บทที่ 1944

เมื่อเทียบกันแล้วก็ถือเป็นเรื่องธรรมดาที่ตระกูลของมอร์ตันจะด้อยกว่าตำหนักสองกษัตริย์ แต่ตระกูลของเขาถือเป็นตระกูลใหญ่โตเพียงไม่กี่ตระกูลในเมืองของเขา และเขาถูกเลี้ยงดูมาด้วยความเชื่อว่าเขาคือผู้ถูกเลือกและต้องแบกรับภาระในการทำให้ตระกูลของเขาภาคภูมิใจ

บวกกับความจริงที่ว่าเขาไม่เคยเผชิญกับความล้มเหลวมาก่อน จึงไม่แปลกใจเลยที่เขามั่นใจในตัวเองมากถึงขนาดนี้ เขารู้สึกว่าตัวเองมีเอกลักษณ์และและไม่ได้รับการอบรมดูแลจากตำหนักสองกษัตริย์เพียงเพราะอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ แต่เขาเชื่อว่าเมื่อเขาได้เข้ามาอยู่ในตำหนักแล้วเขาจะพัฒนาได้อย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน เขาจะปีนขึ้นไปให้สูงและใช้ตำแหน่งของศิษย์ภายในเป็นฐานรองเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมเขาจะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นศิษย์อาวุโส และจากนั้นก็จะไม่มีอะไรหยุดไม่ให้เขาขึ้นเป็นศิษย์ที่ถูกเลือก

เขาอาจได้ดำรงตำแหน่งสำคัญในด้วยซ้ำ ตระกูลของเขาจะต้องภูมิใจในตัวเขาอย่างแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่พอใจที่จะถูกมองว่าเท่าเทียมกับเจอรัลด์ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความมั่นใจของเขาและอีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะปมด้อยของเขาด้วย

การทดสอบเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้คล้ายกับการสอบเข้า ด