บทที่ 27 จอมโจรปล้นใจ

ผมกลับมาที่คอนโดหลังจากที่เคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแ‍ล้‍ว บอกตามตรงว่าในหัวมันว้าวุ่นจนผมแทบจะหยิบยาแก้ปวดมากิน แม้แต่คนขับรถพามาถึงคอนโดเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้ตัว

เมื่อมาถึงผมก็เดินเข้าไปในห้องนอนซึ่งตอนนี้ปิดไฟสนิท วันนี้ทั้งวันลูกน้องของผมรายงานมาว่าเธอเดินทั้งวันไม่ได้พักเลย เมื่อกลับถึงห้องเลยหลับปุ๋ยจนไม่ได้ยินแม้แต่เสียงที่ผมเปิดประตูเข้ามา ซ้ำเธอยังใส่ชุดนอนตัวบาง บางมากๆ ไหนจะนอนดิ้นจนเตะผ้าห่มหล่นพื้น นี่ถ้าไม่ใช่ผมแต่เป็นคนอื่นเข้ามาเห็น คงไม่สามารถปล่อยให้เธอหลับต่อไปดีๆ ได้

จะว่าไปก็อยากแกล้งอยู่เหมือนกันแฮะ

ไม่รอช้าผมรีบเดินขึ้นเตียงไปในทันที เธอหลับสนิทมาก ขนาดที่ว่ามีชายหนุ่มตัวใหญ่อย่างผมมานั่งคร่อมร่างเอาไว้ยังไม่ตื่นเลย

“นี่” เอามือสะกิดเล็กน้อยที่ข้างแก้มนุ่ม แต่ก็ได้เพียงเสียงครางน้อยๆ ด้วยความรำคาญกลับมาเท่านั้น

สงสัยต้องเล่นแรงกว่านี้

เพราะอยากแกล้งคนตรงหน้า ผมเลยเลื่อนมือต่ำลงไปยังชายเสื้อชุดนอนซึ่งทำหน้าที่ไม่ต่างจากกระโปรง ก่อนจะถกมันขึ้นจนกระทั่งมองเห็นหน้าท้องแบนราบกำลังขยับขึ้นลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ และกางเกงนอนที่สั้นจนเห็นต้นขาขาวน่าลูบไล้

ในเมื่อเปิดมาขนาดนี้