บทที่ 93

ผัวะ! ผัวะ!

พร้อมกับเสียงดังสองครั้ง หลีอู่และเฮยจินกังที่ยืนอยู่ที่นั่นกลับถูกเตะกระเด็นออกไปทีละคน

ในช่วงเวลานั้น สถานที่ทั้งหมดก็เงียบลงทันที

เสียงหัวเราะเยาะที่ดังไม่หยุดเมื่อครู่หยุดลงทันที ทุกคนต่างเบิกตากว้างและใบหน้าอึ้งตลึง

"อะไรนะ?"

ทั้งสองท่านผู้มีพลังมืดทมิฬกลับถูกไอ้หนุ่มไก่อ่อนเตะปลิวออกไปได้?

ตึง! ตึง! ตึง!

เท่านั้นหลีอู่ถูกเตะให้ลอยไปไกลสิบกว่ามเมตรก่อนจะตกลงพื้น และถอยไปหลายก้าวกว่าจะยืนได้

ก่อนที่วินาทีถัดมา เขาจะครางออกมาเบาๆ และพ่นเลือดคั่งออกมา

ฉากนี้ทําให้ทุกคนตกตะลึง

เพียงแค่ลูกเตะเดียวจากเย่เฟิงกลับทำให้หลีอู่ได้รับบาดเจ็บ??

นี่……เป็นไปได้อย่างไร?

ทุกคนในตระกูลหลีตกตะลึงจนหน้าเปลี่ยนสี

"แก……แกไอไก่อ่อน ลุงอู่ต่อสู้กับคนอื่นช่วยแก แต่แกกลับทำร้ายเขา?"

หลังจากตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หลีถิงก็ตำหนิด้วยความโกรธ

"ช่างเป็นสุนัขที่จิตใจเหี้ยมโหดเสียจริง!"

ป้ารองหลี่เยว่ผิง ก็แสดงความโกรธตามไปด้วย

"ลุงเฮย! ลุงเฮย เป็นอะไรมากไหม?"

"ลุงเฮย! ค่อยๆลุก!"

"อย่าทำผมตกใจสิ!"

แต่ในขณะนั้น เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจและหวาดกลัวดังมาจากอีกด้านหนึ่ง

เมื่อหันไปมองตาม