บทที่ 832

เมื่อนางพูดประโยคนี้ขึ้นมา ทั้งปู๋เยี่ยโหวและเฉี่ยวหลิงก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่ก็รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูงมาก

ที่มหาราชครูสามารถเป็นที่เคารพนับถือในวงการบัณฑิตได้ นอกจากนิสัยส่วนตัวแล้ว ความสามารถของเขาก็ต้องไม่ธรรมดา

เขาต้องผ่านการศึกษาตำรามามากมาย แน่นอนว่าลายมือก็ต้องสวยมาก

โดยทั่วไป ลายมือของคนเราจะได้รับอิทธิพลจากความเคยชิน มักจะมองออกได้บ้าง

แต่คนละคนเขียนตัวอักษรต่างกัน ลายมือก็จะดูแตกต่างกัน

และบางคนที่ศึกษาเรื่องนี้อย่างจริงจัง การจงใจเปลี่ยนลายมือก็ไม่ใช่เรื่องยาก

ในสถานการณ์เช่นนั้น รอบตัวฮ่องเต้เจาหยวนมีคนมากมาย แต่กลับเลือกมหาราชครู นอกจากพวกเขาจะมีผลประโยชน์ร่วมกันแล้ว อาจเป็นเพราะเขามีความสามารถพิเศษ

เฟิ่งชูอิ่งรู้สึกว่าคนอย่างมหาราชครูที่ยอมกินขี้เพื่อเอาชีวิตรอด ต่อให้เฉี่ยวหลิงจะทรมานเขาอย่างไร เขาก็ไม่น่าจะเป็นบ้าเสียสติได้เร็วขนาดนี้

ดังนั้น นางจึงสรุปว่ามหาราชครูแกล้งบ้า

เพียงแต่ช่วงนี้เขาโดนเฉี่ยวหลิงสั่งสอนบ่อยๆ ทักษะการแกล้งบ้าของเขาก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว

ด้วยฝีมือการแสดงของเขา การหลอกเฉี่ยวหลิงที่คิดอะไรอย่างตรงไปตรงมานั้นไม่ใช่เรื่องยาก

ปู๋เยี่ยโ