เดิมทีพวกเขาวางแผนที่จะฝังมันไว้ แต่ซากศพของมังกรทำให้เกิดโรคระบาดในขณะนั้นผู้คนมากมายตายจากโรคระบาดและในขณะที่พระราชาไม่รู้เลยว่าจะทำอย่างไรดี ขอทานชราก็ถูกกล่าวถึงอีกครั้งดูเหมือนราวกับว่าในท้ายที่สุดขอทานชราก็กลับมาในอีกสามปีต่อมาอย่างไรก็ดี เมื่อขอทานชรากลับมาในคราวนี้ เขาไม่ได้ดูเหมือนขอทานแก่อีกต่อไปแล้ว แต่แทนที่ เขาแต่งกายอย่างเป็นทางการมากขอทานชราบอกพระราชาว่า เขาเพียงแกล้งทำเป็นขอทานชราในตอนนั้นเท่านั้น เพื่อที่เขาจะได้ทำเรื่องต่าง ๆ ให้สำเร็จได้อย่างง่ายดาย แต่เขาไม่ใช่ขอทานจริง ๆ ตามปกติแล้วพระราชาจึงตื่นเต้นดีใจมากเมื่อเขาได้ยินแบบนี้ และเขาก็มอบการปฏิบัติที่ดีที่สุด และหรูหรามากที่สุดให้แก่เขาจากนั้นพระราชาก็ถามเขาว่า เขาควรจะจัดการกับซากศพของมังกรอย่างไร ขอทานชราเสนอว่าซากศพของมังกรควรถูกเผาทันที โดยไม่ชักช้าใด ๆ ต่อไปภาพจิตรกรรมฝาผนังระบุว่าขอทานชรามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม เขารักษาผู้คนที่ติดโรคระบาดในขณะนั้น และเขายังรักษาเจ้าชายคนหนึ่งที่ติดเชื้อเพราะโรคระบาดอีกด้วยแต่เขายังเอ่ยถึงเงื่อนไขหนึ่งเช่นกันเขาต้องการจะไปชมดูภายในพระราชวังใต้ดิน
อนาคอนด้าพยักหน้าอีกครั้งถ้าสิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นต่อหน้าเขา เจอรัลด์จะไม่มีทางเชื่อเลยว่านี่คือเรื่องจริง! อนาคอนด้าตัวนี้ยังแก่กว่าบรรพบุรุษของเขาอีกด้วยซ้ำ! “ทำไมนายถึงไม่ฆ่าฉันล่ะ? ขอทานชราพานายเข้ามาในพระราชวังใต้ดินในตอนนั้น ดังนั้นเขาก็คงต้องการให้นายคุ้มกันสุสานโบราณแห่งนี้ นายจะต้องฆ่าใครก็ตามที่บุกเข้ามาในสุสานโบราณแห่งนี้ใช่ไหม?” เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัยอนาคอนด้าส่งเสียงฟ่อ ขณะที่มันถ่มน้ำลายและชี้ไปยังภาพจิตรกรรมฝาผนังจากก่อนหน้านี้หลังจากนั้น อนาคอนด้าก็หันหลังกลับ ขณะที่มันเหลือบมองไปที่โลงศพนิรันดร์ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่อนาคอนด้าถ่มน้ำลายใส่คือภาพที่ขอทานชรามาพักอยู่ในพระราชวังใต้ดินเป็นเวลาสิบวันหลังจากการนำอนาคอนด้าเข้ามา และอนาคอนด้าก็กำลังชี้ไปที่โลงศพนิรันดร์ในเวลานี้ดูเหมือนราวกับว่าเวลาสิบวันที่ขอทานชราได้มาใช้เวลาอยู่ในพระราชวังใต้ดินนั้นเกี่ยวข้องกับโลงศพนิรันดร์ไม่มีเบาะแสอื่นใดบนภาพจิตรกรรมฝาผนัง และมันดูเหมือนราวกับว่าอนาคอนด้ากำลังบอกเขาว่าคำตอบอยู่ภายในโลงศพนิรันดร์“นายต้องการให้ฉันเปิดโลงศพใช่ไหม?” เจอรัลด์ถามคร่าว ๆอนาคอนด้าพยัก
อนาคอนด้าส่ายหัวอีกครั้ง“นั่นหมายความว่ายังไงกัน? สหพันธ์ดวงอาทิตย์คืออะไรกันแน่?” เจอรัลด์เหงื่อออกมากมายอยู่แล้วในเวลานี้ โดยเฉพาะตั้งแต่ที่เขาเห็นใครบางคนที่ดูเหมือนเขา กำลังนอนอยู่ด้านในโลงศพนิรันดร์ในขณะนี้เป็นไปได้ไหมว่ามีสิ่งที่เรียกว่าการกลับชาติมาเกิดเช่นนี้? ทุกอย่างเต็มไปด้วยความสงสัยนอกจากนี้ ดูเหมือนราวกับว่าชายผู้ลึกลับที่นำเขามาที่นี่อาจรู้เรื่องทุกอย่างก็ได้ ถ้างั้น แต่ เขาเป็นใครล่ะ? เจอรัลด์รู้สึกเต็มไปด้วยความสงสัย และเขาก็หยิบจี้หยกกลมขึ้นมาขณะที่เขามองไปที่มันมีลายเส้นที่ซับซ้อนหลายเส้นถูกวาดลงบนนั้นเจอรัลด์ไม่รู้ว่าเขากำลังเกิดภาพหลอนหรือมันเป็นแค่ภาพลวงตาหรือไม่ แต่เขารู้สึกราวกับว่าเขาเห็นลายเส้นเหล่านั้นเคลื่อนไหวขณะนั้นเอง เจอรัลด์ก็จ้องมองไปที่ลายเส้นเหล่านั้นอย่างตั้งใจมากขึ้น และมันก็ดูเหมือนราวกับว่าลวดลายนั้นกำลังเคลื่อนไหวรวดเร็วขึ้นนี่ทำให้เจอรัลด์รู้สึกเวียนหัว และเขาก็รู้สึกตาลายมากในเวลานี้เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าทุกอย่างกลายเป็นดำมืดตรงหน้าเขา ขณะที่เขาหมดสติลงแต่เจอรัลด์ยังคงมีสติอยู่เขารู้สึกได้ว่า
มีความทรงจำเพิ่มเติมในใจของเจอรัลด์ มันคือความทรงจำที่ไม่ได้เป็นของเขามีข้อมูลมากมายเกินไปในใจของเขาเขามีทักษะการต่อสู้และกำลังมากมายเกินไป มันมากเกินไปแล้ว! มันรู้สึกราวกับว่าเจอรัลด์เชี่ยวชาญทักษะและความสามารถทั้งหมดเหล่านี้อย่างละเอียดถี่ถ้วนอยู่แล้ว นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเทคนิคการหายใจเมื่อเจอรัลด์หายใจตอนนี้ เขารู้สึกราวกับว่าเขาสามารถใช้เทคนิคนี้โดยอัตโนมัติได้ในทันทีเจอรัลด์รู้สึกกังขายิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนราวกับว่ามีความทรงจำเพิ่มเติมมากมายในใจของเขา แต่ความทรงจำเหล่านี้ก็ดูเหมือนไม่ชัดเจนเท่าไหร่ไม่ว่าเจอรัลด์จะคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่ก็ตาม แต่เขาก็จำอะไรไม่ได้เลยทั้งนั้นนี่เป็นเพราะจี้หยกนั้นหรือเปล่า? นั่นไม่ใช่ทั้งหมดเจอรัลด์ยังค้นพบว่าพละกำลังและรูปร่างของเขาดูเหมือนจะดีขึ้นอย่างมากเช่นกันเขากางฝ่ามือออกเพื่อจะใช้กำลังภายใน การพุ่งของอุณหภูมิความร้อนและพลังงานถูกปล่อยออกมาผ่านฝ่ามือของเขา“กำลังภายในและร่างกายภายนอก! ขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่!” เจอรัลด์ดีใจเหลือล้นนอกจากนี้ กำลังภายในและเทคนิคการหายใจของเขากำลังพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วจนน่าทึ่
ภูเขาวาฮิล รูปปั้นที่พังทลายของผู้หญิงชุดขาว และการทำนายของรูปวาดดวงอาทิตย์ เขานึกถึงผู้หญิงชุดขาวที่ปรากฏตัวขึ้นเมื่อเขาเสียชีวิตผู้หญิงชุดขาวอีกแล้วเหรอ?พวกเธอทั้งคู่อาจคือคนเดียวกันหรือเปล่า? ‘เรื่องนี้ดูเหมือนจะเริ่มยากลำบากมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันจะต้องกลับไปดูว่าฉันสามารถหาคำตอบบางอย่างจากรูปวาดดวงอาทิตย์ได้หรือไม่!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองในเวลานี้ เจอรัลด์ปิดโลงศพอีกครั้งในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็จัดเตรียมรูปแบบผนึกไว้รอบ ๆ โลงศพตามความทรงจำของเขามันคงจะเป็นการดีกว่าสำหรับเขาที่จะปกป้อง และเก็บรักษาร่างนี้ไว้อย่างดี“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของนายนะ มันจะไม่นานมากเกินไปหรอก ฉันจะกลับมาทันทีที่ฉันเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาลูบหัวของอนาคอนด้าเบา ๆอนาคอนด้าพยักหน้าหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็จากไปในความเป็นจริง เจอรัลด์ไม่ได้สังเกตตัวเอง แต่แม้ว่าเขายังคงเป็นคนเดิมเหมือนเมื่อก่อน เขาก็มีอารมณ์ที่แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิงแล้วเจอรัลด์ค่อย ๆ เดินออกไป ตามทางเดินที่ต่ำและมั่นคงเจอรัลด์ยังปิดผนึกทางเดินไว้อย่างสมบูรณ์เช่นกัน ขณะที่เขาออกไปเจอรัลด์ยืดร
เมื่อรวบรวมพลังทั้งหมดของเขาเป็นการโจมตีในครั้งเดียว ก็สามารถได้ยินเสียงระเบิดดังออกมา ขณะที่คริสโตเฟอร์โถมตัวเข้าใส่เจอรัลด์ด้วยการโจมตีที่มุ่งเป้าไปที่หน้าอกของคนหนุ่มคนนั้น! ไม่กี่วินาทีก่อนที่การโจมตีของเขาจะปะทะกับเจอรัลด์ ก็ได้ยินเสียงหึ่ง ๆ อย่างดังได้ดังขึ้นมา เป็นตอนที่กำปั้นของเขามาถึงตรงหน้าเป้าหมายไม่กี่นิ้วเท่านั้นที่คริสโตเฟอร์ตระหนักได้ว่าสายมากเกินไปแล้ว ในเสี้ยววินาทีที่กำลังทั้งหมดของเขาถูกระบายออกไปฉับพลันโดยพลังลึกลับบางอย่าง เมื่อรู้ว่าเขาจะไม่สามารถหยุดกำลังหมัดของเขาได้ทันเวลา คริสโตเฟอร์จึงพยายามที่จะเพิ่มกำลังของเขาอีกครั้งในทันที เมื่อกำปั้นของเขาปะทะกับหน้าอกของเจอรัลด์ในที่สุด อย่างไรก็ตาม เขาก็ตระหนักได้โดยเร็วว่าปริมาณพลังที่เขากำลังใช้นั่นลงเอยเทียบได้กับของเด็กน้อยแรกเกิดเท่านั้น ราวกับว่านั่นยังไม่น่างงงวยพอ คริสโตเฟอร์พบว่าตัวเองกำลังบินปลิวไปข้างหลัง โดยไม่สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของเขาได้อีก! มันรู้สึกคล้ายกับการล้มคะมำลงภูเขาที่สูงชัน และก่อนที่ชายชราจะทันได้รู้ตัว เขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรงแรงไปแล้ว! “น นี่…นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน?!”
หลังจากพูดไปแบบนั้น เจอรัลด์ก็ค่อย ๆ ยกมือขึ้น…ด้วยพลังของกำลังภายในของเขาเพียงอย่างเดียว เจอรัลด์ค่อย ๆ ยกชายชราขึ้นจากพื้น คริสโตเฟอร์ไม่สามารถแม้แต่จะพยายามสู้กลับได้ด้วยซ้ำ เนื่องจากมีกำลังที่มองไม่เห็นบางอย่างกำลังจับทั้งร่างของเขาเอาไว้ “ป โปรดอย่าฆ่าฉัน เจอรัลด์! ก การปฏิญาณน้ำศักดิ์สิทธิ์จะมาถึงเร็ว ๆ นี้! ฉันยังคงมีประโยชน์สำหรับนายอยู่ ดังนั้นได้โปรดอย่าเพิ่งจบชีวิตฉัน! ฉ ฉันรู้ความลับสำคัญนายรู้ไหม?!” คริสโตเฟอร์ตะโกนขึ้นด้วยทั้งความตื่นตกใจและหวาดกลัว ขณะที่เส้นเลือดเขียว ๆ เริ่มนูนออกมาจากหน้าผากของเขา “ความลับอะไร?” เจอรัลด์ถามอย่างเย็นชา “ฉ ฉันรู้ว่าครอบครัวของนายได้ตามหาความจริงเรื่องสหพันธ์ดวงอาทิตย์มาได้สักพักแล้วในตอนนี้ ฉันจะซื่อตรงกับนายและบอกว่ารวมถึงโมลเดล สมาคมลับใหญ่อื่น ๆ ทั้งหมด เช่นแน็ปล็อคและเฟอร์กูสัน ก็ไม่เคยล้มเลิกในการสืบสวนเรื่องสหพันธ์ดวงอาทิตย์เลยจริง ๆ แม้หลังจากหลายปีผ่านไป…ฉ ฉันมีเบาะแสสำคัญที่จะแบ่งปันกับนาย ดังนั้นขอร้องล่ะ โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย…! มันไม่ง่ายเลยที่ฉันจะมาถึงระดับของการฝึกฝนนี้ ดังนั้นแม้ว่านายยังคงอยากจะจบชีวิตฉันอยู่ ก็โปรดท
“ทั้งชีวิตของเขา พ่อของฉันคือวีรบุรุษสำหรับหลาย ๆ คน รวมถึงฉันด้วย…นายสามารถจินตนาการได้เลยว่าฉันตกใจสุดขีดแค่ไหน เมื่อฉันรู้ว่าแทนที่จะเป็นชายทรงพลังที่ฉันมักจะมองว่าเขาเป็นอยู่เสมอ แต่ความเป็นจริงแล้วเขาคือหนึ่งในผู้ที่อ่อนแอมากที่สุด ฉันไม่เคยเห็นเขาร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัวแบบที่เขาทำในคืนนั้นเลย…แต่เมื่อฉันรู้แล้ว ฉันก็เริ่มลังเลอยู่เล็กน้อย พ่อของฉันประสบกับอะไรมากันแน่จนเขาต้องลงเอยหวาดกลัวขนาดนั้น? เกิดบ้าอะไรขึ้นในระหว่างการปฏิญาณน้ำศักดิ์สิทธิ์? คำถามเหล่านี้ทำให้ฉันแน่วแน่เกี่ยวกับการตามหาความจริงเรื่องการปฏิญาณนี้! ความกลัวในการล้มเหลวคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงต้องพัฒนาความแข็งแกร่งของฉันให้ดีขึ้นต่อไป!” คริสโตเฟอร์กล่าวเสริม ตอนนี้สายตาของเขาแดงก่ำ “…เช่นนั้นสิ่งที่คุณกำลังจะพูด ตามคำของพ่อของคุณ คนเหล่านั้นที่ไม่กลับมาก็ไม่ได้ตายใช่ไหม? คุณกำลังจะบอกว่าพวกเขาถูกพาไปยังที่อื่นแทนหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกงุนงง เหตุการณ์นั้นคล้ายกับการหายตัวไปของมีล่า ท้ายที่สุดแล้ว ผู้เคราะห์ร้ายของทั้งสองเหตุการณ์ก็ได้รับสิ่งของบางอย่างคือ เหรียญแห่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ ในกรณีนี้ก่อนที่
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ