บทที่ 848

ขณะที่เธอนำสมาชิกครอบครัวคนอื่นจากไป ยูราก็หัวเราะก่อนจะยิ้มอย่างเย็นชาให้เบ

“ระวังปากให้ดีไม่อย่างงั้นนายจะต้องชดใช้มันอย่างหนัก ยูรา! ลบรอยยิ้มเยาะนั้นออกไปจากหน้าของนายซะ!” เบคำรามใส่ ขณะที่เธอหันหลังจากไป

อย่างไรก็ตามทันทีที่เธอหันหลังกลับ เธอก็เห็นเจอรัลด์อยู่ที่นั่น ในมือของเขาคือเค้กขนาดเล็กสูงประมาณหกนิ้ว หลังจากเห็นเขาเท่านั้นเธอถึงสงบจิตใจได้

“นายมาสายนะ ลูกพี่ลูกน้อง!” เบกล่าวอย่างค่อนข้างมีความสุข

“อืม ฉันต้องสั่งเค้กนี้เพื่อวันเกิดของเธอไง!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขายกเค้กในมือขึ้นมาเพื่อให้เธอดู

“ฮึ! นายมาจากชนบทอย่างแท้จริง! ใครจะยังคงกินเค้กในระหว่างงานวันเกิดอยู่อีก? ไม่ได้เรื่อง!” ยูรากล่าวด้วยรอยยิ้มดูถูก

“ฉันชอบกินเค้ก นายมีปัญหากับเรื่องนั้นหรือไง?” เบตอบกลับ

“ฮึ่ม! ฉันจะไม่สนใจเธออีกต่อไปแล้วด้วยซ้ำ!” ยูรายิ้มเยาะ

“เฮ้ เบหนิ!”

ขณะนั้นเอง น้ำเสียงหนึ่งก็ดังมาจากรถที่เพิ่งมาหยุดอยู่ตรงทางเข้าของบ้านตระกูลเยลแมน

ผู้หญิงห้าคน ที่ดูเหมือนจะอายุพอ ๆ กับเบกันทั้งหมด ค่อย ๆ ก้าวลงมาจากรถคันนั้น พวกเธอทุกคนต่างก็สวยและตัวสูงพอ ๆ กัน

“เม! เยเซเนีย! พว