บทที่ 0521

เมื่อวานเจ้าอาวาสมาที่นี่เพื่อเรียกวิญญาณของเฟิ่งชูอิ่ง แต่กลับทำไม่สำเร็จ

เรื่องนี้เขามองว่าเป็นเพราะเฟิ่งชูอิ่งไม่อยากพบเขา

เขาได้พยายามหลายครั้งแล้วที่จะขอร้องอ้อนวอนนาง จนถึงตอนนี้ เขาไม่กล้าขอร้องอะไรอีก

เฉี่ยวหลิงจึงกล่าวว่า "ยังดีที่ท่านยังมีความรู้สึกอยู่บ้าง ตอนนี้ข้าจะพาคุณหนูออกไป"

จิ่งโม่เยี่ยกล่าวเสียงเรียบว่า "รอเดี๋ยว"

เฉี่ยวหลิงระวังตัว เอ่ยถามว่า "ท่านจะเปลี่ยนใจหรือ?"

จิ่งโม่เยี่ยส่ายหน้า เขาก้มลงแล้วจูบหน้าผากเฟิ่งชูอิ่งเบาๆ

เขากล่าวเสียงเรียบว่า "เดิมทีข้าอยากจะไปอยู่กับนาง แต่คิดว่านางคงไม่อยากเห็นข้า ไม่อยากให้ข้าไปอยู่ด้วย"

"สวรรค์มีตา ส่งนางมาเคียงข้างข้า แต่ข้ากลับไม่รู้จักรักษาทะนุถนอมนางไว้ สมควรแล้วที่ข้าจะต้องโดดเดี่ยวไปจนตาย"

เขายื่นมือออกไปจับมือของเฟิ่งชูอิ่งมาแนบที่หน้า แล้วก็ปล่อยมือนางลง ถอยหลังไปหนึ่งก้าว

เมื่อเขาถอยออกห่าง เฉี่ยวหลิงก็รีบอุ้มเฟิ่งชูอิ่งออกไปทันที

จิ่งโม่เยี่ยกล่าวอีกว่า "อุ้มนางออกไปแบบนี้อาจทำให้คนตกใจได้ ข้าจะเตรียมคนขับรถและรถม้าให้นางดีกว่า"

เขาเห็นว่าในตาเฉี่ยวหลิงเต็มไปด้วยความระแวดระวัง จึงอธิบายว่า "ข้าไม่มีเจตนา