บทที่ 333

เจอรัลด์ขี้เกียจจะใส่ใจกับวิธีการจัดการกับเรื่องนี้ของแซค

เขาพักผ่อนตั้งแต่หัวค่ำในคืนนั้น

แม้ว่าฝนจะตกอย่างหนักเมื่อเขาตื่นขึ้นมา แต่เจอรัลด์ก็เร่งรีบไปโรงเรียนอยู่ดี ท้ายที่สุดแล้ว การทบทวนการบ้านของเขาก็สำคัญเช่นกัน

โดยปกติแล้ว คนขับรถของเขาจึงไปส่งเขาที่ประตูโรงเรียนและเจอรัลด์เดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกับถือร่มไว้ในมือ

ทันใดนั้น เจอรัลด์ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังลั่น

เมื่อเขาหันไปมองที่มาของเสียง เขาก็เห็นหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวที่ดูเหมือนข้อเท้ของเธอเคล็ด เธอถือร่มไว้ในมือข้างหนึ่งในขณะที่มืออีกข้างกุมข้อเท้าของเธอไว้ เจอรัลด์คาดการณ์ได้ว่าข้อเท้าของเธอต้องเคล็ดในขณะที่เธอกำลังกางร่ม

เนื่องจากว่าเธอแทบจะเดินได้ไม่ดีในขณะนั้น จึงดูเหมือนว่าอาการข้อเท้าแพลงนั้นน่าจะเป็นอาการที่รุนแรงอยู่

เจอรัลด์พบว่าตัวเองกำลังเดินเข้าไปหาเธอภายใต้ร่มของเขา "คุณโอเคดีหรือเปล่า?"

"มันเจ็บ!" หญิงสาวคนนั้นร้องไห้ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

เจอรัลด์ผงะไปเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าของเธอ "เป็นคุณนั้นเอง?"

หญิงสาวคนนั้นก็แสดงความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้าของเธอเ