LOGINShare
บทที่ 336
Related chapters
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 337
ทันทีที่ทั้งสามคนคิดว่าจะหนีรอดได้ ก็ต้องชะงักเมื่อเย่เฟิงเรียกพวกเขาไว้!เหอปิง หลี่เวย และเจี่ยอี้ ตัวสั่นด้วยความกลัว ใบหน้าซีดเผือด"เย่… เย่เฟิง…คุณเย่ ฉัน…ฉันแค่พูดเล่นน่ะ ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน คุณ…คงไม่คิดจริงจังใช่ไหม?"หลี่เวยพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัว"เย่เฟิง ฉันรู้อยู่แล้วว่านายต้องมีอนาคตที่สดใส! และดูเหมือนฉันจะคิดถูกฉัน… ยังไงฉันก็เคยเป็นครูของนาย…"เหอปิงพยายามฝืนยิ้มและพูดอ้อนวอนด้วยเสียงต่ำคนอย่างพวกเธอที่ชอบดูถูกคนจนและประจบคนรวย ย่อมเปลี่ยนท่าทีได้รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ!แต่การที่เย่เฟิงเรียกพวกเธอให้หยุด กลับทำให้ทั้งสองคนกลัวแทบหัวใจวาย"พวกเธอ…ช่วยพูดอะไรแทนครูหน่อยสิ!"เหอปิงร้องขอเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ด้วยเสียงสะอื้นแต่ไม่มีใครกล้าออกหน้า ทุกคนรีบหนีออกไปจากห้องราวกับกลัวว่าจะเดือดร้อนเมื่อเห็นว่าไม่มีใครช่วย สีหน้าของเหอปิงเปลี่ยนเป็นซีดเผือด เธอมองเย่เฟิงด้วยความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้ง"เย่เฟิง…คุณเย่! ฉันเป็นครูของนาย นายทำแบบนี้กับฉันไม่…”"อุ๊บ…"คำพูดยังไม่ทันจบ เย่เฟิงก็คว้าเก้าไม้ออกมา หักที่พักแขนจนขาด จากนั้นใช้มือเปล่าบีบมันจ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 338
"ติดต่อกันบ่อยๆ นะ ครั้งหน้าฉันจะพาภรรยามาแนะนำให้รู้จัก เธอสองคนต้องได้เป็นเพื่อนสนิทกันแน่ๆ!"เย่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น แต่คำพูดกลับแฝงไปด้วยนัยบางอย่างเจียงหว่านชะงักไปเล็กน้อย ก่อนถามด้วยความสงสัย "ภรรยาของนาย? นาย…ไม่ได้หย่าหรอกเหรอ?""แต่งงานใหม่น่ะ…"เย่เฟิงตอบพร้อมหัวเราะเจียงหว่าน "อ๋อ" ออกมาเบาๆ ดวงตาเธอฉายแววหม่นหมองหมอนี่แต่งงานใหม่แล้วสินะ…เหอะๆ นี่ฉันคิดไปเองอีกแล้ว!ก็จริง ตอนนี้เย่เฟิงประสบความสำเร็จขนาดนี้ จะขาดผู้หญิงได้ยังไง?"ได้สิ ติดต่อกันบ่อยๆ นะ!"เจียงหว่านพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูฝืนเล็กน้อยเย่เฟิงมองเจียงหว่าน ผู้หญิงที่เขาเคยแอบชอบในอดีต ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงและความอ่อนล้า"ติดต่อกันนะ! ถ้าเธอมีปัญหาอะไร สามารถมาหาฉันได้เสมอบางที…ฉันอาจจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง"เจียงหว่านพยักหน้า "อืม" ก่อนจะบอกลาและเดินจากไปแต่ไม่รู้ว่าเธอจะเก็บคำพูดของเย่เฟิงไว้ในใจจริงๆ หรือเปล่าสองชั่วโมงต่อมา…เหอปิง หลี่เวย และเจี่ยอี้ เดินออกมาจากโรงแรมโกลด์เดนรอยัล ในสภาพย่ำแย่ปากของพวกเขาบวมเป่งจนแทบมองไม่ได้ พวกเขารีบโทรเรียกรถพยาบาลทันทีที่ออกมา
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 339
บ่ายวันนั้น!ขณะที่เย่เฟิงไปรับนั่วนั่วจากโรงเรียนอนุบาล เขาพบว่าคุณครูซู ซึ่งเป็นครูประจำชั้นที่มีนิสัยประจบสอพลอ ถูกแทนที่ด้วยครูสาวคนใหม่ที่ดูอ่อนเยาว์และสดใสดูเหมือนว่าคุณครูซูจะถูกไล่ออกแล้วแต่ในขณะที่เย่เฟิงจูงมือนั่วนั่วเดินออกจากโรงเรียน เขากลับเจอคนที่เขาไม่อยากพบที่สุดในตอนนี้"เย่เฟิง…"เสียงที่เจือความรู้สึกซับซ้อนดังขึ้น"ลูกเขย หลานสาวสุดที่รัก!""หลานสาวคนดี มาให้คุณตาอุ้มหน่อยเร็ว!"โจวชิ้งพร้อมกับจ้าวเหม่ยฟ่ง และโจวเพ่ยหยิน เดินตรงเข้ามาหาด้วยท่าทีที่ดูอบอุ่นโจวเพ่ยหยินถึงกับนั่งยองๆ ตบมือเรียกนั่วนั่วเหมือนกำลังแสดงความรักอันล้นหลามแต่นั่วนั่วกลับจับมือเย่เฟิงแน่น แล้วถอยหลังไปหลบหลังเขาเล็กน้อยโดยเฉพาะตอนที่มองไปที่โจวชิ้ง เด็กน้อยดูหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดเธอไม่ลืมเหตุการณ์ครั้งก่อนที่โจวชิ้งพาเธอไปยังที่ลับตา และเกือบส่งตัวเธอให้คนแปลกหน้า"นั่วนั่ว เป็นอะไรไปลูก? นี่หนูจำแม่กับคุณตาคุณยายไม่ได้แล้วเหรอจ๊ะ?"จ้าวเหม่ยฟ่งพูดพร้อมรอยยิ้ม "ใจดี"เย่เฟิงมองคนทั้งสามด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "โจวชิ้ง เธอคิดจะทำอะไรอีก?"ผู้ห
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 340
"ได้! ผมอยากรู้เหมือนกันว่าคุณอยากจะพูดอะไร"โจวชิ้งมองเย่เฟิงด้วยสายตาที่ซับซ้อน ก่อนจะเดินนำไปก่อนเย่เฟิงกระตุกยิ้มเย็นพร้อมกับจูงมือนั่วนั่วตามไปเขาอยากรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร?หลังจากเดินมาได้สักพัก!โจวชิ้งหยุดอยู่ในย่านที่เต็มไปด้วยอะพาร์ตเมนต์เก่า 6 ชั้นใกล้กับโรงเรียนอนุบาลเหวินเฟิงไม่รู้ว่าเธอเดินมาไกลเพราะไม่อยากถูกมอง หรือมีเหตุผลอื่น"อยากพูดอะไรก็ว่ามา"เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์เขาจูงมือนั่วนั่วไว้แน่น ยืนอยู่ใต้อะพาร์ตเมนต์เก่าพร้อมกับโจวชิ้ง"อาเฟิง…ให้โอกาสฉันอีกครั้งได้ไหม?""ช่วงที่ผ่านมาฉันเพิ่งเข้าใจว่าชีวิตฉันที่ไม่มีคุณกับลูก ฉันอยู่ต่อไปไม่ได้เลย""ฉันคิดถึงพวกคุณทั้งกลางวันและกลางคืน ในฝันฉันก็ยังเห็นหน้าคุณกับนั่วนั่ว…"โจวชิ้งพูดพลางสะอื้น น้ำตาคลอเบ้าเธอย่อตัวลงไปหานั่วนั่ว พยายามจะจับมือลูก "นั่วนั่ว หนูคิดถึงแม่บ้างไหม?"ทันใดนั้น เย่เฟิงดึงนั่วนั่วมาอยู่ข้างหลังเขาทันที น้ำเสียงของเขาเย็นยะเยือก "อย่ามาแตะต้องลูก!"โจวชิ้งมองเย่เฟิงด้วยสีหน้าทุกข์ใจ เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ครั้งที่แล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายลูกเ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 341
เย่เฟิงมีสีหน้าเคร่งขรึม มองดูนั่วนั่ววิ่งไปหาโจวชิ้ง เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ขัดขวางตอนนี้การห้ามนั่วนั่วไม่ให้ติดต่อกับโจวชิ้ง จะมีแต่ทำให้เกิดผลลบ"นั่วนั่ว เด็กดี! คิดถึงแม่ไหม?"โจวชิ้งยื่นแขนออกมา ถามนั่วนั่วฟิ้ว!ในขณะนั้นเอง ก็มีกระถางต้นไม้หล่นลงมาจากฟ้า!จากความเร็วและวิถีการตก ดูเหมือนว่าจะหล่นใส่นั่วนั่วเย่เฟิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบจะปกป้องลูกสาวแต่ปฏิกิริยาของโจวชิ้งกลับเร็วกว่าเย่เฟิง เธอพุ่งไปหานั่วนั่วอย่างรวดเร็ว อุ้มเด็กไว้ในอ้อมแขนป้องกันเอาไว้ฟิ้ว!ผ่านไปครู่หนึ่ง กระถางต้นไม้ตกลงมาใกล้จะกระแทกหัวโจวชิ้งโจวชิ้งหลับตา ในใจต่อสู้กับความลังเล แต่สุดท้ายก็กัดฟันไม่ขยับเธอรู้ว่านี่เป็นเพียงกระถางเปล่า!หากโดนตกใส่ อย่างมากก็แค่หัวแตกเย็บไม่กี่เข็ม ร้ายแรงสุดกฌคงกระทบกระเทือนทางสมองเล็กน้อย แต่ไม่ถึงตายเย่เฟิงมองดูการกระทำของโจวชิ้งในตอนนี้ ดวงตาของเขาหดแคบลงเล็กน้อยปัง!ในที่สุด ก่อนที่กระถางต้นไม้จะกระแทกหัวโจวชิ้ง เย่เฟิงก็ลงมือ!เขาตบกระถางต้นไม้จนแตกเป็นผุยผง กระจายไปทั่วตัวของโจวชิ้งแต่สุดท้ายก็ไม่มีภาพเหตุการณ์ที่เธอต้อ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 342
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น"คุณชายฉู่!"ทนายลวีรีบรับสาย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงนอบน้อม"คุณจัดการเย่เฟิงไปแล้วหรือยัง?"เสียงเย็นเยียบของฉู่เทียนหลงถามกลับมาทนายลวีได้ยินคำถามนั้น เสียงของเขาสั่นเครือเล็กน้อย "ยัง... ยังครับ""ไร้ประโยชน์! ไร้ประโยชน์จริงๆ!คราวก่อน คุณประมูลยันต์สังหารมาได้แล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมถึงยังจัดการไอ้หน้าขาวนั่นไม่ได้อีก?"ฉู่เทียนหลงด่ากราดอย่างโกรธจัด"คุณชายฉู่...ผม...ผมไม่แน่ใจว่ายันต์สังหารนั้นเป็นของจริงหรือเปล่าน่ะครับ! ถ้ามันเป็นของปลอมล่ะ ผม..."ทนายลวีพูดพลางทำหน้าขมขื่นแม้ว่าเขาจะได้ยินมาจากปากของคนในตระกูลกู่ ว่ายันต์สังหารนั้นมีพลังงานบางอย่างอยู่จริง และยังเคยถามเย่อินหลินแล้วด้วยแต่ทนายลวีเป็นคนขี้ขลาดกลัวตาย จึงยังไม่กล้าเสี่ยง…"ไปตายซะ! ไร้ประโยชน์! ตอนนี้ผมเริ่มสงสัยแล้วว่า คุณเอาเงินห้าพันล้านของผมไปแล้วแอบเก็บไว้เอง จริงๆ แล้วไม่ได้เอาไปประมูลของชิ้นนั้นมาเลยใช่ไหม?"ฉู่เทียนหลงกัดฟันถามได้ยินดังนั้น ทนายลวีก็ตกใจสะดุ้ง รีบแก้ตัว "ผมไม่กล้าหรอกครับ! คุณชายฉู่ ถึงจะให้ความกล้าผมอีกสักร้อยเท่า ผมก็ไม่กล้าทำแบบนั้
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 343
ยามเย็น เย่เฟิงพานั่วนั่วมาที่บริษัทผลิตยาเพื่อรับหลีเอียนเมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก หลีเอียนก็ขมวดคิ้ว “เย่เฟิง นั่วนั่วเป็นอะไรไป? มีใครรังแกเธอหรือเปล่า?”เห็นได้ชัดว่านั่วนั่วมีคราบน้ำตาติดบนใบหน้า ราวกับเพิ่งร้องไห้มา“น้าหลีเอียน…”แม้ว่าเด็กหญิงจะยังงอนเย่เฟิงอยู่ แต่เมื่อเห็นหลีเอียน เธอก็เบะปากและทักทายด้วยมารยาท“นั่วนั่วเด็กดี! บอกน้าหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้น?”หลีเอียนเดินเข้าไปอุ้มนั่วนั่วขึ้นมาด้วยความอ่อนโยน พร้อมถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กทำหน้าตาเศร้าหมอง น้ำตาคลอเบ้า และเบะปากทักทายอย่างน่าสงสาร หัวใจของหลีเอียนก็แทบจะละลายเธอรู้สึกว่านั่วนั่วน่ารักจนใครๆ ก็ต้องหลงรัก แต่ก็ดูน่าสงสารจนอดเอ็นดูไม่ได้“ไม่ต้องสนใจเธอหรอก เด็กก็งอแงแบบนี้แหละ”เย่เฟิงพูดพลางโบกมือด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย“นั่วนั่วน่ารักขนาดนี้ จะงอแงอะไรได้? เย่เฟิง เลี้ยงเด็กต้องมีความอดทน! ถ้าคุณไม่มีความอดทน ก็ให้นั่วนั่วมาอยู่กับฉันเถอะ!”หลีเอียนมองบนใส่เย่เฟิงด้วยความไม่พอใจ พร้อมปกป้องนั่วนั่วอย่างลำเอียงเธอคิดว่าเย่เฟิงเป็นผู้ชาย อาจจะขาดความอดทนไปบ้างเย่เฟิงยักไ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 344
"นายท่านใหญ่ คุณหนูหลีเอียน พวกคุณจะทำอะไรครับ?"ยามคนหนึ่งถามหลีเทียนกังและหลีเอียน"ฉันมาหาแม่ฉัน จะมาทำอะไรได้? หลีกไป!"หลีเทียนกังที่ถูกขวางหน้า แสดงความไม่พอใจออกมาชัดเจน เขาสั่งเสียงเข้ม"ขอโทษครับนายท่านใหญ่ ผู้อาวุโสสั่งไว้ว่า ห้ามให้ครอบครัวของคุณเข้าไปในบ้านตระกูลหลี!"ยามตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวเมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลีเทียนกังและหลีเอียนก็เปลี่ยนไปทันที"เรามาเยี่ยมคุณย่า แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอ?"หลีเอียนขมวดคิ้วถามหลีเทียนกังโกรธยิ่งกว่าเดิม "ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใครก็หลีกไป! ฉันมาหาแม่ฉัน!""ขอโทษครับ ผู้อาวุโสบอกว่า พวกคุณไม่ใช่คนตระกูลหลีอีกต่อไป ตามกฎแล้ว พวกคุณไม่สามารถเข้าไปในบ้านตระกูลหลีได้ครับ!"ยามส่ายหัวและยังคงยืนกรานไม่ว่าหลีเทียนกังและหลีเอียนจะพูดเกลี้ยกล่อมอย่างไร ยามทั้งสองคนก็ไม่ยอมขยับพ่อลูกทั้งสองคนถึงกับโกรธจนแทบระเบิดพวกเขารู้ว่ายามเหล่านี้ก็รู้จักตัวตนของพวกเขาดี แต่ก็จงใจไม่ให้เข้าไป!ในขณะที่ทั้งสองยังพยายามโต้เถียง เย่เฟิงกลับดึงหลีเอียนมาหลบอยู่ด้านหลังของเขา"หลีกไป!"เย่เฟิงพูดเสียงเย็นใส่ยามทั้งสองยามทั้งสองสบตากันอย่างลั
Latest chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 481
แน่นอน ฉู่อันเจียงจะไม่พูดมากกับหวังหยวนป้ายิ่งจะไม่บอกว่าตัวเองมาขอโทษให้คนอื่น อย่างนั้นจะเสียหน้าแค่บอกอีกฝ่ายว่า ตัวเองมาส่งของขวัญ!“อ๋อ? คุณฉู่จะส่งของขวัญให้ใครเหรอครับ? ฝ่ายนั้นเป็นชายหรือหญิง?”หวังหยวนป้าอึ้งไป แล้วถาม“ชาย แล้วไง? อีกฝ่ายเป็นใคร ผมต้องรายงานให้คุณฟังด้วยเหรอ?”ฉู่อันเจียงถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“ไม่ๆๆๆ แน่นอนว่าไม่…ฮ่าๆๆ!”หวังหยวนป้าหัวเราะแห้งๆหลังจากวางสายแล้ว ใบหน้าของเขาก็แสดงความประหลาดใจ ต่อมาคือสีหน้าที่ตื่นเต้นยิ่งขึ้น“พ่อ เป็นอะไรเหรอครับ?”หวังว่านเป่าเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องของพ่อ จึงถามด้วยความไม่เข้าใจหวังหยวนป้าหัวเราะว่า “รู้ไหม คุณฉู่มาส่งของขวัญให้คนอื่น!เชื่อหรือเปล่า?ด้วยสถานะของคุณฉู่ ถึงกับมาส่งของขวัญให้คนอื่นด้วยตัวเอง อีกฝ่าย…นั่นต้องเป็นบุคคลสำคัญขนาดไหน!”พูดพลาง ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น “แน่นอน ที่สำคัญที่สุดคือ บุคคลสำคัญคนนี้เป็นผู้ชาย! ฮ่าๆๆ เป็นผู้ชายก็ดี! เป็นผู้ชายก็ดี!คราวนี้ เราอาจจะได้รู้จักกับคนที่เจ๋งกว่านี้!”“ฮ่าๆ จริงเหรอครับ? คนที่ทำให้คุณฉู่ต้องมาส่งของขวัญเพื่อ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 480
ชายคนนี้ฝึกวิชาเสื้อเกราะเหล็กโดมทองคำ เป็นยอดฝีมือระดับระดับพลังแสงสว่างระยะสุดท้ายหลังจากที่หวังหยวนป้าช่วยไว้ เขาก็ติดตามหวังหยวนป้า ทำเรื่องไม่ดีต่างๆให้กับพ่อลูกตระกูลหวังเรื่องลักพาตัวแบบนี้ เฮยเซียทำได้อย่างช่ำชอง!“ลูก ตาถึงนี่นา ฮ่าๆๆ…”หวังหยวนป้าหัวเราะด้วยความร้าย“แน่นอนสิครับ! พ่อครับ ถ้าเราส่งผู้หญิงคนนี้ให้คุณฉู่ เขาต้องพอใจแน่ๆใช่ไหมครับ?”หวังว่านเป่าหัวเราะแห้งๆ“พอใจสิ! ต้องพอใจแน่ๆ!”“ผู้หญิงสวยขนาดนี้ ผู้ชายคนไหนก็อดใจไม่ไหวหรอก! เฮอ เฮอ…”หวังหยวนป้าพูดแล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาฉู่อันเจียงเนื่องจากอีกฝ่ายจะมาหยุนเฉิง จึงติดต่อหวังหยวนป้าเอง ให้ช่วยจัดการที่พักด้วยเหตุนี้ หวังหยวนป้าจึงรู้สึกว่าโอกาสมาถึงแล้ว ที่จะได้ติดต่อกับบุคคลสำคัญของตระกูลฉู่จึงพยายามอย่างสุดความสามารถ ที่จะเอาใจฉู่อันเจียง เพื่อเกาะเกี่ยวเขา“คุณฉู่ครับ คุณถึงไหนแล้วครับ? ผมจัดที่พักให้คุณแล้ว อยู่ที่โรงเหล้าหวังซื่อ ผมไปรับคุณดีไหมครับ?”หวังหยวนป้าพูดด้วยความเอาใจใส่“ผมถึงหยุนเฉิงแล้ว ไม่ต้องมารับหรอก ผมรู้ทาง!”ฉู่อันเจียงพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม น้ำเสียงไม่ร้
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 479
หวังว่านเป่าพูด “อืม” ออกมา พูดด้วยความสงสัย “เย่เฟิงเหรอ?”“ใช่ครับ ก็ผมนี่แหละ! คุณชายหวัง คุณบอกว่าถ้ามีหยางหยวนตันเหลือ ให้ติดต่อคุณได้เมื่อไหร่ก็ได้ไม่ใช่หรือ?”เย่เฟิงถามเมื่อได้ยินดังนั้น หวังว่านเป่าลังเลเล็กน้อย แล้วก็พูดอย่างไม่จริงใจ “คืนนี้ไม่ได้หรอกครับ! คืนนี้ผมไม่มีเวลา ไว้คราวหลังก็ได้ คราวหลังผมจะซื้อในราคาสูง!”พอพูดจบ เขาก็วางสายทันที!ตอนนั้น หวังหยวนป้าที่อยู่ข้างๆถามว่า “ลูก ใครโทรมา?”ดวงตาของหวังว่านเป่าเป็นประกายด้วยความสงสัย “ไอ้นี่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเจียงหว่าน ครั้งก่อน…”เขาเล่าเรื่องราวต่างๆให้พ่อฟังหลังจากเล่าเสร็จ หวังว่านเป่าก็ฮึดฮัด “ไอ้นี่ไม่หาผมขายยาในเวลาอื่นๆ ดันมาขายหยางหยวนตันคืนนี้! มันบังเอิญไปหน่อยไหม? ผมไม่สนใจมันหรอก!”หวังหยวนป้าพยักหน้า “เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเจียงหว่านเหรอ? ฮึ่ม!”แล้วเขาก็หันไปมองหวังว่านเป่าด้วยความพอใจ “ลูก แกทำถูกแล้ว! มันน่าสงสัยจริงๆ ระวังไว้ก่อน ค่อยว่ากันพรุ่งนี้!”ทางด้านเย่เฟิง มองโทรศัพท์ที่วางสายแล้ว ใบหน้าเย็นชา!โทรศัพท์ครั้งนี้ เป็นการลองเชิง!ไม่ซื้อหยางหยวนตันแล้วเหรอ? ฮ่าๆ…เย่เฟิงเกื
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 478
“เสี่ยวเย่เหรอคะ ฉันเป็นแม่เจียงค่ะ! จำป้าได้ไหมคะ?”เย่เฟิงอึ้งไปเล็กน้อย รีบพูดว่า “ป้าเหรอครับ? จำได้สิครับ! จำได้แน่นอนครับ!”“มีอะไรเหรอครับ?”ถึงแม้ว่าครั้งก่อนอีกฝ่ายจะดูหยิ่งยโส แต่เพราะเป็นแม่เจียง เย่เฟิงจึงพูดด้วยความสุภาพแม่เจียงลังเลเล็กน้อย ถามอย่างลังเล “เสี่ยวเย่คะ หว่านหว่าน…ลูกสาวฉัน…อยู่กับคุณใช่ไหมคะ?”“ฮะ?”เมื่อได้ยินดังนั้น เย่เฟิงก็งง แล้วก็เหงื่อตก “เปล่าครับ! ผมไม่ได้เจอเจียงหว่านเลยนะครับ”“แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ? หว่านหว่านไปไหนแล้ว?ปกติเวลานี้เธอก็กลับบ้านแล้ว ไม่เคยอยู่ข้างนอกนานขนาดนี้ฉันนึกว่า เธอไปหาคุณนะ!ตอนนี้โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”แม่เจียงพูดด้วยน้ำเสียงที่ยิ่งเป็นห่วงมากขึ้น“เหรอครับ? ติดต่อไม่ได้เหรอครับ?”เย่เฟิงขมวดคิ้ว ใจก็เต้นตุบๆ“ใช่ค่ะ! อย่างที่คุณก็รู้ ก่อนหน้านี้ฉันป่วย งานบ้านอะไรก็ให้หว่านหว่านทำหมดดังนั้นหลังเลิกงานเธอก็กลับบ้านเร็วเสมอ ถึงแม้จะมีธุระหรือทำงานล่วงเวลา เธอก็จะบอกฉันล่วงหน้าเสมอตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้ว ทำไมไม่มีข่าวอะไรเลย?”“ที่ทำให้ฉันกังวลที่สุดก็คือ ฉันโทรไปถามเพื่อนร่วมงานของ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 477
“คุณฉู่เหรอครับ? คุณฉู่คนไหนเหรอครับ?”หวังว่านเป่าอึ้งไปเล็กน้อย แล้วก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “หรือว่าจะเป็นคนของตระกูลฉู่?”ตระกูลฉู่เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองเอก มีอิทธิพลทั่วทั้งมณฑลเจียงตระกูลหวังเป็นตระกูลรองในหยุนเฉิง พวกเขามีตระกูลฉู่คอยหนุนหลังอย่างไรก็ตาม สำหรับตระกูลฉู่แล้ว ตระกูลหวังก็เหมือนกับลูกน้องเล็กๆที่อยู่ห่างไกลเท่านั้นปกติแล้วธุรกิจที่ติดต่อกัน ก็จะเป็นคนรอบนอกของตระกูลฉู่ที่ติดต่อกับตระกูลหวัง“ใช่! ก็คนของตระกูลฉู่จากเมืองเอกนั่นแหละ!และครั้งนี้ คุณชายใหญ่ตระกูลฉู่ ฉู่อันเจียง มาด้วยตัวเอง! โธ่ ก่อนหน้านี้เราไม่เคยได้ติดต่อกับคนในตระกูลฉู่โดยตรงเลย นี่เป็นโอกาสดี!ถ้าเราคว้าโอกาสนี้ไว้ได้ ได้ติดต่อกับคุณฉู่ เราจะยิ่งใหญ่ขึ้นแน่นอน!”หวังหยวนป้าพูด สามารถจินตนาการถึงการแสดงออกที่ตื่นเต้นของเขาทางโทรศัพท์ได้ฉู่อันเจียง คือพี่ใหญ่รุ่นที่สองของตระกูลฉู่ หรือคือเจ้าของตระกูลฉู่คนต่อไปนั่นคือ บุคคลสำคัญจริงๆ!ถ้าได้ติดต่อกับฉู่อันเจียง แค่ให้เขาช่วยเหลือเล็กน้อย ตระกูลหวังก็ร่ำรวยขึ้นมาทันที!“ใช่ๆ!”หวังว่านเป่าก็พูดด้วยความตื่นเต้นคิดว่า
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 476
เย่เฟิงไม่ค่อยกังวลเรื่องที่ทำร้ายคนของตระกูลกู่สองคนนักแน่นอน ไม่ใช่ว่าเขาคิดว่าตัวเองจะข่มขู่ตระกูลกู่ได้ แต่เย่เฟิงมีความมั่นใจในอย่างอื่นดังคำกล่าวที่ว่า คนมากมายมุ่งหวังแต่ผลประโยชน์ คนมากมายก็แสวงหาแต่ผลประโยชน์!เช่นเดียวกับที่บริษัทผู้จัดจำหน่ายยาขนาดใหญ่ของหงเม่าหมิง เพราะเย่เฟิงเปิดตัวยาใหม่ๆหลายตัว ทำให้พวกเขาเห็นผลประโยชน์จากเย่เฟิง จึงยอมร่วมมือกันอย่างว่าง่ายหลายครั้ง!ครั้งนี้ก็เช่นกัน!ตราบใดที่ผมสามารถนำผลประโยชน์มหาศาลให้กับตระกูลกู่ พวกเขาก็จะไม่ใส่ใจเรื่องที่ผมทำร้ายคน และอาจจะนั่งลงคุยกับผมอย่างดีๆด้วยซ้ำ…บริษัทเหล้าหวังป้า“คุณชายหวัง!”“คุณชายหวังมาแล้วเหรอคะ?”พนักงานฝ่ายขายคนอื่นๆในบริษัท เมื่อเห็นหวังว่านเป่าก็รีบเข้ามาทักทายด้วยความอ่อนน้อมหวังว่านเป่าพยักหน้าอย่างมีอารมณ์ สายตามองไปที่เจียงหว่าน“เสียวหว่าน ตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขายเป็นยังไงบ้าง? เหนื่อยไหม?”หวังว่านเป่าเดินไปที่โต๊ะทำงานของเจียงหว่าน ก้มตัวลงมาถามครั้งที่แล้วเขาได้รับหยางหยวนตันจากเย่เฟิงสิบกว่าเม็ด ตอนนั้นเขาสัญญากับเจียงหว่านว่าจะไม่ไปรบกวนเธออีกแต่ไม่กี่วันต่อมา คุณช
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 475
เย่เฟิงพูดอย่างเย่อหยิ่ง!ตัวเขาที่ยืนอยู่กับที่ เปล่งรัศมีอันดุเดือดออกมา!กู่เฉินเช็ดเลือดจากมุมปากของเขาและมองไปที่เย่เฟิงด้วยความหวาดกลัว: “เจ้าหนู เจ้าเป็นใครกันแน่? อาจารย์ของเจ้าคือใคร? แล้วมาจากตระกูลหรือสำนักไหน?”กู่เฉินคิดเพียงว่าเย่เฟิงก็อาจมาจากตระกูลหรือสำนึกวิชายุทธ์โบราณที่ทรงพลังเช่นกัน!ไม่อย่างนั้น ปรมาจารย์หนุ่มที่มีระดับพลังเป็นถึงระดับพื้นฐานลมปราณจะปรากฏตัวในโลกมนุษย์นี่ได้ยังไง?เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาของเย่เฟิงก็เผยแววประหลาดใจอาจารย์ของเขาเหรอ?เขามีอาจารย์ที่ไหนกัน? แล้วก็ไม่มีตระกูลหรือสำนักอะไรทั้งนั้นแต่ว่า คำถามของอีกฝ่ายทำให้เย่เฟิงหัวใจเต้นแรงด้วยความแข็งแกร่งของเขาในปัจจุบัน เขายังต่อกรกับตระกูลกู่มากไม่ได้ และเย่เฟิงยังไม่ต้องการที่สร้างความแค้นกับตระกูลกู่ในตอนนี้ปีกของเขายังแข็งไม่พอ รอบกายก็ยังมีเส้นสายไม่มากพอ ฉะนั้น การสร้างศัตรูไปทั่วทุกที่จึงไม่ใช่เรื่องฉลาดยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายเป็นไปได้ว่ายังมีบุคคลที่เป็นถึงระดับสร้างแก่นลมปราณอยู่ด้วยเมื่อคิดได้แบบนั้น เย่เฟิงก็ส่งเสียงฮึในลำคอ ก่อนที่เขาจะตอบแบบลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูก: “อย
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 474
ตระกูลกู่มีจอมยุทธ์และความรู้มากมาย สมาชิกในตระกูลกู่ต่างก็อาศัยอิทธิพลของตระกูล ทำตัวเผด็จการจจนติดเป็นนิสัยแต่มาตอนนี้ ทั้งคู่กลับเจอปัญหาจากเย่เฟิง ใจของพวกเขาย่อมโมโหเป็นธรรมดา“เจ้ายังต้องการหยกวิญญาณอยู่หรือเปล่า?”กู่เฉินแสยะยิ้มเย็นชาเพียงกระพริบตา ร่างของเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าเย่เฟิงพร้อมพูดด้วยท่าทางชั่วร้าย “เจ้าหนู ถ้าวันนี้เจ้าไม่มอบสูตรยามา เจ้าก็ไม่มีวันได้ออกไปจากที่นี่!”กู่เหมิงเองก็เข้ามายืนอยู่ด้านหลังเย่เฟิง ทั้งสองคนตัดขาดทางหนีถอยของเย่เฟิง!เย่เฟิงถามอย่างเย็นชา: “หมายความว่ายังไง คิดจะบังคับผมหรือไง?”“ไสหัวไป!”เย่เฟิงตะโกนเสียงดัง จากนั้นจึงก้าวต่อไปอีกครั้ง“เจ้ามันรนหาที่ตาย!”กู่เฉินกัดฟันและก่นด่า ต่อมาเขาก็วาดมือเข้าใส่เย่เฟิงร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลัง ความแข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ถูกแสดงออกมา เขาคิดจะบังคับให้เย่เฟิงอยู่ต่อด้วยการใช้กำลังกู่เหมิงเองก็ปล่อยหมัดเข้าใส่เย่เฟิงจากทางด้านหลังพร้อมเสียงดังสนั่น!เขาเคยต่อสู้กับเย่เฟิงมาก่อนในโรงพยาบาล ทว่าตอนนั้นเขาเสียเปรียบแค่เล็กน้อยเท่านั้นแต่กู่เหมิงคิดเพียงแต่ว่าตัวเขาประมาท ไม่คิดว่าคว
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 473
เย่เฟิงเหลือบมองกู่เหมิงและถามเบา ๆ : “ทำไมถึงพูดอย่างนั้น?”“วันนั้นในโรงพยาบาล หลี่ชื่อที่อยู่ข้างกายคุณกู่ ก็คือคนที่ขายยาเม็ด! แล้วเขาก็เป็นของคุณ คุณชายเย่ คุณจะไม่ปฏิเสธใช่มั้ย?”ดวงตาของกู่เหมิงเป็นประกาย ขณะที่จ้องมองไปที่เย่เฟิงและถามในเวลานี้ ชายชราผู้เย่อหยิ่งโบกมือและพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด: “กู่เหมิง เลิกพูดจาอ้อมค้อมสักที!”ขณะที่ชายชราพูด เขาก็มองเย่เฟิงและพูดด้วยสีหน้าแข็งกร้าว: “เจ้าหนู เราจะไม่พูดเรื่องไร้สาระกับเจ้าอีก บอกสูตรและวิธีการกลั่นยาเม็ดหยางหยวนตันมาเถอะ ตระกูลกู่จะซื้อสูตรนั่น!”ชายชราคนนี้นามว่ากู่เฉิน และเขาเป็นหมอกลั่นยาเม็ดจากตระกูลกู่ นอกจากนี้เขายังเป็นจอมยุทธ์ระดับปรมาจารย์ด้วยสถานะของเขาในตระกูลกู่นั้นเหนือกว่าหรือเทียบเท่ากับผู้อาวุโสของตระกูล และเขาได้รับความเคารพจากผู้อื่นมานานหลายปีแล้วด้วยเหตุนี้ เขาจึงได้สั่งสมนิสัยหยิ่งผยองและค่อนข้างแข็งกระด้างเวลาติดต่อกับผู้อื่นหลังจากพูดจบ เย่เฟิงก็มองไปที่ชายชรากู่เฉินด้วยท่าทางหยอกล้อ“ตระกูลกู่จะซื้อเหรอ? แล้วพวกคุณตั้งใจว่าจะจ่ายให้ผมยังไงล่ะ?”กู่เฉินส่งเสียงฮึและตอบว่า: “คุณต้องการหยก
