Share
บทที่ 1751
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1752
"อะไรนะ! มีคนเข้ามาหลายหมื่นคน?”เนื่องจากป้อมปราการวิตต์มอร์อยู่ใกล้กับผืนป่ามากที่สุด ทุกคนจึงมุ่งหน้าไปที่นั่นก่อน เมื่อปู่ของอาเธอร์รู้เรื่องดังกล่าว เขาก็ผุดตัวขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตกใจ จนตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า"ใช่ครับปู่ ให้เราปรึกษากับหัวหน้าป้อมปราการก่อนว่าเราควรทำอย่างไร อ่า เรื่องที่คนพวกนั้นเข้ามาที่นี่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญหรอก ที่สำคัญกว่านั้นก็คือมีสมาชิกจากเผ่ากระหายเลือดหลายคนได้เข้าไปค้นหาสมบัติตามภารกิจของเผ่าอยู่หลายคน ตอนนี้พวกนั้นได้พบกับคนจากโลกข้างนอกเหล่านั้นแล้ว คุณหนูเฮเลน่าและคนอื่น ๆ คงตายไปแล้ว!”เมื่อพูดถึงเฮเลน่า อาเธอร์ก็รู้สึกสงสารเธอจับขั้วหัวใจ เขาเกลียดตัวเองที่อ่อนแอเกินไป ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เลือกที่จะละทิ้งเธอที่อยู่ในสถานการณ์คาบลูกคาบดอกเช่นนั้นผู้อาวุโสอ่านใจอาเธอร์ออกได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนกลอกตาอย่างไม่แยแส “เจ้าหลานงี่เง่า คุณหนูเฮเลน่าอะไรของแก อย่าลืมว่าแกเป็นหลานชายของผู้อาวุโสแห่งป้อมปราการวิตต์มอร์เชียวนะ แกจะติดใจผู้หญิงจากโลกข้างนอกนั่นไม่ได้ เข้าใจไหม? คนพวกนั้นจะเทียบกับเราได้อย่างไร?”ตอนที่ผู้อาวุโสพูด เขาก็เหลือ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1753
“คุณปู่ นี่มันเกี่ยวกับความเป็นความตายของมนุษย์เลยนะ! ยิ่งเราช้าคนจะยิ่งตายเยอะขึ้น! ถ้าเรายังชักช้าร่ำไร กว่าเราจะลงมือ ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะต้องตายอีกสักกี่คน!”อาเธอร์ตื่นตระหนกยิ่งกว่าเดิมหลังจากที่ได้ยินสิ่งนี้ แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรถึงกระนั้น คูเปอร์ก็พูดต่อว่า “ต่อให้มีคนตายแล้วจะยังไงล่ะ? ฉันไม่อาจทำอะไรข้ามขั้นได้ ฉันต้องแจ้งเรื่องนี้ให้หัวหน้าป้อมปราการรู้ก่อนและจัดการกับเรื่องนี้ตามขั้นตอนที่เหมาะสม เข้าใจไหม? ถ้าเราไปแจ้งหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งโดยตรงโดยไม่แจ้งหัวหน้าป้อมปราการของเราก่อน ถ้าหัวหน้าป้อมปราการขุ่นเคืองใจจะทำยังไง? อีกอย่างพวกเขาเข้ากันไม่ใช่น้อย ๆ พวกเขาคงไม่ถูกกำจัดในเร็ว ๆ นี้หรอก! อีกทั้งผืนป่าก็กว้างใหญ่มาก พวกเขาต่างกระจัดกระจายไปทั่ว การจะพบพวกเขาก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย สมาชิกจากเผ่ากระหายเลือดที่เข้าไปในป่านั้นก็มีไม่มากนัก พวกเขาจะฆ่าพวกนั้นได้สักกี่คน!”อาเธอร์และเฮนดริกพูดไม่ออก พวกเขาไม่คิดว่าคูเปอร์จะพูดแบบนี้ แต่อย่างไรตอนนี้พวกเขาก็ไม่มีทางทำอะไรได้อีก พวกเขาไม่มีพละกำลังมากพอ และไม่มีอำนาจในเรื่องที่ใหญ่เช่นนี้ พวกเขาทำได้เพียงรายง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1754
“ห้า…ห้าหมื่นถึงหกหมื่น?”น้ำเสียงของคีแรนดังขึ้นเล็กน้อย เขาสงสัยว่าตัวเองจะหูฝาดไป ถ้าสักแค่ห้าสิบถึงหกสิบหรือห้าร้อยถึงหกร้อยคน เขาก็คงไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร แถมนับจากเหตุการณ์นั้นก็ผ่านมานานมากแล้ว ตอนนั้นมีคนเข้ามาเพียงไม่กี่คน กองกำลังภาคีจึงไม่ได้สืบสวนเรื่องนั้น และแน่นอนว่าพวกเขาจะไม่สร้างความวุ่นวายใหญ่โตเกี่ยวกับมันด้วยแต่กับจำนวนห้าหมื่นถึงหกหมื่นคนนั้นมากเกินไป นอกจากนี้ หากคนเหล่านี้เข้ามาในพื้นที่นี้ พวกนั้นจะเก็บเกี่ยวหญ้าวิญญาณไปมากแค่ไหน? พวกเขาจะต้องสละทรัพยากรยุทธไปไม่น้อยเลย!ยิ่งกว่านั้น ทางเข้าก็ยังตั้งอยู่ในป่าใกล้กับกองทัพทั้งเก้า ป้าผืนดังกล่าวอาจเรียกได้ว่าเป็นสวนหลังบ้านของพวกเขา นอกเหนือจากสาวกจากเผ่ากระหายเลือดที่มาหาวัตถุดิบเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นครั้งคราว ผู้คนของกองทัพทั้งเก้าซึ่งอยู่ใกล้ป่ามากที่สุดจึงสะดวกที่จะไปที่นั่นที่สุดตอนนี้มีคนหลายหมื่นคนเข้าไปในป่าแล้ว ในชั่วพริบตาพวกเขาอาจจะใช้ทรัพยากรยุทธไปมากมาย คีแรนรู้สึกว่าหัวใจของเขารวดร้าว เมื่อนึกไปถึงจำนวนทรัพยากรยุทธที่ถูกพรากไป“หัวหน้าป้อมปราการ เราควรทำยังไงกับเรื่องนี้? เราไม่ได้เตร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1755
ดังนั้นปัญหาใหญ่ที่เฮนดริกว่า จึงแทบไม่อยู่ในสายตาของคนเป็นพ่อเลย "ฟังนะพ่อ คนพวกนั้น… คนพวกที่มาจากดินแดนรกร้างได้เข้ามาที่นี่แล้ว! และพวกเขาก็แอบเข้ามากันกว่าแสนคน! เราได้เจอกับพวกเขาบางคนและได้พูดคุยกับพวกเขาด้วย อีกทั้ง…" เฮนดริกพรั่งพรูถึงสิ่งที่เขาพบเจอมาด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก เขาไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากตรงไหนดี "เดี๋ยว อะไรนะ กว่าแสนคน?” ไค พ่อของเฮนดริกรู้สึกทึ่งกับตัวเลขเมื่อได้ยิน แค่มีคนนอกเข้ามาที่นี่สักหมื่นคนมันก็คงจะวุ่นวายมากแล้ว นับประสาอะไรกับคนเรือนแสน! เมื่อไคตั้งสติได้หลังจากได้ยินข่าวที่น่าตกใจนี้ เขาจึงพูดขัดจังหวะเฮนดริกก่อนที่ลูกชายจะพูดจบประโยค “เฮนดริก นี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ แล้วนะ ลูกควรจะพูดความจริงออกมา ลูกแน่ใจหรือว่าสิ่งที่ลูกพูดเป็นความจริง?” เอลล่าที่ยืนอยู่ข้างเฮนดริกก้าวไปข้างหน้าและช่วยยืนยันคำพูดของพี่ชาย “จริงสิพ่อ! พี่ไม่โกหกพ่อกับเรื่องแบบนี้หรอก! มันเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น! แถมในหมู่คนพวกนั้นยังมีอัจฉริยะมากพรสวรรค์ที่ชื่อเฟนด์อีก เขาเคยช่วยชีวิตฉันมาแล้ว! ฉันคิดว่าอย่างน้อยเขาก็น่าจะทะลวงถึงขั้นที่สองระดับเทพสูงสุด หรืออาจจะถึงขั้นที่ส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1756
ในตอนนั้นทุกคนหันไปหาผู้อาวุโสคูเปอร์ ผู้อาวุโสคูเปอร์ยิ้มแล้วอธิบายต่อฝูงชนว่า “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย มีคนเข้ามาที่นี่ประมาณหกแสนคน ในจำนวนนี้เป็นคนจากแผ่นดินใหญ่สามถึงสี่แสนคน ในขณะที่อีกสองแสนคนที่เหลือมาจากดินแดนท้องทะเล ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาเข้ามาได้อย่างไร แต่ตอนนี้พวกเขาก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ยิ่งกว่านั้น พวกเขาเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ประมาณยี่สิบวันแล้ว ในช่วงยี่สิบวันที่ผ่านนี้ มีอัจฉริยะมากพรสวรรค์บางคนได้ทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดแล้ว” “พระเจ้า! พวกเขาอยู่ที่นี่มายี่สิบวันแล้วเหรอ? คนต่างถิ่นพวกนี้อยู่ที่นี่มาตั้งหลายวันแล้ว แต่เราเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง!” “ใช่ เราประมาทเกินไป! ผมคงจะยากที่เราจะสังเกตเห็นการปรากฏตัวของพวกเขา หากพวกเขาเข้าและออกจากป่าในช่วงเวลาสั้น ๆ” "ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้ที่เราจะไม่รู้ตัว เพราะพวกเขาเข้ามากันหลายแสนคนและในหมู่พวกเขาก็มาจากชนเผ่าและตระกูลต่าง ๆ และพวกเขาก็ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันอีกด้วย ต้องมีความบาดหมางกันระหว่างชนเผ่าและตระกูลพวกนั้นแน่” ฝูงชนอ้าปากค้างทันทีที่ผู้อาวุโสคูเปอร์ทิ้งระเบิดอีกลูกออกมา เอลล่าฝืนยิ้มแหยและทำหน้าเหยเกเล็กน้อย ควา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1757
ผู้อาวุโสจากป้อมปราการขมวดคิ้วเข้าหากันขณะที่เขาถอนหายใจด้วยความหมดหนทาง รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก "ผมเห็นด้วย พวกเขามีกันมากเกินไป! หากเรายืนหยัดขึ้นปกป้องพวกเขา เผ่ากระหายเลือดจะเข้ามาเล่นงานเราอย่างแน่นอน และหากเราต้องทำสงครามกับพวกเขา เราอาจต่อกรกับพวกเขาไม่ได้!” ผู้อาวุโสอีกคนพูดขึ้น เขาเคยชินกับชีวิตที่สุขสงบและไม่อยากต่อต้านเผ่ากระหายเลือด “อืม… เอาอย่างนี้ดีไหม?” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งครุ่นคิดก่อนจะขัดบทสนทนา “หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง ผมมีความคิดหนึ่ง เราทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ดีไหม? อย่างไรเสียนายน้อยอาเธอร์ก็บอกเฮเลน่า คาเบลโลและคนของเธอเพียงแค่ว่าเขาจะกลับมาคุยกับเรา และมีเพียงเฮเลน่าและพรรคพวกของเธอเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ อีกอย่างผมว่าป่านนี้พวกเขาน่าจะถูกสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดฆ่าไปหมดแล้ว และเพราะพวกเขาตายไปแล้ว จึงไม่มีใครเป็นพยานจะมาปรักปรำเราได้! เราก็แค่แสร้งทำเป็นว่าเราไม่รู้ว่าพวกเขาเข้ามาที่นี่ อย่างนี้แล้วหากกองกำลังปฏิภาคีรู้เรื่องเข้า พวกเขาก็จะไม่ถือโทษเรา!” "เป็นความคิดที่ดีมาก! ช่างเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ! ตกลงตามนั้นแหละ แกล้งทำเป็นไม่รู้เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1758
“จะมาทะเลาะกันทำไม? ผมขอให้ทุกคนมาหารือกัน ไม่ใช่ให้มาทะเลาะกัน!” หลังจากฟังมาพักหนึ่ง หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งก็ตำหนิขึ้น น้ำเสียงของเขาฟังดูเหลืออด เขาไม่คาดคิดว่าความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้จะแตกออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งไม่เห็นด้วยกับการช่วยเหลือคนนอก ขณะที่อีกฝั่งสนับสนุนการช่วยเหลือคนนอก ความเงียบเข้าครอบงำห้องประชุมทันทีที่ฝูงชนเห็นว่าหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งกำลังโกรธจัด หลังจากเงียบไปสองสามวินาที หัวหน้าป้อมปราการลาวีนก็ได้แสดงความคิดของเขาต่อหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง “หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง ผมคิดว่าหากเราอดกลั้นมานานเกินไป ความแข็งแกร่งและพลังโดยรวมในปัจจุบันของเราก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าพวกเขาแต่อย่างใด ถ้าเราช่วยคนเหล่านั้น พวกเขาจะต้องมาอยู่ข้างเราอย่างแน่นอน! บางทีที่อาจจะกลายเป็นโอกาสที่เราจะก้ามขึ้นไปอยู่ในจุดที่สูงกว่านี้ เมื่อถึงเวลานั้น คุณไม่คิดว่าเผ่ากระหายเลือดก็จะต้องแสดงความเคารพต่อเราบ้างหรือ?” “หัวหน้าป้อมลาวีน คุณพูดเข้าท่า!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งที่ทำงานให้กับหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งพยักหน้าเห็นด้วย “คนนอกพวกนั้นคงต้องรู้สึกอกสั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1759
“ใช่ค่ะ หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง ผู้ชายคนนั้นอาจจะทะลวงเข้าสู่ขั้นที่สองหรือสามของระดับเทพสูงสุดได้แล้วด้วย!” เอลล่าคิดแวบหนึ่งแล้วเอ่ยตอบ ออสตินจมสู่ห้วงความคิดอีกครั้ง ก่อนที่สุดท้ายเขาจะพูดขึ้นว่า “เอาอย่างนี้ดีไหม? ในความเห็นของผม เผ่ากระหายเลือดจะไม่เริ่มทำสงครามกับพวกเราแบบสุ่มสี่ส่มห้าหรอก หากเราและคนนอกร่วมกันต่อสู้กับพวกเขา ถึงพวกเขาจะชนะการต่อสู้แต่พวกเขาจะต้องเผชิญกับสูญเสียครั้งใหญ่เช่นกัน ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะพร้อมจะจ่ายค่าตอบแทนราคาสูงขนาดนี้ ดังนั้น ผมคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่เราจะแกล้งปิดตาข้างนึงได้!” “หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง คุณหมายความว่าเราจะช่วยคนพวกนั้น?” เมื่ออาเธอร์ได้ยินคำพูดของออสติน จิตใจของเขาก็เบิกบานและเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น ออสตินพยักหน้ายืนยัน “ว่าก็ว่าเถอะ อย่างน้อยเราควรจะดึงอัจฉริยะมากความสามารถเหล่านั้นจากพวกคนนอกมา ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาจะต่อสู้กันเพื่อชิงสมบัติและทรัพยากรในป่าอย่างแน่นอน แถมสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดก็จะตามล่าพวกเขาด้วย ดังนั้นพวกเขาจะสูญเสียคนไปไม่น้อยอย่างแน่นอน และเมื่อถึงเวลานั้นจะเหลือแค่นักสู้ที่แข็งแกร่งและมีค
Latest chapter
