เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 739
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 740
"เจ้ามองข้าแบบนี้ทำไมกัน!" ซางเชวี่ยเหมือนจะรับไม่ได้กับสีหน้านิ่งๆ ของจั๋วซือหรานซะแล้ว จึงลงมือทันที คิดจะรีบฉีกทึงสีหน้านิ่งบนหน้าของจั๋วซือหรานทิ้ง นางอยากจะเห็นหญิงสาวคนนี้อ้อนวอน! อยากเห็นหญิงสาวคนนี้กรีดร้องทรมาน!"ข้าจะควักลูกตาเจ้าออกมาเสีย!" เสียงของซางเชวี่ยยังไม่ทันขาด ร่างก็พุ่งไปอยู่ข้างตัวจั๋วซือหรานแล้วเพราะความเร็วมหาศาล กระพือลมเย็นเยียบขึ้นมาซางถิงเอ่ยเตือนเสียงต่ำ "ระวัง!"เขาคิดไม่ถึง! ว่าซางถิงนี่จะ...ซางถิงเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน "นางสูดรับความสามารถกับพลังของสัตว์ที่ควบคุมสองชนิดได้พร้อมกัน!"แสงเงินบนผิวหนัง เป็นพลังป้องกันจากเกล็ดสีเงินของงูเพลิงเงินตัวนั้นอย่างไม่ต้องสงสัยแต่ความเร็วนี้ และยังมีการโจมตีกรงเล็บที่ส่งเสียงเคร้งคร้างตอนที่โจมตีใส่จั๋วซือหรานด้วย...ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นสัตว์ที่ควบคุมประเภทนกที่รวดเร็วแน่นอนบางทีอาจจะเป็นสัตว์ที่ควบคุมประเภทนกเหยี่ยว!แต่ซางเชวี่ยแม้จะฉากเข้ามาข้างตัวจั๋วซือหราน แต่การโจมตีก็ไม่ได้โจมตีโดนจั๋วซือหรานอย่างราบรื่นเสียงชิ้ง!ดังขึ้น ถูกจั๋วซือหรานกันออกไปแล้ว"เจ้าอาจจะยังเข้าใจข้าไม่พอ" เสียงของจั๋วซือหราน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 741
ซางถิงเดิมทีคิดว่าเป็นเลือดของซางเชวี่ยที่หยดลงมาบนมือจั๋วซือหราน เพราะสีหน้าของจั๋วซือหรานนั้นนิ่งมาก สงบนิ่งสุดๆมองอย่างไรก็ไม่เหมือนคนที่บาดเจ็บจนตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบแต่พอเพ่งมองดีดีก็จะพบว่า ไม่ใช่เลือดของซางเชวี่ย แต่เป็นมือของจั๋วซือหรานที่บาดเจ็บจากการปะทะกับซางเชวี่ยจริงๆจากนั้นเลือดสดก็ไหลลงมาตามแขน นิ้ว และค่อยๆ หยดลงพื้นซางถิงม่านตาหดลง "จั๋วจิ่วเจ้า...ไม่เป็นไรใช่ไหม?""อื๋อ?" จั๋วซือหรานก้มลงมองแผลบนแขนของตนเองผาดหนึ่ง "ไม่เป็นไร"พริบตาที่นางตระหนักถึงแผลบนมือตนเอง ที่บาดแผลเลือดก็หยุดไหลไปแล้วระดับความแข็งแกร่งของร่างกายนางกับระดับการฟื้นฟู น่าตกตะลึงจริงๆแต่เพราะนางบาดเจ็บ แต่ซางเชวี่ยกลับไม่มีแผลที่ชัดเจน จึงทำให้ซางเชวี่ยมั่นใจขึ้นมาก"จั๋วซือหราน ข้าจะดูว่าเจ้าจะทนได้อีกแค่ไหน ข้าสู้กับเจ้าแบบนี้ได้ทั้งวันเลย" ซางเชวี่ยเอ่ยขึ้นนางมีสัตว์ที่ควบคุมซึ่งสามารถยืมพลังมาใช้ได้ และรักษาสภาพได้ยาวนาน คำพูดนี้ตามหลักแล้วคือพูดไม่ผิดแต่ว่าจั๋วซือหรานกลับยิ้มจนปากโค้ง เอ่ยขึ้นเสียงเรียบว่า "ไม่ เจ้าสู้ได้ไม่ถึงทั้งวันหรอก แค่หนึ่งเค่อเจ้าก็ไม่ไหวแล้ว""พูดจา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 742
ไม่กัดเจ้าจนตาย แต่แค่ตบเจ้าเล่นไปมาด้วยกรงเล็บเท่านั้น...หนึ่งสองสามสี่ ถุงเก็บสัตว์ของนางล้วนถูกสูดรับไปหมดแล้วซางเชวี่ยคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าจะมีคน ที่สามารถยืนหยัดได้ภายใต้การสูดรับพลังจากถุงเก็บสัตว์ทั้งสี่ของนางนางไม่เคยถูกบีบจนถึงระดับนี้มาก่อนจั๋วซือหรานหัวเราะขึ้นเบาๆ ในที่สุดก็พูดขึ้นว่า "ข้าเคยบอกแล้ว ว่าเจ้ายังไม่เข้าใจข้าพอ""ใครอยากจะไปเข้าใจเจ้ากัน!" ซางเชวี่ยตะคอกขึ้นอย่างโมโห"ที่เรียกว่ารู้เขารู้เรา...สรุปคือ ถ้าหากเจ้าเข้าใจ ก็น่าจะรู้ ว่าตอนที่ข้าสู้กับเหยียนอีของตระกูลเหยียนในครั้งนั้น หลังจากที่เลือดอสูรคุ้มคลั่ง ก็ถูกข้าปล่อยลมออกอย่างรวดเร็ว" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นซางเชวี่ยตะลึงงันปล่อย...ลม? นางไม่ใช่คนโง่ ถ้าหากคนโง่คงไม่มีทางถูกคนในตระกูลให้ความสำคัญซางเชวี่ยเหมือนจู่ๆ จะเข้าใจขึ้นมา ไม่ใช่ว่าจั๋วซือหรานจู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นแข็งแกร่ง แต่ว่าตนเองนั้น...อ่อนแอลงต่างหากจะว่าไป ก็เหมือนหลังจากที่จั๋วซือหรานสร้างบาดแผลเล็กๆ ขึ้นมาแล้วบาดแผลที่ไม่เจ็บไม่คันเหล่านั้น ซางเชวี่ยเดิมทีคิดว่าไม่มีอะไร แต่พอเทียบกันแล้ว บางทีอาจจะมีอะไรอยู่ด้านในก็ได้"เจ้า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 743
คนของโถงตัดหัว เดิมทีคิดว่าซางเชวี่ยคุณหนูสี่ของตนเองชนะแน่แล้ว!ถึงอย่างไรคนที่ทำให้คุณหนูสี่ต้องสู้ถึงระดับนี้ พวกเขาก็ไม่เคยเจอมาก่อนแต่คิดไม่ถึงว่า พริบตาต่อมาสถานการณ์จะเปลี่ยนไป!พลังยิ่งใหญ่มหาศาลวูบหนึ่ง สั่นสะเทือนขึ้นมา!จากนั้นแรงกดดันทางจิตวิญญาณก็เข้ามาราวกับผลักภูเขาล้มทะเล!และใจกลางพลังงานนี้ ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นจั๋วซือหราน!นางซ่อนความสามารถไว้แค่ไหนกันแน่นะ?!ซางเชวี่ยเองก็ไม่คาดคิดว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหันเช่นนี้ ถลึงตากว้าง "เจ้าทำไมถึง..."ยังมีพลังแบบนี้ด้วยอยู่ด้วยหรือ?!จั๋วซือหรานมองนาง เสียงเองก็สงบขึ้นมามาก สงบนิ่งราวกับกำลังพูดกับฟ้าและดิน"โอ้ เพราะก่อนหน้านี้ตอนอยู่บนเวที ไม่ค่อยได้ใช้พลังสักเท่าไร" จั๋วซือหรานเอ่ยต่อ "เดิมทียังคิดว่าจะประหยัดไว้ ไม่คิดว่าเจ้าจะมาหาข้าเอง ดูท่าจะคงไม่ได้ประหยัดแล้ว ถือว่าเก็บมาให้เจ้าก็แล้วกัน"คนของโถงตัดหัวล้วนถลึงตาโต นี่จะมาเก็บนั่นโน่นนี่มาให้คุณหนูของพวกเขาได้อย่างไรกันหรือว่าต้องขอบคุณนางด้วยไหม!ในใจพวกเขาล้วนคิดกันเช่นนี้ สายตาถลึงมองจั๋วซือหรานและเห็นว่าหญิงสาวคนนี้เหมือนเดาได้ว่าพวกเขาคิด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 744
คนของโถงตัดหัวทยอยกันเข้าไปล้อมซางเชวี่ย "คุณหนูสี่!"พวกเรารีบประคองซางเชวี่ยขึ้นมา หลังจากซางเชวี่ยลุกขึ้น กลับโบกมือสลัดออกจากการประคองของพวกเขาเดินโซซัดโซเซไปทางจั๋วซือหรานสองก้าวมุมปากนางมีเลือดสดติดอยู่ ในตามีไฟโกรธที่ไม่ยินยอม จ้องเขม็งไปที่จั๋วซือหรานสีหน้าเหมือนคุ้มคลั่งไปแล้ว "ข้าไม่มีทางแพ้ ข้าจะแพ้ได้อย่างไร ข้าจะ...ตายไปพร้อมกับเจ้า!""คุณหนูสี่ ท่านบ้าไปแล้วหรือ?!" คนของโถงตัดหัวคิดจะดึงนางไว้ แต่กลับดึงไม่อยู่ทำได้แค่มองเส้นลมปราณบนหน้านางปรากฏสีประหลาดขึ้นมา ดวงตาสีฟ้าทึมที่สายเลือดตระกูลซางมีแต่เดิม ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทึม คล้ายกับเลือดคนของโถงตัดหัวสัมสผัสได้ว่านางคิดจะทำอะไร ก็ล้วนหวาดกลัวกัน ทยอยกันถอยออกไปซางถิแค่มองเห็นหน้าตาของซางเชวี่ยตอนนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปแล้วเขาหมุนตัวฉับพลัน ขวางจั๋วซือหรานไว้ด้านหลัง ไม่มีปิดบังอะไรอีกแล้ว ทำปางมือออกมาอย่างรวดเร็วสีน้ำเงินทึมในดวงตาทึมขึ้นกว่าเดิม พลังเองก็รุนแรงกว่าก่อนหน้านี้มหาศาล!จั๋วซือหรานเงยหน้ามองชายหนุ่มที่มาขวางไว้ตรงหน้า ก็เข้าใจแล้ว ว่านี่น่าจะเป็นความสามารถที่ซางถิงคิดจะซ่อนเอาไว้ ดูแล้วคล้า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 745
อืม...จั๋วซือหรานมองแผ่นหลังสูงโปร่งนี้แม้ตัวเองจะไม่ได้กลัวก็ตามแต่ว่า หลังจากผ่านการสังเกตสั้นๆ ตัวตนฐานะของชายคนนี้ก็ออกมาแล้วจั๋วซือหรานในใจมีคำตอบแล้ว"นี่มันคืออะไร" จั๋วซือหรานถามชายหนุ่มตอบ "เป็นสิ่งที่ข้าหลอมสกัดออกมา..."จั๋วซือหรานคิดว่าเป็นภาชนะอาวุธเวทอะไรเสียอีก คิดไม่ถึงว่าคำตอบที่ชายหนุ่มตอบมาคือ "เครื่องป้องกัน สามารถขังนางไว้ในนี้ เช่นนี้ต่อให้นางคิดโจมตีด้วยการระเบิดตนเอง คลื่นพลังก็ยากที่จะสร้างผลกระทบกับคนด้านนอก"จั๋วซือหรานมองแผ่นหลังสูงโปร่งของเขา ยิ้มปากโค้ง ในรอยยิ้มมีความชื่นชมอยู่ระดับหนึ่ง"โตขึ้นแล้วนะ พูดจาก็คล่องแล้วด้วย" จั๋วซือหรานพอพูดออกมา หลังของชายหนุ่มก็แข็งทื่อขึ้นทันทีจากนั้นตอนที่เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ก็เริ่มมีอาการติดอ่างขึ้นมา "ข้า ข้ามาช้าไป น่า...น่าจะมาให้ไวกว่านี้!""ไม่เป็นไร" จั๋วซือหรานยิ้มเอ่ยขึ้น "น้องชิ่งแค่ตรงเข้ามาช่วยคุ้มกันข้า ข้าก็ซาบซึ้งมากแล้ว"คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือชิ่งหมิง...ซือหลี่ฝานเทียนของหน่วยสืบสวนพิเศษนั่นเองเพียงแต่เขาในตอนนี้ ไม่ใช่เด็กหนุ่มอย่างเคย แต่สลัดคราบกลายเป็นผู้ใหญ่แล้วเขาเคยบอกกับ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 746
ยิ่งไปกว่านั้นนักหลอมศัสตราคนนี้ เหมือนจะมีความสามารถการหลอมเครื่องป้องกัน แล้วยังดูเชื่อฟังจั๋วซือหรานมากด้วย'ชาม' ที่ซ้อนกันอย่างอลังการนั่นถูกเก็บลงมาเรียบร้อย สุดท้ายก็เปลี่ยนมาสิ่งที่ดูเหมือนไม้บรรทัดทั้งกว้างทั้งใหญ่ชิ้นหนึ่งส่วนซางเชวี่ยยืนอยู่ด้านหลังของไม้บรรทัด จ้องเขม็งมาที่จั๋วซือหรานจั๋วซือหรานเองก็มองนางนิ่งๆ เช่นกัน กอดอกอย่างไม่สะทกสะท้านริมฝีปากซางเชวี่ยไม่มีสีเลือด กระทั่งเส้นลมปราณที่ปรากฏบนใบหน้าอย่างผิดปกติก่อนหน้านี้ ก็ดูจางลงไปอย่างเห็นได้ชัดซางถิงที่ก่อนหน้าเตรียมตัวรับการระเบิดตัวเองของซางเชวี่ย ตอนนี้กลับรู้สึกประหลาดใจ "นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น?"จั๋วซือหรานมองไปทางเขา "ก่อนหน้านี้ข้าทำการเปิดผ่านช่องพลังบนตัวนางไว้แล้ว พวกพลังจากสัตว์ที่ควบคุมที่นางเปิดช่องพลังรับมา ล้วนเก็บไว้ไม่อยู่บนตัวนาง คล้ายๆ กับที่ข้าเจาะรูเอาไว้บนตัวนางก่อนหน้านี้ รั่วออกมาจนหมด"จั๋วซือหรานพูดพลางจ้องมองซางเชวี่ยเรียบๆ ผาดหนึ่ง "ยิ่งไปกว่านั้นก็เหมือนกับลูก..."จั๋วซือหรานหยุดคำว่า 'ลูกโป่ง' เอาไว้ บอกต่อมาว่า "พลังบนตัวนางยิ่งมาก เจ้า 'รู' นี่ก็จะยิ่งโตมากขึ้น รั่วออกมาเ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 747
จั๋วซือหรานเดินขึ้นหน้า โบกมือดึงไหมกู่บนมือซางเชวี่ยทำได้แค่เดินตามนางไปตอนที่เดินผ่านคนของโถงตัดหัวตระกูลซาง จั๋วซือหรานเองก็ไม่มีท่าเกรงกลัวอะไรเอาจริงๆ คือ เดินอาดๆ ผ่านไปหน้าตาเฉยแต่พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรกับจั๋วซือหราน!ทำได้แค่มองนางพาซางเชวี่ยไปแบบทำอะไรไม่ได้และไม่ไช่ไม่คิดจะลงมือเพื่อรั้งนางไว้ แต่พอคิดแล้ว เหตุผลก็เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องมีคนที่คุณหนูสี่ทำอะไรไม่ได้ พวกเขาไม่มีทางรั้งนางไว้ได้หรอก! ไหนจะยัง ข้างๆ นางยังมีซางถิงกับผู้แข็งแกร่งนักหลอมศัสตราที่ไม่รู้จักปกป้องอยู่ด้วยนะ!กลับไปหารือกันก่อนแล้วค่อยตัดสินใจดีกว่าไม่มีคนห้ามจั๋วซือหราน เพียงแต่ว่า ตอนที่ผ่านหน้าพวกเขา จั๋วซือหรานจู่ๆ ก็หยุดเท้าลงน่าจะเพราะสิ่งที่เจอก่อนหน้านี้ ทำให้พวกเขาได้ผลกระทบและการคุกคามอย่างมากจั๋วซือหรานหยุดลงตรงหน้าพวกเขาเช่นนี้ พวกเขาก็ตึงเครียดกันขึ้นมาทันที"ไม่ต้องเครียดไป" จั๋วซือหรานเหมือนมองออกถึงความเครียดพวกเขา เอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบพูดต่อว่า "ข้าก็แค่อยากจะเตือนพวกเจ้าคำหนึ่ง เรื่องนี้เดิมทีเป็นพวกเจ้าที่มาหาเรื่องข้าก่อน ผลลัพธ์คือถูกข้าตอบโต้กลับ สรุปก็คือ เป็นพว
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 946
และตอนที่ฮั่วจือโจวกำลังหารือเรื่องเปิดโรงเตี๊ยมอยู่กับเจี่ยงเทียนซิงและอินเจ๋ออัน ก็ได้รู้ข่าวการพระราชทานรางวัลนี้พวกเขาสามคนสบตากัน"จักรพรรดิเฒ่านี่ร้ายจริงๆ"จั๋วซือหรานไม่ได้ส่งเสียง หลังจากได้ยินคนวังประกาศราชโองการจบ นางก็ยืนนิ่งไม่ขยับคนวังเองก็ดูกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เรียกนางขึ้นคำหนึ่ง "แม่นางจิ่ว ขานรับราชโองการสิ"จั๋วซือหรานไม่ขยับ นางมองราชโองการฉบับนั้น อันที่จริงในใจกำลังพิจารณาจะรับดีไหมองค์จักรพรรดิเฒ่าดีดลูกคิดรอบนี้ ลูกคิดแทบจะกระเด็นมาโดนหน้านางอยู่แล้วพระราชทานเงิน พระราชทานจวน พระราชทานวังสวน สิทธิ์อำนาจพ่อค้าหลวง พวกนี้ไม่มีปัญหาอะไร ใกล้เคียงกับที่นางขอองค์จักรพรรดิเฒ่าไว้แต่การอวยยศ...แต่งตั้งขุนนางกับพื้นที่ศักดินา แบบนี้มันเกินไปจริงๆในสายตาคนนอก นางเป็นแค่หญิงสาวคนหนึ่ง ได้รับยศมา เรียกได้ว่าจะกลายเป็นโหวหญิงชั้นสูงเพียงคนเดียวของเมืองหลวงไปเลยยิ่งไปกว่านั้นยังมีพื้นที่ศักดินาให้ เรื่องดีจะตายนี่?แต่การแต่งตั้งเป็นหัวหน้าแพทย์หลวง แม้จะชั่วคราว แต่ใครจะรุ้ว่าต้องนานแค่ไหน?ต้องไปเข้ากะอะไรแบบนั้น น่ารำคาญจะตายยิ่งไปกว่านั้นตำแหน่งข้า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 945
จั๋วซือหรานพอได้ยินเสียงนี้ ก็ไม่เร่งไม่ร้อน ชนแก้วกับจั๋วอวิ๋นฉีก่อน จากนั้นจึงค่อยๆ ดื่มสุราในแก้วลงไปจนหมดตอนนี้ นางกับจั๋วอวิ๋นฉีก็กลายเป็นผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสห้าของตระกูลจั๋วแล้วพอวางแก้วลง จั๋วอวิ๋นฉีก็หน้าเย็นชาลงมา เขาหน้าตาหล่อเหล่า แต่ตอนที่สีหน้าเย็นชา ก็ให้ความรู้สึกบีบคั้นที่เย็นเยียบมากเขามองไปทางผู้อาวุโสที่พูดเมื่อครู่นี้คนคนนั้นหดคอลง ไม่กล้าส่งเสียงอีกจั๋วซือหรานไม่ได้ใส่ใจ งานเลี้ยงเริ่มขึ้นแล้วตอนที่อาหารกลางวันดำเนินไปครึ่งหนึ่ง ด้านนอกประตูจู่ๆ ก็มีรายงาน ว่าคนในวังมาแล้ว"คนในวัง?" ยังมีคนไม่เข้าใจ คนในวังมาบ้านตระกูลจั๋วทำไมเพียงไม่นานก็เห็นคนวังประกาศราชโองการในชุดเรียบร้อยเดินเข้ามา เพียงแต่ว่า ดูแล้วหายใจหอบอยู่ น่าจะรีบเข้ามาพอควรคนวังประกาศราชโองการพอเห็นจั๋วซือหราน ก็เผยรอยยิ้มออกมา "แม่นางจิ่วที่แท้ก็อยู่ที่นี่นี่เอง ข้าน้อยหาตัวมาพักหนึ่งแล้ว เกรงว่าจะพลาดฤกษ์ประกาศราชโองการ"สายตาของคนตระกูลจั๋ว ทยอยกันมองจั๋วซือหรานตอนนี้ คนวังประกาศราชโองการจึงลากเสียงขึ้นดังลั่น "จั๋วซือหราน...รับราชโองการ...!"จั๋วซือหรานลุกขึ้น เตรียมจะทำท่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 944
ผู้อาวุโสสาม!?ครั้งที่แล้วที่นางกลับไปตระกูลจั๋ว คือเชิญนางไปเป็นผู้อาวุโสหรือ?!อย่าว่าแต่พวกที่มาดูมหรสพเลย กระทั่งเฉวียนคุนพอได้ยินคำเรียกนี้ก็ยังตะลึงไปและเพราะอารมณ์ในใจเขาตื่นเต้นเกินไป จึงสั่นไปทั้งตัว!เรียก เรียกว่าอะไรนะ?!นี่เรียกว่า! สะใจสินะ! เขาตอนนั้นยังจำได้ว่า คุณหนูจิ่วออกจากตระกูล ตอนนั้นคนมากมายล้วนรอดูนางเป็นตัวตลก หรือรู้สึกว่านางนี่ล่ะที่เป็นตัวตลกตอนนั้นส่งคนใช้มามากมายมาที่เรือนของนาง แต่ละคนล้วนรู้สึกเหมือนถูกเนรเทศอย่างไรอย่างนั้น รู้สึกว่าจะไม่มีวันได้กลับไปเชิดหน้าชูตาอีกแล้วมีแค่เขาที่อยู่รอด! นับจากตอนนั้นเขาก็เริ่มเชื่อมั่นว่านายท่านจะต้องก้าวหน้าแน่!จั๋วซือหรานได้ยินคำเรียกนี้ สีหน้าก็ดูสงบนิ่งมากทุกคนเห็นสีหน้านางก็รู้แล้ว นางคงรู้เรื่องนี้มานานแล้วพอคนใช้รายงานเสร็จ ก็มองจั๋วซือหรานอย่างตึงเครียดขึ้นมาราวกับ...กลัวว่านางจะปฏิเสธพวกเขาถูกส่งมาเชิญนาง ถ้าหากเชิญไม่ได้ กลับไปอาจจะถูกลงโทษก็ไม่แน่ดังนั้นพวกเขาจึงมองดูการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของจั๋วซือหราน เตรียมว่าถ้าหากเห็นเค้าลางการปฏิเสธในสีหน้า พวกเขาก็จะอ้อนวอนนางทันทีแต่จั๋วซือห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 943
ตอนที่เฉวียนคุณเคาะประตูจั๋วซือหรนา นางเพิ่งจะวุ่นกับการหลอมยา...งานช่วงเช้าเสร็จเฉวียนคุนรีบเข้ามารินชาให้นางจั๋วซือหรานรับไปดื่มสองอึก "ทำไมหรือ?"เฉวียนคุนเอ่ยขึ้นว่า "นายท่าน นี่มันเรื่องอะไรกัน"สีหน้าของเฉวียนคุณปั้นยาก "เดิมทีเรือนของพวกเราก็ไม่ได้เล็กอะไร ตามหลักการแล้วก็พออาศัยอยู่"เดิมทีก็มีแค่นายท่าน ข้า เด็กฉลาด เฮยหลิง นี่ก็ไม่ใช่ว่าพออยู่เหลือเฟือหรือ"แต่ก่อนหน้านั้นก็เพิ่งจะมีใต้เท้าพวกนั้นที่ท่านช่วยกลับมาจากตระกูลเฟิง" เฉวียนคุนเอ่ยขึ้นหมายถึงพวกเหล่าองครักษ์เงาของเฟิงเหยียนที่นางช่วยกลับมา"ตอนนี้ยังมีพ่อลูกสกุลเหยียนอีก" เฉวียนคุนเอ่ยต่อ "ดังนั้นห้องข้างจึงไม่ค่อยพอแล้วนะ"ห้องพักคนใช้นอกเรือนยังว่างอยู่ ปัญหาคือ เฉวียนคุนมองว่าคนเหล่านี้ นายท่านก็ไม่ได้มองพวกเขาเหมือนคนรับใช้ ดูคล้ายจะเป็นแขกมากกว่าจะให้แขกไปอยู่ในห้องพักคนใช้ก็ไม่ได้..."อา..." จั๋วซือหรานฟังถึงจุดนี้ ก็เข้าใจความหมายของเฉวียนคุนแล้ว "อย่างนี้นี่เอง รู้แล้ว"เฉวียนคุนพยักหน้า "นายท่านเข้าใจบ้างก็ดีแล้ว ตอนนี้ยังพอจัดให้ได้ถูไถ แต่หลังจากนี้ถ้าฮูหยินกับนายท่านกลับมา ก็น่าจะจัดไม่ลง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 942
แต่หลังจากที่พวกเขาออกไป จั๋วซือหรานกลับไม่ได้ลงมาจากบนกำแพงล้อมแต่ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ผ่านไปครู่หนึ่ง นางจึงเอ่ยขึ้นว่า "พวกเจ้ายังมีเรื่องอะไรอีก"นางปวดหัว เรื่องนึงสงบลงอีกเรื่องก็ผุดขึ้นมา นางสัมผัสได้นานแล้ว ต่อให้จะเป็นตอนที่คุมเชิงกับคนตระกูลเฟิงที่ไล่ตามเฟิงหร่านมา นางก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่จับจ้องแอบมองอยู่จากมุมหนึ่งมาโดยตลอดแล้วพอคนจากไป นางก็รออยู่อีกพักหนึ่ง สายตาที่แอบมองอยู่นั่นก็ยังอยู่นางเองก็ขี้เกียจมาเสียเวลาอยู่ตรงนี้แล้ว จึงส่งเสียงขึ้นมาตรงๆตอนนี้เอง ในมุมลับตา ก็มีเงาสองร่างเดินออกมาจั๋วซือหรานรู้จักหนึ่งในนี้ นางเลิกคิ้ว "วันนี้คึกคักเสียจริง"พอได้ยินคำนี้ เหยียนฉีก็รู้สึกเขินหน่อยๆ เขาประสานมือให้ "แม่นางจิ่ว ไม่เจอกันเสียนาน"จั๋วซือหรานพยักหน้า มองไปยังคนข้างๆ ผาดหนึ่งเหยียนฉีเอ่ยแนะนำว่า "นี่ นี่คือพ่อของข้าเหยียนเจิน"จั๋วซือหรานคิดอยู่ครู่หนึ่ง "เข้ามาสิ"นางไม่ได้กระโจนกลับจากกำแพงล้อมหรือกระโจนออกไป แต่ยืนขึ้นย้ำไปตามสันกำแพง เดินตรงไปยังประตูหน้าพร้อมพวกเขาตอนที่พวกเขาเดินมาถึงประตูเรือนหลัก จึงมีเงาแดงร่างหนึ่งร่อนลงมาตรงหน้าพวกเขา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 941
พอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน หานกวงก็พยักหน้า "ใช่แล้ว"จั๋วซือหรานมุมปากกระตุก "ไม่จบไม่สิ้นเสียที"หานกวงฟังออก ถึงความเย็นชาและขุ่นเคืองในน้ำเสียงของแม่นางจิ่วจั๋วซือหรานผลักประตูออก เดินไปที่ห้องตะวันออกเฟิงหร่านพยุงร่างขึ้นมานั่งบนเตียง นางอยู่ในชุดดำ มีบาดแผลอยู่ไม่น้อย มีเลือดซึมออกมาข้างนอกด้วยจั๋วซือหรานแค่เหลือบมอง ก็รู้ว่าปัญหาไม่ใหญ่นักนางเดินเข้าไป ใช้มือหนึ่งจับชีพจรของเฟิงหร่าน อีกมือหนึ่งโยนขวดใบหนึ่งให้นางเฟิงหร่านก็รับไปแบบมือไม้พัลวัน "พี่จั๋ว นี่คือ...""เจ็บไม่หนักมาก กินยาเอาเองเลย" จั๋วซือหรานตอบมาเฟิงหร่านเดาว่าด้านในน่าจะเป็ยารักษาอะไรบางอย่าง นางพยักหน้า "ได้เลย ขอบคุณพี่จั๋วมาก"นางเดิมทียังคิดจะเอ่ยปาก บอกเรื่องในตระกูลเฟิงกับจั๋วซือหรานแต่ก็เห็นว่าว่าหลังที่จั๋วซือหรานส่งยาให้นางแล้ว ก็หมุนตัวเดินไปนอกประตูทันทีเฟิงหร่านรีบถามขึ้น "พี่จั๋ว ท่านจะไปไหน?"จั๋วซือหรานมุถมปากกระตุก "คนตระกูลเฟิงที่ไล่สังหารเจ้ามาพวกนั้น มาล้อมอยู่นอกบ้านข้าแล้ว พอดีเลย คืนนี้ข้าจะได้ไม่ต้องไปหาพวกเขา"พูดจบ นางก็เดินออกจาห้องไปเฟิงหร่านนั่งลงบนเตียงงงๆ แล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 940
แพงไม่ว่า แต่บางทีมีเงินก็หาซื้อไม่ได้พวกเขาตอนนี้เพิ่งจะรู้สึกขึ้นได้ว่าตัวตนนักกลั่นยาของจั๋วซือหรานนั้นมีประโยชน์มากจริงๆถ้าหากเดิมทียังรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง ตอนนี้ก็แทบจะไม่เหลืออยู่แล้วสายตาของพวกเขาเปล่งประกายจับจ้องจั๋วซือหรานจั๋วซือหรานพอได้ยินก็ยิ้มๆ นางมองสายตาเปล่งประกายรอบๆ จากนั้นจึงมองไปทางผู้อาวุโสใหญ่"ถ้าหากให้ข้าตัดสินใจได้ล่ะก็ เงื่อนไขนี้ไม่มีปัญหาแน่นอน"เสียงของจั๋วซือหรานสงบนิ่งมาก "จะทำเช่นที่มอบให้กับตระกูลฮั่ว มอบยาลูกกลอนให้ตระกูลจั๋ว กระทั่งถ้าอารมณ์ดี จะมอบที่ขั้นสูงกว่าให้ด้วย แต่เงื่อนไขก็คือ ตระกูลจั๋วข้าต้องมีอำนาจตัดสินใจ แล้วก็ไม่ใช่ว่ามีพวกกลุ่มที่กระโจนตัวลากใบหน้าแก่ๆ ออกมาสั่งโน่นสั่งนี่กับข้า"จั๋วหลานฟังถึงคำนี้ ในใจก็อดสั่นกึกขึ้นไม่ได้เขาฟังออกถึงความหมายเชิงลึกในคำพูดนาง...ถ้าหากวันไหนที่นางไม่มีอำนาจตัดสินใจในตระกูลจั๋ว นางก็จะตัดการส่งมอบให้ได้ตลอดเวลา พวกเขาไม่มีทางเลือกเลยแม้แต่น้อยดังนั้น ไม่ว่าในใจเหล่าผู้อาวุโสที่นี่จะมีความคิด 'ฟังนางไปก่อนชั่วคราว หลังจากนี้ค่อยว่ากัน' แค่ไหน ตอนนี้ก็ต้องดับมอดลงไปทันทีจั๋วซือหรานพ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 939
ทุกคนเห็นว่าบนหน้าจั๋วซือหรานมีรอยยิ้มจางๆ อยู่ตลอดแม้จะไม่มีความหมายอะไร ลอยอยู่ผิวเผิน แต่ก็มีอยู่มาตลอดจนตอนที่คำพูดนี้ออกมา รอยยิ้มผิวเผินบนหน้านางเหล่านั้นก็หายวับไปทันทีเหลือเพียงความเย็นชาไร้ความรู้สึกนางบอกกับคนวังจดบันทึกที่อยู่ข้างๆ "รบกวนเจ้าด้วย"คนวังจดบันทึกรู้ว่าคนผู้นี้เป็นตัวตนที่สำคัญแค่ไหนสำหรับฝ่าบาทดังนั้นท่าทีจึงนอบน้อมมาก หยิบม้วนผ้าไหมเลืองทองออกมาคลี่ออกใครก็เห็นลายมังกรที่อยู่บนนั้น...นี่มันคือราชโองการ!คนวังจดบันทึกหยิบพู่กันออกมา เริ่มตวัดเขียนขึ้นบัญชาสวรรค์ จักรพรรดิรับสั่ง ตระกูลจั๋วมีบุตรสาว ชื่อนามหรูซิน จึงขอพระราชทานงานอภิเษกให้กับฉินตวนหยางปราชญ์แห่งกรมดาราศาสตร์...หลังจากได้ยินคนวังจดบันทึกอ่านประกาศร่างราชโองการจั๋วหรูซินยังคงเป็นลมไม่ได้ เพราะยาเม็ดนั้นที่จั๋วซือหรานให้มาอหังการเหลือเกิน บอกว่าจะทำให้นางสติตื่นตัว ก็ทำให้ตื่นตัวได้จริงๆดังนั้นนางจึงโกรธแค้นจนเกินทน กระอักเลือดสดออกมาจั๋วซือหรานลุกขึ้นยืน ในดวงตาไม่มีคนผู้นี้อยู่อีก ราวกับว่า ล้างแค้นสิ่งที่ควรทำเรียบร้อยคนอย่างจั๋วหรูซิน ไม่จำเป็นต้องมาอยู่ในสายตานางอี
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 938
ถังหยวนมองสภาพจั๋วหรูซินตอนนี้ เขาอดมีสายตาสับสนขึ้นมาไม่ได้ตรงหน้าเขามีภาพตอนที่จั๋วซือหรานถูกลงโทษแวบผ่านขึ้นมา กระดูกสันหลังที่ไม่ยอมคดงอนั่นเก้าแส้ฟาดลงไป หน้าขาวซีด เหมือนจะร่วงพับสิ้นสติ สภาพซมซานน่าเวทนาแต่ในสีหน้าท่าทาง ไม่มีท่าทีเจ็บปวดร้องไห้ชักกระตุกให้เห็นกระทั่งว่า ถังหยวนเกิดความรู้สึกลวงขึ้นมา ว่ามันควรจะเป็นเช่นนี้หรือเปล่า?แต่ตอนนี้พอเห็นท่าทางของจั๋วหรูซิน จึงมีปฏิกิริยาเข้าใจขึ้นทันที จั๋วหรูซินแบบนี้ต่างหากที่เป็นสภาพปกติแต่แบบจั๋วซือหรานนั่น เป็นตัวตนที่แตกต่างจากคนอื่นจั๋วหลานมองจั๋วซือหราน "เสียวจิ่ว พอสบายใจขึ้นบ้างหรือยัง?"จั๋วซือหรานเดินขึ้นไปทีละก้าวทุกคนล้วนคิดว่า หญิงสาวคนนี้ยังไม่สะใจพอ ต้องเข้าไปมองความเจ็บปวดทรมานของจั๋วหรูซินใกล้ๆ จึงจะพอใจจั๋วอวิ๋นชินอดทนอยู่ข้างๆ แม้เขาจะไม่พอใจน้องสาวคนนี้นัก แต่ถึงอย่างไรก็เป็นน้องสาวจะอย่างไรก็ยังมีความรู้สึกทนไม่ไหวอยู่ เขาเตรียมจะยัดยาลูกกลอนให้กับจั๋วหรูซินแล้วแต่ตอนนี้พอเห็นจั๋วซือหรานเดินขึ้นมา แม้เขาจะหยุดเท้าลง แต่ในที่สุดก็ทนไม่ไหวจั๋วอวิ๋นชินเอ่ยขึ้นเสียงขรึม "จั๋วซือหราน หรูชินได้ร
