LOGINShare
บทที่ 182
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 183
ไม่นาน เจอรัลด์ก็มาถึงมหาวิทยาลัยเขาตรงไปที่ห้องเรียนแผนกของตัวเองเมื่อเขามาถึงทางเข้าฝั่งตะวันตก เขาก็เห็นว่ามันแออัดไปด้วยผู้คนมีนักเรียนจำนวนมากจากภาควิชาต่าง ๆ และพวกเขาก็แทบจะปิดกั้นถนนเอาไว้เจอรัลด์เห็นฮาร์เปอร์และคนอื่น ๆ ยืนอยู่ในฝูงชนเหล่านั้น ดังนั้นเขาจึงเบียดทางของเขาเข้าไปในกลุ่มคนจากนั้นเขาถึงเห็นว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นเด็กสาวคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ทางเข้าฝั่งตะวันตก และถือป้ายไว้อย่างน่าสงสารเธอก้มหัวลงต่ำมากแต่เจอรัลด์จำเธอได้ตั้งแต่แรกเห็น เธอไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเลย์ลาข้าง ๆ เธอ มีแคสแซดร้า วิคเตอร์ และประธานของสหภาพนักศึกษา—วิตนีย์ในตอนนั้น เลย์ลาทำตัวเหมือนเป็นภาพพื้นหลัง เปิดโอกาสให้คนอื่น ๆ ได้ถ่ายรูปของพวกเขากับเธอ“เจอรัลด์ นายอยู่นี่แล้ว มันน่าผิดหวังมาก!”ฮาร์เปอร์ตบไหล่ของเจอรัลด์เบา ๆจากนั้นเขาก็พูดอย่าฉุนเฉียวขึ้นมาว่า “เลย์ลากำลังตกอยู่ในวิกฤติบางอย่างจริง แต่ตัวแทนชั้นเรียนล้ำเส้นไปแล้ว มันไม่เป็นไรถ้าพวกเขาอยากจะจัดแคมเปญระดมทุน แต่ทำไมพวกเขาต้องบังคับเลย์ลาให้ถือป้ายและยืนที่นี่ต่อหน้าทุกคนแบบนี้ด้วย?”เบนจามินพูดขึ้นมาบ้างว่า “ถ้าพวกเ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 184
“เจอรัลด์ นายรู้ไหมว่านายกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ตอนนี้? ฉันขอเตือนนายนะตอนนี้ ไสหัวไปให้พ้นเดี๋ยว มิฉะนั้น นายจะถูกไล่ออกแน่!” แคสแซนดร้าให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของเธอมากเธอเจ็บแค้นมากเมื่อได้ยินเจอรัลด์ประณามพวกเธอแบบนั้นวิคเตอร์ก็ยิ่งกว่านั้นอีก“นายมันก็แค่คนยากไร้ที่น่าสมเพชคนหนึ่ง อย่ารู้สึกเชื่อมั่นในตัวเองแค่เพราะนายถูกลอตเตอรี่หน่อยเลย นายกล้าดียังไงมาผลักฉัน!”จากนั้น วิคเตอร์คว้าผมเจอรัลด์และลากเขาตามไป จากนั้นเขาก็ตบหน้าเจอรัลด์อย่างจังวิคเตอร์เป็นผู้ชายที่อารมณ์ร้ายอย่างแน่นอน เขามาจากครอบครัวที่ร่ำรวย เขเมื่อไหร่กันที่เขาถูกปฏิบัติแบบนั้น?นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็ไม่ได้แข็งแรงเท่าที่เขาเคยเป็นเจอรัลด์รู้สึกค่อนข้างเจ็บ ที่ถูกเขาตบ“โปรดอย่าทำร้ายเขาอีกต่อไปเลย วิคเตอร์ ฉันขอร้องนายล่ะ อย่าตีเขา! ฉันไม่ต้องการเงินบริจาคนี้อีกต่อไปแล้ว ขอแค่อย่าตีเขาก็พอ!”เลย์ลาหวาดกลัวสุด ๆ จากนั้นเธอจึงรีบเข้าไปหาวิคเตอร์และคว้าเขาเอาไว้เพราะเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นก็เพราะเธอ“ไปให้พ้น! คนยากไร้ที่น่าสมเพชสองคนนี้! กล้าดียังไงมาแต่ต้องฉัน!”วิคเตอร์ตะคอกเสียงดังเขายั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 185
เจอรัลด์ไม่อยากจะอะไรกับคำพูดเยาะเย้ยและเหน็บแนมของพวกเธอเขาแค่หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและส่งข้อความหนึ่งให้แซคเท่านั้น บอกกับเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับวิคเตอร์และครอบครัวของเขาจากนั้น เขาก็ชักจูงเลย์ลากลับไปที่ชั้นเรียนฮาร์เปอร์รู้ว่าตอนนี้เจอรัลด์กำลังเผชิญกับปัญหาใหญ่ตระกูลไรท์เป็นครอบครัวที่มั่งคั่งแท้จริงพ่อของวิคเตอร์มีส่วนร่วมในธุรกิจระหว่างประเทศ และพวกเขาร่ำรวยจริงนอกจากนี้ พ่อของเขาเป็นคนท้องถิ่นในเมืองเมย์เบอร์รี่ ดังนั้น เขาจึงถือได้ว่าเป็นคนที่มีอำนาจและมีอิทธิพลคนหนึ่งที่นั่นแต่ฮาร์เปอร์และคนอื่น ๆ ก็ยังคงอยู่กับเจอรัลด์ โดยไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้น“เจอรัลด์ นายกำลังซ่อนอยู่ในห้องเรียนใช่ไหม? ผู้อำนวยการภาควิชาต้องการพบนาย!”ในตอนนั้นเอง วิตนีย์ก็เปิดประตูห้องเรียนที่เจอรัลด์อยู่ จากนั้นเธอก็ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าเขาและพูดเบา ๆ “เออจริงสิ นายคือฮาร์เปอร์ ใช่ไหม? ไปช่วยเก็บของให้เขาด้วยนะ ถ้าไม่ เขาก็ต้องทำมันด้วยตัวเองหลังจากที่เขากลับไปที่ชั้นเรียนในภายหลัง”เธอทำแบบนั้นเพียงเพราะเห็นแก่ที่เจอรัลด์เคยซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนมให้เธอมาก่อนดังนั้นวิตนีย์จึงเตือนเขา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 186
“ทำไมคุณต้องรีบร้อนขนาดนั้น? ผมยังไม่แม้แต่จะกรอกแบบฟอร์มให้เสร็จด้วยซ้ำ ผมจะรับสายเมื่อผมกรอกเสร็จ!”มีคนมากมายที่จะโทรหาเขา ตามปกติแล้ว เจอรัลด์จะรับสายทันทีแต่เขาไม่ต้องการทำแบบนั้น เมื่อได้เห็นว่าเจคอปรู้สึกกังวลเพียงใดเออจริงสิ เจอรัลด์เคยทานข้าวสองครั้งกับคุณเรนมาก่อน พวกเขารู้จักกันและกันเป็นอย่างดีพวกเขาไม่จำเป็นต้องมีมารยาทอะไรขนาดนั้นต่อกัน“ทำไมนายยังคงกรอกแบบฟอร์มอยู่? ไปรับโทรศัพท์สิ! ทำไมคุณเรนถึงโทรหานาย? รีบรับสายเร็วเข้า!”สายเรียกดับไปแล้วเพราะไม่มีใครกดรับสายเป็นเวลานาน ดังนั้นสายจึงวางไปทันทีเจคอปยิ้มเยาะ “เจอรัลด์ นายเป็นคนโง่จริง ๆ! นายสมควรได้รับมันสำหรับเป็นคน…”โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง“เร็ว! รีบรับโทรศัพท์!”คราวนี้ เจคอปรีบคว้าปากกาออกไปจากมือของเจอรัลด์ทันทีจากนั้นเขาช่วยเจอรัลด์กดรับสายและวางมันไว้ข้างหูของเขาอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้แม้แต่จะยื่นมือออกไปเพื่อรับโทรศัพท์จากเจคอปด้วยซ้ำ เขาแค่นั่งอยู่ที่นั่นแบบนั้น ในทางกลับกัน เจคอปโน้มตัวเข้าหาเจอรัลด์และช่วยเขาถือโทรศัพท์เอาไว้ในมือ โดยการถือมันไว้ใกล้หูของเจอรัลด์ และฉากนั้นก็ดูค่อนข้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 187
“คุณคลอฟอร์ด มันเป็นการเข้าใจผิด! มันไม่มีอะไรนอกจากเป็นความเข้าใจผิดกันครับ!”เจคอปวิตกกังวลอย่างมาก“ความเข้าใจผิดอะไรเหรอครับ? ตอนนี้ผมยังไม่แม้แต่จะเอาตัวรอดในเมืองเมย์เบอร์รี่ได้ด้วยซ้ำ ให้เขาออกจากมหาวิทยาลัยเร็ว ๆ เถอะ!”เจอรัลด์ต้องการจะเซ็นแบบฟอร์ม“คุณคลอฟอร์ดครับ ผมผิดเอง ผมผิดไปแล้วจริง ๆ จริง ๆ แล้ว ผมแค่สามารถลงโทษคุณสถานเบาได้สำหรับเรื่องนี้ แต่ผมฟังคนอื่นและต้องการจะขับไล่คุณออกจากมหาวิทยาลัย”ถ้าอธิการบดีรู้ว่าเขาต้องการไล่คุณคลอฟอร์ดแห่งเมย์เบอร์รี่ออกจากมหาวิทยาลัย เขาคงจะถูกทำให้ย่อยยับแน่แม้ว่าอธิการบดีจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็คงจะถูกทำให้ย่อยยับอย่างแน่นอนและถูกทำโทษอย่างหนักเนื่องจากเขาต้องการขับไล่คุณคลอฟอร์ด“ก็ได้ งั้นจะทำอย่างไรต่อไปกับเหตุการณ์นี้? แคสแซนดร้าได้ขอให้นักเรียนคนหนึ่งทำเรื่องเช่นนี้ในที่สาธารณะ แน่นอนว่ามันเป็นการทำร้ายการเห็นคุณค่าในตนเองของนักเรียนคนนั้นอย่างมาก!”เจอรัลด์ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบางอย่างตอนไหนเมื่อเขาจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้ เขาไม่ใช่คนขี้อายและขี้คลาดอย่างที่เขาเคยเป็นมาก่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 188
ในตอนนั้น แคสแซนดร้าได้ส่งข้อความหนึ่งไปยังบัญชีโซเชี่ยลมีเดียอันอื่นของเขา“ฉันโกรธมาก! ผู้ชายธรรมดา! ฉันอยากจะฆ่าตัวเองให้ตายไปซะ! ฉันควรทำยังไงดี?”แคสแซดร้าพูดไปอย่างงั้นจริง ๆ แล้ว เจอรัลด์ก็โกรธขึ้นมาเมื่อได้เห็นชื่อของแคสแซนดร้า“ถ้าคุณไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป งั้นก็ไปตายซะ! คุณจะทำอะไรได้อีกกันล่ะ?”เจอรัลด์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว“โอ้! คุณน่ารำคาญมาก! ฉันแค่อยากจะบอกคุณว่ามีบางอย่างที่ทำให้ฉันเศร้าใจ”เจอรัลด์น้ำท่วมปากเขาใช้โทนเสียงที่ค่อนข้างใจร้ายแต่แคสแซนดร้าใช้โทนเสียงที่อ่อนหวานเช่นนั้นกับเขาได้อย่าง ทำตัวเหมือนกับเด็กที่เอาแต่ใจคนหนึ่งเจอรัลด์ไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับข้อความของเธออย่างไร“ฮึ่ม! ฉันห่วงใยคุณเสมอ แต่คุณไม่เคยสนใจฉันเลย ฉันเศร้ามาก!”“แต่ฉันยังอยากจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณรู้อะไรไหมค่ะ ผู้ชายธรรมดา ฉันทำได้แค่ระบายความรู้สึกและพูดกับคุณได้อย่างเสรีเท่านั้น“วันนี้มีบางอย่างเกิดขึ้น คุณรู้เกี่ยวกับเรื่องแคมเปญระดมทุนสำหรับภาควิชาของฉันไหมค่ะ? เพียงเพราะไอ้งั่งยากจนที่น่าสมเพชคนหนึ่งจากชั้นเรียนของฉัน แคมเปญนี้จึงถูกทำลายลง ตอนนี้เลย์ลาก็ไม
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 189
ประตูรถถูกเปิดออกผู้หญิงสี่คนนั้นตกตะลึง‘อะไรเนี่ย?’‘รถหรูคันนี้เป็นของเจอรัลด์งั้นหรือ?’‘ไม่ใช่ว่าเขาคือคนยากจนจากภาควิชาของเราหรอกหรือ? เขาจะขับรถที่สวยงามและหรูหราเช่นนี้ได้อย่างไร?’พวกเธอหันไปมองเจอรัลด์ และการแสดงออกทางสีหน้าของพวกเธอเปลี่ยนไปอย่างมากรถคันนั้นแพงกว่ารถออดี้ของวิคเตอร์มาก พวกเธอเหยียดยิ้ม ‘แล้ววิคเตอร์ล่ะ? มันดีกว่ารถของวิคเตอร์อย่างมาก!’‘รถแลมบอร์กินีคันนี้ช่างเจ๋งอะไรอย่างงี้!”หัวหน้าของกลุ่มสาว ๆ หน้าซีด จากนั้นเธอจึงรีบวิ่งไปหาเจอรัลด์และพูดอย่างประหม่าว่า “เจอรัลด์ รถคันนี้เป็นของนายจริง ๆ ใช่ไหม? รถนี่ของนายใช่หรือเปล่า?”“ถ้าไม่ใช่ล่ะ มันเป็นของเธอหรือไง?”เจอรัลด์ดูเหมือนจะชินกับผู้หญิงประเภทนั้นและลักษณะทั่วไปของพวกเธอเสียแล้ว ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชา“อ่า? รถคันนี้เท่มากเหลือเกิน! มันราคาประมาณสองล้านดอลลาร์ใช่ไหม?”ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ ๆ รถ จากนั้นเธอก็ถูกครอบงำ ‘ดูรถหรูคันนี้สิ! ถ้าฉันสามารถนั่งในรถคันนี้ได้แม้แต่สักครั้ง ฉันคงจะมีความสุขมากจนแทบตาย!’ผู้หญิงสามคนที่เหลือก็รีบไปที่รถด้วยเหมือนกัน พวกเธอมองเจอรัลด์
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 190
“ฉันรู้จักเขา! เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันตอนมัธยมปลาย เป็นไรไปล่ะ เจอรัลด์? พวกเราไม่ได้เจอกันมาราว ๆ สามปีได้แล้วตอนนี้ นายลืมฉันไปแล้วเหรอ?ลิเลียนพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ แต่นอกจากความแปลกใจแล้ว เธอก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยการถากถางในขณะนั้น และเยาะเย้ยเจอรัลด์มันเป็นความรู้สึกแบบที่คน ๆ หนึ่งมีเมื่อในที่สุดเธอก็ได้รู้ว่าคน ๆ นั้นที่เธอคิดว่าหายไปนานแล้วจู่ ๆ ก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเธออีกครั้ง หลังจากหลายปีผ่านไป ไอ้งั่งที่เธอคิดว่าได้ตายจากไปนานแล้วจู่ ๆ ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ เธอรู้สึกเต็มไปด้วยความแปลกใจแบบนั้นในความเป็นจริง เมื่อมองไปที่ลิเลียนแบบนั้น เจอรัลด์ก็ตกตะลึงเหมือนกัน เขาถึงกับพูดไม่ออก...แน่นอน เขารู้ว่าลิเลียนคือใคร พวกเขาอยู่ชั้นเรียนเดียวกันตั้งแต่ปีที่สอง เมื่อพวกเขากำลังจะเข้าร่วมเรียนหลักสูตรต่าง ๆ ในชั้นปีที่สาม พวกเขาก็ถูกจัดให้อยู่ในชั้นเรียนเดียวกันอีกครั้งในขณะนั้น ลิเลียนดูเหมือนจะเป็นสมาชิกคณะกรรมการด้านศิลปะ เธอร้องเพลงและเต้นเก่งแต่อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษในความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนั้นผู้หญิงอย่างลิเลียนคงชอบเด็กผู้ชายที่ครอบครัวร่ำรวยและได้
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
