เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 819
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 820
เขาโพล่งออกมาด้วยความร้อนรนว่า “อย่าเข้ามานะ!”แน่นอนว่าเฉี่ยวหลิงไม่ฟังคำพูดของเขา นางก้าวเดินเข้าไปหาเขาทีละก้าวเขาได้แต่ถอยหลังไปทีละก้าว จนในที่สุดก็ถอยหลังไปชนกำแพงด้านหลัง “อย่าเข้ามานะ!”เฉี่ยวหลิงกอดอกพร้อมกับพูดว่า “มองข้าให้ดีๆ สิ เราเคยเจอกันมาก่อน”เมื่อมหาราชครูได้ฟังคำพูดของนาง เขาก็ยิ่งขนลุก นางยืนอยู่ตรงหน้าเขาโดยไม่มีคางและไม่มีดวงตาแบบนี้ เขาจะกล้ามองได้อย่างไร?เขานั่งขดตัวลงกับพื้นแล้วพูดว่า “ข้าไม่เคยเจอเจ้ามาก่อนแน่ เจ้าจำคนผิดแล้ว!”เหล่าวิญญาณร้ายที่เหมยตงยวนพามาก่อกวนในจวนมหาราชครู ส่วนใหญ่เขาเคยเจอและรู้จักแต่สำหรับเฉี่ยวหลิง เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลยแม้แต่น้อยเฉี่ยวหลิงมองดูท่าทางของเขาแล้วครุ่นคิด “ดูเหมือนว่าสิ่งที่คุณหนูพูดเป็นเรื่องจริง ชีวิตของข้าสำหรับท่านก็เหมือนเศษใบไม้ใบหญ้า ท่านคงจำไม่ได้ด้วยซ้ำ”“คนอย่างท่าน ก็แค่หลงคิดว่าตัวเองสูงส่ง”“พวกท่านเคยชินกับการกำหนดชะตาชีวิตของผู้อื่น มีเพียงตอนที่ชีวิตของพวกท่านตกอยู่ในกำมือของคนอื่น พวกท่านถึงจะรู้จักความกลัว”พูดจบนางก็มองไปที่มหาราชครู “งั้นข้าจะให้คำใบ้ท่านหน่อยแล้วกัน!”“ตอนท
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 821
พูดจบเขาก็กระโดดโลดเต้น ชี้ไปที่ทุกคนแล้วพูดว่า “พวกเจ้าเห็นเง็กเซียนฮ่องเต้แล้ว ไฉนยังไม่ยอมคุกเข่าคำนับ!”ทุกคน “……”ในใจพวกเขาต่างคาดเดากันว่าเขาคงจะบ้าไปแล้วเฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าทางแบบนั้นของเขา ในดวงตาก็เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามไม่ว่ายุคสมัยไหน พอเจอเรื่องที่แก้ไขไม่ได้ก็จะแกล้งทำเป็นบ้า เหมือนกันหมดจริงๆแถมบทพูดก็ยังเหมือนกันอีกต่างหาก ต่างก็อวดอ้างว่าตัวเองเก่งกาจแค่ไหนท่าทางแบบนั้นของพวกเขา ทำให้นางนึกว่าพวกเขากำลังพูดความในใจของตนเอง เพียงแต่ดัดแปลงความในใจของตนเองเพิ่มเติมอีกเล็กน้อยเฟิ่งชูอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “ท่านมหาราชครูบ้าไปแล้วหรือ”จิ่งโม่เยี่ยตอบว่า “ดูเหมือนแกล้งทำ”เฟิ่งชูอิ่งถามต่อว่า “จะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าเขาแกล้งบ้าหรือบ้าจริง”จิ่งโม่เยี่ยพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ข้าเคยได้ยินมาว่า คนบ้าชอบกินอุจจาระ พวกเขาคิดว่าอุจจาระเป็นของที่อร่อยที่สุดในโลก”“ดังนั้นเรื่องนี้จึงง่ายมาก แค่ให้คนไปเอาอุจจาระมา ลองดูว่าเขากินหรือไม่ ลองดูก็รู้ผลแล้ว”มุมปากของเฟิ่งชูอิ่งกระตุกอย่างรุนแรงนางไม่คิดจริงๆ ว่าจิ่งโม่เยี่ยจะมีด้านร้ายกาจแบบนี้ด้วย คำพูด
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 822
ตอนนี้มหาราชครูไม่ได้อยากคลั่ง แต่เขาอยากตาย!เขาอยากจะอาเจียน แต่เขาก็ทำไม่ได้ถ้าเขาอาเจียนออกมา มันก็ยิ่งเป็นการพิสูจน์ว่าเขาแกล้งบ้าเขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาด กระโดดขึ้นสูงสามฉื่ออย่างไม่เหลือภาพลักษณ์ พลางหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและตะโกนว่า “ข้าคือเง็กเซียนฮ่องเต้ พวกเจ้ายังไม่คุกเข่าให้ข้าอีก!”เขาพูดแบบนี้พร้อมกับเข้าไปใกล้เหล่าขุนนางตอนนี้เขาเพิ่งกินอุจจาระเสร็จ พออ้าปาก อุจจาระก็พุ่งออกมา ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งเหล่าขุนนางต่างพากันอยากอาเจียนเพราะกลิ่นของเขา!จนกระทั่งเมื่อมหาราชครูเข้ามาใกล้ เหล่าขุนนางก็รีบหลบหนีเขาอย่างรวดเร็วมหาราชครูจึงถือโอกาสกระโดดหนีไปเฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าทางแบบนี้ของเขาก็อดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก จริงๆ แล้วมันลำบากสำหรับเขา แก่ขนาดนี้ยังอุตส่าห์กระโดดได้สูงขนาดนี้ ร่างกายดูแข็งแรงดีนะ!นางหันไปมองเฉี่ยวหลิง เฉี่ยวหลิงเข้าใจจึงรีบตามไปถึงแม้เฉี่ยวหลิงจะไม่สามารถลงมือฆ่าเขาได้ แต่นางก็สามารถทำให้เขารู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นได้มหาราชครูที่ไม่มีตำแหน่งและเสื่อมเสียชื่อเสียง พูดตามตรงแล้ว เฉี่ยวหลิงอยากจะจัดการอย่างไรก็ได้ตราบใดที่การตายครั้งสุดท้ายของเขาไม่
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 823
สายตาของจิ่งโม่เยี่ยหม่นหมองลงเล็กน้อย นางยังคงไม่ต้องการเข้าไปในจวนแต่เขารู้ว่าเรื่องนี้เขาบังคับนางไม่ได้ เขาจึงพูดว่า “ตกลง”ฉินจื๋อเจี้ยนเอื้อมมือไปดึงชายแขนเสื้อของจิ่งโม่เยี่ย ส่งสัญญาณให้เขาพูดจาอ่อนหวานเพื่อรั้งเฟิ่งชูอิ่งเอาไว้ แต่จิ่งโม่เยี่ยกลับไม่พูดอะไรเขาจึงรีบพูดว่า “เรื่องพวกนี้ตอนนี้ก็จบลงแล้ว ไม่ต้องรีบร้อนอะไร”“ท่านอ๋องชอบให้พระชายารบกวนนะ ท่านอ๋องอดหลับอดนอนตุ๋นน้ำแกงไก่ทั้งคืน ก็เพื่อรอให้พระชายามาทานวันนี้”“หากพระชายาไม่ต้องการเข้าวัง ดื่มน้ำแกงที่หน้าประตูสักถ้วยก็ยังดี”เฟิ่งชูอิ่งหยุดเดิน นางนึกถึงโจ๊กที่จิ่งโม่เยี่ยทำให้ทานที่จวนปู๋เยี่ยโหวเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานางรู้ว่าจิ่งโม่เยี่ยกำลังพยายามทำดีกับนางอย่างสุดความสามารถในแบบของเขา แต่นางก็ยังก้าวผ่านความรู้สึกของตัวเองไปไม่ได้นางจึงพูดว่า “ขอบคุณท่านอ๋อง แต่ไม่จำเป็นจริงๆ”พูดจบก็หันหลังเดินจากไปฉินจื๋อเจี้ยนร้อนใจมาก แต่ก็ได้แต่มองนางจากไปหลังจากนางจากไป ฉินจื๋อเจี้ยนก็พูดว่า “ท่านอ๋อง ทำไมเมื่อครู่ท่านไม่รั้งนางไว้?”จิ่งโม่เยี่ยพูดเบาๆ ว่า “ถึงวันนี้จะรั้งนางไว้ เดี๋ยวนางก็ต้องไปอยู่ดี
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 824
เนื่องจากคดีของมหาราชครูถูกตั้งขึ้นแล้ว และมีหลักฐานที่ชัดเจน บุตรชายทั้งหมดของเขาจึงถูกจับกุมทั้งหมดญาติพี่น้องที่พึ่งพามหาราชครูต่างก็ถูกจับกุมเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น คดีของซูโหย่วเหลียงก็ปะทุขึ้นมา มีผู้ที่เกี่ยวข้องจำนวนมากจิ่งโม่เยี่ยได้เน้นย้ำหลายครั้งว่าเขาจะไม่ลงโทษผู้ที่ไม่เกี่ยวข้อง แม้จะเป็นเช่นนั้น คุกในเมืองหลวงก็เต็มไปด้วยผู้คนปีใหม่นี้ทำให้เหล่าขุนนางในเมืองหลวงต่างหวาดผวา ขุนนางในเมืองหลวงเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขุนนางหลายคนต้องเสียตำแหน่งหน้าที่การงานในช่วงปีใหม่นี้เพียงแต่เมื่อเผชิญหน้ากับหลักฐานเหล่านั้น พวกเขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ขุนนางในเมืองหลวงแทบจะไม่มีใครบริสุทธิ์เลย ในแวดวงข้าราชการ ไม่ว่าใครก็ต้องมือแปดเปื้อนบ้างแต่การเปลี่ยนแปลงของข้าราชการไม่ได้ส่งผลกระทบต่อประชาชนทั่วไปมากนักวันที่จิ่งโม่เยี่ยปิดเมืองนั้น มีผลกระทบต่อชาวเมืองหลวงอยู่บ้าง แต่หลังจากเปิดเมือง ทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปกติแม้ว่าพวกเขายังคงระมัดระวังอยู่บ้าง แต่ภายหลังดูเหมือนว่าจะไม่มีผลกระทบต่อพวกเขาราชสำนักได้ประกาศข่าวสารเกี่ยวกับขุนนางที่ทุจริต พวกเขาก็เข้าใจได้เองว่าอ๋
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 825
เขาเกรงว่าพวกขุนนางจะมาตามหา จึงเปลี่ยนเป็นชุดผ้าธรรมดา แล้วค่อยๆ แอบไปหาเฟิ่งชูอิ่งอย่างไม่ให้เป็นที่สังเกตเมื่อมาถึงตรอกที่จวนปู๋เยี่ยโหวตั้งอยู่ เขาก็เห็นผู้คนต่อแถวยาวเหยียด เขาจึงถามสาวใช้ที่อยู่ท้ายแถวด้วยความสงสัยว่า “พวกเจ้ากำลังทำอะไรกัน?”แถวยาวมาก มองไม่เห็นหัวแถวเลยสาวใช้ตอบว่า “พวกเรากำลังต่อแถวดูดวงเจ้าค่ะ”เสนาบดีฝ่ายซ้าย “......”เรื่องนี้แค่เดาคร่าวๆ ก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนดูดวงให้พวกเขาเขาจะเดินไปข้างหน้า แต่ถูกคนขวางไว้ “นี่ ตาแก่ ถ้าอยากดูดวงก็ไปต่อแถวข้างหลัง อย่าแซงคิว!”เสนาบดีฝ่ายซ้ายรีบพูดว่า “ข้าไม่ได้มาดูดวง”ทุกคนมองเขาด้วยสายตาหวาดระแวงเขาได้ยินคนเหล่านั้นพูดว่า “ข้าต่อแถวมาหลายวันแล้ว หวังว่าวันนี้จะถึงคิวข้า”“อันนี้ก็ไม่แน่ใจ เทพธิดาดูดวงจะดูให้ใครก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์นาง ถ้าอยากดูก็จะดูให้หลายคน ถ้าไม่อยากดูก็จะเก็บของกลับเลย”“นางดูแม่นมาก ท่านอยากดูอะไรล่ะ?”“ปีนี้ข้าอายุยี่สิบแล้ว ยังไม่ได้แต่งงาน ข้าอยากรู้ว่าเมื่อไหร่ข้าจะได้แต่งภรรยา ท่านล่ะอยากดูอะไร?”“ข้าอยากดูว่าทั้งชีวิตนี้ข้าจะนั่งๆ นอนๆ ไม่ต้องทำอะไรแล้วมีเงินใช้ไม่หมดหรือเปล่
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 826
เฟิ่งชูอิ่งทำสีหน้าเย็นชา “ได้สิ ค่าจ้างรายชั่วโมงของข้าแพงนะ ชั่วโมงละพันตำลึง”เสนาบดีฝ่ายซ้าย “…เจ้าเป็นคนหน้าเลือดเห็นแก่เงินหรือไง?”เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะออกมา “ใช่ เพิ่งจะรู้ตัวหรือ?”เสนาบดีฝ่ายซ้าย “……”เขาถึงกับพูดไม่ออกเฟิ่งชูอิ่งมีแววตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถามว่า “งั้นท่านจะซื้อเวลาของข้าไหม?”เสนาบดีฝ่ายซ้าย “…เอา!”เขาไม่สามารถรับมือกับเด็กสาวนิสัยแปลกๆ คนนั้นได้ สัญชาตญาณบอกเขาว่ามีเพียงเฟิ่งชูอิ่งเท่านั้นที่สามารถจัดการได้เพราะเดิมทีเฟิ่งชูอิ่งเป็นคนช่วยเขาตามหาเด็กสาวคนนั้นเฟิ่งชูอิ่งเกิดความสนใจ “ท่านจะซื้อนานเท่าไหร่?”เสนาบดีฝ่ายซ้ายไม่มีเวลาเล่นสงครามประสาท “ข้าเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์ ปกติก็ได้แค่เงินเดือน ไม่มีเงินมากนัก ลดราคาให้หน่อยได้ไหม?”เฟิ่งชูอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “นั่นเป็นเรื่องของท่าน ไม่ใช่เรื่องของข้า”“หลักการของข้าเรียบง่ายมาก คนที่สนิทกับข้า สามารถต่อรองตามอารมณ์ได้”“ข้ากับท่านไม่ได้สนิทกัน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องคุยกันด้วยความรู้สึก”“ไม่คุยกันด้วยความรู้สึก ก็ต้องใช้เงินแก้ปัญหา”เสนาบดีฝ่ายซ้าย “…”เขารู้สึกว่าเฟิ่งชูอิ่งไร้ความเห
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 827
เพียงแต่ว่าต่อให้เขายุ่งแค่ไหน ทุกวันเขาก็จะหาเวลาแวะมาหาเฟิ่งชูอิ่งที่นี่ และตอนที่เขามาถึงก็บังเอิญเจอกับเสนาบดีฝ่ายซ้ายพอดีเสนาบดีฝ่ายซ้ายก็ยังคงให้ความเคารพต่อปู๋เยี่ยโหวอยู่พอสมควร “เสนาบดีฝ่ายซ้าย ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร”ก่อนหน้านี้เสนาบดีฝ่ายซ้ายไม่ค่อยเห็นด้วยกับปู๋เยี่ยโหว เพราะเจ้าหมอนี่เป็นตัวแทนของความไม่น่าไว้วางใจวันนี้เดิมทีเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะสนใจปู๋เยี่ยโหว แต่ในขณะที่เดินสวนกันนั้น เขาก็นึกอะไรขึ้นได้อย่างกะทันหัน จึงคว้าตัวปู๋เยี่ยโหวไว้ปู๋เยี่ยโหวคุ้นเคยกับท่าทีเมินเฉยของเหล่าขุนนางที่ชอบทำตัวสูงส่งในราชสำนัก ดังนั้นตอนที่เขาทักทายเสนาบดีฝ่ายซ้ายเมื่อครู่ เขาก็ไม่ได้หวังว่าเสนาบดีฝ่ายซ้ายจะมีปฏิกิริยาตอบกลับตอนนี้เสนาบดีฝ่ายซ้ายคว้าตัวเขาไว้ ทำให้เขาไม่เข้าใจเขาจึงถามว่า “เสนาบดีฝ่ายซ้ายมีอะไรจะชี้แนะหรือ”เสนาบดีฝ่ายซ้ายเอียงหัวมองเขา มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วถามว่า “ได้ยินมาว่าเจ้าเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ปู๋เยี่ยโหวรีบปฏิเสธทันที “ไม่ใช่ ไม่ใช่ ข้าไม่เคยรังแกผู้หญิง และจะไม่ทำเรื่องหยาบคายกับพวกนาง”“ข้าให้ความเคารพผู้หญิงทุกคนใน
บทล่าสุด
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 997
เฟิ่งชูอิ่งพูดต่อว่า “แต่ตอนนี้ข้าไม่เหลือทั้งบิดามารดาแล้ว เจ้าห้ามรังแกข้าเชียวนะ!”จิ่งโม่เยี่ยยกมือสาบานต่อฟ้าทันที “หากข้าทำไม่ดีกับเจ้าในภายภาคหน้า ขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์ส่งฟ้ามาผ่าให้ตาย!”เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะ “เรื่องฟ้าผ่าไม่ต้องถึงมือสวรรค์หรอก ข้าก็ทำได้”จิ่งโม่เยี่ย “......”เขาเกือบลืมไปแล้วว่านางวาดยันต์ได้เก่งมาก ตราบใดที่นางต้องการ ใช้ฟ้าผ่าเขาก็ไม่ใช่เรื่องยากเฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าทางของเขาก็แอบหัวเราะเบาๆ เอื้อมมือไปกอดแล้วซุกศีรษะพิงอกเขา กล่าวว่า “ข้าเชื่อใจท่าน”“ตอนนี้เราทั้งสองล้วนไม่มีพ่อแม่แล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ก็มีเพียงกันและกัน”“ต่อไปข้าจะดูแลเจ้าอย่างเต็มที่ จะไม่ระแวงเจ้าอีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะเชื่อใจเจ้า”หัวใจที่ตึงเครียดของจิ่งโม่เยี่ยก็ผ่อนคลายลงในทันทีเขากอดนางตอบ “กาลเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าการตัดสินใจของเจ้าถูกต้อง”เขาโน้มตัวลงจูบหน้าผากนางเบาๆ เอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “ข้าจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อรักเจ้า”เมื่อเฟิ่งชูอิ่งได้ยินคำพูดนี้ หัวใจก็สั่นไหว นางช้อนตามองขึ้นไปที่เขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนนางรู้ว่าคำพูดของเขาในตอนนี้ล้วนมาจ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 996
ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ฐานะของจิ้งจอกสือซานเหนียง แต่ตอนนี้เขาพอจะเข้าใจได้หลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างจิ้งจอกสือซานเหนียงและเฟิ่งชูอิ่งจิ้งจอกสือซานเหนียงเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของเขาก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไปเฟิ่งชูอิ่งถามว่า “เจ้าจะไปไหน? ข้ายังมีเรื่องอยากจะถามเจ้าอีกมาก”จิ้งจอกสือซานเหนียงตอบว่า “ข้าจะไปหาที่ขับไล่พลังชั่วร้ายออกจากร่างกาย พอขับไล่เสร็จแล้วข้าจะกลับมาหาเจ้า”ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางฝึกฝนวิชาสายชั่วร้ายมากมาย ทำให้พลังชั่วร้ายในร่างกายมีมากเกินไป หากอยู่ใกล้ใครนานๆ จะมีผลกระทบต่อคนรอบข้างเฟิ่งชูอิ่งจึงเตือนนางว่า “เจ้าอย่าผิดคำพูดล่ะ ข้าจะรอเจ้ากลับมา!”จิ้งจอกสือซานเหนียงโบกมือแล้วบอกว่า “วางใจเถอะ ข้าจะกลับมาแน่นอน”หลังจากนางเดินออกไปไกลแล้ว เฟิ่งชูอิ่งก็ถอนหายใจยาวๆ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากแยกทางกันให้จิ่งโม่เยี่ยฟังหลังจากที่จิ่งโม่เยี่ยได้ยินเรื่องของเหมยตงยวน เขาก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เพราะรักถลำลึกจึงไม่ยืนยาว เรื่องระหว่างท่านพ่อกับท่านแม่ช่างน่าเศร้า”เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ดังนั้นการสื่อสารจึงสำคัญ ต่อไปไม่ว่าจะมี
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 995
สิ้นเสียงของนาง สายฟ้าก็ฟาดลงมาอีกครั้ง ทำให้พลังที่พุ่งพล่านของเขาสลายไปจิ่งสือเยี่ยน “!!!!!!!!”หลังจากถูกอสนีบาตฟาดใส่อย่างต่อเนื่องห้าครั้ง ร่างวิญญาณของเขาก็จางลงอย่างมากแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่ตายเฟิ่งชูอิ่งถึงกับตกใจ ชีวิตของจิ่งสือเยี่ยนช่างแข็งแกร่งเสียจริง!นางอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะกลายเป็นเทียนซือคนที่สอง และจะกลายเป็นภัยพิบัติในอนาคตนางกำลังจะม้วนแขนเสื้อขึ้นเพื่อเสกยันต์ใส่จิ่งสือเยี่ยนอีกครั้ง แต่กลับมีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาแล้วกลืนเขาเข้าไปทั้งตัวเฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”จิ้งจอกสือซานเหนียงเรอออกมาคำโตแล้วบอกว่า “เขาเป็นอาหารที่ข้าหมายตาไว้แต่แรก”“การปล่อยให้อาหารหลุดมือไป เป็นเรื่องที่ไม่อาจให้อภัยได้”เฟิ่งชูอิ่ง “......”นางเคยจินตนาการถึงความตายของจิ่งสือเยี่ยนไว้หลายแบบ แต่ไม่มีฉากจบแบบนี้อยู่เลยนางได้คงบอกได้แค่ว่าจิ้งจอกสือซานเหนียงเจ๋งสุดยอด!ขณะเดียวกันนั้นจิ่งโม่เยี่ยก็เดินเข้ามา เขาจ้องมองจิ้งจอกสือซานเหนียงด้วยความระแวดระวัง มือจับกระบี่เอาไว้ เตรียมพร้อมที่จะฟันจิ้งจอกสือซานเหนียงได้ทุกเมื่อเฟิ่งชูอิ่งบีบมือเขาเบาๆ ให้เขาผ่อนคลายจิ้งจอก
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 994
แต่ทว่าคันธนูของจิ่งสือเยี่ยนเพิ่งจะยกขึ้นมา ก็มีลูกธนูที่เร็วกว่าพุ่งทะลุหัวใจของเขาในทันทีจิ่งสือเยี่ยนมองลูกธนูที่ปักอยู่บนอกด้วยความไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองและเห็นดวงตาที่เย็นชาของจิ่งโม่เยี่ยเมื่อครู่นี้พวกเขาทั้งสองยังมีระยะห่างต่อกันอยู่แท้ๆ และตำแหน่งที่เขาหลบอยู่ก็เป็นมุมอับที่จิ่งโม่เยี่ยยิงมาไม่ถึงทว่าเพียงแค่อึดใจเดียว จิ่งโม่เยี่ยก็ปรับตำแหน่งได้อย่างรวดเร็วและยิงธนูทะลุหัวใจเขาได้ในนัดเดียวในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนกับจิ่งโม่เยี่ยไม่ได้อยู่ห่างกันมากนัก แต่ถ้าพูดคุยกันตามปกติก็คงไม่ได้ยินทว่าในเวลาเช่นนี้ จิ่งสือเยี่ยนกลับได้ยินเสียงของจิ่งโม่เยี่ย “คนที่กล้าทำร้ายชูอิ่งต้องตาย!”ก่อนหน้านี้จิ่งสือเยี่ยนคิดแค่ว่าจิ่งโม่เยี่ยดีต่อเฟิ่งชูอิ่งมาก ทว่าตอนนี้เขาเพิ่งได้รู้ซึ้งเรื่องบางอย่างเฟิ่งชูอิ่งไม่ใช่แค่จุดอ่อนของจิ่งโม่เยี่ย แต่เป็นทั้งชีวิตของเขาแต่มาเข้าใจเอาป่านนี้ก็สายไปแล้วในตอนนี้เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนคว่ำอยู่บนพื้นหิมะ นางได้ยินเสียงวัตถุแหวกอากาศจึงหันไปมอง และเห็นภาพของจิ่งสือเยี่ยนล้มลงกับพื้นในเวลานี้ เฟิ่งชูอิ่งก็เข้าใจใด้ทันทีว่าในโลกน
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 993
ในเมื่อเขาไม่ได้ราชบัลลังก์และเฟิ่งชูอิ่งมาครอบครอง ราชบัลลังก์เขาอาจจะทำลายไม่ได้ แต่เฟิ่งชูอิ่งแค่คนเดียวเขาทำลายได้แน่นอนองครักษ์สองคนของเขารีบเปลี่ยนมาง้างคันธนูเล็งไปที่เฟิ่งชูอิ่ง ทว่าลูกธนูยังไม่ทันได้ยิงออกไป ก็ถูกบางสิ่งบางอย่างปัดออกไปอีกครั้งในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนก็พลันเข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันทีตลอดทางที่ผ่านมา วิญญาณร้ายของเฟิ่งชูอิ่งถึงจะมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ลงมือ นั่นก็น่าจะมีเหตุผลที่ลงมือไม่ได้วิญญาณร้ายโจมตีองครักษ์ของเขา แต่กลับไม่โจมตีเขา นั่นก็หมายความว่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นโจมตีเขาไม่ได้เขานึกถึงข่าวลือที่เคยได้ยินมาว่า พลังมังกรของผู้เป็นฮ่องเต้เป็นสิ่งที่ปราบภูตผีปีศาจได้วิญญาณร้ายไม่โจมตีเขา นั่นแสดงว่าวิญญาณร้ายทำอะไรเขาไม่ได้ แปลว่าเขามีพลังมังกรอยู่ในตัว?ความคิดนี้ทำให้จิตใจเขาฮึกเหิมขึ้นมาทันที เขารีบหยิบธนูของตัวเองขึ้นมา อดทนต่อความเจ็บปวดจากบาดแผลแล้วยิงธนูไปที่หลังของเฟิ่งชูอิ่งเฉี่ยวหลิงเห็นภาพนี้ก็ตกใจ รีบยื่นมือออกไปเพื่อจะรับลูกธนูนั้นทว่าลูกธนูนั้นเปื้อนเลือดของจิ่งสือเยี่ยน เลือดนั้นเป็นอันตรายต่อวิญญาณร้ายอย่างมาก มือของนางแค่เพียงสัมผ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 992
หิมะยังคงโปรยปรายลงมา โลกนี้เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นหิมะดังฟุ่บฟั่บช่วงใกล้รุ่งสาง ชวีเหลียงอวี่ก็มาปรากฏตัวและเอ่ยขึ้นทันทีว่า "ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการรออยู่ข้างนอกแล้ว"เมื่อได้ยินดังนั้น เฟิ่งชูอิ่งก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยนางหันไปบอกกับจิ่งสือเยี่ยนว่า "เมื่อครู่ข้าลองคิดดูดีๆ แล้ว รู้สึกว่าที่เจ้าพูดก็มีเหตุผลอยู่บ้าง การมีชีวิตอยู่ก็ไม่เลว"จิ่งสือเยี่ยน “......”หลังจากผ่านมาทั้งคืน นางกลับปลงตกในเรื่องเช่นนี้ได้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อยแต่การที่นางคิดได้ในตอนนี้ก็เป็นเรื่องดีเขาจึงพูดว่า "หลายสิ่งหลายอย่างทำได้ตอนมีชีวิตอยู่เท่านั้น ตายไปแล้วทำไม่ได้""ตราบใดที่เจ้าพาข้าออกจากค่ายกลแห่งนี้ ข้าจะไม่สร้างความลำบากให้เจ้าอีก”เฟิ่งชูอิ่งพยักหน้า "ก็ได้ งั้นตอนนี้ข้าจะพาเจ้าไปทำลายค่ายกล"พูดจบนางก็ควบม้านำหน้าไป จิ่งสือเยี่ยนรีบนำทหารตามไปทันทีเพียงแต่พวกเขาเดินวนเวียนอยู่ที่นี่ทั้งคืน ทั้งเหนื่อยทั้งหิว พลังจึงลดลงไปมากเฟิ่งชูอิ่งมียันต์ป้องกันความหนาวติดตัวอยู่จึงไม่รู้สึกหนาว ก่อนหน้านี้ก็นอนหลับมาตลอดทาง ทำให้รักษาพลังงานไว้ได้มากที่สุ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 991
เขาไม่เคยเจอใครดื้อด้านเท่านางมาก่อน!เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับโทสะ เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถตบตีหรือด่าทอนางได้ทั้งนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เจ้าอยากไปเจียงหนานไม่ใช่หรือ? พอออกจากที่นี่ได้ ข้าจะไม่ขัดขวางเจ้า เจ้าก็จะได้ไปชมวิวทิวทัศน์เจียงหนานที่เจ้าอยากเห็น”“เจียงหนานในฤดูหนาวที่มีหิมะปกคลุมทั้งงดงามและน่าหลงใหล ถ้าเจ้ายังไม่เคยเห็น ต้องไปดูด้วยตาตัวเองให้ได้เลย”เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนอยู่บนพื้นไม่ยอมลุกขึ้น “ไม่ไป อากาศหนาวเกินไป เดินทางเหนื่อยเกินไป”จิ่งสือเยี่ยน “…...”ตั้งแต่วินาทีที่เขาติดกับอยู่ที่นี่ สถานะระหว่างเขากับเฟิ่งชูอิ่งก็สลับกันโดยสิ้นเชิงเพราะเขามีความทะเยอทะยาน อยากใช้ชีวิตอย่างสุขสบายยิ่งเฟิ่งชูอิ่งแสดงออกว่าอยากตายมากเท่าไหร่ จิ่งสือเยี่ยนก็ยิ่งไม่ยอมให้นางตายมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นตอนนี้นางจึงควบคุมเขาได้อย่างเบ็ดเสร็จการที่นางแสดงท่าทีไม่ยอมทำตามไม่ว่าเขาจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อนเช่นนี้ ทำให้เขาแทบเป็นบ้าจิ่งสือเยี่ยนไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าการจับตัวประกันจะน่าอึดอัดขนาดนี้เฟิ่งชูอิ่งนอนเอกเขนกอยู่ตรงนั้นอย่างสบายใจ เหตุผลก็ง่ายๆ นางใช้
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 990
เฟิ่งชูอิ่งยิ้มแล้วถามว่า “ทางที่ข้าชี้นำ เจ้ากล้าเดินตามหรือ?”เมื่อมาถึงตอนนี้แล้ว นางก็คร้านจะเสแสร้งต่อไปสีหน้าของจิ่งสือเยี่ยนแข็งค้างไปครู่หนึ่ง นางพูดอย่างเฉื่อยชาว่า “เพราะพวกเจ้าติดอยู่ที่นี่ คงรู้สึกหนาวเหน็บและหวาดกลัว”“เจ้าบาดเจ็บ ในสภาพอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ แผลของเจ้าจะยิ่งทรุดหนัก”“เจ้ารีบร้อนมารวบรวมกำลังพลของกองกำลังอวี๋ซาน เจ้าคงไม่ได้พกอาหารมาด้วยมากนัก ดังนั้นตอนนี้พวกเจ้าคงหิวมากแล้ว”“ในสถานการณ์เช่นนี้ แค่ข้ากักขังพวกเจ้าไว้ที่นี่ ต่อให้ไม่หนาวตาย พวกเจ้าก็คงอดตายอยู่ดี”ขณะนี้หิมะขาวโพลนโปรยปรายไปทั่ว อากาศหนาวเหน็บ สภาพอากาศเช่นนี้คงจะดำเนินต่อไปเป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนเป็นอย่างที่เฟิ่งชูอิ่งบอก พวกเขาเดินทางมาที่นี่โดยไม่ได้พกเสบียงอาหารแห้งหรืออะไรทำนองนั้นมาด้วยเลยด้วยเหตุนี้ตอนที่พวกเขาเดินวนจนครบรอบที่สาม เสบียงอาหารก็หมดลงตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว หลังจากตกกลางคืน อากาศจะยิ่งหนาวเย็นลง พวกเขาจะยิ่งลำบากมากขึ้นจิ่งสือเยี่ยนชักกระบี่ยาวออกมา “เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถบั่นคอเจ้าด้วยกระบี่เล่มนี้ได้!”เฟิ่งชูอิ่งยิ้มหวานแล้วเอ่ยว่า “เอาเลย ฆ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 989
เขาคลี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ได้”หลังจากฆ่าจิ่งโม่เยี่ยแล้ว จะปล่อยนางไปหรือไม่ เรื่องนี้เขาจะเป็นคนตัดสินใจนางเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขารู้สึกชอบจริงๆ และนางก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้จักกับความล้มเหลวเขารู้ว่านางมีวิธีการบางอย่างที่คนทั่วไปไม่มี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาท เขาจะป้อนยาที่ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงให้นางกินทุกวันเฟิ่งชูอิ่งรู้ทันความคิดของเขา และยอมให้ความร่วมมือแต่โดยดีขณะที่ในใจของนางกำลังครุ่นคิด ครั้งที่แล้วโดนไปขนาดนั้นยังรอดมาได้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องหาโอกาสฆ่าเขาให้ตายสนิทแบบไม่มีสิทธิ์ฟื้นขึ้นมาอีกนางพลันนึกถึงเรื่องที่เหมยตงยวนวิญญาณแหลกสลายหลังจากรู้ข่าวการตายของเฟิ่งชิงหลิง จิตใจนางจึงหม่นหมองตามไปด้วยนางรู้ว่าเหมยตงยวนรักเฟิ่งชิงหลิงอย่างสุดซึ้ง แต่ไม่คิดว่านั่นจะเป็นรากฐานที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้เพราะนางเห็นความรักของพวกเขา นางจึงยิ่งรู้ชัดว่าตัวเองมีความรู้สึกแบบไหนต่อจิ่งโม่เยี่ยในเมื่อรักแล้ว ก็ต้องรักให้สุดหัวใจอย่าได้ทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองเสียใจและทำให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจผิดอีกจิ่งสือเยี่ยนไม่ได้ไปตามล่าจิ่งโม่เยี่ยโดยตรง เขาวางแผนท
