เห็นได้ชัดว่าเมื่อโทมัสและคนอื่น ๆ ไปถึงก็สายไปเสียหน่อย พวกเขาพลาดการต่อสู้ของกองทัพทั้งเก้า เฟนด์และพรรคพวกต่อสู้กับเผ่ากระหายเลือด นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่มีใครรู้ว่าเฟนด์แข็งแกร่งเพียงใด และพวกเขาก็ไม่สนใจแม้แต่น้อยบนหน้าผาอีกฝั่งหนึ่ง ลิลลี่มองแลนซ์อย่างโกรธเคือง “ยังไงก็เถอะนะ แลนซ์ แม่ทำทุกอย่างเพื่อลูก อีกอย่าง แนชและคนของพวกเขาก็เป็นคนฆ่าคุณตากับคุณยายของลูก และผู้คนมากมายจากตระกูลลาโกริโอก็ถูกสมาชิกตระกูลวู๊ดสังหาร ลูกไม่เกลียดแนชและคนอื่น ๆ จริงหรือ?”แลนซ์ยิ้มอย่างเย็นชา “แม่ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ช้าก็เร็วผมจะฆ่าเฟนด์และแนช วันนี้ผมก็แค่ทำการแสดงให้พวกเขาดูก็เท่านั้น แม่ก็ไม่ใช่ผู้ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวเสียหน่อย แต่แนชทำเกินไป เขาทำลายระดับพลังยุทธ์ของแม่อีกต่างหาก หึ ผมว่าเขาไม่คิดว่าผมเป็นลูกชายของเขาอีกต่อไปแล้ว ในสายตาของเขา เขาคงเห็นเฟนด์เป็นลูกชายคนเดียวเท่านั้น!”ลิลลี่ดีใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เธอพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “แม่ก็คิดอยู่ว่าแค่เขาพูดแค่ไม่กี่คำทำไมลูกถึงให้อภัยเขาได้ ที่แท้ลูกก็แค่เสแสร้งต่อหน้าพวกเขา เยี่ยมไปเลย ที่นั่นมีคนอยู่มากมาย หากลูกวางแผนที่จะจัดการกับเ
“คุณไม่พูดจาแทงใจดำเราเกินไปหน่อยเหรอเฟนด์?”เอลล่าจ้องไปที่เขา แต่เธอรีบพูดเสริมในขณะที่ยิ้มว่า “ก็อย่างที่บอก ฉันดีใจจริง ๆ ที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามจะช่วย เราได้แจ้งหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งและคนอื่น ๆ เรื่องนี้แล้ว แต่เรารู้ว่ากองทัพทั้งเก้าต่อกรกับเผ่ากระหายเลือดไม่ได้ นั่นเป็นสาเหตุที่หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งไม่กล้าทำอะไร!”เอลล่ายกมือขึ้นและสาบาน “ฉันเอลล่า ลาวีนขอสาบานต่อพระเจ้าเลยว่าหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งไม่ได้คิดที่จะเมินเฉยต่อพวกคุณทุกคน พวกเขาแค่ต้องการรอให้ตำหนักคลื่นเมฆามาถึงก่อนที่จะลงมือ แล้วคุณก็ได้เห็นด้วยตาตัวเองแล้วนี่ หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งของเราเทียบอะไรกับเอ็ดเวิร์ด เกรย์คนนั้นไม่ได้เลยสักนิด!”"ก็ได้ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ผมไม่ได้คิดที่จะว่าคุณหรอก!”เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่น แม้ว่าจะมีผู้คนมากมายในกองทัพทั้งเก้า แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมของพวกเขานั้นกลับอ่อนแอกว่าเผ่ากระหายเลือดมาก ถ้าไม่ใช่เพราะคนของเขารีบไปช่วยและได้เขาช่วยฆ่าผู้อาวุโสที่มีระดับการบ่มเพาะสูงของเผ่ากระหายเลือดไปสองสามคน รวมทั้งร่วมมือกับออสตินเพื่อฆ่าเอ็ดเ
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว คุณพูดได้ไม่มีผิดเลย!”อาเธอร์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามของดาเนียลล่า เขาถามเฮเลน่าว่า “จริงสิ สองคนนี้เป็นน้องสาวของคุณ แล้วใครคือน้องสาวคนที่สอง? และคนที่สาม?”เฮเลน่าแนะนำพวกเขาในขณะที่ยิ้ม “นี่คือดาเนียลล่าน้องสาวคนที่สามของฉัน ข้างเธอคือวีนัส น้องสาวคนรองของฉัน”“คุณทั้งสามสวยอย่างกับนางฟ้าจริง ๆ แถมพรสวรรค์ในการต่อสู้ของพวกคุณก็ค่อนข้างดีด้วย ไม่นึกเลยจริง ๆ ว่าจะมีสาวสวยแบบนี้ในดินแดนรกร้าง!”เฮนดริกพูดในขณะที่ยิ้ม เขารู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเพราะเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นสาวสวยทั้งสามคน จู่ ๆ เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีสาว ๆ สบตากันเมื่อเห็นคำพูดตรงไปตรงมาอย่างเป็นธรรมชาติของเฮนดริค และพวกเธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆหลังจากนั้นไม่นาน วีนัสก็เริ่มแซวพวกเขาว่า “เอาล่ะ คุณสองคนพูดถึงคุณหนูเฮเลน่าทันทีที่อ้าปากพูด อย่าบอกนะว่าถูกใจพี่สาวฉันเพราะนิสัยของเธอ? ต้องขอบอกเลยว่าว่าตอนนี้พี่สาวคนโตของฉันยังไม่มีแฟน แล้วถ้าพวกคุณสนใจเธอแล้วล่ะก็คงต้องพยายามหนักหน่อยนะ!”“นี่เธอกำลังพูดเรื่องอะไร น้องรอง?”เฮเลน่ากลอกตามองวีนัสทันที แก้มของเ
ในตอนเช้าเฟนด์กลัวว่าผู้คนในกองทัพทั้งเก้าจะรู้ว่าเขากำลังบ่มเพาะโอสถ ดังนั้นเขาจึงบ่มเพาะตัวเองอยู่ในห้อง เขานั่งขัดสมาธิ พยายามรักษาระดับการบ่มเพาะของตัวเองให้คงที่บ่อรวมพลังฉีในร่างกายของเขามีขนาดใหญ่กว่าเมื่อก่อนมากและมันช่วยให้เฟนด์เพิ่มระดับการบ่มเพาะของเขาอย่างช้า ๆ เขาพยายามทำให้ระดับพลังยุทธของตนเองมั่นคงขึ้น เขาอาจไปถึงช่วงกลางของขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุด และใกล้จะถึงช่วงปลายแล้วหลังจากบ่มเพาะมาระยะหนึ่ง เฟนด์ก็ลืมตาขึ้นและตระหนักได้ว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแล้ว รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเขา “พิจารณาจากความเร็วในการบ่มเพาะตัวเองของฉัน ฉันแค่ต้องบ่มเพาะในระหว่างวันเป็นเวลาอย่างน้อยห้าหรือหกวัน แล้วฉันก็จะสามารถทะลวงเข้าสู่ขั้นที่แปดของระดับเทพสูงสุดได้โดยไม่ต้องใช้โอสถแม้แต่เม็ดเดียว หากเป็นเช่นนั้นฉันน่าจะสามารถบ่มเพาะโอสถชั้นยอดระดับสามได้ เมื่อฉันมีโอสถชั้นยอดระดับสาม ฉันจะรักษาระดับการบ่มเพาะของฉันให้คงที่และสามารถทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณได้ก่อนการเลือกตั้ง”เฟนด์รู้ดีว่าถ้าเขาสามารถบ่มเพาะโอสถชั้นยอดระดับสามในฐานะนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นยอดระดับสามได้
ยิ่งไปกว่านั้น มีเพียงส่วนผสมการเล่นแร่แปรธาตุที่เพียงพอและผ่านความล้มเหลวในการเล่นแร่แปรธาตุหลายต่อหลายครั้งเท่านั้น คน ๆ หนึ่งจึงจะสามารถบ่มเพาะตนเองและกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงขึ้นไปอีกได้เฟนด์พลิกฝ่ามือและนำส่วนผสมการเล่นแร่แปรธาตุออกมา จากนั้นเขาก็หยิบเตาหลอมยาออกมาและเริ่มบ่มเพาะโอสถในทันทีเวลาผ่านไปเร็วมาก เฟนด์พยายามบ่มเพาะโอสถห้าครั้งอยู่ตลอดทั้งคืนน่าเสียดายที่ไม่มีความพยายามเหล่านั้นสำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียวอย่างไรก็ตามเฟนด์ได้ทำนายเรื่องนี้ไว้แล้ว การจะบ่มเพราะโอสถให้สำเร็จนั้นถือเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่โชคดีที่ในยามค่ำคืนนั้นเฟนด์พัฒนาไปได้มาก เขาพอใจกับความก้าวหน้าของตัวเองพอดูวันเวลาล่วงเลยไป เฟนด์ออกไปเดินเล่นในระหว่างวัน ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องของเขาเพื่อบ่มเพาะตัวเองต่อ ในช่วงกลางคืน เขาจะสงบสติอารมณ์เพื่อบ่มเพาะโอสถในคืนที่หก ในที่สุดเฟนด์ก็ประสบความสำเร็จขณะที่เขาบ่มเพาะโอสถครั้งที่สอง"ฉันทำได้แล้ว ในที่สุดฉันก็ทำได้ นี่มันยอดเยี่ยมมากจริง ๆ!”สีหน้าของเฟนด์ถูกสลักไปด้วยความตื่นเต้นขนาดที่เขามองไปที่โอสถในมือ กลิ่นหอมของสมุนไพรโชยออกมาจากมัน เขา
“ดีจริง ๆ นี่มันดีมาก ๆ ในที่สุดฉันก็ทะลวงไปได้อีกขั้นสำเร็จแล้ว!”ในขณะที่เฟนด์กำลังเตรียมตัวออกไปเดินเล่น เซเลน่าก็วิ่งเข้ามาอย่างมีความสุข"จริงเหรอ? นั่นช่างวิเศษสุด ๆ ถ้าอย่างนั้นคุณก็อยู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงแล้วสิ ที่รัก?”เฟนด์รู้สึกยินดีเช่นกันเมื่อเห็นความตื่นเต้นของเซเลน่าเห็นได้ชัดว่าเซเลน่ายิ้มน้อยลงมากหลังจากที่เธอถูกคำสาปเล่นงาน และมีมวลอากาศเศร้าหมองปกคลุมอยู่รอบ ๆ ตัวเธอเสมอทักษะการเล่นแร่แปรธาตุและระดับการบ่มเพาะของเฟนด์นั้นพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าเซเลน่าจะมีความมั่นใจมากขึ้น และช่วงนี้เธอก็ยิ้มมากขึ้นกว่าเดิม“การฝึกเล่นแร่แปรธาตุของคุณเป็นอย่างไรบ้าง ที่รัก? คุณดีขึ้นแล้วหรือยัง? ฉันเห็นว่าช่วงนี้คุณฝึกเล่นแร่แปรธาตุทุกคืน คุณต้องเหนื่อยมากแน่ คุณควรหาเวลาพักผ่อนและสร้างสมดุลระหว่างการทำงานและการพักผ่อนเสียบ้าง ตกลงไหม?”เซเลน่ามองไปที่เฟนด์อย่างเป็นกังวล“ดูนี่สิ ที่รัก!”เฟนด์พลิกฝ่ามือและหยิบโอสถออกมายื่นให้เซเลน่าทันใดนั้นดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น “พระเจ้า มันมีกลิ่นหอมมาก ดูเหมือนว่าคุณจะประสบความสำเร็จแล้ว ตอนนี้คุณเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ
เฟนด์ก้มหน้าลงและมอบจุมพิตแนบลงไปบนริมฝีปากอมชมพูของเซเลน่า “ผมไม่ได้จูบคุณมาตั้งนานแล้ว!” เขาพูด หลังจากนั้นครู่หนึ่งเซเลน่าก็ผลักเฟนด์ออกไป “ฉันมีจุดดำขนาดใหญ่บนใบหน้า มันน่าเกลียดออก! คุณไม่รังเกียจมันเหรอ?” น้ำเสียงของเธอฟังดูลำบากใจ เฟนด์หัวเราะเบา ๆ กับคำพูดของเซเลน่า “ในใจผม คุณคือผู้หญิงที่สวยที่สุด คุณยังให้กำเนิดลูกสาวที่ยอดเยี่ยมให้ผมด้วย! ตอนนี้ผมไม่อาจมีความสุขมากกว่านี้ไปได้อีกแล้ว!” "จริงหรือ? ฉัน… ที่จริงฉันคิดว่าอยากจะมีลูกชายอีกคนกับคุณในอนาคต!” เซเลน่าเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอและใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข “ฮ่าฮ่าฮ่า! ผมชอบความคิดนั้นนะ!” เฟนด์หัวเราะเสียงดัง ในขณะนี้จอช วอลล์แมน หัวหน้าเผ่าดาบราชันย์ได้พาพาผู้อาวุโสของเผ่าไปเยี่ยมหัวหน้าเผ่าผลึกเมฆา “ฉันจอช วอลล์แมนในฐานะหัวหน้าเผ่าดาบราชันย์ร่วมกับผู้อาวุโสของเผ่าดาบราชันย์มาที่นี่เพื่อขอพบกับหัวหน้าเผ่าผลึกเมฆา!” จอชและคนของเขามาอยู่ต่อหน้าศิษย์กลุ่มหนึ่งซึ่งกำลังลาดตระเวนรอบ ๆ เผ่าผลึกเมฆาและโค้งคำนับเหล่าศิษย์พวกนั้นด้วยความเคารพและแสดงเจอจำนงค์ที่จะเข้าเยี่ยมเผ่าของพวกเขา "อ๋อ คุณเป็นหัวหน้า
"อืม ว่ามา! ผมอยากรู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรถึงทำให้คุณและผู้อาวุโสจากเผ่าของคุณต้องมาถึงที่นี่ ต้องมีเรื่องสำคัญแน่!” นายท่านโลเดอร์คือหัวหน้าเผ่าผลึกเมฆา เขามองไปที่จอชด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า จอชมีใบหน้าเคร่งขรึมขณะตอบคำถามของเขา “เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น! เผ่ากระหายเลือดได้พบว่ามีผู้คนจากดินแดนรกร้างจำนวนมากได้เข้ามาที่นี่เมื่อสองเดือนก่อน ไม่ใช่แค่หยิบมือ แต่กลับเข้ามากันราวหกแสนคน!” “หกแสนคน?” เมื่อหัวหน้าเผ่าผู้ยิ่งใหญ่สองคนได้ยินสิ่งนี้พวกเขาก็อ้าปากค้าง ไม่ได้จินตนาการไว้เลยว่าผู้คนที่เข้ามาจากดินแดนรกร้าง? “คุณล้อเล่นใช่ไหม? พวกนั้นเข้ามากันมากมายขนาดนั้นเชียวหรอ?” นายท่านโลเดอร์ถามจอชหลังจากครุ่นคิด “ในตอนที่เผ่ากระหายเลือดได้ค้นพบการรอบเข้ามาของพวกเขา พวกเขาไม่ได้จัดการอะไรคนพวกนั้นเลยหรือ? พวกนั้นเข้ามากันมากเกินไป! เราจะปล่อยให้คนเหล่านี้เข้ามาแย่งชิงทรัพยากรเยอะของเราไปไม่ได้! ในตอนนี้การจะทะลวงเข้าไปในแต่ละขั้นนั้นนับว่าไม่ง่ายเลย แถมหญ้าวิญญาณระดับสี่ก็ไม่ได้มีมากมายเท่าไหร่นัก ดังนั้นเราจะปล่อยให้มากมายเช่นนั้นเข้าไปในพื้นที่นี้ได้ยังไง!” จอชตอบทันทีว่า “เผ่ากระหายเลือ
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ