เจอรัลด์หันกลับมาและมองซาเวียอย่างเฉยเมย “ซาเวีย แน่นอนที่ฉันไม่เคยลืมสิ่งเหล่านั้นที่เธอพูด แท้จริงแล้ว มันเป็นเพราะว่าเธอที่ทำให้ฉันรู้สึกมีความหวังในชีวิตในช่วงเวลานั้น เธอรู้ไหม? ฉันเต็มใจที่จะให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับเธอในตอนนั้น อย่างไรก็ตาม เป็นเพราะเธอที่เลิกรากับฉันไป พูดตรง ๆ นะ ฉันยังเจ็บปวดกับมันอยู่จนถึงตอนนี้ ฉันแค่หวังว่าเธอจะสบายดีเสมอ และคงจะเหมือนเดิมในอนาคตข้างหน้า เธอควรจะดำเนินชีวิตของเธอต่อไปนะ!”มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้วที่เขาจะกลับไปคบกันกับซาเวียหลังจากที่ได้ประสบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา!มันไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน และเขาหมายความอย่างที่พูดด้วยใจจริงในที่สุดซาเวียก็สงบลงหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น และหน้าของเธอก็เริ่มแดงขึ้นครั้งหนึ่ง มีชายที่รักเธอมากเหลือเกินและเต็มใจที่จะสละทุกสิ่งอย่างเพื่อเธอได้อนิจจัง เธอต้องการแสวงหาความสะดวกสบายแม้แต่ตอนนี้ ซาเวียไม่กล้าที่จะพูดว่าเธอเคยรักเจอรัลด์อย่างสุดใจในตอนนั้น เธอแค่ต้องการจะหาเด็กหนุ่มสักคนที่เต็มใจจะชอบเธอภายหลัง เธอเห็นเด็กสาวหลายคน แม้แต่คนที่ไม่ได้สวยเหมือนกับเธอ ก็พบว่ามีแฟนหนุ่มที่หล่อ
เขาไม่เคยคาดคิดว่าคุณเจอรัลด์ ที่เป็นชายมั่งคั่งระดับสูง จะเป็นคนที่เข้าถึงง่ายขนาดนี้มันแตกต่างมากจากสิ่งที่เขาได้จินตนาการไว้นอกจากนี้ หลังที่ได้เสนอความช่วยเหลือที่ดีให้กับเขาในครั้งนี้ในส่วนของเขา เจอรัลด์รู้ว่าเขายังไม่ค่อยเข้าสังคมมากนัก แต่เขาไม่ได้เร่งรีบ และเขารู้ว่ามันต้องใช้เวลา“คุณเจอรัลด์!”เจอรัลด์กำลังเตรียมจะจากไปหลังจากแขกทั้งหลายกลับไปกันแล้ว เขาต้องเข้าสอบในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเขาต้องการที่จะกลับไปและทบทวนหนังสืออีกครั้งเจนกำลังเดินมาด้วยใบหน้าแดงก่ำในเวลานี้ เธอเพิ่งถูกตบไปก่อนหน้านี้ และมันค่อนข้างหน้าอายสำหรับเธอที่เผชิญหน้ากับเจอรัลด์ตอนนี้เจอรัลด์ก็รู้สึกเสียใจต่อเธอด้วยรุ่นพี่คนสวยคนนี้มักจะดุร้ายเสมอมา แม้แต่ครั้งที่แล้วเขาก็เกือบจะยอมแพ้!“ครับ? คุณต้องการอะไรหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามขึ้น“มันเป็นแบบนี้ ฉันไม่มีการเปลี่ยนเวรในตอนบ่าย ดังนั้น ฉันกำลังจะกลับบ้านตอนนี้ คุณอยากจะให้ฉันไปส่งคุณที่มหาวิทยาลัยไหมเพราะพวกเรากำลังมุ่งไปในทางเดียวกันอยู่แล้ว?”เจนพยายามจะเข้าใกล้เจอรัลด์อย่างตั้งใจ นอกเหนือจากความรู้สึกเคารพที่มีต่อเจอรัลด์ เจนก็ยังกล้าท
เจอรัลด์เหลือบไปมองสีหน้าของเจนและตระหนักได้ว่าบางอย่างผิดปกติจากนั้นเขามองไปยังทิศทางที่เจนกำลังมองอยู่ และเขารู้สึกค่อนข้างประหลาดใจมีผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน หนึ่งในผู้ชายดูเหมือนจะเป็นคนในสังคมชั้นสูง และรถมาเซราติได้จอดไว้อยู่ด้านหน้าของเขาเขากำลังพูดคุยกับชายหนุ่มอีกคนและหญิงสาว และด้วยความประหลาดใจของเจอรัลด์ เขาก็รู้จักทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวเป็น แดนนี่ ซานเดอร์ จากชั้นเรียนเดียวกับเขาและ เจสลิน เลจ เพื่อนร่วมห้องของ อลิซ แบรดฟอร์ดให้ตายเถอะ! พวกเขากลายมาเป็นคู่รักกันตอนไหน?เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจนอกจากนี้ ดูเหมือนว่าเจนจะรู้จักพวกเขาด้วยชายคนนั้นเห็นพวกเขาและวิ่งมาทางรถของเจนอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น“แม่ง! คุณเจอรัลด์ ฉันไม่ได้ว่าคุณ ฉันกำลังว่าชายคนนั้นลุค อีวานส์ ฉันไม่คาดคิดว่าเขาจะอยู่ที่นี่ เขาแค่จะไม่ไปไหน!” เจนค่อนข้างอารมณ์เสียแผนของเธอที่จะยั่วยวนเจอรัลด์กำลังไปได้ดี แต่น่าเสียดาย เธอพบกับลุคโดยบังเอิญในขณะนี้ในทางตรงกันข้าม เจอรัลด์ได้ทำความเข้าใจอย่างคร่าว ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ลุคต้องเป็นแฟนของเจน อย่างไรก็ตาม เจนไม่ได้ชอบเขาสิ่งที่เจอ
เจนกัดฟันด้วยความตกตะลึงข้าง ๆ เธอ เจสลินที่เกาะแขนของแดนนี่อย่างสนิทสนมในขณะที่เธอก็กำลังคาดเดาเจนไปในเวลาเดียวกันเอาตรง ๆ เลยนะ เธอเห็นเจนที่งดงามโผล่ออกมาจากรถหรูคันนั้น เจสลินก็ถูกเอาชนะทันทีด้วยความอิจฉายิ่งไปกว่านั้น เจนตัวเธอเองไม่ได้งดเว้นเธอด้วยไม่เคยแม้แต่จะเหลือบมามองสักแวบหนึ่ง และเจสลินไม่พอใจกับมันสักนิดเมื่อได้ยินบางอย่างที่น่าสนใจ เธอกระซิบกับแดนนี่และลุค “พระเจ้า เจนคนนั้นหลบเลี่ยงจริง ๆ! เธอมีเพื่อนที่มีอำนาจ ซื้อรถราคาแพงเหมือนไม่มีอะไร… แต่เธอมีใครบางคนที่เป็นคนพิเศษหรือไม่? บางที แทนที่จะเป็นผู้ประกอบการค้ารายใหญ่เหล่านั้น เธออาจจะเลือกเด็กหนุ่มคนใหม่ก็ได้!”ปั๊ก!ตอนที่เจสลินพูดเช่นนั้น...เจนตบหน้าเธอทันที “เธอควรระวังปากของเธอให้ดี ‘เด็กหนุ่ม’ไร้สาระแบบนี้คืออะไร”“นี่เธอเพิ่ง...ตบฉันเหรอ?” เจสลินกุมหน้าของเธอไว้ ค่อนข้างจะเป็นตบที่เกือบจะทำให้หมดสติเจนเตรียมพร้อมจะฟาดเธออีกครั้งหนึ่งอย่างไรก็ตาม ลุคจับมือเธอไว้ “เจน ที่รัก บอกพวกเรามาว่าคำพูดของเจสลินมีความจริงบ้างหรือไม่ คุณได้หาเด็กหนุ่มมาเลี้ยงเร็ว ๆ นี้หรือเปล่า?” เขาดูเหมือนจะกังวลเกี่ยวก
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”กลุ่มคนได้เพิ่มขนาด และความอยากรู้อยากเห็นกำลังเพิ่มขึ้น“ยังไม่แน่ใจ แต่ดูเหมือนว่าสาวสวยสุดฮอตจะมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเพื่อนคนรวยคนนั้น แต่เธอก็ยังนอกใจเขากับเด็กหนุ่มที่อ่อนกว่าเธออีกด้วย ตอนนี้ พวกเขากำลังโวยวายกันอยู่!”“ถูกต้องแล้ว! ชายอีกคนนั่งอยู่ในรถขณะที่เราพูด! นี่จะเป็นการเปิดเผยที่เร้าใจ! ฉันอยากรู้จนจะตายให้ตายอยู่แล้ว!”“หึ หึ...ถ้าหากเป็นฉันที่อยู่ในรถตอนนี้ หญิงสาวคนนั้นคงจะไม่เป็นไร! อ่า-วู้!”ชายหนุ่มหลายคนที่ปรากฎอยู่กำลังแสดงความอิจของพวกเขาการที่นั่งอยู่ในรถ เจอรัลด์ก็อยากจะทุบหัวของเขากับอะไรสักอย่าง“แดนนี่ เกิดอะไรขึ้นกัน?” สองร่างปรากฏขึ้นจากกลุ่มคน ชายหนุ่มหนึ่งคน และอีกคนคือหญิงสาว ทั้งคู่เดินมาแดนนี่“โอ้ วิคเตอร์ วิตนีย์...พวกเราต้องการความช่วยเหลือบางอย่างตรงนี่!” แดนนี่พูดขึ้น เขาอธิบายเหตุการณ์อย่างคร่าว ๆ ทุกคนโหยหาแสงสว่างให้ตัวเอง เมื่อบางอย่างเกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีผู้ชมจำนวนมากมารวมตัวกัน ก็มักจะมีคนที่ต้องการจะพาตัวเองมาเกี่ยวข้องและเป็นส่วนหนึ่งกับมัน!“งั้น นั่นคือสิ่งที่เป็นอยู่ เอาล่ะ พวกเราทั้งหม
เมื่อเธอพบว่าเสื้อผ้าเหล่านั้นมีราคาสูงกว่าหมื่นเหรียญ วิตนีย์ก็ตกตะลึงเกินคำบรรยายอย่างไรก็ตาม บางทีเป็นเพราะพนักงานขายในร้านทำให้เรื่องที่ของขวัญของผู้หญิงคนนั้นที่ให้เจอรัลด์ไปลงเอยอยู่ในมือของผู้หญิงอีกคนให้เป็นเรื่องใหญ่...วิตนีย์อับอายอย่างมากที่จะพูดถึงมันจนกระทั่งตอนนี้เธอเพิ่งได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขายากจนแน่นอน เธอมักจะสงสัยว่าความร่ำรวยทั้งหมดของเขามาจากไหนกันตอนนี้ เรื่องทั้งหมดดูสมเหตุสมผล...เหมือนที่เขาได้บอกเธอทางออนไลน์ เขามีผู้อุปถัมภ์และไม่เพียงแค่นั้น...เธอยังขับรถพาเขาไปรอบ ๆ ในรถเบนซ์อีกด้วย! และครั้งที่แล้ว เป็นรถเฟอร์รารี่!ตอนนี้ ชิ้นส่วนทั้งหมดได้ต่อเข้าที่กันพอดี!“ฮึ่ม!” วิคเตอร์พ่นลมออกทางจมูก “เจอรัลด์ นายดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่ดีเสมอ เมื่อได้คิดว่านายได้ทำในสิ่งที่ไม่ควรเช่นนี้...และมีล่าควรจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดกับไอ้ขี้แพ้แบบนายเหรอ?”ฝูงชนระเบิดความโกลาหล“ฮ่า ฮ่า เขาเป็นราชาแห่งผู้ชายแมงดา!”“เขาดูดีกว่าปกติเล็กน้อย แต่ไม่มีพระเจ้าในหมู่มนุษย์หรอก ทำไมเขาถึงได้รับความนิยมจากเหล่าแฟนสาวมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร?”“อ่า นายต้องรู้เรื่องนี้ แต
เจอรัลด์หันไปมอง เป็นมีล่านั่นเอง“มาที่เพื่อฝึกซ้อมการขับรถเหรอ?” เขาตะโกนกลับด้วยรอยยิ้ม“ใช่ ใช่! ฉันจะสอบหัวข้อที่สองในวันพรุ่งนี้ โอ้ ใช่! นายจะสอบหัวข้อที่สามแล้วใช่ไหม?” เนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งที่แล้ว เธอได้วิ่งจากไปโดยไม่ได้ทำการสอบหัวข้อที่สองให้เสร็จตามปกติแล้ว เธอก็ต้องสอบมันใหม่เจอรัลด์พยักหน้าตอบรับ“ดี! ไปด้วยกันเถอะและหวังว่าพวกเราทั้งคู่จะสอบผ่าน”“ฟังดูดีนะ! ไปกันเถอะ ไปฝึกซ้อมการขับรถกัน!” การได้เห็นมีล่าก็ทำให้เขาร่าเริงขึ้นมาแล้วในอดีต เขาคงพูดติดอ่างและตะกุกตะกักเมื่อมีเธออยู่รอบ ๆ หากคุณต้องการจะเห็นโลก มันเป็นเรื่องที่ดีที่มีเพื่อนอยู่ในฐานะที่สูงมันทำให้มุมมองของคนเรากว้างขึ้นจริง ๆ พวกเขาฝึกซ้อมตลอดช่วงบ่าย และในวัดถัดมา พวกเขาแต่ละคนไปทำการสอบตามลำดับทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างราบรื่นสำหรับเจอรัลด์ทั้งการสอบในส่วนของทฤษฎีและการปฏิบัติภายในเวลาไม่กี่วัน เขาก็ได้รับใบขับขี่ของเขาเนื่องจากว่าเขาได้ทำความตกลงไว้กับมีล่า พวกเขานัดพบกันที่ประตูและไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันเพราะการสอบของเขาเป็นการสอบสองครั้ง ตามธรรมดาแล้วเขาจึงออกมาช้ากว่าเธอ
หลังจากหลายปีของการแข่งขันที่น่าเจ็บใจ แม้แต่การขัดแย้งเรื่องเล็กน้อยที่สุดก็อาจนำไปสู่ผลกระทบที่รุนแรงได้มีล่าใกล้จะสติแตกแล้ว… แต่ไม่มีอะไรที่เธอสามารถจะพูดได้“มีล่า!”เจอรัลด์ได้ยืนมองดูพวกเขาจากไกล ๆ มาชั่วขณะหนึ่งแล้ว ตอนนี้ที่มีล่ากำลังจะพ่ายแพ้ ก็ถึงเวลาเข้าร่วมการต่อสู้แล้ว“อ่า! เจอรัลด์!” มีล่ากระเด้งด้วยความตกใจเมื่อเธอเห็นเขาเขาไม่ควรจะจับเธอได้เช่นนี้พร้อมกับความเธออ่อนแอของเธอแบบเต็ม! ๆ“ว้า มีล่า นี่คือใคร?” ไอรีนมองเขาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า การที่เห็นเสื้อผ้าที่เรียบ ๆ ของเขา รอยยิ้มก็เบ่งบานทั่วใบหน้าของเธอ เพื่อนของเธอทุกคนเป็นคนที่มีชื่อเสียง มีล่า ในทางตรงกันข้าม เก็บคนแบบนี้ไว้เป็นเพื่อน...และวิธีสบาย ๆ ที่เขาเรียกหาเธอ...นั่นหมายความว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาใช่ไหม?“นี่คือเพื่อนของฉัน เจอรัลด์ แล้วไง?” มีล่าประกาศโดยไม่สงวนท่าที“โอ้โห และนี่ฉันกำลังคิดว่าคนนี้อาจจะเป็นพี่เขยของเธอนะ ไอรีน!” เคนเนธที่กำลังยื่นมือออกมาเพื่ออวดนาฬิกาของเขา นาฬิกาโรเล็กซ์ที่ทอง ด้วยวิธี่ที่ท้าทายเจอรัลด์เพื่อการชนไก่แต่ถ้าเขาเป็นเพียงแค่เพื่อน งั้นก็ไม่เป็
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ