เมื่อเมอาได้ยินชื่อของเดรกและไทสัน ใบหน้าของเธอจึงเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นทันที “เมอา เธอเคยเจอใครที่มีอำนาจมากขนาดนั้นเพื่อช่วยเหลือเธอหรือเปล่า? ตอนแรกพวกเราแปลกใจกันเมื่อพวกเราได้รับสายจาก 911 แต่ดูเหมือนว่าใครบางคนจะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น พวกเขาจึงเข้ามาช่วยเหลือเธอไง!” หัวหน้าทีมกล่าว “ห๋า? ฉัน…ไม่คิดว่าฉันเคยพบปะใครที่จะมีคุณสมบัติเหมาะสมนะคะ…ฉันได้พบปะกับเจอรัลด์เท่านั้น…?” แต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้ ใช่ไหม? ทำไมเจอรัลด์ถึงจะรู้จักคนมีอำนาจเช่นนี้ได้ล่ะ? เมื่อคิดย้อนกลับไป เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ถึงภัยคุกคามนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ยังเตือนเธอเกี่ยวกับพวกเขาล่างหน้าด้วยซ้ำไป! ‘เจอรัลด์ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่!’ เมอาคิดกับตัวเอง ย้ายกลับมาที่เจอรัลด์… ในขณะที่ไทสันได้ปราบอาชญากรสองคนนั้น ตัวเจอรัลด์เองก็ไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ ท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นเพียงเหตุเล็กน้อยเท่านั้น เขาจะไม่บังเอิญไปพบกับเมอาอีกครั้งหรอกใช่ไหม? สำหรับตอนนี้ เขาจะเน้นความกังวลไปที่เรื่องของ ซาเวีย ยอร์คให้มากขึ้น ตอนเที่ยง เจอรัลด์มาถึงมหาวิทยาลัย และในขณะที่เขามาถึงตรงท
ในขณะที่เจอรัลด์กำลังเดินอยู่ข้างกีย่า โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกเข้าจากแซค “คุณเจอรัลด์ ในคืนนี้จะมีงานเลี้ยงคนดัง และผมหวังว่าคุณจะเข้าร่วม เนื่องจากว่าปรมาจารย์ผู้ประเมินทรัพย์สมบัติจากทางใต้ก็จะเข้าร่วมด้วย คุณสามารถให้เขาประเมินจี้หยกได้เมื่อคุณได้พบกับเขา คนดังสองสามคนจากเมย์เบอร์รี่ก็จะเข้าร่วมด้วยเช่นกันนะครับ” แซคก็ยังคงช่วยเหลือเจอรัลด์แกะรอยหาซาเวียอยู่ เขาได้พูดถึงงานเลี้ยงคนดังเมื่อไม่กี่วันก่อนด้วยเหมือนกัน งานเลี้ยงคนดังนี้เป็นงานประจำปี และเหล่าคนดังจากทุกชนชั้นของสังคม เศรษฐกิจ และเชื้อชาติทุกประเภทปกติก็จะมาปรากฏตัวกัน เนื่องจากว่ามันคงจะดูไม่ดีในส่วนของเจอรัลด์ถ้าเขาปฏิเสธที่เข้าร่วม เจอรัลด์จึงตกลงที่จะไป เมื่อช่วงค่ำมาถึง เจอรัลด์ก็มาถึง ด้วยกันกับโยเอลและเอเดน ที่งานเลี้ยงซึ่งถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์เมาน์เทนวิว อย่างที่คาดไว้ สถานที่จัดงานนั้นแออัดไปด้วยผู้คน คฤหาสน์หลังใหญ่นี้ปกติใช้เพื่องานสังสรรค์ต่าง ๆ รองมาจากเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เจ้าของคฤหาสน์เมาน์เทนวิว คือ วอลเลซ ควินเนนส์ ชายวัยกลางคนในช่วงอายุสี่สิบปีที่เจอรัลด์เคย
ในขณะนั้น คนดังหลายคนสังเกตเห็นว่าที่นั่งหลักยังคงว่างอยู่ และเมื่อได้ยินคำพูดของวอลเลซก็ยิ่งทำให้พวกเขาช็อกกว่าเดิมอีก “เกิดอะไรขึ้นกัน?” “อืม คุณคลอฟอร์ดกำลังจะนั่งตรงที่นั่งหลัก แต่วอลเลซไม่ให้เขานั่งน่ะสิ!” “อะไรนะ? เขากล้าทำแบบนั้นได้ยังไงกัน? ที่นั่งตรงนั้นมักจะเป็นของคุณหนูคลอฟอร์ดเสมอในปีก่อน ๆ ตั้งแต่เธอเป็นซีอีโอ ในฐานะที่เป็นน้องชายของเธอ คุณคลอฟอร์ดก็ควรรับช่วงฐานันดรของเธอต่อโดยชอบธรรมสิ แล้วทำไมวอลเลซถึงบ้าทำเป็นอาจหาญขนาดนั้นล่ะ?” “ฮึ่ม ใครจะไปรู้ล่ะ? คุณหนูคลอฟอร์ดต้องรู้สึกอับอายแน่ตอนนี้!” ขณะที่ฝูงชนยังคงซุบซิบต่อไป บางอย่างก็กำลังเกิดขึ้นอยู่ด้านนอก รถโรลส์ รอยซ์ แฟนธอมแปดคันมาถึงตรงทางเข้าคฤหาสน์แล้ว และทันทีทันใดหลังจากที่พวกมันมาจอด บอดี้การ์ดมากกว่าสิบคนที่สวมชุดสูทก็ลงมาจากรถกันก่อนที่จะจัดเรียงเป็นสองแถวกันอย่างรวดเร็ว ไม่นานทางเข้าที่ยิ่งใหญ่ก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนกัน และแม้แต่เจอรัลด์ก็ยังถูกบังคับให้มองออกไปนอกคฤหาสน์ คนขับรถของรถคันหลักลงจากรถมาและเปิดประตูรถรถโรลส์ รอยซ์ แฟนธอมให้อย่างเคารพ ชายหนุ่มร่ำรวยที่แต่งกายในชุดสูท ก้าวออกมาพร้อ
เจอรัลด์ได้ค้นหาเธอมาถึงสองวันเต็ม ๆ แล้ว ในช่วงเวลานั้น เขาคิดอยู่ตลอดเวลาว่าซาเวียจะกลายมาเป็นอย่างไร ขณะที่เจอรัลด์โกรธที่เธอทำสิ่งที่เลวร้าย และเกินควรทั้งหมดนั้นกับเขา แต่เขาก็แค่ไม่สามารถบังคับให้ตัวเองเกลียดเธอได้ลงจริง ๆ ในทางกลับกันนั้น เขาเอาแต่เตือนตัวเองว่าซาเวียคนปัจจุบันไม่ใช่หญิสาวคนเดียวกันกับที่เขาเคยรู้จักในช่วงหนึ่งถึงปีสองของเขาอีกต่อไปแล้ว เธอคือคนที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขายังบอกกับตัวเองเช่นกันว่าด้วยอำนาจและความมั่งคั่งทั้งหมดที่เขามีในตอนนี้ มันจะเป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับเขาที่จะแก้เผ็ดพี่น้องสองคนนี้ เขารู้ว่าถ้าเขาอยากจะสอนบทเรียนให้นาตาชาก่อนหน้านี้ เขาก็อาจจะแค่สั่งให้คนทำให้เธอพิการคาที่ไปซะก็ได้ เจอรัลด์รู้เป็นอย่างดีว่า เขาไม่จำเป็นต้องระงับอารมณ์ หรือแม้แต่จะทำตัวสุภาพกับซาเวียอีกต่อไป แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาพยายามจะโหดร้ายกับเธอ เขาก็แค่ไม่สามารถทำมันได้ จิตใจของเขาจะล่องลอยกลับไปยังช่วงเวลาที่พวกเขาทั้งคู่ยังคงคบกันอยู่ ท้ายที่สุดแล้ว ซาเวียก็ไม่ได้เกลียดเขาเลยในตอนนั้น แม้ว่าเขาจะยากจนมากก็ตาม เมื่อซาเวียเห็นเจอรัลด์ เธ
วอลเลซมีท่าทางเหลือเชื่อบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาจับแก้มที่บวมเป่งของเขาเอาไว้ตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นคนที่มีคุณหลงหนุนหลังอยู่! “โอ้ ขอโทษนะคุณควินเนนส์! มือของผมรู้สึกคันนิดหน่อยน่ะวันนี้ ดังนั้นผมจึงห้ามตัวเองไม่ให้ตบคุณได้!” เจอรัลด์พูดเยาะเย้ย ทันทีที่วอลเลซได้ยินเช่นนี้ เขาก็ลุกยืนขึ้นอีกครั้งทันที ความกวนประสาทของคน ๆ นี้! วอลเลซเข้าประจำที่ ดูเหมือนพร้อมที่จะตีเจอรัลด์กลับ แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เพียงถลึงตามองไปที่วอลเลซต่อไปพร้อมกับมือข้างหนึ่งสอดไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขา เขาไม่ได้ขยับแม้แต่นิดเดียว เป็นตอนนั้นเองที่วอลเลซเริ่มจะคิดได้ขึ้นมาฉับพลัน เขาตระหนักได้ว่าไม่ว่าใครจะหนุนหลังเขาอยู่ เขาก็จะยังคงจัดการกับเจอรัลด์อยู่ในตอนนี้ ผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่! และพี่สาวของเขาก็ยิ่งยอดเยี่ยมกว่าที่เขาเป็นอีกด้วยซ้ำ! นอกเหนือจากภูมิหลังครอบครัวของพวกเขา ตระกูลคลอฟอร์ดก็ไม่ได้ห่างไกลกันมากเกินไปในแง่ของความมั่งคั่ง และอำนาจเมื่อเทียบกับตะกูลหลง ถ้าวอลเลซตีเจอรัลด์จริง ๆ ในตอนนี้ บางทีตระกูลหลงก็จะไม่สามารถ หรือค่อนข้างไม่เต็มใจที่จะปกป้องเขาหรอก! ท
“อืม นี่ช่างเหมาะสมดี! ฉันมองหาโอกาสที่จะได้พูดคุยกันดี ๆ กับเธออยู่!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขารู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย เจอรัลด์รู้สึกถึงการจู่โจมของอารมณ์ที่ยากจะเข้าใจในขณะนั้น “โอ้? นายอยากจะพูดถึงเรื่องอะไรกันล่ะ?” ซาเวียถามด้วยท่าทางที่อวดดี และเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็เริ่มเดินไปหาเขาก่อนจะพูดขึ้นมา “นายรู้ไหม ฉันสงสัยอะไรบางอย่าง ฉันมั่นใจว่านายตระหนักดีว่าฉันไม่ใช่ซาเวียคนเดิมที่นายเคยรู้จักอีกต่อไปแล้ว ก่อนหน้านี้ ฉันทำได้เพียงแค่ฝันเอาเท่านั้นที่จะใช้ชีวิตหรูหราอย่างพวกนายที่เป็นคนมั่งคั่งทำกัน เมื่อคิดว่าความฝันนั้นจะกลายมาเป็นจริงในวันหนึ่งขึ้นมา! ฉันในตอนนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลที่มั่งคั่งและมีอิทธิพลแล้ว เจอรัลด์ นายอาจจะทำให้ฉันอับอายขายหน้าในอดีต แต่ตอนนี้ฉันก็เท่าเทียมกันกับนายแล้ว บอกฉันมาสิ เจอรัลด์! นายรู้สึกยังไงเกี่ยวกับเรื่องนั้น?” “ฉันไม่ถืออะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากจะทำสิ่งต่าง ๆ ให้ชัดเจนกับเธอ ถ้าเธอคิดว่าฉันทำให้เธอผิดหวัง และเธอถือโทษโกรธแค้นฉัน ก็มาเล่นงานฉัน และฉันคนเดียวเท่านั้น! อย่าแก้แค้นกับคนรอบตัวฉัน!” เจอรัลด์ตอบ “ฮ่า
เมื่อคิดว่าเขายังรอให้เธอมาหาเขาด้วยซ้ำ แทนที่จะคิดในทางกลับกัน! ในขณะนั้น ซาเวียก็ยกมือของเธอขึ้น และตบหน้าเจอรัลด์อย่างแรง เจอรัลด์ไม่ได้ตอบโต้ แต่แทนที่เขาแค่พูดขึ้นมา “ถ้านี่ช่วยให้เธอระบาย และปลดปล่อยความโกรธที่ยับยั้งไว้ทั้งหมดได้ งั้นก็เชิญและตีฉันต่อได้เลย! เมื่อเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็หวังว่าพวกเราทั้งคู่จะสามารถจบกัน และไม่มีอะไรติดค้างกันและกันอีกต่อไปแล้ว!” “ได้เลย!” ซาเวียตะโกน ขณะที่เธอยกมือของเธอขึ้นอีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะทันได้ตบเขา เธอก็หยุดชะงักไป จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ วางมือลงอีกครั้ง “นายคิดว่าฉันจะปล่อยให้นายจบมันได้ง่าย ๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ? อย่าแม้แต่จะฝันเลยด้วยซ้ำ นายคิดจริง ๆ เหรอว่าการตบหน้าไม่กี่ครั้งจะสามารถแก้ไขทุกอย่างได้ ในเมื่อนายทำให้ฉันเจ็บปวดอย่างสาหัสขนาดนั้นในอดีต?” ซาเวียกล่าว ขณะที่เธอสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะกลับมาแสดงท่าทีที่เย็นชาและไม่แยแสของเธอ “งั้นเธอต้องการอะไรล่ะ?” เจอรัลด์ถาม “โอ้ ไม่มีอะไรมาก เมื่อพูดแล้วก็เจอรัลด์ ฉันได้ยินมาว่านายมีเพื่อนผู้หญิงค่อนข้างมากตั้งแต่ที่พวกเราเลิกกัน หนึ่งในพวกเธอชื่อเควต้า ใช่ไหม?”
ไม่นานเจอรัลด์ก็มาถึงยังที่นั่งของเขา แม้ขณะที่เขานั่งลง นักธุรกิจที่มั่งคั่งไม่กี่คนก็ยังดื่มอวยพรให้กับยูนัสกันไม่เสร็จเสียที ในขณะนั้น ซาเวียก็มองไปที่เจอรัลด์ บอกใบ้ให้เขาด้วยสายตาของเธอ เพื่อให้เขาลงมือได้ “แค่ดูที่พวกเขากำลังทำกันสิ! คอยดูตอนที่พี่สาวอุปถัมภ์ของฉันกลับมาเถอะ!” โยเอลกล่าวอย่างไม่พอใจ เจอรัลด์เพียงสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะหยิบแก้วไวน์ของเขาขึ้นมาและเดินไปหาซาเวีย “…น้องชาย? กำลังทำอะไรอยู่น่ะ?” โยเอล “อย่าไปยุ่งเลย คุณคลอฟอร์ดรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่แน่นอน!” แซคกล่าวแม้ว่าเขาก็ค่อนข้างประหลาดใจมากเกินไป เมื่อเห็นเจอรัลด์มุ่งหน้าไปหาเธอ อย่างไรก็ตาม เขารู้จักเจอรัลด์ดีพอที่จะรู้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรแบบนี้ โดยไม่มีจุดประสงค์แน่ “อ่า คุณคลอฟอร์ด คุณมาที่นี่เพื่อจะขอดื่มอวยพรเช่นกันงั้นเหรอครับ?” ทันทีที่นักธุรกิจที่นั่นเห็นเขา พวกเขาก็หลีกทางให้เขากันทันที พวกเขาต่างก็เหมือนกันกับวอลเลซ โดยไม่คำนึงถึงว่าพวกเขามีตระกูลหลงหนุนหลังพวกเขาอยู่หรือไม่ พวกเขาก็ไม่สามารถทำให้เจอรัลด์ขุ่นเคืองใจได้อยู่ดี หลังจากที่พวกเขารีบไปยืนอยู่ด้านข้างกัน เจอรัลด์ก็ยืนอยู่ต่อห