บทที่ 1863

หลายคนส่งสายตาอิจฉาไปที่เฟนด์ เซเลน่าและดาเนียลล่า

พวกเขาจะไม่อิจฉาชายหนุ่มได้อย่างไร ในเมื่อเขามีสาวสวยสองคนมาเดินซื้อของไปกับเขาด้วยอย่างนี้

หลังจากทั้งสามคนทานอาหารเสร็จ ดาเนียลล่าก็เดินกลับไปอย่างไม่เต็มใจ

“คุณไม่เห็นสีหน้าไม่พอใจของดาเนียลล่าเหรอ? ฉันคิดว่าคุณควรค้างคืนที่ห้องของเธอสักหน่อย!” หลังจากที่พวกเขากลับไปที่ห้อง เซเลน่าก็กลอกตาไปที่เฟนด์และพูดอย่างหมดหนทาง

โดยไม่คาดคิดเฟนด์ขมวดคิ้วและพูดกับเซเลน่าว่า "ที่รัก ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับดาเนียลล่าแต่ผมบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร!"

“มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?” เซเลน่ารู้สึกงงงวย

“ผมเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ตอนที่ผมจับมือเธอระหว่างการเดินซื้อของในวันนี้ เธอก็จะหน้าแดงมาก เธอขี้อายราวกับสาวบริสุทธิ์ และว่าผมรู้สึกว่ามันผิดปกติ!” เฟนด์คิดเกี่ยวกับมันก่อนที่จะพูดความสงสัยของเขาออกมาเสียงดัง

“คุณคิดมากเกินไปแล้ว ผู้หญิงจะอายสักหน่อยก็ถือเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรอ? ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อก่อนคุณก็ไม่ได้จับมือเธอบ่อย ๆ ดังนั้นก็ไม่แปลกที่เธอจะอายสักหน่อย!” เซเลน่าพูดไม่ออกและพูดต่อไป “นี่คุณคิดจริง ๆ หรือว่าการที่เธอได้นอนกับคุณแค่