธิบายความคิดของตนเองฟู่เฉินหวนเดินเข้ามาด้วยความโกรธ เขาจับนางขึ้นมาแล้วมองนางด้วยสายตาเหี้ยมโหด “ถึงตอนนี้แล้วยังจะมาหลอกลวงข้าอีกรึ?”“ลายมือท่านแม่ของข้า ข้าจะจำมิได้เชียวหรือ!”พูดจบ ลั่วชิงยวนก็ถูกเหวี่ยงออกจากห้องร่างกระแทกพื้นหิมะแขนข้างหนึ่งถูกทับจนเกิดเสียงดังกร๊อบแขนหลุดจากข้อต่อแล้ว“โอ๊ย...” ลั่วชิงยวนร้องเสียงหลง หน้าซีดเผือดด้วยความเจ็บปวด เหงื่อเย็นผุดขึ้นเต็มไปหน้านางใช้มือข้างเดียวพยุงตัว พยายามลุกขึ้นอย่างยากล
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1200
ลั่วฉิงใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์มิเป็นด้วยฐานะของนาง เป็นไปมิได้ที่จะใช้มิเป็นลั่วชิงยวนเบิกตากว้างลั่วฉิงมิได้ใช้มิเป็น แต่ใช้มิได้ต่างหาก!นางพกเข็มทิศนี้ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก อาจารย์บอกว่าเป็นของที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของนางหลังจากที่นางตายแล้วเกิดใหม่เข็มทิศนี้ก็ยังคงติดตัวนางมา ย่อมมิใช่ของธรรมดาสามัญแน่นอนดังนั้น เข็มทิศนี้อาจจะยอมรับนางเป็นเจ้าของแล้ว คนอื่นจึงใช้มิได้เมื่อคิดได้ดังนั้น ลั่วชิงยวนก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาบ้างลั่วฉิงได้เข็มทิศไปก็ไร้ประโยชน์ฟู่เฉินหวนถาม “หากไม่มีเข็มทิศนี้ เจ้าก็ทำนายอะไรมิได้เลยหรือ?”ลั่วฉิงยกยิ้ม “แน่นอนว่ามิใช่เช่นนั้น”“เช่นนั้นก็มิเห็นเป็นอะไร เจ้าแค่ทำนายสิ่งที่เจ้าทำนายได้ แล้วก็จะค่อย ๆ ได้รับความไว้วางใจเอง”ฟู่เฉินหวนมีสีหน้าเคร่งขรึม ขณะกล่าวเสียงเย็น “ข้าทะเลาะกับนางไปแล้ว หากจะหลอกลวงนางอีกก็ต้องแสร้งทำดีด้วย”“ข้ามิอยากทำเรื่องน่ารังเกียจเช่นนั้น”หัวใจของลั่วชิงยวนพลันเจ็บแปลบเขาบอกว่าการทำดีกับนางเป็นเรื่องน่ารังเกียจ...ลั่วชิงยวนรู้สึกเจ็บปวด นางกำเสื้อแน่น มิกล้าส่งเสียงแล้วค่อย ๆ เดินจากไปคำพูดเหล่านั้นดังก้อ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1199
ลั่วชิงยวนที่ถูกขังไว้สองวันเริ่มรู้สึกอึดอัดราวกับถูกจองจำในคุกหิมะตกหนักติดต่อกันหลายวันยิ่งทำให้นางรู้สึกหดหู่เมื่อหิมะเริ่มเบาบางลงนางจึงออกมานั่งที่เก้าอี้ในเรือนสัมผัสกับความเย็นยะเยือกที่โปรยปรายลงบนใบหน้า“พระชายา ระวังจะเป็นหวัดนะเจ้าคะ”จือเฉานำกาน้ำชาอุ่นมาวางไว้บนโต๊ะข้าง ๆ แล้วรินใส่ถ้วยให้นางไอร้อนจากน้ำชาช่วยเพิ่มความอบอุ่นในวันหิมะตกอันหนาวเหน็บจือเฉานั่งอยู่ข้าง ๆ เหม่อมองท้องฟ้าด้วยความกังวล “พระชายา เหตุใดท่านอ๋องจึงใจร้ายกับท่านเช่นนี้เจ้าคะ”“ก่อนหน้านี้เป็นเพราะมีลั่วเยวี่ยอิงที่คอยยุแยง บัดนี้ลั่วเยวี่ยอิงก็ตายไปแล้ว เหตุใดท่านอ๋องจึงยังเป็นเช่นนี้ ระหว่างท่านอ๋องกับพระชายามีเรื่องเข้าใจผิดกันหรือเจ้าคะ?”ลั่วชิงยวนก็มิอาจเข้าใจได้เริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อใดกันตั้งแต่ที่นางถูกเฉินชีจับตัวไปบนเขาหรือไม่สิ น่าจะเริ่มตั้งแต่เรื่องของฟู่จิ่งหานตอนที่ฟู่เฉินหวนตัดสินใจจัดการกับฟู่อวิ๋นโจว เขาเข้าวังไปหลายวันแล้วเมื่อกลับมาก็หย่ากับนางแต่เกิดเรื่องอะไรขึ้นในวัง แม้แต่จักรพรรดิสูงสุดก็มิยอมบอกนางหรือบางทีอาจจะมิรู้เหมือนกันวันนี้แม่นมเติ้งเป
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1198
เขามีสีหน้าเย็นชาขณะกล่าวเสียงเรียบ “กลับตำหนักกับข้า”ลั่วชิงยวนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งแล้วจึงให้จือเฉาเก็บข้าวของตามฟู่เฉินหวนออกจากวังเมื่อขึ้นรถม้า ฟู่เฉินหวนก็สั่งสารถีให้กลับตำหนักทันทีทั้งยังเร่งให้รีบกลับด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยดูเหมือนจะหงุดหงิดอยู่รถม้าแล่นไปอย่างรวดเร็ว ลั่วชิงยวนถูกเขย่าโคลงเคลงจนตัวแทบปลิว แต่ก็ยังพยายามทรงตัว มิเอ่ยคำใดจนกระทั่งรถม้ามาถึงหน้าตำหนักลั่วชิงยวนจึงสังเกตเห็นรอยแดงบนใบหน้าของฟู่เฉินหวนนางยกมือขึ้น แตะใบหน้าเขาเบา ๆ “ใบหน้าของท่านเป็นอะไรไป?”ฟู่เฉินหวนคว้าข้อมือของนางไว้แล้วจ้องมองด้วยสายตาคมกริบ “มิใช่เพราะเจ้าหรอกรึ!”ลั่วชิงยวนชะงักไปชั่วพริบตานั้น ฟู่เฉินหวนก็กระชากนางลงจากรถม้าอย่างแรง ทำให้นางเกือบล้มนางเดินเซ แต่ก็ยังถูกฟู่เฉินหวนลากเข้าไปในตำหนักฟู่เฉินหวนเดินอย่างรวดเร็ว ทั้งร่างเต็มไปด้วยโทสะราวกับพยายามอดกลั้นมานานลั่วชิงยวนจึงตระหนักได้ว่าเขาคงถูกจักรพรรดิสูงสุดลงโทษมิเช่นนั้นรอยแดงบนใบหน้าเขาจะมาจากไหนเมื่อมาถึงลานด้านใน นางก็สะบัดตัวหลุดจากฟู่เฉินหวน“ท่านจะทำอะไร!”ทันใดนั้น ฟู่เฉินหวนก็บีบคางน
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1197
ผ่านไปครู่หนึ่ง เซิ่งไป่ชวนก็มาถึงลั่วชิงยวนพยุงตัวลุกขึ้นนั่งเซิ่งไป่ชวนเห็นเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ บนหน้าผากนาง จึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “พระชายารู้สึกหนาวหรือไม่ขอรับ?”ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างแผ่วเบา “ข้ามิเป็นอะไร มิต้องตรวจชีพจรแล้ว ข้าจะเขียนใบเทียบยาให้ เจ้าช่วยไปหยิบยาให้หน่อย”เซิ่งไป่ชวนพยักหน้า เขาย่อมเชื่อมั่นในฝีมือแพทย์ของลั่วชิงยวนจึงมิฝืนใจเพียงแต่กล่าวว่า “เห็นอาการของพระชายาทรงทรุดลงทุกวัน เกรงว่าจะเป็นเพราะความวิตกกังวล พระชายาควรปล่อยวางบ้าง”“เพื่อรักษาพระวรกายให้แข็งแรงขอรับ”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ขอบคุณหมอหลวงเซิ่ง”“ข้าจะระมัดระวัง”ขณะที่กำลังสนทนากัน ก็พลันได้ยินเสียงตวาดดังมาจากด้านนอก“ว่ากระไรนะ! สั่งลงไป ผู้ใดกล้าพูดถึงเรื่องนี้อีกให้ตัดหัวได้เลย!”ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อยด้วยความสงสัย นางจึงสวมรองเท้าเดินออกไปจือเฉานำผ้าคลุมมาสวมให้นางเห็นจักรพรรดิสูงสุดกำลังโมโหอยู่ใต้ชายคา“เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือเพคะ?” ลั่วชิงยวนถามด้วยความอยากรู้จักรพรรดิสูงสุดกล่าวว่า “ไม่มีอะไร เจ้าไปพักผ่อนเถิด ข้ามิได้ดุใครมานานแล้วเลยลองฝึกฝนดู”จากนั้นจักรพรรดิสูงสุด
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1196
เดิมทีนางตั้งใจจะบอกข่าวดีนี้แก่เขาในยามที่เขากับนางคืนดีกันแล้วทว่าสิ่งที่รอคอยกลับเป็นการหลอกลวง เขาชิงเอาเข็มทิศอาณัติสวรรค์ของนางไปบัดนี้เขาใจแข็งเช่นนี้ ลั่วชิงยวนจึงจำต้องบอกเรื่องนี้แก่เขาในใจนางยังคงมีความหวัง หวังว่าเพื่อลูกในครรภ์ ฟู่เฉินหวนอาจจะใจอ่อนลงบ้างทว่าประตูบานนั้นยังคงปิดสนิทนอกจากเสียงลมหวีดหวิวที่พัดผ่านก็ไม่มีเสียงตอบรับใดสายลมหนาวราวกับจะพัดพาความอบอุ่นสุดท้ายในใจนางให้หายไปน้ำตาใสไหลรินอาบแก้มซีดเผือดลั่วชิงยวนหันหลังเดินจากไปอย่างเงียบงันเหล่าบ่าวไพร่ในตำหนักเห็นนางแล้วอยากจะทักทาย แต่ก็ลังเล มิกล้าเอ่ยปากบัดนี้ลั่วชิงยวนราวกับคนไร้วิญญาณ เดินออกจากตำหนักไปอย่างไร้จุดหมายนางเดินไปเรื่อย ๆ รู้สึกราวกับว่าสายลมหนาวจะพัดพาร่างนางให้แหลกสลายไป ความหนาวเหน็บกัดกร่อนกระดูก......ภายในห้องตำรา ฟู่เฉินหวนทรุดลงนอนสลบแน่นิ่งกองอยู่ที่มุมห้อง พื้นเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดจนกระทั่งซูโหยวกลับมาพบเข้า จึงรีบให้คนไปตามหมอหลวงมู่มาโดยด่วนหมอหลวงมู่ตรวจอาการแล้วก็ตกใจยิ่งนัก รีบปรุงยาให้ทันทีและยังนำโสมมังกรที่ตกทอดกันมาในตระกูลออกมาตัดแบ่งส่วนเล็ก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1195
เขามิอยากแตะต้องนางแม้เพียงปลายเล็บฟู่เฉินหวนรีบส่งคนออกไปตามล่าเฉินชี แล้วจึงกวาดสายตามองลั่วชิงยวนที่นอนอยู่บนพื้นหิมะอย่างเย็นชาก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “พากลับไป”องครักษ์สองนายเข้ามาพยุงลั่วชิงยวน แล้วพานางออกไปจากศาลาลั่วชิงยวนจ้องมองฟู่เฉินหวนด้วยดวงตาแดงก่ำ เมื่อสบเข้ากับสายตาเย็นชาของเขา หัวใจนางก็พลันเหมือนถูกบีบขณะที่นางถูกพาตัวออกไป เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นทั่วศาลาเสียดแทงโสตประสาทยิ่งนักเมื่อกลับถึงตำหนัก ฟู่เฉินหวนก็รีบจัดการวางกำลังคนไปจับตัวเฉินชีลั่วชิงยวนยืนรออยู่ท่ามกลางหิมะ จนกระทั่งเขาจัดการทุกอย่างเสร็จจึงเดินเข้าไปหา“ฟู่เฉินหวน...”ทว่าฟู่เฉินหวนกลับมองนางด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตำรา แล้วปิดประตูใส่หน้าเสียงปิดประตูดังสนั่น ทำให้ลั่วชิงยวนสะดุ้งตกใจนางมิยอมแพ้ เดินไปเคาะประตู “ฟู่เฉินหวน ท่านรังเกียจหม่อมฉันแล้วใช่หรือไม่!”“เฉินชีกับลั่วฉิงร่วมมือกัน! เหตุใดท่านจึงหลอกเอาเข็มทิศของหม่อมฉันไป! ทั้งหมดนี้เป็นแผนของพวกเขา!”นางทุบประตูเรียก “ฟู่เฉินหวน ท่านต้องอธิบายให้หม่อมฉันฟัง!”ประตูเปิดออกกะทันหันฟู่เฉินหวนก้าวออกมาด้วยความโกรธ
