ดูเหมือนราวกับว่าเจสลินกำลังพยายามจะพูดว่า ‘เจอรัลด์ นายไม่มีวันจะคาดคิดถึงเรื่องนี้ใช่ไหม? ฉัน เจสลิน จริง ๆ แล้วสามารถลงเอยในสถานการณ์ที่ดีแบบนี้ในวันนี้ได้ นักธุรกิจท้องถิ่นอย่างสิลาจริง ๆ แล้วชื่นชอบฉัน และต้อนรับฉันในฐานะพี่น้องบุญธรรมของเขา! เขายังซื้อเสื้อผ้า กระเป๋า และสิ่งของอื่น ๆ มากมายให้ฉันอีกด้วยซ้ำ!’เจสลินต้องการจะคืนความอัปยศอดสูที่เขาได้ทำให้เธอต้องประสบในอดีตและแน่นอน เจอรัลด์เมินเฉยต่อเธอในขณะที่เขายังคงกินข้าวของเขาต่อไปตามปกติแล้วอลิซก็สังเกตเห็นในสิ่งที่เจสลินทำมาตลอดความจริงแล้ว ตอนที่เธอเดินเข้ามาในโรงอาหารเมื่อครู่อลิซก็สังเกตเห็นแล้วว่าเจอรัลด์อยู่ที่นี่แต่อย่างไรก็ตาม เธอเพียงชำเลืองมองไปที่เจอรัลด์ก่อนที่เธอจะมองไปทางอื่นด้วยอารมณ์โกรธเมื่อพูดถึงว่าอลิซได้รู้จักมักคุ้นกับสิลาได้อย่างไร เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับเจอรัลด์เช่นกันเจอรัลด์เขี่ยอลิซทิ้งในสวนสาธารณะขนาดเล็กเมื่อวันก่อนก่อนที่เขาจะไปไล่ตามมีล่าแทนไม่ใช่หรือไง?เธอรู้สึกอับอาย และโกรธมากในตอนนั้น เธอจึงบังเอิญได้พบกับสิลาโดยบังเอิญหลังจากสิลาเพิ่มเธอเป็นเพื่อนในวีแชท พวกเขาทั้งสองก็กลายมาเ
ฮาร์เปอร์เป็นกังวลเล็กน้อยเจอรัลด์ก็เริ่มเหงื่อแตกเช่นกัน อาจมีเรื่องร้ายบางอย่างเกิดขึ้นกับเบนจามินหรือเปล่า?เจอรัลด์หยิบโทรศัพท์และพยายามโทรหาเบนจามินแต่อย่างไรก็ตาม โทรศัพท์ของเขาก็ได้ถูกปิดไปแล้ว“แม่งเอ้ย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” ฮาร์เปอร์ถามขณะที่เขาเกาหัวอย่างกระวนกระวายใจเจอรัลด์ไม่มีอารมณ์ที่จะนอนลงอีกต่อไป ดังนั้นเขากระโดดลงจากเตียงของเขาขณะที่เขากระซิบ “เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เบนจามินทำตัวแปลก ๆ จริงเมื่อไม่นานมานี้ ตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้ว ฉันมาคิดได้ว่าเบนจามินจะยิ้มให้โทรศัพท์เป็นบางครั้ง เมื่อฉันต้องการจะแอบส่องดูโทรศัพท์ของเขา เขาก็จะปฏิเสธที่จะให้ฉันเห็นมัน อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเขาจะเศร้าใจจริง ๆ ในช่วงสองวันก่อนที่ผ่านมานี้ เขาต้องกำลังปิดบังเรื่องบางอย่างจากเราอยู่แน่!”เจอรัลด์พูดขึ้นมา ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับการกระทำและพฤติกรรมของเบนจามินในช่วงสองวันก่อนที่ผ่านมาอย่างไรก็ตาม เนื่องจากเบนจามินมักจะเป็นคนที่ร่าเริงมาก และไม่ทุกข์ไม่ร้อนมาโดยตลอด จึงไม่มีใครในหอพักคิดอย่างจริงจังเมื่อเขาหดหู่ใจเป็นครั้งคราว พวกเขาคิดเพียงว่าจะพาเขาออกไปผ่อนคลายและทำอะไรสนุก ๆ กัน
เวลาสิบเอ็ดโมงตรงวันนี้ณ ประตูของมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่หญิงสาวสามคนกำลังยืนอยู่ที่ด้านนอกประตูของมหาวิทยาลัยและมองดูไปรอบ ๆ บริเวณรอบ ๆ เป็นครั้งคราวพวกเธอเริ่มทนไม่ไหวขึ้นมานิด ๆ แล้ว“แฟนนี เกิดอะไรขึ้น? เขาไม่เห็นด้วยที่จะมาพบกับเธอที่ประตูโรงเรียนหรอกเหรอ? ทำไมเบนจามินถึงยังไม่มาที่นี่อีก?” “ใช่ แฟนนี! เดิมทีฉันคิดว่าเบนจามินจะส่งรถมารับพวกเราเสียอีก แต่เขาทำให้เรารอนานมาก!”หญิงสาวสองคนนั้นถามผู้หญิงที่ชื่อแฟนนีอย่างทนไม่ไหว หญิงสาวทั้งสามคนนี้สวยมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงที่ชื่อแฟนนี่ที่ยืนอยู่ตรงกลาง เธอสละสลวยเป็นเฉพาะพิเศษ และมีออร่าที่สง่างามอยู่รอบตัวเธอ“โอเค โยลันดา! เบนจามินได้เริ่มธุรกิจของเขาเองแล้วและเขาอาจจะยุ่งอยู่เพราะเขาเปิดร้านของตัวเองไว้หลายแห่ง ฉันโทรหาเขาแล้วเมื่อกี้ และเขาพูดว่าเขากำลังจัดการกับเรื่องบางอย่างใกล้ ๆ นี้ อย่าลืมว่า เขาจะใช้เวลาทั้งวันกับพวกเราในวันนี้!” แฟนนีตอบขณะที่เธอยิ้มโรงเรียนของพวกเธออยู่ในเมืองท่า และพวกเธอก็เคยได้ยินเกี่ยวกับความรุ่งเรืองของเมืองเมย์เบอร์รี่มานานมากแล้ว ดังนั้น พวกเธอจึงต้องการจะมาและเที่ยวชมดูสถ
“ตีนายเหรอ? ใครขอให้นายมาตอแยแฟนของฉันห๊ะ?! ฉันจะทุบตีนายให้ตาย!” เบนจามินโกรธจริงเห็นได้ชัดว่าเขาห่วงใยแฟนนีอย่างใจจริงเขาตะครุบผู้ชายคนนั้น ขณะที่เขายังคงทุบตีเขาต่อไปอีกครั้งเจอรัลด์ และฮาร์เปอร์ก็ยอมเจ็บตัวเช่นกัน และยังคงทุบตีผู้ชายทั้งสองคนนั้นต่อไป“พวกนาย นายควรจะจำใส่ใจไว้ในอนาคต นายควรจะตื่นตัวและตะเกียกตะกายให้มากขึ้นและวิ่งไปให้ไกลที่สุดเท่าที่นายจะสามารถทำได้เมื่อนายเห็นผู้หญิงของคุณแลงดอนในอนาคต! เข้าใจไหม?” เจอรัลด์ตะคอกใส่อย่างเย็นชา“คุณแลงดอนเหรอ? เอ่อ ฉันได้ยินนายชัดเจน และฉันจะจำนายไว้อย่างแน่นอน!” เด็กชายสองคนนั้นรู้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ ดังนั้น พวกเขาจึงทำได้เพียงแค่ยอมรับความพ่ายแพ้เท่านั้นก่อนจะหลบไปเงียบ ๆ ก่อนอื่นเลย แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยได้ยินชื่อของเบนจามินมาก่อน แต่เขามีพี่น้องที่ซื่อสัตย์สองคนที่กำลังต่อสู้เพื่อเขา ดังนั้น เขาต้องเป็นคนที่พิเศษแน่พวกเขาต้องเที่ยวไปถามหลาย ๆ คนและหาข้อมูลเกี่ยวกับคน ๆ นี้ก่อนที่พวกเขาจะสามารถแก้แค้นได้ ใช่ไหมล่ะ?ในความเป็นจริง เจอรัลด์และฮาร์เปอร์ได้หารือกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ในหมู่กันเอง วิธีแก้ปั
“เฮ้? ฉันกำลังพูดกับพวกนายทั้งสามคน ทำไมวันนี้พวกนายสามคนถึงมาที่นี่ล่ะ? นายมาที่นี่เพื่อจะทานอาหารกันเหรอ? ว้าว! นายยังพาสาว ๆ สามคนมาที่นี่กับนายด้วยเหรอ?”เจสลินเปลี่ยนไปมากอย่างแท้จริงเมื่อเทียบกับเมื่อก่อนที่เธอเป็นอย่างไรนอกจากการแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนมในตอนนี้ สถานะและตัวตนของเธอก็ทะยานพุ่งขึ้นอย่างมากหลังจากสิลายอมรับให้เธอเป็นน้องสาวอุปถัมภ์ของเขาตามที่เฮลี่บอก คนเดียวที่เจสลินใส่ใจตอนนี้ก็คืออลิซและเธอก็ดูถูกคนอื่น ๆ เธอรู้สึกราวกับว่าเธออาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับคนอื่น ๆ พูดง่าย ๆ เธอทะนงตัวสุด ๆ และไม่มีความเคารพนับถือให้สำหรับใครอื่นเลยมันจะไม่เป็นแบบนี้ได้อย่างไร? เธอมีพี่ชายที่แสนดีที่ซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋ามากมายให้เธอเบนจามินได้ยินคำถามของเจสลิน และเขาก็ทำได้เพียงแค่กำชายเสื้อของเขาไว้อย่างประหม่าเท่านั้น เขาเคยสนิทสนมกับเจสลินมาก่อนในอดีต และเธอก็รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเขาเป็นอย่างดีให้ตายเถอะ! นี่มันน่าอับอายมากเกินไป!“พวกเรามาที่นี่เพื่อจะเพลิดเพลินกับการทานอาหาร พวกเราจะไม่พูดกันอีกต่อไป เราจะขึ้นไปชั้นบนก่อนล่ะ!”เจอรัลด์ไม
“เธอกำลังพูดถึงอะไร? เธอหมายถึงว่าเบนจามินเป็นคุณแลงดอนงั้นเหรอ? เขาเป็นคุณแลงดอนเหรอ?” เจสลินหัวเราะราวกับว่าเธอเพิ่งจะเคยได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลกนี้“คุณแลงดอนคนไหนที่เธอกำลังพูดถึง? ฉันอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้มานานแล้วนะตอนนี้ และที่นั่นก็มีทายาทที่ร่ำรวยมากมายเช่นกันที่ได้มาทักทายฉัน แต่ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อ เบนจามิน แลงดอน มาก่อนเลยล่ะ?” เจย์เดนกอดอกและถามขึ้นมา ในขณะที่เขารู้สึกขบขันอย่างมากโยลันดาโต้กลับทันที “ฮึ่ม! เบนจามินไม่ใช่ทายาทที่ร่ำรวย เขาเริ่มต้นจากศูนย์ และได้เปิดร้านค้าไว้หลายแห่งในเมืองเมย์เบอร์รี่นี้แล้ว! ฉันพูดถูกไหม แฟนนี?”แฟนนีเพียงพยักหน้าเล็กน้อย“โอ้มายก๊อด!” เจสลินปิดปากของเธอด้วยท่าทางที่ตกใจบนใบหน้าของเธอ“เบนจามิน นายเปิดร้านหลายร้านในเมืองเมย์เบอร์รี่งั้นเหรอ? โอ้มายก๊อด! นายเปิดร้านพวกนี้เมื่อไหร่กัน? นายเปิดร้านค้าประเภทไหน?”เจสลินจงในถามขณะที่เธอแสร้งทำเป็นแปลกใจทุกคนจับจ้องไปที่เยนจามินในเวลานี้ เบนจามินถึงกับพูดไม่ออกไปอย่างสิ้นเชิง “ฉัน...ฉัน…”เจอรัลด์จ้องไปที่เจสลินอย่างตาขุ่นตาเขียวเขารู้สึกว่าผู้หญิงบ้าคนนี้ดูเหมือนจะคิดอะไรบา
“น้องชาย นี่นายถูกทุบตีจริงเหรอ? พวกเขายังทุบตีนายอย่างเลวร้ายขนาดนี้ด้วย? สาเหตุคืออะไร?” เจย์เดนถามด้วยความกังวลเมื่อเขาเห็นพวกเขาทั้งคู่กำลังเดินมาหาเขาสำหรับลูกพี่ลูกน้องสองคนนั้น เมื่อเจย์เดนไม่ได้อยู่ที่นี่ในอดีต พวกเขาทั้งคู่ก็ดุเดือดเลือดพล่านกันไปเล็กน้อยที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ให้ตายเถอะ ตอนนี้ที่เขาได้ย้ายมาที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ พร้อมกับสิลาและเขาก็ได้ทำมันให้ชัดเจนแล้วว่าพวกเขาจะสร้างอำนาจกันที่นี่ แต่ลูกพี่ลูกน้องชายของเขาก็ถูกทุบตีอย่างเลวร้ายเช่นนี้นี่มันน่าขายหน้า!เมื่อเบนจามิน และฮาร์เปอร์เห็นพวกเขาสองคน พวกเขาก็อดไม่ได้ที่ก้มหัวลงด้วยความตะขิดตะขวงใจผู้ชายสองคนนี้เป็นเด็กชายสองคนนั้นที่พวกเขาทั้งสามคนรุมทำร้ายที่หน้าประตูโรงเรียนก่อนหน้านี้เอาตามตรง พวกเขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยตอนที่พวกเขารุมทำร้ายพวกเขา และพวกเขาก็รู้สึกกล้าหาญกันอย่างมากในตอนนั้นแต่อย่างไรก็ตาม หลังจากสงบสติอารมณ์ลงเล็กน้อย พวกเขาทั้งสองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวหน่อย ๆ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เจย์เดนก็เป็นลูกสมุนของสิลา ในความเป็นจริงแล้ว แม้ปราศจากสิลา พวกเขาก็ไม่สามารถจะทำให้เจย์
เบียร์หกเต็มพื้นทันทีทันใดหลังจากนั้น เบนจามินเห็นคิงส์ตันล้มลงกับพื้นขณะที่เขากุมกัวของเขาที่มีเลือดไหลออกมากมายในเวลานี้เป็นเจอรัลด์ที่คว้าขวดเบียร์ก่อนที่เขาจะทุบมันไปบนหัวของคิงส์ตันโดยตรง“นายกล้าตีคุณแลงดอนเหรอ? ฉันคิดว่านายไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วจริง ๆ” เจอรัลด์ทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วเมื่อเขาเห็นคิงส์ตันทำให้เบนจามินอับอายขายหน้าแบบนั้นเนื่องจากพวกเขาได้แสดงละครตบตาไปแล้ว เขาก็คงต้องดำเนินมันต่อไปจนถึงที่สุดเบนจามิน ฮาร์เปอร์ แฟนนี และคนที่เหลือต่างก็ตกตะลึงกันเจย์เดน และเจสลินก็ตกตะลึงเช่นกันตอนนี้เจย์เดนสบถด่าออกมาโดยตรง “ไอ้คนที่ใช้นามสกุลคลอฟอร์ด! นายกล้าตีน้องชายของฉันจริง ๆ งั้นเหรอ?! นายต้องเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วแน่! นายรู้ไหมว่าที่นี่คืออาณาเขตของใคร? นายเชื่อไหมว่าฉันสามารถจะทำให้มั่นใจได้เลยว่านายจะไม่ได้ออกจากสถานที่แห่งนี้ได้ถ้าวันนี้นายยังคงยืนอยู่?”หลังจากนั้น เขาก็สั่งหนึ่งในลูกสมุนของเขา “ไปขอให้พี่สาวบุญธรรมของฉันมาที่นี่ วันนี้น้องชายของฉันถูกทำร้ายในร้านของเธอ! ฉันต้องการให้เจนมาและสะสางเรื่องนี้ในนามของฉัน!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจย์เดน