Share
บทที่ 1682
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1683
ดาเนียลล่าชำเลืองมองเฟนด์อย่างเย้ายวนก่อนที่เธอจะเดินเอามือไพล่หลังเข้าไปหาเขาตู้ม!อย่างที่เฟนด์ทำนายไว้ ออสก้าพ่ายแพ้ในการต่อสู้และเสียชีวิตลงด้วยน้ำมือของอเล็กซานเดอร์ ร่างของเขาตกลงมาจากท้องฟ้าสู่พื้นดิน และที่หน้าอกของเขามีรูโหว่ขนาดใหญ่"ที่มันยอดไปเลย! พลังยุทธของออสก้านั้นเทียบเท่ากับผม และการต่อสู้กับคนแบบนี้ก็นับว่าโลดโผนมาก! ฮ่าฮ่า!” อเล็กซานเดอร์บินลงมาและรับเอาแหวนยุทธของออสก้าไป ก่อนที่เขาก็บินไปยังที่ที่เฟนด์และคนอื่น ๆ อยู่พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า“เฮ้ คุณไม่ใช่คนเดียวหรอก ผมเองก็อยากลองเหมือนกัน ถ้านี่ไม่ใช่เรื่องภายในของตระกูลคุณ ผมจะรีบพุ่งตัวไปที่นั่นเลย!” เคนเนธหัวเราะเสียงดัง เขาเต็มไปด้วยความฮึกเหิมหลังจากที่ความแข็งแกร่งในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้น และสถานการณ์ที่ต้องเผชิญกับฝ่ายตรงข้ามพลังยุทธอยู่ในระดับไล่เลี่ยกันก็ถือเป็นช่วงเวลาที่เหมาะจะทดสอบความแข็งแกร่งของพวกเขา“เฮ้อ… ไม่ คิดว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น ผู้อาวุโสลำดับที่สองคนนี้ ตอนเขาอยู่ที่ตระกูลคาเบลโล เขาเป็นคนซื่อสัตย์และไม่เคยทำตัวนอกลู่นอกทาง ใครจะไปคิดว่าเขาจะทำแบบนี้หลังจากทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุด!”
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1684
เฟนด์และคนอื่น ๆ เตรียมที่จะพักผ่อนในขณะที่ท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลงหลังจากจัดให้มีคนสองสามคนผลัดกันเฝ้ายามแล้ว แนชและคนอื่น ๆ ก็เริ่มฝึก ไม่มีใครปล่อยให้โอกาสนี้เสียเปล่าเนื่องจากในป่าผืนนี้อันตรายและแม้แต่สัตว์อสูรที่อยู่ระดับเทพสูงสุด นอกจากนั้น ในบริเวณนั้นยังมีพลังฉีที่เข้มข้น และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้สัมผัสกับความเข้มข้นของพลังฉีที่มากมายถึงขนาดนี้ เมื่อรวมกับทักษะยุทธใหม่ด้วยแล้ว ทุกคนก็ยิ่งต้องการที่จะทะลวงเข้าสู่ขั้นที่สองหรือขั้นที่สามของระดับเทพขั้นสูงสุดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในทางกลับกันเฟนด์ตัดสินใจที่จะฝึกบ่มเพาโอสถขั้นต้นระดับสามต่อไปเขาค้นพบว่าทักษะยุทธที่เขากำลังฝึกฝนนั้นเป็นทักษะที่น่าประทับใจ และเป็นเพราะพลังฉีที่หมุนเวียนในร่างกายของเขาที่ยังหมุนอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง มันจะดูดซับพลังฉีและแปลงเป็นพลังยุทธไปเรื่อย ๆไม่ว่าเขาจะกิน จะนอน หรือทำอะไรก็ตามแน่นอนว่าความเร็วในการฝึกฝนด้วยวิธีดังกล่าวอาจไม่เร็วเท่าการฝึกเชิงรุก แต่ข้อดีของวิธีนี้คือเฟนด์จะได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา และเมื่อเวลาผ่านไปก็ยังถือว่าความเร็วของมันค่อนข้างมากไม่มีใครกล้ารบกวนเฟนด์เมื่อพวก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1685
“เยี่ยมมาก! ในที่สุดก็ทำสำเร็จ! แม้ว่าอัตราความสำเร็จในปัจจุบันของผมจะต่ำ แต่ด้วยประสบการณ์ในการประสบความสำเร็จสำหรับยาเม็ดนี้ ผมก็สามารถบ่มเพาะโอสถเม็ดที่สองและสามได้อย่างแน่นอน ถ้าผมยังคงบ่มเพาะโอสถชนิดนี้ต่อไป อัตราความสำเร็จของผมจะเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีอะไรมาขวางได้!” เฟนด์กำหมัดแน่น ความมุ่งมั่นส่องประกายในดวงตาต้องบอกเลยว่าเมื่อเทียบกับการบ่มเพาะโอสถระดับสองแล้ว การบ่มเพาะโอสถระดับสามนั้นยากกว่ามาก แต่ความพยายามไม่เคยทำร้ายใคร และในที่สุดเฟนด์ก็ประสบความสำเร็จในการบ่มเพาะโอสถระดับสาม“คงต้อขอเก็บไว้ก่อน ทุกคนเพิ่งทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ และระดับพลังยุทธคุณก็ยังไม่มั่นคง ไม่มีใครสามารถใช้ยานี้ได้ในตอนนี้” เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นและเก็บยาในมืออย่างระมัดระวังแทนที่จะพักผ่อนเฟนด์ยังคงบ่มเพาะโอสถเพิ่มอีกสองครั้งแทน แต่ก็ต้องผิดหวังที่กระบวนการทั้งสองล้มเหลวแน่นอนว่าหลังจากความล้มเหลวทั้งสองครั้งนี้เฟนด์ก็ยังไม่ยอมแพ้ เพราะเขาค้นพบว่าความล้มเหลวทั้งสองมีความแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเฟนด์จะยังคงบ่มเพาะส่วนผสมสองกลุ่มต่อไป หากดวงอาทิตย์ยังไม่โผ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1686
เมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขา เคนเนธหัวเราะเสียงดังจนเขาปวดท้องจากนั้นเขาก็พูดว่า “หากพวกเรายังไม่ก้าวไปสู่ระดับเทพสูงสุด พวกเราคงจะตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินข่าวดีอันเหลือเชื่อนี้จากคุณ แต่ พวกคุณไม่รู้หรอกว่าคนของเราที่นี่ได้ทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดหลายคน และเราเองก็ได้รับทักษะยุทธมาด้วย นั่นเป็นเหตุผลที่เราตอบสนองออกไปเช่นนั้น!”“เป็นไปได้ยังไง!” คราวนี้ พ่อบ้านไททัสและโยลันดาอ้าปากกว้างเพราะกลายเป็นว่าพวกเขาเองที่เป็นฝ่ายที่ประหลาดใจเคนเนธพอใจกับสีหน้าประหลาดใจของพวกเขาและพูดกับสองคนนี้ด้วยรอยยิ้ม “ผมเองก็มีข่าวที่น่าตื่นเต้นจะบอกพวกคุณทั้งคู่เหมือนกัน พวกคุณจะต้องตื่นเต้นมากแน่ ๆ เมื่อรู้เรื่องนี้!”"จริงหรือ? เมื่อเทียบกับจำนวนคนจากตระกูลวู๊ดของเราที่ทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดแล้ว ยังมีข่าวอื่นที่น่าประหลาดใจอีกหรือ?” โยลันดาและไททัสสบตากันเพราะสงสัยว่าเขาทั้งคู่กำลังฝันอยู่“นายน้อยเฟนด์เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสามแล้ว และตอนนี้เขาสามารถบ่มเพาะโอสถชั้นต้นระดับสามได้แล้ว!” ภายใต้สายตาที่คาดหวังอย่างมากของสองคนนี้ เคนเนธจงใจยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะเล่าสถานการณ์ให้พวกเข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1687
พ่อบ้านไททัส พยักหน้าและตกลงตามนั้นเพราะเขากลัวว่าเฟนด์จะปฏิเสธที่จะช่วยเขาบ่มเพาะโอสถหากเขาอิดออดไม่ยอมรับข้อเสนอเฟนด์ยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของทั้งสองคน "อย่ากังวล ขอเพียงมอบวัตถุดิบที่คุณพบในอนาคตให้ผม อัตราความสำเร็จของผมก็น่าจะเพิ่มขึ้นด้วย อืมมม... สมาชิกของตระกูลวู๊ดแค่จัดหาวัตถุดิบสามชุดให้ผมก็พอ ผมจะฝึกฝนให้หนัก เพื่อบมเพาะโอสถให้พวกคุณ สำหรับคนที่เป็นมิตรกับเรา ถ้าพวกเขาสามารถจัดหาวัตถุดิบได้ ให้ส่วนผสมห้าชุดแก่ผม แล้วผมจะพยายามบ่มเพาะโอสถให้!"“นายน้อยเฟนด์ นี่เธอหมายความว่าเธอจะให้โอสถที่ทำจากวัตถุดิบพิเศษพวกนั้นแก่เราหนึ่งเม็ด หากเรานำวัตถุดิบห้าชุดแก่เธองั้นเหรอ?” ก่อนหน้านี้อเล็กซานเดอร์ยังนึกอิจฉาตระกูลวู๊ดอยู่ในใจ เขาตื่นเต้นมากจนตาโตราวกับไข่ห่านเมื่อได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูดไม่ว่าอย่างไร มันก็เป็นถึงโอสถชั้นต้นระดับสาม“ฮ่าฮ่า นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร!” เฟนด์หัวเราะเสียงดังเขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขาจะต้องเหนื่อยแน่ถ้าเขาทำเช่นนี้ แต่ในกรณีนี้เขาจะไม่ขาดแคลนวัตถุดิบหากเขาจำเป็นต้องบ่มเพาะโอสถ จะมีคนมาช่วยเขาหาวัตถุดิบสำหรับบ่มเพาะโอสถ และยังสามารถประหยัดเวลาได้มากขึ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1688
เฟนด์และคนอื่น ๆ ไม่เคยเห็นงูหลามเลือดสองหัวในโลกภายนอก แต่สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เคยถูกกล่าวถึงในหนังสือมาแล้วหากมีใครพบเจอสัตว์อสูรเช่นนี้ที่โลกข้างนอกนั่น การคงอยู่ของมันก็คงเป็นราวกับตำนาน มันเป็นสัตว์อสูรในระดับเทพสูงสุด แค่คิดก็สยองแล้วงูหลามเลือดสองหัวกำลังปกป้องพื้นที่รอบ ๆ หญ้าวิญญาณขั้นกลางระดับสาม ทั้งตัวของมันเป็นสีแดง และดูสะดุดตาเป็นพิเศษเมื่อมองไปที่มัน“มันมีร่างกายใหญ่โต เสียงกังวานจากร่างของมันเล็กน้อย หมายความว่ามันเป็นสัตว์อสูรในขั้นที่สองระดับเทพสูงสุดอย่างแน่นอน สัตว์อสูรแบบนั้นน่าจะเก่งพอ ๆ กับขั้นที่สามระดับเทพขั้นสูงสุด! มันน่ากลัวมาก!”อเล็กซานเดอร์ศึกษางูหลามยักษ์สีแดงจากระยะไกลและทิ้งท้ายบอกเฟนด์ว่า “นายน้อยเฟนด์มีหญ้ามากมายในป่านี้ ฉันคิดว่าเราควรออกจากบริเวณนี้ และไปหาที่อื่นกันเถอะ มันจะง่ายกว่าเดิมมาก สัตว์อสูรตัวนี้แข็งแกร่งและอันตรายเกินไป!”“ถ้าเป็นหญ้าวิญญาณระดับอื่น ผมก็คงยอมแพ้ไปแล้วคงจะไม่มาแถวนี้แน่นอน!”เฟนด์มองไปที่หย่อมหญ้าวิญญาณจากระยะไกล ความหลงใหลเปล่งประกายในดวงตาของเขา “หญ้าวิญญาณนั่นไม่ใช่หญ้าวิญญาณระดับสามธรรมดา ๆ มันเป็นส่วนผสมหลัก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1689
"ไม่มีทาง นายน้อยเฟนด์ คุณสามารถสัมผัสได้ถึงเสียงสะท้อนจากระยะไกลได้ด้วยหรือ? ความแข็งแกร่งทางจิตใจของคุณแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”ชายหนุ่มจากตระกูลคาเบลโลอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา"แน่นอน เขาเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสามแล้ว และความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขาก็มหาศาล คนที่อยู่ในระดับพลังยุทธ์สูงเท่าเรา สามารถสังเกตอะไรแบบนี้ได้หรือไม่?”ชายหนุ่มอีกคนมองเฟนด์ด้วยความชื่นชมจากด้านข้าง“ขั้นสองระดับเทพสูงสุด? แต่ก็ช่างปะไร หญ้าวิญญาณนั้นสำคัญมาก นี่เป็นโอกาสสำหรับเรา พวกเขาอยู่ที่ขั้นสองระดับเทพสูงสุดเท่านั้น พวกเขาอาจสู้กับสัตว์อสูรไม่ไหวก็เป็นได้ คุณหาโอกาสฉวยหญ้าวิญญาณมาก็ได้ ยังไงซะคน ๆ นั้นก็ไม่ใช่สมาชิกตระกูลวู๊ดหรือสมาชิกตระกูลคาเบลโลอย่างแน่นอน!”หลังจากที่อเล็กซานเดอร์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็ให้คำแนะนำกับเฟนด์อยู่ข้าง ๆแนชเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “น่าจะเป็นคนจากตำหนักเทพยดารึเปล่า? เพราะเก้าในสิบของสมาชิกชนเผ่าเป็นผู้หญิง แต่ผมจำไม่ได้ว่ามีคนที่สวมชุดสีม่วงเช่นนี้ในหมู่ผู้อาวุโสในตำหนักเทพยดา”“ก็ไม่แน่หรอก คนจากตำหนักเทพยดาซึ่งอยู่ที่ขั้นสูงสุดของระดับแห่งเทพแท้จริงมีมากกว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1690
ขณะที่เฟนด์พูด การโจมตีของหญิงสาวในชุดสีม่วงก็พุ่งตรงไปที่ลูกไฟปัง!เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังขึ้น รัศมีดาบของหญิงสาวตัดผ่านลูกไฟยักษ์ไป หลังจากที่ลูกไฟระเบิดมันก็สูญสลายไป ในขณะเดียวกันรัศมีดาบยาวยังคงหลงเหลืออยู่ มันพุ่งไปข้างหน้าและฟาดฟันลงบนงูหลามเลือดยักษ์สองหัวฟ่อ!งูหลามยักษ์คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว มันดุร้ายและดูรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ในขณะเดียวกัน การโจมตีของหญิงสาวได้ทิ้งบาดแผลยาวกว่า 20 เซนติเมตรไว้บนร่างกายของสัตว์อสูร เลือดสด ๆ ไหลออกมาจากบาดแผลเหล่านั้นบาดแผลนั้นใหญ่พอตัว แต่สำหรับงูหลามเลือดยักษ์สองหัวตัวนี้กลับไม่ส่งผลกระทบอะไรกับมันเลย สิ่งนี้กลับทำให้มันยิ่งงุ่นงานเข้าไปใหญ่กรามขนาดใหญ่ทั้งสองของมันปล่อยเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวอีกครั้ง ทันใดนั้นเองมันก็พ่นลูกไฟขนาดใหญ่เท่าลูกบาสเก็ตบอลไปยังหญิงสาวจากทั้งสองด้านเห็นได้ชัดว่าสาวชุดม่วงจะไม่ปล่อยให้เกิดความผิดพลาดขึ้นขณะเผชิญกับการโจมตีนี้ เธอรีบรวบรวมพลังฉีถ่ายลงไปในดาบแล้วเหวี่ยงมันไปข้างหน้า โล่ที่ทำจากพลังฉีปรากฏขึ้นต่อหน้าเธออย่างรวดเร็ว ปกป้องเธอเหมือนกำแพงกระจกหนาตู้ม ตู้ม!ในชั่วพริบตา ลูกไฟยักษ์สองลูกก็กระ
Latest chapter
