เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 791
บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 792
เธอกุมท้องของเธอ ขณะที่เธอเช็ดน้ำตา อลิซหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและเริ่มส่งข้อความออกไป ไม่นานหลังจากนั้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องเธอดังขึ้น เมื่อเปิดดูคนที่ยืนอยู่ข้างนอกกลับกลายเป็นผู้ชายคนเดียวกันที่ทุบตีอลิซก่อนหน้านี้! “เสร็จแล้วใช่ไหม คุณ? ในที่นี้ผมคิดว่านายน้อยหนุ่มคนนั้นก็น่าจะช่วยชีวิตและจากไปกับคุณแล้วเสียอีกในตอนนี้!” ผู้ชายคนนั้นกล่าว พร้อมกับหัวเราะเบา ๆ “นี่เงิน ตอนนี้ก็ไปให้พ้นได้แล้ว! อีกอย่าง แม้ฉันบอกให้นายแสดงละครตบตาให้ดี ๆ แต่นายไม่คิดว่านายหยาบคายมากเกินไปหน่อยเหรอ?” อลิซตอบกลับอย่างฉุนเฉียว “เฮ้ ทั้งหมดเป็นเพราะทักษะการแสดงที่เอาจริงเอาจริงของผม จนนายน้อยคนนั้นลงเอยด้วยการเชื่อมันไง! ฮ่าฮ่า! ผมเห็นได้ว่าเขาหมดสติไปแล้ว…เนื่องจากคุณจะว่างตลอดคืนที่เหลือนี้ ทำไมพวกเราไม่…” “ไสหัวไปซะ!” อลิซตะเบ็งเสียงใส่ ขณะที่เธอจ้องผู้ชายคนนั้นอย่างดูถูกก่อนจะกระแทกปิดประตู เป็นเรื่องจริงที่ก่อนหน้านี้อลิซจัดฉากใส่เจอรัลด์ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม วิธีเดียวที่เธอจะสามารถได้รับความไว้วางใจและความเห็นใจของเขาได้ก็คือ ‘การถูกทำร้าย’ ต่อหน้าเขา แม้มันจะเป็นการเสี่ยงโช
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 793
“รถหรูเหรอ?” มีล่ากล่าว ขณะที่เธอรีบหันไปมองเช่นกัน มีล่ารู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น ขณะที่เธอเฝ้ามองรถสปอร์ตคันหนึ่งที่กำลังขับเข้าทายังท่าเรืออย่างรวดเร็ว ‘ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาแล้วใช่ไหม?’ ขณะที่รถมาหยุดเสียงแหลมก้อง มีล่าก็พบว่าตัวเองค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า ชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวลงมาพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือ เมื่อเห็นว่าเขาโรแมนติกแค่ไหน แทบจะทุกคนที่อยู่ที่นั่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกผู้หญิง ก็เริ่มรู้สึกอิจฉาขึ้นมากัน “ขอโทษที่ฉันมาสายนะ ฮอลลี่!” ชายหนุ่มกล่าว ขณะที่เขาถอดแว่นกันแดดออกในขณะที่ยิ้มให้ “คุณไม่ได้สายเลย ที่รัก! ฉันดีใจที่รู้ว่าคุณรีบมาถึงที่นี่เพียงเพื่อจะส่งฉันเดินทาง!” ฮอลลี่ตอบกลับ ขณะที่เธอกระโดดไปหาชายหนุ่มคนนั้นอย่างค่อนข้างตื่นเต้น เมื่อเธอเดินผ่านมีล่า อย่างไรก็ตาม เธอจึงทำให้มั่นใจว่ามีล่าเห็นเธอยิ้มเยาะก่อนจะพูดขึ้นมา “ทำไมเธอถึงเดินไปข้างหน้าไกลขนาดนั้นล่ะ? เอาตามตรงเธอคิดว่าจะเป็นแฟนที่ร่ำรวยของเธอใช่ไหม? แย่จัง! นี่แฟนฉันต่างหาก!” ฮอลลี่รู้สึกพอใจมากหลังจากพูดไปแบบนั้น ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เดิมทีเธอกลัวว่ามีล่าจะลงเอยด้วยกลายมาเป็นคนสำคัญขอ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 794
เจอรัลด์พบว่าตัวเองนั่งไขว่ห้างอยู่บนท่าเรือด้วยความขุ่นเคืองใจของเขา ไม่สามารถทำอะไรอื่นได้อีกแล้ว ทั้งหมดที่เขาทำได้คือรอการกลับมาของมีล่า และอธิบายให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนก่อนเมื่อเธอกลับมาในที่สุด ที่เหลือของวันผ่านไปอย่างรวดเร็วและก่อนที่มีล่าจะรู้ มันก็เป็นเวลากลางคือแล้ว ด้วยทะเลที่เงียบสงบมากขณะที่เรือมหาสมุทรแล่นต่อไป แม้แต่ลมทะเลที่เบาที่สุดก็ยังได้ยิน “พอได้แล้วกับการคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่คิดงั้นเหรอ มีล่า? เพราะพวกเราทั้งหมดอาจจะเหนื่อยกันแล้วในตอนนี้ ไปหาอะไรทานกันเถอะ!” มอลลี่กล่าว ขณะที่เธอเตรียมจะไปเอาอาหารมาให้เธอ “เอาล่ะ…!” มีล่าตอบกลับด้วยการพยักหน้าเล็กน้อย “ต้องอย่างนี้สิ! แต่ทำไมทีมการสำรวจถึงต้องเอาโทรศัพท์ของพวกเราไปด้วยล่ะ? ช่างน่าเบื่อ!” มอลลี่ที่ไม่คุ้นชินกับการที่ไม่มีโทรศัพท์อยู่ใกล้ ๆ เธอกล่าว “แต่แน่นอน! ข้อมูลส่วนตัวเกี่ยวกับการสำรวจอาจจะรั่วไหลออกไปได้ง่าย ๆ ถ้าพวกเรามีโทรศัพท์ติดตัว! แม้การเข้มงวดไม่ได้เป็นเรื่องไม่ดีอะไรขนาดนั้น แต่ฉันไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะเอานาฬิกาของฉันไปอีกด้วยซ้ำ! ฮึ่ม!” วันด้าตอบกลับ “ไม่ว่าจะยังไง แม้พว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 795
“…ศาสตราจาร์ยชีเวลล์คะ? ศาสตราจารย์ชีเวลล์…?” มีล่าตะโกนเรียกด้วยน้ำเสียงเบา “หืมม? เป็นอะไรไป มีล่า?” ศาสตราจารย์ถาม ขณะที่เขามองเธอด้วยสายตาและรอยยิ้มที่อ่อนโยน “มี…สัญลักษณ์บางอย่างดูเหมือนจะปรากฏบนคอของคุณ…” ภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างไป มีล่าก็คงจะคาดเดาว่าสัญลักษณ์นี้เป็นแค่ผื่นคันจากการเกาของศาสตราจารย์ แต่อย่างไรก็ตาม สัญลักษณ์นั้นดูคุ้น ๆ เกินกว่าที่จะเป็นเพียงแค่ผื่น “…สัญลักษณ์เหรอ? เธอกำลังพูดถึงอะไรกัน มีล่า?” ศาตราจารย์ชีเวลล์ถาม ขณะที่รอยยิ้มขมขื่นปรากฏบนใบหน้าของเขา เป็นตอนนั้นเองที่มีล่ากลายเป็นมั่นใจขึ้นมาว่ามันไม่ได้เป็นเพียงแค่ผื่นคันบนคอของศาสตราจารย์เท่านั้น ถ้าจะพูดให้ถูก สัญลักษณ์บนคอของเขาเป็นสัญลักษณ์ที่เธอจำได้ มันดูเเหมือนกับสัญลักษณ์ดวงอาทิตย์บนจี้ของเธอ! “มัน…มันดูเหมือนสัญลักษณ์บนจี้ที่พวกเราได้รับเลยค่ะ!” มีล่ากล่าว ตอนนี้เริ่มรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น เมื่อได้ยินแบบนั้น คนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นั่นก็มองกันและกันก่อนที่แต่ละคนจะล้วงหาจี้ของตัวเองจากกระเป๋ากางเกงของพวกเขา จี้ทั้งหมดดูเหมือนกันมาก “งั้นกลายเป็นว่าทุกคนก็ได้รับมันสินะ!” มอลลี่กล่าว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 796
คลื่นรุนแรงได้ซัดเข้าที่ด้านข้างของเรือ และเมื่อดูแล้ว คลื่นมากมายก็กำลังมาในไม่ช้านี้ คลื่นที่รุนแรงนั้นสูงมากจนพวกมันขนาดใหญ่เท่าทั้งเรือได้อย่างง่ายดาย ทุกคลื่นที่ผ่านไปตอนนี้จึงทำให้ดาดฟ้าเปีกชุ่มไปหมด ทุกคนที่อยู่บนเรือเริ่มกรีดร้องกัน ขณะที่เรือเดินมหาสมุทรค่อย ๆ เริ่มจมลงไปในกระแสน้ำวนนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะกรีดร้องกันมากแค่ไหน คลื่นที่ปั่นป่วนก็ดูเหมือนจะกลบเสียงของพวกเขาทั้งหมด ค่ำคืนนั้นมืด แต่มหาสมุทรยิ่งมืดกว่า… เมื่อในที่สุดทะเลกลับมาสงบอีกครั้ง วัตถุขนาดใหญ่ยักษ์ก็เห็นได้ว่าจมลงไปในความลึกนั้นแล้ว แม้มันจะเลือนลาง แต่สัญลักษณ์บนจี้ก็ปรากฏขึ้นชั่วครู่สั้น ๆ ก่อนจะหายไป ก็เหมือนกับที่มีเรือเดินมหาสมุทร “คุณคลอฟอร์ดตื่นหรือยัง?” ฟินน์ถาม ขณะที่เขารีบร้อนไปที่ห้องของเจอรัลด์พร้อมกับเอกสารไม่กี่อย่างในมือ มันเป็นวันถัดมาแล้วและในเวลานี้เจอรัลด์ก็อยู่ในบ้านบนเกาะที่เจสสิก้าได้เช่าไว้ “คุณคลอฟอร์ดตื่นแล้วค่ะ และเขาก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีในวันนี้ เขายังขอให้จัดเตรียมเรือเพื่อที่เขาจะได้ออกไปยังทะเลและสนุกด้วยซ้ำ!” สาวใช้กล่าวอย่างเคารพ และในขณะที่คำตอบของสา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 797
“พาเธอมา!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาลุกขึ้นยืน เมื่อได้รับการอนุญาตที่เขาต้องการ จากนั้นบอดี้การ์ดจึงออกไปพาเธอมา ครู่สั้น ๆ ต่อมา บอดี้การ์ดคนอื่นสองสามคนก็พาผู้หญิงคนนั้นมา ผู้หญิงคนนั้นเองก็ดูขี้อาย แม้มันจะเป็นปฏิกิริยาที่สมเหตุสมผลก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะไม่กลัวที่ได้มายืนอยู่ในท่าเรือที่เต็มไปด้วยรถหรูเป็นร้อย ๆ คันกันเล่า? ราวกับว่านั่นยังไม่พอ บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำอย่างน้องพันคนก็กำลังยืนอยู่ทั่วทุกที่! ไม่มีคนธรรมดาคนไหนที่จะเข้าใกล้ที่เกิดเหตุนี้โดยไม่มีเหตุผลที่เหมาะสม “ค คุณคือคุณคลอฟอร์ดใช่ไหม? แฟนของมีล่า…?” ผู้หญิงคนนั้นถามอย่างสุภาพ “ผมเอง” เจอรัลด์ตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า “ฉ ฉันมีขื่อว่านาริซซ่า มาร์ติน…ฉันเป็นเพื่อนที่ดีของมีล่า…ฉันได้ยินว่าคุณกำลังสืบสวนเรื่องการหายไปของเรือเดินมหาสมุทร…แม้ฉันจะมีข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับมันจริง แต่ฉันก็ไม่มั่นใจเลยจริง ๆ ว่ามันจะช่วยคุณในการค้นหาได้หรือไม่…” “พูดต่อสิครับ มันอาจจะนำไปสู่เบาะแสต่อไปก็ได้!” เจอรัลด์ตอบกลับทันที “เอาล่ะ…คืนก่อน มีล่า มอลลี่ และวันด้าได้รับห่อพัสดุคนละชิ้น…ทั้งสามห่อมีจี้ที่หมือนกัน…แม้จี้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 798
ในขณะที่เจอรัลด์ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตลอดทุกวัน แต่ความพยายามของเขากลับไม่เป็นผล แม้สิบวันจะผ่านไปแล้ว เขาได้ใช้กลวิธีที่เขาคิดได้ไปทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่พบแม้แต่ร่องรอยของเรือเดินสมุทรว่าอยู่ที่ไหน “เธออยู่ไหนกันแน่ มีล่า…ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะจากฉันไปง่าย ๆ แบบนั้น!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาดึงทึ้งผมของเขาด้วยความสิ้นหวัง ณ จุดนี้ เขากำลังคิดถึงความหลังในช่วงที่เขาใช้เวลาอยู่กับมีล่า ตอนนี้เขารู้มากขึ้นกว่าเดิมว่ามีล่าได้พยายามอย่างมากเพียงแค่จะได้อยู่กับเขา ในเช้าของวันที่สิบเอ็ด เจอรัลด์นั่งอยู่บนชายหาดด้วยความงุนงง ไม่แน่ใจว่าเขาจะทำอะไรได้อีกบ้างด้วยซ้ำในการตามหาเรือลำนั้น ขณะที่เขากำลังเค้นสมองต่อไป โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกจากเจสสิก้า “สวัสดีตอนเช้า เจ้าน้องชาย!” เมื่อได้ยินเสียงของเธอ เจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มจาง ๆ ขณะที่เขาตอบกลับ “สวัสดีตอนเช้า พี่สาว พี่กลับมานอร์เบย์อย่างปลอดภัยใช่ไหม? เป็นไงบ้างล่ะครับ?” สองวันก่อนเจสสิก้ากลับมาที่ฮ่องกงเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเจอรัลด์หลังจากรู้ถึงการหายตัวไปของมีล่า ในช่วงเวลานั้น เจสสิก้าก็ได้ใช้โอ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 799
“เฮ้ นาย!” เบธานีตะโกนเรียกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่งการ เมื่อหายจากความงุนงง จากนั้นเจอรัลด์จึงมองไปที่เด็กสาวที่ตะโกนใส่เขาก่อนจะถามขึ้นมา “ต้องการอะไรล่ะ?” เด็กสาวที่กำลังชี้มาที่เขาดูเหมือนจะอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนปลาย และแม้เธอจะดูค่อนข้างแปลกประหลาด แต่เธอก็ค่อนข้างสวยเช่นกัน “นายอยู่ตามลำพังใช่ไหม?” เด็กสาวอีกคนถาม ขณะที่เธอเอามือเท้าสะเอว เป็นเด็กสาวคนที่บอกเรื่องเจอรัลด์ให้เบธานีฟังก่อนหน้านี้ “ฉันเดาว่าเธอสามารถพูดแบบนั้นได้!” เจอรัลด์ตอบกลับในขณะที่เขาพยักหน้า “นั่นค่อนข้างน่าเวทนาที่ได้ยิน! เอางี้ไหม เบธานีต้องการชวนนายให้มาเก็บลูกเทนนิสให้พวกเรา! อย่างน้อยนายก็จะไม่โดดเดี่ยวถ้านายทำเรื่องนั้นให้พวกเรา!” เด็กสาวคนนั้นกล่าวเพิ่มเติม เจอรัลด์จำได้ว่าพี่สาวของเขาบอกเขาว่าเนื่องจากตระกูลคลอฟอร์ดนั้นใหญ่โต พร้อมกับตระกูลสาขาที่ซับซ้อนมากมาย มันจึงเป็นเรื่องปกติที่คนเหล่านั้นภายในตระกูลจะไม่รู้ว่าใครเป็นใครในหมู่รุ่นเด็ก ๆ “ถ้ามีเรื่องบางอย่างให้ชั่งใจอยู่ มันจะยิ่งแย่ลงเท่านั้นถ้านายยังคงคิดมากเกี่ยวกับมันตามลำพัง! แต่เมื่อการมาเก็บลูกเทนนิสให้พวกเรา นายจะได้ลืมเรื่องที
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
