บทที่ 447

และในระหว่างการต่อสู้เมื่อครู่ เฟิ่งชูอิ่งได้ติดยันต์ไว้ในทุกทิศทางของกรมราชทัณฑ์เต็มไปหมด

ราชครูไม่มีทางให้หนีแล้ว

เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างเย็นชา “ไปตายซะเถอะ!”

นางพูดจบก็หยิบยันต์กำหนึ่งขว้างใส่ราชครู ปิดทางถอยทั้งหมดของเขา

สายตาที่ราชครูมองนางแทบลุกเป็นไฟ ในระหว่างการต่อสู้เมื่อครู่ ราชครูที่เป็นร่างวิญญาณได้รับบาดเจ็บหนักพอสมควร

ราชครูเห็นยันต์ที่พุ่งมาจากทุกสารทิศทาง ก็มุดเข้าไปในดินโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

เพียงแต่ชั่วพริบตาก่อนที่เขาจะมุดลงดิน เขาไม่สามารถหนีพ้นยันต์เหล่านั้นได้ ยันต์ปัญจอสนีแผ่นหนึ่งถูกกระตุ้นให้ทำงานแล้ว

ยันต์แผ่นนั้นตกลงมา เพียงแค่พริบตาเดียว ก็ผ่าร่างวิญญาณของเขาขาดครึ่งท่อน

เขาส่งเสียงกรีดร้องที่แสบแก้วหู แล้วหายไปต่อหน้าทุกคน

เฟิ่งชูอิ่งตะลึงงันไปครู่หนึ่ง นางเพิ่งจะนึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง ร่างวิญญาณสามารถมุดเข้าไปในดิน

โดยทั่วไปแล้วพวกมันก็เคลื่อนไหวใต้ดิน

เพียงแต่เฉี่ยวหลิงไม่เคยมุดเข้าไปในดิน ราชครูก็เพิ่งตาย ชั่วขณะนางมองข้ามเรื่องที่เขาสามารถมุดดินหนี

เมื่อเฉี่ยวหลิงเห็นสถานการณ์ ก็จะมุดลงไปไล่ตามทันที กลับถูกเฟิ่งชูอิ่งคว้าเอาไว้

เฉี่ยวหลิงมองไ