Share

บทที่ 159

Author: โพธิ์สองหู
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56
สาว ๆ ในชุดบิกินีกำลังเล่นวอลเลย์บอลริมชายหาดขณะที่เจอรัลด์นอนลงข้างเก้าอี้ เขาเหนื่อยเกินไป และเขายังไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าเขากำลังมองไปที่ไหนกันแน่ แต่สาว ๆ ก็เข้าใจผิดไปกันแล้ว

พวกเธอคิดว่าเขากำลังจ้องมองพวกเธอด้วยความคิดทะลึ่งอยู่

ตอนแรก หญิงสาวเหล่านั้นคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ที่จะเผยเนื้อหนังเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ชายหนุ่มได้ดูเพราะพวกเขาก็มาที่นี่เพื่อสนุกสนานกัน แต่ผู้ชายคนนั้นจ้องมองพวกเธออย่างไม่พึงประสงค์เกินไปแล้ว และเขายังฝันกลางวันขณะที่กำลังดูพวกเธอด้วยซ้ำไป!

สาว ๆ คิดว่าพวกเธอรู้เป็นอย่างดีว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น และพวกเธอก็รู้สึกรังเกียจขึ้นมา

“ดูสิ! เขาน่ารังเกียจมาก และเขาก็ตื่นเต้นเมื่อได้มองดูพวกเรา!”

“เขาต้องกำลังมองคริสตัลแน่ วันนี้ชุดของเธอนั้นโป๊กว่าชุดปกติที่เธอมักจะใส่ แม้แต่ชายหนุ่มที่ร่ำรวยตรงนั้น ก็กำลังพยายามจะถ่ายรูปเธออยู่เลย เมื่อเขาได้ยินว่าเธอสนิทกันมากกับ โยเอล โฮลเดน อย่างไรก็ดี เขาก็ได้ถอยไปทันที!”

“ก็ว่างั้นแหละ ผู้ชายคนนั้นต้องอยากตายแน่ เขาอาจจะมีรูปทั้งหมดของเราในมือถือของเขาด้วยซ้ำนะ เขาจะเอามันกลับไปที่โรงแรมและช่วยตัวเองละมั้ง พระเจ้าช
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 160

    หญิงสาวทั้งหลายตรึงเขาไว้กับพื้นทรายชายหาด“อย่าบังอาจมาทำให้ฉันขุ่นเคืองใจ ไอ้บ้านนอกวิตถาร! นายเสร็จแน่ถ้าโยเอลมาถึงนี่!” คริสตันเย้ยหยันหญิงสาวคนหนึ่งยื่นเสื้อคลุมอาบน้ำให้คริสตันใส่ปิดไว้“พวกเธอ! มีข่าวใหญ่บางอย่าง ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังรุมผู้ชายคนหนึ่งอยู่ที่นั่น!”“ห๊ะ? เกิดอะไรขึ้น?”“เห็นได้ชัดว่าชายโรคจิตคนหนึ่งกำลังจ้องมองไปที่สาว ๆ ในชุดบิกินีที่กำลังเล่นวอลเลย์บอล พวกเธอไม่พอใจที่เขาจ้องมอง และพวกเขาก็ต่อสู้!”“ไปดูกันเถอะ!”ผู้คนต่างก็พากันมาอีกด้านหนึ่งของชายหาดหลังจากที่ได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นดิกสัน แอมเบอร์และเอเลน่าก็ได้ยินเรื่องนี้ท่ามกลางการย่างบาร์บีคิวและรีบเดินไปทันที“เอเลน่าและแอมเบอร์ ไปดูกันเถอะ ฉันอยากจะเห็นว่าเป็นพี่ชายคนไหนที่ถูกทำร่วงลงจริง ๆ”ในตอนแรกเอเลน่าไม่อยากจะติดตามพวกเขาไป แต่ถึงยังไงซะเธอก็อยากจะจากไปอยู่แล้ว เพื่อจะดูว่าเจอรัลด์กลับไปที่โรงแรมหรือหยัง เธอจึงพยักหน้าและตามพวกเขาไปเมื่อพวกเขามาถึงอีกด้านหนึ่งของชายหาด หญิงสาวสองสามคนกำลังนั่งบนตัวชายหนุ่ม ตรึงเขาไว้ในขณะที่เขาดิ้นรน ดิกสัน แอมเบอร์ และเอเลน่าตกตะลึง“เจอรัลด์เหรอ?”

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 161

    โยเอล โฮลเดน คือลูกชายของผู้ชายที่มั่งคั่งที่สุดในรัฐมณฑล เขายังเป็นผู้นำของหนุ่มสาวที่ร่ำรวยในย่านนี้ทั้งหมดด้วยไม่เพียงแค่เท่านั้น หญิงสาวมากมายก็ชอบเขา และต่างก็หวังว่าวันหนึ่งพวกเธอจะได้พบกับเขาอย่างสมบูรณ์แบบ โยเอลอาจจะตกหลุมรักความสวยของพวกเธอก็ได้ พวกเธอคิด แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นความฝันเนื่องจากว่า โยเอล โฮลเดน ไม่ใช่ใครบางคนที่พวกเธอจะสามารถเข้าใกล้ได้ง่าย ๆ เรือสำราญส่งเสียงแตรดังเมื่อเทียบท่าเรือประตูห้องโดยสารถูกเปิดออก และโยเอลก็เดินลงมาพร้อมกับผู้หญิงขนาบซ้ายและขวาของเขา เขาไม่ได้หน้าตาดีเท่าไหร่ และก็ไม่ได้สูงเลย ยังค่อนข้างอ้วนด้วยซ้ำไป แต่สาวสวยทั้งหลายก็ยังเอาแต่ตะโกนว่า “เขาเร่าร้อนจริง!” แอมเวอร์คือคนที่เสียงดังที่สุดในฝั่งของพวกเขา หวังว่าจะดึงความสนใจของโยเอลได้ดิกสัน ในทางตรงกันข้าม กลับจ้องมองเขาด้วยความอิจฉา เขาอยากจะเป็นเขาแทบตายและหวังว่าเขาจะกลายมาเป็นแบบนั้นในสักวันหนึ่งแม้ว่าเขาจะไม่สามารถกลายมาเป็นเหมือนเขาได้ แต่ได้กลายมาเป็นแบบเอเดนก็ไม่แย่เท่าไหร่ กับการเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของโยเอล และผู้ชายส่วนใหญ่ก็คงจะปันความประสงค์ของดิกสันด้วยเช่นกั

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 162

    “ดิกสัน เจอรัลด์ยอดเยี่ยมขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?” แอมเบอร์ตกตะลึง“ฉันเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้เมื่อไม่นานมานี้ ว่าเขามีศักยภาพอย่างมาก มาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ดู ครอบครัวของโฮลเดนสามารถกลายมาประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้ก็ต้องขอบคุณพี่สาวของเจอรัลด์!” ดิกสันกอดอกขณะที่อธิบายให้ทุกคนฟัง“ให้ตายสิ! มันหมายความว่าพวกเราจะได้เห็นว่าเจอรัลด์คนนี้คือใครใช่ไหม?” แอมเบอร์ตื่นเต้นอย่างแรงในเวลาเดียวกัน โยเอลมองไปที่เอเดน “เอเดน เจอรัลด์อยู่ไหนล่ะ?” เขาถาม โยเอลเคยเรียกเอเดนโดยชื่อเต็มของเขา แต่นับตั้งแต่ที่เขารู้ว่าเขาและเจอรัลด์คือเพื่อนที่ดีที่สุด ตอนนี้เขาจึงพูดกับเขาด้วยชื่อจริงของเขา อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะเอ่ยชื่อของเขาว่าอย่างไร ก็ยังคงมีช่องว่างใหญ่ระหว่างพวกเขาอยู่ดี“เขามาถึงนี่นานแล้วนะ แต่เขาอาจจะเพิ่งออกไป!” เอเดนกำลังมองไปรอบ ๆ เพื่อหาเจอรัลด์“โยเอล พวกเราควรไปตามหาเขาที่โรงแรมไหม? เราไม่ควรปล่อยให้เขารอเพราะเขาเป็นถึงแขกคนสำคัญเช่นนี้” คริสตัลตอบขณะที่เธอสะกิดแขนของโยเอลคริสตัลหน้าแดงไปหมดแล้ว ตอนแรก เธอคิดว่าโยเอลคือทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ามีคนอื่นที่ยั

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 163

    “ว่าไงนะ? เขาคือคุณคลอฟอร์ดงั้นหรือ?!”เมื่อได้ยินคำพูดของเอเดน ฝูงชนก็มองไปยังทิศทางของพวกเขาด้วยความตกตะลึงดวงตาของดิกสันเบิกกว้างขึ้นด้วยความไม่เชื่อขณะที่กรามของแอมเบอร์อ้าค้างลง“เฮ้เพื่อน คุณคือน้องชายอุปถัมภ์ของผม เจอรัลด์ คลอฟอร์ดใช่ไหม?” โยเอลถามอย่างร้อนใจ เขาไม่เคยคิดว่าเจอรัลด์จะปรากฏตัวเช่นนี้“ใช่ ผมเอง!” เจอรัลด์ตอบขณะที่พยายามจะลุกขึ้น เขาเปล่งเสียงไม่พอใจและหายใจ ร่างกายของเขารู้สึกชาจากการทนรับน้ำหนักของสาวสวยสองสามคนนั้นที่นั่งอยู่บนตัวเขา“ใครก็ได้ ช่วยให้ผมลุกขึ้นหน่อย!”“ตายจริง! คุณคลอฟอร์ดค่ะ คุณคลอฟอร์ด!”หญิงสาวเหล่านั้นที่กำลังยืนอยู่ใกล้กับเจอรัลด์มากที่สุดต่างก็ตกตะลึง เสียงกรี๊ดร้องของพวกเธอดังมากจนกลบเสียงของเจอรัลด์ เอเลน่ารู้สึกกลัวและแทบช็อกกับสิ่งที่เธอได้เห็น แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอยังคงรีบเข้าไปช่วยเจอรัลด์ให้ลุกขึ้นยืนครั้งที่แล้ว เอเลน่าได้ทำให้คุณคลอฟอร์ดขุ่นเคืองใจ แต่คุณคลอฟอร์ดก็ไม่ได้รุนแรงกับเธอมากเกินไปก็เพราะพ่อของเธอแต่อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะร้ายแรงมาก เอเลน่าไม่แน่ใจว่าคุณคลอฟอร์ดจะโกรธกับเรื่องนี้แค่ไหน เธอยื

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 164

    เอาจริง ๆ เจอรัลด์รู้สึกพอกันทีกับหญิงสาวเหล่านี้ ต้องไม่ปล่อยให้พวกเธอลอยนวลแน่!“มันง่ายมาก เพื่อเป็นการลงโทษ ให้สาว ๆ แข่งวอลเลย์บอลกับเราสักแมชละกัน แต่ต้องใส่ชุดบิกินีนะ!” เจอรัลด์พูดตรง ๆ “อะไรนะคะ? ง่ายอย่างงั้นเลยเหรอ?” คริสตัลตอบรับด้วยความดีใจคริสตัลเริ่มคิดมาก “บางทีคุณคลอฟอร์ดคงสงสารฉันและเริ่มที่จะญาติดีกันหรือเปล่า? ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันยังตกใจอยู่ ผู้ชายคนไหนบ้างจะไม่หลงเสน่ห์ฉันล่ะ?”“และแน่นอน พวกคุณทั้งหมดคงจะไม่ได้เล่นกันที่นี่! แต่จะเป็นที่ถนนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในเมืองรีวิงตันนี้!” เจอรัลด์ตอบในใจของคริสตัลว่างเปล่า กับการช็อกอย่างแรง เธอกรี๊ดออกมาอย่างดัง นั่นช่างน่าอับอายจริง!“ฮึ่ม พวกเธอควรขอบคุณคุณคลอฟอร์ดสำหรับการลงโทษนี้! เอาล่ะ ตอนนี้ก็เริ่มมือแล้ว และหลายคนก็ไปกันแล้ว ค่อยพบกันเที่ยงวันของพรุ่งนี้ในย่านที่พลุกพล่านที่สุดของเมืองรีวิงตันละกัน ผมจะจัดการแข่งขันวอลเลย์บอลขึ้น!” โยเอลประกาศก่อนจะสะกิดเจอรัลด์ พร้อมทำท่าเชิญชวนให้เขาขึ้นเรือสำราญเช่นกัน“คุณคลอฟอร์ด ฉันรักคุณ! บ้าจริง!” หญิงสาวไม่กี่คนกรี๊ดร้อง ไขว่คว้าลอนผมของเจอรัลด์ขณะที่เขา

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 165

    เจอรัลด์สนใจในเม้าน์เทนท็อปวิลล่า ดังนั้นเขาจึงต้องการให้โยเอลอธิบายเกี่ยวกับมันอย่างละเอียด“ฮี่ฮี่ น้องชาย ผมควรจะพูดเรื่องนี้ยังไงดี…” โยเอลหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เขาจะพูดต่อว่า “เม้าน์เทนท็อปวิลล่าไม่ได้เป็นเพียงแค่พื้นที่อยู่อาศัยอีกต่อไป จริง ๆ แล้วมันแสดงถึงสถานะที่มีเกียรติของสถานที่ต่าง ๆ ตามชื่อของมัน วิลล่าแห่งนี้ตั้งอยู่บนจุดสูงสุดของยอดเขาที่เต็มไปด้วยก้อนเมฆของเมืองเมย์เบอร์รี่ พื้นที่โดยรอบก็ถูกทำให้เป็นอสังหาริมทรัพย์แล้ว ราวกับการที่ได้นั่งอยู่เหนือก้อนเมฆด้วยตัวเอง คุณก็สามารถเพลิดเพลินไปกับวิวของภูเขาและแม่น้ำต่าง ๆ ในมุมสูงของเมืองเมย์เบอร์รี่ได้!”หัวใจของโยเอลปรารถนาถึงวิลล่าแห่งนี้มากมันจะสมบูรณ์แบบเหมือนกับที่โยเอลได้บรรยายไว้หรือเปล่า?เจอรัลด์ถามขึ้นว่า “เท่าที่ได้ฟัง อสังหาริมทรัพย์แห่งนี้ต้องค่อนข้างแพงมากแน่ ใช่ไหม?”เจอรัลด์แน่วแน่มากที่จะซื้อบ้านสักหลังในครั้งนี้ เขาตัดสินใจที่จะใช้จ่ายสองสามแสนดอลลาร์เพื่อซื้อวิลล่านี้ ทำให้มันสะดวกมากขึ้นในการเก็บรถของเขาและสิ่งต่าง ๆ การค้นหาบ้านใหม่ของเขาทำให้เขาต้องถามถึงราคาของเม้าน์เทนท็อปวิลล่า“ว่าไงนะ?!” โยเ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 166

    “ให้ตายสิ! ยังคงเล่นอินเตอร์เน็ตงั้นเหรอ? เจอรัลด์ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่านายต้องไปพักร้อนมาแน่เมื่อสองวันก่อน หรือนายไปเมืองแห่งความสุขมาหรือเปล่า? นายไม่ได้อ่านข่าวในกรุ๊ปแชทของชั้นเรียนเราเหรอ?”เบนจามินถามอย่างตื่นเต้นก่อนหน้านี้ เจอรัลด์เพียงบอกพวกเขาว่าเขากำลังจะออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนคนหนึ่งแต่เขาไม่ได้บอกพวกเขาอย่างแน่ชัดว่าเขาจะทำอะไรดังนั้น เบนจามินและฮาร์เปอร์เลยไม่รู้ว่าเจอรัลด์เป็นอย่างไรบ้างในช่วงตลอดสองวันที่ผ่านมานี้สำหรับเมืองแห่งความสุขที่เบนจามินเพิ่งเอ่ยถึงนั้น เจอรัลด์เคยไปที่นั่นจริง ๆ พวกมันก็เหมือนกันหมด ต่างก็สวยงามกันมาก!ตอนนี้ เจอรัลด์ยิ้มก่อนจะพูดว่า “เมืองแห่งความสุขอะไรที่นายกำลังพูดถึง? ไหนบอกฉันมาสิ เกิดอะไรขึ้นในชั้นเรียนของเรา?”“ก็ก่อนนายจากไป ฟาซิลิตี้เข้าร่วมการแข่งขันยอดนิยมสำหรับผู้ประกาศข่าวไม่ใช่เหรอ? สุดท้ายแล้ว ฟาซิลิตี้ก็ชนะการแข่งขันโดยตรงและกลายมาเป็นผู้ประกาศข่าวระดับต้น ๆ อย่างสมบูรณ์ ผู้ประกาศข่าวในเมืองเดียวกันของแพลตฟอร์มการถ่ายทอดสด วันนั้น ฟาซิลิตี้ได้รับรางวัลไปมากกว่าสามหมื่นดอลลาร์แหนะ! บ้าจริงเชียว!”เบนจามินรู้สึกอิจฉาแ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 167

    “เจอรัลด์ นายก็อยู่นี่ด้วยเหรอ? นายรู้ว่าจะมาได้อย่างไรเมื่อพวกเราจะออกไปทานมื้อเย็นกันแต่ทำไมนายไม่อยู่ที่นั่นตอนที่พวกเราทั้งหมดจากชั้นเรียนกำลังบันทึกการสัมภาษณ์สำหรับฟาซิลิตี้ล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณลักษณะต่าง ๆ ของคนที่น่าสมเพชคนหนึ่งคงจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง!”หญิงสาวคนหนึ่งที่สนิทกันมากกับฟาซิล้ตี้อดไม่ได้ที่จะดุว่าเขาหญิงสาวหลายคนค่อย ๆ เปลี่ยนมุมมองของพวกเธอที่มีต่อเจอรัลด์ พวกเธอยังยิ้มอ่อน ๆ ให้เจอรัลด์เมื่อพวกเธอเห็นเขาตอนนี้ด้วยซ้ำไปนี่ควรจะอธิบายอย่างไรดี?นานมาแล้ว จู่ ๆ เจอรัลด์ก็ร่ำรวยขึ้นมา เขาร่ำรวยมากเขาได้ดึงดูดความชื่นชอบของสาว ๆ มากมายจริง ๆ ในเวลานี้พวกเธอรู้สึกว่ามันคงจะดีมากถ้าพวกเธอสามารถได้คบกันกับเจอรัลด์ พวกเธอคงจะสามารถซื้อกระเป๋าสวย ๆ ได้จริง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจอรัลด์คนนี้ก็ค่อนข้างเป็นคนหล่อแต่อย่างไรก็ตาม ฟาซิลิตี้ก็ประสบความสำเร็จไปแล้วเธอกลายมาเป็นคนดังออนไลน์ที่สามารถทำเงินได้มากมายสิ่งนี้ทำให้สาว ๆ ทั้งหมดที่อยู่ในชั้นเรียนของเธอได้รับการกระตุ้นอย่างมาก ดังนั้น แล้วถ้าเป็นเด็กผู้หญิงล่ะ? พวกเธอรู้สึกว่าตราบใดที่ผู้หญิงคนหนึ่งเต็มใจท

Latest chapter

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1786

    พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1785

    เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1784

    ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1783

    ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1782

    “เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1781

    “หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1780

    ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1779

    "สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1778

    เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ

DMCA.com Protection Status