Share
บทที่ 2289
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2290
แซมซั่นรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายที่โอบรอบคอของเขา เขาปิดตาลงรอคอยความตายอย่างช้า ๆบางครั้งในตอนที่คน ๆ หนึ่งรู้ตัวว่าใกล้จะถึงคราวตายของตัวเอง พวกเขาจะสงบลง แซมซั่นเองก็อยู่ในสภาพนั้น แม้ว่าเขาจะยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ยังมีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าก็ตาม เขาเป็นศิษย์ภายในของสำนักสหัสบรรณ ตราบใดที่เขาไม่ยอมแพ้ เขาก็สามารถขึ้นเป็นผู้ดูแลในสำนักสหัสบรรณหรือแม้แต่ผู้อาวุโสภายนอกได้ เขายังเป็นอะไรได้อีกตั้งหลายอย่างทันใดนั้นเองก็มีกลิ่นของการถูกเผาไหม้โชยออกมา กลิ่นนั้นรุนแรงจนทำให้เขาตื่นตระหนก และทันใดนั้น เขาก็ได้ยินว่า "เจอแล้ว!"วินาทีต่อมา เสียงคร่ำครวญมากมายก็ดังเข้าหูแซมซั่น ทันใดนั้น แซมซั่นก็ลืมตาขึ้น และดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนไร้ชีวิตไปต่อหน้าต่อตาเขา และร่วงโรยลงอย่างฉับพลันราวกับเวลาล่วงโรยไปหลายทศวรรษ หลังจากมันร่วงโรยกลีบดอกไม้ก็กลายเป็นฝุ่นผงไป เหลือเพียงสายลมอ่อน ๆ ที่พัดมาปะทะเข้ากับดวงตาของแซมซั่นแซมซั่นหายใจไม่เป็นจังหวะ เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงประตูนรกที่เปิดอ้ารอให้เขาก้าวเข้าไป! แต่ในวินาทีต่อมา สิ่งเหล่านั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2291
เฟนด์จ้องมองเจ้าสัตว์อสูรที่ตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดปีศาจลมมายาก็ตายลงไป! ภายใต้สายตาประหลาดใจของคนอื่น ๆ จู่ ๆ ปีศาจลมมายาก็ระเบิดกลายเป็นแสงสีชมพูแสงเริ่มเจิดจ้าขึ้นเรื่อย ๆ จนเริ่มจะทำอันตรายต่อดวงตาของพวกเขา หลังจากผ่านไปชั่วครู่ แสงสีชมพูก็หายไป โอสถทรงกลมปรากฏขึ้นต่อหน้าคนทั้งสาม! โอสถนี้มีกลิ่นโอสถรุนแรง และเห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่โอสถทั่วไป!เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น ส่งญาณทิพย์ของเขาออกไป แล้วจึงตระหนักได้ว่าโอสถดังกล่าวเป็นโอสถระดับเจ็ด นั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขารู้ได้ นอกจากนั้นแล้วทั้งชื่อหรือผลของโอสถนี้คืออะไรเขาไม่รู้เลยแต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาคือคนที่กำจัดปีศาจลมมายาได้ และโอสถนั้นควรจะเป็นของเขา เขาไม่ได้คิดอะไรมากขนาดดึงกล่องออกมาจากมัสตาร์ด ซี๊ด เก็บโอสถดังกล่าวไว้ข้างในกล่องนั้นและเก็บมันไปต่อหน้าต่อตาทั้งสามคนกิริยาทั้งหมดเกิดขึ้นด้วยท่าทีสบาย ๆ ขณะที่อีกสามคนได้แต่จ้องมองตาปริบ ๆ แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าหากไม่ได้เฟนด์ช่วยพวกเขา พวกเขาคงตายไปแล้ว เพราะฉะนั้นพวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะแย่งชิงโอสถดังกล่าวกับเฟนด์ได้!เฟนด์ยังคงไม่ได้พูดอะไรต่อ เป็นแซมซั่นที่ทำลายความเงียบนั้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2292
มีคนมากกว่าร้อยแปดสิบคนที่เข้ามาในแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้าม จะมีใครรู้ได้ว่าในบรรดาคนที่เข้ามาจะมีสักกี่คนที่มีคำว่าวู๊ดอยู่ในชื่อของพวกเขา อีกอย่าง ชายคนนี้ก็ดูลึกลับมาก คำว่าวู๊ดคงเป็นเพียงชื่อเล่นที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไรเท่านั้นเมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็ได้แต่ถอนหายใจ และทิ้งความคิดเหล่านั้นออกจากสมอง ทัศนคติของแซมซั่นเปลี่ยนไปหลังจากที่เฟนด์ช่วยเขาไว้ เขาปฏิบัติต่อเฟนด์ด้วยความเอาใจใส่อย่างไม่น่าเชื่อเดิมทีเฟนด์ได้วางแผนที่จะเดินทางเพียงลำพังเอาไว้ เขามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แล้วสิ่งนั้นจะช่วยเขาแก้ปัญหาได้มากมาย แต่ทว่าบางครั้งการเดินทางคนเดียวก็อาจจะยิ่งทำให้อันตรายขึ้นไปอีกหากเกิดอะไรขึ้นหลายหัวก็ย่อมดีกว่าหัวเดียว นอกจากนี้ ความเอาใจใส่ของแซมซั่นทำให้เฟนด์ตัดใจจากไปไม่ได้ง่าย ๆ พวกเขาทั้งสี่จึงก่อตั้งพันธมิตรเล็ก ๆ ขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสี่นั้นจริง ๆ แล้วมีความจริงใจต่อกันมากกว่าพันธมิตรที่เฟนด์มีกับทั้งห้าคนก่อนที่เขาจะเข้าสู่หุบเหวแห่งสุญญะเสียอีกพวกเขาทั้งสี่ยังคงเดินทางไปยังภูเขาใต้พิภพขณะพูดคุยกันไปด้วย ปากของแซมซั่นไม่เคยปิดได้สนิท และได้เปิดเผยเรื่องราวทุกอ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2293
ในใจของทุกคนที่นั่นต่างสงสัยว่าใครจะเป็นคนผ่านการทดสอบไปได้ พวกเขาได้แต่สงสัยว่าใครจะเป็นคนเดินทางไปถึงเชิงเขาของภูเขาใต้พิภพซึ่งจะสามารถผ่านด่านทดสอบที่เก้าไปได้ มีเพียงบุคคลนั้นเท่านั้นที่จะสามารถขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของหุบเหวแห่งสุญญะได้ สิ่งที่พวกเขาทำได้ก็คือมองคนผู้นั้นได้คำชื่นชมแซมซั่นมีดวงตาขุ่นมัว “ไม่รู้สิ บางทีอาจเป็นคนจากสำนักวายชนม์คนนั้น หรืออาจจะเป็นเกรแฮมหรือศิษย์พี่เฟนด์ก็ได้”การที่แซมซั่นเรียกเฟนด์ว่ารุ่นพี่ทำให้เฟนด์ใจสั่นเล็กน้อย เขาเพิ่งเข้าร่วมในตำหนักสองกษัตริย์ได้ไม่นาน และเป็นเพียงศิษย์ของผู้อาวุโสเท่านั้น คนอื่น ๆ มักจะเรียกเขาว่าศิษย์น้องแต่ด้วยทักษะที่เขาแสดงออกมาในหุบเหวแห่งสุญญะ ทำให้ทุกคนยอมรับว่าทักษะของเฟนด์นั้นแข็งแกร่งกว่าเกือบทุกคนที่นั่น ดังนั้นตอนนี้เขาจึงกลายเป็นศิษย์พี่ไปโดยปริยายขณะที่แซมซั่นพูดจบ เขาก็หันกลับไปมองอิเซยาห์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น "เฟนด์มาจากตำหนักสองกษัตริย์ คุณรู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง?"“ผมได้ยินมาว่าเขาเป็นศิษย์ของผู้อาวุโส นั่นก็หมายความว่าคุณสองคนคงจะสนิทกันมาก”อิเซยาห์รู้สึกอึดอัดกับคำพูดเหล่านั้น เขาไม่รู้ว่าจ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2294
เฟนด์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาว่าเขามาถึงจุดที่กำลังอยู่นี้ได้อย่างไร เขารู้ว่าอิเซยาห์กำลังสับสนเรื่องอะไร เขาทำได้เพียงแค่ยิ้มออกมา เพราะอยากรู้ว่าอิเซยาห์จะอธิบายให้ทั้งสองคนฟังอย่างไรหลังจากผ่านไปหลายอึดใจ ใบหน้าของเฮย์เดนและแซมซั่นก็เริ่มบอกบุญไม่รับ ก่อนที่อิเซยาห์จะอ้าปากตอบอย่างช้า ๆ ว่า "เฟนด์เคยเป็นเพียงศิษย์ภายนอก ที่แสนธรรมดาอย่างไม่น่าเชื่อ เขาพัฒนาตัวเองได้เร็วมาก"เฮย์เดนและแซมซั่นตกตะลึงราวกับว่าพวกเขาเพิ่งได้ยินเรื่องร้ายแรงอะไรบางอย่าง พวกเขามองอิเซยาห์ด้วยสายตาสงสัยท่าทางเหล่านั้นดูคล้ายจะกล่าวหาอิเซยาห์ กริยาท่าทางเหล่านั้นดูคล้ายจะบอกเป็นนัยว่าแม้เขาจะไม่ต้องการเปิดเผยความจริง เขาไม่ควรพูดอะไรโง่เขลาแบบนี้ออกมาอิเซยาห์ถอนหายใจเมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขา "ผมไม่ได้โกหกจริง ๆ นะ ถ้าพวกคุณไม่เชื่อผม คุณก็ไปถามศิษย์คนอื่น ๆ จากสำนักของเราได้ แล้วตอนนั้นคุณก็จะรู้เอง เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับของตำหนักเสียหน่อย"คำอธิบายของอิเซยาห์ทำให้พวกเขาเชื่อ แซมซั่นยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง “จริงหรือ เขาเป็นเพียงศิษย์ภายนอกจริง ๆ เหรอ?”อิเซยาห์พยักหน้าในทันที อ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2295
แซมซั่นรู้สึกเหมือนทั้งสามคนกำลังพูดอะไรไร้สาระเกินไป ตลอดทางมานี้เฟนด์ไม่เคยมีส่วนร่วมด้วยและเอาแต่ทำตัวแปลกแยก เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า "วู๊ด คุณคิดยังไงล่ะ?"เฟนด์เลิกคิ้ว คิดอย่างจริงจังอยู่ครู่หนึ่ง "ผมคิดว่าชายสวมหน้ากากจะผ่านด่านทดสอบไปได้ และเฟนด์ก็น่าจะผ่านไปได้เช่นกัน"พวกเขาเปิดเผยความคิดของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา เฟนด์ไม่คิดว่าเกรแฮมจะผ่านบททดสอบนี้ไปได้ และอีกสามคนเองก็ไม่มั่นใจในตัวเกรแฮมมากเท่าไหร่เช่นกันแต่อีกสามคนไม่เคยพูดมันออกมาอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ เฮย์เดนรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย “วู๊ด คุณดูมั่นใจในการตัดสินใจของคุณอย่างกับมันจะไม่ผิดไปจากนี้อย่างนั้นแหละ”คำพวกของเขาไม่ว่าใครฟังดูก็จะรู้ว่ามีความนัยอะไรซ่อนอยู่ เฟนด์ไม่ใช่คนโง่ เขาบอกได้เลยว่าเฮย์เดนคงไม่พอใจอยู่หน่อย ๆ แต่ทว่าเขาก็ไม่สนใจและโต้ตอบอะไรเฮย์เดนกลับไปแม้ว่าเฟนด์จะช่วยทั้งสามคนเอาไว้ แต่เฮย์เดนก็ยังรู้สึกตะหงิดใจกับเฟนด์อยู่ เขารู้สึกว่าการที่เฟนด์เก็บซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้แบบนั้นเป็นเรื่องที่ขี้ขลาดมากการที่เฟนด์ไม่ตอบยิ่งทำให้เฮย์เดนโกรธมากขึ้นไปอีก เฮย์เดนเลิกคิ้วในขณะเตรียมจะส่งคำเย้ยหยันไปให้เฟนด์ แต่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2296
ที่เนินเขาดังกล่าว ทั้งสองฝ่ายกำลังเตรียมพร้อมที่จะสู้กัน พวกเขามีทั้งหมดหกคน สามคนมาจากสำนักสหัสบรรณ และอีกสามคนมาจากสำนักวายชนม์ ไบรอนเป็นผู้นำของฝ่ายสำนักสหัสบรรณ เขาจำได้ว่าไบรอนเป็นศิษย์ฝีมือดีของสำนักสหัสบรรณ อันดับของเขาในสำนักค่อนข้างสูงความประทับใจเดียวของเฟนด์ที่มีต่อซาเมียนคือการทะเลาะกันครั้งก่อน แต่ที่เขารู้ เขาเป็นเพียงคนปากร้าย ที่มักจะวนเวียนอยู่รอบ ๆ กายของชายสวมหน้ากาก คอยเลียแข้งเลียขาเขา เขาคงเป็นคนที่มีพลังพอสมควรถึงได้มีโอกาสเข้าประจบชายสวมหน้ากากได้ สาวกของสำนักวายชนม์ที่อยู่ภายใต้การปกครองของชายสวมหน้ากากในเวลานั้นค่อนข้างให้ความเคารพต่อซาเมียน แม้ว่าซาเมียนจะไม่ใช่หนึ่งในศิษย์ที่ถูกเลือก แต่ตำแหน่งศิษย์ภายในของเขาก็ถือว่าสูงพอสมควร เฟนด์คิดกับตัวเองก่อนจะหันไปหาเฮย์เดน "พวกคุณรู้จักซาเมียน เนสไหม?"เมื่อได้ยินดังนั้น ชายทั้งสามก็หันมามองเขา เฮย์เดนมองเฟนด์ด้วยสายตาที่รอบรู้ "ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะรู้จักซาเมียนด้วย"เฟนด์พยักหน้า “ก็อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้นั่นแหละ สำนักวายชนม์กับผมมีความแค้นต่อกัน ผมรู้จักบางคนที่มีตำแหน่งสูงกว่าเขา คุณคงเคยได้ยินคำ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2297
เฮย์เดนถอนหายใจออกยาว เขาพุ่งตัวไปจากจุดที่ยืนอยู่ก่อนจะพุ่งไปด้านหน้า "ตามผมมา!" เขาหันกลับมาสั่งก่อนจะพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็วภายในชั่วพริบตา เขาปรากฏตัวต่อหน้าไบรอน พรรคพวกของเขาตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันและถอยหนีไปสองสามก้าวเฮย์เดนมีความผูกพันกับชายอีกสองคนค่อนข้างมาก แน่นอนว่าชายทั้งสองลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดพวกเขาก็ติดตามไปอย่างใกล้ชิด เนื่องจากทั้งอิเซยาห์และเฮย์เดนจากไปแล้ว หากพวกเขาสองคนยังอยู่ก็คงไม่ใช่เรื่องดีนักพวกเขาถอนหายใจและพุ่งตัวตามหลังไปอย่างใกล้ชิด เมื่อเห็นเฮย์เดน ไบรอนก็อุทานราวกับว่าเขาได้พบผู้ช่วยชีวิตของเขาแล้ว "ศิษย์น้องเฮย์เดน!"เฮย์เดนพยักหน้าและเดินข้าง ๆ ไบรอนโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขายืดอกและก้าวไปยืนใกล้กับไบรอน เห็นได้ชัดว่าผู้มาเยือนตั้งใจเข้ามาเป็นกำลังเสริมซาเมียนขมวดคิ้วเมื่อเห็นการปรากฏตัวของเฮย์เดนเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน และหากมีเพียงเฮย์เดนคนเดียวก็คงจะดีไม่น้อย แต่เขากลับมีชายสามคนพ่วงมาด้วย เมื่อไบรอนมีผู้ช่วยเพิ่มอีกสี่คนเขาย่อมเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบอย่างแน่นอนแม้ว่าทั้งสี่คนจะไม่แข็งแกร่งเท่าเขา แต่อีกฝ่ายก็ยังสามารถเอาชนะเขาไ
Latest chapter
