LOGINShare
บทที่ 875
Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 876
เจอรัลด์ที่พยายามจะหนีไปถูกขวางเอาไว้จากทั่วทุกด้านหลังจากนั้น ประตูรถก็เปิดออกบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดดำเดินออกมาจากรถหัวหน้าของพวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจเอลเขาคือพ่อของนายน้อยทั้งสามของตระกูลหลง“ฮ่าฮ่าฮ่า! ทำไมนะ ถ้าไม่ใช่คุณคลอฟอร์ดแล้ว? ทำไมถึงรีบล่ะ? คุณจะไปที่ไหนที่หนึ่งหรือเปล่า?” ท่าทางชั่วช้าฉาบผ่านใบหน้าของโจเอล“ผมได้ยินมาว่าคุณได้ประกาศบังคับให้ตัวเองออกจากตระกูลคลอฟอร์ดวันนี้ ผมไม่อยากจะเชื่อมันในตอนแรก แต่ดูคุณในตอนนี้สิ คุณคลอฟอร์ด ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริงนะ!” โจเอลกล่าว“คุณรอช่วงเวลานี้มานานแล้ว ไม่ใช่หรือไงโจเอล? แทนที่จะพูดพล่ามไปเรื่อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมคุณไม่พาผมไป อย่างที่คุณต้องการมาตลอดล่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการขมวดคิ้ว“คุณคลอฟอร์ด ถ้ามันไม่ใช่ความจริงที่ว่าผมได้รับมอบคำสั่งอย่างเข้มงวดว่าไม่ให้ลงมือใด ๆ กับคุณ ผมก็คงจะเริ่มจัดการทันทีที่สายตาของพวกเราสบกันแล้ว ผมคงจะตัดเนื้อคุณเป็นชิ้น ๆ เพื่อจะได้ชดใช้ให้กับยูนัส!” โจเอลคำรามด้วยสีหน้าโหดเหี้ยมบนใบหน้าของเขาและสายตาของเขาก็แดงก่ำ“พวกนาย มานี่! พาเขาไป!” โจเ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 877
“ตู้ม!” เสียงของการระเบิดรุนแรงสะเทือนไปทั้งเมืองมีกลุ่มควันตรงที่เกิดเหตุและซากสลักหักพังไปทั่วทุกที่ไฟจากกองไฟทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างสไวรถหลายคันระเบิดในเวลาเดียวกัน และเริ่มเกิดกองไฟขนาดใหญ่ภายในไม่กี่วินาทีต่อมา“คุณคลอฟอร์ด คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” เดรกปกป้องเจอรัลด์ ขณะที่พวกเขากลิ้งลงไปตามที่ลาดเอียงเล็ก ๆ เดรกและไทสันพาเจอรัลด์ไปกับพวกเขา ในขณะที่พวกเขากระโดดออกจากรถระหว่างที่รถชนกันเมื่อครู่นี้ใครก็ตามที่ตามหลังพวกเขามาบ้าคลั่งไปแล้ว“ผมไม่เป็นไร คิดว่านะ!” เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา และเขารู้สึกราวกับว่าท้องฟ้ากำลังหมุนอยู่“พวกมันยังคงไล่ตามเรามาอยู่!” ไทสันตะโกนพูดออกมาในคราวนี้บอดี้การ์ดมากมายที่แต่งกายในชุดดำกวัดแกว่งอาวุธ ในขณะที่พวกเขารีบลงมาตามททางลาดเอียงเล็กจากถนนหลัก“ยังคงมีพวกมันเหลืออยู่สิบหกคน พี่ชาย มาจัดการพวกมันคนละแปดคนกันเถอะ คุณคลอฟอร์ด เริ่มวิ่งไปทางเหนือจากตำแหน่งของเรา! คุณไลล์รอคุณอยู่ที่นั่นแล้วใต้เนินเขาในทางเหนือ คุณสามารถทิ้งทุกอย่างที่นี่ให้เราจัดการได้!” แซคก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน!เจอรัลด์รู้สึกสะเทือนใจในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 878
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันละทิ้งทุกอย่างตอนที่พวกเรากลับไปยังจังหวัดซอลฟอร์ด ฉันขอแก้ตัวใหม่กับนาย แต่นายตอบกลับอย่างไรล่ะ? อย่างเย่อหยิ่ง วางท่า จนถึงกับทำท่าอวดดี นายเมินฉันไปอย่างสิ้นเชิง นายทำให้ฉันเจ็บปวดมาหลายครั้งมาก แต่นายจำได้ไหมว่าใครคือคนที่ยังคงอยู่เคียงข้างนายเมื่อนายยังคงเป็นคนยากไร้ในมหาวิทยาลัย? ใครคือหญิงสาวคนนั้นที่จับมือนายอย่างดื้อดึงเมื่อนายเดินผ่านวิทยาเขต และถูกทุกคนรอบตัวนายเยาะเย้ยใส่? ใครคือคนเดียวที่ไม่ดูหมิ่นการมีอยู่ของนายในตอนนั้นกัน!?” แปะ!สายตาของซาเวียแดงก่ำด้วยน้ำตาขณะที่เธอพูด “เป็นฉันไง! แต่นายล่ะ? นายปฏิบัติต่อฉันอย่างไรทันทีที่นายได้รับความมั่งคั่งและเกียรติยศ? นายทำให้ฉันต้องอยู่อย่างอนาถเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่งที่ต้องอ้อนวอนขออาหารไปทั่ว! แม้แต่ฟาซิลิตี้นังสารเลวที่มักจะดูหมิ่นดูแคลนนายและดูถูกนาย นายก็เลือกที่จะช่วยเหลือเธอเมื่อเธอขอความช่วยเหลือ! แล้วฉันล่ะ? เกิดอะไรขึ้นเมื่อฉันต้องการความช่วยเหลือ!?” “นายเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันผิดหวัง!” ซาเวียกล่าว“ทุกอย่างสมบูรณ์แบบในตอนนี้ นายออกจากตระกูลคลอฟอร์ดแล้ว ในที่สุดฉันก็ไม่ต้องกลัวที่จะบอกนายเรื่องนี้อีก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 879
เจ็ดวันต่อมาณ ไซต์งานก่อสร้างในเขตปกครองขนาดเล็กทั่วไปในจังหวัดซอลฟอร์ด“ถึงเวลาการจ่ายค่าจ้างแล้ว! นายได้ยี่สิบสามดอลลาร์ เก็บไว้ให้ดีล่ะ!” “นายสิบสี่ดอลลาร์!” หัวหน้าคนงานที่มีน้ำหนักมากเกินไป และมีหน้าท้องที่อ้วนกลมสมบูรณ์กำลังมอบค่าจ้างรายวันให้ชายหญิงสองสามคนที่อยู่ในช่วงวัยห้าสิบปีของพวกเขาในหมู่พวกเขามีชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเจนคนอื่น ๆ ได้รับยี่สิบสามดอลลาร์เป็นเงินค่าจ้างรายวันของพวกเขาอย่าไรก็ตามเมื่อถึงคิวของชายหนุ่มคนนั้น เขาได้รับเพียงสิบสี่ดอลลาร์เท่านั้นหัวหน้าคนงานถ่มนำ้ลายใส่นิ้วของเขา ขณะที่เขานับเงินสดเพื่อให้มั่นใจว่าจำนวนเงินนั้นถูกต้อง“เดี๋ยวนะ พวกเราตกลงในเรื่องนี้ก่อนที่จะมาที่นี่แล้วไม่ใช่เหรอ? คุณไม่ต้องจ่ายให้ผมยี่สิบสามดอลลาร์ต่อวัน แต่พวกเราจะจ่ายสิบหกดอลลาร์ต่อวันแทนไม่ใช่หรือไง?” ชายหนุ่มคนนั้นถาม“ให้ตาย! นายลืมอาหารที่นายกินไปเมื่อบ่ายนี้แล้วเหรอ!? สองดอลลาร์นั้นถูกหักออกไปเพราะอาหารนายไง!” “แต่มื้อเที่ยงที่พวกเราเพิ่งทานไปก็แค่ขนมปังกรอบสองชิ้นเองนะ และคุณจะหักสองดอลลาร์จากผมเลยเหรอ!?”“แม่งเอ้ย! ฉันเพียงให้งานนาย
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 880
เมื่อเจอรัลด์เห็นพนักงานของพวกเขากำลังจ้องมายังทิศทางของพวกเขา เขาก็กลัวว่าตัวตนของเขาจะถูกค้นพบเช่นนั้นเขาจึงต้องการจะจากไป“ทำไมนายจะจากไปล่ะ? อย่าไป! อย่าลืมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอดีต อย่างน้อยพวกเราก็เป็นคนรู้จักกัน!”ราเคลคว้าคอเสื้อของเจอรัลด์ไว้เป็นไปได้อย่างมากว่า เจอรัลด์กลับกลายมาเป็นคนยากไร้จริง ๆ ครั้งนี้ฮ่าฮ่าฮ่า! ราเคลรู้สึกมีความสุขมาก และโล่งอกที่เห็นเขาอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้“มา! มา! ฉันต้องการให้ทุกคนมาดูเขาให้ดี ๆ! ให้ฉันแนะนำพวกเธอให้รู้จักกับชายหนุ่มคนนี้นะ คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด!” ราเคลกล่าว ขณะที่โบกมือของเธอให้พนักงานทั้งหลายที่ทำงานในแผนกโครงการพวกเขาทั้งหมดเป็นกลุ่มคนที่แต่งตัวเนี๊ยบ โดยพวกเขาทั้งหมดแต่งชุดสูทที่ไม่มีรอบยับกันเลยเห็นได้ชัดว่าพวกเขาจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมื่อไม่นานมานี้พวกเขาปิดปาก ขณะที่พวกเขาหัวเราะคิกคักใส่เจอรัลด์“พระเจ้า! ฉันจะฆ่าตัวตายแน่ถ้าฉันฉันถูกบังคบให้ใช้ชีวิตแบบนี้!”“ถูกต้อง! แต่เขาเชื่อมั่นในตนเองจริง ๆ ไม่ใช่เหรอไง? เมื่อคิดว่าเขาออกมามองหางานด้วยตัวเองน่ะ!” อย่างไรก็ตามในฐานะลำดับชั้นบริหารขั้นสู
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 881
เจอรัลด์เคยมาเยี่ยมบ้านของฟินน์เลย์ครั้งหนึ่งในอดีตมันน่าอายที่จะเอ่ยถึงมันแต่ในตอนนั้น เจอรัลด์รู้สึกว่ามันเป็นภาระเล็กน้อยที่มีฟินน์เลยอยู่เคียงข้างเขาเขาต้องการให้ฟินน์เลย์สามารถลงหลักปักฐานอยู่ที่บ้านอย่างไรก็ตามเควต้ารู้สึกว่ามันจะน่าเวทนาสำหรับฟินน์เลย์ที่ต้องถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าฟินน์เลย์ชอบเจอรัลด์แค่ไหน ตามที่สะท้อนให้เห็นว่าเขากระตือรือร้นอย่างไรที่จะติดตามเขาไปทั่วอยู่ตลอดเวลาเช่นนั้นเขาจึงพาฟินน์เลย์กลับไปอาศัยอยู่ในวิลล่ากับเขาช่างหักมุมอะไรอย่างงี้ คนเดียวที่เขาสามารถพึ่งพาได้ในตอนนี้ก็คือฟินน์เลย์เจอรัลด์วิ่งเข้าไปในบ้านเขาเห็นโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารอร่อย ๆ อยู่บนโต๊ะตรงกลางห้อง“ลุงควิก? คุณอยู่ที่นี่หรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม“ใครกัน?”เวลานี้ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่สวมผ้ากันเปื้อนก็เดินออกมาจากห้องข้าง ๆ โดยถืออาหารจานร้อนอยู่ในมือของเธอเจอรัลด์ผงะไป“ผม…ผมกำลังตามหาลุงควิกอยู่ครับ! ฟินน์เลย์ ควิกน่ะ!” ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่เจอรัลด์ ที่เต็มไปด้วยเหงื่อหลังจากตรากตรำมาตลอดทั้งวัน และท่าทางที่น่ารังเกียจก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอขณะที
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 882
ใบหน้าของฟินน์เลย์ดูมีสีสันกว่าตอนที่เควต้าดูแลเขาก่อนหน้านี้เขาถือถุงสมุนไพรถุงหนึ่ง“ผมเพิ่งมาถึงครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับ“ทำไมล่ะ หลานชายของฉัน? สิ่งต่าง ๆ ผิดพลาดไปหมด ไม่ใช่หรือไง?” ฟินน์เลย์ถาม ขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ“พูดอีกทีก็ถูก!” เจอรัลด์ตอบกลับ “ตอนนี้ผมไม่มีที่อื่นให้ไป ดังนั้นผมคิดว่าผมจะต้องพึ่งพาคุณแล้วตั้งแต่นี้ไป!” “ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันขอให้มาเรียรอเธอมาสองสามวันแล้วตอนนี้! เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ของเธอแล้ว เธอต้องทนทุกข์อย่างมากในสองสามวันที่ผ่านมานี้ มาสิ ไปกันเถอะ มาเรียเตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะแล้ว เธอเตรียมมันไว้ให้เธอ! เข้ามาและดื่มสักเล็กน้อยกับปู่ของเธอ!” ฟินน์เลย์กล่าว ขณะที่เขาตบไหล่เจอรัลด์เบา ๆ “เช่นนั้น กลับกลายเป็นว่าตระกูลโมลเดลบังคับให้เธอมาสู่ทางตันแล้วสินะ แล้วตระกูลคลอฟอร์ดเป็นอะไรไปล่ะ? พวกเขามีเงินมากมายไม่ใช่หรือไง? ความใจกล้าของพวกเขาลดน้อยลงเมื่อเผชิญหน้ากับตระกูลโมลเดลเหรอ?” ผู้ชายสองคนเริ่มพูดคุย ขณะที่ดื่มไวน์และทานอาหารกันฟินน์เลยสูบบุหรี่ ขณะที่เขาพูดคุยด้วยท่าทางเบิกบานใจ“ลุงควิก คุณรู้เกี่ยวกับตระกูลโมลเดลมานานแค่ไหนแล้ว?” ยิ่งเจอ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 883
“ลุงควิก ผมจำเป็นต้องเรียนรู้อะไรครับ?” เจอรัลด์ถาม“เธอต้องเรียนรู้ทุกอย่างที่ฉันรู้ เธอค่อย ๆ ใช้เวลาของเธอ เจอรัลด์ จริง ๆ แล้วร่างกายของเธอก็ไม่แย่เลยนะ สำหรับเจ็ดวันที่ผ่านมา ฉันได้เก็บยาสมุนไพรเฉพาะเพื่อให้เธอได้อาบน้ำ เพื่อที่เธอจะสามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่งและกำลังกายของเธอได้ นอกเหนือจากนั้น ฉันก็จะฝังเข็มให้เธอเช่นกัน อย่างกังวลไป! ภายใต้การแนะนำของฉัน มันจะไม่นานหรอกก่อนที่เธอจะกลายมาเป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งได้!” “คุณทำเรื่องนั้นให้ผมมาตลอดเจ็ดวันที่ผ่านมานี้เหรอครับ?” เจอรัลด์รู้สึกซาบซึ้งใจจริง ๆ เมื่อเขาได้ยินประโยคนี้อย่าลืมว่า ท่าทางของเขาตอนนั้นเมื่อเขาพบกับฟินน์เลย์ครั้งแรกนั้นก็ไม่ได้ดีมากเท่าไหร่ เมื่อคิดว่าชายชราคนนี้เต็มใจที่จะพยายามอย่างมากมายเพียงเพื่อช่วยเหลือเขาล่ะก็ ผู้ชายคนนี้เป็นกังวลเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของเขาจริง ๆ ฟินน์เลย์ไม่ใช่ปู่ที่แท้จริงของเขา แต่เจอรัลด์รู้สึกว่าเขาใกล้ชิดกับเขามากกว่า เมื่อเทียบกับปู่ของตัวเขาเองขณะนี้ไม่มีอะไรที่เจอรัลด์ปรารถนาไปมากกว่าการดำเนินชีวิตไปตามความคาดหวังของฟินน์เลย์ดังนั้นเจอรัลด์จึงอาศัยอยู่ในหมู่บ้านนั้นต่
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
