LOGINShare
บทที่ 339
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 340
โชคดี ผู้จัดการจัดการหยุดเฮเวิร์ดได้ก่อนที่เขาจะสามารถโจมตีเมอร์ฟีต่อ คนจิตใจดีสองสามคนก็ช่วยเมอร์ฟีให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะโทรเรียกรถพยาบาล “แม่ง! ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ด้วย เจอรัลด์?” ในที่สุดลิเลียนก็เห็นเจอรัลด์ที่ยืนอยู่ด้านข้างมาตลอด “อย่าแม้แต่จะเอ่ยชื่อเขาอีกต่อไปเลย! ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้งั่งที่น่าสมเพชคนนั้นฉันก็คงจะไม่ได้ทำกำไลข้อมือหยกเฮ่อเทียนราคาเจ็ดพันห้าร้อยดอลลาร์ และกำไลข้อมือหยกมังกรราคาสามหมื่นสองพันดอลลาร์หักหรอก!” ชารอนตอบด้วยสีหน้ารังเกียจ “…พูดอีกทีสิ? มากกว่าสามหมื่นดอลลาร์…” เฮเวิร์ดตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออก ผ่านการโทรศัพท์ชารอนบอกเพียงว่าเธอได้ประสบกับอุบัติเหตุที่ร้านขายเครื่องเพชรทรินิตี้ เธอไม่ได้พูดถึงอะไรเลยเกี่ยวกับค่าชดเชยหรือค่าใช้จ่ายที่อุกอาจนี้เลย ตามธรรมดา ที่เขาจะพูดไม่ออกไปชั่วขณะเมื่อได้ยินเช่นนี้ เช่นเดียวกับลิเลียน เนื่องจากความกังวลใจของเธอ ลิเลียนจึงเริ่มดุว่าเจอรัลด์ “แล้วไงถ้าเกิดชารอนถูกทุบตี? นั่นเกี่ยวอะไรกับนาย? นายคิดว่านายต้องก้าวเข้ามาเพื่อหยุดการต่อสู้ด้วยใช่ไหม? นายคิดว่านายเป็นใครกัน? โธ่เว้ย! แล้วนายจะทำอะไรกับเรื่องนี้ได้? น
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 341
“…อะไรกันว่ะเนี่ย?” "…ห๊ะ?" ทั้งชารอนและลิเลียนต่างก็ตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออกขณะที่พวกเธอเฝ้าดูเจอรัลด์จากไปพร้อมกับกล่องทั้งสองใบ กล่องเหล่านั้นซึ่งได้รับการบรรจุกำไลหยกสองชิ้นที่เกือบจะทำให้ชารอนกลัวจนแทบตายได้ก่อนหน้านี้ ในขณะที่ปัญหาของเธอได้รับการแก้ไขแล้ว ชารอนก็รู้สึกว่าในที่สุดเธอก็หายใจได้อีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่ามีใครมาเตะเธอเข้าที่หัวของเธอ จิตใจของเธอว่างเปล่า เจอรัลด์เป็นคนที่ซื้อกำไลหยกสองชิ้นนั้นงั้นเหรอ? ดวงตาของลิเลียนและเฮเวิร์ดเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ นี่เป็นกรณีเฉพาะพิเศษสำหรับลิเลียน เธอตกใจมากจนไม่ได้จับหยกชิ้นหนึ่งแน่นพอ และเผลอทิ้งมันลงบนพื้นจนมันแตกเป็นเสี่ยง ๆ "เดี๋ยว! เจอรัลด์! นาย…นายเป็นคนที่ซื้อกำไลหยกสองชิ้นนี้เหรอ” ลิเลียนถามด้วยความประหลาดใจ เจอรัลด์แค่เมินเธอไป และยังคงเดินจากไปพร้อมกับกำไลหยกในมือ ครั้งนี้เขาโกรธเกินกว่าครั้งไหน ๆ ไม่มีความจำเป็นจะต้องพยายามอธิบายอะไรให้พวกเขาฟัง "ฮึ่ม! เขาก็แค่ซื้อพวกมันได้ด้วยเงินของคนอื่น ๆ! ช่วงเขาเหอะ! ชารอน ลิเลียน ทำไมเราไม่ไปที่ร้านอาหารแล้วทานอาหารอร่อย ๆ ด้วยกันแ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 342
“ฮ่าฮ่า! ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!” เจอรัลด์ไม่อยากจะไป “ไม่ ไม่ เจอรัลด์ ฉันขอยืนกราน! นายไม่ได้ดูถูกเรา ใช่ไหม? นายจะไม่ดูถูกเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของนายเอง ใช่มั้ย? หรือนายแอบดูถูกเราเพราะนายเข้าเรียนที่ มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ในขณะที่พวกเราแค่สอบเข้าตามปกติของมหาวิทยาลัยและวิทยาลัยปกติเท่านั้น? ฉันเข้าใจแล้วว่ามันเป็นยังไงตอนนี้!” ลิเลียนพูดอย่างไร้ยางอาย “เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! ก็ได้ งั้นก็มาทานอาหารด้วยกันเถอะ!” เจอรัลด์พูดก่อนจะถอนหายใจ มีใครจะหน้าด้านขนาดนี้ได้ยังไงกัน? เจอรัลด์ถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันก็เป็นแค่มื้ออาหาร เขาจึงเต็มใจที่จะไปทานด้วยกันและทำมันให้จบ ๆ ไปซะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว นอกจากนี้ มันเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะป้องกันไม่ให้พวกเขามีอะไรมาพูดเกี่ยวกับเขาอีกในอนาคต เขาจะไปร่วมทานอาหารกับพวกเขาและดูว่าพวกเขาจะพูดอะไรงั้น! เจอรัลด์พยักหน้ากับตัวเองก่อนจะหันหลังกลับไปอีกครั้ง พวกเขาไม่ได้ไปทานในร้านอาหารไหน ๆ ในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ แต่พวกเขาไปที่ร้านอาหารธรรมด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 343
ในขณะนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับคนที่ชี้มาที่พวกเขาในตอนแรก“นั่นคือพวกเขา!” เสียงโกรธเคืองดังมาจากคนที่มีผ้าก๊อซสีขาวพันรอบศีรษะเอาไว้ ขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ ในที่สุดคนในกลุ่มก็สามารถรู้ได้ว่าคนที่ชี้ไปที่เฮเวิร์ดเป็นใคร‘ชื่อของเขาคือเมอร์ฟี ใช่มั้ย?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง สถานการณ์ค่อนข้างชัดเจน หลังจากเฮเวิร์ดทำร้ายเมอร์ฟีเมอร์ฟีไป เมอร์ฟีต้องโทรแจ้งตำรวจหลังจากเขาได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บ ดูเหมือนว่าตำรวจจัดการติดตามพวกเขามาที่นี่ได้ผ่านการช่วยเหลือของกล้องวงจรปิดบนย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ หากนั่นยังไม่พอ เฮเวิร์ดเองก็ได้จองโต๊ะที่ร้านอาหารใกล้ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ภายใต้ชื่อของเขาอีกด้วยเช่นกัน“เอาล่ะถ้างั้น พวกเราจะต้องขอให้พวกคุณทุกคนมากับเราด้วย!” เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา ทั้งเฮเวิร์ดและชารอนเริ่มตื่นตระหนก แม้ว่าเฮเวิร์ดจะรู้สึกเหนือกว่าเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา แต่การกระทำของเขานั้นกลับมาเล่นงานเขาเอง ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ได้ทุบทำแจกันใส่หัวของเมอร์ฟีก่อนหน้านี้ แม้ว่าเขาจะดูวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่การตอบสนองถัด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 344
นี่เป็นเพราะพวกเขาทุกคนสามารถบอกได้ว่าไซลีน่าไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่พวกเขาสามารถไปยุ่งด้วยได้ เมื่อนึกถึงสถานการณ์ปัจจุบัน ใบหน้าของเฮเวิร์ดก็ซีดเซียวไปนานแล้ว เขาเดินไปมาอย่างกระวนกระวาย ในทางกลับกัน ชารอนกำลังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอได้รู้ว่าพี่สาวของเมอร์ฟีมีอำนาจมากในเมืองเมย์เบอร์รี่ เธอยังมีความสามารถอย่างมากในสังคมโดยทั่วไปอีกด้วยเช่นกัน นั่นจะหมายความว่าเมอร์ฟีก็เป็นใครบางคนที่มีความสามารถด้วยตัวเองเช่นกัน ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชารอนก็เริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอโหดร้ายเกินกับเมอร์ฟีมากเกินไปหรือเปล่า? ถ้าเกิดว่าความสำเร็จในอนาคตของเมอร์ฟีล้ำหน้ากว่าของเฮเวิร์ดด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งขึ้นมาล่ะ? เมื่อคิดย้อนกลับไป ส่วนใหญ่แล้วเฮเวิร์ดก็รู้แค่วิธีโอ้อวดเท่านั้น แต่เมอร์ฟี ในทางกลับกัน เป็นคนที่มีความสามารถมากจริง ๆ ยิ่งเธอคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ชารอนก็ยิ่งรู้สึกขัดแย้งมากยิ่งขึ้นเท่านั้น อ่า! ทำไมกัน! เธอเคยตกหลุมรักคนสามคนเท่านั้นในช่วงชีวิตของเธอ คนแรกคือเจอรัลด์ แต่เธอก้าวผ่านช่วงเวลานั้นจากเขาไปนานมากแล้ว เธอไม่แม้แต่จะสนใจเขาอีกต่อไปแล้วด้วย
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 345
เมื่อทั้งสองฝ่ายได้ทำการโทรออกกันแล้ว พวกเขาทั้งสองก็รออย่างหมดหนทางกันชั่วคราว ในตอนนั้น แม้แต่ตำรวจก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าสถานการณ์จะจบลงได้อย่างไร ผลลัพธ์ในภายหลังจะเป็นปัจจัยในการตัดสินใจว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะถูกเผยแพร่สู่สาธารณะหรือจะยังคงถูกเก็บไว้เป็นเรื่องส่วนตัวหรือไม่ “ฝ่ายไหนจะชนะกันนะ?” ชารอนพึมพำกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยและความลังเลใจ ช่วงเวลาหนึ่ง เธอเชียร์เฮเวิร์ดให้เป็นผู้ชนะ และต่อมา เธอก็หวังว่าเมอร์ฟี—ซึ่งยังคงแอบมองเธอด้วยสายตาหลงใหล—จะเป็นผู้ที่ได้รับชัยชนะ พูดง่าย ๆ ก็คือ การโจมตีทางอารมณ์ที่ซับซ้อนกำลังเหวี่ยงเข้าใส่เธอ ในขณะที่ชารอนยังคงสงสัยต่อไป เสียงฝีเท้าหลายเสียงที่เดินมาก็สามารถได้ยินได้จากด้านหลังประตูห้องสอบสวน ความจริงแล้วเสียงฝีเท้าหลายคู่นั้น พวกเขาดูเหมือนว่ากำลังจะเคลื่อนตัวมากันอย่างค่อนข้างรีบร้อน “ฮ่าฮ่า! พ่อ! ประธานลอยด์อยู่ที่นี่แล้วใช่ไหม?” เฮเวิร์ดถามอย่างตื่นเต้น “อย่าแม้แต่จะฝันถึงมันเลย ประธานลอยด์และคนอื่น ๆ จะไม่มีทางเข้าร่วมจัดการกับเรื่องเช่นนี้หรอก!” พ่อของเฮเวิร์ดตอบพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ ไ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 346
นอกเหนือจากความรู้สึกละอายใจแล้ว เธอก็ยังเริ่มรู้สึกกังวลใจกันขึ้นมาเล็กน้อยอีกด้วยเช่นกัน ผู้หญิงทั้งสามคนรู้สึกมีอารมณ์เดียวกัน พวกเธอกลัวมากจนแม้แต่จะนึงถึงความเป็นไปได้ของเจอรัลด์ว่าจริง ๆ แล้วเขาอาจจะเป็นเจ้านายใหญ่ก็ได้ด้วยซ้ำ! ขณะที่เจอรัลด์เดินผ่านประตูด้านหน้าของสถานีตำรวจ เขาก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าเวสลีย์—จากสำนักงานพาณิชย์—ได้รอเขาอยู่แล้วในรถด้านนอก เจอรัลด์เข้าไปในรถ เวสลีย์ยิ้มให้ก่อนจะพูดขึ้น “คุณคลอฟอร์ด คุณเป็นแค่พยานคน แล้วทำไมคุณถึงยังถูกจับกุมไว้อยู่ล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!” เจอรัลด์รู้ว่าเขากำลังพูดถึงความจริงที่ว่าไซลีน่ายังคงยืนกรานว่าเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในเรื่องนี้ “อย่าแม้แต่จะพูดถึงเรื่องนี้เลย เธอแค่มีความแค้นเล็ก ๆ น้อย ๆ กับผมน่ะครับ” เจอรัลด์ไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียดดังนั้นเขาจึงให้คำตอบแบบง่าย ๆ “ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ…เออจริงสิครับ คุณคลอฟอร์ด มีบางอย่างในใจผมมานานแล้วที่ผมยังไม่แน่ใจว่าควรจะเล่าให้คุณฟังหรือไม่” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่เขายังคงขับรถพาเจอรัลด์กลับไปที่โรงเรียนของเขา เจอรัลด์มีความประทับใจที่ดีต่อเวสลีย์ เขาเป็นผู้นำตัวจริ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 347
“แม่คุณเอ้ย! นั่นคือกำไลข้อมือหยกที่สวยงามมาก!” ทุกคนตกใจไม่แพ้กันเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในพัสดุ ใบเสร็จที่มาพร้อมกับพัสดุยิ่งทำให้พวกเขาตกใจมากขึ้น กำไลทั้งสองมีราคามากกว่าสี่หมื่นดอลลาร์ “เฮ้ พวกเราก็อยากเห็นเหมือนกัน!” เจสลินเริ่มกระโดดและตะโกนในอีกด้านหนึ่งของหน้าจอ ฮาร์เปอร์และเบนจามินหยิบกำไลหยกออกมาก่อนที่จะแสดงให้พวกเขาเห็นผ่านกล้องโทรศัพท์ของเขา เพื่อนร่วมห้องคนอื่น ๆ ของเจอรัลด์ก็ยังคงมองไปที่กล่อง แม้แต่กล่องก็ไม่ได้ดูแย่เลย ตอนนี้ทุกคนเชื่อไปแล้วในสิ่งหนึ่ง เจอรัลด์เป็นคนรวย! นั่นเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ ขณะนั้นเอง เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างประตูก็เริ่มกระซิบอย่างรีบร้อน “เจอรัลด์กลับมาแล้ว! รีบเก็บมันเร็ว!” ฮาร์เปอร์รีบวางสายวิดีโอคอลทันที ขณะที่เด็กผู้ชายคนอื่น ๆ ก็รีบวางกำไลกลับเข้าไปในกล่องเดิม เมื่อเจอรัลด์เปิดประตูเพื่อเข้าไปในหอพัก เขาก็เห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาทุกคนกำลังยืนกันอยู่ พวกเขาทุกคนดูลุกลี้ลุกลนขณะที่พวกเขาจ้องมาที่เขา มันเป็นสถานการณ์ที่น่างุนงงสำหรับเจอรัลด์ ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่ยิ้มและถามขึ้นมา “มีอะไร? พวกนายเห็นเงินบนใบหน้าของฉ
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
