“มีใครบอกให้นายนั่งตรงนั้นไหม? ที่ตรงนั้นถูกจองไว้ให้แฟนของฉัน! ตายจริง...มันเป็นเรื่องหนึ่งที่เคยเป็นคนขี้แพ้ในตอนนั้น แต่หลังจากสามปีในมหาวิทยาลัย นายก็ยังคงไม่ได้ดีขึ้นแม้แต่น้อยเลย! ไป รีบไปซะ ไปให้พ้น!”เจอรัลด์ไม่สามารถแม้แต่จะจำชื่อของเธอได้อีกต่อไปด้วยซ้ำ และเขาก็ขี้เกียจจะชวนทะเลาะกับในตอนนี้งั้นก็เหลือแค่ที่นั่งตรงประตู ซึ่งอาหารทั้งหมดจะถูกนำเข้ามาเมื่อตระหนักได้ว่านี่คือความตั้งใจของทุกคนมาโดยตลอด เจอรัลด์ก็เพียงแค่ยอมจำนนต่อมันจริง ๆ แล้ว ยังมีที่ว่างข้างชารอนด้วยเหมือนกัน แต่อย่างไรก็ตาม เธอวางกระเป๋าถือของเธอไว้บนนั้น บ่งบอกว่าเธอเก็บที่นั่งไว้ให้ใครสักคน และแน่นอน เธอคงจะไม่เสนอที่นั้นให้เขานั่งหรอกลิเลียนยิ้มกว้างให้เจอรัลด์ จากนั้นก็หันไปถามว่า “ชารอน เมื่อไหร่เมอร์ฟีจะมาถึงนี่ล่ะ?”“ผู้ชายคนนั้น...ฮึ่ม! มักจะละล้าละหลังเกี่ยวกับทุกอย่าง ทุกครั้ง เขาจะพูดว่าเขาใกล้จะมาถึงแล้ว—แต่เธอก็ยังคงจะต้องรอไปอีกสักพักเลยล่ะ!”แม้ว่าเธอจะฟังดูอารมณ์เสีย แต่ความจริงแล้วในใจของเธอก็ร่ำร้องด้วยความภาคภูมิใจ“โย่ว โย่ว โย่ว! ชารอนกำลังพูดถึงเมอร์ฟี คนเดียวกับเมอร์ฟีที่จบ
“ฮ่า ฮ่า อย่าพูดแบบนั้น! เขาเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ รู้ไหม—หลังการจบการศึกษา เขาอาจจะหางานให้ตัวเองทำที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ได้เหมือนกัน!”ทุกคนก็อยากจะมีส่วนร่วมกันด้วยความครึกครื้น“โอโฮ? งั้นโดยทั่วไปแล้วพวกเราอาจได้เป็นเพื่อนร่วมงานกันนะ! มาเป็นเพื่อนกันเถอะ เจอรัลด์!” เมอร์ฟีหัวเราะอย่างร่าเริงเขาอยากจะดำเนินบทสนทนานี้ต่อไป เขามักจะต้องได้ยินทุกคนเอ่ยถึงเพื่อนเก่าคนนี้ของชารอนอยู่เป็นประจำมันทำให้เขาสงสัยว่าเธอเห็นอะไรในตัวของผู้ชายที่ไม่มีเงินเช่นเจอรัลด์บางครั้งมันยังทำให้เรื่องน่าอึดอัดใจสำหรับเขาด้วยซ้ำนั่นคือเหตุผลที่ทำไม ตอนที่ผู้ชายคนนี้ได้รับการแนะนำตัวให้รู้จักกับเขาในฐานะเจอรัลด์ เมอร์ฟีจึงไม่อาจทนที่จะได้สนุกนิดหน่อยกับเรื่องค่าใช้จ่ายของเขา เพียงแค่ได้ดูว่าเขาจะตอบสนองอย่างไรจนถึงตอนนี้ ปรากฎว่าเจอรัลด์คนนี้ไม่มีทักษะทางสังคมที่จะพูดแต่อย่างใด เมื่อเขาเริ่มต้นชีวิตการทำงาน มันคงเป็นงานรื่นเริงแน่!“ฮ่าฮ่า… อย่ายุ่งกับเขาเลย เมอร์ฟี! สำหรับผู้ชายอย่างเขาที่จะได้ทำงานในย่านเมย์เบอร์รี่ เจ้านายคนนั้นคงจะต้องเป็นคนหูหนวกตาบอดแหละ!”“โอ้ ใช่—เมอร
“คุณผู้ชายครับ นั่นไม่มีทาง! อาหารของพวกเขาได้เสริฟไปแล้ว!”“ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ไม่รู้หรือไงว่ากำลังพูดอยู่กับใคร? สามนาที นั่นคือทั้งหมดที่ผมจะให้ได้—และถ้าหากคุณไม่สามารถทำมันให้เสร็จได้ ผู้จัดการของคุณจะทำมันให้ผมแทนคุณเอง เอาสิถ้าอยากรู้ก็ลองดู!” ผู้ชายคนนั้นคำรามอย่างเย่อหยิ่ง“เอาล่ะคับ...ผมจะลองดู” พนักงานเสริฟ์รีบเข้าไปด้านในและอธิบายสถานการณ์ลิเลียนและคนอื่น ๆ ไม่ยอมทนต่อเรื่องนี้ได้ความหมายของเรื่องนี้คืออะไร? พวกเขาได้ที่นี่ก่อน—และยังเริ่มทานอาหารไปแล้วด้วย! ตอนนี้ คุณเข้ามาที่นี่และพูดว่า อะไรนะ เปลี่ยนโต๊ะงั้นเหรอ? ง่าย ๆ แบบนั้นเหรอ?คิดว่าคุณเป็นใครกัน!“ไม่มีทาง บอกพวกเขาพวกเราจะไม่ย้าย!” ลิเลียนจ้องมอง ทันใดนั้นเธอก็โมโหขึ้นมา“โอโฮ? ฉันอยากจะเห็นจริงว่าใครกำลังตะโดนอยู่ในนั้น คิดว่าต้องเป็นสาวที่น่าดึงดูดใจ!”ประตูห้องส่วนตัวถูกเปิดออก และกลุ่มคนก็ก้าวเข้ามามันเป็นการก่อตัวไปสู่การทะเลาะวิวาทเมอร์ฟีเป็นผู้สนับสนุนของฝั่งนี้ เขาไม่มีอะไรจะต้องกลัวพวกเด็กเปรตที่ร่ำรวยธรรมดาทั่ว ๆ ไป—โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่เขาทำงานให้กับกลุ่มเมย์เบอร์รี่ ทุกคนมองไปที่
ใครจะไปคิดว่าคุณคลอฟอร์ดจะอยู่ที่นี่ สังสรรค์กับกลุ่มคนเช่นนี้?“โอ้? คุณซิมเมอร์แมน คุณรู้จักคนพเนจรคนนี้ เจอรัลด์ด้วยเหรอครับ?” เมอร์ฟีถามด้วยความประหลาดใจด้วยเหตุผลบางอย่าง ตอนที่ยานซี ซิมเมอร์แมนกล่าวทักทายเจอรัลด์ คลอฟอร์ดด้วยชื่อ เมอร์ฟีและผู้ชายคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นี่ต่างก็อิจฉาตาร้อนกัน ยานซีรู้จักผู้ชายคนนั้นแต่ไม่รู้จักพวกเขาได้อย่างไร?นี่มันอะไรกัน?“มันเป็นธุระบ้าอะไรของนายที่ฉันจะรู้จักใคร? ไสหัวไปให้พ้นจากสายตาของฉันซะ!” เมื่อได้ยินเมอร์ฟีเรียกเจอรัลด์ว่าอะไร ยานซีก็คำรามขึ้นมาด้วยความโกรธสีหน้าของเมอร์ฟีซีดเซียวเจอรัลด์วางตะเกียบลงก่อนจะตอบอย่างใจเย็นว่า “อ่า คุณนั่นเอง ยานซี ผมจำคุณได้จากการไปเยี่ยมเยียนที่ซันนี่เดลในครั้งที่แล้วได้ โอ้ ใช่สิ—คุณหาตั๋วของคุณเจอหรือยัง?” เขาจงใจแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตเล็กน้อย“โอ้ ครับ! ผมหาเจอแล้ว! ขอบคุณมากนะ เจอรัลด์! ขอบคุณมาก จริง ๆ!”ยานซีก้มตัวลงโค้งคำนับ เมื่อพิจารณาว่าเขามักจะโค้งคำนับยังไงต่อการปรากฏตัวของ เอเดน เบเกอร์ แล้วกับเจอรัลด์ คลอฟอร์ด ก็คงมากกว่านั้นใช่ไหมล่ะ?“ขอบคุณครับ เจอรัลด์!” ผู้ชายทั้งหมดที่อยู่ข้างหล
ปัจจุบันนี้ มีล่าและเจอรัลด์อยู่ในความสัมพันธ์ที่เหนือกว่าการเป็นเพื่อนไปขั้นหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังไม่ได้ตามจีบเธออย่างจริงจัง—ที่พวกเขาทำทั้งหมดในอดีต ส่วนใหญ่ก็คือ การแชทหากันมีล่ายังคงล้อเล่นว่าเจอรัลด์เป็นแฟนกำมะลอของเธอได้อย่างไร ทำให้เขารู้สึกว่าเธอไม่เคยคิดที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปไกลกว่านั้นและกระนั้นเอง เธอก็มักจะอาระวาดเหมือนเด็ก ๆ อยู่เล็กน้อยโดยทั่วไปแล้ว สถานะความสัมพันธ์ของพวกเขายังไม่ชัดเจนข้อความล่าสุดของมีล่าถึงเขา: “ฉันกำลังถามนาย ทำไมนายไม่ตอบล่ะ? ทุกวันนี้นายคุยกับผู้หญิงอีกคนอยู่ใช่ไหม?”ผู้หญิงเป็นสิ่งมีขีวิตที่อ่อนไหว พวกเธอสามารถจะตรวจจับการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของลมได้เมื่อไม่นานมานี้ พฤติกรรมของเจอรัลด์กลายเป็นสิ่งที่น่าสงสัยมาก เมื่อก่อน เขาจะตอบกลับข้อความของเธออยู่เสมออย่างทันที แต่ปัจจุบันนี้ หนึ่งนาทีเต็มผ่านไปแล้วโดยไม่ได้ตอบใด ๆ เลยมันเป็นสถานการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนใจสำหรับมีล่าเจอรัลด์ไม่อยากจะโกหกต่อเธอ ยังไงซะ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรอยู่ดี“ใช่ แค่แชทกัน” นั่นคือการตอบกลับของเขา“ฮ่า นายไม่ต้องเพิ่มประโยคสุดท้ายก็ได้ แม้ว่าน
เนื่องจากความเร็วในการตอบสนองของเจอรัลด์ช้าลงเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีล่าจึงใช้เวลาสองสามวันที่ผ่านมาด้วยการคาดเดาอย่างกระวนกระวายใจจากนั้น เธอจึกซักถามแบบสบาย ๆ—เนื่องจากมันคงไม่ดีที่เธอไปกดดันเอารายละเอียดเช่นนั้นมากเกินไปอย่างที่คิดไว้ เจอรัลด์ได้พูดคุยกับผู้หญิงอีกคน!หัวใจของมีล่าแตกสลายด้วยความเศร้าโศก ราวกับบางอย่างได้ถูกขโมยออกไปจากใจของเธอเอง ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เธอเคยชินกับการที่มีเจอรัลด์อยู่ใกล้ ๆ เขามักจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอตอนนี้ เธอต้องแบ่งปันความสนใจของเขากับหญิงสาวอีกคนเธอไม่พอใจกับเรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอย่างตรงไปตรงมาขนาดนั้น แต่แทนที่ เธอได้ซักถามไปว่าเธอคือใคร เธอต้องเป็นคนน่ารักขนาดไหน...บอกใบ้ให้เจอรัลด์รู้ว่าเธอโกรธอย่างมากตอนนี้!แล้วเกิดอะไรขึ้นจากนั้นล่ะ? เจอรัลด์เริ่มพูดถึงว่าสิ่งที่ยอดเยี่ยม และจิตใจที่อ่อนโยนของเธอ!เธอจะยืนอยู่ตรงนั้นและรับสิ่งนี้ไหวหรือเปล่า?ทุก ๆ ข้อความที่เธอได้ส่งไปหลังจากนั้นถูกหยดไปด้วยน้ำกรด บอกใบ้ให้เขาได้รู้ว่าเขาเป็นแค่พี่ชายสำหรับเธอ...เธอแค่พูดอย่างงั้นไปก็เพื่อแก้เผ็ดเขาสักหน่อยเท่านั้น จากนั้นเธอก็เอาแต่ถามเกี่ยวก
หลังจากเจอรัลด์มาถึงชั้นเรียนเขาแอดชื่อ มีล่า สมิธ อีกครั้งในวีแชท“ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกเธอ!” เขาส่งข้อความให้เธอและแน่นอน เป็นฮาร์เปอร์ที่สอนเขาแบบนั้นมีล่าโกรธ และเจอรัลด์ก็รู้ดีว่าบางทีอาจเป็นเพราะตัวเขาเอง ดังนั้นเขาจึงอยากทำให้มันชัดเจนสำหรับมีล่าและคำพูดนั้นก็ใช้ได้ดีจริง ๆ ไม่นานนัก มีล่าก็ตอบกลับข้อความของเขา“อะไรล่ะ? รีบพูดมา!”“บ่ายนี้เธอว่างหรือเปล่า? มีหนังเรื่องหนึ่งที่เพิ่งจะฉายออนไลน์พร้อมบทวิจารณ์ที่ค่อนข้างดีมาก ฉันมองหาเพื่อนที่จะไปดูมันกับฉันอยู่!”นาโอมิสอนเขาเรื่องนี้เหล่าเพื่อนที่แสนดีของเจอรัลด์ต่างก็กำลังนั่งอยู่ข้างเขา คอยให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์กับเขา“โอ้ งั้นนายควรมองหาหญิงสาวที่น่ารักคนนั้นนะ ทำไมนายมามองหาฉันล่ะ?”มีล่าตอบอย่างเย็นชา“ฉันกำลังมองหาคนที่สวยและใจกว้างที่สุด โอ้ และใครบางคนที่ชอบโกรธฉันได้ง่าย ๆ ไปเป็นเพื่อนฉัน ฉันได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอด และมันดูเหมือนว่าเธอคือคนเดียวเท่านั้นที่เหมาะกับเกณฑ์ทั้งหมด มิอย่างงั้น เธอจะแนะนำผู้หญิงแบบเธอได้อย่างไร?”“ไปไกล ๆ เลยนะ ฉันไม่รู้จักคนแบบนั้น!”“นั่นทำให้เธอเป็นเพียงคนเดี
“ไอ้หนุ่ม มันไม่ใช่ว่าพวกเราจะไม่ช่วยนาย แต่ถ้าพวกเราปล่อยนายเข้าไปแบบนี้และนายไม่สามารถจ่ายค่ารักษาได้ พวกเราอาจจะต้องใช้กำลังรุนแรงกับนายนะ ดังนั้น นายไปที่อื่นดีกว่าไหมและหาเงินมา แล้วเราค่อยมาคุยกัน!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนค่อนข้างมีอายุมากแล้ว บางทีเป็นเพราะพวกเขาเห็นเควต้าและคนอื่นตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก น้ำเสียงของพวกเขาจึงไม่ได้หยาบกระด้างเหมือนก่อนหน้านี้อืม เห็นได้ชัดว่าเควต้าเคยถูกไล่ออกไปมาแล้วครั้งหนึ่ง “คุณลินตัน และคุณลอว์เรนซ์ เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ทำไมพวกขอทานเหล่านี้มายืนอยู่ด้านหน้าของโรงพยาบาลเรากันล่ะ? เฮอะ? ไม่ใช่ว่านั่นคือคนที่ฉันไล่ออกไปเพราะพวกเขาไม่สามารถจ่ายค่ารักษาได้หรอกหรือ? ทำไมพวกเขายังอยู่นี่กัน?”“โอ้ ดร.ควินเตโร่! ขอโทษด้วยครับ ผมจะทำให้พวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!”“เร็วหน่อยนะ พวกเรากำลังทำลายภาพลักษณ์ของโรงพยาบาลเรา ไปกันเถอะ มินนี่และลินดี้ วันนี้ฉันจะพาพวกหนูไปทานบางอย่างที่อร่อย ๆ กัน ฮี่ฮี่!”ดา.ควินเตโร่ พูดขณะที่เขาเดินนำคนงามตัวน้อยทั้งสองคนไปเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสองคนมองไปที่เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ด้วยความดูถูก“ฮี่ฮี่ ท