Share
อย่าเชียว
Related chapter
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร จำได้
อันเล่อถอนหายใจฮ่องเต้หรือโจรป่าทำไมเอาแต่ใจเช่นนี้“เช่นนั้นอันเล่อขอตัว อันเล่อหรือจะกล้าบาดหมางกับเจ้าของแคว้นเป่ยเหลียงเช่นนั้นจึงทำมาหากินลำบาก”ย่อกายลงอ่อนหวาน หันหลังก้าวเดินเข้าไปในตำหนัก“ช้าก่อน”เสียงเข้ม ทำเอาอันเล่อหยุดชะงัก“เจ้า กับข้าเราเคยพบกันไหม”ดึงมืออันเล่อไว้อันเล่อผลักร่างสูงให้ออกห่าง หันหลังก้าวเดินก้าวขาเข้าไปในตำหนักปิดประตูแน่นหนา หลี่หลงเชียวยกมือขึ้นลูบที่ริมฝีปากที่ชุ่มน้ำรสจูบยังหวานติดที่ริมฝีปาก นางกล้าปฏิเสธบอกว่าไม่เคยพบเขามาก่อนแล้วคืนนั้นเล่าหมายความว่าอย่างไรหรือเขาเข้าใจผิดเพราะต้องตานางหรือเขาคิดไปเองว่าเป็นนางหรือว่านางอยากลืมเรื่องราวที่เจ็บปวดในคืนนั้น นางเจ็บปวดอย่างนั้นหรือแล้วเสียงร้องครางของความสุขสมนั่นคืออะไรกัน เขากับนางมีความสุขด้วยกันในคืนนั้นอย่างไม่อาจปฏิเสธอันเล่อนั่งนิ่ง รสจูบหวานซาบซ่านจนคิดไปไกล เป็นไปไม่ได้อาจแค่คนที่มีรสจูบเหมือนๆ กันก็เท่านั้นฮ่องเต้ที่มีสนมมากมายเช่นไรจึงจะออกไปหาเศษหาเลยที่หอนางโลมกันเล่า คืนนั้นอันเล่อเมามายไม่ได้จำได้เสียหน่อยว่า เขาคนนั้นเป็นใครหลี่หลงเชียวห้องทรงอักษร“ฝ่าบาทนี่คือฎีกาของวันนี้”ก
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร คืนร้าวราน
“น่าไม่อาย อุ๊ยพูดผิดไปน่าสงสารแต่งตัวรอเกี้ยวแต่เขากลับไปรับเจ้าสาวอีกตระกูล ข้าล่ะสงสารเจ้าเสียจริงน้องพี่ คุณหนูบ้านกวงงดงามอ่อนหวานข้าบอกเจ้าแล้วบุรุษใดจึงจะตาบอดเลือกหญิงที่ก๋ากั่นเช่นเจ้ากัน”จูอันเล่อ ยิ้มน้อยๆ หันกลับไปจ้องตาพี่สาวต่างมารดาจูไห่หลิงอยากจะโต้เถียง เป็นเวลาปกติมีหรือจะยอมนางแต่ยามนี้หัวใจราวกับแหว่งเว้าหายไป ไร้เรี่ยวแรงจะกล่าวใด“ทำใจเสีย เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ บ้านจูของเราต่ำต้อยเพียงนี้ถึงเจ้าจะพูดว่าเขารักมั่นเพียงเจ้าแต่ตอนนี้เขาเองก็พูดว่ารักมั่นเพียงคุณหนูบ้านกวงที่เหมาะสมกับฐานะและตำแหน่งแม่ทัพของเขาเท่านั้น”จูอันเล่อสะอื้นในอก ชุดสีแดงที่สวมไว้ยิ่งตอกย้ำความพ่ายแพ้ เป็นจูอันเล่อเองที่ไม่ถามเขาให้แน่ชัดเขาบอกว่าเขาจะแต่งงานอันเล่อถึงกับสวมชุดแดงรอเขาคิดว่าอย่างไรก็ต้องเป็นอันเล่อ บิดาโกรธจนตัวสั่นยืนรอขบวนเกี้ยวของท่านแม่ทัพ“นายท่านขอรับจวนของท่านแม่ทัพจัดไว้สำหรับงานแต่งงานก็จริงแต่ตอนนี้ท่านแม่ทัพกำลังเข้าพิธีแต่งงานกับคุณหนูบ้านกวง”บ่าวในบ้านที่ให้ไปสืบข่าวกับมาด้วยสีหน้าเป็นกังวลอันเล่อทรุดกายลงกับพื้นหูอือตาลาย บิดาโกรธจนตัวสั่นลั่นจะไม่คบหาบ้านกวง
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร คืนหวานฉ่ำ
“นะนะนายท่าน จะดีหรือ”บุรุษชุดดำองอาจที่ติดตามมานามว่าไคเฉิงทักท้วง“ดีแน่นอน นางเป็นคนเสนอให้ข้าด้วยตัวเอง และข้าก็มาที่นี่เพื่อหาความสำราญเช่นไรจึงเรียกว่าไม่ดี”เดินขึ้นไปชั้นบน เฒ่าแก่รีบเดินมาประสานมือนอบน้อม“นายท่านวันนี้ ต้องการสิ่งใดเพิ่มเติม …หรือไม่”หลี่หลงเซียวยิ้มบางๆ“เฒ่าแก่ห้องที่ดีที่สุด พิเศษที่สุด”ยื่นก้อนทองร้อยชั่งตรงหน้าเฒ่าแก่ยิ้มน้อยๆ รีบกุลีกุจอเดินนำไปที่ห้องที่ดีที่สุดพิเศษที่สุด“นายท่าน นางคงเป็นแค่หญิงนางโลมที่กำลังเมามาย เช่นไรไม่เลือกหญิงงามอันดับหนึ่งของที่นี่เล่าขอรับ”ไคเฉิงยังไม่วายทักท้วงอีกครั้ง“ข้ายินดีจ่ายอย่าพูดมากสิ ช่วยให้ข้าได้รับความสำราญ ข้ายินดีจ่ายให้เจ้าตั้งหนึ่งชั่งเชียวนะ”ชี้มือแกว่งไปมาดวงตาหรี่ปรือ“นายท่าน”ไคเฉิงยังเป็นห่วง“นางจ่ายหนักเพียงนี้ ข้าไม่ส่งเสริมนางคงไม่ได้แล้ว”ตั้งใจแค่เพียงเล่นๆ หาความสำราญในค่ำคืนเงียบเหงาเช่นกัน“ดีมากดีมากต้องทำให้ข้าสำราญนะข้าจ่ายไปตั้งมากมายเพียงนั้นฮ่าาาา”หลี่หลงเซียวก้าวเข้าไปในห้องที่กว้างขวาง ที่ด้านในมีน้ำพุร้อนในอ่างศิลาลอยวน พร้อมกลีบดอกไม้หอมยวนใจ ด้านในสุดเป็นแท่นนอนหนานุ่มกว้างใหญ่ ไคเฉิงยืนรีร
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ไม่อาจแยกแยะ
“อืออออ ข้าอยากจะ…“เปลี่ยนใจหรืออยากจะเปลี่ยนใจใช่หรือไม่ ข้าคงผิดหวังในตัวเจ้าน่าดูหากว่าเจ้าเปลี่ยนใจ”คำดูถูกชวนให้อันเล่อที่ กำลังตั้งใจประชดตัวเองมีความฮึกเหิมขึ้นมาอีกครั้ง“เอิ่มมมมอยากจะร้อง”“สำราญหรือไม่”อันเล่อบิดตัวกอดรัดอีกคนไม่โต้ตอบว่าเช่นไร“สำราญหรือไม่เจ้าก็แค่ร้องครางไม่ต้องอายแค่เพียงส่งเสียงร้องครางให้ข้ารู้ว่าเจ้าสุขสม”อาการโลกหมุนศีรษะหนักอึ้งเมื่อเจอรสสาวทจึงเคลิบเคลิ้มและหอมหวานกว่าปกติร่องสวาทฉ่ำเยิ้มกำลังจะสุกงอมหอมหวาน มืออุ่นยังวนที่ตรงนั้นไม่ไปไหน ทำไมเขาปลุกเร้าอารมณ์ได้ดีเพียงนี้จะเก่งเกินไปแล้ว อันเล่อที่ไม่เคยผ่านมือชายถึงกับกระดกเอวรับกับนิ้วเรียวของหลี่หลงเซียว“ข้าๆๆ ขะข้า เบามือกับข้าหน่อยได้ไหม ข้า รู้ว่ากำลังจะไม่ไหวแล้ว”กระดกเอวสอดรับเหมือนเร่งเร้า อีกคนยอมตามใจนิ้วเรียวสอดลงไปจนสุดนิ้ว“อ่าาาาาเจ็บ”เผลอส่งเสียงร้องคราง“หืออออไม่ช่ำชองเหมือนปากเจ้าพูด แบบนี้จึงเรียกว่าอย่างไรดี แค่นิ้วก็บอกว่าเจ็บแล้วหากเป็นแก่นกายที่ใหญ่กว่าแข็งกว่านิ้วเล่า เจ้ามิตายเลยหรือ หรือว่าแค่หญิงปากกล้าทว่าใจเสาะ”“ข้า แค่เพียงให้ท่านปรานี”เสียงสั่นกระเส่าริมฝีปากแดงเม้มเข้า
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ท่านแม่หอสุริยันจันทรา
“ฝ่าบาท ฝ่าบาท พ่ะย่ะค่ะข้าน้อยสองคนอยากให้ฝ่าบาททรงตัดสินเรื่องความขัดแย้งของเราทั้งสอง”ขุนนางวันกลางคนเกือบชราเดินเข้ามาประสานมือตรงหน้า“มีเรื่องเร่งด่วนใดกันฝ่าบาททรงกำลังดื่มชายามบ่าย” ขันทีข้างกายส่งเสียงปรามขุนนางทั้งสอง“ใต้เท้าเหวินผู้ดูแลกรมคลังสองสามวันมานี้อคติกับข้าไม่ยอมเพิ่มเบี้ยหวัดและเงินตามที่ข้าขอสำหรับเหล่านางในห้องเครื่องที่ทำงานเหนื่อยหนัก”“อคติ มีอะไรให้ต้องอคติข้าเห็นว่านางในห้องเครื่อง กินอิ่มกว่าใครไม่จำเป็นต้องใช้เงินซื้ออาหารเพิ่มได้น้อยกว่า นางในที่ทำนห้าที่อื่นเพียงน้อยนิดเท่านั้นจะเพิ่มไปเพื่ออะไรกัน”“ท่านอย่างไรก็ไร้เหตุผลเอาเรื่องส่วนตัวมาพัวพันกับเรื่องงาน”ใต้เท้าเหวินยิ้มหยันลอยหน้าลอยตา“ท่านทั้งสองบาดหมางกันเรื่องอะไร”หลี่หลงเซียวถามขึ้นดังๆไข้าน้อยมิได้บาดหมางพ่ะย่ะค่ะ มีแต่ใตเท้ากู้ที่เลอะเลือนคิดว่าข้าน้อยคิดเล็กคิดน้อยเพียงนั้น”“พูดมาอย่าอ้อมค้อม กู้เฉวียนพูดมาเดี๋ยวนี้”“ เอ่อ เอ่อข้าน้อยกับใต้เท้าเหวิน เราแข่งขันกันเพื่อที่จะชนะใจเฒ่าแก่เนี๊ยของหอโคมแดงสุริยันจันทรา”“ไร้สาระสิ้นดี แค่เพียงหญิงงามทำให้พวกท่านบาดหมางถึงกับต้องให้ข้าตัดสิน
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร เงินเท่านั้น
“ฝ่าบาทโปรดไตร่ตรอง ข้าน้อยผิดไปแล้วทำให้แม่นางจูต้องเดือดร้อนฝ่าบาทโปรดลงทัณฑ์ข้าน้อยสองคนที่นำเรื่องเหลวไหลมากวนใจแต่ได้โปรดอย่าลงทัณฑ์แม่นางจู”“พอแล้ว ไม่ต้องแล้ว แค่ยุติเรื่องราวที่ข้าไม่สู้ชอบใจเหล่านี้เสียแล้วตั้งหน้าตั้งตาช่วยเหลืองานราชสำนัก ต่อไปเอาล่ะข้าจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นหากข้าได้ยินว่า มีใครบาดหมางกันเพราะ…เฒ่าแก่เนี๊ยของหอสุริยันจันทราอีกละก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนหัวของนางตอนนี้ฟาดอยู่บนแท่นประหารแล้วรอแค่เพรชฆาตลงดาบก็เท่านั้น”“ไปได้แล้ว”ไคเฉิงส่งเสียงเตือนขุนนางทั้งสอง หนักใจแทนหลี่หลงเซียวไม่น้อยหอสุริยันจันทรา“ท่านแม่ขา คืนนี้ข้าจะได้นั่งบัลลังก์หญิงงามอันดับหนึ่งถูกต้องไหมเจ้าค่ะ”จงอันเล่อที่งดงามราวกับดอกไม้ในเหมันตฤดูที่หาดอกไม้งามได้ยากยิ่งนั่งไขว่ห้าง ร่างอรชร เพราะเคยต้องมือชายมาแล้วจึงยิ่งอวบอิ่มเข้ารูปเข้ารอย เนินถันที่ดันอาภรณ์บางเบาแม้แต่หญิงงามในหอคณิกายังอดชื่นชมไม่ได้ อกอวบปากอิ่มผ่านมือชายก็ยิ่งอวบยิ่งอิ่มท้าทายทุกสายตาหลอกล่อให้บุรุษน้อยใหญ่มาหลงใหลได้ไม่ยากหญิงในหอคณิกาสองคนบีบนวดอีกคนก็พัดให้อย่างเอาใจเงยหน้ามอง ชิงหรูพร้อมกับหยิบองุ่
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ไล่
ในคืนซอกซ้ำหรือหวานฉ่ำยังแยกแยะไม่ได้ อันเล่อกลับไปที่ตระกูลแต่กลับเหมือนกับไปเพื่อให้บิดา ไล่ออกจากตระกูลต่อหน้าคนรักเก่าแม่ทัพชงหยวนอวี ไม่ได้เสียใจหรือเจ็บปวดอะไรตอนนั้นแค่รู้สึกว่า ทำไมต้องซวยแล้วซวยอีกก็แค่โซซัดโซเซไป ขออาศัยในหอนางโลมที่มีชื่อว่านางครวญก็เท่านั้น ทำงานทุกอย่างแลกเงินท่านแม่หอนางครวญที่รักและเมตตาอันเล่อกลัวใคร จนในที่สุดท่านแม่หอนางครวญก็จากไปทิ้งหอคณิกาที่ทรุดโทรมขาดรายได้ ให้อันเล่อดูแลจึงพลิกฟื้นและเปลี่ยนชื่อหอคณิกาเสียใหม่เป็นหอ สุริยันจันทรา“ท่านแม่เจ้าขา นายหญิงบ้านอวีขอพบท่านแม่”คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน อวีซีหยินมาทำไมร่างอ้อนแอ้นอรชรที่เคยเห็นก่อนนั้น ยืนหันหลังให้ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าค่อยๆ หันหน้ามาช้าๆ“มีอะไร เจ้าอยากพบข้ามีอะไรให้ รับใช้ ฮูหยินแม่ทัพชงหยวนอวี”อวีซีหยินทรุดกายลงกับพื้นสีหน้าเศร้าสร้อย“อันเล่อ แม่นางอันเล่อได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย เจ้าโกรธข้าใช่ไหมจึงทำเช่นนี้ ท่านพ่อบิดาข้าวันๆ เอาแต่พร่ำเพ้อถึงเจ้า แล้วยังทำร้ายท่านแม่ข้าเพราะไม่ให้มาพบเจ้าที่หอสุริยันจันทรา หากเจ้าไม่พอใจอะไรข้าก็ ก็…มาลงทีข้าอย่าทำแบบนี้ตอนนี้ข้าอายเขาเหลือเกินชา
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ใครๆก็ต้องจ่าย
“ฮือๆๆๆๆๆๆ ฝ่าบาท พี่ใหญ่ท่านต้องช่วยข้า”องค์หญิงผิงเผยร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่าวิ่งมากอดแขนหลี่หลงเซียวที่กำลังอ่านฎีกาอย่างตั้งอกตั้งใจ“อิงเผย หยุดร้องแล้วพูดมา”“อึกกๆๆ ฮึกๆๆๆๆๆๆๆ อึกๆๆๆๆๆๆ”ยิ่งสะอื้นหนักกว่าเดิม“พูดมา หากยังร้องแบบนี้ก็จะช้าไปอีก สิ่งที่จะให้ช่วยก็ไม่ได้ช่วยให้สำเร็จเสียที”ปลอบเบาๆ“ต้าเถียน น้องเขยของฝ่าบาทหลายวันมานี้แวะเวียนแต่หอคณิกาแต่งกันมาแค่เพียงหนึ่งปีเขาเปลี่ยนไปเพียงนี้”“เป็นเรื่องธรรมดาของบุรุษก็ต้องมีเรื่องแบบนี้บ้าง”“ตะตะแต่ต้าเถียนคนใจร้ายนั่นจะต้องแวะไปที่หอสุริยันจันทรา ในทุกค่ำคืนนี่ก็สามคืนผ่านไปแล้วพี่ใหญ่ท่านคิดว่าปกติหรือ”“หอสุริยันจันทราอีกแล้วหรือ หอแห่งนี้คือสิ่งที่บั่นทอนราชสำนัก ส่งคนสืบสวนหาความจริงจับคนทำผิดมาลงโทษ”“ฝ่าบาทหอคณิกาบุรุษล้วนผ่านเข้าออกจะมีคนผิดเรื่องใดกัน”ไคเฉิงออกความเห็น“เช่นนั้นก็จับเฒ่าแก่เนี๊ยหอคณิกาสุริยันจันทรามาสำเร็จโทษ”“ดี พี่ใหญ่จัดการให้เร็วที่สุดไม่เช่นนั้นก็สั่งปิดหอนางโลมแห่งนั้นเสียอึกๆๆๆๆ”องค์หญิงอิงเผยพูดขึ้นทั้งที่ยังสะอึกสะอื้น“ข้อหาอะไรพ่ะย่ะค่ะ”ไคเฉิงที่จู่ๆ ก็อยากจะเป็นกลาง“ ยังจะถามให้มากคว
Latest chapter
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร จำได้
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร อย่าเชียว
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ใครๆก็ต้องจ่าย
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ยังมีเวลาอีกมาก
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร แขนขาอ่อนแรง
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ไม่ลดตัว
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ใครๆก็ต้องจ่าย
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร ไล่
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร เงินเท่านั้น
