LOGINShare
หวานไหม
Last Updated:
2024-10-19 10:36:09
จันทร์ส่องแสงขื่อตอนซ้ำกัน
Related chapters
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร อย่าเชียว
“นางโง่ เจ้าคิดว่าข้อหา ยุยงปลุกปั่นให้เกิดความแตกแยก กับข้อหาบ่อนทำลายราชสำนักเจ้าคิดว่าควรๆ ได้กลับออกมาอีกหรือ หอคณิกาแห่งนี้มีหลายอย่างที่ต้องปรับปรุงและท่านแม่พวกเจ้าไม่อยู่ก็ต้องซบเซา ข้าขายของนอกกายของอันเล่อไปไม่กี่ชิ้นพวกนำมาปรับปรุงหอสุริยันจันทราและแบ่งให้พวกเจ้าใช้ใครยังกล้าขัดอีก”“แต่”เจียวเจียวยังไม่เลิกรา“หอสุริยันจันทราจะต้องงดงามกว่านี้ดูดีกว่านี้และข้าจะเปิดให้มีบ่อนการพนันขึ้นมาอีกอย่างนอกจากให้ความสำราญแค่เพียงบุรุษจะต้องให้ความสำราญคนที่อยากจะเสี่ยงด้วย อ่อลืมไปจะต้องมีการขายฝิ่นเพื่อให้ผู้คนที่หลงใหลในกลิ่นหอมหวานของมันได้มีที่ซื้อขายง่ายดาย”“ท่านแม่ไม่ชอบการพนัน และยาเสพติดเพราะการพนันจะทำให้คนยิ่งงมงายไม่ทำงานและยังทำลายครอบครัว ทำลายคนดีดี”“เชอะทำลายครอบครัว สิ่งที่ท่านแม่เจ้าทำนี่ไม่ทำลายหรือไรหลอกสามีเขาเพื่อเอาเงินลูกเมียเขาลำบากกันไปหมดคิดว่าทำดีแล้วหรือ”“ท่านแม่แค่จะช่วยพวกนางต่างหากให้เห็นข้อเท็จจริงเรื่องบุรุษที่มักมากไม่รู้จักพอไม่ควรค่าแก่การเป็นสามี”“ท่านแม่เจ้าคิดว่านางเป็นใคร บุรุษใดบ้างจะมีรักเดียวชั่วชีวันฮ่าาาาน่าขันสิ้นดี”วังหลวง“แม่นาง
Last Updated : 2024-10-21มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร จำได้
อันเล่อถอนหายใจฮ่องเต้หรือโจรป่าทำไมเอาแต่ใจเช่นนี้“เช่นนั้นอันเล่อขอตัว อันเล่อหรือจะกล้าบาดหมางกับเจ้าของแคว้นเป่ยเหลียงเช่นนั้นจึงทำมาหากินลำบาก”ย่อกายลงอ่อนหวาน หันหลังก้าวเดินเข้าไปในตำหนัก“ช้าก่อน”เสียงเข้ม ทำเอาอันเล่อหยุดชะงัก“เจ้า กับข้าเราเคยพบกันไหม”ดึงมืออันเล่อไว้อันเล่อผลักร่างสูงให้ออกห่าง หันหลังก้าวเดินก้าวขาเข้าไปในตำหนักปิดประตูแน่นหนา หลี่หลงเชียวยกมือขึ้นลูบที่ริมฝีปากที่ชุ่มน้ำรสจูบยังหวานติดที่ริมฝีปาก นางกล้าปฏิเสธบอกว่าไม่เคยพบเขามาก่อนแล้วคืนนั้นเล่าหมายความว่าอย่างไรหรือเขาเข้าใจผิดเพราะต้องตานางหรือเขาคิดไปเองว่าเป็นนางหรือว่านางอยากลืมเรื่องราวที่เจ็บปวดในคืนนั้น นางเจ็บปวดอย่างนั้นหรือแล้วเสียงร้องครางของความสุขสมนั่นคืออะไรกัน เขากับนางมีความสุขด้วยกันในคืนนั้นอย่างไม่อาจปฏิเสธอันเล่อนั่งนิ่ง รสจูบหวานซาบซ่านจนคิดไปไกล เป็นไปไม่ได้อาจแค่คนที่มีรสจูบเหมือนๆ กันก็เท่านั้นฮ่องเต้ที่มีสนมมากมายเช่นไรจึงจะออกไปหาเศษหาเลยที่หอนางโลมกันเล่า คืนนั้นอันเล่อเมามายไม่ได้จำได้เสียหน่อยว่า เขาคนนั้นเป็นใครหลี่หลงเชียวห้องทรงอักษร“ฝ่าบาทนี่คือฎีกาของวันนี้”ก
Last Updated : 2024-10-21มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ไม่ผิดหวัง
“องค์หญิงของต้าเถียนยังไม่นอนอีกหรือ”ร่างสูงหล่อเหลาทว่าหาความจริงใจได้ไม่ ตรงเข้ามาสวมกอดดึงมืออิงเผยไปที่แท่นนอนหนา ฉุดมือให้นั่งลงบนตักกอดรวบจากด้านหลัง“ท่านพี่ ท่านอย่าบอกนะว่าจะไปหาหญิงแพศยาคนนั้น”ต้านเถียนลอบถอนหายใจ“ไม่ ข้ากำลังจะไปที่ห้องเครื่อง ระหว่างนี้เจ้ากำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ เลยตั้งใจไปที่นั่นเคี่ยวยาบำรุงพร้อมกับขนมที่เจ้าชอบกินสักสองสามชิ้น”สายตาหวานหยดอิงเผยยิ้ม“ท่านพี่จะลำบาก ทำไมไม่สั่งให้ นางกำนัลไปทำงานชั้นต่ำเช่นนั้นท่านพี่เป็นถึงสวามีขององค์หญิงจะต้องลดตัวไปทำเรื่องเช่นนี้ทำไมกัน”“ข้าไม่ไว้ใจพวกนางจะขมไปหวานไปเจ้าจะไม่ถูกปากมิสู้ข้าเคี่ยวเองจะดีกว่า”จุมพิตที่หน้าผากเนียนเบาๆ“ท่านพี่ ช่างดีกับข้าจริงๆ ทีแรกข้าคิดว่าพอนางเข้ามาในวังหลวงข้าจะยิ่งต้องหนักใจ มาถึงตอนนี้จึงรู้ว่า ท่านพี่เองก็คงจะรู้สึกผิดที่เอาตัวไปเกลือกกลั้วกับนางคณิกา ไม่อยากลดตัวไปแย่งชิงกับเหล่าขุนนางชั้นต่ำพวกนั้น”ต้านเถียนยิ้ม“ข้าในใจมีแต่เจ้าองค์หญิงอาจจะเคยแวะตามรายทางไปบ้างแต่ ปลายทางคือเจ้าคนเดียว”จุมพิตหวานดูดดื่มที่ริมฝีปากบางอิงเผยถึงกลับเคลิบเคลิ้ม“เจ้านอนเสียองค์หญิงของข้า นอนพ
Last Updated : 2024-10-26มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร หวาน
หลี่หลงเชียวหรือจะกล้าโกรธเคืองนางแม้นางจะทำราวกับว่านางเป็นคนสำคัญแต่นั่นก็ช่วยเขาได้ไม่น้อยหากว่าเกิดอะไรขึ้นในวังหลวงนี้เขาก็คงไม่อาจช่วยนางได้ทันเวลา นางฉลาดยิ่งนักที่ปกป้องตัวเองจากพวกเสือพวกจระเข้พวกนี้ต้านเถียนกัดฟันจนเป็นสันนูน อาหารที่ยกมาเมื่อเย็นเขาใส่ยาเสียสาวหรือยาปลุกกำหนัดเข้าไปในอาหารและสุราเพื่อให้อันเล่อได้กินดื่มเข้าไปกะว่าพอเขามายาออกฤทธิ์เขาจึงเสร็จสมอารมณ์หมาย ในวังหลวงแห่งนี้เขาก็มีบารมีไม่น้อย แต่ต้านเถียนหารู้ไม่ว่าอันเล่อไหวตัวทัน นางกินยาถอนพิษสารพิษที่ติดตัวก่อนจะดื่มกิน และยังรีบนำทองที่ขนใส่ไว้ในอกเสื้อมาเพื่อจ้างพวกทหารองครักษ์ให้อารักขานางในตอนค่ำคืนในวังหลวงแห่งนี้เช่นนั้นจึงเรียกว่านางรู้ใจบุรุษ รู้ว่าบุรุษไม่มีใครไว้ใจได้นอกจากบุรุษที่ยังแบเบาะและบุรษที่ไร้ลมหายใจก็เท่านั้นจึงจะน่าไว้ใจ หญิงคณิกาย่อมรู้ใจบุรุษมากตัณหาเดินกลับไปยังตำหนักเหมยฮวาอารมณ์ขุ่นมัวอย่างที่สุดหลี่หลงเชียวถอนหายใจเอามือไพล่หลังเดินกลับ ตำหนักแค่เพียงรู้ว่านางไม่ยอมพบใครง่ายดายเขากลับรู้สึกว่า ทุกอย่างน่ารื่นรมย์อย่างที่สุดราวกับว่านางหวงแหนร่างกายงดงามผุดผาดของนางนั้นไว้เพื
Last Updated : 2024-10-26มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร บุรุษล้วนหาความจริงใจไม่มี
“ม่ายยยยยยย ไม่ได้นะบุรุษล้วนหาความจริงใจไม่เห็น พอได้แล้ว…..”ผลักร่างสูงออกห่างหลี่หลงเชียวชะงักงัน“ไม่ได้ ข้ามีค่าตัวแพงระยับคิดว่าแค่มาทำให้เคลิบเคลิ้มเช่นไรจึงจะยอมทอดกาย”เปิดไฟสว่างจ้า "ฝ่าบาท ฝ่าบาทเข้ามาได้อย่างไรกัน เป็นฝ่าบาทไปได้อย่างไร"“ข้าผู้ซึ่งมาทวง เงินหนึ่งชั่งจากคนงามท่านแม่หอคณิกาสุริยันจันทรา”อันเล่ออ้าปากค้างอย่างอื่นจำไม่ได้แต่เงินหนึ่งชั่งในค่ำคืนหอมหวานนั้น จำได้ขึ้นใจ จะต้องเป็นคนผู้นี้แน่ๆทั้งรสจูบและสิ่งที่รู้สึกกันเพียงสองคนในค่ำคืนนั้นเขากลับพูดทวงสัญญา เช่นนั้นคนผู้นั้นเป็นฮ่องเต้ที่แอบหนีไปเที่ยวหรอกหรืออยากจะขำแต่ขำไม่ออก แต่คนอย่างอันเล่อหรือจะยอมจำนน“เงินหนึ่งชั่งอะไรกันเงินน้อยนิดเช่นนั้นยังมีผู้ที่ ติดค้างกันด้วยหรือ”หลี่หลงเชียวยิ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มที่ขยับขึ้นลงปฏิเสธอย่างหน้าไม่อายนั้นอีกทั้งยังดูถูกเงินหนึ่งชั่งทั้งที่ก่อนหน้านั้นนางเห็นค่าของมันถึงกับใช้เป็นของล่อใจให้เขา ปรนเปรอนางจนหนำใจเพราะเงินหนึ่งชั่ง“เฮ้อ คนหนอคน ก่อนหน้านั้นอยากจะสุขสม ถึงกับยอมจ่ายมาวันนี้เป็นท่านแม่หอคณิกาจะร่วมแท่นนอนกับใครไม่ร่วมแท่นนอนกับใครก็ไม่มีไม่ว่าเพราะเง
Last Updated : 2024-10-26มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ข้าคืออันเล่อ
จวนแม่ทัพใหญ่ชงหยวนอวี่“เพี๊ยะ”“ท่านพี่ ซีหยินสะอื้นอย่างหนัก ชงหยวนอวี่ที่เมามายเดินโซเซเอามือชี้หน้าซีหยินสบถคำด่าออกมา“เจ้ามันไร้ค่า ต่างกับอันเล่อ ฮือออออันเล่อข้ารักเจ้าข้าคิดถึงเจ้า ฮือๆๆๆๆ ต่อไปนี้ข้าคงไร้วาสนาจะได้พบเจ้าพูดให้เจ้าเข้าใจข้าในเมื่อฝ่าบาทปิดกั้นข้ากับเจ้าเพียงนั้นฝ่าบาทก็ช่างกระไรถูกใจเจ้าหรือไรจึงคิดจะเก็บเจ้าไว้เพียงคนเดียวฮืออออออ ข้าไม่ยอมไม่มีทางยอม ซีหยิน …ข้าจะหย่ากับเจ้า”“ท่านพี่ไม่นะ ไม่ไม่ไม่ข้าไม่มีทางจะหย่ากับท่านข้าผิดอะไร ท่านทำแบบนี้กับข้าไม่ได้นะ”“ข้าจะหย่ากับเจ้าแสดงความจริงใจให้อันเล่อเห็นในเมื่อไม่มีโอกาสอธิบายกับนางทางเดียวคือ หย่ากับเจ้าเสีย”แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่รบมาทั่วเหนือใต้ทว่ายามเมามายเหมือน…ตัวหนึ่ง“ข้าจะพูดกับท่านพ่อเรื่องนี้ ข้าจะให้ท่านพ่อเลิกสนับสนุนท่านข้าจะให้ท่านพ่อจัดการกับท่าน”“ฮะๆๆๆ แค่ตำแหน่ง ขุนนางกลาโหม เจ้าคิดว่าข้ากลัวหรือแม้กระทั่งฝ่าบาทตอนนี้ข้าก็พร้อมที่จะสู้ไม่ว่ากับใครทั้งนั้นเพื่ออันเล่อ” ซีหยินสะอื้นอย่างหนักหอสุริยันจันทรา“ขนเข้าไปสิ ขนของของข้าเข้าไปแทนที่ท่านแม่เจ้าแต่เอจะว่าไปอาภรณ์ของนางทุกตัวล้วนตัดเย็
Last Updated : 2024-10-30มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ผู้มาใหม่
พอพูดถึงทองไห่หลิงก็ยิ้มกว้างไม่ให้เห็นก็ไม่ให้เห็นแต่เงินทองก็ต้องมาขอเรื่อยๆ กำขี้ดีกว่ากำตดอย่างน้อยอันเล่อก็แบ่งเงินทองของนางให้ใช้จ่ายสบายๆ แค่ไม่ได้เป็นท่านแม่ก็เท่านั้น ไว้โอกาสหน้าเถอะอันเล่อเดินเข้าไปในห้องทรุดกายลงบนแท่นนอนยกมือขึ้นลูบไล้เบาๆ“ของของข้าก็คือของของข้า”เจียวเจียวมาปลดเสื้อคลุมออกให้“ท่านแม่เจ้าขา เสี่ยวไช่เตรียมน้ำอบให้ท่านแช่แล้วเจ้าค่ะมาเหนื่อยๆ แช่นน้ำอุ่นเสียก่อนจะให้ห้องครัวทำของชอบของท่านแม่รีบอาบน้ำเจ้าค่ะ”อันเล่อยิ้มถอนหายใจยาวลุกขึ้นปลดสายรัดเอว ปลดเสื้อผ้าลงไปกองกับพื้นเผยร่างเปลือยเปล่าขาวสล้าง หน้ากระจกเงาบานใหญ่จ้องมองใบหน้างดงามกับร่างอ้อนแอ้นผิวเนื้อเนียนละเอียดแล้วยิ้มน้อยๆ เดินไปหย่อนกายลงแช่น้ำอบหอมหวนหลับตานิ่งก่อนหน้านั้น“อย่าขยับ”หลี่หลงเชียวยกมือขึ้นจับเอวบางให้บิดเล็กน้อยในท่าสบายตามแบบที่กำลังจะวาด มืออุ่นจับเอวบางไว้ ความร้อนระอุจากฝ่ามือผ่านผ้าบางเบาเข้าไปใบหน้าห่างกันแค่คืบ เกมจ้องตาใครกลืนน้ำลายก่อนคนนั้นแพ้ ดวงตาคมจ้องมองอันเล่อตาไม่กะพริบในดวงตา ราวกับรักใคร่หนักหนา ความรู้สึกเก่าๆ แล่นเข้ามาในหัวในคืนร้าวรานนั้น ริมฝีปากอุ
Last Updated : 2024-10-30มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ข้อตกลง
“เพี๊ยะ”ฟาดมือลงบนใบหน้าหล่อเหลา“หากอยากจะจับมือจะต้องวางเงินตามที่อันเล่อพอใจและปกติแล้วอันเล่อไม่ยอมรับเงินเพื่ออุ่นเตียงไม่มีการอุ่นเตียงแค่เพื่อนคุยหรือเพื่อนร่ำสุราก็เท่านั้น หากอยากจะให้อันเล่ออุ่นเตียงคงต้องมอบแคว้นทั้งแคว้นกระมัง”“อ่า เจ้ากล้าทำร้ายข้าหรือ”“เช่นไรจะไม่กล้า ตามธรรมดาข้าอยู่ข้างนอกตอนที่ยังไม่ได้เป็นท่านแม่หอคณิกาใครๆ ในย่านนี้ต่างก็รู้ว่าอันเล่อรักนวลสงวนตัวแค่ไหน ไม่ยอมให้ใครแตะต้องแม้เพียงปลายก้อย”พูดมาถึงตอนนี้ก็กลืนน้ำลายลงคอยากเย็นความอัปยศอีกอย่างคือรักษาพรหมจรรย์ไว้ในวันวิวาห์กับชงหยวนอวี่ แม้แต่มือยังไม่ให้ใครจับความพูดโลมเลียก็ไม่ชอบให้ใครมาแทะโลมทั้งที่หนุ่มน้อยใหญ่หลายคนในเขตวังหลวงต่างมองว่าอันเล่อเป็นหนึ่งในหญิงงามทีเดียว แต่เพื่อชงหยวนอวี่จึงจำต้องสร้างเกราะป้องกันตัวเองรอว่าสักวันพอท่านแม่ทัพกลับจากชายแดนแล้วจะมาสู่ขอแต่ในที่สุดก็ต้องทอดกายให้กับ ใครไม่รู้ (หลี่หลงเชียว) เช่นนั้นอันเล่อจึงเข้าใจว่า หากจะยอมทอดกายให้คนที่ไม่เคยรักไม่สู้ ใช้ร่างกายและใบหน้าที่ยังงดงามด้วยวัยสาวกอบโกยเงินทองให้ได้มากที่สุดตอนที่ยังมีโอกาสจะดีกว่า“แต่ข้าเป็นลู
Last Updated : 2024-10-30
Latest chapter
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร จบบริบูรณ์
“อย่างนั้นสิเพคะต้องทำให้คังหยินวางใจแล้วยังต้องหาทางช่วยต้านเถียนช่วยองคืหญิงอิงเผยหาเรื่องให้ไทเอาออกไปบำเพ็ญเพียรแต่แอบเปลี่ยนเส้นทางมาที่หอคณิกา เพื่อความปลอดภัยหากแผนล่มคังหยินรุ้ว่าฝ่าบาทยังไม่ตายพวกเขาที่เป้นคนที่รักของฝ่าบาทจะต้องกลายเป็นเครื่องต่อรอง”“หากไม่มีเจ้าข้าคงลำบากไม่น้อยขอบใจเจ้าจริงๆอันเล่อมาถึงตอนนี้ เสด็จแม่ก็คงเสียใจที่เคยใช้วาจาดูแคลนเจ้า”“อันเล่อไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นการที่ทำได้อย่างทุกวันนี้เพราะไม่ยอมแพ้ คนที่น่านับถือที่สุดคือคนที่ไม่ยอมแพ้”“เฮ้อ ไม่น่าเชื่อหญิงเมามายคนหนึ่งในคืนนั้นจะทำให้สุขสมจนต้องให้คนออกตามหานางและไม่น่าเชื่อว่าหญิงคนเดียวกันนี้จะคือหนึ่งในดวงใจข้าจนไม่มีสายตาไว้มองใคร และยิ่งไม่น่าเชื่อกว่านั้นคือ หลีหลงเชียวคนนี้ตกเป็นทาสของเจ้าแล้วนับจากนี้ไป อันเล่อของข้า”“หือออ ฝ่าบาทขี้โกงแอบกอดแอบหอมไม่เอ่ยถึงตำแหน่งฮองเฮาแม้แต่น้อย”“ก้มันของตายนี่ตำแหน่งฮองเฮาอย่างไรก็ต้องเป็นของอันเล่อคนเดียวไหนบอกว่าไม่ได้อยากเป็นฮองเฮาของใคร”“อะนั่นพูดถึงหากเป็นคังหยินนี่เพคะเขาให้ทองตั้งมากแต่หากเป็นคนนี้…..”ซบหน้าลงบนอกกว้างหลี่หลงเชียวจุมพิตที่ปากบาง อ
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร จบ
“ฉึกๆ”ต้านเถียนที่อยู่ด้านหลังใช้กระบี่ในมือเสียบเข้าที่กลางแผ่นหลังของคังหยิน แล้วชักกระบี่ออก ร่างสูงทรุดกายลงกับพื้นดึงเอาอันเล่อล้มตามลงไปด้วยหลี่หลงเชียวรีบเข้าประคอง อันเล่อให้ลุกขึ้นยืน สำรวจทั่วร่างว่าอันเล่อบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ด้วยความห่วงใย“อะอันเล่อ เจ้าให้เขาฆ่าข้าหรือ ให้ต้านเถียนฆ่าข้าหรือ เจ้าไม่กลัวว่าจะไม่ได้พบข้าอีกหรือเจ้าไม่เคยรักข้าสินะถึงไม่กลัวว่าจะไม่ได้พบข้าอีก”น้ำตาไหลนองอาบแก้ม เลือดสดๆ ไหลออกจากบาดแผล อันเล่อเบือนหน้าซบอกหลี่หลงเชียวเสีย“เจ้าไม่เสียใจใช่ไหมที่ข้าจะจากไป จริงสิเจ้าไม่เคยรักข้ามีเพียงข้าที่โง่งม”“ม่ายๆๆๆๆๆๆๆ”จูไห่หลิงวิ่งเข้ามา พยุงคังหยินไว้ในอ้อมแขน“ฝะฝะฝ่าบาทท่านจะตายไม่ได้ ข้ายังอยากเป็นฮองเฮาท่านจะตายไม่ได้”จูไห่หลิงร้องไห้สะอึกสะอื้น“อั๊กๆๆๆ อันเล่อ ได้โปรดอย่าทำร้ายไห่หลิงอีกข้าขอร้อง ถือเสียว่าข้าชดใช้ในส่วนที่นางทำกับเจ้าไว้แล้ว”อันเล่อหลับตาลงช้าๆ“นางแพศยา เจ้าทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้อันเล่อเจ้าฆ่าเขาเขาเป็นสามีข้าใครใช้ให้เจ้าทำร้ายเขา ข้าจะฆ่าเจ้าเสีย”ลุกขึ้นคว้ากระบี่ตรงเข้าหาอันเล่อ ต้านเถียนเสียบคมกระบี่อีกครั้ง“ต้านเถียนอ
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร บทสรุป
จะบอกอย่างไรเขาพอร่วมรักกับจูไห่หลิงแล้วถึงได้รู้ว่าคนที่ไร้ซึ่งความรักไม่อาจให้ความสุขสมได้เท่าหญิงที่ทั้งรักและใคร่ในคราวเดียวกัน“หยุดร้องได้แล้วพรุ่งนี้ข้าให้ฟงฉีรับเจ้าในตำแหน่งสนม”จูไห่หลิงกัดฟันแน่นแค่ตำแหน่งสนมหรือไร แล้วตำแหน่งฮองเฮานั่นจะมอบให้กับอันเล่ออย่างนั้นหรือแต่ไม่เอื้อนเอ่ยออกมา“เพคะไห่หลิงจะรออย่างอดทน”เกี้ยวของคังหยินถูกเร่งความเร็วยังวังหลวง อันเล่อจรดพู่กันลงบนกระดาษสีขาวสะอาดเป็นตัวอักษรสาวยงาม“อันเล่อ”ประตูตำหนักเปิดอ้าออกคังหยินวิ่งเข้ามาสวมกอดอันเล่อที่เบี่ยงตัวหลบ บนกระดาษนั้น“ไร้รักไร้หัวใจหมดสิ้นแล้วความรักก่อนพรุ่งนี้จึงนั่งทอดถอนหายใจพรุ่งนี้จึง ………“เจ้าโกรธข้าหรือ”อันเล่อยิ้มหวานหยด“ไม่เพคะ”“เจ้าหมดรักข้าแล้วหรือจึงเย็นชาเช่นนี้“ไม่เพคะ”“อันเล่ออย่าทำแบบนี้”ตรงเข้าสวมกอดทว่าอันเล่อกลับผลักร่างสูงของคังหยิน“ทำไมเจ้าไม่รักข้าแล้วหรือ หรือเป็นเพราะข้า… กับพี่สาวเจ้า อันเล่อถึงอย่างไรข้าก็รักเจ้าคนเดียวไม่เคยมีคนอื่นในใจ เจ้าอภัยให้ข้าได้ไหม”รู้ว่าสิ่งที่ทำไม่อาจรอดพ้นสายตาอันเล่อ“ ไม่อภัยหากแต่ ฝ่าบาท อันเล่อขอโทษ เพราะอันเล่อไม่เคยรักฝ่าบา
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ความเจ็บปวด2
“ขออภัยขอรับท่านแม่ทัพท่านสั่งให้เราเข้มงวดเรื่องการเข้าออกข้าน้อยก็เลยทำตามหน้าที่”“อืมมม”เกี้ยวเคลื่อนออกจากวังหลวงไปยังหอสุริยันจันทรา ต้านเถียนผลักร่างสูงที่ไร้สติของชงหยวนอวี่ลงไปนอนบนพื้นเกี้ยวลุกขึ้นมานั่งกอดอก“ตามอิงเผย”หลี่หลงเชียวสั่งเจียวเจียวให้ไปตามองค์หญิงอิงเผยที่หลับไปแล้ว“ฝ่าบาทท่านแม่อันเล่อ ฝากมาบอกว่านางรอท่านอยู่”หลี่หลงเชียวยิ้มประหลาดใจและดีใจที่พบต้านเถียนถึงจะไม่ชอบเขาแต่ก็อดสงสารน้องสาวไม่ได้“ท่านพี่”อิงเผย พุ่งตัวเข้าหาอ้อมกอดของต้านเถียนที่โอบร่างร่างอวบ หลี่หลงเชียวเผลอถอนหายใจ“ขะขะข้าว่าชาตินี้จะไม่ได้พบท่านอีกแล้ว ท่านทำให้ข้าต้องเศร้าโศกทำไมไม่มาเร็วกว่านี้”“ท่านแม่อันเล่อให้ข้าหลบที่ตำหนักฟ้าสางนางช่วยข้าก่อนที่เพชฌฆาตจะลงดาบ วันนั้นท่านแม่อันเล่อคุมการประหารด้วยตัวเองนางจึงทำตามใจไม่มีใครกล้าขัดนาง แม้แต่ศพของข้ายังไม่มีใครกล้าตรวจสอบเพราะคำสั่งของท่านแม่อันเล่อ ส่วนศพที่เจ้าฝังไปนั้นคือศพไร้ญาติที่ท่านแม่อันเล่อให้คนนำมาสวมรอยเป็นข้า เพราะนางช่วยข้าจึงต้องเชื่อฟังนางนางไม่ให้มาเช่นไรจึงมาได้และข้ายกย่องนางเท่ากับแม่คนหนึ่งนางคืนชีวิตให้ข้าจึงไม
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ชงหยวนอวี่
บ้านจู“ฝ่าบาท ไห่หลิงขอบพระทัยฝ่าบาทที่เป็นธุระจัดการเรื่องพิธีศพของท่านพ่อ”สายตาอ่อนหวานเว้าวอน คังหยินถอนหายใจ“อันเล่อนางไม่น่าว่าจะเป็นคนอย่างนี้ ปกติแล้วนางเป็นคนที่มีเหตุผล”“น้องคกำลังเสียใจที่บิดาจาไปไม่ได้ร่ำลา ฝ่าบาทอย่าได้ถือโทษน้องเลยค่ะหากจะดทษใครสักคนต้องโทษไห่หลิงที่สั่งสอนน้องไม่ได้เพราะต่ำต้อยกว่านาง อันเล่อนางเป็นคนที่เข้มแข้งเกินกว่าหฺญิงใดก็ไม่ผิดที่น้องจะแสดงออกอย่างนี้”“ข้าไม่ชอบที่นางเป็นแบบนี้ ต่อไปก็คงร้าวฉานกับนาง”“ฝ่าบาทอย่าทรงกริ้วเพคะ ไห่หลิงในตอนนี้ไร้ญาติขาดมิตรังไม่เคยคิดจะโกรธน้องฝ่าบาทยังไม่รู้จักนางไห่หลิงรู้จักนางดีอนาคตต่อจากนี้นางตัดพี่ตัดน้องไห่หลิงคงไร้ที่พึ่ง”“ไม่ต้องกลัวข้าจะพาเจ้าเข้าวัง ในนามของข้าอันเล่อไม่มีทางกล้าไล่เจ้าอีกแล้ว”จูไห่หลิงย่อกายลงงดงาม คังหยันเข้ามาโอบที่ไหล่บางไห่หลิงยกแขนสองข้างกอดรอบเอวหนาซบหน้าลงบนอกกว้างเงยหน้าเศร้าสร้อยขึ้นสบตาคังหยิน“ไห่หลิงตอ่นี้คงต้องฝากชวีติไว้กับฝ่าบาทแล้ว”“ไม่เป็นไร ข้าเต็มใจ จูไห่หลิงล้วงมือเลยผ่านเข้าไปในอกเสื้อดวงตากลมโตสบตาคังหยินนิ่งก่อนจะรับตาเผยอรมฝีปากคังหยินโน้มตัวลงจูบหวานที่ริม
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ความเจ็บปวด
“ข้ารู้แล้ว อันเล่อทราบเรื่องนี้แล้วเคะ”ท่าทีนิ่งเฉยของอันเล่อ ทำเอาคังหยินขมวดคิ้วกับเรื่องที่เขาพาจูไห่หลิงเข้ามาในตำหนักฟ้าสางเพื่อบอกกล่าวเรื่องการใต้ของใต้เท้าจูให้กับอันเล่อทว่านางกลับเฉยชาจนน่าใจหาย“น้องพี่ท่านพ่อก่อนตาย พร่ำเรียกชื่อเจ้า อภัยให้เจ้า และอยากพบเจ้า”“ข้ารู้แล้ว ท่านมาพูดตอนนี้ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาท่านพ่อป่วยแรมเดือน แต่ก่อนตายไม่ถึงสองชั่วยามที่พร่ำเรียกหา ท่านตอนนั้นทำไมไม่ตามข้าเล่าจูไห่หลิง”“อันเล่อ เจ้าก็รู้ว่าท่านพ่อป่วยแรมเดือนข้าเองก็รู้ว่าแต่ว่าในเมื่อเจ้ามาที่นี่เพื่อมีชีวิตที่ดีออกจากบ้านมาเป็นนายหญิงหอคณิกามีเงินทองมากมาย ข้าจึงคิดว่าเจ้าอาจไม่อยากกลับไปพบกับความลำบากที่บ้านจูอีก”“เป็นพวกท่านที่ผลักไสข้าออกมาแล้วจะมาเรียกร้องสิ่งใดกันกลับไปได้แล้วจูไห่หลิงต่อไปเราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไปแล้ว”จูไห่หลิงกระหยิ่มในใจทำไมจะไม่รู้ด้วยการที่บิดาตายไปอันเล่อจึงโมโหเช่นนี้นางรักบิดาไม่น้อยก็ตั้งแต่เกิดมามีเพียงบิดาที่เลี้ยงดูมารดาของทั้งสองตายไปบิดาก็ไม่เคยมีภรรยาใหม่ ยิ่งนางโกรธยิ่งไม่ได้ดูดีในสายตาของคังหยิน จูไห่หลิงคุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าจูไ
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ถึงเวลาหรือยัง
“ข้าหมดใจกับเจ้าแล้ว เจ้าก็ได้แค่เพียงเท่านี้ต่างจากอันเล่อตอนนี้นางซื้อใจฝ่าบาทนั่งเคียงข้างบนบัลลังก์ราวกับฮองเฮาข้าในตอนนี้ถึงจะบอกว่าแค้นนางแค่ไหนในที่สุดก็ต้องยอมลงให้นางเจ้าเทำได้เช่นนางไหมเล่า”ซีหยินหลับตาลงช้าๆ“หย่ากับข้าเสียเถอะ”“ดีมากเจ้ายอมง่ายดายเช่นนี้จึงดี ข้าจะได้มีเอาเวลาทั้งหมดไปทุ่มเทให้อันเล่อเห็นว่าข้ายังอยากจะญาติดีกับนางไม่คิดแค้นเคืองนาง เผื่อโอกาสต่อๆ ไป”ซีหยินยิ้มหยัน“อย่าบอกนะว่าท่านจะ….”“ไม่แน่อันเล่อย่างไรก็มีข้าเป็นรักแรกที่นางทำแบบนั้นอาจเพราะแค้นเคืองข้า หากนางไม่มีใจให้ข้าทำไมไม่ห้ามฝ่าบาทเรื่องที่คืนตำแหน่งแม่ทัพให้ข้า”ซีหยินส่ายหน้าไปมา เสียดายเวลาที่เอาช่วงวัยสวยมาจมปรักกับคนเช่นชงหยวนอวี่หอสุริยันจันทรา“จูอันเล่อ จูอันเล่อฮืออออออข้ามาแล้วเจ้าใจร้ายไม่ออกมาพบข้าหรือไร” จูไห่หลิงร้องไห้ฟูมฟายป่านจะว่าตัวเองจะตายกระนั้น“นายหญิงไม่อยู่ที่นี่เจ้าค่ะ ท่านมีสิ่งใดก็พูดกับข้ามาเถิดข้าจะนำความไปบอกกับนายหญิงด้วยตัวเอง”เจียวเจียวยืนรอรับหน้าจูไห่หลิงคนในหอสุริยันจันทราใครบ้างไม่รู้ฤทธิ์เดชของนางใครบ้างไม่เกลียดนาง“นางไปไหนเสียน้องข้าไปไหนเสียเจ้าโกห
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร บทรักของคังหยิน
แสงไฟในห้องสลัวๆ คังหยินก้าวเดินอย่างมั่นคงในใจกระหยิ่มยิ้มย่องหยุดยืนที่หน้าห้องนอนของอันเล่อเพื่อให้ขันทีปลดเสื้อคลุมตัวนอกออกเสียคิดถึงความหฤหรรษ์ต่อจากนี้บทพิศวาสที่เขานั่งจินตนาการเกือบหนึ่งชั่วยามว่าจะปรนเปรออันเล่อเช่นไรให้นางตราตรึงเขาไม่ลืมเลือนร่างระหงนั่งหันข้างอยู่บนแท่นนอนเพียงเสี้ยวหน้าก็ทำคังหยินใจสั่น“อันเล่อถวายพระพรฝ่าบาท”คังหยินพุ่งตัวเข้ากอดประคองแทบจะไม่อยากปล่อยให้เวลาเสียไปกลิ่นกายหอมจนอยากจะซุกหน้าลงไปในตอนนี้ เอียงตัวซุกไซร้ซอกคอขาวกินหอมอ่อนๆ ที่ชวนเคลิบเคลิ้ม อันเล่อผลักร่างสูงแล้วดึงมือคังหยินมานั่งบนแท่นนอน“ข้า ไม่รับการถวายพระพรจากเจ้าแต่ขอเปลี่ยนมันเป็นการปรนนิบัติข้าอย่างถึงใจดีไหม”อันเล่อยิ้มหวานหยด“ทั้งคืนเพคะ”อันเล่อลงมานั่งด้านล่างคุกเข่าตรงหน้าคังหยิน เอื้อมมือเรียวปลดสายรัดเอวด้านหน้าคังหยินใจเต้นจนแทบจะหลุดออกจากอกกว้าง ริมฝีปากแดงเผยอออกช้าๆ น่าลิ้มรสจูบหวานเสียจริง“อันเล่อพร้อมแล้ว”คังหยินหลับตาลงช้าๆ เพื่อดื่มด่ำกับความหฤหรรษ์ที่อันเล่อกำลังจะมอบให้ ไฟในห้องมอดดับลงมือเย็นเฉียบลูบไล้แก่นกายอย่างแผ่วเบาเพียงแค่นั้นเขาก็แทบจะหยุดหายใจสัมผั
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ข้าคืออันเล่อ4
กับลุงกวงกับสาวใช้ในหอคณิกาอีกสองสามคนยกอาหารมาวางบนโต๊ะ อีกมากมาย ขุนนางต่างนั่งล้อมวงรู้สึกโล่งอกและดีใจกลับสิ่งที่ได้รับในวันนี้“ข้าน้อยโง่งมมมองคนผิดไปของฝ่าบาทลงทัณฑ์ด้วย”หลี่หลงเชียวยิ้ม“ให้ลงทัณฑ์พวกท่านที่ภักดีต่อข้าอย่างนั้นหรือ ไม่อาจกระทำ”“ข้าน้อยผิดไปแล้วแม่นางจูทำทุกอย่างจนมีวันนี้พวกเราซาบซึ้งน้ำใจยิ่งนักแต่ก่อนนห้านั้นกล่าวโทษนาง นางจะเจ็บปวดใจแค่ไหนที่พวกเราใช้คำพูดเหยียดหยามนางเพียงนั้น”“ข้ารู้ดีว่าอันเล่อต้องการให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วนางตั้งใจคัดคนเพื่อการนี้ ใต้เท้าเฉินและพวกท่านทั้งหลายไม่ต้องกังวล เพียงแค่ต่อแต่นี้จะเชื่อฟังและยกย่องอันเล่อให้เคียข้างข้าก็พอแล้ว”ใต้เท้าเฉินกับเหล่าขุนนางต่างรีบทรดกายลงกับพื้นอีกครั้ง“นัอมบัญชาฝ่าบาท”ลุงกวงเดินเข้ามาใกล้ๆ หลี่หลงเชียวหลายวันมานี้ ก็มีแต่ลุงกวงและไคเฉิงเท่านั้นที่คอยรับใช้และอธิบายเรื่องต่างๆ ที่หลี่หลงเชียวยังไม่เข้าใจ“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ นายหญิงสั่งไว้ว่าทองของนายหญิงนอนรอนายหญิงให้มาเชยชม ฝ่าบาทเองก็ควรจะอยู่ที่นั่นรอพบนายหญิงไม่ควรออกมาเช่นนี้”ลุงกวงก้มหน้าประสานมือพูดเบาๆ ราวกับกระซิบ“ข้าเข้าใจแล้วแต่ทนไม่ได
