LOGINShare
บทที่ 1768
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1769
"แน่นอน มีผู้คนนับไม่ถ้วนพยายามค้นหาโลงศพของบรรพบุรุษแวมไพร์ตนแรกเพื่อที่จะได้ครอบครองไข่มุกแวมไพร์ที่อยู่ภายในนั้น…” ผู้เฒ่าฟลินท์ตอบพร้อมกับพยักหน้า “ไข่มุกแวมไพร์? คุณมาที่นี่เพื่อตามหาสิ่งนั้นใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม "ใช่แล้ว ไข่มุกแวมไพร์เป็นสิ่งที่จะทำให้ฉันได้ร่างใหม่!” ผู้เฒ่าฟลินท์อธิบาย เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็แค่พยักหน้า แม้ว่าสมบัติดังกล่าวจะฟังดูน่าสนใจ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก นั่นก็เพราะเขามาที่นี่เพียงแค่ช่วยเหลือผู้เฒ่าฟลินท์เท่านั้น แต่หลังจากตรวจสอบอย่างพิถีพิถันแล้ว เจอรัลด์ก็พูดขึ้นว่า “…ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรอันตราย เรามาเปิดโลงศพกันเถอะ!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็พยักหน้า เขาอยากที่จะได้ครอบครองไข่มุกแวมไพร์เป็นอย่างมาก เมื่อไม่เห็นว่าผู้เฒ่าฟลินท์คัดค้าน เจอรัลด์จึงหันไปมองจูโน่และโนริก่อนจะพูดว่า “พวกคุณสองคน อยู่อยู่ให้ห่างจากเราหน่อย! ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็หนีไปเลย เข้าใจไหม” แน่นอนว่าจูโน่และโนริเชื่อฟังแต่โดยดี พวกเธอเดินไปที่ปากทางเข้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยืนนิ่งไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน ขณะที่รอให้เจอรัลด์และอีกสองคนเริ่มเปิดโลงศพ...
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1770
แน่นอนว่าโนริ จูโน่ และเรย์ก็ตอบตกลงโดยไม่ต้องคิด ขณะที่พวกเขากำลังเก็บข้าวของอย่างรวดเร็วเพื่อเตรียมออกเดินทาง เรย์ก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นว่าผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงยืนอยู่ที่มุมเดิม แม้ว่าตอนนี้ร่างของเขาจะสั่นเทิ้มอย่างไม่มีเหตุผลก็ตาม... เมื่อพบถึงความผิดปกติเล็ก ๆ นี้ เรย์จึงตะโกนออกไปว่า “ผู้เฒ่าฟลินท์ พวกเรากำลังจะไปกันแล้ว!” แต่ทว่าวินาทีที่เขาพูดจบ ดวงตาของเรย์ก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เฒ่าฟลินท์หันกลับมาจ้องมองเขา ด้วยดวงตาสีแดงเลือด... เรย์ตะโกนออกไปด้วยความกลัวจนตัวสั่น “เอ่อ จ…เจอรัลด์? ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติกับผู้เฒ่าฟลินท์…!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันไปมองชายชราและแล้วก็พบว่าเขาต้องตกใจอย่างหนักเมื่อเห็นว่าสภาพของผู้เฒ่าฟลินท์ไม่ต่างไปจากเรย์ “…ผู้เฒ่าฟลินท์…? เป็นอะไรไหม?” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง คิ้วของเขาขมวดมุ่น แต่น่าเสียดาย นี่ไม่ใช่ผู้เฒ่าฟลินท์ที่พวกเขาเคยรู้จักอีกต่อไป แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะยังคงเดิม แต่ดวงตาสีแดงที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากปีศาจกระหายเลือด… “เจอรัลด์ ดูที่คอของเขาสิ! มีแสงอยู่ในนั้นด้วย!” เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1771
“…อย่าบอกนะ…ว่าคุณจำอะไรไม่ได้เลย?” เจอรัลด์ตอบ อีกฝ่ายส่ายหน้าด้วยความสับสนเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจำเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่ได้จริง ๆ “…งั้นบอกผมมาหน่อยสิ ทำไมคุณถึงได้กลืนไข่มุกแวมไพร์ลงคอไป?” เจอรัลด์ถาม ท้ายที่สุดหากชายชราไม่กลืนมันลงไป เขาคงไม่ตกอยู่ในสภาวะคลุ้มคลั่งแบบนั้น “เดี๋ยว… ว่าไงนะ? ฉัน… กลืนมันลงไป…?!” ผู้เฒ่าฟลินท์ตอบ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อในขณะที่เขาจ้องมองไปที่เจอรัลด์ “ก็ใช่น่ะสิ! หลังจากกลืนมันเข้าไป คุณก็เริ่มเสียสติและเริ่มโจมตีพวกเรา!” เจอรัลด์อธิบาย หลังจากได้ยินทุกสิ่งที่เกิดขึ้นจากเจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ก็อดไม่ได้ที่จะมองไข่มุกซึ่งยังอยู่บนพื้น ในขณะที่เขาพึมพำด้วยความงุนงง “…สิ่ง… สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้ไม่ใช่การที่นายมอบไข่มุกให้กับฉัน… ฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรแบบนั้นด้วย!” เมื่อมองไปที่ชายชรา เจอรัลด์ก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้โกหก สัญชาตญาณบอกกับเขาแบบนั้น เจอรัลด์จึงเลือกที่จะเชื่อคำพูดของผู้เฒ่าฟลินท์ แต่ทว่าหากผู้เฒ่าฟลินท์ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อย่างแท้จริงจนถึงกับเริ่มโจมตีพวกเขา นั่นหมายความว่าเป็นที่แน่นอนแล้วว่าไข่มุกแวมไพร์คือสาเห
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1772
เมื่อดวงตาแดงก่ำทั้งสองข้างเคลื่อนเข้ามาใกล้มากขึ้น มันก็เฉลยให้เห็นอย่างช้า ๆ ว่าดวงตาแดงก่ำทั้งสองข้างเป็นดวงตาของหมีขาวตัวใหญ่!แต่เพราะเจอรัลด์และพรรคพวกกำลังหลับสนิท จึงไม่มีใครรู้ว่าสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาอันตรายเพียงใด! แต่เมื่อมันมองดูคนทั้งห้าที่กำลังหลับไหลอยู่ที่ทางเข้าถ้ำแล้ว ก็ดูคล้ายว่าหมีตัวนั้นจะสนใจเรย์เป็นพิเศษ การกรนของเรย์ยิ่งดึงดูดความสนใจของหมีตัวนี้มากยิ่งขึ้น! มันค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปหาเรย์ หมีเริ่มเลียหน้าเขาอย่างรวดเร็ว! “…อีกห้านาที… พี่เจอรัลด์…? หิมะหยุดแล้วเหรอ…?” เรย์ผู้ง่วงนอนพึมพำขณะที่เริ่มสัมผัสเข้าที่ใบหน้าของหมี... วินาทีที่เขารู้สึกว่า 'เจอรัลด์' มีขนยาวผิดปกติเพียงใด เรย์ก็ตัวแข็งทื่อทันที นี่… นี่ไม่ใช่เจอรัลด์ใช่หรือเปล่า เมื่อลืมตาขึ้นมา เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็จ้องมองไปที่หมีอย่างหวาดหวั่นแล้ว พวกเขาไม่นึกเลยว่าจะมีสิ่งมีชีวิตอันตรายขนาดนี้มาอาศัยอยู่ในถ้ำได้! เมื่อเห็นว่าหมีอยู่ใกล้แค่ไหน พวกเขาทั้งหมดก็สามารถได้กลิ่นสาปของมันและรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ร่างกายของมันปล่อยออกมา…! เรย์เคลื่อนไหวช้า ๆ อย่างไม่รีบร้อน เขากลืนน้ำลายก่อ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1773
แน่นอนว่าเจอรัลด์ไม่มีทางปล่อยให้หมีได้โอกาสนั้น เขากลิ้งหลบเข้าไปอยู่ใต้ท้องหมีขาว จากนั้นเจอรัลด์ก็แทงมันเข้าที่ลำตัว! ขณะที่หมีคำรามเสียงดัง เจอรัลด์ก็รู้ว่าในที่สุดเขาก็สามารถสร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับหมีได้แล้ว! ถึงกระนั้น การแทงเพียงครั้งเดียวก็ยังไม่เพียงพอที่จะฆ่ามันได้ อันที่จริงมันกลับยิ่งทำให้หมีโกรธมากขึ้นไปอีก! ตอนนี้มันดูเหมือนจะคุ้มคลั่งแล้ว และหมีก็เริ่มโจมตีเจอรัลด์ด้วยทุกอย่างที่ทำได้! ถ้าไม่ใช่เพราะว่านี่เป็นสถานการณ์คาบเกี่ยวระหว่างความเป็นความตาย การเห็นเจอรัลด์และหมีกระโจนไปทั่วภูเขาก็นับว่าค่อนข้างน่าขบขันจริง ๆ แต่ไม่กล้าคิดเลยว่าหลังจากที่มันตระหนักได้ว่ามันไม่มีทางจะสู้เจอรัลด์ได้ ทันใดนั้นหมีก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่คนอื่น ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่แทน! เมื่อรู้ว่าหมีกำลังวิ่งไปหาเพื่อน ๆ ของเขา เจอรัลด์จึงตะโกนเตือนออกไปว่า “ระวัง! หมีกำลังไปแล้ว!" เมื่อเห็นหมีปรี่เข้ามา สมาชิกที่เหลือของเจอรัลด์ก็พยายามแยกย้ายกันออกจากต้นไม้ที่พวกเขาซ่อนตัวไว้อย่างรวดเร็ว! แต่ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว หมีก็ใช้ศีรษะพุ่งชนต้นไม้ทันที! แม้ว่าไม่มีใครถูกหมีโจมตีโดยตรง แต่ก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1774
จูโน่เชื่อใจเจอรัลด์เป็นอย่างมาก นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอไม่ต่อต้านคำแนะนำอันกล้าบ้าบิ่นของเจอรัลด์ ยิ่งไปกว่านั้น หากพวกเขากระโดดไปด้วยกัน อย่างน้อยพวกเขาก็ตายด้วยกัน… ถึงไม่จำเป็นต้องพูด แต่การเอาชีวิตรอดไปด้วยกันก็เป็นจุดมุ่งหมายหลักของจูโน่อยู่วันยันค่ำ หลังจากเตรียมตัวเสร็จแล้ว เจอรัลด์ก็มองไปที่จูโน่ก่อนจะถามว่า “พร้อมหรือยัง?” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพยักหน้าอย่างมั่นคงเพียงใด เจอรัลด์ก็กอดเธอแน่น… ก่อนที่ทั้งคู่จะดำดิ่งลึกเข้าไปในหุบเขา! พวกเขาตกลงสู่เบื้องล่างเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ทั้งคู่ก็ตกลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวพร้อมกับสาดกระเซ็นดังสนั่น! เป็นไปอย่างที่พวกเขาคาดการณ์ไว้ ด้านล่างมีแม่น้ำจริง ๆ และขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขาคิดถูก แม่น้ำช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้พวกเขายังมีชีวิตอยู่ เจอรัลด์ที่เอาแต่กอดจูโน่อยู่ตลอดนั่น ว่ายน้ำพาจูโน่เข้าไปที่ฝั่งอย่างรวดเร็ว... ตอนนี้พวกเขาเปียกโชกและเกือบจะแข็งตาย เนื่องจากน้ำในแม่น้ำประกอบไปด้วยหิมะที่เพิ่งละลายจากภูเขา ร่างกายของจูโน่สั่นเทิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเห็นเช่นนั้น เขาก็รู้ว่า
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1775
แน่นอนว่าจูโน่ไม่ได้ต่อต้านความคิดนั้น กลับกลายเป็นว่าเจอรัลด์จะต้องจัดการแปรรูปและแล่เนื้อหมาป่าด้วยตัวเอง เขาทำให้แน่ใจว่าจะสามารถถลกหนังหมาป่าได้อย่างเหมาะสม เนื่องจากขนหมาป่าสามารถขายได้ในราคาที่ค่อนข้างแพง เมื่อเสร็จสิ้นกระบวนการดังกล่าว เขาก็หั่นเนื้อหมาป่าเป็นชิ้น ๆ ทันที หลังจากล้างเนื้อที่ริมแม่น้ำ เจอรัลด์ก็เริ่มก่อไฟอีกครั้ง หลังจากนั้นเนื้อหมาป่าย่างก็ใกล้จะได้ที่… ทั้งคู่รู้ดีว่าพวกเขาไม่ควรเดินทางทั้งที่ท้องยังหิว ด้วยเหตุนี้ การรับประทานอาหารจนอิ่มจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เนื้อหมาป่าก็สุกดี และทั้งคู่ก็นั่งกินเนื้อหมาป่านั้นไปด้วยกัน เจอรัลด์ใช้ใบไม้ขนาดใหญ่ที่เขาพบเป็นจาน จากนั้นก็ฉีกเนื้อที่ปรุงสุกออกมาสองสามชิ้นก่อนจะส่งให้จูโน่ หลังจากจัดการให้ตัวเองบ้างแล้ว ทั้งคู่ก็นั่งใต้ต้นไม้เพื่อเพลิดเพลินกับมื้ออาหาร เมื่อกัดเข้าไปคำแรก เจอรัลด์ซึ่งไม่เคยชิมเนื้อหมาป่ามาก่อนเลยก็อดไม่ได้ที่จะอุทานว่า “พระเจ้า! เนื้อหมาป่านี่มันอร่อยมาก! ไม่เหมือนกับอะไรที่ผมเคยชิมมาก่อนเลย!” รสชาติของเนื้อค่อนข้างไปในทางดี แต่ถึงแม้ว่าจะไม่อร่อย เจอรัล
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1776
แวมไพร์พวกนั้นจ้องมองเจอรัลด์และจูโน่ตาไม่กะพริบ พวกมันส่งเสียงออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ทั้งสองตกเป็นเป้าหมายของแวมไพร์พวกนั้นไปแล้ว ในช่วงวินาทีถัดมา แวมไพร์สองสามตัวก็โจมตีพวกเขาสองคนทีละตัว พวกมันวิ่งเข้าหาพวกเขาทั้งสองทั้งแยกเขี้ยวและกวัดแกว่งกรงเล็บไปมา เจอรัลด์ดึงดาบแอสตราบิซออกมาอย่างเด็ดเดี่ยวและฟาดฟันออกไปอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าแวมไพร์ที่กรูกันเข้ามาหาพวกเขาก็ถูกดาบแอสตราบิซในมือของเจอรัลด์ฟันขาดเป็นสองท่อนทันที เลือดพุ่งกระจายออกไปทุกหนแห่ง เมื่อเห็นเหตุการณ์นั้น แวมไพร์ที่เหลือก็ล่าถอยไปทีละตัว ไม่มีใครกล้าก้าวออกมาข้างหน้า เมื่อสหายของพวกมันถูกผ่าครึ่ง พวกมันก็จะหนักได้ว่าดาบแอสตราบิซในมือของเจอรัลด์นั้นทรงพลังเพียงใด "เข้ามาสิ! ถ้าไม่กลัวตายก็เข้ามาได้เลย!” เจอรัลด์จ้องไปที่แวมไพร์อีกสามตัวที่เหลือตรงหน้าเขาแล้วพูดอย่างเย็นชา ดูเหมือนว่าแวมไพร์ทั้งสามจะเข้าใจในคำพูดของเจอรัลด์ พวกมันหันหลังกลับแล้วหนีไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดวิกฤติก็คลี่คลาย ดูเหมือนว่าแวมไพร์พวกนั้นจะปอดแหก พวกมันรีบวิ่งหนีไปหลังจากที่ถูกทำให้กลัวทันที “เอาล่ะ ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว เราควรรีบ
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
