ตอนที่ 68
รุ่งอรุณของวันใหม่ ทันทีที่แอนโทนี่เปิดประตูห้องนอนออกมาก็เจอกับเจมส์ ที่ยืนทำหน้านิ่งไม่สะทกสะท้านกับสายตาคมกริบของเจ้านายหนุ่มที่มองอย่างตำหนิ นี่ถ้าเกิดเมียสุดที่รักของเขาเปิดประตูออกมาด้วยชุดนอนนะ มีหวังเจมส์ได้ตาบอดแน่ และเหมือนบอดี้การ์ดหนุ่มจะรู้ตัวจึงเอ่ยปากขอโทษอย่างสำนึกผิด ทว่าเขาก็มีเรื่องด่วนมารายงานเช่นกัน
“มาดักรอฉันแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่าวะ แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ แกเตรียมไปเป็นเด็กล้างรถได้เลย” เจ้านายหนุ่มเปิดปากถามเสียงห้วน แสร้งตีหน้าขรึม เหตุเพราะไม่พอใจที่บอดี้การ์ดมายืนรออยู่หน้าห้อง
“ถ้าผมไปจริงๆ แล้วใครจะมาเป็นบอดี้การ์ดให้คุณเอริคล่ะครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มกล่าวยอกย้อนแบบติดตลก เมื่อเห็นหน้าเจ้านายหนุ่มแย้มยิ้มเพราะข้างกายมีนายหญิงเดินมาเคียงข้าง
“ปากดีจริงนะแก เดี๋ยวพ่อเลาะฟันให้หมด” เพียงแค่พูดจบก็เจอแม่ปูหนีบเข้าบั้นเอว จนใบหน้าหล่อเหลาเหยเก ร้องลั่น เลื่อนฝ่ามือโอบรั้งเอวคอดกระชับแนบแ
ตอนที่ 69 “แต่ว่า...” เจมส์ค้าน เพราะเขาเองก็ห่วงความปลอดภัยของเจ้านายหนุ่มเช่นกัน “ฉันเป็นห่วงแพท แต่นายจะให้ฉันพาแพทไปด้วย ฉันกลัวจะดูแลเธอได้ไม่ดี เพราะที่นั่นมีแต่คนของอาริชาร์ดเกือบทั้งหมด ฉันกลัวพลาดว่ะ” แอนโทนี่กล่าวออกไปทั้งที่คนอย่างเขาไม่เคยมีคำว่าผิดพลาด ตั้งแต่เป็นลูกชายของมาเฟียใหญ่ “ทำไมคุณเอริคถึงห่วงคุณแพทมากขนาดนั้นครับ” เจมส์เอ่ยถาม เพื่อต้องการความแน่ใจ หากผู้หญิงคนนี้เป็นดวงใจของคนเป็นนาย เขาก็พร้อมจะถวายชีวิตเพื่อปกป้องดูแลเธอ “ฉันตอบแกตอนนี้ไม่ได้ รู้แต่ว่าฉันเป็นห่วง” คำตอบที่ออกมาจากเจ้านายหนุ่ม ทำให้เจมส์พอรู้แล้วว่าคุณแพทมีความสำคัญมากเพียงใด เรียวปากหยักของบอดี้การ์ดหนุ่มยกยิ้มอย่างเข้าใจกับคำตอบที่ได้รับ &
ตอนที่ 70 หลังจากพาแม่สาวหน้าหวานมาถึงมาเก๊าและปล่อยให้หญิงสาวพักผ่อนจนหายเหนื่อย หนุ่มใหญ่ก็ได้มอบหมายภารกิจให้บอดี้การ์ดคู่ใจทำเพื่อเอาใจแม่สาวน้อย พาธินีย์หันมองชุดสีหวานที่อยู่ในกล่องสวยหรู แล้วหันมองผู้ที่นำชุดมาให้ “นายท่านต้องการให้คุณพีชใส่ชุดนี้ค่ะ แล้วดิฉันจะพาไปพบท่าน” สาวใช้ที่พูดภาษาไทยได้คล่องแคล่วรายงานตามที่ได้รับคำสั่งจากบอดี้การ์ดหน้าห้อง “หมายถึงคุณแดเนียลหรือคะ” เสียงหวานเอ่ยถามเพื่อคลายความสงสัย เพราะบนเรือนี้เธอไม่รู้จักใครเลย นอกจากคุณแดเนียลและโทมัส “ใช่ค่ะ คุณพีชรีบแต่งตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวนายท่านจะรอนานนะคะ” เพียงไม่นานพาธินีย์ก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดสีชมพูหวานแบบเกา
ตอนที่ 71 “ไอ้เจมส์! นี่แกว่าฉันหึงแม้กระทั่งหมาหรือไงวะ แกวอนตายซะแล้ว ไอ้เจมส์!” ทว่าแอนโทนี่ยังไม่ทันได้ชำระความกับบอดี้การ์ดรู้ใจ ร่างบอบบางก็เดินออกมาพร้อมเจ้าหมาน้อยที่อิงซบอยู่ที่อก รอยยิ้มหวานๆ ที่ส่งมาแต่ไกล พลันให้ต้องหุบยิ้มลงเมื่อเห็นสีหน้าของเจ้าหนี้หนุ่มที่ยืนทำหน้ายักษ์ราวกับโกรธใครมา ด้านแอนโทนี่ทำหน้าโกรธอยู่ ก็เพราะเจ้าหมาน้อยมันกำลังซบอกเมียของอยู่ ส่วนเจมส์เมื่อได้โอกาสก็ขอแยกตัวออกไป ปล่อยให้เจ้านายหนุ่มได้แต่ยืนกัดฟันกรอดๆ ทำร้ายใครก็ไม่ได้ “คุณเอริค คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมทำหน้าเหมือนเจ้าโทนี่เลยล่ะคะ” พัทตราเอ่ยถามเสียงหวานเพราะเพิ่งจะนึกชื่อเจ้าหมาน้อยได้ เมื่อได้เห็นหน้าชายหนุ่ม ส่วนแอนโทนี่ก็ยื่นมือออกไปหมายจะแย่งเจ้าลูกหมาออกไปห่างๆจากอกนุ่มของหญิงสาว พัทตรา
ตอนที่ 72 ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เจมส์ตัดสินใจเคาะประตูห้องเรียกเจ้านายหนุ่มและคุณผู้หญิง เมื่อเห็นไมร่าเปิดประตูรถออกมา ทว่าที่น่าแปลกใจคือไมร่าออกมาจากรถของคุณหมอหนุ่มที่เคยเป็นแขกประจำของร้านสปาเพลินรัก ทว่าบัดนี้ไม่ใช่แล้ว นับตั้งแต่เจ้านายของเขาประกาศตัวอย่างชัดเจนว่าคุณแพทเป็นภรรยา ส่วนคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นหาได้สนใจเสียงเคาะนั่น ทว่าคนที่ไม่สนใจคงมีแต่แอนโทนี่ซะมากกว่า ส่วนพัทตรานั้น เธอทั้งผลัก ทั้งหยิก ทั้งออกปากบอกให้หยุด แต่เขากลับไม่ฟังเธอสักนิด แอนโทนี่รวบมือเล็กๆ ของร่างบางไว้เมื่อรู้สึกรำคาญ แล้วดันไปไว้ข้างหลังด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนจะดันร่างนุ่มน่าทะนุถนอมนอนราบไปกับโซฟาตัวยาวที่กำลังจะกลายเป็นสนามประลองรักในครั้งนี้ แล้วตามติดด้วยเรือนร่า
ตอนที่ 73พัทตราวิ่งมาหยุดที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรด หยดน้ำตาที่ไม่เคยคิดว่าจะไหลให้กับผู้ชายคนนี้กลับพากันหลั่งไหลไม่หยุด อารมณ์น้อยอกน้อยใจถาโถมเข้าใส่“ไอ้คนบ้า ไอ้คนสำส่อน ไอ้คนหลายใจ มีคนรักอยู่แล้ว ยังจะมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีกทำไม ไอ้แอนโทนี่บ้า บ้าๆๆ จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย” ร้องไห้คร่ำครวญจนเหนื่อยก็ทิ้งตัวนั่งบนม้านั่งตัวยาว ยกมือปาดน้ำตาลวกๆ รู้สึกเจ็บแปลบอยู่ในใจ เมื่อคิดว่าหากตนยอมมอบกายให้ชายใดไปแล้ว เธอก็จะรักเขาเพียงคนใด ทว่านี่มันอาจเป็นความรู้สึกที่เธอคิดไปเองฝ่ายเดียว เมื่อสิ่งที่เขาทำทุกอย่างนั้นก็เพราะความใคร่ หาใช่ความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้“จะร้องไห้ทำไมเนี่ย ร้องไปเขาก็ไม่สนใจหรอก ทำไมถึงได้โง่แบบนี้นะ ก็รู้อยู่ว่าเป็นได้แค่นางบำเรอของเขา แล้วจะไปหวังให้เขามารักทำไมกัน” เสียงสะอื้นพร่ำด่าตัวเองที่เผลอมอบใจให้กับเจ้าหนี้หนุ่มโดยไม่รู้ตัวบ๊อกๆๆ ลูกหมาตัวน้อยยืนเห่าอยู่ใกล้ๆ แหงนมองเจ้านายใหม่ตาใส
ตอนที่ 74“เมียงั้นเหรอ” ไมร่าถามเสียงกราดเกรี้ยว ดวงตาคู่สวยมองอย่างขุ่นเคือง“ใช่! ถ้าเข้าใจแล้วก็กลับไปซะเถอะ ผมยังให้ความเป็นเพื่อนกับคุณได้ จำไม่ได้หรือไง เราตกลงกันแล้วไง ว่าใครเจอคนใหม่ก็ต้องปล่อยอีกคนไป” แอนโทนี่พยายามใช้ความใจเย็นเพื่อบอกเหตุผลให้ไมร่าเข้าใจเสียที เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันแต่งงานกับไมร่าเด็ดขาด แม้ว่าถ้าพ่อบุญธรรมอาจจะเห็นด้วยเรื่องแต่งงานของเขากับไมร่า แต่ทว่าเขาคงไม่ยอมแน่ๆ ที่จะให้แต่งงานกับคนที่เขาไม่รัก“นั่นมันความคิดของคุณฝ่ายเดียวนะเอริค ในเมื่ออาริชาร์ดต้องการให้เราสองคนแต่งงานกัน แล้วอีกอย่างอาแดเนียลก็เห็นด้วย” ไมร่านึกโมเมเอาเองว่าคนเป็นพ่อของชายหนุ่มคงยินยอม ในเมื่ออาของเธอเป็นเพื่อนรักของอาแดเนียล แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรหากเอริคจะปฏิเสธอยู่แบบนี้ ถึงยังไงเธอก็ต้องแต่งงานให้ได้ และทุกอย่างก็จะตกเป็นของเธออย่างที่อาริชาร์ดต้องการ ทว่าสิ่งที่ไมร่าต้องการคือร่างกายของแอนโทนี่หาใช่ความร่ำรวยของเขา ในเมื่อบรรดาผู้ชายที่เธอคบมีเพียงแอนโทนี่เท่านั
ตอนที่ 75“สวัสดีครับคุณแอนโทนี่” ธนกฤษกล่าวทักทายตามมารยาท เมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มทำราวกับมองไม่เห็นเขา“อ้าว! ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ทักทาย งั้นสวัสดีเช่นกันครับ ว่าแต่ตอนนี้ ผมรู้สึกง่วงมากเลย คงต้องขอตัวพาเมียไปนอนก่อนนะครับ” แอนโทนี่กล่าวจบก็เจอแม่ปูหนีบเข้าให้ ด้วยความหมั่นไส้และไร้มารยาทของเขา “โอ๊ย! เจ็บนะครับเมียจ๋า” คนโดนแม่ปูหนีบร้องครางเสียงหลง ทำเอาเจ้าหวานเย็นวิ่งวนรอบๆ เจ้านายสาว ราวกับเป็นผู้พิทักษ์ ส่วนคนที่ร้องเสียงดังก็ยังคงแสร้งทำสีหน้าเหยเกเจ็บปวดจนน่าหมั่นไส้“คุณเอริค ฉันหยิกเบาๆ เองนะ ทำสำออยไปได้” พัทตราเบี่ยงตัวหลบหวังให้พ้นปลายจมูกโด่งที่ก้มต่ำลงเรื่อยๆ ซึ่งกำลังจ้องจะหากำไรจากแก้มนวลของเธอ พัทตราเงยหน้ามองตาเขียว เมื่อชายหนุ่มคิดจะทำประเจิดประเจ่อ“อะแฮ่ม!” เสียงดังขัดจังหวะ หลังจากธนกฤษยืนมองอยู่นานด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ที่อย่างน้อยชีวิตรักของหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเขาเคย
ตอนที่ 76“ไมร่า ผมว่าเรากลับกันดีกว่านะครับ” ธนกฤษหลังจากปลีกตัวออกมาได้ เขาก็คิดหาหนทางแยกไมร่าออกจากแอนโทนี่ เพื่อให้ความรักของน้องสาวสมหวังและทำเพื่อหัวใจของตนเอง แม้จะไม่รู้ว่าแอนโทนี่และไมร่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมากแค่ไหน แต่ทว่าในเวลานี้คุณหมอหนุ่มรู้แล้วว่าเพื่อนใหม่ต่างแดนนั้นหลงรักน้องสาวของเขาอย่างแน่นอน ฝ่ามืออบอุ่นเลื่อนโอบเอวคอดกิ่วของหญิงสาว เมื่อเธอยังขัดขืน ส่วนไมร่าก็ยังคงเมียงมองหาชายหนุ่มอีกคนที่ขอตัวไปทำธุระสักครู่ แต่นี่มันก็นานเกินไปแล้วสำหรับคนที่ไม่ชอบรออะไรอย่างไมร่า ด้านธนกฤษก็เพิ่มแรงกอดกระชับให้ แนบแน่นยิ่งขึ้น “กลับเถอะ ไมร่า” คุณหมอหนุ่มอ้อนเสียงทุ้ม เมื่อหญิงสาวยังคงพยายามเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ทว่าเขาก็รู้ว่าหญิงสาวหาได้ บ่ายเบี่ยงจริงจังนัก เรียวปากหยักยกยิ้มมุมปากน้อยๆ“ไม่ค่ะ ฉันจะรอเอริค” เรียวปากสีสวยเชิดขึ้นน้อยๆ อย่างข
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช
ตอนที่ 104สามเดือนต่อมา... ร่างสูงใหญ่ซึ่งได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากท่านคาร์ลอส จนทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เพราะความปลอดภัยรวมทั้งหญิงสาวที่หลานชายรัก เมื่อท่านคาร์ลอสยังไม่แน่ใจว่าจะมีใครจ้องเล่นงานหลานชายอยู่หรือไม่ เพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตหัวหน้ามาเฟียแห่งอิตาลีแพร่ออกไป ทำให้เหล่าคนที่คิดจะฮุบทรัพย์สมบัติของคนในตระกูลอันน์เบริกส์อาจหันมาทำร้ายแอนโทนี่ได้ ซึ่งนั่นเป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแดเนียลที่ได้ส่งจดหมายลับมายังตนและขอร้องให้ดูแลธุรกิจของตระกูลอันน์เบริกส์ต่อ ซึ่งก็เข้าใจเหตุผลที่แดเนียลไม่ต้องการให้บุตรชายบุญธรรมอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายและระหว่างที่แอนโทนี่พักรักษาตัว เมื่อเขาถูกกระสุนปืนยิงเฉียดหัวใจไปเพียงนิดเดียว ที่เรือกาสิโนและธุรกิจอีกมากมายของตระกูลอันน์เบริกส์ในตอนนี้ก็เข้าสู่ภาวะปกติ เมื่อโทมัสเข้ามาจัดการดูแลแทนเจ้านายหนุ่มที่ยังต้องนอนพักรักษาตัว และเฝ้ามองซองสีน้ำตาลที่นายใหญ่สั่งให้มอบให้กับ
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก