“ขอบคุณในการให้ความร่วมมือ พวกเราจะมารับทรัพย์สินทั้งหลายจากคุณในเจ็ดวันนี้” ฟิลิปกล่าว ด้วยเหตุนี้เจอรัลด์ก็เริ่มจากไป และลูกน้องของเขาก็ติดตามหลังเขาไป แขกคนอื่น ๆ ไม่กล้าที่จะยังคงอยู่ที่นั่นต่อเหมือนกัน หลังจากได้เห็นเหตุการณ์ร้ายแรงที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตระกูลหลง พวกเขาก็รีบออกไป หลังจากคนของเจอรัลด์จากไปแล้ว “พ่อ…ทำไมล่ะ? ทำไมพ่อถึงเซ็นมันไปล่ะ?! มันจะเป็นปัญหาตรงไหนกัน? พวกเราก็สามารถสู้พวกเขาได้! ท้ายที่สุดแล้ว พวกเราก็ไม่ได้กลัวตายกันสักหน่อย!” ผู้ชายวัยกลางคน คนหนึ่งร้องออกมา การตบอย่างรุนแรงจากนายท่านหลงคือ การตอบกลับในทันที! “โง่จริง! แกอยากจะให้ทั้งตระกูลของเราถูกทำลายลงจนถึงจุดที่ไม่ได้กลับมาจริง ๆ หรือไง? แกอยากให้ตระกูลหลงไม่มีลูกหลานเหลือไว้ข้างหลังเหรอ?!” นายท่านหลงคำรามใส่ เมื่อจ้องไปที่ชายคนนั้นอย่างดุร้าย ขณะที่ริมฝีปากของเขายังคงกระตุกต่อไปอย่างเกรี้ยวกราด “พวกเราถูกพี่น้องคลอฟอร์ดเอาชนะโดยสิ้นเชิงคราวนี้! ในขณะที่พวกเราวางแผนต่อต้านพวกเขาอย่างลับ ๆ ในหลายปีที่ผ่านมานี้ แต่ภูมิหลังของพวกเขามีอำนาจมากเกินไป!” นายท่านหลงกล่าวเสริม ขณะที่เขากำหมัดแน่น “แต
ในการตอบสนองนายท่านหลงเพียงแค่ถอนหายใจออกมา“เอาล่ะ นั่นก็ดีเหมือนกัน มันดีกว่าที่ปล่อยให้ชอว์ได้อยู่อย่างมีความสุข…” “อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเราไม่ได้ติดต่อคอร์ดมาหลายปีขนาดนี้แล้ว ตระกูลของเราก็ยังคงรุ่งโรจน์ต่อไปได้!” โจเอลกล่าว “ฮึ่ม! แน่นอน! ฉันสันนิษฐานเอาว่าคอร์ดไม่เคยโจมตีพวกเราอีกตั้งแต่พ่อของเขาตายไปไม่นานหลังจากนั้น เนื่องจากการตายของเขา คอร์ดจึงมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่อตำแหน่งนายท่านคนที่สองของโมลเดล ตามปกติแล้วนั่นจึงหมายความว่าเขาจะไม่มีเวลาที่จะมายุ่งกับพวกเรานานพอสมควร แม้ฉันไม่มั่นใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่ตามข้อเท็จจริงที่เขาเป็นนักวางแผนการโดยธรรมชาติ มันคงไม่ไกลเกินจริงที่จะคาดเดาได้ว่า เขาลงเอยด้วยการกลายมาเป็นนายท่านคนที่สองของตระกูลโมลเดลอย่างแท้จริง” “เข้าใจแล้วครับ…พ่อวางแผนที่จะได้รับความช่วยเหลือจากคอร์ด เพื่อจัดการกับคลอฟอร์ดใช่ไหม?” โจเอลที่เริ่มเห็นภาพที่ใหญ่ขึ้นถามขึ้นมาในตอนนี้ “อืม การคาดเดาของแกนั้นถูกครึ่งหนึ่ง ฉันจะไม่ขอความช่วยเหลือของเขาโดยตรง ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าฉันทำแบบนั้น ก็อย่างที่ฉันได้พูดไปก่อนหน้านี้ ชื่อเสียงและชื่อของตระกูลหลงจะเ
“เฮ้ น้องสาว ฉันรู้ว่านาร์คเคยทำเธอเจ็บปวดมาครั้งหนึ่ง แต่เธอดูภรรยาของเขาสิ หล่อนช่างเป็นคนบ้าวัตถุนิยมเช่นนั้น!” ยูเซลล์กล่าววินนี่จ้องเธอออย่างโกรธเคือง “เงียบไปเลย! ฉันบอกพี่กี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำให้ฉันนึกถึงเขา! อย่าแม้แต่จะมาแหย่ฉันด้วยเรื่องผู้หญิงคนนั้น!” “อ อืม…ฉันรู้ น้องสาว ฉันรู้ว่าเธอเกลียดผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น ฉันสาบานว่าฉันจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก!” ดวงตาของยูเซลล์มีน้ำตารื้อขึ้นมา ขณะที่เธอพูดเมื่อตระหนักได้ว่าเธอพูดแรงมากเกินไป วินนี่จึงลูบหัวของยูเซลล์และพูดขึ้นมา “ฉันแค่พยายามที่จะระมัดระวังให้พี่ เจอรัลด์ผู้ชายคนนั้นเต็มไปด้วยเงิน เขาเพียงมีสิ่งที่คนบ้าวัตถุนิยมต้องการเท่านั้น คือเงิน เขาไม่คู่ควรที่จะมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับตระกูลของเรา พวกเราเพียงมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือเขาในนามของลูกชายของนายท่านของเรา เพื่อรักษาสัญญากับพวกเรา พวกเราตระกูลโมลเดลแตกต่างจากคนอื่นในโลก เรารักษาสัญญาของเราอย่างจริงจัง!” “เช่นนั้น แม้ว่าพี่จะมีความรู้สึกเล็กน้อยให้เจอรัลด์ แต่ก็ไม่มีทางที่พวกเธอทั้งคู่จะคบกันได้หรอก ฉันจะคัดค้านมันอย่างแน่นอน!” มีความคิดชั่วขณะของการดูถูกเหยียดหยามผ่
เขาเป็นผู้ชายในช่วงวัยหกสิบปี แต่เขาดูเหมือนราวกับว่าเขาอายุเพียงห้าสิบปีเท่านั้น เขามีดวงตาคู่ที่เฉียบคมและหลักแหลมที่จะก่อให้เกิดความรู้สึกของความกังวลต่อบุคคลที่ยืนต่อหน้าสายตาของเขาได้“ทำไมพวกเราถึงไม่สามารถร่วมมือกันได้ล่ะ?” ปาร์คเกอร์ถาม“นายท่านปาร์คเกอร์ ผมเข้าใจว่าเยลแมนได้ช่วยชีวิตลูกชายของคุณไว้ และคุณก็ติดค้างบุญคุณพวกเขา อย่างไรก็ตาม คุณทำผิดกฎ เมื่อคุณได้สัญญากับพวกเขาว่าจะช่วยเหลือคลอฟอร์ด!” “แต่คุณต้องรู้ว่าทายาทคนโตของคลอฟอร์ด เจอรัลด์ ได้ทำให้หนึ่งในเพื่อนที่แสนดีของผมต้องขุ่นเคืองใจ ตระกูลหลง เช่นนั้น ผมจึงต้องการคำอธิบายจากพวกคุณในนามของตระกูลหลง!” “คุณคิดว่าคุณจะสามารถช่วยเหลือพวกเขาในตอนนี้ได้เหรอ?” คอร์ดกล่าวแม้ว่าคอร์ดจะเรียกปาร์คเกอร์ในวัยเก้าสิบปีว่า ‘นายท่าน’ แต่เขาก็เป็นเพียงนายสามของตระกูล และคอร์ดก็อยู่เหนือกว่าเขาหนึ่งขั้น คอร์ดเป็นนายสองที่มีตำแหน่งสูงกว่าปาร์คเกอร์ในตระกูล“ตระกูลหลงงั้นเหรอ?” เจอรัลด์เริ่มครุ่นคิดว่าตระกูลหลงเกี่ยวอะไรกับโมลเดลเจสสิก้าและตัวเขาเองขัดแย้งกับตระกูลหลงมานานแล้วตอนนี้ ดังนั้นคอร์ดต้องการคำอธิบายแบบไหนกันล่ะ?“
“ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง พ่อครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะผม!” เจอรัลด์เริ่มขอโทษ เมื่อดีแลนและครอบครัวมาถึงห้องหนังสือเพื่อหารือแผนการของพวกเขากันดีแลนไม่ทันตั้งตัวกับเรื่องนี้ เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น“ไม่ เจอรัลด์ นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญของเรื่อง พ่อได้ยินเกี่ยวกับคอร์ดจากปู่ของลูก และพ่อก็รู้มาตลอดว่าเขาเป็นคนละโมบมาก ปู่ของลูกมีธุรกิจกับเขา และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำไมพวกเราถึงย้ายจากเวสตันมานอร์เบย์ พวกเราทั้งหมดพยายามที่จะอยู่ให้ห่างจากคอร์ด โมลเดลกัน แต่วันนั้นในที่สุดก็มาถึง เมื่อพวกเราไม่สามารถหนีจากเขาได้อีกต่อไปแล้ว!” ดีแลนกล่าว“แม้มันไม่ใช่เพราะตระกูลหลง เขาก็จะยังคงไล่ตามเรามาอยู่ดี ในนามของตระกูลซาเบลและเล็ตส์!” ดีแลนพูดต่อ ในขณะที่ขมวดคิ้ว“พ่อ ความกังวลที่พ่อมีต่อตระกูลโมลเดล เป็นเพราะแบบนี้ใช่ไหม?” เจอรัลด์จำได้ว่าพ่อของเขาเคยพูดว่าถ้ามันไม่ใช่เพราะสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขา เขาก็คงจะไม่แสวงหาความช่วยเหลือจากโมลเดล และเขาจะไม่มีทางเริ่มธุรกิจใด ๆ กับคนเหล่านั้นดีแลนพยักหน้าด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล“เจอรัลด์ ลูกรู้เกี่ยวกับตระกูลนั้นที่ครั้งหนึ่งมี
คอร์ดเพียงเบี่ยงเป้าหมายของเขาไปยังตระกูลที่มั่งคั่งมากที่สุดในเวสตันเท่านั้น หลังจากคลอฟอร์ดย้ายไปยังนอร์ทเบย์แต่คำพูดของปาร์คเกอร์ก็ทำให้เขามีสติขึ้นมาบ้างในที่สุดถ้าเรื่องนี้รับมือไม่อยู่ นายท่านใหญ่ของโมลเดลจะไม่มีวันยกโทษให้เขาอย่างแน่นอน แต่เขาเกือบจะทำได้สำเร็จอยู่แล้ว คอร์ดไม่พร้อมที่จะยอมทิ้งทุกอย่างไป แม้เขาจะไม่ได้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของพวกเขา แต่เขาต้องได้อย่างน้อยหนึ่งในสี่ของมัน!คอร์ดยังไม่พร้อมที่จะยกเลิก! เขายังคงใจเย็นและเงียบต่อไปในระหว่านั่น เจอรัลด์ก็เดินเข้ามาในห้องโถง“เจอรัลด์ พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันจะช่วยนายเอง และฉันฉันมั่นใจว่านายท่านปาร์คเกอร์ก็จะเหมือนกัน!” ยูเซลล์เดินมาหาและจับแขนของเจอรัลด์“ฉันรู้ ขอบใจนะยูเซลล์!” เจอรัลด์มองไปที่ปาร์คเกอร์และพูดขึ้นมา “ลุงปาร์คเกอร์ครับ ถ้าความขัดแย้งระหว่างผมกับตระกูลหลงถูกแก้ไขแล้ว นั่นหมายความว่าคุณจะยังคงอยู่ต่อและช่วยเหลือพวกเราใช่ไหมครับ?” ปาร์คเกอร์ไม่มั่นใจว่าเจอรัลด์หมายถึงอะไรแต่เขาก็พยักหน้าและพูดขึ้นมา “คุณไม่ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น ยายของคุณได้ช่วยชีวิตลูกชายของผมไว้เมื่อหลายปีก่อ
ดีแลนอารมณ์เสียถ้าเจอรัลด์อยู่ต่อ คอร์ดก็จะหาข้ออ้างเพื่อท้าทายคลอฟอร์ดแน่นอนแม้ว่าคลอฟอร์ดมีอำนาจที่จะสู้กับการจู่โจมซ้ำ ๆ ของคอร์ด แต่มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บเช่นกันถ้าการบวนการการสืบทอดของพวกเขาไม่เสถียรพอมันก็จะเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะค้นหาสหพันธ์ดวงอาทิตย์ต่อไปได้คลอฟอร์ดจะดำรงอยู่นานแค่ไหนถ้าไม่มีความสงบสุข? การจากไปของเจอรัลด์สามารถซื้อเวลาให้คลอฟอร์ดได้ชั่วคราว และดีแลนก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เป็นอย่างดีแม้กระนั้นโดยการละทิ้งการคุ้มครองที่ครอบครัวที่มอบให้เขา เส้นทางของเจอรัลด์จะเพียงเริ่มรุนแรงขึ้นและยากต่อการเดินข้ามได้มากขึ้นเท่านั้น ทั้งคอร์ดและตระกูลหลงจะไม่มีทางปล่อยเจอรัลด์หลุดไปง่าย ๆ ขนาดนั้นดีแลนกำหมัดของเขาแน่น เขากำลังต่อสู้อยู่ในใจของเขา เมื่อเขากล่าวคำพูดเหล่านั้นออกไป“ว้าว! ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าดีแลน คลอฟอร์ด จะละทิ้งลูกชายของตัวเองได้อย่างไม่ลังเลใจขนาดนี้ เมื่อเอาจริงเอาจังขึ้นมา!” คอร์ดขมวดคิ้วเขายิ้มเยาะ “นอกเหนือไปกว่านั้น! นายท่านปาร์คเกอร์ ผมจะเห็นแก่หน้าคุณบ้างในวันนี้ ผมจะจำคลอฟอร์ดไว้จากนี้ไป!” เขาโบกมือของเขาและจา
เจอรัลด์ที่พยายามจะหนีไปถูกขวางเอาไว้จากทั่วทุกด้านหลังจากนั้น ประตูรถก็เปิดออกบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดดำเดินออกมาจากรถหัวหน้าของพวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจเอลเขาคือพ่อของนายน้อยทั้งสามของตระกูลหลง“ฮ่าฮ่าฮ่า! ทำไมนะ ถ้าไม่ใช่คุณคลอฟอร์ดแล้ว? ทำไมถึงรีบล่ะ? คุณจะไปที่ไหนที่หนึ่งหรือเปล่า?” ท่าทางชั่วช้าฉาบผ่านใบหน้าของโจเอล“ผมได้ยินมาว่าคุณได้ประกาศบังคับให้ตัวเองออกจากตระกูลคลอฟอร์ดวันนี้ ผมไม่อยากจะเชื่อมันในตอนแรก แต่ดูคุณในตอนนี้สิ คุณคลอฟอร์ด ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริงนะ!” โจเอลกล่าว“คุณรอช่วงเวลานี้มานานแล้ว ไม่ใช่หรือไงโจเอล? แทนที่จะพูดพล่ามไปเรื่อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมคุณไม่พาผมไป อย่างที่คุณต้องการมาตลอดล่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการขมวดคิ้ว“คุณคลอฟอร์ด ถ้ามันไม่ใช่ความจริงที่ว่าผมได้รับมอบคำสั่งอย่างเข้มงวดว่าไม่ให้ลงมือใด ๆ กับคุณ ผมก็คงจะเริ่มจัดการทันทีที่สายตาของพวกเราสบกันแล้ว ผมคงจะตัดเนื้อคุณเป็นชิ้น ๆ เพื่อจะได้ชดใช้ให้กับยูนัส!” โจเอลคำรามด้วยสีหน้าโหดเหี้ยมบนใบหน้าของเขาและสายตาของเขาก็แดงก่ำ“พวกนาย มานี่! พาเขาไป!” โจเ