บทที่ 1070

“เป็นเวลาหลังจากพลบค่ำเล็กน้อยในตอนนั้น…ก็เหมือนกับในตอนนี้! ดวงอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าไป และมันก็เริ่มมืดลงมากขึ้น…ขณะนั้นพวกเราบังเอิญพบแม่น้ำแห่งหนึ่ง และพ่อของผมก็เล่าให้ผมฟังว่าพวกเราจะตั้งแคมป์กันที่นั่น เมื่อทุกอย่างจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็มุ่งหน้าไปที่แม่น้ำเพื่อเก็บน้ำไว้สำหรับวันต่อไป…เมื่อเข้าไปใกล้แม่น้ำด้วยกัน ก็เป็นตอนนั้นเองที่ผมเห็นเธอ!”

ขณะที่ทุกคนเบิกตากว้างจ้องมองไปที่ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทราย เขาก็เล่าต่อ “พี่เลี้ยงคาปรากำลังดื่มน้ำอยู่ริมแม่น้ำ และแม้ผมไม่สามารถเห็นหน้าเธอได้อย่างเหมาะสมภายใต้แสงแสงจันทร์ แต่ผมจำได้ชัดเจนว่าเธอมีลิ้นยาวมาก และผมของเธอก็ยาวและยุ่งหยิง”

“เมื่อพวกเราหยุดชะงักลงระหว่างทาง หญิงชราก็เงยหน้าขึ้นและสบตากับพวกเรา เป็นเวลาแค่ชั่วครู่สั้น ๆ เท่านั้น แต่ตาทั้งคู่ของเธอเป็นสีเขียว! ขอบคุณ พ่อของผมทำให้ผมตื่นจากภวังค์ได้ทันเวลาพอดี ขณะที่เขาตะโกนขึ้น ‘อย่ามองเธอ บิลลี่! หันหลังกลับ เดี๋ยวนี้!’”

“เมื่อกล่าวไปแบบนั้นแล้ว พ่อของผมก็หันหลังกลับในทันทีและคุกเข่าลงกับพื้นทราย ผมก็ทำแบบเดียวกัน จำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยบอกผมหากใครได้พบกับพี่เลี้