Share

บทที่ 182

“แม่ง!”

เจอรัลด์รู้สึกเหมือนเขากำลังจะปวดหัว

ผู้หญิงสองคนนี้เป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายที่สุดอย่างแท้จริงที่เจอรัลด์เคยพบมาตลอดชีวิตช่วงของเขา พวกเธอยิ่งกว่าซาเวียเสียอีก

เขาขอให้พวกเธอเห่าหอนเหมือนกับสุนัข และพวกเธอก็ทำโดยไม่ลังเลใจใด ๆ เลย

จริง ๆ แล้ว ทั้งดอว์นและไนล่าได้เสี่ยงทุกอย่างที่พวกเธอมี พวกเธอจะเกาะติดอยู่กับเจอรัลด์อย่างขยันขันแข็งไม่ว่าเจอรัลด์จะขอให้พวกเธอทำอะไรก็ตาม

มันช่างเป็นกลวิธีที่ได้ผลจริง ๆ

เจอรัลด์ถึงกับหมดคำพูด ณ ตอนนี้ เขาโบกมือไปว่า “ก็มาสิถ้าพวกคุณต้องการ!”

“คุณคลอฟอร์ดครับ!”

ในตอนนั้นเอง ไวย์แอตต์ตะโกนขึ้นมา เขายกมือทั้งสองข้างขึ้นและโก่งตัวลงเล็กน้อย จากนั้นก็เบียดฝูงชนออกมาและวิ่งไปทางเจอรัลด์

“คุณคลอฟอร์ด เมื่อครู่ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ผมผิดเอง โปรดยกโทษให้กับมารยาทที่แย่ ๆ ของผมด้วยนะครับ ผมไวย์แอตต์ ไลท์ พวกเราได้แนะนำตัวให้กันไปเมื่อสักครู่นี้”

ไวย์แอตต์จับมือทั้งสองข้างของเขาไว้กลางอากาศ ต้องการที่จะคบค้าสมาคมกันอย่างใกล้ชิดกับเขา ด้วยการจับมือกับเขา

คุณคลอฟอร์ดไม่ใช่ใครบางคนที่ไวย์แอตต์สามารถจะทำให้ขุ่นเคืองใจได้อย่างแท้จริง เขาจะสามารถทำลายไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status