เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1729
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1730
ในตอนนี้เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาได้แล้ว โนริจึงพอหายใจหายคอได้โล่งขึ้น... เจอรัลด์พยักหน้าตอบช้า ๆ และพบว่าเขาแทบไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัวเลยด้วยซ้ำ ถึงกระนั้น ขณะที่เขารู้สึกอ่อนแอเป็นอย่างมาก เจอรัลด์ก็สามารถบอกได้ว่าเขาได้พัฒนาขึ้นอีกระดับอย่างน่าประหลาดใจแล้ว! นั่นก็แปลว่าตอนนี้เขาอยู่ในระดับที่สี่ของอาณาจักรอวาตาร์... หากเป็นเช่นนั้น ทำไมเขาถึงได้รู้สึกอ่อนแอมากขนาดนี้ทั้งที่พัฒนาขึ้น? ช่างน่าสงสัยจริง ๆ… ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็พบว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับดาบแห่งอำนาจอย่างแน่นอน นั่นเพราะก่อนที่เขาจะหมดสติไป เขาพอจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า ไม่เพียงแต่พลังอันร้อนแรงของดาบไททันเท่านั้นที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา แต่พลังของเขาเองก็ยังถูกบางสิ่งบางอย่างดูดกลืนอย่างต่อเนื่องอีกด้วย แต่ไม่ว่าอย่างไร ดาบแห่งอำนาจก็ถือเป็นอาวุธที่ทรงพลังอย่างแท้จริง... จริง ๆ แล้วมันมีพลังมากกว่าดาบฟิชกัทเสียด้วยซ้ำ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เหตุใดร่างเงาจึงไม่อาจสู้กับเจอรัลด์ได้ทั้งที่เขาถือมันอยู่? สิ่งที่เจอรัลด์บอกได้ คงเป็นเพราะเขาไม่ใช่ผู้ถูกลิขิตไว้ ด้วยเหตุนี้ ร่างเงาจึงไม่สามารถสืบทอดและ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1731
“เรย์ นิกายวิญญาณคืออะไรกันแน่?” เจอรัลด์ถามอย่างสงสัยจากนั้นเรย์ก็เริ่มอธิบายอย่างละเอียดหลังจากฟังคำอธิบายแล้ว เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็เข้าใจได้ เห็นได้ชัดว่านิกายวิญญาณเป็นสถานที่ที่มีวิญญาณอาศัยอยู่ และเงาดำนั้นก็น่าจะเป็นสมาชิกของนิกายวิญญาณด้วยเช่นกัน“และฉันจะไปที่นั่นได้ยังไง?”หลังจากชะงักไปชั่วคราว เจอรัลด์ก็ถามอย่างกล้าหาญเรย์เบิกตากว้างและจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจที่ได้ยินเช่นนั้น เขาไม่คิดเลยว่าเจอรัลด์จะมีความคิดนี้นิกายวิญญาณ ไม่ใช่สถานที่ที่ใครอยากจะเข้าก็เข้าไปได้ มันอยู่ในอาณาเขตของอาณาจักรวิญญาณ สถานที่สำหรับวิญญาณที่โดดเดี่ยวและวิญญาณป่าที่ถูกปกครองโดยราชันย์วิญญาณ“พี่เจอรัลด์ นิกายวิญญาณไม่ใช่สถานที่ที่ดี อย่าไปที่นั่นเลยจะดีกว่า!”เรย์เตือนเจอรัลด์อย่างจริงจัง“ไม่ต้องกังวลไปหรอกเรย์ เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับนิกายวิญญาณ ฉันก็คิดว่าฉันควรไปที่นั่นและตรวจสอบอะไรสักหน่อย!” เจอรัลด์ตบไหล่เขาแล้วพูดเหตุใดคนจากนิกายวิญญาณจึงมาที่ เมืองเลือดมังกรและพยายามแย่งชิงดาบศักดิ์สิทธิ์โบราณไป ความลึกลับนี้ทำให้เจอรัลด์สับสนมาก แล้วเขาต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1732
เมื่อเข้าไปข้างใน เจอรัลด์ตระหนักได้ว่ามันเป็นคาสิโนขนาดใหญ่คาสิโนในนิกายวิญญาณแตกต่างไปจากคาสิโนในโลกมนุษย์“เรย์ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าพวกวิญญาณสัมผัสไม่ได้ถึงการมีอยู่ของฉันล่ะ”ทันใดนั้น เจอรัลด์ก็ค้นพบได้ถึงบางสิ่ง จึงเอ่ยถามกับเรย์เขารู้สึกได้ว่าเขาถูกมองผ่านไปอย่างสิ้นเชิง และวิญญาณที่อยู่รอบกายก็ไม่แม้แต่จะสังเกตเห็นเขาด้วยซ้ำ สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแปลกยิ่งกว่านั้นการที่วิญญาณบางตนทะลุผ่านร่างกายของเขาไปเลยด้วยซ้ำ“ก็เพราะคุณไม่ใช่วิญญาณจริง ๆ น่ะสิ พวกเขาถึงได้ไม่เห็นคุณ ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่ไม่อนุญาตให้มนุษย์เข้ามา!”เรย์อธิบายให้เจอรัลด์ฟังทันทีเมื่อเจอรัลด์ได้ยินเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ซึ่งนั่นก็หมายความว่าตอนนี้เขาเป็นมนุษย์ล่องหน“เจอรัลด์ ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว คุณจะสามารถใช้การล่องหนที่คุณมีอยู่ช่วยผมเล่นพนันเพื่อที่เราจะได้มีเงินมาซื้อของดี ๆ ได้หรือเปล่า”เรย์แนะนำเจอรัลด์“เอาน่าเรย์ ไม่มีปัญหา คอยดูฉันเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”เจอรัลด์ตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดให้มากความ นี่เป็นเรื่องที่ดีที่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาจะได้เปรียบ ต่อมา เรย์ได้ให้เจอรัลด์ยืนอยู่ในตำแหน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1733
"เดี๋ยว!"ก่อนที่เรย์จะก้าวไปอีกขั้น วิญญาณสองสามตนก็หยุดเขาไว้วิญญาณที่ยืนอยู่ตรงกลางเดินไปหาเรย์แล้วจ้องมองที่เขา “เล่นได้แล้วจะจากไปแบบนี้ไม่ได้”"ทำไมกัน? พวกนายไม่รู้จักวิธีเล่นเกมหรือไง? หรือว่าพวกนายไม่รู้จักแพ้กันแน่?”เรย์จ้องมองวิญญาณตอนนั้นอย่างเย็นชา เขาไม่คาดคิดว่าวิญญาณพวกนี้จะเหมือนกับมนุษย์ในโลกแห่งความเป็นจริง ที่ชอบเล่นสกปรกเพราะไม่รู้จักแพ้ ทั้งที่ตายไปแล้วเขาก็ยังคิดจะเล่นบทนักเลงอย่างนี้อยู่อีกหรือ สิ่งนี้ทำให้เรย์หงุดหงิดเป็นอย่างมาก"ฮะ! ฉันมีสองทางให้นายเลือก เล่นต่อไปจนกว่าจะหมดตัว หรือไม่ก็มอบทุกอย่างที่นายมีอยู่ในตอนนี้มาให้เราแล้วไสหัวไปซะ!”วิญญาณที่ยืนอยู่ตรงกลางเย้ยหยันและเตือนเรย์ด้วยสายตาคุกคามคล้ายว่าวิญญาณเหล่านั้นไม่คิดที่จะปล่อยเขาไปในเมื่อเรื่องไปเช่นนี้ เรย์จึงไม่คิดจะยอมอ่อนข้อให้“อย่างนั้นเหรอ? แล้วถ้าฉันไม่เลือกล่ะจะเป็นยังไง?”เรย์มองพวกเขาแล้วถามอีกครั้ง“ถ้าอย่างนั้น ก็อย่าหาว่าเราใจร้ายก็แล้วกัน!”วิญญาณที่อยู่ตรงกลางส่งเสียงร้องและส่งสัญญาณให้วิญญาณที่อยู่รอบตัวเขาหลังจากนั้น วิญญาณที่อยู่รอบ ๆ ก็พุ่งเข้าหาเรย์และเจอรัลด์
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1734
เจอรัลด์มองไปยังเจ้าของภัตตาคารด้วยความประหลาดใจก่อนจะเอ่ยถาม"แน่นอน!"เจ้าของร้านยิ้มแล้วตอบเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เจอรัลด์ก็มองไปที่เรย์ทันทีและเริ่มกังวล“เรย์ เป็นไปได้ไหมที่ฤทธิ์ของโอสถที่ฉันกินไปจะหมดลงแล้ว?”เจอรัลด์ถามเรย์ด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูเวลาเมื่อดูเวลาแล้ว ก็พบว่ายังไม่ครบกำหนดเวลาสิบสองชั่วโมง เขาเพิ่งเข้ามาอยู่ที่นี่ได้เพียงสองชั่วโมงเท่านั้นแต่ทำไมเจ้าของภัตตาคารคนนี้ถึงเห็นเขาได้? สิ่งนี้ทำให้เจอรัลด์รู้สึกฉงนใจ“นายท่าน ทำไมคุณถึงเห็นเขาได้?”เรย์ถามเจ้าของร้านด้วยความสงสัย“ฮ่า! ฮ่า! ก็เพราะว่าผมเป็นมนุษย์เหมือนกับคุณน่ะสิ!”เจ้าของร้านยิ้มและอธิบายในที่สุดเรย์และเจอรัลด์ก็เข้าใจสถานการณ์ได้“คุณเองก็เป็นครึ่งวิญญาณเหมือนกันเหรอ?”เรย์ถามด้วยความสงสัยเจ้าของภัตตาคารพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ ผมเป็นเช่นนั้น ต้องขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อการ์เรน เฮนรี่ เป็นเจ้าของภัตตาคารแห่งนี้ และผมมีหน้าที่รับผิดชอบในการต้อนรับผู้คนจากโลกแห่งความเป็นจริงที่มาที่นี่เป็นพิเศษ!”“ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณการ์เรน ผมชื่อเรย์ เลห์ตัน และนี่ค
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1735
“มุกวิญญาณ?”เจอรัลด์รู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินเช่นนั้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องเกี่ยวกับมุกวิญญาณ"อะไรกัน? พวกคุณไม่รู้เรื่องนี้หรอกเหรอ?”การ์เรนเห็นท่าทางงุนงงของเจอรัลด์ และถามด้วยความประหลาดใจเจอรัลด์และเรย์ส่ายหน้า“มุกวิญญาณเป็นสมบัติของนิกายวิญญาณ ว่ากันว่ามันสามารถเพิ่มระดับการบ่มเพาะได้หลายเท่าตัว นั่นเป็นสาเหตุที่ผู้บ่มเพาะวิญญาณหลายตนต้องการขโมยมัน พวกคุณไม่รู้เรื่องพวกนี้จริง ๆ น่ะหรือ?”การ์เรนจ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจในขณะที่เขาอธิบาย ใบหน้าบ่งบอกว่าเขาไม่เชื่อ“แล้วผมจะหามุกวิญญาณนั่นได้จากที่ไหน?”เจอรัลด์เอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมาเนื่องจากมุกวิญญาณมีค่ามาก มันจึงกระตุ้นความสนใจของเจอรัลด์ได้ไม่น้อย ตอนนี้เขานึกอยากจะได้มันขึ้นมาแล้ว“นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มุกวิญญาณอยู่ในมือของราชันย์วิญญาณ มันเป็นสมบัติของราชันย์วิญญาณ ดังนั้นจึงไม่ง่ายเลยที่จะได้รับมุกวิญญาณไป ผู้บ่มเพาะวิญญาณเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเขามากมาย!”การ์เรนอธิบายด้วยท่าทางสงสัยจากคำพูดของการ์เรน เพราะเขาจึงรู้ว่ามุกวิญญาณย่อมเป็นสิ่งที่พิเศษมาก นอกจากนี้ราชันย์วิญญาณที่เขากล่าวถึ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1736
หลังจากนั้นไม่นาน การ์เรนก็เดินออกมาพร้อมป้ายประจำตัวและยื่นให้เรย์โดยตรง“นี่มันอะไร?”เรย์ได้รับป้ายประจำตัว และถามด้วยความสงสัยทันที"นี่มัน..."“นี่เป็นป้ายประจำตัวของราชันย์วิญญาณใช่ไหม?”เจอรัลด์เปิดเผยชื่อแท็กในมือของเรย์โดยไม่รอให้การ์เรนต้องอธิบาย"ถูกต้อง มันเป็นป้ายประจำตัวของราชันย์วิญญาณและเป็นสิ่งที่อยู่บนร่างของวิญญาณด้วย ด้วยเหตุนี้ผู้ติดตามของคุณจะสามารถเข้าไปในนิกายวิญญาณได้โดยไม่มีค่าใช้จ่ายและและต่อให้ฤทธิ์ของยาจะหมดลงก็ไม่เป็นไรด้วย!”การ์เรนมองไปที่เรย์และเจอรัลด์ขณะที่เขาอธิบายเมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งเจอรัลด์และเรย์ก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก ไม่คาดคิดเลยว่าการ์เรนจะมีสิ่งนี้อยู่ในครอบครอง!“ขอบคุณนะเถ้าแก่เฮนรี่!”เรย์แสดงความขอบคุณต่อการ์เรนทันที“ไม่เป็นไรหรอก อีกไม่นานก็จะรุ่งสางแล้ว ทางเข้าหลักแห่งโลกแห่งวิญญาณกำลังจะปิดลง ผมก็ต้องเก็บของและออกไปจากที่นี่ด้วย!”จากนั้นการ์เรนจึงมองดูเวลา มันจะพบว่านี่เกือบจะเช้าแล้ว เพราะเอ่อเตือนทั้งเจอรัลด์และเรย์ทันที“อืม ก็ได้ เถ้าแก่เฮนรี่ เช่นนั้นเราขอตัวก่อน!”เจอรัลด์ยืนขึ้นและพูดกับการ์เรนด้วยหลังจาก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1737
พวกเขาทั้งสามเปิดประตูห้องจัดเลี้ยงแล้วเดินเข้าไปภายในทันทีที่จูโน่และรูธเข้าไปถึงที่นั่น ไม่นานหญิงสาวทั้งสองก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนในห้องจัดเรียงทุกคนได้“คุณซอร์นคนสวยมาแล้ว!”ทันใดนั้นน้ำเสียงตื่นเต้นของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากนั้นชายในชุดสูทสีน้ำเงินคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างรีบร้อน เขามายืนต่อหน้าเจอรัลด์และหญิงสาวสองคน“จูโน่ ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว ผมกำลังรอคุณอยู่เลย!”ชายในชุดสูทสีน้ำเงินยิ้มเต็มรูปขณะที่เขามองจูโน่และทักทายเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความยินดีอย่างแรงกล้าชายผู้นี้คือประธานรุ่นสมัยมหาวิทยาลัยของจูโน่ ซึ่งมีชื่อว่าแซนรี่ เควร์ก“ฮ่า! ฮ่า! ประธานรุ่น คุณพูดเกินไปแล้ว ถึงไม่มีฉัน งานเลี้ยงรุ่นก็คงไม่กร่อยลงหรอก”จูโน่ยิ้มบาง ๆ แล้วตอบกลับไปเมื่อได้เห็นแซนรี่อยู่ตรงหน้า ความคิดของจูโน่ที่รู้สึกว่าเขาน่ารำคาญก็กลับมาอีกครั้งที่สำคัญก็คือแซนรี่เรียกเธอว่าด้วยชื่อเสมอ และการได้ยินแบบนั้นมันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด นั่นก็เพราะเธอไม่ได้สนิทชิดเชื้ออะไรกับแซนรี่มากนัก และทั้งเขาก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรต่อกันด้วยแต่เนื่องจากที่นี่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย จ
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
