เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1610
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1611
ในกลางดึกคืนนั้น ภายในคฤหาสน์ลับในยานัม ขณะที่เจอรัลด์และครอบครัวของเขารับประทานอาหารพร้อมทั้งพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน แม้แต่โยเอล ซึ่งแม่ของเจอรัลด์ที่คอยสนับสนุนอยู่ก็พบว่าตัวเองยิ้มออกเพราะปลื้มปิติที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง นานมากแล้วจริง ๆ จากครั้งสุดท้ายที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแบบนี้... ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเท่าที่ควร ท้ายที่สุดแล้ว โยเอลผู้น่าสงสารก็ยังคงถูกควักลูกตาแถมลิ้นของเขาก็ขาด! ขาของพ่อแม่ใช้การไม่ได้แล้วด้วยเช่นกัน และสำหรับพี่สาวของเขา… เขานึกไม่ออกเลยว่าระหว่างที่เธอรอเขา เธอต้องประสบกับความทุกข์ทรมานมากมายเพียงใด… สำหรับเจอรัลด์แล้ว ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเขาไม่ได้พยายามปกป้องครอบครัวอย่างเต็มที่ เมื่อคิดแบบนั้น เขาจึงโทษตัวเองที่ทำให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมาน และความรู้สึกผิดทั้งหมดนั้นก็ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่มีความสุขเอาเสียเลย... ถ้าเพียงแต่เขาระมัดระวังมากกว่านี้อีกสักนิด โยเอลจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ และสามารถมีความสุขเหมือนคนทั่วไปอย่างแน่นอน…โยเอลได้พยายามอย่างแข็งขันที่จะปกป้องครอบครัวของเขา และผลที่ตามมาก็คือการที่เขาลงเอยด้วยสภาพเช่นนี
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1612
แม้ว่าเงานั้นจะรวดเร็วมาก แต่เจอรัลด์ก็ยังมองเห็นมันได้ผ่านหางตาของเขา… เมื่อตระหนักว่าพวกเขาไม่ได้อยู่กันเพียงลำพัง เจอรัลด์ก็รู้สึกว่าคนหรือสิ่งของที่เคลื่อนไหวอยู่นั้นไม่ได้มาดี เขาไม่อยากให้เจสสิก้าหรือพ่อแม่รับรู้การปรากฏตัวของร่างเงาดังกล่าว เพราะพวกเขาอาจกังวลหรือรู้สึกกลัว เจอรัลด์จึงรีบพูดว่า “ฉันว่าตอนนี้มันเริ่มจะดึกเกินไปสักหน่อยแล้วใช่ไหม เธอควรรีบไปพักผ่อนได้แล้ว!" “ฉันก็ว่างั้น… นายเองก็อย่าอยู่จนดึกเกินไปล่ะ เจอรัลด์!” เจสสิก้าตอบ ในขณะที่เธอยิ้มอย่างอบอุ่นก่อนจะกลับเข้าไปในคฤหาสน์ เมื่อเขาแน่ใจว่าเธอเข้าไปที่ด้านในแล้ว เจอรัลด์ก็กระโจนออกจากคฤหาสน์ทันที และมุ่งหน้าไปยังจุดที่เขาสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของเงาร่างนั้นครั้งสุดท้าย เมื่อมาถึงจุดนั้น เจอรัลด์ก็หยุดเคลื่อนไหว ก่อนที่เขาจะเปิดใช้ญาณทิพย์ของเขาเพื่อสแกนพื้นที่ทันที... หลังจากยืนนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเจอรัลด์ก็เงยหน้าขึ้นมองต้นไม้ที่อยู่รายล้อมเขา ก่อนจะตะโกนว่า “ออกมาได้แล้ว! ฉันรู้ว่านายอยู่แถวนี้!” เกือบจะในทันทีหลังจากนั้น เสียงใบไม้กรอบแกรบก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว ขณะที่เงาดังกล่าวจะพุ่งออกม
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1613
ในขณะเดียวกัน เสียงของถ้วยที่แตกเป็นชิ้น ๆ สามารถได้ยินภายในคฤหาสน์อันห่างไกลของเมืองซันนีวา… ผู้ที่กระทำการด้วยความโกรธเกรี้ยวคือ ซากิ แควนท็อค ผู้นำตระกูลแควนท็อค... แม้จะมีคนในตระกูลแควนท็อคอีกหลายคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ แต่พวกเขาทั้งหมดก็ได้แต่ก้มหน้าเงียบ ไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไร หรือไม่กล้าแม้แต่จะสบสายตากับซากิเขากลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธพวกเขาเข้า… “ไอ้สารเลวนั่น…! ฉันจะฉีกมันเป็นชิ้น ๆ เจอรัลด์ คลอฟอร์ด…!” ซากิคำรามด้วยโทสะ ความโกรธเกรี้ยวสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา การฆ่าล้างตระกูลควอเตอร์เมนในจาเอลตราทำให้ตระกูลของเขาปั่นป่วนเป็นอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าเจอรัลด์จะกล้าทำเรื่องแบบนี้จริง ๆ! “…พ่อ เราควรทำยังไงดี…?” ชอว์น แควนท็อค ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของซากิถามด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง ขณะที่เขาเดินไปหาซากิ "เอาอีกแล้วหรอ? ที่บอกว่าควรทำยังไงกันดีนี่หมายความว่ายังไง เราจะให้เจอรัลด์ได้ชดใช้ในสิ่งที่หมอนั่นทำอย่างแน่นอน!” ซากิตอบกลับ ดวงตาของเขามีประกายเย็นชา เมื่อดูจากสีหน้าท่าทางของเขาเพียงอย่างเดียว ก็เห็นได้ชัดว่าเขามีแผนการที่จะจัดการกับเจอรัลด์อยู่ในใจแล้ว... กลางดึกค
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1614
ยามาซอนเย้ยหยันต่อท่าทีสบาย ๆ ของเจอรัลด์ ก่อนที่จะโต้กลับไปว่า "แม้ว่าตระกูลแควนท็อคจะไม่มาไล่ล่านายด้วยตัวเอง หลังจากที่นายได้ทำลายตระกูลควอเตอร์เมนลง แต่เราจะเป็นคนทำแทนพวกเขาเอง! เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เรามาที่นี่ก็เพื่อจบชีวิตของนาย ล้างแค้นให้กับการที่นายทำลายล้างตระกูลควอเตอร์เมน!” น้ำเสียงของยามาซอนเยือกเย็น และออร่าอันเกรี้ยวกราดที่เขาปล่อยออกมาก็ให้ความรู้สึกกดดันไม่น้อย "…อะไรนะ? พวกคุณมาที่นี่เพื่อล้างแค้นผมกันแค่สามคนเท่านั้นเองนะเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างเหยียดหยาม ในขณะที่เขาสลับสายตาพินิจระหว่างทั้งสามคน “หนุ่มน้อย นายมันก็แค่ไอ้กระจอกคนหนึ่ง! พวกเราแค่สามคนก็สามารถจัดการปลิดชีพนายได้แล้ว!” ยามาซอนตอบโต้ด้วยเสียงหัวเราะ ก่อนที่นักฆ่าอย่างเขาจะเคลื่อนไหว! เวลาเพียงเสี้ยววินาทียามาซอนซึ่งอยู่ห่างออกไปพอสมควรก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเจอรัลด์! นี่คือพลังที่คนจากอาณาจักรแห่งนักปราชญ์พึงมี! ถึงอย่างนั้น เจอรัลด์ก็เข้าสู่อาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้วเช่นกัน ดังนั้นเขาย่อมไม่ถูกยามาซอนจับเอาได้ง่ายๆ อย่างนั้น ทว่าเขาก็รู้ว่าเขาต้องเบี่ยงเบนความสนใจของทั้งสามคนให้ออกห่างจากคฤหาสน์ก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1615
หลังจากกำจัดอีกสองคนออกไปแล้ว เจอรัลด์ก็เริ่มคิดถึงสิ่งที่ต้องทำต่อไป จากการเผชิญหน้าครั้งนี้เพียงครั้งเดียว เจอรัลด์ก็รู้ว่าเขาต้องมุ่งหน้าไปยังเมืองซันนีวาให้เร็วที่สุด เพื่อทำลายตระกูลแควนท็อคลงให้จงได้... หลังจากครุ่นคิดอีกเพียงเล็กน้อย เจอรัลด์ก็คว้าโทรศัพท์ออกมา และกดโทรออกไปยังหมายเลขของฮิวเบิร์ต ยังเกอร์ จากหน่วยมังกร... ไม่ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป เขาก็ยังต้องการให้ใครสักคนมาจัดการกับศพเหล่านี้ก่อน ฮิวเบิร์ตไม่ปฏิเสธคำขอของเจอรัลด์อย่างแน่นอน และประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา คนของฮิวเบิร์ตก็มานำศพไป... เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างไม่พอใจ เมื่อเช้าก่อนที่ยามาซอนและลูกน้องของเขาจะมา เขายังได้อยู่อย่างสงบสุขอยู่เลยแท้ ๆ… แต่ก็ยังดีที่ครอบครัวของเขายังปลอดภัย ดังนั้นในเรื่องร้ายก็ยังมีเรื่องดี ๆ อยู่ ตอนนี้ปัญหาถูกจัดการแล้ว เจอรัลด์จึงรีบกลับไปที่คฤหาสน์ทันที... ในตอนที่เจอรัลด์กลับมาถึงเขาก็ตระหนักได้ว่าสมาชิกในครอบครัวของเขาตื่นกันแล้ว เนื่องจากมีคนรับใช้ที่ได้รับมอบหมายงานที่จำเป็นทั้งหมดภายในคฤหาสน์อยู่แล้ว ทุกคนในครอบครัวของเขาจึงนั่งแกร่วอยู่ในห้องพ่อแม่ของเข
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1616
ประการแรกที่เขากลับไปที่นั่น ก็เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเจ้าเหนือหัวที่ชายในชุดดำได้กล่าวถึงก่อนหน้านี้... ประการที่สอง เขาต้องการซื้อยันต์วิชาลับบางอย่าง ยันต์วิชาลับมีอยู่ทั่วไปในจาเอลตรา แต่ปกติแล้วพวกมันล้วนมีราคาค่อนข้างแพง ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือสิ่งที่เจอรัลด์ต้องการนั้นหายากยิ่งขึ้นไปอีก... ก่อนหน้านี้เจอรัลด์เคยคิดที่จะศึกษาวิธีสร้างยันต์พวกนี้มาก่อน หากได้ทำเช่นนั้น น่าจะสร้างประโยชน์ให้เขาได้ไม่น้อย ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ตระหนักดีว่าการสร้างยันต์เป็นทักษะที่ยากจะเชี่ยวชาญเป็นอย่างมาก ด้วยเวลาหรือพลังงานที่แทบไม่มีเหลือสำหรับเรื่องนั้น เจอรัลด์จึงได้แค่วาดหวังไว้ก่อน แต่หลังจากบินไปได้ประมาณหนึ่งชั่วโมง เจอรัลด์ก็มาถึงจาเอลตราอย่างราบรื่น นี่ถือเป็นครั้งที่สองแล้ว ที่เขามาถึงที่นี่ เจอรัลด์คุ้นเคยกับที่นี่ดีต่างจากครั้งก่อน ในความเป็นจริง เขาสามารถรวบรวมทิศทางได้อย่างไม่ยากนัก และสามารถไปยังสถานที่ที่เขาต้องการภายในเมืองได้อย่างสะดวกสบาย ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาถึงคฤหาสน์ตระกูลซาห์นโดยใช้เวลาไม่นาน แน่นอน เขามาที่นี่เพื่อตามหาโนริ ซาห์น นั่นเอง โนริมีตระกูลซาห์
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1617
ด้วยเหตุนี้เจอรัลด์จึงรีบดันร่างของหญิงสาวเอาให้ห่างจากตัวเขา โนริก็เลยถามด้วยความประหลาดใจกลับไปว่า “คุณกลับมาทำไม เจอรัลด์? แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อนว่าคุณจะกลับมา?” “ฉันพยายามตามหาเธอแล้ว แต่ยามของเธอบอกฉันว่าเธอไม่อยู่! เพราะงั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อดูว่าตัวเองพอจะมีโชคได้เจอเธอบ้างหรือเปล่า!” เจอรัลด์อธิบาย เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริก็ดีใจ ท้ายที่สุด เธอก็คิดถึงเจอรัลด์อย่างสุดซึ้งนับตั้งแต่พวกเขาแยกจากกัน ตั้งแต่นั้นเธอก็รู้สึกเบื่อหน่ายเป็นต้นมา ให้ดูด้วยตาก็จะเห็นได้ว่าโนริสนิทสนมกับเจอรัลด์เพียงใด ชายหนุ่มในชุดขาวจึงกระฟัดกระเฟียดใส่พวกเขาอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะถามว่า “โนริ หมอนี่ใครกัน?” โนริหันกลับมามองชายในชุดขาวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เขาเป็นแฟนฉันไงล่ะ จอห์นนี่ เลเกอร์! เพราะอย่างนั้นนายเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะให้เขาจัดการนายซะ!” เจอรัลด์เองก็ได้แต่ขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินคำกล่าวอ้างของโนริ ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้คนอื่นเป็นเกราะกำบังมากเกินไป... “…ขอโทษทีนะ แต่ฉันไม่ใช่แฟนของเธอเสียหน่อย!” เจอรัลด์ปฏิเสธเพราะไม่อยากหาเหาใส่หัว เมื่อไ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1618
ในตอนนี้เขาหมายหัวเจอรัลด์เสียแล้ว จอห์นนี่ไม่แยแสคำถากถางของโนริอีกต่อไป แม้ว่าเจอรัลด์จะไม่ต้องการที่จะยุ่งเกี่ยวกับชายคนนี้มากนักในตอนแรก แต่หลังจากได้ยินคำขู่ของจอห์นนี่ เจอรัลด์จึงพบว่าในช่วงเวลานี้เป็นการดีที่จะได้สอนบทเรียนให้กับเด็กไม่รู้จักโต 'ดูเหมือนเขาจะหน้าหนา เหมือนพวกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา! เพราะเขาคงไม่ยอมถอยจนกว่าจะได้ทำตามใจ…’ “แน่ใจหรือว่าจะสู้กับฉันเพียงลำพัง?” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ขณะที่เขาหันไปจ้องจอห์นนี่ “เลิกพูดเรื่องไร้สาระและยอมรับคำท้าได้แล้ว! รู้ไว้ซะด้วย ถ้าฉันชนะนาย นายจะต้องคลานออกไปจากเอิร์ธ แคปปิตอล ตลอดทาง!” จอห์นนี่เย้ยหยัน ขณะที่เขาจ้องกลับไปที่เจอรัลด์ “ตกลง แล้วถ้านายแพ้?” เจอรัลด์ถาม ในขณะที่เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "ฮึ! อย่างกับว่าฉันจะพ่ายแพ้ให้กับคนอย่างนาย!” จอห์นนี่เยาะเย้ยอย่างมั่นใจ เขาคิดว่าเจอรัลด์ไม่คู่ควรกับเขา ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ให้เกียรติอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย “มันไม่ใช่คำตอบของคำถามที่ฉันถาม เอาเป็นว่าถ้านายเกิดแพ้ขึ้นมา นายจะต้องให้เงินฉันหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ตกลงหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามหลังจากครุ่นค
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
